De irrationalitate studia rhythmica

121쪽

D irrationalitate studia rhythmica. 283ionioum et choriambum non simplices, verum compositos pedes esse iudicavit. Si igitur proficiscimur a numero trochaico, aut primam sygygiae thesin corripere, producere arsin ultimam, aut arsin alteram producere, eorripere thesin tertiam licebit, in numero autem iambico tempora similia. Unde duae anaelasis species oriuntur, altera in qua choriambus antecedit diiambum, ionicus a minore diuochaeum, altera in qua antecedit diiambus ehoriambum, ditrochaeus ionicum. Rarissima autem est ea forma, in qua ionicus a maiore circumdatur singulis trochaeis Hermannus eam omnino extare negavit. Iamen certe huc referenda sunt haec metra: Eur. Hel 1340 sq. ματρος ργας, ἐστε A βατε, σεμναὶ

χαριτες.

νυν θαμ seribo, cum Luthmerus de choriamb. et ion a min. p. 57): γαρ τάνθ' αμα, alii aliter, a cisa codd. Insequuntur autem ionici anaclomen specie alterius.

v. 58 ελπέδων κνιξ οπιν sic odd., ανισ' schol et edd.); respondet dimetrum trochaicum dimetro anaolomeno. Adde Aeseh. Suppl. 141 - 151 σπέρμα σεμνῶς μέγα ματρος ευνὰς, et sori Chosiph. 830 - 837. Soph. Εl. 854 sq. 865 sq. f. r. an. 326 o 343. hesm. 108. Venio ad ceteras anaelomenorum formas. Probandum autem est eam thesin, quae in eis sequitur arsi irrationalem, item amet irrationalitate. Ac solutiones quidem in anaclomenis raro inveniuntur. In gygygia iambica choriambo admixta, thesis altera solvitur etiam tum, cum arsis prior est longa Anacr. rg. 32, 2:OIνον, τρικυαθον κελέβην πουσα, unde liquet thesin choriambo antecedentem nullo modo trigemam esse posse, ex quo sequitur

122쪽

ohoriambi priorem longam non thesin esse, sed arsin. Adde

523 Tρφάδος circo πέτρας σταθεις, item Iph. Aul. 1036: τίς ἄρ υμέναιος δια λωτου 1058 ἀνὰ δ' ἐλάταισι στεφα-νυάδει, in quibus eadem solutio sygygiae iambicae et choriambicae communis inest, quae in Anacreontis Wg. 24. 25. Excepti vero videntur esse loci Soph. l. 824 1του ποτε κεραυνοὶ Λιος 837: Ida γαρ ανακτ λι ιαρεων. Sed in his quoque metris primus periodi pes exemptus est a rhythmi aequabilitate, quemadmodum anapaestum in trimetri iambidi exordio se habere vidimus, dactylum videbimus. Cum autem hic solutiones parum suppeditent, documenta petenda sunt e syllabarum conexu. Atque irrationalem arsini dimetris iambicis horiambo vicinis tum demum longa

syllaba expressam esse obserVamu8, cum copulata est cum syllaba sequente vel una voce Vel una Verborum coniunctione.

123쪽

De irrationalitate studia rhythmica. 285

et in ionicis anaclomenis: Ρrom. 405 πάρος δε&νυσιν αἰχμάν- 414 πη-μασι συγκάμνουσι θνατοί; Sept. 23 730 syllabae communes);

παρειὰν νοτέοις τεγξε ταγα . Forma enim δακρυσιστακτος, si extaret, metro non conVeniret, quoniam longo uteretur.

Στένειν δακρυσι es Hero fur. 1045. Εur irg. 44. Aesch. ers. 62. Alexin M. Stob flori l. 124, 20 eiecto autem λειβομένα stropha convenit cum antistropha ita, ut anaclomenum respondeat dimetro ionico puro. ind. Nem III 59: φρα θαλασσέαις ἀνέμιον ψιπαισι τεμφθείς ω 80 οφ περ εστι δ' αἰετος κυς l

Idem addidit in dimetris iambicis, quae choriambis uno metro vel una periodo adiunguntur: Αnaor. 2l 4 ἀστραγάλους ἐν υσὶ και ψιλὸν περι πλευ-

124쪽

286 Bum Jusata ρῆσι διεμ 4ει, βοος ibid. v. 3 καλυμμα ἐσροὶκούμενα V. 8: κιβδηλον ευρισκων βίον, V. 11: Θων τ πετιλμ ένος. In v. 14 est γυναιξὶν αυτυυς quod si defectivum est, non potest ita suppleri, ut voluit Schoemannus, cum adderet ἐμφερής Aesch. Suppl. 62 sq. μητιδος οἰκτρος λώχου κιρκηλατας ηδονος, 66 sq. ώλετο στρος ματρος ἔθεν δυσματορος κοτου τυχων,

