장음표시 사용
561쪽
io S a Constitutio UNIGENirus propugnata Io SI
monstratum est, familiarem Quesnello esse consuetudinem , si non Theologo, aut Dialectico dignam; convenientem tamen subvertati fidei, & Ecclesiae; ut ex antecedente maxime limitato conclusio , sive reflexio ubivis eruatur dogmatica . Hexaptis ut pa sim alibi, etiam hie prudentior fuit Collatio, quae etsi Hexaptorum subsidiaria , Observationem tamen nimis futilem existimavit, quam ut asseri sapienter posset, aut ulla probabili ratione stabiliri. Denique ipsa Hexapta, quas resumptis animis, sententiam de timore quolibet ante amorem justitiae profitentur Quesnelli sententiam esse ; sed pariter irrefragabilem; percepta scilicet excusationis traditae vani
tate . Uerumtamen, inquiunt, consideratione
istiusmodi nobit opus non es , ad vindicias Pro postionum ( sexagesimae primae, & 62. quia intellecta de metu suppliciorum, quae Devr
peccatoribus comminatur, non continent, ni doctrinam Patrum , O Pontificum veterum,
in eorum scriptis frequenti m/ ineoliatam Ego vero utrumque articulum convellens aut horitate potissimum Augustini, aliorumque veterum , nd unum quidem ex Patribus, aut Pontificibus alterutri consensisse, osten
di copiosius, quam videri plerisque potuerit meruisse doctrina tam horrida, tam injuria Divinae gratiae, ejusque authori Spiritui Sancto , adeo opposita Doctoribus sanctissimis, Angelico praecipue, & Seraphico, Franeiseo Salesio , & Synodo Tridentinaes tam aliena a communi sensu Fidelium , at quo ipsius lumine rationis.
CAPUT II. Proponitur subdola Auesselli
protestatio. Uesne Ilus protestationis pag.a IT.
,, a somnolentia incipit, teneo , & semper A tenui doctrinam a Tridentino Coneiliori definitam sess. I . cap. . ,& can. I. atque,, cum eo dico anathema omni asserenti, ibis morem damnationis aeternae contentum
is contritione imperfecta cum proposito,, non peccandi de caetero, facere homi-- nem hypocritam , & magis peccatorem. - Imo credo , esse dolorem verum , & uti- lem ad conversionem , ae salutem I eam-M que contritionem imperfectam, quae exis gehennae , & poenarum metu concipitur,
H esse donum Dei, & impulsum Spirit stas, Sancti, cujus auxilio poenitens viam sibi,, ad justitiam parat, seque ad Dei gratiam
,, Sacramento poenitentiae impetrandum, , disponit ,si voluntatem peceandi excludat, M atque eam spes venia comitetur . Haec estis doctrina Concilii r neque protuli quid-,, piam ei contrarium . Cum enim velit, ut ,, gehennae , & poenarum formidini condi- , , tiones omnes istae conjunistae sint, praeci-,, pud propositu in non peccandi de caetero, si & spes obtinendi commissorum veniam se delictorum, evidens est, secutum me esse,, sententiam Concilii cum dixi Prop. 6o.,, Nolui supplicii timor animat paenitentiam, M qu) hac es magis violenta, eo magis ducit, , ad desperationem . Casum non esse meta-,, physicum, docemur exemplo Iudae . Mi-,, ser ille aliud prae oculis non habens, quam ,, criminis sui gravitatem, atque existimans,,, nullis istud suppliciis, ac no Iesu Christi H quidem sanguine posse expiari, sive, ut 1M S. Leone dicitur serm. s. de Passio nos, cap. 3. Omnem mensuram ultionix excessisse, ,, praecipitem se egit in desperationem , ,, ejusque dolor fuit adeo violentus, & tam,, scelerata conversio, ut ipsa in crimen verari se fuerit poenitentia , neque punire tari ipsum, nisi novo potuerit stagitio . S. Leo,, ibidem serm. gr. cap. q. Merito , inquit, ,, sicut Propheta praedixerat, oratio ejus facta ,, es in peccatum g quoniam, oonsummatos is sere, tam perversa impii conversio fuit, ut
,, etiam poenitendo peccaret.,, Quandoquidem de Iuda ago in ex
M observatione, quae complectitur etiamri articulum inter damnatos quinquagesis, mumquintum , aequus Lector iudicet , an ,, veritatis limites excesserim , de non fide- H liter secutus fuerim vestigia Pontificis,, inter maximos eximii. Eir observationem ,, integram, quam loco suo avulsam , con-,, cisam , atque in varias divisam partes ad-,, versarii protrusere , ut deformem redderi rent, &, si fieri posset, obnoxiam censu-M rae. Deficiente fiducia, poenitentia falsa ,, est . . . finis Iudae , est finis infelix , & de-,, speratione plenus in avaro, qui morsibus is conscientiae discruciatur propter nefarias,, in acquirendis opibus iniquitates, qui-,, bus impellitur in desperationem animus.,, Prop. II. Totum deest peceatori, quando,, ei deesses ; ct non esses in Deo, ubi non ,, est amor Dei. Prop. 6 o. Si solus Applicii tia,, mor animat paenitentiam , quo hae es ma-- gii violenta, magis ducit ad deserationem. , , Facile apparet, Propositiones istas nolo is nisi Iudam concernere, atque ipsi quo
562쪽
IOS Pars II. Proposition una g. Cap. lI. Io S s
is dammodo similes. Utinam non reperi-- rentur avaritia sic occupati, ut omnem, , spem suam collocent in divitiis, utque,, eas derelinquere coacti moriantur de-,, sperantes absque ejus amore, & frequenis ter absque fide ,& religione la ,, Sacerdotes , & Scribae, qui co-M nabantur capere Iesum, ac tandem votis, compotes facti sunt, erant ne Iuda me-- liores e Et, quando solo metu populi imo, pediebantur, ne eum apprehenderent, M num eorum exemplo perperam usus sum, M ut hanc suggererem observationem et g M mor non nisi manum cohibet; cor autem a ,, tamdiu peccato addicitur, quamdiu ab amo-
, , re juclitia non ducitur e Et hane i Rui a , , malo non ab inet, mi timore parva, illud M committit in corde suo, ct iam est reus e M ram Deo 3 Etiamsi loquerer de timore ge-M hennae, Propositio, quae SS. Patrum , &M Aquinatis est, non desineret esse verae ;,, utpote nihil continens Tridentino conis M trarium; quia , licet timor non reprimatb, animum I potest tamen utilis esse ad con- M versionem peccatoris . Deus motu isto M saepe utitur, ut peccatorem ducat ad ju- stitiam ; sive motus iste oriatur a notiti se naturali poenarum temporalium, sive a,, supernaturali aeternarum. Verum in pec-M eatoribus, quales Seribae isti fuerunt, &,, Sacerdotes Deicidae, de quibus mea ,, agit observatio, quique se tradiderantis peccato; quid in ipsis effeere potuit ti-M mor mortis a populo inferendae, nisi ob-M duratione in cordium , magis semper o se firmatam in proposito occidendi Servatori rem mundi, sicut eventu patuit e Ocea-- sione illorum, & ad monitionem aliorum,
se in quibus foret dispositio similis, hane
M ordior observationem et Multum desperata ,, es anima, quando monita maximpsaluta- ria, O gravissimorum comminatio mali-M rum non alium consequunturfructum, quam M ut in majores eam provehant excessio . OH Deus t Quid es cor hominis relictum sibi
H Timor Dei, tiumque tu titia a terna eam
H minime movent timor vero hominum, O ma
