장음표시 사용
151쪽
Haec Tabula ir sera luire et a potest pro lHemisphaerio Au- I
strali, commutatis sex signis Bore libus in Australia.
d. c. . d. c. d. c. d. c. d. c. t. n.
t. n. t. n. t. n. t. n. t. n. t. n.
152쪽
hio De Mundi rubrica, Declaratio, εν msus Tabuia prima .
IN prima linea eontinentur numeri eleuationum Poli Arctici ad quas Tabula est compretata. prima autem
nota quae est o. seu cifra,significat nullum gradum eleuationis, idest,significat sphaeram rectam,in qua poli supra horizontem non eleuantur. In secunda linea significat H. Horam. Τ, vero significat minuta. ln tertia linea sunt numeri horarum ac minuta,quae competunt eleuationibus poli sibi directe superpositis, quq ii rae ac minuta dant quanti talem temporis 1 emi diurni Sole Cancrum adeunte, siue temporis solstitia aestiui adai. Iuni3, ut character hic o Cancri lineae ad sinistram praepositns indicat. Eadem de rei quis lineis proportionaliter sunt intelligenda. lite med c, quae loco numerorum ponuntur, significant diem continuum. n c, noctem continuam, quae contineat.etiam crepi sculum. Usus autem eius est . primo ut in ea omnium dierum, aenoctium varietatem per Omnes mundi habitationes contemplari facile possimus. Secundo ut ex ea eliciamus ad quodvis tempus,& in qua uis habitatione quantitatem diei ac noctἰs,ato: h ram ortus,& occasus Solis, horam meridiei,& mediae noctis, quod uno aut altero exemplo patebi t, sint v .g. in eleuatione poli Parmensi gr. s.fere, quaeretaea quae dicta sunt ad dis in zI. Ianuari 1,quo tempore Sol Aqu ria signum ingreditur. quaero igitur in linea eleuationum potarium gr.qs. deinde in latere sinistro signum e in cuius linea sub gr. 4s. reperio Φ y . idest, hor. . min-Iq. quod est tempus semidiurnum, quo duplicam hoheo tempus diurnum siue quantitatem diei hor.9.. min. 8. quibus demptis 1 et q. habeo quantitatem noctis hor. I . min. sa'. quare iuxta Italicas hora Sol oritur hora Iq. 2'. pr dictus autem rempus semidiurnum oetractumeti et . dabit tempus meridiet hora 19. 26 tempus mediae noctis habetur diuidendo tempus nocturnum bifaria.
Quod si eleuatio poli oblata non reperiatur in Tabulanceipe propinquiorem,eique adde quantum iii dicaueris addendum esse, parum enim a vero aberrabis. pariter si tempus oblatum seu si gradus Solis non reperies, a vicinioribus supplementum petes, addendo aliquid iuxta earum differentiam, v.g. si ad ro. gr. Capricorni, qui non est in Tabula, esset quantitas diei ex Tabula hac eruenda, in eadem parmensi habitatione, video in dabula ad initium Capricorni quantitatem temporis semidiurni esse hor. . 17'. in principio vero sequenti simgni Aquari 1 esse horarum 4.3 . horum differetia est min.27.quia igitur gr. 2 o. Capricorni est fere medius inter v iumque, ideo minori Dempori . I7'. addo plusculu dimi; disserentis,confidioq; hor.q. n. 26.pr6 qua titate temporis semidiurni gr. 2o. Capricorni, tempore igitur semidiurno habito, reliqua ut supra ex ipso cob
Caeterum haec eadem Tabula inseruire potest existentibus in hemisphaerio Australi, si s gna,& characteres fguoium loca inuicem permutent, ut cuique facile est intelligere,v.g. ubi est ponatur 9 contra.
Decta ratio, o sus Tabulae secundae crepus utorum.
