장음표시 사용
251쪽
pro nobis in mortem traditi. Jubet enim Christus panem edi rhi τι os . Ubi iam acceptio oratis corporis Christi, mon sirosum illud figmentum Θ Siccine adversari ostendit nobis distinctionem illam ex Scriptura Sed quartum nunc sequitur,quod adversarius in thesi mea carpit, ubi dixi, Ubi quitatio ne apicem quidem nobis ostendere, ex quo probari possit, quod Christus acce plus occidas damnet. Quid tu regeris ξCato
D,inquis, cur damnentur indigni,nova carne se
si miri ca est, dis ipsorum incredulitate ct impa
nitentia. Quare propter incredulitatem manducansbi judicium, i Cor.M. v.aq. pari modo, ut Terbire Dei impiis odor mortis ad mortem dicitur . Cor.. Hinc non tantum viviscus,sed etiam judex dicitii
Resp.Si nihil respondisses, perinde fuisset. mnia enim hic tibi ultro concedrinus. Sed bi quod in quaestione est monstras λ Suboddror Fortassis ibi: propter incredubitatem mandi
clint ibi, m.Inane effugium.Incredulita tem intercludere viam ad regnum Celoruit
scimus; sed sic nondum scopum, seu capi rei attingis; siquidem incredulitas Christu non accipit,scili cjicit.Unum miror, qui dii quod loca scripturae Job. ., IJOb.3. -d i&c.item Matth. i. P. 21. pcde a sicco praeterieris. Vidisti, ut spero,ine in inrum citatione tibi temeritatem tua mille
disse. Superest jam ultima theseos particul
252쪽
ut dixi, blasphemum esse si quis dicit, Chri-
acceptum&manducat tam esse noxium. ibe haec inquis,est bis coccta. I .esp. Consueta est tua apologia. Deinde,in allegatione innu, inquis, comvultu elenchum confusionisi cationis sacramentalis o spiritualis Di Iam imitur de manducatiiones'inti ah, de qua id conce j x, teipso non renuente the ult. nobis autem sermolde maducatione sacrametati. Resprii tacuisses, tor&cordatior mihi visus fui sies. Manicatio sacram ct alis, quam tu somnias, vana
de a fide analogia aliena Substantialena isti carnem in coelo es nec in terram re . ura nisi ad ultim hi judicium, credidi, cre-- crodam. Fictitiam tuam carnem in visi in tibi relinquo, donec reo iusia pucris. rgis: Q aero, in qu is, novisti hemmfuerit Chri,quum ille de pane quem proditori Iudae porrige-
,iceret, Hoc en corpiumeum. Giblasphemus
t Paulus, qui a toti Corinthiaca Ecclesia inqua sti admixti mali coenam administrans,itide dice- :Hoc est corpus Christi Resp. Vagari cxtra o tu Uis. I. Incertum est, utrum proditorJudas in-lrfuerit Cenae Ex his oria passionis doceri ic non potes . Vide lana ob. Piscat. scholia P. 2s.c.26. Matthaei. Ian. Zepper de Saram. p. 72. Sed ponamus,Judam interfuisse cenae institutioni; cx mea tamen sententia on sequitur,ci, tu vis. Etenim Christus pane
pellavit ori ' suu ex institutione&ordina
253쪽
tione, quo pactoJudae Sacramentum administrare potuit, licet ille ut Sacramentum nacceperit. Quod de Ecclesia Corinthiaca Apostolo Paulo profers, vix responsione dignum est. Qu's enim Apostolus manifes malos scivit, ad S.Coenam non admisit, i. quod omnes fideles ministri imitantur Darcanis judicium Ecclesiae non est commisum. De omnibus bene sperare jubet char ratas. Contra the 8.