,, si temporanei ipsum reprimit, ct gubernat. H Tum sequitur Propositio fit. M Cum non agatur hic, nisi de sentenisse tiis meis exponendis, necesse non est si quidpiam dictis addere, quando subscri-- psi Definitionibus Tridentini ; abdican is do quidquid ab ipso circa timorem rejicia se tur . Sola Propositionum mearum lectiosi lassicit, ut de meorum dogmatum , de il-- lius Synodi concordia convincaris . 3 ,, Ipse timor, quando solus est, bo-- nus,& utilis est in se: attamen produeitta saepe effectus malos propter corruptiori nem animi, propter defectus, & vitiata, D metum illum comitantia ; sed, quamdiu , , solus est, non excludit actualem peccan- si di voluntatem, etiam quando alium imis,, pedit exteriorem , & procul abest a suffi-,, ciente dispositione ad justitiam .... Ae H calationem de reiecta I me formidino,, veluti mala, aut inutili possum facile re- pellere sola textuum aliquot meorum letasi et ione. In Acta Apostolorum cap. s. v. s. ,, annotans varios conversionis gradus, in-,, ter primos posui timorem, & quidem lo-M quens de conversione Apostoli: Time eri peccator incipit ; quia, cum Deus ipse offen-,, sui fuerit, O illata Servatori persecutio,
quid non metuendum este v. 6. Etiam Saulus se timore totus contremuit. v. 6. circa quodri dico et Sextus conversionit gradus es, i
H diciorum Dei timor, qui crescit, O si tim dominatur in peccatore jam ut rato,
,, ct moto Divinitus 3 quicumque eo non terisse retur, non salix cognosit Deum, nequePec-
,, Alibi locis variis : Hic igitur metus es
M utilis r hae conturbatio salutaris , quam in si nobis excitat Divinorum judiciorum , n si straque notitia corruptionis . DeuF timore ,, animum praeparat ad amorem ; Divini iudi
H cii terror peccatorem adigit, ut se conjiciatri inte brachia Iesu Christi, unicum peccatori ribus refugium. Rursus alibi: Metus necatari torem excitat, faciens, ut sui statui Antiatri calamitatem, conscientiam commovet; ne-M que alia de causa excruciat, quam ut cogatri quarere solatium , dulcedinem, pacem ani- mi in charitate ; inspirat ei comparationem ,, illecebrarum inanium , O transeuntium .is peccati cum aeternis, ct captum omne u- M perantibus inferorum suppliciis. Timor ani mum magis docilem reddit, avertitque a H oitus, O punitione . Denique Divinorum H judiciorum meius peccatorem conturbat ,sed ,, More gratia , quem non ob aliam excitatri rationem, nisi ut ei obsineat pacem solidam, O aternam . Si plura istiusmodi quis de
is siderat (inquit Quesnellus in promptu
563쪽
io Sis Constitutio UNIGENirus propugnata Io SI
Relata protestatio discutitur.
1 I fraudes, & mendacia cum vocibus protestationis contuleris , utrae nu- - mero praevaleant, non facile determinabis . Circa formidinem poenarum , qua
peccator communiter excitari a fomnolentia
incipit, teneo , Osemper tenui (inquit Queonellus doctrinam a Tridentino Concilio desinitam fess. I g. cap. q. , Ocan. s. Excitationis illius initium communiter duci a formidine Poenarum , tenent omnes Catholici contra Lutherum . Sed an hic saltem consentit Catholicis Quem ellus Ita assirmat Protestatio, addens , timorem ipsum, quando solas ess, bonum in se esse, O utilem; attamen effectussaepe
illicitos parere propter corruptionem animi, eindefectus, ac vitia metum ilium comitantia. Si
formidinem poenarum , etiam dum sola est, Quesnellus intelligit bonam esse bonitate physica, seu materiae , qua ratione bonitas proprietas entis est, ab omni ente inseparabilis; de hac Theologo cura non est, neque, ubi de bonitate, aut malitia actuum hum norum loquimur, de alia intelligi volumus, quam quae ad mores pertinet, &honestos dividit ab inhonestis. Si itaque bonitas moralis timori poenarum asseritur , etiam quando solus es, Que
nello judice , quid igitur faciet is tot suis de fide , spe , &charitate, & pluribus aliis
Propositionibus, quae novae Ethicae, ut vocat, Euangelicae pars sunt non minima e Protestationis inscriptio est de timore peccato
a Ut autem ordiar a Propositione r. H Quid aliud remanet animae, quae Deum, M atque ipsius gratiam amisit, nisi pecca-,, tum , & peccati consecutiones , superhase paupertas, & segnis indigentia ; hoc est, M generalis impotentia ad Iaborem, ad M orationem, di ad omne opus bonum e is Quomodo igitur peccator, qui noxa lethi- fera Deum , atque ipsius gratiam amisit, eliciet actum timoris bonum, O utilem Si dixeris , amissa sanctificante, de qua illic agitur , gratia, non denegari semper actuat gratiae auxilium , per quod operari bonutria peccator valeat, & converti; licebit,& mihi instare e Si timor ille bonus, O utilis , sit ex gratiae auxilio , non est timor proprie peceatoris , sed justi; quandoquidem per Propos. 28. Prima gratia , quam Deus concedit peccatori, es peccatorum remissio. Neque est tune solus timor ii cum sinE charitatis actu nulli adulto , salthm extra Sacramentum obtingat reconciliatio. Praeterea timor iste, qui est ex gratia, necessario est ex fide, quia per Tridentinum se T. 6. cap. g. Fides es h mancalutis initium , fundamentum, O radimomuis justi attonim, imo per Quesnellum Prop. et T. Fidei es prima gratia, O fons omnium aliarum. Si itaque timor ille bonus, Ouiuis, sit ex fide, non est in Quesnelli sententia iterum timor peccatoris; sed iusti; quia necessario ex charitate nascitur , sive per illam ex fide et Prop. s i. Fides iust cat, quando operatur ; sed ipsa non operatur , his per charitatem . Proinde metus , qui innoxius, imo bonui, O utilis a protestante subdolo declaratur, peccatoris esse nequit; sed justificati . Quomodo igitur poenarum formidine , quae ex fide est, communiter precator excitari asomnolentia incipit Patet quoque,
timorem bonum, O utilem , quo peccator communiter excitari a somnolentia incipit , nona
posse esse, Quesnelli suffragio , solum, neque peccatoris ; sed reconciliati, & iusti Dicesne, timorem bonum, , utilem, quo communiter peccator incipit a somnolentia excitari, esse ordinis solummodo naturalis Sed quid tum faciet Quesnellus articulo suo 38. Peccator non es liber , ni ad malum, 8 gratia Liberatoris. Are. 3y. VoluntaF, quam gratia non praevenit, nihil habet siminis , nise ad aberrandum et ardoris , ni ad se
praecipitandum a virium, nise adse vulnerandum e ect capax omnis mali, , incapax ad omne bonum . Art. o. Sin8 gratia nihil amare possumus , nisi ad n ram condemnationeme
Ubi nihil potest diligi, nisi ad sui condem
nationem , nihil pariter poterit bene , atque utiliter formidari. Art. 66. Rui vult Deo appropinquare, nec debet ad ipsum venire eum brutalibus passionibus ; neque induci per instimctum naturalem , aut per timorem , sicuti hesiae F ed per Flem, O per amorem , sicut Aii.
