장음표시 사용
441쪽
itam in nobii ipsis recipientes unusquisque fiam secundum mensuram, quam Spiritus Sanctus partitur gusii, prout vult, ct secundum propriam cujusque disspositionem,o cooperationem . Auamquam enim nemo possit esse justui, uis cui merita Passionis Domini noctri Iesurari ii communicantur i id tamen in hac impii tui catione si um eiusdem Sanctissima Passionis merito per Spiritum Sanctum charitas Dei dissunditur in eordibus eorum , qui justi eantur, atque ipsis inbaret: unde in ipsa justia
scatione eum remissione peccatorum hac omnia
ut infusa accipit homo per Iesum ChrisIam, cui inseritur , Idem , spem, S charitatem. Quod igitur in obieAa ApostoIi sententia
nomine charitatis intelligatur justificans, habetur compertissimum . Quapropter quod de amore enuntiat Articulus s*. cui confirmando textum illum Apostoli Hexapta adducunt , indubie pro amore ponitur conferente justitiam , quo ipso sensu in superioribus voces amor & charitas ab authore &esus defensoribus pro eodem significato promiscuh accipiuntur. 6 Immerito itaque Quesnellus conqueritur de centum Episcopis Galliae, quod morem Dei in Propositione s . interpretentur de justificante , quando ea interpretatio congruit caeteris ipsius de amore Dei assertionibus, ubi sino ullo discrimine amor, dilectio, charitas adhibentur, si non pro habitu , saltem pro actu hominem Deo gratum faeiente. Inficiari scilicet Quesnellus neque Poterit, neque volet, quin amor a se requi-stus sit ex gratia, imo ipsa gratia, Prop. a g. Prima gratia , quam Deus concedit peccatori, peccatorum remisso . Praeterea amor Dei ad salutem & justitiam conducens juxta omnes catholicos proficiscitur ex e i haec autem per Propositionem et . Est prima gratia. Et per Prop. s i ei justi ai quando op rat ursed ipsa non operatur,nisi per charitatem, quam Quesnellus in omni fide supernaturali se existimat reperire . Quandocumque igitur in hoc systemate fides imperat amoris . vel alterius cujuscumque boni operis exeriseitium,semper justificat:atque ita amor Dei, cuius meminit Prop. II. cum sit ex gratia, &ex fide, eius operatio semper justificat, vel iustificationis confirmatio est, per eundem
A gerrim E fert Protesatio; sed & inia quissime veluti calumniam reprehendit , quod amor Dei expressus Propositione s. appelletur ab Episcopis justificans et Amore
Dei in corde peccatorum non amplius regnante, necesse es , ut in eo regnet carnalis cupiditas, omnemque actiones ejus corrumpat . Verum
quis Theologus , imo quis doctrinae christianae principiis utcumque instructus , nomine amoris Divini in corde regnantis non intelligat iustificantem Fatentur omnes, ta Iem intelligi amorem Dei in corde hominis dominantem; quid vero discriminis est amorem inter regnantem , & dominantem 2 Mihi quidem synonyma sunt, neque inferioris o dinis creditur regnare, quam dominari. SI ergo subsisteret Propositio As ., absente Dei amore, qui justificat, necesse foret corrumpi actiones omnes quantumlibet specie honas,
Nihilominus Quesnellus clamitat, pro testatur, intolerabilem esse calumniam, dum introducitur quasi docens, quod iuxta Proposit. s T.& s8. Nec ei, nec sper, nec mu , vec religio sit, ubi non es charitas (justificans. Uerum flustranei istiusmodi clamores , inanes querimoniae, & protestationes sunt quamdiu tomos suos quatuor Observationum moralium, & constitutionem Unigenitui non subduxerit Quesnellus mortalium oculis, vel non omnes praestigiis fascinaverit,nh lumen videant in meridie: quod nisi praestiterit,totum,quod occultare molitur odi sissimi erroris , pergemus vel inviti conspicere in Propositionibus plurimis,ut demouis stratum est i & sola sufficeret quadragesima quartai Non sunt nisi duo amores, unde voliationes, O actiones omner no ria nascuntur ramor Dei, qui omnia agit propter Deum, emisque Dear remuneratur, , amor,quo nos iUM,
ae mundum diligimus, qui quod ad Deum res rendum es,non refert, ct propter hoc ipsum fimatus: ubi amor Dei omnia agens propter Deum, quemque Deus remuneratur, in tagnificatione communi,propria & obviE eem set ut justificans. Si autem omnis volitio, &omnis actio ex eo non profluens sit mala , utpote ex amore mundano,origine pravissima, dimanans, patet, nullum sine amore justificante posse esse boni operis exercitium.
CAPUT ILDe charitate habituali , em dominante Protestatio stuesselli fraudulenta con
1 , TE quid roboris protestationi de-l l trahere videar,integram ex idio
1 mate Gallico in Latinum qua possum fide transfero; totum videlicet S. I X. - Quandoquidem explicatio, quam dein,, di Propositionis sp,, quidquid circa plu-,, res alias disserui, uti & quae stabili vi alibi D pria-
442쪽
- principi de charitate , compertum ex si ploratumque faciant, admittere me in M peccatoribus ante justificationem motusis aliquos charitatis, qui ab huius habitum nequeant provenire,qua conscientia Do-- mini Commissarii congressus ( o. Antiis , stilum accusare me potuerunt, quasi inae, dicaverim, non esse veram charitatem, nis,, habitualem, aut dominantem. Si tant tun in-- dicaverim, nonne postulabat aequitas, uts, Ex me intelligerent; quaenam revera mihi,, esset de hoc sententia i verum adeo suntri ab hoc consilio alieni, ut oculos claudant ad declarationem, quaem mei sensis dedidi, tam candidam, & aecuratam in epistolinis, congregatis Episcopis scripta . Subdueis, tur illa , quantum fieri potest, Antistitums, cognitioni, &spreta mea negatione, ut ,, inuratur mihi transitura ad posteros ma- , cul a , coram universa Ecclesia accusor, , , quasi non agnoscam charitatem veram, raias, ter habitualem, O dominantem: accusatio-,, nem confirmant propositionibua meis seisa, quentibus. XLIV. ,. Non sint nisi duo amareT,-des, volitioneI,er actiones omnes vostra nascun-M tvmamor Dei,qui omnia mi propter Deum, di, quemque mur remuneratur 1 ct amor, quo MI sos, ac mundum diligimus, qui quod ads, Deum referendum est, an refert, di propteris, hoe ipsum A malas . m i XLV. ,, Amore Dei in corde peccarorum M non amplius regnante, necesserat, ut in eos, carnatig regnet cupidita mnesque actiones
XLUI. ,, Cupiditas,atit charitas usum sem suum bonum, veI malum faciant. ..
