장음표시 사용
451쪽
tentia Ian senii est lib. I. de gratia Salvatoris
cap. 6. Nullam ipse ( Augustinus agnoscit
dem veram, atque Chrisianam ... nisi ex Dei charitate dimanet . Ibid. Talis igitur amor Dei, nisi voluntatem hominii ad credendum is fiat, non erit sides Chrisiana s sed vel Damonum die. eadem fidei destitutae charitate comparatio cum fide Daemonum familiarit
e snello, & ejus passim defensoribus est . videri possunt Quesnelli Protesatio pagina is T. Observationes in Acta o. Episcoporum pag. y . & alibi . Item Collatio propositionumine. Fidem autem Daemonum non esse ex gratia, non esse supernaturalem, omnibus indubitatum est . Nonne igitur turpi tabulamstgis, quam Sacerdote dignior declamatio est contra centum Episcopos, propterea quod asserant, Quesnellum non agnoscer
fidem ( nempe bonam, & supernaturalim sine charitate 8 Evidens enim est , Episcopos agere de fide non corrupta , non peccati vitio inquinata, non mere humana, naturali , & simili diabolicae, sed bona, honesta, supernaturali, quae ad spem, eliaritatem, justitiam disponere hominem possit. Hic sensus Antistitum Protestantem minimo latuit vi sed qualicumque dolo pessimo captanda ipsi fuit materia declamationis, fallendis simplicibus, & contra suos Episcopos suseitandis idoneae. 6 Quod in duobus aliis exemplis Observationum moralium, edi in Protestatione
dicitur, Radix ei tempore hujus vitae in malis catholicis remanet sine fructibus . Et, si haesides non es visa, ct operans pe- charitatem ,
non Assicit ad justitiam ; sed ejus radix es , edi principium, relinquo Quesnelio , & ejus
de ensoribus determinandum, an radix fidei prout in priore sententia appellatur, & fides prout in posteriore, sit habitus, an actus. Si solum pro habitu accipitur, non evertitur Documentum Pactorale centum Gallicanorum Antistitum , qui Quesnellum redarguunt , quod actum fidei destruat in peccatoribus ante reconciliationem . Si vero fides in utraque Quesnelli sententia intelligitur de actu , Quesnellus gravissimi erroris , & haereseos aperto reus constituitur ; cum actus naturalis , imo cupiditate corruptus dicitur in peccatoribus esse Radix, ct principium justitiae ; nam actus omnes , qui neque charitas sunt, neque ex ea habent originem , peccata in novo systemate essita , ostendi Lepius tam perspicuh, ut mihi longe solidius contra Que ellum , quam ipsi
contra centum Episcopos concludere liceat , quod Non nisi immedicabilis pertinacia, aut desperata iniquitas resissere valeat, ac denegare assensum.
CAPUT I TReprimitur observationis siuesnellianae
temeritas contra Constitutionem UNi- GENITUS , in contra qo. Di coporum
Parisii, congregatorum author, velim plurimum particeps communi fertur judicio Quem ellus ; adeo illic omnia spirant ingenium ejus audax, schismaticum,& contempta omni dignitate, atquC authois ritate etiam Apostolica, maxime irret verens, cujus non pauca retuli specimina in tomi r . pro legomenis . Aliud hic praeterire nequeo ad praesentem pertinens tractatum. Obse vationum istarum pag. y s. dicitur et me ana
ratio, nee equitas patitur, observationum mis
( UNIcrni rus, qua exessari nequit ni ij p nenis,sententias in ea damnatas intelligi de sola charitate habituali, e justis: ante . Fixum autem semper memoria retinelector, expressione charitatis habitualis, ejus caretis, a Quesnello intelligi non dive fas charitatis species , sed uni eam diversis nominibus, habitualis, O iusti eantis eodem
concurrentibus enuntiatam : Ita particula
sive non pro disjunctione hic accipitur, sed
pro expositione . Proinde sensus adversarii est, Bullam Unice uiros in condemnatione tot propositionum de charitate excusari
nullatenus posse, nisi de sola charitate habituali justificante supposueris intelligendas . In quo quidem supposito , inquit adversarius , erraverint Pontifex, & eius consultores Theologi, a Denuntiatoribus decepti; attamen eorum contra propositiones censinra, non veritatem ; sed fillitatem ferit a nemine traditam et Quesnellus enim in Propositionibus illis non tutetistit solam charitatem habitualem iusti antem, sed etiam actualem qualis in Decalogo praecipitur et mandat Uscilicet directe de actibus dantur, non do habitibus. Quando igitur Propositione q.
dicitur omnis actio, & volitio nasci ex amore mundi pravo, qui non nascitur ex amore Dei omnia agente propter Deum, quemque Deus remuneratur, non patitur Que melius sibi tribui, quasi omnem actionem, ut a pravva origine immunis sit, asserat nasci debere
ex habitu charitatis justificanti; lassicit si
processerit ex actu justificationem necessario inferente . Non enim peccatoris , cum primum is convertitur, poenitentia profluere
452쪽
86 Pars II. Appendix Cap. IV. 86s
te potest ex habitu iustificante , quem constat ante poenitentiam non fuisset sufficit itaque Quesnello pq nitentiam oriri ex amo ris actu , qui est ex totis viribus, ex tota anima, cum supernaturalis auxilio gratiae.
Eodem modo dissere de propositionibus in Bulla sequentibus. Quidquid vero sit de eo,quod sibi is tribui patiatur modo, vel non patiatur, evidens est, propositionibus ejus hunc sensum inesse proprium , & obvium, qui omnibus catholicis doctoribus significare debuerit,
omnia novo Theologo opera esse peccata, ubi non praecederet, vel comitaretur justificatio: omnia enim opera ante auxilium gratiae exercita esse delicta, contendit Propositionibus pluribus i nempe trigesima octava, & aliquot sequentibus, Primam gratiam, quam Deus concedit peccatori, esse peccatorum remissionem tradit Prop. 2 8. Prima gratia, seu primum, quod Deus impertit, gratiae auxilium, estque Sancta il-Iustratio intellectus, & pia excitatio volu tatis, omnem praevenit consensum Iiberum, omne deliberatum humani arbitrii in bonis salutaribus exercitium. Patet itaque mecnelli sententia de necessitate justificationis praeviae ad omnem istiusmodi actum liberum et cumque omnis alia Quesuello deliberata actio peccatum sit, liquet omnia opera justifieationem antecedentia esse delictae .