Hic adversarius duntaxat haec verba in lpugnat Verum quidem esse,non nisi eos': spirituali ore corpus Christi manducant, e . vivificari c. Sed quomodo impugnat Z Scriptura, in quit, licit: Edite,non credite, hoc est corpipuum, quod ore corporeos ri necessee t. Responi Christus jubet edere id quod acceperat,ista gerat laederat. Videlicet panem, sed que modo edere jussit In sui recordationen Quam ob causam panem appellavit corpi
suum, ut nimirum esset Ἀνημ οσυνον corpor
sui. 2 Quum variis moda,inquit,indigni positferi rei corporis Christi, nimirum alui res uenatali crucifigendo, aut blasphemando scripta: Hater hos adhuc alium modum constituit,
reatum corporis, sanguinis contrahant, innaens,eum in manducan Octb: endo consisere. Res Sine probatione tibi asserenti non credula Lli 3. Recurrit, inquis, idem elenchus aequivocationi a
Spiritualis Rese. Cupimus nobis ostenci
254쪽
Petitum principiam: κρινομενον enim est inter te, Gulberlethum, nullam alium modumperci
i di corpus Christi esse quavis iritualem. Rectes
qua quae ali in contrarium proferre solent ine olide distincitis in locis in thesauro uologico Anti- rmannia 3 confutavit I n. Finin . Vide ict se. Resp. Si haec nos morderent, merito pta nostra bonis cordatis viris sorde t. Si adversarius is est qui videri vult soliderat et hanc nostram thesina. Sed intactam relinquit,&ab ea non sine pudore disce- id quod trepidantis conscientiae non le-rgumentum est. lnterim ne prorsus nihil isse videatur, ecce, Christiane detor, dia-icum, plus quam calumniatorium car-m ad finem adjecit, in quo λοιδοειους, qua a maxima est in scholis Ubi qui tariorum .rtas, Illustrem schola asso vicam Hernen scin ejusque alumnos proterve S penate proscindit mitatus illosJudaeosJo- .i. 3. qui post multam disputationem quam in Christo habebant, quum quod volerit obtinere haud possent, furoris cestro citi Christum daemoniacum calumnia-tatur; qua tamen calumnia non satiati, iidem lapidibus illum obruere nitcbantur. Remia ne ejusdem farinae carmen repone- finisi claret quod dicitur Proverb. 26. e. q. respondeto stulto secundum stultitiami Sine ad rq ucri ci tu quoque Ego vero de-
255쪽
apparet, quomodo Ubi qui tariorum turl suam caussam agere soleat.
De communicatione pro priorum. Contra thesim b.
QVemadmodum Libya semper ali hi
:ipportat mali; ita quoq; terna Ubi itaria temper portentosos&arcet a natura crrantes producit foetus Etenim quis absildum cridiculum non pronunciaret, qui adversarius negat, in io generis res pedspeciei, quae generi subjicitur, amplius csse ιον sed , re ν, quemadmodum ger: ipsum υτ δει speciebus commune est. tende,quaeso, icctor,&adversarii insulsas liectiones mirare. Prima est: Si τὸ ιδον generis respectu lectet, V. ge; subjicitur, amplius non eu ' διον sed
Ergo ηιδιονgeneris tollitur a genere. Connexum hoc probat: aut nihil ιδεον generis reflectu specie manet non manet. Si manet, habemus quod voluim
256쪽
D I V. Si non manet ingenere ergo tostitur a genere. Sed hoc est ab urdum,quia propria a re abesse nequeunt, cujus an propria. iccsp. Fumus verborum est, praetereaque .lit. ιδ ον generis manet respectu speciei, ni in specie perimitur, sed non est speci ci Nec enim confundenda est natura e- is cum natura spcci ci Licet enim genus in specie aretissime cono ungatur, naturae en utriusq; manent distinctae, quod vesin cfinitiones te docere debebant. Ne- sanus dicci,c sientiam generis in specie a re tolli ita quoque ιδιον generis inspe- , is non tollitur a genere, sed communi- i speciebus , quemadmodum S ipsa es- com in unica tui, a m liti, desi- esse ιδον, nempe respcctu specierum. Si
is ιδ ον generis esse ιδ ον speciei, dicas etiam
tesse est, generis sciat iam propriam es et speciei. Sed quid ego hasce nugas tanta
Secunda ob)cectio est: ιδον generi e I οὐ etπον, illud; δεον, esspla G, i. ne necessariurn, quia χωρ ς ι ἔδα sint plane nec aria Prosiliunt enim ab essent a cum illa nutu convertuntur, quippe cui selio semper competunt, unde stram nomen tra re ιδδα, quasi ἀίδα vel αε, ιδα, quod sint perpetua. Propriuili enim apud veteres a perpetulim.
