장음표시 사용
431쪽
rante progenitam. Qualiscumque igitur oratio in peccatoribus est, si non justificat, non est ex fide supernaturali, non est ex gratia, ideoque peccatum est . Per Prop. 38. Peccator non eo liber, nisi ad matum sine gratia Liaberatorit . XXXIX. Voluntas, quam gratia non pra-oenit, nihil habet luminis, nise ad aberran mi ardoris , niis ad se praecipitandum 1 virium, nisi ad se vulnerandum r est capax omnis mali,
XL. Sin/ gratia nihiI amare possumui, ni
XLII. Sine hoe (sacrificio fidei nihil, ni
impuritas ; nihiI, nisi indignitas .
Prop. s. Amore Dei in corde peccatorum non amplius regnante, necesse est, ut in eo carnalis regnet cupiditas , omnesque actiones ejus corrumpat: nemo autem dixerit, amorem
Dei regnare in corde peccatorum, quamdiu in peccato lethisero fuerit; ergo omnes peccatorum actiones, etiam oratio, quamdiu illi in peccato permanent, sunt necessario cupiditate corruptae, seu peccata. Prop. S. Cupiditat, aut charitas usum sensuum bonum, vel malum faciunt i recitatio
horarum canonicarum, & omnis oratio vocalis est usus sensuum et est igitur malus tria omnibus peccatoribus, utpote in quibus charitas non reddit usum sensuum bonum. Quod de usu sensuum dicitur, facile applicueris usui omnium animae facultatum et atque ita nec oratio mentalis vitio carebit, ubi bona non reddetur charitate , ut in nullo redditur peccatore , antequam justifice
I Prop. I S. Nec Deus ess, nee religio, tibi non es charitas. Ubi nec Deus est, nec religio, non est fides supernaturalis, sive ex gratia r atqui iterum per Prop. a. Sola gratia Christi reddit hominem aptum ad sacrificium ei e sine hoc nihil, nise imparitas ; nia est, nisi indignitas . Ubi igitur non est e haritas , non est fides ex Christi gratia, de sinhiali fide omnis actio, etiam oratio, nihil est, nisi impuritat, dc indignitas. Charitatem non consistere cum peccato mortifero, est Theologorum omnium , Duce Angelico , doctrina: Charitas enim est amicitia juxta S Thmmam t. a. quaest. 6s. art s. quaest. 66. art 6. a. a. quaest. a I. art. I. quaest. Eq. art. . Charitas non potest esse informis. a. a. qu. 2 q. art. 12. , & qu. I. art. q. Adde, quod charitas quantumcumque minima possit resistere cuilibet tentationi juxta eumdem parte p. quaest. 62. art. f., de quaest. T . art. q. Quapropter addictissimus Arnaldo , de Quesnello Theologus in Namurcensi Seminaetio
Professor, dein ab Episcopo cathedra privatus , Thomistas censuerat non idoneos Sacramenti poenitentiae ministros in dictatis lectionibus de gratia observatione T. diis cens et ,, Aliud est, quod istos Theologosis ( recentiores Thomistas ) facit male judiri care de conversione peccatoris, &conse-,, quenter de dilatione absolutionis ; nem-,, pe certi modi loquendi S. Thomae, diis Thomistarum veterum, quos minus in-
M NiMA CHARITAs su FFICIT AD IUSTIFICATIONEM. D
Nonne modos ii Ios Sancti Thomae, & Th mi statum saltem intelligit hemellus Sane Quesnellum omnes satis intelligunt , clinia
ait, Nullum peccatum mortiferum secum pati tur charitas. Unde evidens fit, omnim inis ejus sententia charitatem justificarer Proinde nec Deum esse, nec religionem , ademque nec orationem supernaturalem , ubi
non est charitas iustificans. Quid itaque superest peccatori in omnibus ejus actibus, 3e precibus charitate justificante carentibus Nihil, juxta memoratam Quesnelli sente tiam Prop. et . , nisi impuritat; nihil, nisi ia- dignitaI . Dices: Iuxta Augustinum lib. de natura,& gratia cap. ult. Inchoata charitag , incisa
ia juclitia es et provecta charitas , provecta j itia es t magna charitas , magna j itias i perfecta charitas, perfecta justitia est. Quid tum e Ideo ne juxta Augustinum datut ulla proprid dicta charitas theologica , quae
communiter charitatis nomine appellaturialia , quam iustificans Distinguit quidem illic Sanctus quatuor e litatis gradus, qui
majorem , minoremve constituunt justitiam, ita tamen, ut minima charitas etiam justificet e Inchoata charitar, inchoata justitia e ivera tamen justitia , & omni peccato letia i fero repugnans , ut teste Quesnello I. Joan. cap. 3. vers. s. Nullam peccatum mortiferum secum patitur charitar ulla, modo proprii nominis, de verp theologica charitas fit. :8 Prop. r. fiuid aliud remanet anime, qua Deum , atque ipsius gratiam amisit , nisi pretatum, S peccati Vonsecutioner . superba
paupertar, o signis indigentia hoc es , generalis impotentia ad laborem, ad oratiovem , O
ad omne opus bonum Itaque oratio, si quae in illo statu fuerit, non est Quesnello religiosa,& bona , ubi est ad omne opus bonum, nomia natim ad orationem bonam impotentia ; sed neque aliud, quam peccatum , ct peccati consecutio vitiosa; n1m, ut iterum repetam Pr positionem sis, Amore Dei in corde peccatorum non amplius regnante , necesse e B, ut in eo carna I regnet rapiditas, omnesque actiones ejus
432쪽
8ri Pars II. Propos. LIX. Cap. IV. 8as
ejus corrumpat. Prop. qq. Non sunt, ni coamores , unde volitiones , ct actiones omnes nostra nascuntur et amor Dei, qui omnia agit propter Deum, quemque DeuI remuneratur; O amor, quo nos i sis , ac mundum diligimus, qui, quod ad Deum referendum es, non reseri , O propter hoc ipsum sit matus . Perspicuum est, orationem in peccatore non oriri ex amore Dei omnia agente propter Deum, quemque Deus remuneratur; non aute iaest fons medius inter istiusmodi amorem Dei, & amorem nostri , ac mundi illicitum oratio itaque in peccatore, antequam j istificetur, penes Quesnellum necessario nascitur ex amore, quo nos ipsos, & mundum diligimus, qui , quod ad Deum referendum est, non refcri, & propter hoc ipsum sit ma-
Ius , mala actio omnis ex eo prodiens , mala etiam oratio.