IN hac pariter Tabula altitudines poli sunt in suprema linea, ibiq; nolao, significat sphaeram rectam. reli
quae etiam lineae debentur signis sibi ad sinistram adscriptis,numeriq; earum significant quantitatem crepusculi, siue matutini, siue Vespertini, siue continui. quando loco numerorum Occurrunt literae t ia, eae denotant crepusculuin tota nocte durare literς d c, denotant ibi nullum esse crepusculum, sed diem purum ac continuu. literae tandem n p, indicant ibi esse noctem puram sine crepusculo. usus eius exemplo patebit, si accipienda quantitas crepusculi ad eundem diem a I. Ianuari 1 in eleuatione qs. scilicet cum Sol circa initium Aquarii versatur. igitur sub eleuatione 4s. reperta in Tabulae regione signi die Aquarii, seu in linea cui adicriptus est character hic α, accipio numerum hor. 1.min .s pro quantitate crepusculi. & quia quotidie fiunt duo crepuscula matutinum,& vespertinum, ideo tantum illius temporis crepusculum erit hor. . min. 38'. quod tempetas addatur quantitati diei superius ad idem tempus inuentae quae fuit hor. 9. 8'. conflabitur tota dies artificialis vulgaris,eritq; hor. Iz. min.q6 '. quo toto tempore artifices lumen vident atq; operari possunt quare nox pin ra,& mera erit hor. I I. I 6'. quae Omnia ita se habent dummodo tempora nubila non obstent. atq; hςc est prae cipua huius Tabulae utilitas, ut scilicet quantitas totius diei artificialis vulgaris, id est,quantum temporis ab initio Aurorae usq; ad intempestam noctem intercedat. - Quod si gradus Zodiaci oblatus , aut eleuatio poli oblata non reperiatur in Tabula, ex vicinioribus gradi-hus, 6 eleuationibus iudicio cuiusque supplendum erit, ut plurimum enim differentiae sunt modicae, ex qui bus si pars conueniens accipiatur . nullus error sensibilis contingit. Ex eadem Tabula liquet falsum videri quod alis dicunt, nimirum crepuscula in Capricorno semper esse maiora crepusculis ad dimidiam Libram,& Ρisces, nam sub alii tudine poli grad. 3 I. Tabula exhibet Capricorni crepustu luna hor. 2. IO'. at per totam Libram, & Ilices exhibet crepusculum per totam noctem. quod etiam ab horis 12. Vsque ad hor. ierine 2O. excrescit. idem accidit ita alijs eleuationibus supra eleuationem gr.7 .ut in Tabula videre est. Notandum ultimo in omnibus eleuationibus,ubi lunt appositi numeri indicantes quantitatem crepusculi, eos indicare dimidium tantum crepuiculum,quod uni diei debetur,quia sunt in quolibet die bina crepuscula, quorum alterum Tabula exhibet. quod etiam 1eruatur ubi dimidium crepusculi alteri dimidio continuatur , v t accidit in ljS paralellis,quorum diametri pars est infra horizontem, sed supra lineam crepusculi, ea enim pars efficit crepuiculum, cuius tantum dimidium in Tabula ponitur,secus est ubi sunt lineae t n &c.
Haec pariter Tabula inseruiet pro hemisphaerio Australi commutatis sex signis Borealibus in Australia,ut considerami manifestum est.
153쪽
CUm iam de annisaee diebus,de erepusculis satis dictum sit, superest ut de horis etiam nonnulla adi ungamus, nam ex professi, de horis traham pertinet ad tractatum de Horologijs: hora enim est pars vigesima quarta diei naturalis. Horae Astronomicae sunt partes diei Astronomici,qui incipit a meridie, atque in meridiem desinit. Horae Babylonicae, siue ab Ortu, sunt partes diei Babylonici incipientis abortu Solis, a que in eundem ortum desinentis. ΗOrae Italicae siue ab occasin sunt partes diei more Italorum, incipientis ab occasu Solis, usque ad alterum occasum perdurantis. Horae antiquae erant partes duodecimae tam diei quam
noctis artificialis,de quibus scriptum est in Evangelio, nonne I a. sunt horae diei. sit ergo problema primuinde horis Italicis.
