De irrationalitate studia rhythmica

141쪽

De irrationalitate studia rhythmica. 303

Adde locos, in quibus altera stropha eaesuram habet post quartam longam, altera nullam: ero fur. 645 μὴ χρυσου lδώματα πλήρη eia 663 ὁ δυγένει δ' πλῆν αν Ion 1087 ,

perdita: ur. rg. 775, 25. 28. Denique invenitur aliquoties Myconeum III caesura post quartam longam utens respondere glycone H Phil. 1124 1τoντου θινος ἐφημενος iam 47: θνη ρων, ους δ εχει. ero fur. 690 εἱλέσσουσαι καλλιχοροι, 676 μη ψην ιετ' ἀφιουσέας ibid. 791 Μουσων θ' Ἀλικωνι νωπι , 808 Πλουτωνος l δῶμα λιπών r. l. 184 καὶ τριχη ταδ' ἐμῶν πέπλων sic Cycv 207 ναίω ψυχὰν τακομένα. Quae cum ita se habeant, in tragicorum glyconeis syllabarum conexu sedes irrationalitatis non semper indieari liquet; verum tamen, quoniam in stropharum inter se respondentium metro altero alias irrationalitatis sedes inesse non sit verisimile, ea irrationalis, quae brevis et longae syllabae vicissitudine cognoscitur, ad sequentem syllabam conserenda erit, etiamsi ab ea disiungitur caesura. Itaque in glycone quidem tertio, quod dicitur, quamvis choriambo praecedant spondei duo, tamen spatium pedis compositi universum dodecasemum non excedi mihi persuasum est.

142쪽

Quas autem sedes irrationales e caesuris Verborumque conexu effecimus, eaedem probantur solutionibus, quae in me iris illis inveniuntur. Quoties enim dactyli istius, quem inesse dicunt, thesis solvitur, tum tempus, quod antecedit, simodo longam et bre-Vem mutare potest, brevi expressum esse necesse est. Quod prosecto accidit iniindari loco ο XPstr. 4 V. 4 ματρι παρα παρ libri Μελέαν v. 9: φρα Θέμιν ἱεραν v. 41: Misa,

τυ δε τεον, εἰ V. 52 των γαρ ανα πολιν ευ-ρέσκων v. 5b: corruptus, sed V 20 Κασσάνδραν reoticla V. 36 IΠαρνασσοι

Obesse legi videntur elegillea quaedam, primum Nem. ΙΙ 70 Ευξενέδ πάτραθε Σω-γενες, πομνυω in quo solutionem aut nominis proprii necessitate aut anaoru- sis in periodi exordio libertate excuses. Verum etsi formam MDνέδα habere posse a breve concedas difficultatem praebet interpretationi nam πάτρα non est, ut Volunt, gens Eoικος os Py. VII bin; itaque non tam cum artungi scribam ι- ξεινιδι Σωγμους πάτρq, quam faciliore emendatione: ευξε πατραγε Σωγενες, is Sogenes, iuvenis hospitalis, ut patrius Aeginetis mos est. um O. R. 883: lis τις στέροπτα χερσὶν ἡ λόγου πορευσαι, i 897: υκει τον acturio εἶμι γῆς α' μφαλον σέβων. Qui versus ex sequentium similitudine constare videntur e telesille et dimetro iambico. Nam quamvis toniel a maiore et dipodiae trochaicae ooniuncti talis inveniatur in eadem fabula V. 471 sq. δειναὶ δ αμ πονται κηρες νοπλάκητοι , 481 sq. tamen illa a ditrochae incipere, ut vult Christius Metr. p. 493i, nolim, quoniam syllabae solutae ooabulis inter se non disiunctis attribuendae erunt Usu igitur venire mihi Videtur potius anaerugis libertas, qua arsis in periodo primae ratio non habetur in spatio rhythmico computando.

143쪽

De irrationalitate studia rhythmiea. 305

Quod non cadit in eiusdem sabulae versum 1195 ουδένα μακαριω; nam eum a glycone antecedente ne minimo quidem tempore inani diremtum esse docet versus antistrophae 120 sq.): ετ μαθης, ταὶς ιεγάλαισιν ἐν Θήβαισιν νασσων.