Cum autem penes catholicos peccatorum remissio in praesenti Divinorum Decreto
rii ordine non fiat absque infusione habitualis gratiae, & habitualis eharitatis, sive haec a priore distincta re ipsa sit, sive solummodoratione;quid aliud venire in mentem Doet ribus catholicis potuit, quam quod juxta Quesne Ilum justificatio, atque adeo infusus charitatis habitus omnia praecedere debeat
bona opera, imo omnia non mala; cum nulla penEs illum sint indisserentiae unde non studio elicitat sed ultro profluit assertio, quod in Quesnelli sententia nullum opus a nova liberum sit, ubi non praecesserit justi-fieatio, atque adeo insulas habitus charita eis i si talis in nova Theologia agnoscitur, de quo non una ratio dubitandi est . Quod prima gratia, quae per Queis ellum in peceatoribus ipsa remissio delictorum est, omnia opera salutaria praeveniat, perspicu . Tridentini Concilii doctrina est se C S. cap. E. de canone 3. Idem sensus omnium fide-
Ilum Praeterea omnes actus bonos, vel exemptos a macula debere juxta Prop. q. procedere ex amare Dei omnia agente propter Deum, quemque Deus remuneratur, supponit
Consi uno Theo propugn. Tom.ILeharitatis habitum, qui omnis meriti fundamentum est. Deinde amor Dei in corde regetans, qui per Prop. I. ad non peccandum requiritur, habitum potius indicat, quam actum aliquem transeuntem. Ipsae Scripturarum, & Patrum sententiae, quae ab adversariis subinde pro confirmatione dogmatis sui afferuntur, non obscvrhindieant charitatis habitum veluti Rom. i.
v. s. Det autem non confundit, quia charitarmi dissa es in cordibus nostris per Spiritum Sanctum , qui datus es nobis. Plures istiusmodi locos a me relatos vide cap. I.
At requiri salthm 1 Quesnello ad omnes
actus, ut innoxii sint, perpetuum amoris exercitium, quale in Decalogo describitur,&quaecumque crimina remittit, exploratum adeo, atque compertum est, ut, si negare ausus fuerit, centum sit argumentis ineluctabilibus obruendus . Copiosa satis horum specimina dedi eodem cap. I.
et Discipiendum vero superest, num in hypothesi, quod damnata Que elli dogma
ta non statuant charitatis justificantis habitum , velut fontem necessarium omnibus humanis actibus, ut innocui sint, desperata adeo Constitutionis causa sit, quemadmo dum a Protestante dicitur, ut nullis excussistioni locut reperiri valeat, nullus modus eam ab injustitiae macula vindicandi. Facillimh, ac perspicuo demonstrandum suscipio, Constitutionem adeo opus non habere excusatione , adeo nullam in ea esse injustitiae umbram , ut sola potuerit impudentia protestantis, aut crassa ejus , & affectata ignorantia, esse causa tam praefidentis jactantiae .
Multone intendendum opere, ut dehnitio excusetur dogmatica, vel potius adversus ora loquentium iniqua, propugnetur , quae Summorum quatuor antecedentium Pontificum, & Tridentini Concilii pridem authoritate condita est, atque in perpetuum stabilita e Clarissimas omitto Sanctorum Patrum sententias, maximh Augustini, ac dein principum Scholasticorum, Aquinaetis, Bonaventurae, Salesii cum turba Sequacium ex omnibus ordinibus infinita. Quos dedi textus ad Articulos singulos, lo- eis suis videri possunt irrefragabiles, quos
neque necessarium, neque conveniens est, ob Protestantis gloriationem adeo rationis inanem, ac fatuam iterum adducere .
Ut lxmen omni Lectori Catholico pateat Causa pridem judicata, & quae, nisi adversarii cum fide omnem exuissent pudo rem, ac reverentiam, censeri deberet abun
dantissime terminata, repetito toties judi-I i i cio,
453쪽
cio, solos uno intuitu delibandos exhibeo articulos , partim a Pio v. vero maximo, doctissimo, & Sanctissimo Pontifice, Gregotio XIII.; Urbano VIII., partim ab Alexandro vii I. prohibitos, & condemnatos. Satis enim securus sum , Quesnello nunquam fore animum , a proscriptis illic opinio uibus sua dogmata secernendi. A tribus prioribus Pontificibus confixus cernitur Baii Articulus decimus sextus: Non est vera legis obediemia, que sit sine charitate.
Dein 38. ,, omnis amor creaturae ratiosi natis, aut vitiosa est cupiditas, qua mun-- dus diligitur, quae a Ioanne prohibetur ;- aut laudabilis illa charitas, qua per Spita ritum Sanctum in corde diffusa Deus M amatur,, . A quibus erroribus quo set Quem ellus discrimine separabit e vox charitas , inquies, est significationis ambiguae:
forsitan in damnato Articulo accipitur proeliaritatis habitu, quem nos non exigere, jam declaravimus . Verum non sic evaditur anathema, quod constat inflictum Articulis, in sensu ab assertoribus intento. Hos enim ad actionem moraliter bonam non reis
quisivisse infusum charitatis habitum, qui Ieatholicis statuitur Scriptoribus, liquet vel ex eo, quod habitum illum ne admitter quidem visi fuerint. Ita proscriptus illic Articulus gr. Iu-,, stitia, qua justificatur per fidem impius,,, consistit formaliter in obedientia manisse datorum, quae est operum justitia; nonis autem in gratia aliqua animae infusa, qua,, adoptatur homo in filium Dei, de secun-- dum interiorem hominem renovatur, ac D divinae naturae consors essicitur, ut seri per Spiritum Sanctum renovatus , dein- ceps bene vivere, & Dei mandatis obe-,, dire possit.
M LXII. Illa quoque distinctio, quasi opus dicitur bifariam bonum, vel quia ex,, objecto, & omnibus circumstantiis re- ctum est, & bonum ( quod moraliter bo-,, num appellare consueverunt vel quia ,, est meritorium regni aeterni, eo quod fit ,, a vivo Christi membro per spiritum chab, ritatis, rejicienda est.,, LXIII. Sed & illa distinctio duplieis,, justitiae et alterius, quae fit per spirituimM charitatis inhabitantem; alterius, quae fit, , ex inspiratione quidem Spiritus Sancti,,, cor ad poenitentiam excitantis; sed nonis dum cor inhabitantis, & in eo charitatem
,, diffundentis , qua divinae legis justi H catio adimpleatur, similiter rejicitur. se LXIU. Item, & illa distinctio duplicis D vivificationis, alterius, qua vivificatur
,, peccator, dum ei poenitentia, & vitae no- , , vae propositum, & inchoatio per Dei H gratiam inspiratur; alterius, qua vivifi-,, catur,qui vero justificatur,& palmes vivus se in vite Christo essicitur, pariter commen is titia est, & Scripturis minime congruens .