Ruoia sit hora Italica interd:u ex Sphaera materiati indagare.
H Abeas primo gradum Solis in eclyptica pro oblata die; deinde sphaera Astronomice constituta, primum mobile sic motu diurno conuerte, ut gradus Solis ad Solem ipsum col lucen tem directe aspiciat ;quod exalte fiet si umbra Zodiaci tota ceciderit in concauum partis Zodiaci oppositae, ita ut totum illud comcauum exaeae obumbretur. tunc nota gradum aequatoris tangentem horizontein Occiduum . dein verte primum mobile donec gradus Solis horizontem occiduum attingat, atque iterum nota gradum aequatoris, qui eundem horiaontem tangit. numera iam gradus aequatoris inter hos duos gradus interceptos, eosq; in tepus, seu horas conuerte, numerumque horarum inuencum deme a z6. sic enim relinquitur numerus horarum ab occasu,seu Italicarum tunc temporis ςlapsarum.
Rua bora Italica Sol oriatur, sit meridies, or media nox.
a re' Empus diurnum, uti diximus supra in tractatu de quantitate dierum artificialium , prius inuentum . 1 de me a 24. sic enim relinquetur tempus nocturnum, idest, numerus horarum noctis, quibus elapsis Sol oritur. a Deme tempus semidiurnum a 24. residuus enim numerus est numerus horarum, quibus exactis meridies est. 3 Iam dimidium temporis nocturni, idest, dimidium numeri horarum nocturnarum exhibebit horan iamediae noctis. Caeterum quod ad alia horarum genera attinet, ne sim longior, facile fuerit cuique studio is eadem indugare,quae de Italicis modo sunt indagata.
Dr Solis illumina:iones per quaevis foramina ingredientes rotunda appareant . cap. X VII l.
S Equitur iam,vt admirabile quiddam de Solis illuminatione elucidemus, qua ratione videlicet fieri poΩsit,ut dolis illuminationes quae per foramina tectorum,. ut fenestrarum angulosa, ac valde irregularia it Iabun tur, perpetuo invita foraminis figura, in Oppositis planis,aut Ouales,aut rotundae appareant. huic pulcherrimae quaestioni,quae superiorum philosophantiu ingenia mire vexavit, alias in opere de loci s Mathem. Aristotelis Geometrice respondimus; nunc ali .er,sed facilius ex Io. Keplero hac experientia satis faciemus. Summo igitur laqueari assige corpus aliquod, verbi gratia, rotundam Tabellam, quae Solem referat; instet quam in medio inter ipsam ,& pauimentum , sit foramen aliquod , verbi gratia triangulare, iam ex aliquo puncto peripheriae rotundae descendat filum, quod sit solaris rad j instar, per foramen illud triangulare ad pauimentum filum istud secus trianguli latera ab aliquo circumlatum, altero extremo inferiori signet in pa- Mimento vestigium. idemque fiat ex quatuor,aut quinque punctis eiusdem peripheriae, & illico in pauimento apparebunt quatuor,aut quinque triangula in Orbem constituta. sicque ex omnibus illius puctis omnia trian-xula in pauimento delineata in gyrum constituta apparebunt'; ac propterea Omnes simul rotundam quadam Iguram emciunt. quanto autem Dramen illud merit sublimius, tanto citius triangula illa in rotundiorem . Urbem sese accommodabunt. quod si foramen illud non iit perpendiculari ter sub Tabella, sed ad partem unam, ita ut filum per illud recta intrans Oblique pauimento accidat, tunc triangula illa sese in Oualem figuricomponunt. ex hac igitur oblatuatione diligenter facta, & considerata, variatisq; foraminibus ac Tabellae .siguris, manifeste apparebit qua ratione sua Sol illuminationes semper, aut rotundas eniciat, aut ouales, aue eclypsis tempore eclypsatas. Haec porro consideratio, ut recte perficiatur eo indiget principio, quod supra posuimus, a quolibet videlicet Solis puncto, lucem per lineas rectas quoquo versus emicare; sic enim non solum a punctis periphe
154쪽
De Mundi Fabris. .Aliud mirabile de luce Solis.