τέλος, ω φιλαι, βίου co διδυμεον διδυμαὶ δ μα riolin.)τέκνων ἄριστα ἄριστα Triolin.), το φέρον ἐκ θεου καλῶς. Ubicunque vero in arsis irrationalem desinit verbum, arsin brevi syllaba exprimi necesse est Ant. 1130 νυμφαι στίχουσι Βακχίδες Κασταλίας τε ναμα Aesch. Suppl. 114. Ai. 374 390. Eur. N. 1069. Anacr. g. 21, 7 9; m. 30. - Unum locum, qui exceptus sit, invenio Hipp. 1149 τον Ουδὲν τας αἴτιον

Item antecedentibus choriambis: Ai. 890 αλλ' ἄμενηνὼν lἄνδρα μη λευσσειν που Aesch. Suppl. 563 i573 Ant. 332 343 O. R. 463 473; moh. 119 i 129 Hipp. 877 Ε . El. 204 Or. 823 Rhes 360 370 461. Recte igitur Bedimannus hoεph. 391 δριμυς ηται κραδίας pro καρδως, quamvis aecurata responsione M. V. 416 opus non esset, vini Sept. 736 καὶ Horia κονις αι γ aT44 αἰῶνα δ' ἐς τριτωμένει, Macr. g. 21, Phil. 1138 M 1162 Ant. 950 , 960. Itaque Aesch. Supp. 107 horiambus diiambo v. 100 θασσον

ανυ φρονημα πως respondisse Videtur μενολιν autem, stodest in codicibus, in μαινολιν mutantes editores, quamvis accuratiorem responsionem restituisse sibi viderentur, tamen sederunt contra irrationalitatis legem. Itaque ellii conisetura μαργοσυνην τε μαινολιν praeserenda est. Id enim certum est, quoties verbum desinit in arsis longam illam, poetas brevi subdita numerum Variare maluisse quam longa thesi sequente rhythmum inquinare, ex gr. Ρhil. 1162 μηκέτι μηδενος κρατυνιυν . 1138 μυρι an αἰσχρων Γανατέλλονθ' Amor irg. 21, 10 πολλα δὲ νῶτον σκυτένη μαστιγι θωμιχθ

125쪽

Apud omicos autem lex a tragicis et lyricis servata item v lere videatur in choriambicis metris: Ach. 1151. Eq. 552. Nub. 571 603 700 v 804. 813. 1028. Vesp. 540 o 644. 542 646.1450, 1462. hesm. 356. Ran. 213 in ionicis Vesp. 296 298. Theam. 116 sq. 123. Ran. 328 πολυκαρπονyὲν l τινάσσων 330. 336 346 in antispasticis Ran. 32M. At etiam solutae post arsin longam thesis exempla invenio Vesp. 1454. 467. Lysistr. 339. 342 et longae arsis in fine verbi: Nub. 514 την φυσιν αυτου lπράγμασιν χρεωτίζεται et in Eupolidis oratineo illo ανδρες εταιροι, ira eo δή. Quae eum ita se habeant, vitiosum esse non videtur, quod Beroius Vesp. 308 seripsit: πορον Ἐλλας ἱρον εἰπεῖν m 296: στραγάλους δήπουθεν, ω cαL

126쪽

b02 sq. alias. aut arsis brevis seiuncta est a sequente, ita ut versui . . supra allato respondeat . 1097: ηιε Φοῖβε, σοὶ δε ταυτ'αρέστ' Ιη, et apud Alineum seg. 40, 2 στέναρος δ' υδεις στέλετ' ἐσλος Ουδὲ τι ιιιος; 50, 2: αδυς περὶ φρένας οἶνος

127쪽

Sin autem ultimam metri pseudolomoediei thesin sequitur arsis longa a verbo insequente disiuncta, arsi sequi necesse est syllabam brevem ita, ut glycone vel telesilleo adiungatur non dilambus irrationalis, sed choriambus, X. gr. Trach. 517:τω ην χερὸς ην δὲ τοξ ον παταγος. Adde ind. Ist VI ep. 2 V. 29: στων γενε μέγιστον κλέος αυξων ο V ep. 9;Ρers. 72 580 Chosiph. 320 337 O col. 133 sq. 165 sq.; Med. 650, 662 Bipp. 740- 750 Heracld. 361 M 370 380;

Venio nunc ad metra pseudologaoedica ipsa contemplemur autem Pindari carmina, quippe in quibus propter maiorem stropharum inter se respondentium numerum res facilius perspiciuntur. Α primum quidem lycone et similes metrorum formas, quas basin perfectam habere dicunt. Animadvertendum autem est ad ea eiusmodi metra, quae ex duorum simplicium opulatione συναφει r oriuntur. In eis enim metrum posterius, sive medium habere videtur choriambum sive extremum, Ullaba prima utitur semper longa nam basis, quae dicitur, tum iambi formam non recipit. Secunda autem syllaba irrationalitatis indicia praebet, nam modo longa est, modo brevis, atque ita quidem, ut longa non ponatur, nisi cum syllaba sequente coniungitur, brevis autem, quoties sequitur caesura ponenda

sit. Quod invenitur locis his:

ροχαρμον et . 10. 82 sedit. Teubnerian. reo. . Christ. ps 1887)quibus Opponuntur versus hi:

128쪽

290 Hugo Jusala v. 26: γλυκυ ἐλων βιοτον, μακρον οὐχ' υπέμεινεν ολβον et VV. 34. 58. 74.

Alia eiusmodi inveniuntur Ol. IX str. 2 v. 68 v. 96 Ρy. VIII

VIII p. 2: v. 56. 76 Nov. 16 36 X p.ra v. 49 V. 13. 67 Nem VI tr. 3 v. 61 6 3. 11. 27. lat. VII tr. 5: v. 55 Nov. 5. b. Addas sortasse Ist. VI, 51 ευανθέα καὶ Πυθῶνι ΙΙυθοι libri στέφανον , 34 ευανθε' πέπνευσας laλικέαν. In y VIII p. 3 ut a syllaba illa ancipiti semperincipit verbum, ita semper est longa. - Unus, qui exceptu8 esse videtur, locus est Nem II l9 σταρα μὲν ψιμέδοντι Παννασεν τέσσαρας ἐξ αέθλων, cum in antistrophis recte se habeat. Quod quomodo explicandum sit, postea apparebit. De Ρy. I str. 4 alterius membri metro constare non Videtur; si enim esset glyconeum tertium, quod dicitur, violaretur lex versibus 4. 20. 25. 2 accedit quod tertia metrisyllaba solvitur per omnes strophas, id quod fieri non potest, si esset irrationalis. Fortasse trimetrum anapaesticum, quod scriptum videmus in codicibus v. 36 42, restituendum est

per omnes trophas.

Adde ea metra pseudolomoedica, quibus praemissum est monometrum iambicum Ρy. H. ep. 5 v. 21 θεων δ' ἐφετμαις' ιον φαντὶ ταυτα βροτοῖς O. VII str. 3 4 v. 3 4 κρηπῖδ' ἀοιδα Τπποισι βαλέσθαι V. 11 12. o. VI str. 7 8. Ol. X ep. 4'. Eadem lege, qua basis metrorum pseudolomoedicorum, utitur primus e membrorum trochaicorum, quae Hydoneis vel telesilleis adnectuntur. Unum tantum extat metri illius exemplum

temporibus irrationalibus utens, quod diei potest Enpolideum acephalum, Py. VIII str. 6: v. 13 παρ' αἶσαν ἐξερεθέ 0ν κέρδος δὲ φίλτατον,

et v. 26 46. 53 66 73 86. V. AE: τυ γαρ τ ριαλθακὸν ρξαι τε ι καὶ παθεῖν Ομῶς et v. 93. Atque in omnibus metris, in quibuscunque anceps, i. e. irrationalis non sua sede posita esse videtur, idem invenitar:

129쪽

πατρος et v. 30 42.

Ol. IV str. 6 v. 6, 4 τον νεμοεσσαν ἔκατογκεφάλα l υ- ῶνος φιβρέμου et v. 14. o. VIII str. 7 v. 7, ἐστέστασαι καιρέ συν ατρεκεῖ et 6 27. 54 94. - . 14 ἔχοντος εἴ τις l ἐκ δομων φέροι etvv. 34. 47 67. adde Ist. I str. 5. Neque minus invenitur lectum, cum membro pseudolomoe- die ab ara incipienti antecedit monometrum iambicum: Ol. IX ep. 8, v. 56 κουροι κορῶν καὶ φερτατων Moνι- δαν et v. 112 secundum Rauehenstei-nium), in aliis epodis brevis inest medio in Verbo. Ol. XIV, 1 λαχοῖσαν sic Boeokhiushar τε l ναιετεκαλλέστωλον δραν v. 14 φιλησέμολπε Mφροσυνα. θεων

κρατιστου.

V. 56.

130쪽

Adde denique metrum O. VIII p. 6, in quo tres dein

o. 100 Πηλεῖ τε καγαθε Τελαμῶνι συν τ' inuiεLenm eis metris cohaerent eatindari metra pseudolomodi dica, in quibus choriambo plus uno trochaeo antecedit, treone et telesillea tertia, quae vulgo dicuntur, sive polysehematista Neque vero in eis aliter se habet pedis alterius ratio; nam syllaba choriambo, qui Videtur, antecedens aut longa est ita, si conexa est eum prima horiambi longa sive uno verbo sive una Verborum copulatione, aut disiuncta a sequente est brevis. Exempla autem promam ex eis tantum locis, in quibus longa et brevis inter se respondent; ubi autem brevis ubique invenitur Ol. XIII str. 6. y II p. 7. I str. 2 4 8. VIII str. 3. 6. p. 2. X p. . . I str. 2. Nem. IV str. 3. b. Ist VII 1 2 3. 53, ea omittam.

라틴어 텍스트