A LXIX. Iustificatio impii fit forma-,, liter per obedientiam legis, non auis D tem per occultam communicationem, &,, inspirationem gratiae, quae per eam justi-,, ficatos faciat implere legem ri . Haec
dogmata Michaelis Baji sunt, qui offendi
suis novitatibus Collegas catholicos conis spicatus , respondit, se charitatis habitum non negare, quia, inquiebat, satis conscius sum, frequentatis actibus habitus procreari r qua responsione frigida, & ad propossitum minime attinenti, aliud non obtinuit, quam ut contra se accusatio confirmaretur ,& Apostolicae Sedi imponeretur necessitas, novitates anathemate perstringendi. Non igitur censuram illam effugiunt Michaelis Baii hoc tempore Sectatores , dicendo, sea ad legis obedientiam, & immunitatem actus 1 cupiditatis vitio non exigere infusum charitatis habitum, vel actuum frequentia progenitum I nam neque priorem agnoverat,
neque posteriorem postulaverat Bajus, cui satis apparuit exploratum, primos actus bonos ab aequisito habitu derivari minime posse. Qua igitur ratione probabili Que ellus damnata sua dogmata separat a Baianis toties pro seriptis e Certissimo nulla , ac ne tentabit quidem , de omnimoda opinionum similitudine nimium convictus . Quapropter nonne valde seria ; vel potius ridicula Protestantis insultatio est contra centum Galliae Episcopos, quasi Nec sana ratio, nec aquilas patiatur Observiationum Moralium authori opponi Bullam (UNIGENITUS)qua excusari nequeat, nisi supponendo sententiat in ea damnatas intelligi de sola charitate habituali, sive justi ante e De tali Bajus intelligi nec debuit, nec potuit; non tamem propterea desiere ejus dogmata iterato 1 tribus olim Pontificibus anathemate justiosmd condemnari. Neque excusatione , aut recursu ad charitatis habitum justificantem opus habet Constitutio UNIGENITUS , ut feriat propositiones, quibus plures continentur confixae ab iisdem tribus Christi vicariis . Illic Propositio est as. Omnia opera insidelium sunt peccata, ct philosophorum virtutes sunt vitia . a I. Liberum arbitrium , sita gratia Dei adjutorio , non nia ad peccandum valet
Qui Articuli neque secundum se , neque in
454쪽
868 Pars II. Appendix Cap. IV. 86s
sensu ab assertoribus intento, exigebant in cunctis actibus ad non peccandum originem a charitatis habitu sanctificante, qualis aBajo , & ejus sectatoribus ns agnoscebatur quidem, prout a catholicis statuitur Doctoribus.
Aecedit illic Propositio I S. & o. Omne
quod agit peccator, velfervui peccati, peccatum es. Et in omnibur suis actibus peceatorserint dominanti cupiditati: quae pariter, ut priores in sensu ab assertoribus intento intellectae comprehenduntur hoc Quesnelli axiomate si . ,, Non sunt nisi duo amores, H unde volitiones, & actiones omnes no-- strae nascuntur: amor Dei, qui omnia H agit propter Deum, quemque Deus re- , , muneratur; & amor, quo nos ipsos , ac
,, mundum diligimus, qui quod ad Deum , ,, referendum est , non refert, & propter hoc ipsum fit malus. Quesnellus , inquies, non asserit, primam peccatoris poenitentiam peccatum esse . Ego vero, etsi mentis ejus arcana diseernere nequeam , dissicilem tamen existimo hanc ejus cum Art. etiam gy. reconciliationem et Amore Dei in corde peccatoris non ampliur regnante, necesse es, ut in eo earnalis regnet cupiditat, omnemque actiones ejus corrumpat. Non enim primum in peccatore dilectionis initium videtur lassicere, ut amor Dei in tarde hominis regnare censea
Ut tamen liberaliores erga adversarios simus, omnis amor Dei benevolus super omnia, etiam primus, amoris in corde regnantis nomine intelligatur; veruntamen
neque Bajus, cujus sensus in utroque Articulo profligatus est, primam peccatoris poenitentiam inter vitia numeravit; quia poenitentes impiis, & peccatoribus proprie accensendi non sunt, teste Angelico in cap. s. Joan. lect. s. Exaudivit tamen( Deus peccatores de peccatis paenitentes, qui
magis sunt computandi in numero Pereuenistium , quam peccatorum. Sensus itaque
Baji fuit idem, qui Quesnelli, opera omnia
Peccatorum ante reconciliationem Poenitentium peccata esse. Nemo tamen Cathoisticus asseruit vibratum a tribus Pontificibus in utrumque Articulum anathema, iniquitatis accusandum, aut egere exessatione; sed toto sesquisaeculo catholicorum omnium veneratione, & laudibus celebratur, asse niselente Bajo; solis ringentibus obstinatis ejus, & perditissimis discipulis.s Non pauciores Articuli sunt inter II. ab Alexandro VIII. gravissimis perstrictos
censuris, qui ad amussim conveniunt Quese Constitutio Theot. propugn. Tom.II. ne Ilianis: videlicet Art. T. M omnis hu- mana actio deliberata, est Dei dilectio, vel mundi: Si Dei, Charitas est patris; is si mundi, concupiscentia carnis i hoc est,s, mala est.,, UIII. Necesse est infidelem in omni
IX. Revera peccat, qui odio habeeri peccatum mere ob ejus turpitudinem, &,, disconvenientiam cum natura sino ullo,, ad Deum offensum respectu. X. Intentio, qua quis detestatur m ,, tum , & prosequitur bonum, mero ut coe-,, testem obtineat gloriam , non est rectia ,s, nec Deo placens .
M XI. Quod non est ex fide Christiana, si supernaturali, per dilectionem operante,
,s peccatum est.,, XII. Quando in magnis peccatoribus is deficit omnis amor, deficit etiam fides ris &, etiamsi videantur credere, non est fi-,, des Divina; sed humana. ,, XIII.Quisquis etiam aeternae mercedis,, intuitu Deo famulatur, charitate si cas, ruerit, vitio non caret; quoties intuitu ,, licet beatitudinis operatur. ,, XIV. Timor gehennae non est superis,s naturalis .