Non solum autem Solis lumen istud in se ipso essicit, sed rebus etiam ab se aliquo modo illuminatis ea nisdem virtutem communicat: quod hac pulcherrima experientia patebit. in aliquo igitur conclaui, poditi, ac fenestris omnino obseratis, per solum paruum foramen luci pateat adituS: tunc sormae externarum reis ruim quas Solis splendor foris illustrat, in obicurum conclave per angustum illud foramen, una cum lumine subeunt;obiectaq; charta,in ea velut Propriis lineamentis expressae conspiciuntur,sub abbcurius tamen quam resipiae sint propter luminis traflapsi imbecilli talem: atq; inverso sit tu; cuius causa est radiorum ab ipsorum lumine procedentium,in foramine illo mutua decussatio, ex qua sormae radijs illis delatae,post foramen situ coinmutant,aiqi in uertunt,verum ista exactius explicare opticorum est.
VLtimo Ioco videndum est, quanam ratione Sol ipse omnis parens luminis, aliquando lumine pr tuetur , terrificamq; eclypsim patiatur. Verum isthaec solaris eclypsis,nequaquam Solis, sed nostra priuatio di- ceda est. nos enim ipsi sumus,qui dum putamus Solem defectu luminis laborare, ipsius luminis ob suppositam illi Lunam damno assicimur. Dico igitur solarem obscurationem essici Ob Lunae inter nos,& Solem, intempositionem,quod qua ratione contingat ut intelligamus,meminisse debemus lunare viam,seu circuitum, di- uaricari ab eclyptica ,seu via solari, ac propterea se mutuo lecare in duobus Oppossitis punctis. quoru alterum dicitur nodus euehens, & boreus; alter vero nodus deuehens,& austrinus. summa autem harum viarum di- Laruatio ad gr. s. ascendit, tam in boream, quam in austrum . quae duo loca dicuntur limites, ille boreus, hic austrinus,ut alias explicauimus. Cum igitur in novilunijs accidit Lunam prope alterum nodorum, aut ii ipio nodo, ita s li coniungi, ut vel corporis lunaris pars, vel tolum, inter nos, & Solem interponatur, sequitur necessario, ut Luna lumen Solis a nobis sursum auertat,umbraq; sua nos contingat . Quapropter cum nos solarem hunc defectum patimur,in umbra lunari Versamur; quae umbra, sicuti supra ostendimus, atq; depinximus, ad terram descendit, eamq; non multum transcendit. quoniam vero Luna minor est quam terra, vin braq; lunaris turbinata est, parumque terram transcendit,fit ut prope umbrae verticem terram inuadat; ac proinde in parte Vmbrae multo,quam terra graciliori. ex quo sequitur totam terram interiectu Lunae,
nunquam oblcurari posse. quare alicubi terrarum defectus solaris apparebit, alicubi non . similiter aliquando totus Sol obscurabitur, aliquando pars, quae omnia in hac figura contemplari potes in qua Sol ubi A, Luna ubi BC, Terra E F, umbra Lunae B DC, quae terram partim obumbrat, partim non, quare si quis esset ad partes F, to
tum Solem videre videretur Obi curatu si vero esset ad partes E, non totum, sed partem tantum H G, eam vero partem, quae inter duas lineas EG, E H, interciperetur videret colluicentem; quae quidem concipi debet pars corPoris sphaerici defectiva ob Lunae interpositionem. quae quoniam pariter sphaerica est, ideo pars haec solaris comporis existentibus in Ε, corniculata apparebit; cornua obvertens ad partes H G, siubquibus Luna ex i siens Solem deficientem essicit. Coeterum ex dictis de etaypsi, tarn Lunae quam Solis, consideratione dignum videtur,quod quemadmodum Luna Oblectu,& umbra terrς,solari lumine priuatur: ita vi cissim terra ob ectu,& umbra Lunae eodem silari splendore destituitur. Quod autem ob Lunae suppositionem Sol deficiat; sic patere potest; tempore enim huius defectus, adhibita olligenti industria, oculis ipsis tes a tibus Lunam Soli subi ctam cernimus; his