XLVII. Obedientia mae pro ere debet ex se fonte; ct Hefons est eharitas et quando Dei M amor est illito priaeiptam interius, di Dei H gloria ejus fit, tunc parum es, quod appa
dis rei exterius , alioquin non ess nisi pocrisii,
M aut fassa jussilia. XLVIII. is fiuid aliud esse possumua,nisi tra
s, nebra , visi aberratio, , ais peccatum p,, Mei lumine, sine Chrisso, ct Ad charitate e
XLIX. H Ut nullam peccatum es 3 amore M nosti s ita nullum es opus bonum P amore Dei.,, In omnibus istis Propositionibus pro is, cul abfui a confundenda charitate habis, tuali,&sustificante cum ea, cuius motus,,, & actus justificationem praecedunt. Adeas, non existimo, quod siue charitate, quaeri justitieat, nihil possit homo faeere grnum ,, Deo, & utile ad salutem , ut potiuTer ,, dain, quemadmodum affirmavi antea , dis praeparationes , quibus catechumenis deis poenitentes se ad iustificationem dispo.
H nunt , esse acceptas Deo, utiles, imo ne,, cessarias ad aeternam salutem: & quia cre-,, do, eas netque gratas Deo, neque utiles,,, ad justificationem, aut falutem esse posse, si nisi illas charitatis spiritus animaverit,
is teneor Ego prae caeteris agnoscere ejus
M actus,& motus in illis etiam, qui charita-,, te sanctificante nondum praediti sunt. Habent itaque illi fidem ; vertan ad M eos quod attinet, in quibus neque fides,, est, neque spes, neque charieas, neque is Christus illius authoe de consummatur, M solus Deus novit, quid in sua sint prae-M scientia, vel futurum aliquando sit, ut ipsis, placeat ab eorum mentibus depellere te-- nebras , devios reducere in viam , crimi-,, numque vincula clementissi inh rumpere . , , Quando eos ad se trahere voluerit, pri-,, mus qui eis splendebit radius, erit lumeari fidei, quae , sicut virtutes caeterae, suppo. nil semper gratiam velut suum princis, pium, cuius primus effectus fides est. Noe se sensu cum sanctis Patribus dixi, Miam esse M primam gratiam . O fontem omnium aliam rum. Si S. Leo asserere potuit, quod de-,, fectu fidei in Ethnicis in elitat poliuatri jejunantem, quanto magIs verum esse des, bet , cupiditatem corrumpere actioness, omnes motivo cupiditatis exercitas , de malum reddere usum sensuum, qui pravo,, illius amoris motu fit. verum quis pro-- pterea assirmavit unquam, eos, in quibus , charitas justificans . nondum dominatur, , aut residet, nunquam agere nisi motu cu-M piditatis, sive nunquam uti sensibus in-,, stirictu charitatis actualis e Nuaquam in m mentem mihi venit istud assereret & pa.,, Iam sustineo contrarium. Idem praestiti in M observationibus toties, ut nihil magis miori rabile sit, quam videte Episcopo fideli.,i bus denuntiantes,quod obstruationes mei
se rates circa charitatem destruant Iidem , si spem, dc virtutes christianas. Imputatqusi mihi errores quoslibet ei rea charitatem
si subverti , dejeci toties & tam perspicuo,s, ut librum meum talummodo aperientiis occurrant statim placita iisdem erroribusta prorsus opposita . Poteramne melius,, ostendere, quod agnoscam charitatem M aliam pr*ter dominantem,quam dicendo.
si ut dixi reipsa, quod inchoata charitas, in- , , eboata j itia silet charitas plena, ct perfe-- cta sit punitudo justitia, ae honorum ope-M num 3 chartias, quae non est nisi initium ,s, Iustitiae, non est justifieans atque inliabita talis; sed dilectio Dei tanquam fontis ju-
, , stitiae, quam Concilium t Tridentinum
443쪽
S 6 Constitutio UNIGENietus propugnata 8 dZ
M exigit 1 peccatore, ut se ad justificationis
se Diversi illi charitatis gradus,qui praeis parant ad justificantem, observatos a mes, reperies ad Ephesi cap. s. v. XI.,, magi1 anima es vacua cupiditate, tantiri amplius sit Dem 6- plenitudo charitate ,
,, aut viva sis. Immediate post addo. --,, rum quis potest ad charatatem animum , ,, praeparare, nisi ipsa charitas, charitas ope-- rans ad charitatem inhabitantem, quae ., bonae arboris radix est , he spiritualis aedi-- fieti fundamentum juxta quae verba simuI, , ae incipit animus se reddere vacuum eu-M piditate i pari gradu intrat charitatis ini M tium , & quantum diminuitur atque flac-,, cessit cupiditas , tanto charitas , nondum ,, inhabitans, incrementi accipit, ac robo- ris, usque dum charitas, aut viva fides,&- sustificans integram in animo possessio-- nem adiens se stabiliat. Illic iterum con-- spicitur charitag operant,quae praeparat an mum ad charitatem inhabitantem 1 conspi-- ciuntur, inquam, charitatis motus,quibus,, peccator se applicat ad bonorum operum M exercitium , quo disponatur ad recipien- dam charitatem , quae mansionem in eo
faciat. Potestne quis loqui distinctilis e
Persuadere praeterea adversarii vo-M Iunt, me docere, quo d,quando ea chartista eas recedit ab animo pravi catholici pro-M pter peccatum ., desinat ibi esse fides.si Contrarium dixi ad Marci cap. II. M. Io. ,, & ao. Radix sidei tempore hujus vitae ivis malis catholicis remanet Linrtimbus. Ec-- cum igitur peccatores, in quibus fides
M remanet radicata. Rom. Io. v. Io. Fr rata homo de cordis sui siue gloriatur . si lingua,
is semenitit, moribus ei contradicat . i,, Cap. s. v. t. Si haec ei non est viso. O: erant per charitatem , non si cit adta justitiam; sed ejat ea a es, di principium. Cap. i 3. Non esses sola s sed justitio, , Mei, Putata ei conseva, quameris Ahr hasiliis tui tribuit ad 'ovum mundum, qui M in Ecclesia Coelesiae.