M XV. Attritio, quae gehennae, & po di, narum metu concipitur, sinEdilectio nos, benevolentiae Dei propter se, non est bo-,, nus motus, de supernaturalis is . Non exisquisito h le opus est ratiocinio , ut osten d tur, propositiones omnes, & singulas ilia damnatis Quesnelli Articulis contineri Si lector dubitet, periculum faciat in singulis de eliaritate pronuntiatis . Agmen ducit Articulus quadragesiinus quartus;,, Non sunt nisi duo amores , unde volitio-M nes, & actiones omnes nostrae nascunture,, amor Dei, qui omnia agit propter Deum, ,, quemque Deas remuneratur I & amor, M quo nos ipsos, ac mundum diligimus, qui,, quod ad Deum referendum est, non re ,, fert, de propter hoc ipsum fit malus,, . Cum hoc Articulo omnis, sive amicus, sive adversiarius componat singulos, quos retuli, ex damnatis ab Alexandro UlII.; vel a Pio U , Gregorio XIII., Urbano VIII., componat Quesnellus ipse et certus sum, nihil discriminis asserendum inter Quadragesimum quartum,quem CLEMENS XI., & meiam oratos caeteros, quos ejus proscripsero Decessores. Sed neque discrimen afferre conabitur Quesnellus, cujus patenti Emum in eoncinnandis Observationibus moralibus apparet consilium, ac studium, defendere
Baji Articulos, ut i suis resuscitatos commi- Iii a lito-
455쪽
litonibus , & iterato Alexandri UIII. pr stratos anathemate, propugnare tum ipso , tum magister ejus Antonius Arnaldus ausus est. Hie in D cultatibus Ste aerito propo tis . Quesnellus in Epistola typis edita nomine Abbatiae ad quemdam Romanae Curiae Praelatum. Epistola illa nihiI excogitari potuit petulantius , nisi quod eum ea Di cu tates Ainaidicae de impudentiae palma cer
Collationem damnatorum 1 quatuor CLEMENTIS XI. Deeessotibus dogmatum, cum iis, quae Bulla UNIGENITUS proscripsit , hic non instauro quia ad Aristiculos quadragesimum quardum,& sequentes satis dilucido institutam quivis facito
capiet; frequentior autein repetitio tarsitan taedium pareret Iechori, ut mihi dispendium temporis, & operae . Solum itaque mihi superest, convenire iterum Quesnellum, Eumque quanta possum precari animi conteu-tione , ut tandem posita pertinaeia, depulsis voluntariae ignorantiae tenebris,agnoscat, non excusatione iueptiis ma opus esse Constitutioni UNIGENITUS ; sibi autem nullum
excusationi locum esse; sed palinodiae solum, di poenitentiae ad aliorum aedificationem,sui reconciliationem, de salutem prorsus nece sariae: hane a se exigere Deum, & Ecclesiam, cum innumera animarum 1 se hactenus seductarum multitudine.
Sexagesimct Propositio damniata.
Si solus supplicii timor animat PS nitentiam, quo haec
est magis violenta, eo magis ducit ad desperationem. ObserD. mor. Matth.
Unde ortus error: ejus perversitas conmiscitur authoritate Primcipum Scholasicorum, in ratione Theologica . , x x Utherus Serm. de poenitentia s
aeuo magis, inquiebat, timore pα -- nae, edi dolore damni conteruntur, eo
magis peccant, ct iaciantur suis peccatis ,
gua coguntur, non autem volani odisse. Do
lor ille damni, & timor poenae juxta Luth rum cogens odisse peccatum, est juxta Que nellum poenitentia violenta et dumque per Lutherum, quo magis timore illo,& dolore quis conteritur , eo magis peccat, & assiciatur suis peccatis, quid aliud, inquit Que nellus, a tali poenitentia violenta, de cogenis te expectes, quam ut ducat hominem ad desperationem e Lutherus ibid. 'eani (pa- pistae attritionem proximi disonentem ad
contritionem, quam opiniouem errorem ego j
dico i judicat, Ae Quesnellus et quod scilicet
ad desperationem ducit, necessario malum est: non potest itaque esse ex gratia, & suis pernaturale, neque ad contritionem dispoistitio Κemnitius in Evamine Trid ini docontritione in fine fessi r . ean. S. D Contrias, tio expavescens, conlideratione irae, deri judicii Dei, si non oriatur ex dilection M Dei; etiam fi accedat fides petens, & st is tuens remitti nobis peccata propteris Christusn , tamen est non salutaris i sed M Judae poenitentia , proinde ad desper is tionem ducens, & interitum . Jansenius tom.3. col. 3TT. primae editi nis Lovan. ,, Timens, quidquid filio timo-,, refecerit, nihil ex animo, nihil ex cor-,, de, nihil volenter, nihil coram Deo i sedis tantum in speciem eoram hominibus,, operaturi hinc non est amicus rectitudi-,, nis, nec Dei I sed potius hostiles erga
Compendium Theologicum a Sed Apostolica damnatum, di post condemn tionem a Que ello in mendac i stima Ecclesia Romana, O Summorum Ponti um deferusione resuscitatum s. r. de spe Theologica novitatem horridum sic moderatur: Dum apernas times , O non amas, venialiter delim quis r moderatur , inquam ; truculentior
enim Iansenti, de Queinelli enuntiatio est, ut gravissimum desperatio peccatum,& v linuti abyssus abyllam invocans flagitiorum. Sed non hinc terretur novus Theologus Moralis Observator, quiu credere nos Iubeat praesenti suci Articulo et Siso uisu pluritimor animat paeniteatiam , quo haec eia maguinolenta, eo magis Heli ad desperationem. a Non ita de timore, di elicita ex eo poenitentia censuit Doctor Angelicus Dpart. quaest. 8 s. art. s. dicens ,, Alio mod , , possumus loqui de poenitentia , quantum M ad actus, quibus Deo operanti in poenia D tentia cooperamur, quorum actuum pri-M mum principium est Dei operatio conses, vertentis cor . . . Secundus actus est mo Dias
456쪽
8yr Pars II. Propos LX. Cap. I. 8 g
o ius fidei et tertius est motus timoris servi-- Iis, quo quis timore suppliciorum 1 pee,, catis retrahitur Sic igitur patet, , , quod actus poenitentiae ab actu timoris,, servilis procedit, sicut a primo motu a ,, fectus ad hoc ordinato r a timore autem
,, filiali, sicut ab immediato, & proximos, principio. Ibid. H Ad I. licendum, quod pecca M tum primo incipit homini displieerras, Propter supplicia, quae respicit timors, servilis,, .,, Ad 3. dicendum quod ipse etiam mo-- tus timoris procedit ex actu Dei con- vertentis cor et unde dicitur Deuter. S.,, reuis det eos talem habere mentem, ut ti-,, meant me Et ideo per hoc, quod p*ni-- tentia a timore procedit, non excludituris, quin procedat ex actu Dei convertentis M COT,,. Timor itaque servilis, sive suppliciorum, etiam antequam filialis accesserit, provenit a primo principio supernaturali, quod est operatio Dei convertentis eorr aetus
igitur poenitentiae proveniens a timore solummodo servili, minime ducit ad desperationem a sed potius ad formidinem filii;
Prupriam, perfectamque conversionem. s Angelico consentit Seraphicus Bonaventura in opusculo de gratia sanctificante Iib. S. cap. q. M Timor servilis donum Spi-,, ritus Sancti est; nec tamen est eum Spiri- tu Sancto, sicut aurora est a sole ; nec ta-M mencum sole est. Timor servilis Spiritui H Sancto locum praeparat, ut eum sicut se tari filum introducat .... Timor servilis duo facit: primum est, quod viam praeparat M charitati; secundum, quod retrahit a pec-- cato metu poenarum tantum . ,, Si timor
servilis, qui solummodo suppliciorum est, sit donum Spiritus Sancti , lichi non sit cum Spiritu Sancto a sed eum existente adhuc in
anima peccato, Spiritui Sancto locum praeparet , ut eum sicut feta filum introducati fiuiam praeparet charitati, & retrabat homi
nem a peccato metu poena tantum ti remoti lii
mus ab invehendo novo crimine est, etiam dum solus animat ad poenitentiam ; remoti sima pariter, ex timore orta poenitentia est ab inducendo hominem ad desperationem.