Itaque quod Hermannus seripsit ουδὲν, accipiendum, quod probatur magis Cyri apud Herodotum Ι 86 dicto: ως ουδὲν

ειτὶ τῶν εὐανθρώποισιν σφαλέως ἔχον, quam improbatur Solone illo ibidem μηδένα εἶναι των ζωοντων ψιον. οὐδὲν nimirum respicit illud, quod est in v. 1192 τ σον τοι παραδειγμ' εχων sic cod. Laur. τὸν σον Camerario praeeunte plerique); βροτων autem non est genitivus neutrius generis partitios, sed masculini possessivus. Unum solutae post longam thesis exemplum certum invenitur in carminis lah. Mi ab Euripide non compositi v. 222: λευκοστικτεν τριχι βαλιους, cui nihil tribuendum.

Extant autem apud tragicos loci nonnulli, in quibus tertia glycone II vel quinta Mycone III syllaba soluta esse mihi

videtur, cum antecedat aut trochaeus aut, ut plerumque fit, tribrachys. Sunt quidem, qui ea metra iambice percuti iubeant Christ. p. 145); at si eam legem in eis Valere statuimus, ut syllabae solutae inter duo verba non uno spiritu pronuntiata non distribuantur, mensura iambica abhorrebit a quibusdam Trach. 100M 1030. Alo 907 430. ph. aur. 1250 127M. Libenter equidem Oncedo legem, quam in trimetris iambicis accurate observatum esse a poetis scimus es Christ. p. 3233, eandem in aliis metris valere a nemine iam probatum esse. θ At certe non sorte ortuna lactum esse videtur, ut in

1 Sane Pindarus quidem summa solutionis libertate usus est. Solvit enim ex gr. glycones thesin finalem ita, ut breves inter duo verba exeompluribus syllabis eomposita distribuat Py. VII: ἀναπολΓζομεν, ompαλον ἐριβρομου v. 48: ἀδικον Ουθ' υπέροπλον ηβαν δρέπων), thesin paenultimam Mycone solutam varie distribuit Py. VIII str. 2:

144쪽

806 Hugo Jusala omnibus eiusmodi metris eae sedes, quae in glyconeis longa exprimi solent, cadant in singula verba Inveniuntur anteae interdum metra illa inter lycone inur. Suppl. 979 aut a glydoneis ad alia metra traducunt O. e. 186 α 205 Ion. 497. Bacch. 106 o 122 vel ab aliis metris ad hereoratea Med. 211. Hel 1486 v 1503 Videntur autem consulto ita comparata esse a poetis, ut alium quoque numerum admittant κοινὴ λυσις Heph. p. 34 W.ὶ numerus enim quodammodo suspenssis esse Videtur, sive ut trepidationem quandam significet sive ut numeri variationem μεταβολὴν obscuret Sunt autem me- ira, quae ad Hymneum alterum revocanda sunt, haec: ehogph. 28 λακίδες ἔφλαδον α αλγεσιν

930: θανε δόμαρ, ἔλιπε φιλιαν Myo. III hΗed. 211 δύ ἄλα νυχιον ἐφ' ὁλμυραν Suppl. 979 δάκρυσι νοτερὸν ἀεὶ πέπλων

correptio admittatur Py. VIII 8. XI 9. Nem III 3M Sed ea omnia dis quisitione maxime digna sunt.

145쪽

Basis trochaica non invenitur nisi in versu spurio Iph. Aul. 781 ὁ δὲ Λιος Ἐλένα κορα fortasse tamen Soph. l. 153sq.: υτοι σοὶ μουν Di τεκνον ἄχος ἐφάνη βροτεῖν - 173sq.: θάρσει μοι, θάρσει l τεκνον, τι μέγας Ουραν ist, item apud Aristoph. Lys. 277 ψχετ' αλα παραδους ἐμ of 462. Sunt autem Mycone tertia, sive a basi trochaica incipiunt: Ρhoen. 1513: τοιάδ' χεα φανερα τάλαιν', sive a basi tribraehida Aesch. Suppl. 112 λιγέα βαρέα δακρυοπετῆ v 124:επιωO3ι, ποθι θάνατος πῆ Med. 205 λιγυρα δ' πεα μογερὰ βοῆ Beo. 928 ἀνα ὁ κέλαδος μολε πολιν 938 τὸν

Sunt autem loci, in quibus basi iambio antecedente solvitur dactyli thesis:

Quod a viris doctis in suspicionem vocatum est αν σέθεν Heimsueth, αν καθ' εν indorh. t in solutione ipsa non offendimur, quoniam in lydoneis a basi iambica inoipientibus daotyli thesis eximitur irrationalitate. Sed, ut recte se habeat, ne iambicum quidem numerum inde exclusum esse oonicias. Talis autem dimetri iambio cum lycone a basi iambica incipiente responsio non inaudita nam Hero fur. 792:εμὰν πολιν, ἐμὰ τείχη, quod nihil aliud quam hereorateus esse potest, respondet versu 810 ὴ δυσγένει ἀνάκειυν item sortasse Ion 233 θ εο γυαλα τάδ' ἐσιδεὶν ' 215 Μέμαντα πυρι καταιθαλοὶ Ag. 697: κτὰς ἐα αυριφυλλους εστ iati p.