modis,aslumpto vitro,colore quopiam, opacato, ut lumen Solis,si quod remanet, infringatur, si per ipsum deficientem Solem inspexerimus, Lunam illico sub ipso latentem, eumq; nobis abscondentem intuebimur. Secundo Ope 1 ele scopij, cui praepositum sit vitrum satis opacum, tunc temporis perspicue Lunam Sin lem nobis Occultantem, videbimus. Certum est,ec;ypsi in hanc non nisi noviluni j tempore accidere, quo etiam tempore certum est, Lunam Soli coniungi, unde manifest lieuadit, huius rei causam esse Lunam. Quarto supposito quod Luna sit causa huius defectus, ta luantur omnes apparentiae, videlicet, cur Sol incipiat eclypsari in parte sui occidentali, & in orientali desinat . cur in principio eclypsis Sol appareat instar Lunae corniculatae, quae cornua in Occipe tem Obvertat; in fine vero si t pariter instar nouae Lunae, quae cornua in Orientem diriga : ratio est, quia Luna tunc mouetur sub S te, ab Occidente vertuS Orientem, cuinq; motu proprio superat. Hinc etiam patet cur haec eclypsis sit modo partialis; modo totalis, nunquam tamen cum mora, id est, nun quam Sol totus obumbratus maneat; sed statim post L Dialc in obscurationem incipiate X parte occidentis splendescere . pariter cur tantum duret, &non ampἱ ius. Quin'to in d cat idem calculus eclypsum, Astronomi enim ex motu Lunae, & Solis computato, Solem Obicu
randum in fallibilicer praenunciant. Sexto tandem nulla alia occurrit causa; Luna igitur causa est solaris desectus.
155쪽
Sed quaeritur, cur in omni novilunio, Sole Luna nobis non adimat8Causa est inclinatio viae Lunaris a via solis, quae est eclyptica; saepe enim noui uni unaccidit adeo longε ab intersectionibus harum viarum, seu a nodis , ut distantia luminarium tanta sit quae luminaria ipsa sibi visibiliter copultari non permitat. in nodis
viae uniuntur, postea deinceps semper magis usque adgra. s. dilatantur ; Quare aliquando tanta est dilatatio haec ut distantiam praedictam importet. definierunt autem Astronomi distantias quasdam a nodis, quas terminos eclipticos vocarunt, eo quod intra illos terminos , eclypses contingant. sunt autem alij termini pose sibiles, intra quos scilicet eclypus potest quidem fieri,sed non necessario hi alij sunt termini necessarij, intra quos existente novilunio, necessario sequitur Solis defectus.& quoniam duplex faciunt novilunium, inediuscilicet , & verum , ponam Solum necessarios terminos veri noviluni 1. quando igitur in novilumjs veris , Luna existens realis,non distiterita nodis plusquam gra. M., existens vero australis,non aberit plusquam gra. . necessario Solem obscurabit; tantoque maior erit Obscui alio, quanto nodis proprior fuerit. maxima vero in ipsis nodis. cur autem in boreali latitudine Lunae , maiores sint termini, quam in australi , causa est Lunae parallaxis, quae in latitudine boreali,eam deprimit verius Solem, idest, facit latitudinem Lunae apparere minorem, quam sit. E contra in australi parallaxis eam deprimit a Sole, id est, maiorem facit Lunae latitudinem apparere quam st; quare in hac parte nisi Luna vere parum distet a via Solis, quod non nisi apud nodos accidit, nimirum ob parallaxim detrahitur a Sole, ita ut eum Occultare nequeat. in parte borealiquamuis Luna habea t magnam latitudinem, & consequenter plus distet a nodis, quia tamen parallaxis eam versus Solem deprimit , ideo potest Soli opponi, sicque eclypsim essicere. fateor taman hanc speculationem esse satis dissicilem, adhibita tamen sphaera materiali, in qua lunarem viam rite capiamus oculumqui nostrum in terra positum ad Lunam aspicere, ac parallaxim essicere imaginemur, non dissicile erit totam hanc rem persilper .