Art. 6 T. Timor fertiuis non sibi repraesentat Deum , nisi ut Dominum sirum, imperi um, injuclum , intractabilem. Timor pcenarum , dum solus est , non imbutus amore justitiae, servilis dicitur : De hoc, nisi turpiter fallat, declarat Protestatio, bonum in se esse, atque is titilem, dum solus es ; ut scilicet peccatorem excitare a somnolentia incipiat. Componat haec , qui potest, cum utroque posteriore articulo, quo timor ille ad bestias rejicitur,& , quod deterius est, infamibus declaratur refertus blasphemiis .s Protestatio declarat bonum , O titialem , dum solus est. Diceres , etiam Protestantis memoria cxcidisse tot traditos docharim
564쪽
io 88 Pars II. Propositionum p . Cap. III. Io Sy
charitate articulose inter quos est I. Amore Dei in corde peccatoris non amplius regna te , necesse es, ut in eo carnalis regnet evidiatas, omnesque actioneI ejus corrumpat. In nullo peccatore regnat charitas ; si autem ne-eesse est, regnare hoc ipso cupiditatem, atque actiones omnes corrumpere, fieri numis
quam poterit, ut timor poenae solus in peccatoribus bonussit, O utilis. Et quomodo somnolentiam pravam dispellere timor maculatus cupiditatis vitio incipiat, qui eam
novorum excessibus delictorum augere necessiario pergite Propos. 6. CupiditaI , aut eharitas usum sensuum bonum , aut malum faciunt . Quae sensuum, eadem caeterarum animae facultatum ratio est, ut actionibus earum singulis, quas bonas non fecerit charitas , malitiam necessario cupiditas aspergat Quandonam igitur poenarum timor ita solus esse poterit, ut bonus, & utilis sit, & non cupiditate corruptus e Sed & per Prop. q.
si Non sunt nisi duo amores, unde volitiori nes, & actiones omnes nostrae nascuntur; ,, amor Dei,qui omnia agit propter Deum, ,, quemque Deus remuneratur , & amor,
M quo nos ipsos, ac mundum diligimus, quiis quod ad Deum referendum est , nou re- fert, & propter hoc ipsum fit maIus.
Si omnis actio nostra nascatur necessario ex alterutro fonte, cum supponatur, timorem poenae in casu non procedere ab amore Dei omnia agente propter Deum, quem quo
Deus remuneratur, necesse fuerit, eum proinfluere ab amore sui ipsius peccatoris, aemundi perverso; proinde originis nequiistiam , in ipsam derivante formidinem. Si vero ea supponitur proiluere ab amore Dei, non est timor poenarum solus, & qui somnolentiam incipiat excutere peccatoris ; utpote uam sanctior, fortiorque charitatis flamma epulerit, ac servum peccati in sortem ieranstulerit filiorum i Dei enim amor , ex quo actio omnis innocua, ac proinde timor
bonus, & utilis proficiscitur, juxta Que Dellum, ex gratiae auxilio est, & vel ipso amor gratia, quia per Propos. 38. Peccator non es liber, ausi ad malum, sita gratia Liberatoris. In idem confluunt plures articuli sequentes e Prima autem gratia , quam Deus concedit peccatori, es peccatorum remissio.
Prop. et S. Si ex Sancto Dei amore timor nascitur, tam ipse, qu1m amor necessario ex fide est; & quidem fides timorem illunc operatur per amorem, subjectumque sanctificat. Propos. 32. Fides justiscat, quando operatur ; sed ipsa non operatur , nisi per charita
Perspicuum igitur est, scatere frauis consitutio Theol. propugn. Tom. II.dibus, quidquid de timoris bonitate, & utilitate se semper agnita persuadere Que nellus nititur. Convenit illi, & sociis ejusidem novitatis, ac perfidiae Sectatoribus , quod in sui temporis haereticis deprehenderat Basilius Epist. et S. Habent illi Uatum
quoddam dogma , ad ejusmodi mutationes paratum ; nam verbis fel, more medicoram, tituntur pro commoditate, aliter, atque aliter sese ad assectionum rationem, ac varietatem attemperantes. Nemo in hac parte praecelluit Pelagio, qui, teste Augustino libro de
Peccato orig. cap. Xq. Absolutionem suamsa
tae iam illam Quesnellianae persimilem aperuit Innocentius Primus apud August. lib. citato cap. s. Objecta, inquit, partim ille vutando suppressit ; partim musta in se verba retorquendo , tota obscuritate confudit i aliqua magis falsa , quam vera ratione , ut ad tempus poterat videri, purgavit, negando alia ,
alia fassis interpretatione vertendo et & quidem adeo subdoth, ut ipsus Augustini pene eluserit perspicaciam . Ita Doctor Sanctissimus de Pe Iagii literis loquens testatur. Eodem lib. cap. I s. Videte latebras ambiguitatis falsitati praeparare refugia, o undendo caliginem oeritati: ita ut etiam nos, cum priamum ea legimus, recta, vel correcta propemo dum gauderemus. Uerum, ut fraus ea Pelagio non profuit, nisi ad fallendos incautos , atque ad accersendam sibi majorem ab Ecclesia detestationem ; non est, cur Quem elis Ius quasi de feliciori causae suae, & omnis fallaciae exitu blandiatur. De Pelagio ait Augustinus libro cit.de peccato Orig.cap.8.