Convicimus Quesnellum hactenus verbis tali luculentissime , & argumento multiplici , quod penes ipsum non solummodo eorum, qui professione impii sunt, seu ex caeeati, & obduratis sed peccatorum etiam vulgarium, antequam iustificentur, oratio peccatum sit, ac proinde novum in eos iudicium. Altera pariter dejecta cavillatio est, qua contra centum Galliae Episcopos Dore eum enti pastoralis, partim approbatores, partim authores , & contra sensum Propositionum obvium , protestari Que ellus lita cie Ecclesiae ausus est, se in damnatis docharitate Propositionibus non voluisse chasltatis nomine intelligi iustificantem, i sede iam inferioris ordinis .
s s. Propositione implorat patroc nitim
et ontrarium ei, quod mihi opporib
di ipso loco unde s s. Proposi- tio excerpta est. In humili Publicano ex-s, pendi pretium, & valorem orationis,quaes; funditur a peccatore nondum justi tinnias, adepto , seque ad reconciliationem .prae- parantes, dicendo , Deus propitius esto mihi peccatori. Miratus ibi sum , quos, modo gratia superbiam peccatoris transflti ferat ire pudorem salutiferum , inspiret ei sanistam adversus se indignationem, crita minum suorum confessionem candidam, , demissas , fervidas continuas preces. Illie ad De uin accedit, d um ab eo se prae
s, reverentia removete in se convertit Dei,, oculos, dum suos non audet ad eum at-,, tollerer sibi minime parcendo , meretur, ,, ut parcat Deus; suam miseriam agnoscen-- do obtinet misericordiam .
, , Quae si justificandae Propositioni noto
se susciant, declaro, me sincerissime adopta-,, re quidquid Cardinalis Bellarminus cir ,, ca hoc docuit Commentario in PsaI-,, mum I S., & in Controversiis lib. s. de,, bonis operibus in particuIari cap. 6. Ex-,, cerpta ex illis reperies in Observationibus,, circa Propositiones condemnatas. iunctisse Constitutioni, & in Iucem editis plus,, quam a semestri. Hinc obiter animadverto, confirmatum videri, licet obscurius, quod de Obsera attonum illarum authore pridem censui, Que nellum esse ; cumque praefatio editionis secundae Hexaplorum moneat, illa esse Obseravationes ipsius, non levibus incrementis, &perfectione donatas, Quemello quoquo tribuenda videntur Hexapla , quamvis non soli , nam plures operam contulisse, eadem indieat praefiui . et Audiatur nunc Eminentissimus Belis Iarminus in Psalmum ro8. M Admonendi,, sunt ( inquit lectores , orationem pec-,, catoris non semper esse peccatum I sed , , saepe multum valere ad remissionem peco,, catorum, i ut intelligi potest ex oratione,, Publicani Lucae i8.; tunc autem fieri in ,, peccatum, & vere esse peccatum, cum is, ,, qui orat, vel non orat, quem debet orata re, id est , Deum verum, sed Idola, vel ,, Diabolum et vel non orat pro re bona,
se quam aequum est a Deo peti; sed pro re ,,. mala, quae Deo displicet , ut pro ruinari inimicorum et vel non orat per uuicurriai, Mediatorem , qui est Christus et sed per merita sua, quae superbe se habere pra
se sumit et vel denique non orat eum spe, aut M. fide , aut aliis necessariis bonae orationis,, comitibus . Eadem , quae hie dicuntur de
M Juda, conveniunt Iudaeis, quorum illo M typum gerebat: Iudaei enim, qui crede res, nolunt in Chris uin, exeunt de hac vitas, condemnati ad mortem sempiternam , des, oratio eorum, quam assidue fundunt inissi Synagogis suis , fit illis in peccatum,
M quia non orant Patrem per Filium , cum ,, inec Filium, nec Patrem norint; quia po-M .stulant, quae Deo non placent, excidium
.is videlie et Christianorunt, & celerem a ventum Antichristi ; hunc enim illepipi. Christo recipient, ut dicitur Ioaennis1 Q iae omnia etsi catholice a Bellaemino scripta sint; non tamen facta eorum 1 novatoribus
433쪽
8a 6 Constitutio UNic ENirus propugnata Sap
toribus adoptio eximit horum sensum a damnatione Propositionis i s. Oratio impiorum es novam peccatum , O quod Deus tulieoncedit, est novum in eos judicium. Non
enim verisimile est, Sedem Apostolieam sibi persuasisse , quod eo vesaniae prolapsus fuerit assertor articuli, ut existimarit, atque 3 Indicatum voluerit, impossibilem Deo esse eonversionem impii, neque posse inspirare ei orationem imbutam charitate, qui impius , & peccator esse desinat . vertim quamvis enunciatio illimitata sit, adeo ut in rigore aecepta de omnibus imo piorum orationibus fino exceptione definiat esse peccatum ; non refugio tamen interpretari eam benignius, ut peccati maculam tant lim affricet orationibus impii non formatis charitate, eumque non transferentibus ad statum iustitiae et sive de orationibus impium relinquentibus in crimine impietatis, vel salthm in reatu damnationis . Hunc sensum Quem elliano systemati tribuunt centum Galliae Antistites Doeumenti Pacloralis partim authores, partim approbatores, ut ex ipsa Quemelli protestatione capite superi re retulii neque Quesnellus quidpiam protulit hactenus ex damnatis suis quatuor voluminibus Observationum moralium, quod isti quantumvis benigniori, execrabili tamen , sensui adversetur. Cum eo etiam Quem ellus solita sua fallendi arte eomponere facith poterit, quod alio sensu a Bella tmino asseritur, Orationem peccatoris nonsemper esse peccatum; sed saepe
mitilium valere ad remisonem pectatorum , ut
intelligi potes ex oratione Ptiblicani Lue. 18. Non quasi oratio peccatoris, quoties peceatum non est, sed multum valet ad remi sionem peccatorum, eam se ipsa conferat, ut Quesnelliana novitas statuit; sed quod velut attritio ad iustificationem non sufficiens, ad eam tamen ulterius impetrando auxilium, paulatim animam disponat s unde nee esse non fuit, Publicanum primo oration tu initio statim justifieari, etsi reconcili tus h templo domum rediisse perhibeatur. Textus itaque illius , alio prorsus, quam a Bellaimino traditur, sensu a Quesnello ac-eepti adoptatio non purgat errorem promscripti dogmatis; sed adoptantem arguit de perfidia . 3 Inspicienda modo altera Bellarmini sententia, ad quam provocamur, uti est lib. r. de bonis operibus in particulari cap. 6.,, Te tia (inquit Cardinalis dubitatio est, ,3 an qui ex animo remittit injurias. de tam linen in aliquo alio peccato perseverats, voluntarie, possit hac oratione aliquidis impetrate 3 Respondeo, vel is, qui in pec-M cato voluntarie perseverat, cupit sibi dari,, gratiam 1 Deo pet chae conversionis, ta eamque serio sibi postulati vel non cupit, si nee serio postulat i si cupit gratiam eonis M versionis, quamvis interim 1 concupiis is stentia victus, peccatum non relinquat, ,, non inutiliter dieit Deo, Dimitte nobi , , debita nostra: dc, si ex corde dimittat sta se tri suo iniuriam, disponetur ad gratiam M perfectae conversionis adipiscendam; nam is qui coepit opus bonum, inspirando illi se desiderium , de petitionem conversionis, , , de condonationem injuriarum , perficiet