Propositio quidem Quesnelli est mortali observiatio in desperationem Judae, quando is
apud Matthaeum cap. 2 T. vers. s. abiens laqueo sesuspendini sed timor gehennae, & prosiliens indo poenitentia, nullam penitus habet cum tanto flagitio connexionemr imo
supplicii tam horridi, & aeterni timor, si ilis Io Iudas percitus fuisset, debuerat illum
maxime a desperatione Evertere, utpote qua sciret se in idem, quod horreret, lapisplicium praecipitem certissimo ruiturum . . Desperationis itaque causa, non timor lapisplicii , & nata indδ poenitentia; sed error Caino similis fuit, quo, maiorem esse suam iniquitatem, quam Dei missericordiam ex stimans , credidit se numquam tanti facin
ris veniam consecuturum.. Angelicum, & Seraphicum praecesserat Alexander Alensis pari. 3. qu. T6. memb. a.&3. secuti autem sunt Scholastici passim, Dionysius Carthusianus in s. dist. 3 . qu. S.
Domini eus Soto in . dist. I . qu. a. art. s. Petrus Lede a in Theol. mor. trach. de poemnitentia cap. I. Didacu, CabeEudo in I. par. de contritione quaest. I. art. t. dub. 2. G2- machaeus i. a. quaest. rv. de dono timoris cap. s. Alphonius a Castro verbo, Timor. haeresi r. contra Luthera nos , & verbo Co tritio. Durandus in s. part. dist. 3 . quaest.
num. s. Bannes t. a. quaest. Is . art. q. con
clusione I. Bonaci nato m. I. disp. s. quaest. F. puncto 3. pro p. s. num. q. Navarrus tum . . de contritione cap. I. num. 8. in Manuali Lorca a. a. quaest. 1y. disp. ra. num. . sect.2. Puteanus g. pari. quaest g s. art. s. dub. r. Duvallius a. a. traei. de spe qu. 3. art. a. Gad
briel in . dist. i . qui a. dub. I. Sed uti Lutherus,&Jan senius Scho Iasticos contempsere; ita utriusque hoc tempore assectae, & Quesnellianorum dogmatum contra Pontificem audacissimi vindices , quidquid scholasticae authoritatis est, facile aspernantur et ita famosorum Appellantium praecipuus incentor Dupinius in modiua, & merito prohibita Bibliotheca, ubi ad Aquinatis, & Bonaventurae tempora devenit i ait, se oleum , & operam perditurum, pariturum autem nauseam lectori, si, ut solebat anteriorum volumina observationibus donare , idem praestaret Seholasticis. Si vero memoratis Scholasticorum coryphaeis junxerimus S. Franciscum Salesium, qui, ut ex Ecclesiastico ossicio discimus , insuperabili conclantia , Deique ope protectur , septuaginta aetio millia bareticorum ad Cath licam em reduxisse dieitur, respondet alluvQuesnelli cliens, Sanctissimum Antistitem fuisse Semipelagianum, incauta Cassiani te iactione in ejus haerefim prolapsum. Sed majoris apud nos ponderis est iudicium Ecelesiae de Salesio testantis, quod suis scriptis, caelesti doctrina refertit Pelasiam illustrave rit , quibus iter ad chri yianam perfectionem
tutum , ac planum demonstrat. Sie igitur is lib. a. de amore Dei cap. I S. D Quantum ,, ad timores servorum, de mercenariorum,
di, non proveniunt quidem ab amore; sed
457쪽
,, ordinarid praecedunt ipsum , ut ei sint in-M star prodromorum, & designatorum hospitii i & isti saepe sunt perutiles ejus serista vitio. Ibid. Timor eorum, qui velutis servi, & mancipia, Dei legem observant se ad evitandas inferni poenas, est bonus; M sed longe nobilior, & desiderabilior est
M timor mercenariorum Christianorum,qui velut servi pacta mercede fideliter labori rant; s, utroque tamen longe persectiorem commendat potissimum filialem .