Ioan. I a. v. s. Fides a charitates a-- rari potest i cum Iudaei em habuerint, Ss, caruerint charitate, qua sola incit, ut Deita gloria diligatur. Sola haee sententia adeo is est perspicua, ut nonnisi immedicabilis M pertinacia, aut desperata iniquitas resi-,, stere valeat, ac denegare consensum.1 Hactenus Que elli Protestario. Ecelesia quidem catholica, Episcopi, ac Pontifices nunquam sibi impositam censuere I
gem , omnia haereticorum, aut novaturientium placita inter se conciliandi, di ab oppositionis liberandi vitio. Prius enim terram coelo junxeris empyreo , quam omnia inter se cujuslibet haeretici dogmata componas. Lutheri in primis volumina contradictioniabus plena sunt. Aliud tamen haereticorum genus est subdo Ium magis , nec minus v xium, quod, etsi de eodem fidei articulo,
nunc erronee, alias catholice enuntiare videatur , reipsa tamen nihil sentiat contrarium; sed ambiguis solummodo ludat vocibus , ut & veneno multos inficiat, de , dum forth accusari contigerit, se velut catholiacum tueatur. In hac arte, qua Iansentini v lent plurimum , magistros habueret Pel gium, Coelestium,& Arianos, qui ut catholi- eis plissim uti locutionibus viderentur, a multis dudum Episcopis orthodoxi crediti sunt, dum ab Ecelesiae fide essent remotissimi. Placet mihi recepta passim interpretaniadi regula , qua supponitur author non senisti re contraria, nisi ubi se errasse profitetur, aut effata invicem nequeunt conciliari . AIias obscura clarioribus conformanda sunt. Si aut hor fuerit fidei non satis exploratae, verba eius in sensu communi, & oboloaecipienda sunt. Sanctis Patribus, & probatis Eeclesiae iudicio Scriptoribus benignior in obscuris explicatio debetur . Haereticorum dicta non penitus perspecta haud seeit Eamplectenda sunt, sed in deteriorem potius rejicienda partem . Quesnellum autem primo tomo ostendimus a fide Catholica tria pluribus dogmatibus deviare; vidimus, eum quoque errores suos cum pertinacia, & conis temptis Ecclesiae judiciis defendere I unde idem nobis in ipsum, quod in caeteros haereticos ius est. Saltem aegre ferre non poterit; si in ejus scriptis versemur veluti suspectis,
neque statim catholica credamus, aut sana, quae sensum patiuntur ambiguum, neque ex enuntiationibus quibusdam aequivocis errores alibi compertissimos excutimus.Nunc singula protestationis capita paulo attentius consideranda sunt.
3 Prima Quesnelli quaestio est, qui
conicientia Domini Commissarii, ipsum accusare potuerint, quasi indicet, non esse veram charitatem , nifi habitualem, aut dominantem Respondere illi Antistites poterunt formandae conielemiae abunde sufficero ipsos , quos proferunt Quesnelli articulos , quosque ipsa superius retulit Protestatio is Cum enim dicitur et Non sunt ni duo amorei,
tinde volitiones, O actiones omnes nostra Uascuatur i amor Dei , qui omnia agit propter Deum, quemque Deus remuneratur ; O amor,
qvo ma ipsor, ae mundum diligimus ; quis peristiusmodi amorem Dei, unde omnis bona aetio,
444쪽
8 8 Pars II. Appendix Cap. II. 8 s
actio,&volitio nascitur, intelligat amorem fluxum,& debilem, non vero habitualem potius, dc dominantem e Rursus eum in omnibus statuitur aut grans Dei amor , unde omnis pendeat bonus usus sensuum, & eonsecutione necessaria
usus caeterarum animae facultatum , aut regnans cupiditas qua corrumpuntur omnia , nemo amorem Dei regnantem acceperit aliter , quam pro dominante, quae apud omnes habebuntur synonyma . Neque regnans in corde amor, & charitas illa, quae fons est omnis obedientiae legibus debitat, actum quemlibet tenuem , ac facile transeuntem significat, sed magis habitum,vel actum stabilem, & caeteris dominantem . Proprih non asserunt Episcopi, nullam Quesnelio charitatem veram esse praeter habitum : sed vel habitum, vel actum, cujus imperio actus caeteri obsequuntur . Neque affrinant, hanc esse manifestam Quesnelli sententiam , quamvis assiemare sine erroris periculo potuissent; sed tantummodo aiunt voeibus ejus indicari: donnent si reteiare . Qui in Episcopis modestiae potius,& benignitatis nimiae excessiis aliis videbitur, quam rigoris,
quod in peccatoribus ante just cationem a mittam charitatis motus , qui ab eius habitu
Non determinant' Episeopi solum habitum;sed sub disjunctione charitatem habitua- Iem, vel dominantem . Hanc Quesnellus ipse notionem dat charitatis in I. Ioannis cap. s. v.y. Nullum pati secum potia charitas peccatum mortale. Dogmatica, illimitata, & universali aequivalens enuntiatio est , ut sensus sit,omni convenire charitati, quod eum nul- Io consistere valeat delicto lethisero. Atque ea charitatis significatio , seu praerogativa consonat Scripturis omnibus , in quas commentarium, live Observationeae Quesnellus edidit morales. Eodem modo Scripturas ubique explicat S. Thomas, & communis intelligentia vocis charitas est, quoties de ea
Si igitur omnis charitas omnem exclum dat necessario noxam mortiferam , quid mirum, si omnis apud Quesnellum charitas Pro habitu accipitur, vel pro actu amoris dominante e Non enim exiguus actionis dominatus , nec leve imperium est, dum omnes animae facultates ad Iegis obedien-riam adigit, omnibus fraenum injicit eupiditatibus , n E quid sibi contrarium saltem gravet audeant. Motus charitatis,quos QuesneIIus se admittere ait in peccatoribus ante ju tificationem , intelligi debent de amoris consutilio Theol. propugn. Tom. II. Dei actibus, quibus iustificatio obtinetur, quosque haec immediate sequitur ; eodem quidem tempore a sed posterius ratione . Quia,ut recth superius Quem ellus cum Sertia pluris , & interprete Angelico statuit, ehariatas nullum patitur feeum peccatum mortale et
neque fieri potest , ut Deum amans super omnia, hostis ejus maneae, & damnetur. Charitas quidem justificans communi ulla pud scholasticos ponitur pro habitu i actus tamen, cujus intuitu habitus infunditur, suo modo etiam justificare non incongruo dicetur, non tanquam forma et sed ultima praeparatio propter quam eodem tempore forma