Fefellit judicium Palaestinum .... Romanam vero Ecclesiam fallere usquequaque non potuit; quamvis O hoe fuerit utcumque conatus. Sic& Quesnelius Gallicum alicubi deceperit
judicium; Romanam tamen Ecclesiam, &caeteras totius orbis, cum ipsius Regni Christianissimi fere omnibus, fallere non potuit hactenus, & confidere licet, ut protrahendis quotidie amplius Quesnellianis in lucem fraudibus, minus valeat imposterum circumvenire.
s Cum autem astuti magis inter haereisticos, & propterea ad fallendum magis idonei, non ita sibi contradicere soleant, quin aliquo pacto, licet minime candido, conciliare posteriora prioribus possint; disquiramus diligentius, quomodo Quesnellus
Protesationis suae effata cum damnatis comis ponere valuerit articulis et si a mente sua me alicubi viderit aberrare, ipsius erit reducere in viam . Fieri nequit, ut timor gehennae
in Quesnelli sententia libere elicitus, si s Z E et lus;
565쪽
roso Constitutio UNic ENirus propugnata Ioy I
lus; sed vel ex amore profluit Numinis Sancto, vel rei creatae illicito juxta prop. q. s. & 6. superius relatas . Dum prior dilectio timori originem praestat, communieat & bonitatem; posterior malitiam. Unde, dum Protestatio alte ipse timor, quando solus es, bonus, ct utilis en in se, illudit turpiter,uel loquitur de timore non libero , & qui proprio actus humanus non est; qua ratione neque bonus moraliter appellatur, neque malus; & tamen bonitas,& malitia moralis fere sola a Scholasticis,& Mysti- eis Scriptoribus consideratur: Nisi quod in concupiscentiae actibus indeliberatis etiam quaeda sua inhonestas sit,ut sua specialis perisfectio, & bonitas motibus gratiae, quos Spiritus Sanctus in nobis non liberh cooperantibus essicit. Sed ea bonitas in timoris motibus apud Iansentum , & eius asseclas locum non obtinet, apud quos gratia medicianalii, sive infirmis post Adae lapsum hominibus concessa , non aliud es, quam caelestis quadam, atque tete abilissuavitat , sevi spiria
talis delectatio, qua voluntat praevenitur, O flectitur, ad volensim , faciendumque , quicquid eam Deus velle, ct facere constituerit. Ita Ian senius tomo g. editionis Rotho magensis anni 26 3. pag. I 6 p.,& sequentibus i
to 6. to . 336. Sic autem exprimitur in indice studiose composito e Gratia medicinalis rausistit essentialiter in earlesi fuavitate, ac spiritali delectatione, qua violantas sectituae ad agendum, quod Deus prolauerit: Qua ratione o gratiarum numero timor excluditur . Eadem pag. I p. col. I. rejicitur a Ian- senio sententia eorum, qui dicunt, gratiam Dei medicinalem esse quosdam indeliberatos motus amoris,timori sei,oe milis cujuspiam a monit, qua voluntas ad amandum, timem dum, sperandum, excitatur. Alii (statuunt esse praedeterminationem phsicam, quam Ian- senius gravibus affectam contumeliis jubet a scholis, & Ecclesia exulare. Patet itaque, timorem inter medicinales gratias, sive supernaturales Christi meritis impetratas, &infirmis post Adae lapsum hominibus praestitas, minimh numerari a Iansenio i cum insuavitate, o delectatione adeo non consistat, ut ei potius opponatur. Iansenius autem est, quem veluti eximium, ac pene necessarium nobis a Deo datum suae gratiae interpretem Arnaldus, Quesnelli postea Doctor domesticus, praedicat in Apologia pro Ian-
senio edita an. 26 . , post solemnem Ian- seniani voluminis condemnationem tertio . Illic ita Arnaldus pag. ya. M Quemadis modum Deus Salomoni reservavit aedifi-M candum templum, ita iure dixerimus, dis materiam de gratia, per quam Iesus Chri-,, stus in animis fidelium tamquam in suo M templo regnat, a Deo Iprensium Antisti-,, tiJansenio reservatam fuisse clarius diluista cidandam, & tam longi operis executiori nem diuturnis ipsius Iaboribus fuisse de-M stinatam,, . Consonat alius Quesnelli patronus, & inter Constitutionis UNIGENITUS hostes audacia, & temeritate nulli secundus, qui panegyrim suam Iansentanam , etiam post condemnationem hac sustinet sologia pag. 22. ,, Demonstrandum ( susci-,, piens perspicuis rationibus , Doctrinam H Ecclesiae magis jam esse illigatam Ianseri nio, seu personae, & scriptis ejus, quam
M umquam personae Athanasii innexa D fuit . . . . Conveniet etiam declarEro,M Scriptoris gloriosi voIumen, tum digniab, tale materiae, tum excellentia Sapientiae, is tum pietatis afflatu libris omnibus, quos , , Ecclesia Dei post canonicas Scripturas M protulit, aut non cedere, aut palmam H etiam cum laude auferre ,, . Vidimus
quoque alias a Quesnello in Notis ad Diastolam Ste aerati jactatum pagina tT. de 18.,, Adeo non persuadetur,sensum ab Autho- re Gansenio intentum,haereticum esse, ut M jam demum credere coeperit orbis cath ,, licus, nihil in ipso non esse catholicum,, . Adhuc igitur divinandum nobis relinquitur , quae sit in peccatoribus admi se a Quesnelio , timoris, quando solus es , bonitas in se, di titilitas . Non est supernaturalis , quia timor poenae neque gratia est penhs novam Ecclesiam, ut jam vidimus, neque est ex gratia, quia metus ortus ex gratia, non est peccatoris, & servi, sed justi,& filii et Prop. a g. Prima gratia, quam DCMX concedit peccatori, es peccatorum remisso . Deinde si timor sit ex gratia , necessario est ex fide , cum juxta Trident. sess. 6. caP. 8. Fide, sit humana salutis initium , fundamentum, O radix omnia sumsicationis , maxime apud Quesnellum, apud quem Prop. a T. Fidei es prima gratia,'fons omnium aliarum . Rursus, si timor ex fide est, necessario est justificati, neque ex fide profluit, nisi media charitate. Prop. St. Fides j Fcat, quando operatur; sed ipsa non operatur, ni per cBaritatem. Non igitur timor ille bonus in Le,& utilis, est solus, neque peccatoris, & servi ; sed justificati, & filii: neque de timore hoc supernaturali hominis per fidem , &charitatem sanctiscati Questellus diceret;
, , Attamen producit saepe effectus malos,s, propter corruptionem animi, propter de- , , sectus, & vitia metu in illum comitantia ;
566쪽
i os a Pars II. Propositionum a. Cap. III. Ioys