seua ratione stiris eclyplis magnitudo facillime obseruetur.
DE hae resus scripsi in opere de locis Mathem.Arist.ad Problem. Io.sect. Is .nunc rem paucis perstrin.
gain: tempore igitur solaris defectus, intra parietes uspiam clausis omnibus fenestris,adini itatur solaris radius per angustum foramen rotundum, excipiaturq; radius hic perpend culariter in plana Tabella: ubi certo quantum Sol defecerit, ad unguem licet videro , absque ulla intuitus molestia, actam perfecte, ac si in coelo coram adesses. illuminatio enim Solis,quae alias rotunda esset, erit temporis eclypsis pariter defectiva, totamq; desectus varietatem repraesentabit: quamuis inuerso situ,ob causam superius laetam. initio enim eclypsis, haec illuminatio defectiva apparebit ex parte o cidentis,contrario situ, quam in Sole ipso, consimili tamen magnitudine, & duratione. quanta igitur pars illius illuminationis defecerit, praesertim circa medium eclypsis, tanta quoque pars solaris disci obscurabitur . oportet igitur imaginem ilialius illuminationis in Iabella delinearet totamq; eius diametrum in partes Ia.di uidere; quas Astronomi digitos eclypticos vocant. tandemq; obseruare quot digiti ob1ouentur, magnitudo enim ex numero digitorum deficientium desumitur, ut in hac figura, vides quatuor tantum digitos, seu tertiam partem diametri illuminationis, ac prininde Solis , defecisio.
corollarium de miraeulosa eclypsi Solis in passione Domini .
EX praedictis de solari descistu, manifestum fit quam miraculosum, quamque contra naturae leges, extiterit solare illud deliquium, quod passionis Domini Nostri tempore factum est . primo quia tempor
plenilunij contigit, quando Luna Soli diametraliter Opposta, niallo modo eum occultare potest. Secundo quia non solum fuit totale, quo scilicet totus Sol obscuraretur, sed etiam uniuersale, idest , per uniuersam terram, quod non solet. Tertio quoniam Sol obscurari caepit ex parte Orientis, ex parte vero occidentis desijt, contra ordinem naturae: quemadmodum se Obseruasse narrat Beatus Dionysius Areopagi ta, & in Epist. I. ad Polycarpum, &in D. ad Apollophanem philosophum, cum quo apud Heliopolim in Aegypto, hanc simul eclypsim obseruarunt, atque admirati sunt vehementer, adeo ut Apollophanes dixerit; hae iunt, o bone Dionysi, rerum vicissitudines diuinarum . alia etiam tradunt ipsum Beatum Dionysium exclamasse, aut Deus naturae patitur, aut mundi machina dissoluetur. Quarto quoniam ut se vidisse, ibidem te- satur Beatus Dionysius, Luna ex opposito Solis, progressa est ad coniunctionem, contra ordinem proprii motus: mouebatur enim ab oriente in occidentem. unde factum est, Vt ex parte orien is primo Solem inuaserit. Quinto necesse etiam est Lunam humilius solito, atque infra suum caelum incestisse, ut toti terrae
totum Solem occultaret. sicque tenebrae per uniuersam terram effunderentur. quanto enim oculis nostris
opacum quodpiam propius sit. tanto maius spatium nobis occultat. Sed maxime duae citatae Beati DioLysi Epist. dignae sunt quae legantur.