s Quomodo mirari Quesnellus debuit, sententiam de omni charitate dominante , vel justificante sibi tribui, penos quem Priama gratia , quam Deus concedit peccatori, est peccatorum remi sis Prop. 28. e illic prima gratia, ipse justificatio est. Cur autem inferioris ordinis, praerogativae , roboris ex illimetur secunda, & tertia gratia, quam primae si vero omnis gratia justificatio , vel justitia sit, quidni omnis charitas, quae ex gratia ori tur, & ipsa quoque gratia est, vel habitus sit, vel actus dominans e Praeterea omnis chariis eas ex e est; atque haec quoties,aut quando averatur , iustificat; porrδ si fides iustificat, quoties operatur, liquet, omnem operatio nem fidei esse iustitiam, atque ita charitatem omnem ex fide natam esse sanctificantem. 6 Fallaciae quoque obnoxium est, quod elaellus ait de catechumenis se ad justita cationem disponentibus , quorum praeparationes statuit Deo gratas, Ac homini utiles ;modo eas charitatis spiritus animarati illos charitatis motus ait Quesnellus se agnoscere in tuis etiam , qui charitate just ante nom m praediti sunt. Falleris autem, Lector, si Quesnellum in catechumeno actum ullutria bonum & utilem agnoscere existimes, quo se ad iustificationem praeparet, praeter eum, qui iustificationem immediate obtineti & ne ambiguae locutionis tenebris novus Protestans decipiat , meminerimus, alium es actum justificantem , alium habitum : hunc esse justificationis formam ; illum praeparationem ultimam , per quam animus ad se mam satis dispositus eam recipit. Interim dispositio, seu praeparatio est istiusmodi, ut nullo temporis puncto cum ea reatus criminis consistere valeat et cum enim necessario animare eam debeat spiritur charitatis; hae eautem nullum secum pati possit peceatum trathiserum iuxta id,quod a Quesnello assertum legimus in I. Ioan. cap.3. v.y., liquet, nullam esse posse in catechumenis,aut poeniten-
445쪽
tibus actum , quo ad infusionem habitualis justitiae praeparentur, nisi actus ipse praeparans sit dilectio Dei, quam immediate , &lege falli nescia charitatis habitus sequatur. Non est enim bona dispositio , vela novo immunis peccato, nisi fuerit ex amore Dei omnia agente propter Deum , quemque Deutremuneratur, quod amori justificanti proprium est . Dum igitur Quesnellus ait, se agnoscere charitatis motum, etiam in iis qui nondum charitate justificante praediti sunt, intellige necessario motum, seu actum charitatis justificantis, in iis etiae , quia charitatis nondum habitu possidentur . Ita quidem actus praecedit habitum ordine rationis & causae ; non tamen temporis; quia motus ille necessario ex fide est, non sterili, non otiosa; sed operante,ut per se patet. Fides autem iuxta Prop. s T. quando operatur si scat;sed non operatur, nisi per charitatem sibi intime conjunctam. Itaque vera Qite uelli sententia est, omnem charitatem esse aut habitum justificantem, aut dominantem actum, omnibus mundanae concupiscentiae motibus superiorem , qui justificationis habitum secum trahat arctissimae vinculo connexionis . Quomodo etiam separetur a justitia , si prima gratia , quam Deus concedit peccatori, es peccatorum remissio, Prop. 28. e si . qualiscunque charitas nullum possit pati secum peccatum lethiserum, etiam Quem ello judice in Joan. cap. 3. v.f. e et Protesans non elabitur ex Propositionis q8. anathemate, dicendo quod solus Deus noverit, quid in sua sint praescientia illi , in quibus neque fides est, ueque spes, neque charitas, neque Christus illius author . Non enim istud est , quod in Propositione agitur, & feritur anathemate; sed quod de miseris istis Quesnellus enuntiat, nihil eos esse posse ni tenebras,aberrationem, O peccatum . Sic enim impingitur in trium olim Pontificum censuras contra Baii Articulum a s . Omnia opera insidelium sunt peceata, O virtutes philosophorum sunt vitia . Ibidem Art. et . Liberum arbitrium Ap gratia Dei adjutorio non ad peccandum valet. Neque S. Leo , neque ullus Patrum asserit,
vel asserere potuit, ob solum fidei defectum in Ethnicis, quod insidelitas polluat jejunantem; sed quod infidelitas positiva, sive prava& infidelis intentio jejunantem polluat . Ut enim perpesam ascrit Baianus Articulus 68. I delitas purp negativa in his , in quibus Chrisus non es praedicatus , peccatum est; ita& iniquissime dicitur, solum fidei defectum
sufficere ut polluta censeantur infidelium jejunia , uti & caeterae eorum actionea conis
gruae lumini naturae & rationi. Non solus defectus fidei, vel absentia charitatis iussi cit Doctori Angelico, ut opera officio honesta arguantur peccati; sed juxta eum requiis ritur perversa intentio . Sic Apostolum, &Augustinum explicat a. a. quaest. 23. art. T. ad I., & leel.3. in cap. I . Rom. Cum dicitu opur omne, quod non es reside, peccatum es, A intelligendum est omne quod es contra Adem, ves contra conmentiam peccatum es, etsi ex genere suo bonum esse videatur: puta, si paganus ad honorem suorum Deorum virginitatem servet, vel eleemosnam det , hoc ipso
S. Franciscus Salesius lib. II. det amore Dei cap. Io. Ap olus cert8 docet, paganos, qui em non habent, facere naturaliter, quod lex
jubet, O quando faciunt, quis dubitet, illos benefacere, O quod faciunt, a Deo astimari e
Pagani cognoverunt, matrimonium esse bonum, O necessarium , ae comprimis conveniens prolem in tueris, S artibus liberalthur, in amore patria , in vita civili educare , ct id, quod eo. gnoverunt bonum, fecerunt et relinquo autem tibi eo derandum, an non id in oculis Dei se rit bonum, si quidem eo sine , eaque intentione lumen rationis, O instinctum naturalem comis
Confirmat iterum Salesius assertionem suam , non sola ratione; sed etiam authoritate Augustini. Cium, inquit, rario naturalis sit arbor bona , quam Deus in nobis plantavit, certe ructus ex ea provenientes sunt boni: sed comparati iis , qui procedunt ex gratia , sunt perquam exigui pretii, O valoris ; sed non ideo tamen nullius i s quidem Deus eos laudavit , eo bonis tempora ibus; quin ct fecundum
Are inum, morales Romanorum virtutes ma
gnitudine , ac magni ea imperii fama, exis matione, , commendatione apud gentes extraras compensavit. Dum igitur Augustinus infidelium opera, quae extrinsecus apparuerint laudabilia , vitiis annumerat, de iis intelligendus est, quae fine peraguntur illicito i infidelitatis videlicet, vanae gloriae, aut simili; qualia fuere Stoicorum beatitudinem sibi constituentium in virtute, ut legitur Serm.is. de diversis: Dicebat Epicurus: Beatus,erius est in ructa voluptas carnis ejus: diacebat Stoicus: Imo beatus, cuius est infructu virtus animi eius et dicebat Apostolus: Beatus , cujus es nomen Domini spes ejus.