is sed quamdiu solus est, non excludit actua-,, lem peccandi voluntatem, etiam quando,, actum impedit exteriorem i & procul , , abest a lassiciente dispositione ad iusti-- tiam M. Quae omnia, ut patet, formidini, quae ex fide per diraritatem operante , & justificante procederet, minime conveniunt. 6 Superest de timore elicito naturae viribus interpretatio. Convenire huic formidini potest, quod bona, & utilis sit, quando sola est et quod tamen fructus saepe proferat malos per accidens propter corruptionem animi libero abutentis arbitrio, poenamque tamquam malum praecipuum fugientis , cujus evitationem praeferat declinationi culpae , cui velleitati consentiat, sicubi licuerit impunE. Unde, quantumlibet manum a facinore cohibeat metus supplicii ab hominibus inferendi, non tamen excludit interiorem in crimina consensum ,
ideoque procul abest indubio a sufficiente ad justitiam dispositione i cum nE minima quidem ejus pars esse, nisi forsitan apud Pelagianos, valeat. Sed neque haec explicatio Quesnellum purgat 1 fallacia. Si enim
de timore agitur naturaIi, cur asserit, eum, quamdiu solus est, non excludere voluntatem pereandi e Num excluderet, accedente postmodum charitate e Nobis, & caeteris catholicis firma stat sententia, effectum adeo salutiferum tunc charitati imperanti unichadscribendum , nulla ratione actui solis nais tutar viribus oriundo . Num & de tali poenarum formidine satis tuto asseritur, in
peccatorem communiter excitari a somnolentia, ut de laudato a se timore, etiam solo , asserit Quesnellus Prop. I T. Titum de es peccatori, quando eide es Dei; ct non esset in Deo, ubi non est amor Dei. Cui totum deest, quid bonitatis,& utilitatis ex sola superest formidineo e
Prop. I. Omnis cognitio Dei, etiam naturalis,
etiam in Philosophis ethnicis, non potes venire , nisi a Deo ; O Ap gratia non producit ni praesumptionem, vanitatem , ct oppositionem ad ipsum Deum, loco assectuum ador tionis , gratitudinit, ct amorit. Si omnis Dei cognitio snh gratia non producit, nisi oppositionem ad ipsum Deuin, quid melius expectes a timore, qui ex tali profluit Dei cognitione e Propos. 38. Peccator non est tiaber , nise ad malum, sin8 gratia liberatoris.
3s. Voluntat, quam gratia non praevenit, nihil habet laminis , nia ad aberrandum: ardorii, nise ad se praecipitandum i virium, nisi ad
se vulnerandum i es capax omnis mali, O im capax ad omne bonum . Naturalis itaque timor, quando solus est , quid bonitatis in Constitutio Theot. propugR. Tom. II. se continhre, quid praestare valeat utilitatis, non percipio . Istud hic mitius dictum inatellige de formidine indeliberata; nam actus quilibet humanus, seu liber, exercitus sinE praesidio gratiar, juxta Quesnellum, imbμὴ amore Dei omnia agente propter Deum , certissime peccatum esse, ex pluribus ejus
propositionibus superius ostensum est; neque ipse , vel ullus ejus assecla inficiabitur. et Forth & aliud tentabitur effugium, dicendo timorem poenae secundum te solummodo accipi praecisum ab omni pravit iis, vel etiam ab omni honestatis principio ; sive considerari a Quesnello timoris ossicium solummodo, non finem i secund timossietum scilicet timor supplicii a Deo inferendi bonus in se es, S utilis ; sed adversarios interrogo, umquamn E accidit ita praecisum existere timoris ossicium e Nonne quilibet homo gehennam metuit, vel ut sibi
incommodam, vel ratione propter Deum honestiore e Porro omnis ratio movens non propter Deum, juxta adversarios, cupiditatis vitio maculatur e Prop. 6. Cupiditas, aut charitas usum sensuum bonum, vel malum
faciunt. Quod de sensibus dicitur pro reliquis valet animae facultatibus . Clarissima est Prop. M. juxta quam omnis nostra actio
nascitur ex amore Dei omnia agente propter Deum , quemque Deus remuneratur; vel ex
amore, quo nos ipsos , ae mundum diligimus squi quod ad Deum reserendum es, non refert,
propter hoe ipsum sit malai . Cumque hic potissim tim sermo sit de timore poenae , qui
in peccatoribus est, eorumque communiter excitaresomnolentiam incipit, supposita eius a protestante solitudo evertitur Prop. i.
Amore Dei in corde peccatorir non amplius rognante, neeesse est, ut in eo carnalis regnei cupiditas, omnesque actiones ejus corrumpat. In
iustificatis quoque timorem poenae aut non esse penitus juxta Quesnellurn, aut non e se solum; sed cum amore Dei, liquet ex Propos. 3 8. , Nec Deus est, nec religio, ubi nones charitas: quo nomine ab erroris, etiam post damnationem, defensoribus intelligitur amoris actus ex illo August. lib. ra. de
Trinitate cap. i . fibi cultus ejus ( Dei nisi amor ejus Epist. I o. Pietas cultus Dei es a nec eolitur ille, nisi amando. Plura istiusmodi a Quesnelli defensoribus allata, 1 nobis cum doctrina catholica, & Constituti ne loco proprio facith conciliantur . Quata propter, ubi timor dicitur a Quesnello boauae in se, O utilis , quando solus es, quem constat in eius systemate solum esse non posse ,eavillatio similis est illi, qua Tridentino illudens Concilio, Protestationem superitis Z E et a frau-
567쪽
fraude turpissima, & multiplici exorsus esti Citea formidinem (inquit poenarum ,
,, qua peccator communiter excitari a som-
nolentia incipit, teneo, & semper tenuita Doctrinam a Tridentino Concilio defini-
M tam sess. i . cap. q. & Cano ne s. atqu ,, cum eo dico anathema omni asserenti, ti-M morem damnationis aeternae contentum
H contritione imperfecta cum proposito D non peccandi de caetero , facere homi- nem hypocritam, & magis peccatorem et se imo credo, esse dolorem verum , & utia, , lem ad conversionem, ac salutem et eam-M que contritionem imperfectam, quae ex M gehennae, & poenarum metu concipitur ,
se esse donum Dei, & impulsum Spiritus M Sancti, cujus auxilio poenitens viam sibi H ad justitiam parat, seque ad Dei gratiam