,, sine dubio ; si perseveret ille pulsarado, ec,, orando. ut Deus adjuvet infirmi temsi suam, de rebellem ad se convertat Propi-- tius voluntatem. si Si autem non cupit gratiam conve
is sionis, neque ex animo illam petiei sed si vel orat solis labiis ex consuetudine, vel, is quod gravius est, ut videatur ab hominiri bus i is non sollim nihil impetrati sed ,, etiam oratio eius fiet in peccatum , eum,, in singulis fere petitionibus mentiatur: H quomodo enim dicere potest Pater no is ster, qui non vult esse filius e Et Saucti
M cetur nomen tuum, per quem nomen Dei
A assiduo blasphemature Et adveniat re-M gnam tuum , qui nihil magis , quam ad-,, ventum Domini timete Et flat volaesaris tua, qui suam , non Dei voluntatem semisH Per facit e Pars posterior nuIIum nos inter de adversarios parit dissidium; in priore Quesne l- Ius concordiam sitnulat, quam constat do- Io plenam esse, de perfidiar potest enim, Bellarmino Iudice, aliquis in peccato lethisero
voluntarie perseverans, optare tamen, dc serio petere a Deo, ut haec sibi perversa voluntas , mu Iti temporis consuetudine, depravis nimium saepe repetitis actibus roborata auferatur potentissimo gratiae auxilio: Oratio haec juxta Cardinalem etsi hominis adhuc in peccato manentis sit, grata tamen Deo est, minime orta ex cupiditate carnali, ab omni immunis vitio, idonea, quae a Deo conversionis gratiam , de reconciliationem , succedente meliori poenitentia, impe
At in Quesnelli sentensia, cum orati illa, ut patet, non proveniat ex amore Dei
omnia agente propter Deum, quemque Deviremtineratur,neque ex amore Dei regnante in corde, necesse est profluat ex amore, quo noIosor, ae mundum diligimus,qui,quod ad Deum referendum eΠ , non refert, ct propter hoc ipsum sit malui, Praeterea orationem illam, ut
434쪽
Sa 8 Pars II. Propos LIX. Cap. IV. 8ay
ut actiones caeteras, regnante cupiditate ,
corrumpi necesse est juxta citatas Propositiones quadragesimam quartam, quadragem simamquintam &e. Ridebitur enim a Doctoribus pariter, & tironibus elaellus, si
peccatoris istius consuetudinarii, voluntarie perseverantis in peccato, etsi ab eo gratia fortiore cupiat liberari, orationem procedere dixerit ex amore Dei omnia agente propter Deum , quemque Deus remuneratur, item ex amore Dei regnante in eorde peccatoris .
Si autem ex tali amore oratio non prom uat , ut non profluere exploratissimum est , oportet pariter adversarii confiteantur,
monstrosissimam esse, dc prorsus chimaericam Que elli cum Bellar mini sententia compotitionem . Quaenam enim cogitabitur magis impossibilis coniunctio, quam orationis malae cum bona, displicentis Deo,
cum placente , idoneae ad impetrandam misericordiam, cum ea,quae novum exigit sup
Contundendi tamen amplius adversarii sunt, & vel puerorum sibilis exponendum istud concordiar inanissimum simulacrum. oratio bona traditur a Bellar mino , & ad obtinendum a Deo fortius gratiae praefidium ut uisi quamvis, ut patet, ad reconci- Iiandum Deo peccatorem, utpote in peccam to adhuc voluntarie permanentem , minime
sufficiat . Sufficere autem necessario debet in sententia Que elli, quod perabsurdum, & a fide Catholiea alienum est et vel juxta
Cum dem inutilis prorsus est ad obtinendum aliquid a Deo I sed novam peccatori conmtrahit iniquitatem: oratio enim juxta Que ne Ilum , & quaevis alia actio, ne novam Peccati maculam incurrat; sed, ut Deo grata sit, & capax, quae ab ejus clementia impet rct actualis auxilii incrementum , debet esse ex fide per dilectionem operante ; alias enim penes hunc Theologum non est ex fide supernaturalis ordinis , & Divina; sed diabolica, ad supernaturale a Deo obtinendum beneficium prorsus inepta . Non potest autem in Quesnelli sententia oratio procedere ex fide, nisi per charitatem ; quia juxta Prop. si. Fides non operatur , nisi per charitatem. Per hanc verb fides, quoties
agit, justificati quia, ut integra reddatur Propositio , Fides j Fcat quando operatur,
sed non operatur , n reper charitatem . Non
itaque fides efficit orationem , nisi per charitat Cm , eamque justificantem. Impossibile igitur est per Quesnelium , ut simul in peccatore sit perseverantia in peccato, ac or
tio ex fide profluens, ad impetrandum ulterius gratiar subsidium, atque efficaeem poenitentiam idonear impossibilis proinde iterum, & patente mendacio, ad decipiendum jactata a Protestante concordia cum sentenistia Bellarmini. Meminerit quoque Quesnel Ius Propositionis gy. juxta quo Obedientia legis pe fluere debet ex fonte: O Mefm es charitas. uando Dei amor est ullus principium tuterius, ct Dei gloria ejus sinis, tunc purum es, quod apparet exterius; alioquin non eII , ni Opocrisi, aut faga juctitia. Supponatur nunc in casu Bellarmini oratio vocalis , quae nest hypocrisis, & ulterioris gratiae consec tionem impediens potius, quam promo vens , profluere debet ex fonte, de hic fons est charitas in Protestantis systemate, neque potest consistere cum peccato lethi fero,
per ejusdem Observationem moralem in I. joan. 3. vers. f., quae de charitate in genere, illimitate , & dogmatice enuntiat, Nullum pati secum charitar potes peccatum morti rum. Elucet proinde iterum oppositio manifesta inter Bellarmini sententiam, & Qiteonelli; in priore enim oratio peccatoris ceris nitur cum criminibus antea commissis, neque conveniente poenitentia abdicatis; sed in voluntate pravae nimium affixa consuetudini adhue perseverantibus. In posteriore vero sententia oratio eum talibus circumstantiis. numquam conciliabiatur et vel enim vocalis ista oratio profluit ex charitate, de tunc cum delicto mortifero minime consistit, qua ratione hypothesis Bellarmini destruitur: vel oratio ista ex charitate non provenit , & tunc Que ello est
hypocrisis, nequaquam ad impetrandam a Deo gratiam idonea. Quapropter Bellarmianianae in Quesnello sententiae professo fraudibus , de mendaciis scatet unde quaque apertissimis.