8 Meministi , Lector, quid tradiderit
Quesnellus Prop. 26. Nullae dantur gratia nisi per sdem . Prop. a . Fides est prima gratia , O fons omnium aliartim. Venenunia
utriusque Articuli praesentissimurn est, &consectariis pestilentibus horridum, quae
Constitutio UNIGENi TUs propugnata
446쪽
8sa Pars II. Appendix Cap. II. 8sg
fuo loco deduximus et neque dubito, quin Que estus etiam ab aliis monitus ea perspiciat, nisi obstinatio obcaecaverit inteli etiam adeo, ut juxta Art. 3 o. Nihil habeat luminis nise ad aberrandum. Si, ut sonat , Protesatio intelligitur, errorem elim defendere nequeat, neque superbia patiatur agnoscere, videtur involvere velle ne appareat et Primus , inquit, qui eis Iplendebitra ius , erit lumen ei, qua, sicut virtutes eatera , supponit semper gratiam velut suum principium, cujus primus essectus est ei. me festi cum Sanctis Patribus dixi, sidem esse Primam gratiam . Nunquam a Patribus dictum esse, ut 1 Quemello asseritur, quod fides sit prima gratia, demonstravi loco Proprio. Dicamus autem quod res csti fidem , quae sensu suo sit prima gratia, in Ian senio ,& Arnaldo reperit. Hi Quesnello pro Sanctis Patribus sunt. Sic nempe Iansenius lib. 3. de gratia Salvatoris cap. tr. Frustrἀ Seholastici gratiam nescio quam insidelibur tribuunt ante si-dem, qua bene operantes ad sidem sesam provehan ur ; cum ipsa fessit prima gratia . Rursus eodem cap. in ejus quippe principiis( nempe Augustini Mes es prima gratia , . Unde profluit Articulus s. inter Ir .ab Alcx. VIII. justissime damnatos . Pagani, Iudaei,
Iaeretici, alitque hujus generis, nullum omnino accipiunt a Iesu Christo in xum ; ideoque hine rem inferes, in ullis esse voluntatem nudam, edi inermem P omni gratia sussciente , quae ex relatoJansenii axiomate, necessaria, ut patet, consecutio est. Quam enim gratiam haberent infideles vi si prima gratia foret des Arnaldus proph octogenarius Que ello studiorum adjutore domestico contra Alexandri VIII.anathema Articulum illum audacissimo defendit parte non1 Di cultatam propositarum Domino ste aeri pag. a Io. dc multis sequentibus . Hi, inquam, Qgemello sunt pro Sanctis Patribus, quos propositionibus suis vigesimae sextae, de vigesimae septimae suffragari, ut falsissime, ita& inanissimh gloriatur, quemadmodum Tommo s.col. y s. & sequentibus ostendi. Ueritus autem eundem errorcm aperta fronte
in Protestatione defendere , in ipso ei l mine tenebras sibi, de latebras quaerit dicendo et Primur, qui in eis ( quos volet Deus ab infidelitate convertere ) splendebit radius, erit lumen Dei, quae sicut tartutes catera , supponit semper gratiam melut suum princia pium, cuius primus effectus si ei est. Quae trieae, quae tergiversatio i Uertim non sic effugiet. Uel enim primus ille radius, qui conclitatio Theol. propugn. Tom. II. Iumen fidei dieitur, est fides ipsa. & tune non declinabitur aequissimum anathema Alexandri VIII. dc CL M uris XI.; vel est tantummodo dispositio ad fidem; tunc autem corruit utraque damnata Quesnelli Propositio, quibus asseritur Nullas diri gratiat ni persidem et Fidem esse primam gratiam, O fontem omnium aliarum . Sed Ac, si prima gratia tantum sit dispositio ad fidem, non debuit contra Apostolicam Alexandri UIII. sententiam propugnari a Quesnelli magistro, studium verisimiliter conferente ipso contubernali discipulo, quod Pagam , udaei, haeretici, aliique hujus generis nullum omnino accipiant a Iesu Christo influxum et ideoque hinc rect8 ireferatur , in iliis esse voluntatem nudam, O inermem absque omni gratim
si cienti . Si adversarius respondeat, primum illum adium, seu lumere fidei, dispositionem quidem solummodo esse ; sed a fide, quae luis minis istius effectus sit, esse inseparabilem,
manet obnoxius anathemati, quod instigitur memorato Art. s. inter triginta de unum. Deinde non est, cur primus radius . seu prima ad fidem dispositio magis necessariam habeat eum suo effectu connexionem, quam reliquae interiores gratiae. Quapropter,
vel necessaria illa connexio fictilia est, vel resuscitatur secunda Propositio Ian senii ilateriori gratia in Iatu naturae lapsa nunquam resistitur . Denique,etiam supposita istius radii, seu luminis connexione necessaria cum fido, nondum yses est prima gratia ; sed, ut ait Protestatis , radii, seu luminis, seu gratia istius primus effectus es es . Ut autem omnis causa , de dispoctio, prior est effectu , fieri nequit, ut ea sit prima gratia . Non igitur hic locus tergiversationi est, aut spes eludendi Ecclesiam. Cum vero nulla ratio, vel authoritas defendere valeat errorem adeo gravem. de pridem ab ipso Tridentino Concilio percussum anathemate sess. 6. de justificatione can. g., frustra quaeritur ineptis explicationibus erroris excusatio, ubi sila aperta, de ingenua retractatio mederi potest religioni laetae, de conscientiae . Accedit,
quod, si fides non sit prima gratia; sed solum illius effectus , cum non obtingat justificatio absque praevia fide, perspicuum est,
quod prima gratia, quam Deus concedit pec catori nequeat esse peccatorum remissio, ut a
firmat Prop. Que elli vigesima octavae Et hic itaque clara requiritur palinodia . y Frivola quoque , de irrita evasio est anathematis lati in Articulum s. de *6., obtendere quod cupiditas eorrumpat aDiones H h h a om-
447쪽
Ss Conltitutio UNIGENI rus propugnata 8SS
omnes motivo cupiditatis exercitas, O malum reddat usum sensuum, qui pravi illius amoris motu sit; nam, etsi vera prorsus enuntiatio haec sit, maxime tamen inutilis est ad excusandum utrumque Articulum de errore gravissimo convictum . . Amore Dei in corde
peccatoris non amplius regnante, necesse es, ut in eo regnet caraeatis cupiditas, omnesque actiones ejus corrumpat. 6. Cupiditas, aut chariatas usum fusuum bonum, vel malum faciunt. Si quod nempe adversarius momentum confirmando utrique Articulo afferre voluisset, ostendendum ipsi non fuit, quod ab omnibus admittitur; sed quod uterquo