Sacramento poenitentiae impetrandum si disponit; si volumatem peccandi exclu-M dat, & spes veniae comitetur ,,. Hactenus Protestatio, cujus quot verba, tot, ut ante monui, fallaciae sunt. Quod enim poenarum formidine iuxta Quesnellum nunquam a somnolentia excitari peccator incipiat; sed peccatis amplius immergatur, nisi amor Dei benevolus, omnia agens propter Deum , quemque Deus remuneratur, ipsi ortum , motum, vires formidini praestiterit, ex relatis Quesnelli Propositionibus exploratum est . Et sane quid certius penes catholicos, quam timorem bonum, & utilem, ut Peccatoris somnolentia excitari incipiat, atque is saltem eminus disponi ad conversionem,& justitiam, non elle ex solis naturae viribus vi sed ex gratia, &fide e Prima autem gratia, quam Deus Peccatori concedit, es peccatorum remisso per Prop. 28. Neque peccatorum remissio absque spei, & dilectionis actu adultis tribuitur. Quandonaem itaque timor poenarum poterit blar esse, & tamen utilis adeo, ut somnolentiam excitare incipiat Peccatoris ; quandoquidem prima gratia ,sino qua timor ille nequit existere , Peccator esse desinat, remissione criminum tran latus in numerum Filiorum Sed & Fides, quae per Prop. a T. es prima gratia , e,fons omnium aliarum, atque ipsum operatur utilem timorem, jumsicat, quando operatur sed ipsa non operatur , nisi per charitatem Prop. st. Timor itaque bonus in se, & utilis, qui somnolentiam excitare incipiat Peccatoris, nunquam solus est, nunquam Peciscatoris . ac proinde fieri nequit, ut ejus excitare incipiat somnolentiam. 8 Doctrinam a Tridentinis Patribus definitam ses L. t . cap. q. ait se tenere, O tenuisse semper et quam sincere, mox vi-
debimus. Prius moneo, solum caput 6. sessionis se. convincendis Propositionibus de timore abunde sufficere: illic enim dicitur disponi (Peccatores ad ipsam jusitiam, dum excitati divina gratia, O adjuti, sidem
ex auditu concipientes , libere momentur in Deum, credenter, vera esse, qua divinitus revelata, ct promissasunt .... ct dum peccatores se esse intelligentes, a Dioinae justitiae timore, q uo utiliter concutiuntur, ad considerandam Dei misericordiam' convertendo,in spem
eriguntur, dentes Deum sibi propter chris umpropitium fore, illumque tanquam omnis justria fontem diligere incipiunt, ac propterea moventur adversus peccata per odium aliquod ,
O detesationem die. Ubi tot actuum series ante dilectionis initium describitur, & quidem timor ante spem, ante initium amoris , ante peccatorum odium, ac detestationem iatque adeo timor solus cum ea, a qua promgenitus est, fide, ad actus caeteros, quos subsequentes retuli, disponit animum. ItEcorruit Propositionum omnium contra timorem , actibus spei, & amoris praevium, damnata multiplex calumnia . Qui enim initio solus supplicii timor divinarum, ut vidimus , promissionum fide nixus, & supplicioruin pariter Peccatoribus imminentium minis excitus animat poenitentiam , idem & ad spem mentem erigit, accendit ad dilectionis initium, inde ad odium, demtestationemque peccatorum. Utilis proth de timor est, etiam dum solus ad tot actus saluberrimos disponit animum Peccatoris . Non igitur supplicii metus , quoties adhuc solus animat poenitentiam, semper ad desperationem ducit; non semper solam cohibet manum et non semper relinquit animum cupiditatibus affixum, ut euicumque se addicat interius crimini; mini md etiam toleranda est Que melli illimitata regula , quod interea, dum solo timore poenae abstinetura scelere, illud ipsum committatur in me te. Tria illa Quesnelli axiomata 6 o. 6 i. 5 a. uno Tridentini capite subvertuntur. Sed quia ad sessionis i . eaput q. unichprovocamur, expendenda illa nobis praecipue est Novatoris Professio , qua se contra anathemata CLEMENTIS XI. satis tutum existimat ; nos vero ut nihil esse ea fraudulentius, monere supra coepimus, argumentis
hic perspicuis, facito demonstrabimus . NE quid de pristinis suis opinionibus retractare videatur, quod non solum est a novae sectae consuetudine, & moribus alienum ; sed totam novae simul Ecclesiae istius fabricam Iabefactaret, non sine ruinae periculo ; ideo Professionis suae conditionem studiosius obser
568쪽
ios 6 Pars II. Propositionum a. Cap. III. Ios
servandam monuit, singularibus expressam characteribus, ut sui Socii, & discipuli imtelligant, priora omnia hac conditione Iimitati ; si nempe timor supplicii, & imperfecta illa contritio voluntatem peccandi emesudat, O spes venia comitetur. Quae quidem conditio Tridentini est; sed non nisi verbo tenus cum Quesnelli, ut mox videbimus ,
Professione conveniens, a sensu autem ejus remotissima.
Tridentinum scilicet non tantum se C. S. capite 6 , ut ostendi saepius, damnatis Que nelli erroribus adversatur; sed ipso quoque, ad quod nos audacissime Novator provocat, sessionis i . capite De illa enim
contritione imperfecta, qua attritio dicitur , quoniam, vel ex turpitudinis peccati consideratione, vel ex gehenna , ct poenarum metu communiter concipitur, si peccandi voluntatem excludat cum spe veniae, declarat S. nodus( quod Quesnellus solita fallendi arte mutilatum refert illam nou soliis non facere hominem hypocritam, O magis peccatorem I vorum etiam donum Dei esse , O Spiritus Sancti impusum, non adhue quidem inhabitantis; sed tantum mot entis , quo paenitens adiuturoiam sibi ad justitiam parat: O quamui, /Sacramento paenitentiae per se ad justi alio
nem perducere peccatorem nequeat ; tamen
eum ad Dei gratiam in Sacramento Paenitentiae impetrandum disponit. Ita Concilium , in cujus relatione Quesnellus de Contritione imperfecta omittit istud qua attritio dieitur; quia vox ista nimium exprimit poenitentiam adeo imperfectam , ut a justificante discernatur , juxta Scholasticorum omnium sententiam, ipsis quoque pueris doctrinae Christianae rudimenta callentibus notam . Ita quidem imperfecta contritio in Ecclesia e tholica accipitur; Sed ea voce turba Novaturiens perverse abutitur ad fallendum , intelligens contritionem etiam justificantem ; quae nempe ad perfectionem maximam doloris intentissimi, & ardentissimaeeharitatis, qualis in Davide,Petro, Magdalena fuerat, non pertingit. Contritionem autem omnem, etiam quam Que ello vocare placuit imperfectam, si & spes veniae adsit, & excludatur voIuntas peccandi, conferre justitiam in nova Ecclesia, notissimum est ex Propositionibus compluribus in Quesnello damnatis . Est enim Spiritus Sancti impulsus, ut recto fatetur cum Concilio ;sed perperam contra Concilium enuntiat primum Spiritus Sancti impulsum esse abolitionem criminum, & reconciliationem cum Deo Prop. a 8. Prima gratia, quam Deus concedit Peccatori, esi peccatorum remissio. Praeterea contritio illa necessario est ex fide, quia per Prop. a T. Fides est prima gratia , O fons omnium aliarum. Si autem ex fide est, justificat, & dilectionis super omnia benevolae praesentiam, influxumque necessario supponit; nam per Prop. 3T. Fides justi eat, quando operatur; sed non operatur , nisi per charitatem et Extra quoque damnatos Articulos Quem ellus in I. Epist. Ioannis cap. 3.