Denique Quesnelli sententia , non solum de aperta convincitur falsitate, sed quodammodo de insem a. Quid enim stultius, quam ex vehementi formidine supplicii, &nata indd poenitentia , veIIe istud committere, quo nihil certius est cum illo supplicio conjunctum , nihil magis illud reddere potest inevitabile, ut necessario reddit desperatio E Uidetur & Quesnelli novitas sapere blasphemiam, quando timorem,& poenitentiam , quam constat esse 1 Spiritu Sancto, gravat crimine desperationis, ad quod impellere hominem assirmatur . Ipsa potius praesens Quem elli enuntiatio, eum univerio eius novorum dogmatum systemate induabitatam parere idonea est in peccatoribus impce nitentiam , ac desperationem . Constat scilicet authoritate irrefragabili, non tantum Principum Scholasticorum, quos reis tuli ; sed etiam Patrum , quos dabo capit sequenti, & Tridentini Concilii, quod reis servatur capiti tertio , conversionem saIutiferam in communi Divinae providentiae ordine, initium ducere 1 timore supplicii, quemadmodum sol non exoritur , nisi praemissa aurora , nec nisi praeeunte seta filunia inducitur; excludere itaque a peccatoribus timorem servilem, quid aliud est, quam obicem ponere charitati, ad quam metus
Exigit scilicet Questellus, ut prima peceatoris actio sit charitas justificans , eaque sit ipsa prima gratia, ad quam nulla possit
esse ex parte hominis praeparatio ; nam Propos. 28. Prima gratia, quam Deus concedit peccatori, es peccatorum remissis r ante charitatem autem omnis volitio, omnis actio peccatum est Propos. ψ . M Non sunt, nisi H duo amores, unde volitiones , & actio-M nes omnes nostrae nascuntur et amor Dei, si qui omnia agit propter Deum, quemqueri Deus remuneratur; & amor, quo nosse ipsos, ac mundum diligimus, qui, quod
,, ad Deum referendum est , non refert, &H propter hoc ipsum fit malus. ( Prop. S. si Amore Dei in corde peccatorum non am-M plius reSnante, necesse est , ut in eo car-
nalis regnet cupiditas, omnesque actiones ejus corrumpat
Refellitur error authoritate Patriam,
AB Angustino hordior; quia etfi
pluribus Patribus hic citandis Posterior temporei primus tamen vel maxime apud adversarios est authoritate . In Psalm. ret . ad illud Beati omnri, qui timent Dominum ait. ,, Ille timor no-ndum H castus praesentiam Domini, & poemas ti-M mete timore facit, quidquid boni facit; ,s non timore amittendi bonum illud vi sed M timore patiendi illud malum et non timet, is no perdat amplexus pulcherrimi sponsi; M sed timet, n3 mittatur in gehennam . B si nus est & iste timor; utilis est. Trae . o. in epist. Ioannis e ,, Stimulat se timor; sed noli timerer intrat charitas, ,, quae sanat, quod vulnerat timor. Timor iis Dei sic vulnerat, quomodo medici se
M ramentum putredinem tollite opus ests, ergo, ut intret timor primo , per quem M veniat charitas et timor medicamentum; ri charitas, sanitas. M Non poterat Augustinus clarius exponere timorem servi lenia
solius suppliciti & tamen bonus es, inquit, timor i te, utilis es. Questello vero adeo
non bonus , adeo non utilis est, ut ducat ad desperationis crimen gravissimum , pernimciosissimum peccatorum omnium , & interim ius ultimum complementum . Si animum invaserit, inquit Augustinus , putredo noxia, & lethalis vitiorum , timor incisione eam expellet, ut charitas, quae animae sanitas est,succedat.Quesnellus omnem formidinem priorem charitate statuit charitatis obicem , majoris causam putredinis, non remedium; desperationem , & interitum praesentissimum , non sanitatem , nec minimum ad eam praeparationis initium.
et Ante Augustinum S. Basilius oratione in Psalmum 33. Timor salutaris , quiri ad sanctitatem deducit, & animae divini-,, tus insitus est , qualis existat , si cupis ait-,, dire, attende; quando forto te ad alis, quod peccatum videris paratum, illud ,, horribile mandatum. Christi iudicium,s cogita. M Quesnellus cum Ian senio, de Luthero formidinem illam vocat violentam,& quo fortitis premit, tanto magis obnoxiam desperationi, saltem peccatoribus, quos urget ad poenitentiam. Nihil isto Que nelli ratiocinio proferri potest minus congruum
Constitutio UNIGENirus propUgnata
458쪽
8Z6 Pars II. Propos LX. Cap. II. 8
gruum sano sensui, nihil magis oppositum
rationi.S. Hieronymus ab Augustino in expositione Scripturarum consuli solitus, & ista summa semper habitus veneratione ad cap. r. Malachiae ait: Uult Deus, ut primum ejus ni mus, ct bonum voluntate faciamus e Sihoc coasqui nolumus, uisalt/m nos servos habeat , ct a malis per suppliciorum formidinem recedamus i ut de timore fervorum ad gratiam filiorum transeamur. In cap. a. Michaeae: aeui
Pu ore , vel verecundio non tenentur, agant paenitentiam saltem comminatione poenarum,
Patet de timore agi solummodo suppliciorum , & orta ex illo poenitentia, non de timore filiis proprio, qui diserth excluditur, quique propter infirmitatem hominis, sine praevia per formidinem praeparatione non acquiritur. Non suasisset autem Hieronymus iis, qui nondum filii esse esseaeiter vellent, sive crimina fugere charitate,& de commissis dolorem perfectum, ac dignam filiis concipere amoris stimulis poenitentiam; non suasisset, inquam, talibus Hieronymus, ut poenitentiam agerent salthm comminatione poenarum i si Quesnelli fuisset imbutus axiomate, quod, Noluisupplicii timor avia
mai paenitentiam, quo hac es magis violenta, eo magis ducat ad desperationem . Quantumvis rigore nimio excesserit veritatis limites Tertullianus; procul tamen abfuit a damnando poeuicentia iniciia, quod suscipitur timore perennium suppliciorum Ita is lib. de poenitentia r Si de exomologesi retractas , gehennam in corde considera, quam sibi euomotogesis extinguit et O poena magnitudinem prius imaginare, ut de remedii adepti ne non dubites. Videri quoque potest lib. a. in Marcionem,s Eundem, quem etiam sequenti eapite videbimus in Tridentino, poenitentiae ordinem , describit Clemens Alexandrinus lib. 2. Stromatum ante medium et Fides est prima adstatem inclinatio, po quam timor, in spei , Opaenitentia. Et infra : aeui timo em damnant, ii legem etiam insectantum, quod si legem, clarum est, quod O eum , qui Iegem tulit. S. Pacianus saluberrimum suggessit poenitentibus consilium in paraenesi ad poenitentiam et Timete, inquit , dilecti mi j a i