enuntiat Articulus communi doctrinae conistrarium, videlicet, amore Dei in corde peccatoris non amplius regnante, necesse esse, ut in eo carnalis adeo regnet cupiditas, ut actiones omnes motivo cupiditatis exerceat . Quod quidem si Adversarius probaverit, hoc ipso facile conficiet, & fateri cogemur universi de omni usu sensuum, &omnium facultatum, quod in istiusmodi peccatore pravi amoris motu fiat, & fine illicito corrumpatur. Sed lioc opus , hic la-hor est, ut error contra definitiones ApostoIicas, contra fidem Ecclesiae, & veritatem notissimam stabiliatur. Non enim in ullius corde peccatoris,
antequam convertatur, regnat Dei amore
quod si inducendo ubique fini cupiditatis
illicito, atque ita corrumpendis omnibus peccatoris actibus, omni usui sensuum iussi- ei et, Omnia opera insidelium sunt peccata , o minates philosophorum sunt Uitia . Omne quod agit peccator, vel servus peccati, peccatum es . In omnibus suis actibus peccator servit dominanii cupiditati: Quae sunt propositionesti. 3 s. o. inter Bajanas olim a tribus Pontificibus damnatas , & doctrinae catholicae minimh consentientes. Non enim Iargitio eleemosynae ad sublevandam miseriam pauperis, temperantia, modestia, castitas, justitiae administratio , & actiones similes , propter moralem honestatem istiusmodi virtutibus propriam elicitae, necesse est, antequam regnet in cordibus amor Dei, semper cupiditatis carnalis intentione malevola exerceantur. Unde inter II. Articulos ab Alex. VIII. sapientissime proscriptos est hic septimus et Omnis humana actio deliberata ,
es Dei dilectio , vel mundi ; si Dei, eharitas
patrii ; ess mandi, concupisentia earnis, hoc es, mala es. Sequuntur Articuli Jansenistarum plures eodem diplomate condemnati, quorum anathema Quesnellus effugere nunquam pomterit et quales sunt hic octavus . ,, Necesse se est, infidelem in omni opere peccare.,, s. Revera peccat, qui odio habet pecca-,, tum ob ejus turpitudinem , & disconve-,, nientiam cum natura sino ullo ad Deum,, offensum respectu . I i. Omne, quod non ,, est ex fide christiana supernaturali,M quae per dilectionem operatur, peccatum ,, est. D. Quando in magnis peccatoribus,, deficit omnis amor,deficit etiam fides; dc,,, etiamsi videantur credere, non est fidesis divina; sed humana. Is . Attritio, quae M ex gehennae, & poenarum metu concipi-- tur, sine dilectione benevolentiae Dein propter se , non est bonus motus, ac su-- pernaturalis, , . Si Quesnellus Tot anata themata flocci faciat, quemadmodum Decretum illud vero Apostolicum pridem non argumentis ; sed contumeliis laceravit in edita a se Disola Abbatis nomine ad quemdam Romana curiae Praelatum, contemner
saltem palam non audebit cecum enicam Synodum Tridentinam, de ejus de attritione sententiam se C. I . cap. . ubi charitatis expers Attritio 1 Novatorum calumnia vindi
Tntata frustra a Protestante evasio
ultima. 1 v Trahis, inquit Quesnellus, quo Pr
pterea a mavis unquam, eoi s in quibuae charitas justificans nondum dominatur, aut residet, nunquam agere
nisi motu eviditatis , Me nunquam uti sen bus instinctu charitatis actualis e Iterum iterumque moneo, non ludamus vocibus, neque aequivocis digladiemur. Distinguatur charitatis actus justificans ab hiuitu, qui justificationis forma est , vel comes indivi dua . Episcopi quadraginta Parisiis congregari, quorum Documentum Pastorale hic potissimum insectatur Quesnellus , non accusavere illum, quasi solum admitteret charitatis habitum, & quaecunque ex ea non proficisceretur actio, peccati macula in ejus opinione sordesceret: neque enim ad eam haereseos dementiam dilapsa creditur nova Secta, ut existimet, non posse Deum convertere peccatorem inspirando auxilium gratiae, quo charitatis actu in eliciat, sine praevio habitu , quo noscitur caruisse . Episcopi igitur non adeo malesanam Que nello haeresim tributire; sed tantum, quod indicaverit,non esse veram charitatem nisi habitualem, vel dominantem. Ubi quidem ad
448쪽
8s6 Pars II. Appendix Cap. III. 8sγ
ρersarius, ad constandam Praesulibus invidiam , nequiter supponit charitatem habia tuatim , de dominantem accipi pro una eademque , diversis tantum significata nominibus . Antistites autem nota disjunctionis habitualem, vel dominantem non pro syn
nyinis accipiunt; sed pro diversis , priorem pro habitu, posteriorem pro actu cupiditatibus, de tentationibus superiore, qui omnibus animae facultatibus imperet cum effectu.Sensus iste veth Quesnelli est, & lethiserum
virus in eo situm, quod omnis actio, omnis usus sensuum ex 'alterutra non profluens charitate inter vitia reputetur, contra elarissimam SS. Patrum, Aquinatis, Bonaventurae, Salesii sententiam, contra tot Superiorum Pontificum definitiones, etiam Concilii Tridentini, de universae sensum Ecclesiae ; si quosdam exceperis novatores, & ab his infeliciter circumventos ; qui censuris EceIesiasticis in viam reducendi sunt, non Propter eos pestilens novitas dissimulanda . Quandocumque vero Quesnellus protestari, & conqueri perget de Episcopis, quasi
duriores ipsi de charitate assinxerint opiniones , urgendus est , ut unum saltem ex damnatis suis codicibus textum proferat, quo statuatur actus aliquis fidei, vel spei, vel religionis, vel quiscumque alius bonus, auxilio gratiae elicitus, & supernaturalis absque charitatis habitu, vel actu nullum secum patiente peccatum Iethiferum . nos enim tenemus complures Quesnelli sententias, quibus opera omnia arguit peccati, non proceis dentia ex charitate,ut Prop. 6. si Cupiditas, ,, aut charitas usum sensuum bonum , velis malum faciunt. T. obedientia legis pro-- ssuere debet ex fonte, & hic fons est cha-,, ritas. Quando Dei amor est illius prin-M cipium interius, & Dei gloria ejus finis, M tune purum est quod apparet exterius iri alioquin non est nisi hypocrisis, aut falsa ,, justitia.
Patet illic amorem Dei, & charitatem pro eodem accipi significato. Neque dubium est , quin per amorem Dei in cordibus te-gnantem , & omnia agentem propter Deum intelligat Quesnellus charitatem Prop. s. Amore Dei in corde peccatorum non M amplius regnante , necesse est, ut in eo H carnalis regnet cupiditas , omnesque M actiones eius corrumpat. Non sunt nisi duo amores, unde volitiones, &H actiones omnes nostrae nascuntur: amoris Dei, qui omnia agit propter Deum,
is quemque Deus remuneratur; & amor,
H quo nos ipsos, ac mundum diligimus, qui,, quod ad Deum referendum est, non re-- fert, & propter hoc ipsum fit malus si .