Emertuntur reliqua Adversariorum
argumenta .r Rouerb. cap. 28. v. q. Rui declinat me aures suas, n/ audiat legem , oratio a Cti, siet execrabilis. Comm ntam
rio opus non est, ut intelligas non ossicere nobis sacrum textum , neque favere adversariis ; his si quidem, ut inde propositioni suae suffragium eliciant, opus est testimonio de quibuslibet, & quorumcumque impiorum precibus, cum Propositio dogmatica absque ulla enuntiet Iimicatione , Oratio impio-
435쪽
sso Constitutio UNics Nirus propugnata 3gr
impiorum est nov- peccatum, O quod Deus illis concedit, es novum in eos judicium: . Textus autem Proverbiorum perspicuda fertionem limitat ad talis impii orationem, qui in pietatem protrahere vult, & in ea
contumax perdurare nullo emendationis
desiderio i Rui cinquit Scriptura ut hactenus impius fuit, ita & modo declinat auis res suas, n/ audiat legem, oratio ejus siet ex erabilis. Quae explicatio, ut ex verbis Sacris sponto prosilit, non potuit non in consensum adducere sapientem quemlibet interpretem . Unde in verba illa Cornelius ii
Lapider se Intellige liaec inquit de iis,M qui in peccati actu, vel affectu obfirmati M persistunt i nam si quis cupiat e vinculis,, peccati egredi, recte orat Deum, ut illita gratiam, & vires id perficiendi largiatur: M peccator enim id suis viribus praestare ,, nequit ; sed ad hoc eget potenti Deis, gratia, quam proinde precibus implorareri potest, & debet. Ita Divus Thomas a. a. M quaest. 83. art. I 6. ad. r. ubi objiciens sibi,, illud caeci nati, scimus quia peccatores H Deus non audit; & hanc Salomonis (los, eo cit. Proverb. gnomen, respondet, ut
,, sequitur et sicut Augustinus dicit super M Joannem (trae . qq. illud verbum est ,, caeci adhuc inuncti, id est, nondum per-,, lacte illuminati, & ideo non est ratum , M quamvis possit verificari, si intelligatur
M de peccatore, in quantum est peccator: s, per quem etiam modum oratio ejus dici-M tur execrabilis . Illud autem de peccato-M re, in quantum peccator est, explicat ibi
se S. Thomas in Conclusione i si peccator ,, orando aliquid petit, in quantum pecca- tor, id est, secundum desiderium pecca-,, ti, in hoc adeo non auditur ex misericor-,, dia i sed quandoque auditur ad vindi-,, et am, dum Deus permittit peccatorem ,, adhuc amplius ruere in peccata ; Deus se enim quaedam negat propitius, quae con-,, cedit iratus, ut Augustinus dicit se; videlicet impuro consecutionem amasiae; iracundo, & vindictae cupido interitum adversarii; avaro expetitas ad abusum diuitias. Habemus itaque Doctorem Angelicum,& cum eo Augustinum damnato dogmati non solum contrarium . sed etiam eripientem omne perperam affectatum Divini Cois dicis patrocinium. Eadem responsio convenit reliquis ex Scriptura objectis textibus, quos clarum est, non posse in Quesnelliani articuli sententiam pertrahi; quia niam tum illustria ubique sunt apud Hagiographos testi inonia divinae Clementiae, quibus peccatores omnes, etiam impii, ad poenitentiam, iustitiam, beatitudinem invitantur, ut Isia . Cap. I. v. 26. & sequentibus . Erech.
cap. 18.U. 23. & 3 a. cap. 33. v. Io. dcc. Matth. II. v. g. t. Petri S. v. s.
et Ex Patribus primo Ioco producitur contra nos author operis, quod vulgo dicitur Liber Pastoris . Author passim statuitur Hermas. Sic autem de opere Bellarminus lib. de Seriptoribus Ecclesiasticis e,, Quam-,, vis multa utilia habeat, ut S. Hierony- , , miis scribit; habet tamen etiam aliqua , , noxia, ut de unica poenitentia secundum ,, errores Novatianorum, quibus hic libet M omnino favere videturr ut etiam illud
,, de duobus geniis, seu de duobus Angeis,, lis, uno bono, de altero malo , sin gulis,, hominibus a Deo tributis; quem irro-,, rem ex hoc authore accepit Ioannes,, Cassianus, eumque posuit in I 3. Colla-,, tione cap. 12.,& ante eum origenes hom,, 33. in Lucam . In libro etiam Expurgatorio Hispano pag. St. in octavo, sic legitur: ,, Hermae,, Divi Pauli discipuli libri tres , qui aliose nomine Liber Pastoriae nuncupatur, pro-,, pter ejus antiquitatem permittitur; ve-,, rum tanquam apocryphus, cujus nousi liceat dictis, & authoritati fidere.