dicia, omittite errorem, damnate delicias: pro perat Iam temput extremum. Tartarus, O gehenna taxatos impiis ui pandunt: postque animarum tempesiva supplicia, redioivis quoque eorporibus perna servatur. Pacianum itaque non incessit novaturiens Quesnelli scrupulus, ne tam operosa timoris inculcatio poenitentiam gigneret perniciosam, &quo magis violentam , eo abripientem fortius ad desperationem. Non magis terruit Chrysostomum praeis posterus ille desperationis metus lib. I. dea compunctione cordis versus finem et mes tam est, quod exposcitur a nobis , ut semper
recordemur mala n ra , ct ad animum reo eemur, o conscientiam gesorum n rorum habeamus ante oculor, ut pro his supplicemus Deo, ut gehennam ponamus in conspeAibus nostris, O Angelos , qui in die judicii tibique discurrunt, ct congregant de omni orbe terrarum eos, qui trudendisunt in gehennam ignis, .ae suppliciis tradendi Oe. similia habet Sanctissimus Patriarcha ho m. ii. ad populum
Gregorius Magnus hom. 3 . in Evang.prava mens, is non prius per timorem evertiatur , ab assuetis vitiis non emundatur. Ideo adversariorum, qui aperto schismate, & Ω- miliati schismatis socio errore haeretico, charitatem amiserunt, dissicillima, & prodigii instar videbitur poenitentia ; nam quod desperationem horreant, bene est; sed, cum pariter aversentur initium poe nitentiae ducendum a timore , vereor , ne fallax alia sit, qua sibi temere blandiuntur, ad charitatem semita. Reducatur in consilium Augustinus serm. Is . de verbis Apostolii Timor serotii est i charitas libera est , ct , ut sie dicamus, tiamor e servus charitatis e n/possideat Diabolarcor tuum, praecedat servus in corde tuo , ct feravet dominae oentura locum e fac vet timore
paena; si nondum potes amore justitia . Quid suades Augustine, si novis tuis discipulis
credimus e Florum enim contra Sedem Apostolicam, & Romanam Ecclesiam ante signanus in suis Chrisianis considerationibur, imbEthicae, ut vocat, Euangelica compendio Prop. I. superius relatae hypocrisim vocat omnem legis obedientiam, quae non promfluit ex charitate: & quam , deficiente amo- .re justitiae, suggeris obedientiam ex timore , novus Euangelista denuntiat perniciosam, di, si poenitentia fuerit, ducem impiam ad desperationem: Si solas supplicii timor
animat paenitentiam , qu) haec es magis violenta , eo magis ducit ad desperationem.
459쪽
Adversatur Propositio definitionibus Alexandri VIII., Concilii Tridentini, atque ipsis Scripturarum oraculiI.
2 vNter articulos 3 I. ab Alexandro VIII. l proscriptos , est hic I . Timor gehema nae non es supernaturalis. Et is . At-rrilio, qtiae gehennae , in poenarum metu concupitur sae dilectione beneviolentiae Dei propter se, non es bonus motus, aestipernaturalis . Gemina haec dogmata plaeuisti Luthero , assertione sexta articulorum contra Bullam Leonis , serm. a. de poenitentia a & Calvino in Antidoto ad sess. d. Tridentini Concilii, satis Theologis compertum est. Sed existi- moriansen istas maluisse illa a Magistro suo aeeipere lib. s. de gratia Christi cap. V.,& go. Quod autem Iptensis hie Episcopus ait cap. 23. , sententiam reddit eum fide ea- tholica difficilius eoneisiandam ; videlicet
Deum in eordibus hominum timorem poenarum suturarum operaris nullo tamen modo arbi
trandum esse, quod eum per illam Geram Chri- si gratiam, propter quam in Mis hominibvis
argiendam ertiet tis es, operatur. Ibid. col. 333. edit. i. Lovan. atiamois poenarum comminatio sit ex Deo et non aliter tamen inciuvat, quam cognisionem asserendo , qua percepta ,si timore percellatur , propriae voluntaris miribus faeit , qtii vii Dei. . Capite 26. titulus est, uberio, o enditur ex Ab ino, timorem poena , di opus ex iclo timore iactum, non esse ex gratia Chrsi Ged natarae viribus,
fura iaside , quod dico eum fide eatholica disseisius eomponendum i in Iansenti se ili-eet, & Quesnelli systemate, in quo dum omne opus absque Christi gratia exercitum, est peceatum , videbitur Deus , qui timoris illius causa est, fieri quodammodo causes delicti. Si vero juxta Alexandri Pontificis
oppostam utrique novo dogmati sententiam , timor gehennae, & concepta ex eo attritio, etiam sinδ dilectione benevolentiae Dei propter se , bonus motus dicendus si,& supernaturalis, non apparet, quomodo orta ex illo timore poenitentia ad desperationem inducere valeat, aut quomodo tanta adversus eandem poenitentiam calumnia,
nota blasphemiae liberari. a Neque Propositionem facith expedies ab hoe Tridentino anathemate se C. f. can. g. Si qais dixerit, gehennae metum , per quem ad misericordiam Dei de peceatis dolendoccnjugimus, vel a peccato ab inemus, pecca-
ium esse, aut peccatore1 pejores facere, anaathema sit. Si enim omnis poenitentia anim ta solo supplicii timore, ducat ad desperationem; igitur poenitentia solo metu gehemnar animata, ut a peccatis abstineamus, vel ad Dei confugiamus misericordiam, novo nos intricat peccati laqueo, & quidem fundistissimo desperationis. Eadem Sancta Synodus sessi I . cap. q. si Illam vero contritionem imperfectania, M quae attritio dicitur, quoniam vel ex tum M pitudinis peccati confideratione, vel ex M gehennae, & poenarum metu communiter D concipitur, si voluntatem peccandi exisse cludat cum spe veniae, declarat non so- Ilim non facere hominem hypocritam , &M magis peccatorem s verum etiam donum si Dei esse , & Spiritus Sancti impulsum , ,, non adhuc quidem inhabitantis ; sed tan-M tum moventis, quo poenitens adjutusta viam sibi ad iustitiam parati & , quamuis,, sin3 Sacramento poenitentiae per se ad ju- si stificationem perducere peccatorem ne-,, queat; tamen eum ad Dei gratiam in Sa-M cramento poenitentiae impetrandum dic ponit. Hoc enim timore utiliter concussita Nini vitae ad Ionae praedicationem plenam is terroribus, poenitentiam egerunt, dimita sericordiam a Domino impetrarunt. ,, Unde quilibet novitatis studio non praeoccupatus, facile percipit, Tridentinos Patres
supplanc et , quod attritio . etiam quae ex s Io gehennae, & poenarum metu concipitur, pollit eum spe veniae consistere , & excludere voluntatem peccandi.