Quod autem omnis charitas remittat crimina, habemus non solum ex Prop. 28. Prima gratia, quam Deus conredit peccatori, es peccatorum rem o i neque solum ex st. Fideae jum at quando operatur I sed non operaturni per charitatem; verum etiam ex eo quod
Quesnellus de charitate dogmatich, & sinhlimitatione definiat in I. Ioan . cap. g. v. s. Nullam pati secum potes charitas peccatum mortale i talis amor, talis charitas recto ab Episcopis dominam appellatur: Neque errant illi in colligenda Quesnelli sententia, quod non alia sit ei laudabilis charitas,quam
habitualis, vel dominam actualis, quae imperio suo regat facultates animae, & actiones , ut ex allegatis Propositionibus compertum est . Desinat itaque adversarius iniquissimis contra centum Episcopos clamoribus, &Protestationibus famam eorum laedere, &turbare Ecclesiam,quasi verba ejus odiosius, quam oportuit, judices interpretati sint. Si acquiescere noluerit, ostendat, quid amplius dominari, quam regnare fit. Nam juxta Articulum s. omnia sunt peccata, quae
non fiunt ex amore in cordibus regnante siquid ni igitur dicatur omnis actio peccatum, quae ex amore non provenit domina te e Amore scilicet Dei in eorde peccatoris non amplitis regnante, necesse es, ut in eo carnalis regnet cupiditas, omnesque actiones ejus
a Non aequior ipsi ratio conquerendi est, quod observationum Moralium doctrina de charitate censeatur fidem, spem, & reliquas destruere virtutes christianas . Quis enim aliter judicet, eum legit Prop. I S. Nec Deus est, nec religio, ubi non est charita, e Cui non statim incidat prudens cogitatior igitur nulla fidei,spei,religionis,aut alia actioChristiana sine charitate: Iino quis ex Prop. q.superius relata non deducat,actus omnes fidei, spei,& cujuscumque censerentur alias virtutis,ex prava profluere origine,nisi charitatis imperio peragantur e Hac ratione destruitur honestas cuilibet propria virtuti et sola relinquitur illibata charitas. Quae enim bonitas propria fidei, spei, aut alterius actus charitate inferioris est, si juxta Prop. st Sota charitas Chrissiano modo faciat actiones chriaianas peν relationem ad Deum, o Iesum
Christum E Si per Prop. s . Sola charitas sit,
qua Deo loquitur; eam solam Deus audiat e Si per i s. Deus non coronet tesse charitatem , qui currit ex alio impulsu, O ex alio moliet O , in vanum currat e Si per I 6. Deut non rem neret nisi charitatem . quoniam charitas sola
Deum honorat e Si per i T. Totum desis peccatori,
449쪽
tori, quando ei det speri, nonsit spes in Deo, ubi non es amor Dei e Quod ex charitatis imperio fit, charitatis potius, quam alterius virtutis naturam induit, & appellationem . Quemadmodum enim ab Augustino discimus lib. . contra Iulianum cap. 3. non ossi-eiis, sed finibus a vitiis discernendas est virtutes ; ita& harum ab invicem discretio a finibus, non ab ossiciis accipienda est. s Poteramne, pergit Quesnellus, melius ostendere, quod agnoscam charitatem aliam praeter dominantem, quam dicendo, quod inchoata charitas, inchoata justitia fit et charitas plena, ct perfecta fit plenitudo iuuetitia, ct
honorum operum p iterum insidias struit ambiguitas vocum ; nam, etsi alia hie Quesnello sit charitas inchoata, alia perfectat & licet inchoata charitas praedicetur tantum inchoata justitia, omnis tamen inchoata charitas sive habitus, sive actus, est a justitia inseparabilis, & proinde vere dominans, sicut ab ipso Quesnello dicitur regnans
Prop. s. Amore Dei in corde Peccatorum non amplius regnante, necesse es, ut in eo carnalis regnet cupiditas, omnoque actiones ejus corrumpat. Ubi non admittitur in corde hominis status medius inter eum, in quo est amor Dei regnans, seu dominani, qui juxta
Prop. M. Omnia agit propter Deum, quemque Deut remuneratur, & alium priori contrarium, in quo est regnaus, seu dominans carnalis cupiditas , & per eam actionum co ruptio .
Eodem ambiguitatis vitio, e Edem fallacia laborat quod sequitur: Charitas, quae non es nise initium j se Filiae, non est jucli cans, atque inhabitans ; sed es dilectio Dei tanquamsontis juclitiae, quam ( charitatem Conciliam Tridentinum exigit a peccatore , ut se ad j scationis gratiam praeparet. Dubium hic apparet, num de initio justitiae intrinseco, an tantum de extrinseco, seu di positione ad justitiam sermo sit . Nequeo perspicuum est, an charitatis justificantis nomine veniat ea sola, quae habitus , seu forma justitiae est, an etiam actus formam illam infallibiliter inferens . Charitas, quae
non est nisi initium justitiae, si hic a Que neti 'aecipitur pro actu, non est justificans, veluti justificationis forma, atque inhabitans habitus et neque est proprie inhabitansactus ; nam primus charitatis actus supponitur jam primum incipere a cum inhabitatio passim indicet productam tempore aliquo in subjecto, vel loco existentiam. Pe
spicimus hic itaque, non frustra postium
ean a Quesnello addi, atque inhabitans, ne priori suae videatur renuntiare sententiae,
quam non destrui vult; sed ad fallendos
Ecclesiae Proceres tantisper occultari r quod scilicet omnis amor Dei bonus, & juxta Quesnellum requisitus in omni opere ad non peccandum , conferat infallibiliter j stitiam , neque noxam secum lethi feram patiatur . Ideo homo subdolus caverit, no dicat simpliciter charitas, quae non es nisi initium justitia, non est jucli ani ; sed non est,
inquit, Iustificans, atque inhabitans et alias , vel apertum esset mendacium; si assereret, eam semper sibi fuisse sententiam vi vel si depraesenti solum animi sensu id diceret, foret prioris sui dogmatis palinodia . Ad Tridentinum quod attinet, nolim de ejus mente contendere , num dilectio de qua agitur fess6. cap.6. se ipsa semper justificatione ni inferat, an sola sit ad eam remotior dispositio, non necessario cum effectu connexa r ut itaque quod Quesnellus asserit modo, cum prioribus ejus citatis concilies, necesse est ita protestationem intelligas, ut charitas actualis, quae non est nisi initium justitiae extrinsecum, non sit ipse justitiae forma, atque inhabitans; sttamen juxta Quesnellum actus, qui cum forma iustitiae necessario conjungatur, eamque statim , & certissimo introducat: denique sit dilectionis actus, qualis in Decalogo praecipitur, quemadmodum ipsa uobis suggerit Protestatio ad suas nos referens observationes morales. si uis potest, inquit, ad charitatem animum praeparare, nisi ilas charitas e Charitas operans ad charitatem inbabitantem , quae bonae arboris radix est, ct Diaritualis aedificii fundamentum . Tum variis relatis charitatis gradibus, sic concludit: mie iterum conspicitur charitas operanI, qua praeparat animam (infallibiliter ad charitatem inhabitantem et illic conspiciuntur charitatis motus, quibus peceator se applicat ad honorum operum exercitium , quo insonatur ad recipiendam charitatem; qua mansionem in eo