257쪽
Ponos propria uni plane necessaria per tua, etiam διον generis respecI 1 eciei
δον:atit non erit ιδον, quia qua neces asiunt, illas e aliter habere non possunt. Resp. Utinam mihi cum hom me veri amante res esset. A duci artus cst κομπο ρμγω i'. Quid, quaeso,hoc est dicerc: Sspria sunt platae ne oessariari perpetua, Jδον generis c spectu speciei erit ιδιονὶ velim, qua necessiitate, suave hypothesi, cc sequens e antecedente deducatur. Ubi ac
men vestrum logicum Tertia objectio: Si δον generis respectu sciet mn est δαν, quitur. δεον esse Πιον, O non esse; δεον;l contradictorianti Neg te juvabit dixersus spect ut dic: tot generis esset δεον,rem generis,sed κοινis, lectu peciei. Nam qi semel ιον, iIud semper est ιδον, quochletiain modo consideretur. 4'ectus enim xErsus rei essentiam haud immutat sti fetiam πιι αδεο generis reflectu flecte eti: Iet, aut si non sunt α ei itur, a. a
Res p. used precatus sum, adhuc plcor,utinam cum veritatis studiosis mihi putandum esset Utinam adversarius cia d
es oppositionis An nestis, homo,
posita debere tribui eidem Dor; ον tribuir encri; ἰουκιδιον seu τόκοι his pccita tae i
258쪽
m, ut jam dictum. Si non ad idem nam
is ad genus, γινον ad speciem,certe erat di se his respectus. Quod e=vel ιδεον, inquis, e=nper δεον, quocunq, modo consideretur. Cerie ita est, es: τὸ si, id, si ad idem certe ita non est. α αλλο ab λλο Eespectus diverss , inquis, rei es alam haut immutat. Concedo, quid tum renim logicis terminis pro diversa consi- 'tione mutati continuo resipis secun a gentiam, itantur Color propi r Ca a desinit me color, si modo generis, moiiadjuncti, modo causa , modo dissentanei tonem habet. Sic risibilitas aeque in specie, i. Petro, manet qualitas ac in genere v. R.
line, licet hujus sit propria, illius cro
δὶα, qua ab essentiageneris suunt inspecie in Pas
niversis uni. Omnus ecies totaivgeneru uinaturam in e continet. Genusspeciebus inest non ex parte, non huic, non nunc sed gulis plene, perfecte, viper. Intel gendi aute/n sunt hi philosophorum canones non de perse. lione determinationis in essentia Nam essen-
259쪽
24 AssERT Iotia generis determinaturo per icitur optiis disserentiis; et respectu extensionis
latitudinis, quia nullum genus perfectam tina oecie continetur. Nam genim est, quaedam communis,quae multi speciebus Haemulta in lim collectaverameen inciunt. Sed intelligendi untdepersectio sentiae. Genus enim in qualibet specie perctum est quoad essentiam. Si anima Olfecte in is ine,e I etiam perfecte in bestia has enim homo non es et animal perjines bestiis animal perfectum, quod
surdum. Si igiturgenus pleneo perse ι speciei,ctomui species totam generis nata inse continet, imis diregeneris universis lieba in unt,falyton est,quod dicu Disputa πῖον reneris respectu peciei non e se δον. Resp. Oee num abs turditatum contidictionum Sophista petulanter conflant doctrina generis&speci ci. Juvemus ipsis Distino uere voluit inter dupliccm consilration I in generis, quarum altera est κατ' ies, altera α ιν, quomodo dicitur λου illo modo genus estin una specie; hocli
spectu posteriore in pluribus. Sed quid ad rem Videris mihi hoc, cite: Quia ed.
κατ' D eii in una specie, etiam propria ejus in una pecie est . Bene Sed hinc non
quitur, lud gen cris proprium iit proprii speciei pollexior enim consid cratio non
260쪽
ceditura principali totius disputationisti stione, quae est Omne proprium unius ei est in coo municabile alteri realiter die is, ut thesis .indicat.Jam erogenus non
i speciei. Sed videamus absurditates tuas; entia generis perficitur nosti disserentiis.c sequitur, perseetum anima id e&irra-aale ex rationale; perfectum hominem esia
Adamum,&Abrahantum, Petrum, at- ita omnes homines per omnia indivi-Sed ostendit homo ον, quia, quod degeneris potcstate dicere uiuit, per γνοια ἡ δὶαθεσιν tribuit genetis entiae. Ignoscendum igitur. 2. Nullanigenis Ium in una feci commetur; mox sub- gis Genus est natura quadam communis, qliue tisfeciebvilmsi; ὀν Πα. Quia generis Derio in essentia sua est. 3. Hae multae in imum verumgenus esciunt. Quid audio Ira species constituunt suum genus ἀτοπω- , quia sit specificae differentiae generis antiam constituerent Objicis generis potatem mihi est, quia specie integra a laad generis potestatem non pertinet, sed acris potestas tota est in χ ρ ρ ζει sui ipsius.