Quo supposito, possem facith quod ex
illo opere allegatur, silentio praeterire vi sed quia nihil adeo debile est,quodque speciem
aliquam patrocinii afferre novitatibus videatur , quin illud sibi arripiant avide, de
extollant, audiatur testimonium illud quantumcunque apocryphum . Sie habet similitudine s. non . ut in I exaptis refertur e Tu ergo fac fructum bonum, ut in Uate cognoscatu ructus iuvi, O absilee te a multis negotiis, di nihil delinques; quicumque enis multa negotia agunt, multa delinquunt, quia
constricti sunt circa negotia sua , ct non serviunt Deo . nam quomodo potes homo, qui non servit Deo , aliquid petere , di accipere a Deo Nondum video quod in damnato articulo asseritur, Omnem orationem impiorum esse novum peccatum, O quod Deus illis concedit,esse novum in eos iudicium. Aliud est scilicet, orationem non consequi quod petit; aliud, illam peccatum eme is
Non omnis, etiam iustorum semper exauditur oratio, quae non propterea de novo peC-cato,& novo demerito accusatur. PraeteT-
ea patet, sermonem ibi esse, de eo, cui nullum emendationis est, ac justitiae desiderium . Hermas autem Christi temporibuet adeo vicinus, & Scripturarum , ut supponitur, ac Doctrinae Ecclesiasticae haud imperiatus , ignorare non potuit tot Scripturarum testi-
436쪽
testimonia, quibus tum in novo, tum in antiquo Foedere peccatores omnes, quantum vis impii ad poenitentiam vocantur, & salutem et quae veritas adeo in Sacris paginis, quas primo capite retuli,perspicua,& . I eo ipso toties ineulcata est, ut doctrina opposita horrorem ipsis incutiat adversariis; unde hi testantur modo, non de alio impiorum genere intelligendum articulum, quam
quod pesse ne impium es, & cui animus
in impietate perpetuo permanere: Quanquam propositio, sicut sonat, illimitata est, neque solum, prout exprimitur, imprudens,& scandalis obnoxia; sed , dum praeterea mens proferentis cum vicinorum dogmatum attenditur circumstantiis, graviorem ingerit animis perniciem ; ideoque inflicto graviore anathemate penitus eam oportuit aboleri, ut ex primi capitis dissertationeia
quilibet bonae fidei Christianus faeilh collio
s S. Augustinus in Psalmum rog. ad illa verba. Oratio ejus sat in peccatum, aite Euoniam non es justa oratio nissper Oriclum, quem vendidit immanitate peccati et oratio au-δem, qua non sit per Christum, non soli m eoapotest de re peccatam et sed etiam ipsast pe catum . Loquitur S. Doctor de Iuda , qui, dum Christum persequebatur, ut perderet, per Christum orare noluit, & quia noluit, non potuit sua obcaecatus malitia. Nam, prosequitur Augustinus, posteaquἀm c Iudas illum tradidit, eumene poenituit sper Christum oraret, insistentiam rogaret; si indulgentiam rogaret, spem haberet , Npem haberet misericordiam speraret i si misericordiamseraret, non si desperatione ravum is garet . . . Oratio ejus, inquit, sat in peeeatum
illi; quia non sit per chriclum, quem nolair sequi, sed persequi. Si itaque Iudas, quam
tumuis impius, optasset serio , petivissetque a Deo conpersonis glatiam, adeo ipsius orario non fuisset novum peccatum , quodque Deus illi e cessisset, non fuisset novum in eum judicium, ut redemptionis potius fruis ictus , conversionis gratia obvenisset, quod indicat superius Augustinus i & in Psal.68.
v. a T. Projecit pretium argenti, quo .ab illo Dominus venditur fuerat; nec agnovit protium, quo ipse a Domino redemptuI erat. IS. Leo Serm I i. de Passione. Pro omniabu impiis mortuo Domino. potuisset etiam hie
ad laqueam. Idem de Passione Serm. r. sub finem: Mors Ch im uos liberat, ora (I daeos accusat SC O tanta era bonitar no riRedemptoria, ut etiam possitis consequi v niam , si C clum Dei silium eo tendo illam consitatio Theolog. propugn. Tom.II.
parricidiatem malitiam relinquatis et non enim Domino in Crueefrustra oravit dicens: Pater dimitte illis , quia nesciunt, quid faciunt et quod remedium nee te Iuda transiret ad eam paenitentiam eonfugisseI, qua te revocaret ad chri um . non quae instigaret ad laqueum . Si
igitur Iudas i quantum debuit, & potuit, pro salutaris poenitentiae essicaei auxilio precatus fuisset per Christi Redemptoris
merita, oratio ipsi non peccatum novum ,
non novum in eum judicium fuisset, sed ad conversionem integram, justitiam, ae fa-lutem optima dispositio. 'S. Hilarius in Psalm. s . ad illud
Ny despexeris deprecationem meam, ait: De siciuntur orationes Doer, di dentes, inutiler, saeculi euris anxia, O rerum corporalium de
deriis implieata, bonorum operum fructibarissaeunda . His igitur despicabiles sunt ora tiones , Dei dignatione non dignae r de quibur per Isaiam Prophetam ( cap. i. aut Et cum
extenderitis manus v raI ad me, avertam cutis meog a vobis . Et causam despicienda orationia continuo subjecit, dicens: Manut v
sea sanguine plana sunt. Ubi ergo operati iniquitatis extabit , icie despicitur oratio deis precantit . Solutionem ipse suggerit Hilarius agens de orationibus levibtis, di dentiabus, inutilibui, quibus inutilia, & subinde noxia postulantur ; non vero de orationibus a Deo imperatis, & ab impio humiliter fusis, ut fortiore Dei praeveniatur, &adjuvetur auxilio, quo ab impietate serio
Tales etiam impiorum preces pias, non autem Iemea solummodo, d dentes, inutilet, infoecundas honorum operum fructibus, respuit, accusat, damnat Que ellianus in sensu proprio, & obvio Articulus, indefinite, desine ulla exceptione enuntians et oratio imis piorum est novum peccatam, , quod Dem illis comedit, es novum in eos iudicium . Non omittenda hic novae perfidiae eastigatio. Animadverterat adversarius,ab Hia Iario non satis perspicub asseri, orationes illas nova peccata e se, & novum in precantes convertere Dei judicium; sed tantum esse Dei dignatione non dignas ; ars corrum pendi versione gallica textus quoslibet, ut
alibi ipsi passim famili reris, etiam hic in apromptu fuit, vertendo , Dieu tis a en horreur; quasi Hilarius diceret, horrori sunt Deo; quod autem horrere Deus dieitur, petrim intelligitur delictum, nec minimh
s objicitur denique S. Ambrosius lib.
t. de Cain, & Abel cap. v. dicens or mergo auditi S sanguinem c Deus; avertit se
437쪽
8 si Constitutio U Ni ch Nir us propugnata Sas
a precibus impiorum. Ad praesentem Artieulum, & disceptationem iterum non pertinet sententia hujus Patris. Non enim diffeu Italis caput est, an impiorum orationes Deus exaudiat , ut petita largiatur, sed an illae reatum semper in precantibus augeant, nova peccata sint, & quidquid Deus illis eo niseesierit, novum sit in eos judicium t istud in sensu obvio damnata afirmat Propositio illiue plura conspirant proscripta a CLEMEN rx XI. dogmata, ut cap. i. ostensum est. Quapropter necesse est, Quesnellum, &eius vindices, proferre saltem probabilia opinionis adeo novat, & , praeterquam apud haereticos, inauditae fundamenta, aut sibi silentium indicere, & non contumeliis, atque calumniis proscindere Sedis Apostolicae Sententiam. Sed neque satis christia nae demissionis est adversariis , ut si errasse
alicubi confiteantur, neque portis inferi satis roboris , ut eontra Ecclesiam praeva- Ieant . Ideo ad solitas confugiunt, haereti eorum fraudes, & primum quod dicitur re rum principium , crimina negare commissa. Si vero errorem tam horridum, quem damnati Articuli praesesert significatio obvia,
defendere nequeant, ut evicimus eos non
posse i s de probos se Catholicos exhibere voluerint, non existiment, se famae suae,& aliorum fidei satis consulere, negando hune a se volitum fuisse sensum i nisi de
eum damnaverint palam . de eius subverterint tradita tot Articulis fundamenta eQuemadmodum nemini mediocriter Theologo , aut Logico lassiciet abdicare conia uiasionem manifesto noxiam , si antecedentia,
quae conclusionem necessario continent, mordicus retinuerit.