156쪽
De calculatione Solis. cap. X X .
QVi appendicem de Ail onomico calculo, quam in Luna dedimus, pereeperit, is nullo negotio hane
quoque intelliget . quippe quod calculus hic sit multo expeditior. Oportet autem in primis, ea fere omnia, quae de Astronomicis Lunae Tabulis dicta sunt, sequentibus Tabulis etiam solaribus applicare; sunt enim hae illis persimiles, sunt enim eodem modo constructae ad eiusdem anni iooo. Radicem Naad eundem meridianum Venetum, &c. Sunt autem hae tantummodo tres. in quaru prima describuntur duo medii, motus alter Apogaei solaris, alter longitudinis Solis ab aequinoctio,qui motus respondent annis Romanis,& Gregorianis,mnili ordine ac in Luna. in eadem Tabula comiraehenduntur anni, &menses. In secunda Tabula quae est dierum, hor rum , & minutorum , omissus est Apogaei motus; is enim cum tardissimus sit, satis est annuum eius motum computare. Hi c vero considerandum est, qua ratione in eadem columna continuantur motus med , qui idem inseruiunt horis, & minutis,quod in Luna satis explicatum est. Tertia Tabula est aequationum Solis, quae solum differt ab aequationibus Lunae, quod illae proueniant .b eccentricum, hae autem ob epicyciuia a caeterum sinues sunt.
157쪽
Libre Metam . Tabuti prima mediorum motuum salis.
In Annis singuLs. In mensibus An. communis.
Apogaei. Lcngitudinis ab V. Longitudinis ab V.
158쪽
De citandi Fabrica , Tabula secunda Mequalis motus longi ulnis Solis.
159쪽
TABDLA TERTIA AE VATIONUM SOLIS
Priora lex signa Anomaliae in quibus aequatio de imitur.
Posteriora sex signa Anomalite in quibus aequatio additur.
160쪽
-ll De Mundi Fabrica, ut Tabuiarum praecedentium.
SAd reliquum est,ut exemplis harum Tabularum usum, & finem explicemus. Sit igitur oblatum vulgare tempus istud quo cscribtinus, Anni Christi 16I6. die 5. Septembris, horis duabus, cu tribus quadrantibus hom post meridiem. ad hoc instans quaeritur verus Solis locus in radiaco, siue verus etiam motus ab aequinoctio seu distantia, & longitudo vera ab initio V. quae in uestiganda est auxilio medij Solis i otus .&Apogaei, & tandem aequationis. tempus igitur datum ciuile,ac vulgare, ad usum Astronomicum praeparari debet, significabitq; annos Christi completos 16is. mensem Augusti completum,&praeterea dies o. hovas que al. absolutas s Ost meridiem ciuilis diei 6 Septembris sic igitur stabit formula.
Longitudine o. media aqua detrahitur Apogaeum a derelinquitur Anomalia Q. aequatio aufertur a longia tudine media. Verus locus o. qui relinquitur dc tracta aequatione a longitudine o. media .
Primo igitur inuenies apogaeum accipiendo ex prima Tabula in calce columnae apogaei Radicem anno rum Icoo. quae est signo o. grad. s. min. 4o quam scribe e regione annorum Icoo. deinde in eadem Tabulae regione annorum Is . in eadem columna apogaei, accipe motum II '.quem resera S in directum annorum 1 s. postea due in unam summam pi dictos motus, & conflabunt signa p. gr. 3.min. Si. quae est distantia apogaei ab aequinoctio; quare erit apogaeum Solis circa finem gradus 6. Cancri. pro reliquib autem temporis 1 peciebus,non est cur apogaei motus inquiratur,sed satis est illud ad annos inquirere Iam igitur longit. o, mediam computemus. Primo ad annCs Icoo. sumo Radicem in columnae longitudinis calce, quam in formula annis acoo. adscribe, uti vides factum esse. Secundo in eadem columna ad anno. II. accipio motum long studinit quem