saciat. Potest n/ quis loqui distinctiu Imo potestne quis loqui dolosius
' Protestatio enim refutandum hie suscipit Documentum paclorale a quadraginta Episcopis conditum, de a sexaginta aliis adoptatum , quo accusari se Quesnellus simulat, quali in suis Observationibus moraliis bus, solam agnoverit charitatem habitualem, eamque dominantem et unde toto Pectore a sed labore inanissimo incumbit, ut persuadeat, quod admiserit charitatis motus, sive actus, quibus charitas inhabitans introducatur. Oppositum neque Antistites ei imputant, neque Sedes Apostolica Constitutione sua UNIGENITUS. Ostendi v
450쪽
86o Pars II. Appendix Cap. III. 86 i
ro a Protestante oportuit,aliquem a se agnitum dilectionis actum, qui non justificet, sive, ut Episcopi loquuntur, qui non sit dominans, dum per Propositionem qs. Amore Dei in corde peccatorum non amplius regnan te, Necesse es, tit in eo earnatis regnet cupidicas, omnesque actiones ejus corrumpat, praemtereo propositionem M. &plures alias a me ne pius allegatas. Convincendo Protestanti sum eiat obse oatio moralis in I. Joan. cap. 3 v. . Nullum pati Peum potes charitas pecca-xum mortale. Quod de qu)libet charitatra dogmatico enuntiatum , nos dubitare non sinit, quin omnis Quesnelio charitas sit justinc an s. Denique omnis charitas necessario ex fide est; neque ulla novo Theologo operatio ex fide, nisi justificans, quia juxta Prop. 3 r. Fidei jussisieat, quando operatur ;Ieae ima non operatur,nisi per charitatem,omnia stui supernaturalis fidei in nova Ecclesia necessario involutam. Denique Protestatio conqueritur
gravissime ( si tamen setio quod sui adversarii; maxim h eentum illi Galliae Antistites , Documenti P oralis partim authores , Partim approbatores, Quesnello tribuantoPinionem, quae neget fidem in peccatoribus . Pro Quesnello adducit Protestatio textus aliquot ex Observationibus moralibus descriptos, quibus videatur fides asseri absente charitate, & gratia sanctificantra iaTextus illos ex protestatione superius retuli. Ultimus, in quo pondus illa praecipuum colIoeat, est observatio in Ioan. 12. v. *3. Fides a charitates arari potes; eum Iudaeisdem habuerint, ct earuerint charitate, qua sola incit, ut Dei gloria diligatur . Hic veluti de prostratis Episcopis ovat Protestatio, atque hanc sibi imponit coronidem, Sola haesententia adeo es perspicua, ut nonniani edicabilis pertinacia , aut desperata iniquitas resistere valeat, ac denegare assensum. Sed assuetus ego pridem Iansentanorum versutiis, nunquam clamosius, quasi de victoria insultantium quam ubi convicti, ac certissime protriti sunt, simulato isto Protestantis triumpho minimδ commoveor, nisi ut, depulsis ambiguitatis tenebris, nequitiam ejus reddam omnibus manifestiorem.
Dicat itaque Que ellus, quali fide Iudaei isti Joannis ra. v. gr. & 3., se quidem iudice, in Christum crediderunt, humana, diabolica, vitio corrupta I an divina, & supernaturali e Posterior ab ipso in Iudaeis
illis non agnoscitur, quia fides eorum ex Prava profluens origine, eius necessario fuit toxico inquinata. Quod scilicet ortum illa non duxerit ab Amore Dei omnia agente propter Deum, quemque Deus remveteratur, supponitur ab omnibus, atque in primis a Que nello, ut ipsa declarat Protestatio : Fide, dcharitate separari potes; r.em Iudaei sium
habuerint, di earuerint charitate, questa essit, ut Dei gloria diligatur. Iuxta QuesneIlum igitur Iudaei illi gloriam Dei non dilexerunt, & EuanJelium testatur, quod dilectionem humanae gloriae praetulerint divinae; dilexerunt enim gloriam hominun magit,qvἀm gloriam Dei. Omnis autem volitio, di actio,
quae non nascitur ex amore Dei omnia agente propter Deum, quemque Deus remuneratur , nascitur ex amore, quo nos ipsos, ac mundum
diligimus, qui quod ad Deum referendum es, non refert, edi propter hoc ipsum sit m itur juxta Prop. qq. Accedit & s. Amore Dei in
corde peccatorum non amplius regnante, necesse es, ut in eo carnalis regnet cupiditas, omnesque actiones ejus corrumpat. Amorem Dei
in Judaeorum illorum cordibus non regna se, Questellus cum catholicis interpretibus confitetur. Necesse itaque fuit, ut in illis
regnaret carnalis cupiditas, omnesque eorum corrumperet actiones . Unde nee fides
alia in eis fuerit, quam corruptae de acta nempe fidei hie, non de habitu disseritur. Porro fides corrupta cupiditatis vitio minime divina est, minimh supernaturalis, & ex gratia . Qualis igitur fides a Quemello Ju- .daeis illis asseriture non alia, quam humana , & similis diabolicae ; nam & Damonereredunt, ct contremiscunt Iac. cap. a. Humanam pridem eam statuit At naIdus, tertius post Iansentum , & Saneyranum novae fundator Ecclesiae, & magister Quesnelli, discipulo probatissimus Doctor in se, , o ritate . quod elogium Iconi ejus inscribi,& editae a se causae Arnaldinae praefigi Que nellus voluit. Amaldi sententiam dedi s
perius ex damnato eius a Sede Apostolica volumine Di cultatum propositarum Domino Ste aeriis par.f. pag. to 6. ubi contra Alexandri VIII. anathema defendit Propositionem hanc I a. intra triginta,& unam: fitiam do in magnis peccatoribus descit omnis amor, desicii etiam es t di, etiamsi videamtur erradere , non es sides divina: sed humana . De quo dogmate sic Arnaldus . Condemnare non potes propositionem hanc ra. , nisi condemnando te ipsum, Sanctum Thomam, O caeteros passim Neologos . PraecesseratJansenius tanto alias a Que nello celebratus elogio, ut, sibi gratulans , persuasum habeat, jam demum credere coepisse orbem eatholieum, nibit in ipso (Iansenio 3 non esse catholicum: Ita Que elli Notae in epistolam Domini Steyaert pag. ri. Sen