APPEN DIXAd propositiones de Charitate CAPUT I. Fides pes a Simoelli proleminiti, se
in Proposivmissus de Charitate non
a Dost ea, quae contra singulas de cha-- ritate propositiones tam copioso. - a me hactenus, &, ni fallor, dilu-eide disputata sunt, superflua videretur rea statio prolixior, di velut praecedentium confirmatio; nisi . ad eum impudentiae grais dum provecta foret Questelli Protestatio . ut asserere non vereatur, occasionem ne minimam quidem a se praebitam, ut tot Anististites hanc propositionibus inferrent e lumniam, qua de charitate acciperent iusti.ficante, quod de amore Dei, vel de Chariis tale simpliciter assirmat. Tanta Protestanistis audacia, & mendax perfidia, etsi ex suis perioribus a quolibet facile convincenda siti forsitan tamen, ut magis commodum, ita non ingratum accidet Lectori, si a me ad.
versarii fallacia amplius jubari meridiano
Prop. 3 r. Fidest jus eat quando veratum, sed non operatur, nisi per charitatem . Evio
dens est, charitatis nomine hic intelligi stastificantem ; alias enim falsissimum foret, Scinam festo haereticum ; si fides justificare diceretur operans per charitatem, quae non
justificet: quis enim hae enus in Ecclesia audivit catholica, plus roboris fidei ad te. conciliationem esse, quam charitati, sive j stitiam a fide peccatoribus tribui, quos non sanctificet e ritas Si autem, uti ad evi. 5andam haeresim adeo erassam est prorsus necessarium,charitatem intelligit justifican. tem, cum dicitur, Fide jus cat, quando operatur,sed non operatur, nisi per charitatem sigitur quandocumque operatur fides, ope ratio sit per charitatem, quae justificat. Supis pono ex Dialectica apud omnes receptis ma , quod & per se evidens es enuntiatio nes aliquas compositas resolvi posse in duas simplices , ut patet in exemplisi homo est animal rationale, de brutum est animal irrationale et resolvitur in has simplices. Homo est animal rationale . Brutum est animal ira rationale . Alterum exemplum: Homo agit, quando ratio ei natur I sed non ratiocinatur, nisi per animam, resolvitur in has simpIices : Homo agit, quando ratiocinaturr H mo non ratiocinatur, nisi per animam: ubi utraque simpIex indefinita est. & aequiv lens universali, ac si diceres et omnis homo, quandocumque ratiocinatur, agit: Nullus homo unquam ratiocinatur, nisi per ani
Eodem modo propositici damnata S r. Fidei justi at quando operatur I sed non voratur nisi per ebaritatem i resolvitur in duaessequentes i Fides j meat quando operatur et Fides non operatur nisi per charitatem. Utri utaque autem simplicis dogmaticae.fignificatio aequivalet ducus his universalibus omnit ei justi at, quavdocumque operatur et Fider
nunquam operatur, ni per charitatem . Ni
hil est in tota hac expositionum serie nisi
438쪽
8a 6 Pars II. Appendix Cap. I. 8a
eonforme sensul eommuni, etiam Que melli i modo fidei nomine intelligatur ubique fides Divina, & supernaturalis, non naturalis, humana , aut diabolicae Ego de supernaturali solummodo, & divina intelligi hie semper volo r neque aliter interpretor advertarium. Iuxta illum itaque omnis oratio , quae ex fide est, cum sit quaedam fidei operatio , & fides justificet, quando operatur, neque operetur nisi per charitatem , imgelligi charitas non potest nisi iustificans . Quod de oratione dicitur, valet in actione qualibet utili ad salutem, cujus fides radix necessaria est, docente concilio Trid. sess. 6.cap. g. Fides ess humana salutis initium, fundamentum, S radix omnis i mationis Quapropter si omnis operatio fidei sit peteharitatem justificantem, nulla vera oratio , quae actus religionis est, nulla alia actio utilis ad justitiam dispositio, potest esse sine
charitate justificante. Dum itaque propositione 3 o. asserituri 'in a clamamus ad Deum, Pater mi, si Spiritus charitatis non es ille, qui e amat, sensus est, clamorem esse frustraneum , quo clamamus , Pater mi, &frustraneam esse orationem , si non a charitate justificante proveniat, vel nisi ipsa simul oratio sit iustificans charitas. a Prop. 3 3. Sola charitas christiano mada facit c actiones christianas per relationem ad Deum, S Testim Chri m. Supponere non debemus, Quesnellum hic velle lectores suos decipere aequivoco, ut in alia significatione charitatem hic accipiat, quam ubique in superioribus; se enim nunquam aequivocis, aut restrictionibus mentalibus usum esse, testatur in epistola ad amicum mill artium data anno X6y8. 22. Maji. Onne me subsonneris pas non plus d e d
dias utique gustui suo sapidiores, de ansentano stomacho facillimo digerendas in pretio magis habet mendacia splendida, &perjuria, atque his instructissimam tenet
apothecam, suorum usibus semper apertam, qualis inter eaeteras ejus lucubrationes est ipsa titulo mendacissima , & Romae merito damnata, Defensio Romana Ecclesia , ODmanor&m Ponti cum, cujus operis scopus est, ostendere, quod Romani Pontifices nono damnaverint in quinque famosis propositionibus haereti eis sensum Iansenii, neque eiurari eum jubeant formula Alexandri UII.; proinde posse salva conscientia ab omnibus Iansenti discipulis, & totius doctrinae in li-hro eius traditae fautoribus eadem jurari constitutio Theol. propugn. Tom. II. formula: quod est, Ian senistas esse proprissime, de iurare, quod sint minime . Haec de alia istiusmodi amplius deducta videri poterunt
verum, quidquid re ipsa sit de aequivocorum penes Que ellum odio, charitas qua sola, iuxta Prop. s 3. Christiano modo facit
actiones Chrissianas per relationem ad Deum,
O Iesum Ch um, intelligenda est in significatione obvia, ut ea vox etiam a Quesnello in superioribus est adhibita et saltem est charitas, quae uti salutaris, necessario ex gratia oritur, & ex fide ; quia per Prop. o. Sine gratia nihil amare posumus, nse ad vostram condemnationem et per Propositionem autem a T. Fides es prima gratia, e fons om