v.f. alte Charisas nullum pol secum pati peecatum mortiferum . Posteriori dogmati eo nissentimus omnes cum Angelico I verum ex
toto hic brevissimo deducto systemate perspicua fit fraus Quesnelli, contritionem vocantis imperfectam, nec inferiorem aliam agnoscentis, quae sit Spiritus Sancti impulsus , quam quae ex fide per charitatem operante, & justificante proveniat, vel in eumdem cum ea coalescat Charitatis actum et &tamen Tridentinum eodem capite, eodem tractu de contritione eadem imperfecta se declarat; Et, quamvis sine Sacramento Paenitentiae ad jus cationem perducere peccatorem nequeat; tamen eum ad Dei gratiam in Sacramento Poenitentiae impetrandum diapontii
vidit hie scilicet Quesnellus de splendidissimo se convinci mendacio, cum in faeie Ecclesiae protestatur, se teneaee, ct tenuissesm- per doctrinam a Tridentina Synodo de iram se . . r . e . . Ideo digna novatorum Principe versutia subticuit illud Et quamois 3 Sacramento Poenitentia ad justisicationem perducere peccatorem nequeat. Quomodo enim contritio istiusmodi, quae est ex gratia, &fide per charitatem operante, peccatorem Deo non reconciliet iuxta Quesnelium , si
fides juxta ipsuin jus eat, quando, seu
quandocumque operatur e Si prima gratia, quam Deus concedit peccatori, es peccatorum
remissio 3y At inquies, quidquid antea Quesnel-
Ius docuerit communi sententiae minus consonum , videri poterit in Protestatione retractasse , vel explicuisse ita, ut a receptis in Eeclesia dogmatibus non dissentiat, cum ait, se tenere doctrinam isto Concilii Capite definitam . Acquiescere non possum . Si enim retractare voluerit, & contra Expressiones priores maximh dilucidas, sua inistrepretari pIacita, non debuit in ipsius professione definitionis Tridentinae rescindere, quae doctrinam catholicam a novitate di sternunt; nec absque mendacissima impudentia potuit quasi de perpetuo cum Tridentinis illic Patribus consensu gloriari; Minus etiam sanctissimam CLEMENTIS XI. Constitutionem de errore, atque injustitia accusare. Quapropter ex tot ejus allegatis
569쪽
ios S Constitutio U N ic E N i et u s propugnata Iosy
propositionibus, obfirmataque in iis contra censuram Ecelesiae defendendis pertinacia manifesth conficio, ea , quae ex definitione Concilii I se truncati refert, veluti suae, &communi doctrinae consentanea, dolosis ab eo perverti interpretationibus , adeo ut apparens excusatio sit potius novum contra ipsum perfidiae argumentum . Protestatur
scilicet, it tenere, O tenuisse semper, qu)d ea contritio imperfecta sit impulsus Spiritus Sancti, cujus auxilio paenitens viam sibi ad j Driam parat ,seque ad Dei gratiam Sacramento Paenitentia impetrandum diaponit, si volantatem peccandi exesudat, edisses oenia comitetur. Quorum sensus, ut cum deducto ex Quesnelli propositionibus systemate connectatur, alius esse non potest, quam quod poenitens tali instructus contritione imperfecta , & Spiritus Sancti auxilio , viam sibi ad justitiam paret habitualem , quae ab ipsa
contritione, & spe comite inducatur, ut solet, aetu dilectionis super omnia benevolae .
Neque, si proprie Quesnellus loquitur,
sermo est deprima justitia, utpoto quam prima gratia contritionis parens juxta Prop. 2 8. peccatori praestiterit. Quod in Protestatione sequitur, quasi paenitensse contritione ilia, O Spiritus Sancti auxilio ad gratiam Sacramento Poenitentia impetrandum dissonat, i
tellige, ut dixi, non de prima gratia sanctia firante et sed de secunda; sive de aequisitae antea justitiae incremento. Ideo enim Pr testans callidE praetermittit, quod ibi Concilium ad occludendum cavillationibus aditum, sapientissimh interserit, quamvis PySacramento Paenitentiae per se ad justificationem perducere peccatorem nequeat, quae imperfectio minime incidit in Contritionem , quae a Protestante imperfecta fallacissime appellatur et quo nomine, ut vidimus, a Tridentino non nisi ea intelligitur, quae sies S
cramento Paenitentia per se ad j Frationem perducere peccatorem nequit ei Quesnelliana autem perducit semper , & necessario, cum sit ex gratia, & prima gratia, quam Deus concedit peccatori, sit peceatorum remissio per Art.28. cumque Contritio quaelibet utcumque ad justitiam disponens juxta omnes Catholicos, necessario sit ex fide; imo juxta Arr. 2 . prima gratia sit sidet, atque haec
Art.s r. j Fcet, quando operatur, ut operatur certissime, ad contritionem excitans; geminos conspicimus titulos , quorum singuli Quesnello manifeste suificiunt ad vindicandam justificationii gratiam contritioni, quam ipsi, & caeteris novi Euangelii praeconibus ad fallendum vocare placuit impera
Neque geminis hisce nequitiae convictionibus Ioeum istum Protestationis dimi timus et novum irrefragabile , & multiplex contra illam testimonium propositiones ose ferunt sequentes et . Non sunt nisi duo amores, unde volitiones , ct actiones omneI nostra
nascuntur ; Amor Dei, qui omnia agit propter
Deum, quemque DeuI remuneratur i ci amor,
quo nos ipsos, ac mundum diligimus , qui quod ad Deum referendum e , non refert,ct propter
hoc ipsum A malus. Imperfecta Protestantis contritio, ut ipse fatetur, es donum Dei, ct Spiritvis Sancti impulsus, auxilio gratia, ct spe
venia excludens voluntatem peccandi e proinde non oritur ex posteriore illo corruptissimo fonte amoris, quo nos ipsos perverse, ac mundum diligimus et Nascitur itaque ex amore Dei omnia agente propter Deum,
quemque Deus remuneratur; quandoquidem ex alterutro latice actiones omnes missas profluere necesse est. Consideret igitur, Lector, an taIis eo tritio non dicatur fraudulento nomine imperfecia, ct ad Dei gratiam in Sacramento Poenitentia impetrandum dissone e e Istud enim quisquis in protestatione legerit, Novaturientis versutiae non satis conscius, s cith inducetur, ut credat, verba Tridentinia Protes ante adhibita, ejusdem Concilii sensu ab illo intelligi, ut contritionis imper fecta vocabulo significetur attritio, quae ZSacramento Paenitentia per se ad j i cationem perducere peccatorem nequeat, sed eum ad gratiam in Sacramento Poenitentia impetrandum tantummodo disponat. Hic sensus