Quod vero talis attritio, sive imperfecta poenitentia solo isto animata timore supplicii , possit movere hominem ad spem consequendae veniae necessariam , atque adeo inducere nullatenus ad desperationem, ipsa dictat ratio manifesta . Qui enim gravi percellitur gehennae formidine, Divino excitata spiritu ad poenitendum, acerrimo experiatur se pungi stimulo, ut peccata praeterito detestetur, firmumque concipiat adversus imminentia propositum; ut denique nihil penitus praetermittat, ad evadenda supplicia necessarium . Itaque solo supplicii timore animata poenitentia potest effcaciter, &spem homini imperare, & quemcumque etiam charitatis actum ad consecutionem veniae requisitum . Unde nihil magis contrarium apparet Iumini rationis, quam novaturiens affertio , quod ,s sola, supplicii timor animat paenitentiam, quo hac est magis violenta, eo magis ducit ad deserationem. 3 Inter caetera, quae Lutherus objicit sermone de poenitentia, & in affertione a
460쪽
88o Pars II. Propos LX. Cap. III. 88 r
ticuli sexti; a Ioanne autem Episcopo Ro sensi, Ruardo Tappero, Roberto Bellarmino doctissime refutantur, istud est, quod
poenitentia ex timore concepta, dicitur non libera, sed extorta, & violenta , quam contumeliam ferit Tridentinum anathema se sione I . can. s. de poenitentiae Sacramento et Si quis dixerit, eam contritionem , qua paratur per discussionem , collectionem, O de-temationem peccatorum, qua quir recogitatiannos suos in amaritudine anima sua , ponderando peccatorum suorum gravitatem , multiatu inem , faeditatem, amissionem aeterna beat radinis, ct aeternae damnationi; incursum, cum Proposito melioris vita , non esse verum, O utilem dolorem, nec praeparare ad gratiami sed facere hominem bpocritam, O magis peccatorem ; demum illum esse dolorem coactum , Onon liberum , ac voluntarium , anathema sit. videtur nihilominus in hoc Lutherum imitari Quesnellus voluisse, ut ex solo timore ortam poenitentiam non liberam censeat, sed violentam, & macula foedatam cupiditatis .
Dices: Contritio, quae a Luthero accusatur, & hie a Concilio defenditur, non est animata solo timore supplicii: idem est dra Ninivitarum poenitentia. Sed hoc non obest , quin tota illa poenitentia fundetur in supernaturali timore supplicii , tamquam primo principio , supposita
fide , unde reliqua series actuum imperato profluit. Hunc ordinem nobis Concilium describit sess. f. cap. 6. Di oetuntur, inquit. ad ipsum j itiam, dum excitati divina gra-xia , ct adjuti , sdem ex auditu concipientes,
liber/ moventur in Deum , credentes , vera
esse, qua divinitus revelata, ct promissa sunt; atque illud in primis, a Deo jucti ari impium
Per gratiam ejus, per redemptionem , quae esse Chrisso Iesu: O , dum peccatores se esse imaeulae nies, a Divina j itiae timore, quo utiliter coneutiuntur, ad considerandam Dei m sericordiam se convertendo in spem eriguntur,
ndenter, Deum sibi propter Chrisum propitium fore , illamque tamquam omnis justitia fontem
iligere incipiunt: ac propterea moventur ac mersu peccata per odium aliquod, o detecta-xionem, hoc es, per eam paenitentiam , quam ante Baptismum agi oportet: Denique dum proponunt suscipere Baptismum, inchoare nomam vivam, edi servare Divina mandata .
Perspicuus hie est conversionis ordo Iside clucens exordium , indo gradum faciens ad timorem Divinae justitiae, qua includitur quidquid supplicii in gehenna est, & aeternae iscatitudinis amisso. Dein fide simul, &formidine erigitur animus ad spem,sine qua consitutio Theol. propugn. Tom.II.
conversio vera, & salus esse non potest, ac tandem impletur, & perficitur poenitentis dilectione . Atque hic conversionis modus ab Oecumenica in Spiritu Sancto congregata Synodo traditus, Divinae providentiae in hac Decretorum serie communis noscitur; et ii negari nequeat supremo Domino alter possibilis, quo nulla media formidine ad perfectae dilectionis, & conceptae ex ea poemnitentiae apicem eveheret peccatorem . Uerum, ut modo placuit salutis nostrae disponere ordinem ; nonnisi praevio passim timore spes , dc charitas introducitur, ut ex Tridentino vidimus, & Patrum omnium, ac Scripturarum sensus est. Ita Clemens Alexandrinus lib. a. Stromatum ante medium: Fides es prima ad salutem inclinatio , posquam timor, o Des , ct paenitentia . Augustinus tria.o. in epist. Ioan. Si nu
las es timor , non es qua intret charitas. . . . Timor prius occupat mentem si non autem ibi remanet timor i quia ideo intravit, ut introduceretur charitag . Plura dedimus Patrum
testimonia cap. praee. Salesii vero, Seraphi- ei, & aliorum Scholasticorum indieavimus cap. I. Isti omnes nobis securiores Scripturarum, & traditionis interpretes sunt, quam Lutherus, a quo Ian senius, & Que ellus truculentam suam accipere sententiam potuerint . Et si Quesnelliani erroris atrocitas superet Iansentanam. Iprensis enim Episcopus lib. s. de gratia Christi cap. . ait: Suffcit dilectio , qua ver/ ,sincere, O gratis exanimo propter se ipsum ... diligitur Deus, head illam pertingat persectionem , uisupra Omnia creata diligatur , e insimpliciori, O inferis i affectu haereat; Quesnellus autem videtur exigere ubique amorem Dei super omnia, quem Prop. q. vocat Amorem Dei, qui omnia agit propter Deum , quemque Deus remuneratur . De quo Quesnelli sensu dubitare nos minime sinunt sententiae Scripturarum, quas sibi ubique vendicat, quasque agere de amore Dei super omnia, tum ex se, tum ex omnium consensu interpretum manifestum est.
Multum sibi praesidii Quesnellus pro
superiore articulo speraverat ex Bellarmino; sed fallaciter, ut 1 me ostensum est: quapropter eundem Eminentissimum etiam lite audiri iuverit lib. a. de poenitentia cap. IT. Ruartus timor es propria servilis, quo videt cet peccator Deum punientem timet, ut solius poena fugienda causa a peccatis perpetrandis eaoeat, ' de perpetratis doleat. Hic caesus
damnati articuli est, ubi solus supplicii tibmor animat poenitentiam. Videamus modo,