Porto,si de Christianis peceatorum actionibus sermo est, patet, illas,quae ex charitate proficiscuntur, absque sanctitatis participatione non profluere ; quia Prima gratia , quam Deus concedit peccatori, es peccatorum remissio Prop. 18. prima scilicet gratia, iuxta Quesnellum, necessario est charitas sanctificans; alias conferret remissionem criminum charitate non iustificante, quod dictu absurdissimum foret, & haereticum . Praeterea Christiana actio, quam sive in peccatoribus, sive in iustis christiano modo charitas facit, necessario est ex fide . De hoc convenit inter omnes Theologos maxime vero adversarios, pen Es quos Prop. a T. Fides est prima gratia, sino qua nullum opus Christianum fieri posse christiano mouo, certissimum omnibus catholicis est; & in hoe iterum ;sed cum exeessu, consentiunt Quesnelliani ijuxta quos Prop. yy. Voluntat, quam erati non praevenit, nihiι , .bet luminis, nisi ad aberarandum . ardoris nisi ad se pracipitiandum iviritim, ni ad se vulnerandum i es eapax omnis mali, O ne pax ad omne bonum . Si autem omnis christiana actio, quam christiano modo effieit charitas, sit ex fidei necessario charitas intelligenda est iustificans ; quia fides, quoties per charitatem operatur, justificat iuxta prop. s t. Fides j sti cat, quando operatur ; sed non operatur snisi per charitatem : ubi iteruin , nisi charitas iupponatur justi fieans, ab omni Theologica ratione, a sensu Doctorum omnium , imo & a fide eatholica alienissimum censebitur, asserere, quod fides iustificet operans per charitatem aliam praeterquam iustificantem. Dum itaque oratio, & quaevis aliaehristiana actio Christiano modo fieri diacitur per charitatem, charitatis nomine accipienda necessario est ea, quae iustificat. Timuisse videntur Hexapta, ne hune
439쪽
Constitutio UNic ENirus propugnata 8as
Q iemelli sensiim non satis forsitan assequeremur: ideo ad Prop. 3 3. referendum duxere integrum Quesnelli textum , unde lucidior emicat, quae de requisita ad actiones christianas charitate justificante a nobis ei imputatur sententia. Sic nempe Quesnellus in observationibus moralibus ad Colossi cap. S. v. I . Amor proprius, hpocrisis, eonjuetudo posunt elicere actiones christianas i sola charitas eas facere potest more christiano per relationem ad Deum, , Iesum Christumo , uniendo , O eonformando nos capiti tanquam mera membras. Iuxta Quesnellum itaqueo nulla christiana actio fieri potest christiano modo, nisi eas e Sciat charitas per relationem ad Deum, & Iesum Christum, ita ut ei
tanquam membra capiti uniamur,atque consormemur, quod nulla dilectio praestare potest praeterquam justificans. 3 Prop. s q. Sota charitas est , que Deo
sequitur; eam solam Deus audit r oratione acceditur ad Deum: Concilium autem Tridenti num se C. f. cap. 6. ait, accedentem ad Deum oportet credere, quia es, di quod inquirentibus se remunerator sit. Ita Tridentinos Patres edocuerat Apostolus ad Hebraeos scribens cap. ti. oratio itaque, uti de reliqua bonorum actuum turba, nascitur ex fide, ut testatur etiam Augustinus lib. do praedestinatione Sanctorum cap. . Fidet priama datur , ex qua eatera impetrantur . Sic
Augustini quoque discipulus S. Prosper lib.
3. de vita contemplativa cap. 2 i. Fideresim uitiasndamentum , quam nulla bona opera praecedoni, di ea qua omnia procedunt. Gregorius Magnus lib. a. moralium cap. 33. Si ex non prima in ea de elenitur, reliqua quaeque esse bona non possuret. Procedit igitur oratio ex fide i le , si Quesnellum audiverimus, etiam necessario ex charitate justificante iuxta pro p. 32. Fidei sucti at, quando operatur a sed ipsa non operatur, m per charitatem. Hanc proinde intelligi ab autho-re justificantem , est exploratissimum: nam fidem justificare, quando operatur per charitatem non justificantem , error , ut saepe monui, tam crassus est, & haeresis adeo manifesta , ut minime verisimile sit, eam novae Ecclesiae eoryphaeo placuisse; saltem ut eam profiteri publice voluerit. Dum ita quo Prop. s q. dicitur et Sola charitat es, quae Deo loquitur , eam solam Deus audit, sensus est,
solam charitatem justificantem Deo loqui ;eam solam a Deo benigne suscipi,&ab eo consequi quod exoptat.
Prop. II. Devi non coro at ni charitatems qui carrit ex alio impuID, O ex alio motivo, in vanum currit. Prop. I o. Deui non remunerat, nisi charitatem l quoviam charitas sola Deum honorat . Utrobique charitatis
nomine indicari justificantem,extra dubium est, vel ex eo, quod Hexapta, de eorum subis sidiaria Collatio pro stabiliendis geminis his propositionibus, uti de pro superioribus provocent nos ad judicium Scripturarum,desubinde Patrum, iis locis, quibus agi docharitate justificante, compertissimum est. Sic pro I S. 36. uti de S . Propositionibus remittimur ad celebrem Apostoli sentenistiam r. Cor. cap. 3. - Si linguis hominum ,, loquar, de Angelorum; charitatem autem, , non habeam, factus sum velut aes sonans,,, aut cymbalum tinniens;de, si habuero pro-,, phetiam, de noverim mysteria omnia, de,, omnem scientiam I de, si habuero omnem si fidem, ita ut montes transferam i charitari tem autem non habuero, nihil sum. ,, Charitas patiens est, benigna est et chari-,, tas non aemuIatur e nou agit perperam:,, non inflatur: non est ambitiosar non quae H rit quae sua sunt .... Omnia suffert et omissi nia credite omnia sperati omnia sustinet.,, Charitas nunquam excidit,,. Caverine
adversarii negare, quod magnifiea adeo charitatis descriptio pertineat ad iustificanistem. Simile est, quod nobis objiciunt ex 2. Tim. . Reposita eis mihi corona justitia, quam reddet mihi Dominus in illa die j ui Iudex rnon solum autem mihi; sed O iis, qui diligunt adventum ejus et Rursus quod ex iacobi cap.
g. v. I a. Beatus vir, quis fert tentationem iquoniam,cum probatu fuerit,accolet coronam
vita , quam repromisit Deus diligentibus se rutroque loco dilectio iustificans est, quae fide fuerit, nulla inferioris ordinis dilectio lassiciet, ut eorona vitae, ae justitiae tribu
Charitas quoque justisseans indicatur ab Augustino textibus pro 3 s. Propositione 1
Collatore allegatis . Primus est ex scem. 83. de verb. Euang. Matth. num. I. Universa sinutiliter habet , qui unum illud ( charitatis
donum quo tiniversa titatur,non habet.S CUI
dus ex tract. v. in Evangelium Jor n. g. Chais
ruat si desit, frustra habentur ceterati s ad ,
rect/ habeatur omnia. Tertius ex homisso.