evidens Tridentini est: Haec doctrina Ecclesiae catholicae, plana, & simplex Concilii interpretatio , nullis Novatorum fraudiabus, aut machinis convellenda . Quapropter verba Concilii a Quesnello mutile exiscerpta, & in oppositam detorta significationem adeo ipsum ab eo anathemate non liberant, ut novum perfidiae ejus, & contumaciae specimen demonstrent, bonis omnibus execrandum. Quis enim Catholicus
dubitet, quin eontritio nata ex amore Dei omnia agente propter Deum, quemque Deus
remuneratur, sit sulficiens etiam sine Poenia tentiae Sacramento e Minus etiam dubitat Quem ellus, penes quem prima gratia, quae peccatori a Deo conceditur, remissio peccatorum est r & omnis operatio fidei, hominis justificatio; Patet itaque omnium oCum lis expositus propositionis ludus detestabilis, & abusus definitionis Oecumenicae contra ipsam definientis Synodi Sententiam . Si
argumenta caetera cumulem , quae proposi
570쪽
Itoo Pars II. Propositionum I. Cap. III. IIo I
suppeditant, nimium excrescet praesentis tas chrisiano modo facit c actioneae ebriata- capitis moles; sed & scandalosa adeo contra nas 3 per relationem ad Deum, o Iesum Chria Christi Ecclesiam obstinatio vix poterit in- sum. Imperfecta itaque Quesnelli contritio fringi nimium i quare impugnationem ali- ad justitiam praeparans in Sacramento im- quantum prosequar; sed argumenta strin- pertiendam, vel non est christiana actio gens, quam potero compendiosissime . christiano modo facta , quod apparet imis
Io Prop. I. Amore Dei in corde pecem pium; vel ex charitate est, qua nullum p toris non amplius regnante, necesse es , ut in ii secum potia peccatum trabiferum, ut Que eo regnet earnalis cupiditas , omnesque acti nellus asserit in I. Ioannis cap. I. v. s. quamnes ejus corrumpat. Contritio Quesnelli im- contritionem fingere imperfectam, est , ni
perfecta, nh carnalis eam corrumpat cupi- fallor, Ecclesiam, & praecipud Tridentinum ditas, & corruptione pessum det, debet esse Concilium improbo Iudificati.
ex amore Dei interius regnante; in quo- Prop. o. Frustra clamamus ad Deum , nam autem corde regnare Dei amor, Iocu- Pater mi Spiritui charitatis non es ille, quitione tolerabili dieitur, nisi hominis justi e elamat. y . Sola charitat Deo loquitur; eam Illa igitur imperfecta contritio est necessa- solam Deus audit. Tridentinum autem Iaurio iustificati et ac proinde Protestatio turpiter decipit, vocans contritionem impersectam, O di ponentem ad iustitiam Sacramento
Prop. 6. Cupiditas , aut charitar usum se uum bonum, ve malam faciunt. Cujus asserti quaecumque ratio est, militat pro usu alterius etiam cujuslibet facultatis 3 atque ita, ne intellectus, & voluntatis ad contritionem eamdem concurrentium , usum cupiditas matum Deiat, necesse est, usum bonum, quoniam non potest virtus alia, praestet charitas i formata autem charitate conis
tritio, si proprih loquamur, non imperfecta est, neque ad justitiam impetrandam expectat Poenitentiae Sacramentum.
Prop. i. Obedientia legir pro ere debet ex fonte, ct hic fons es charitas. Quando Dei amor es eius principium interius, O mi gloria ejus is, tunc purum es, quod apparet exterius 3 alioquin non in , nis hypocria
sis, aut fassa justitia . Contritio peccatoris procul dubio est quaedam legis, & quidem Divinae obedientia, quae ne, Quesnello judice, sit hypocrisis, seu falsum obedientiae
simulacrum, profluit ex fonte, qui est charitas, atque adeo non peccatoris contritio
est: sed justii neque imperfecta ex sola
turpitudinis peccati consideratione, vel ex gehennae, & poenarum metu i sed a nobili fima virtutum principe proficiscitur;proinde ad primam justitiam in Sacramento Poenitentiae obtinendam non praeparans . sed eam per se conferens, imo supponens praestitam ipsI, ex qua oritur charitate . Prop. s. Ut nasum peccatum es sita amore niari, ita nuta um es opus bonum sine amore Dei. Nulla itaque contritio imperfecta est bona sino Dei amore, qui Quesnelio charitatis actus est , iustificationem I Deo per se obtinens. Propositionem 3 I. Protestanti opposui non semel hoc ipso cap. Prop. 33. sola charidans attritionem ex metu gehennae , post
quam dixerat, eam non quidem posse per se, O 8 Paenitentia Sacramento ad jum
eationem perducere peccatorem a tamen eum ad Dei gratiam in Sacramento Paenitentia impetrandum disponere , statim subjungiti me enim timore utiliter concussi Ninivita, ad Ionae praedicationem plenam terroribur, paeniten tiam egerunt, O misericordiam d Domino impetrarunt . Autumatne QuesneIIus, Niniviistarum omnium, qui sacco, & cinere, jejunio, lacrymis, & pIanctibus ad Deum ela mantes , misericordiam adepti sunt, a chaiaritate coepisse poenitentiam, de non a timore subvertendae Ninives, ac secuturi postea gravioris animos, & corpora interitus Naata ex hac formidine primum attritio audita a Deo, & eatenus exaudita fuit, quod Iu- gentes miseros complures ad amorem Dei provexerit, & salubriorem poenitentiam. Reliqua ad Protestationem pertinentia expedientur cap. sequenti.
CAPUT IRProtesationis fraudes, praesertim circa
Tridentinum , amplius d:teguntur.
t ,Lacet Protestanti tanquam fraudi bus suis peridoneum istud Tridenis a tinae synodi Sessii . cap. . st vomluntatem peccandi excludat eum se veniar ut enim Ecclesia nova nullum agnoscit actum simpliciter bonum, & nullo inquinatum vitio praeter amorem Dei obtinendae a
Deo justificationi lassicientem , vel qui ab
eo dimanaverit, evidens est, quod nullae
dari posset contritio disponens ad iustitiam sive in Sacramento Poenitentiae , sive extra illud impetrandam, nisi tali imbuta fuerit dilectione, vel ab ea duxerit originem.