Ipsa es ( charitas qua poteriis cere , si catera non sint. Si autem sola desit, nilii prodest, quidquid habitamserit . Solas ii, si ad x
catera omnia nihil pro ni isi fota charitas de fuerit. Suffcitne, vel lassicere poterit charitas non justificans , si caetera non sint e Evidens est,tres istos Augustini textus respicere Apostoli sententiam superitis deseriptam ex I. Cor. r3. ubi de charitate agi iusti sieant clarissimum est ipsis Apostoli verbis, de comm
440쪽
8 o Pars II. Appendix Cap. L 8 i
mentario Angelici, qui sic incipit. M Apo- stolus gratiarum gratis datarum distinis,, ctionem aessignavit, & ministrationum , in ,, quibus membra Ecclesiae distinguuntur; hic agit de charitate, quae inseparabiliter
M concomitatur gratiam gratum facientem M .... sine charitate alia dona gratuita non ,, sufficiunt. Secundi quantum ad utilita-,, tem et quia scilicet per charitatem omnia ,, mala vitantur, & omnia bona aguntur. MPatet qualis sit charitas inseparabiliter concomitans gratiam gratum iacientem. Neque omnia mala vitantur charitate inferiore,neque tali aguntur bona omnia. Quod etiam clarius elucet ex eo,quod mox sequiatur et Anima enim per charitatem vivit, qua
vivit Deo, qui es vita animae. Quis sanae mentis Theologus dicet, animam Deo vivere sine charitate justificante e Prosequitur S. Thomas . , , Secundumis illud Deut. go. Iasees vita tua. Unde &,, Ioannis 3. dicitur. anslati fumur de mor-- re ad vitam,quoniam diligimus 'atres: quiis non diligit, manet in morte . se Potestne di- Iectio non iustificans transferre animam de morte ad vitam e Patentissimum est, manere in morie eum , qui diligit amore inferioris ordinis. I. Pro s s. Prop. adducitur ab Hexaptis illud Pauli ad Cor. epist. I. cap. a. v. v. Euod utar aeon vidit, Me auris audivit, aere in cor hominis ascendit, qua praeparatat Deus iis,qui diliguot illum. Et Ioan.cap. I . U. E I . Rui autem diligit me , diligetur a Patre meo a m ego
diligam eum, ct manifesabo ei me ipsum . Perse conspicua utrobique est dilectio sanctificans , neque ullus sive Theologus, sive inisterpres catholicus aliter intelliget . In eundem sensum convenit quod ait Ioannes epist. I. cap. . Omnis , qui diligit, ex Deo natus es, sive sanctificatus, unde Augustinas tract. y6. in Ioannem. Qii diligunt, quia diligunt, eliguntur . Dilectiosanctor di cernit a mundo . Traei. s. in epist. Ioannis . Anima via a Dda es per iniquigatem I amando Deum pulchra incitur. Trach. a. Talis est qumque , qualit es amor eius .... Deum duia gise quid Heam Deus es Non audeo ex me dicerer Scripturas audiamus i Ego dixi Dii esti ,
Ossii Altissimi om/es. Denique idem S. Doctor lib. s. de Trinit. eap. i8. Nullam ect isto dono excellentius. Solam est quod dividit inter silio, reges, ct Aios damnationis aeternae: ubi isque elucet charitas justificans.s Propositionem set. Totum deest peracatori, quando ei deest spes r ct aere en spes in Deo, ubi non es amor Dei, stabiliunt Hexapta illo Apostoli ad Rom. cap. s. v. s. SpeI autem non confundit; quia Garitas Dei diriga es iticordibus nostris per Spiritum Sanctum , qui datus est nobis et quod luculentissimum arguis
mentum est, amorem Dei in damnata propositione accipi pro charitate diffissa in cordibus nostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis. Istum autem Apostoli locum agere de charitate justificante , tum se ipso apis paret evidens, tum irrefragabili aut horitate Angeliei interpretis, & Concilii Tridentini. Sic nempe Commentarius Aquinatis in
eum loculm Charitas Dei dupliciter aeeipi potes et uno modo pro charitate , qua diligit nos Deus : alio modo potest diei charitas Dei, quanos Deum diligimus . Infra Sc. certus sum, quod neque mors , neque vita separabit nos dcharitate Dei: ubi perspicuum est, agi docharitate, quae justificat . Prosequitur sanctus commentarium et Utraque autem charitas Dei in cordibus nostri, di anditur per Spiritum ci anctum , qui datus est nobis . Spiritum enim Sanctum , quies amor Patris, ae Filii, dari nobis, es nor aviduci ad participationem amoris , qui est Spiritus Sanctur : a qua quidem participatione recdimur Dei amatores; ct hae, quod ipsum ama mus ,sienum est, quod ist e nor amet, Prov. S.
Ego diligentes me diligo. Qnisquamne est, qui non intelligat hic dilectionem in hominibus justificantem , cui dilectio Dei respondeat,& praeparet coronam gloriae in dubie consequendam , si in dilectione perseveraverint EPergit Angelicus et Charitas autem, quanos Deum diligimus , dicitur in cord but -
ii dicto , id es , quia ad omnes moreI , Sactus anima perficiendos se extendit; nam diiscitur Corinth. I. cap. t 3. Charitas patiens es , benigna est Oe. Ex utro ue autem intellecta horum verborum concluditur, quod Dea non confundit. Si enim accipiatur charitas Dei, quaxos diligit Deus, mani essum es, quod his,quoIdiligit, se ipsum non negabit. Deuter. 33. Dilexit popular: Omnes Sancti in manu illius fuat Similiter etiam, si charitas Dei accipiatur, quanos Deum diligimus, manifesum es , qvὰdsediligentibus bona aeterna praeparavit Ioam i .
Si quis diligit me, diligetur a Patre meo. Ubi iterum clarissimum est, dilectionem hominis accipi pro iustificante. Audiatur modo Tridentinum de eadem objecta ab Hexaptis sententia. Sessionis s.
cap.T. titulus est , si , si lues catio impii,
O qua eius ean'. Tum in ipso capite ita P tres definiunt. Unica formalis causa es iusti tia Dei; non qua ipse justus es, sed qua nos ju-
nox facit, qua videlicet ab eo donati, renovamur spiritu mentis nostra: ct mon modo reputamur, sed ver/ justi nominamur oesumus; justia