146쪽

λυγρας inπονος ενδοθεν η; glyc. III a basi iamb. o choriamb. anaol. Εur. l. 438 448 d. Si autem glyconeum ab ambo incipiens primis duabus sedibus excipit irrationalitatem, sequitur ab eo exclusam esse basin dactylicam; item a Mycone a trochaeo incipiente, quippe in quo altera sedes et tertia sunt irrationales in hodvero metro admitti posse basin anapaesticam, si modo prima eius sedes est disema. At anapaestum a mediis extremisque in periodo Hydoneis exclusum esse certum est. Oetae enim, quoniam caesura vel vocabuli finis post primam alterius metri longam ponenda erat, resormidasse videntur a metrorum clausulis dactylicis, cum metrum soluta ars finali trepidum et m- stabile fieret. In primo autem periodi metro basis anapaestio inveniri videtur loco singulari Iph. Taur. 1120 μεταβαλλε δυσδαιμονέα sed id ab editoribus vel alia de ausa

emendatum.

Ρraeterea anapaestum inesse conicias in Hel. v. 526 πόδα χριμπτομενος εἰναλί- antecedit penthemimeres dactylienae, quocum si sequens metrum conectimus, fit tetrapodia dactylictet membrum pseudolomoedicum enneasemum. - Bacch. 144: Συρίας υς λιβάνου καπνος antecedit heptametrum dactylidum, cuius pes ultimus eum sequente metro coniungendus. Iph. Τaur. 1132 ἐιιὲ δ' αὐτου προλιπουσα βησε ροθέοις τλάταις iM78q.: ες μέλλας αρέτων, βροπλουτου ριν χλιδας;

at de lectionibus cum in stropha tum in antistropha parum constat. Hetrorum igitur nullum tale est vel ita ponitur, ut numero glycone id adscribere cogamur. Carpi autem talia videntur versu Aristophaneo Ran. 1322: περιβαλλ τέκνον, λένας At ne comicum quidem id inglyeoneorum numero habuisse veri simile est. Is enim nescio an in eo offenderit, quod eiusmodi metra, cum ei viderentur dimetra ionica a minore, non, ut par erat, desinerent in duas longas, sed haberent clausulam hypercatalectam. Nam metri istius absurditatem et inconcinnitatem non tam in exi, i. e.

147쪽

De irrationalitate studia rhythmiea. 30sin eo, quod syllabarum spatia numeri tempus excedunt, positam esse quam in saltatione, qua cavillationes suas prose- qnentem Aristophanes facit Aeschylum, docent verba ρῆς

Si igitur constat anapaestum si non omnino, at certe bono poetarum usu exclusum esse a glycone basi, contra tamen admittitur dactylus, quem utique propter syllabae glycone sedandae irrationalitatem inde abesse exegeramus. At non inveni- id in metris per synaphiam adiunctis, sed ita tantum, ut non modo Verbo, Verum etiam metro ac periodo laeta initium.

Nam aut in initio strophae invenitur Or. 831 aut antecedit metrum catalecticum ini. 702, 715 Iph. aur. 1092 11093; h. Aul. 168, 189 764 753ὶ aut hiatu syllabave ancipiti dirimitur a metro antecedente Phil. 1213; ur. l. i51 169 l913. Atque quamvis indiciis extantibus nullis ab his quo-qde metris inchoandi esse videntur versus vel periodi Eur. 8appl. 9994M 1022 El. 155 Iph. Aul. 547 oo 563), 553 , 569. 556 572. Mitto versum ur. Suppl. 993 in periodi exordio

positum, in quo dactylus sublatus est Hermanni mendatione. Legitur autem dactylus etiam in metris, quae in versus vel periodi exordio non ponuntur. At Iph. aur. 11 44: θ' καὶ παρθένος ευδοκέραον γαμων, recte παροχος scripsit Nauchius 1129 κέλαδον ἔπτατονου λυρας); alia autem exempla itat0lluntur, ut metrum ali rhythmo adscribamus. Nam Ρhil. 1185 μείνατε τρος θεων. o. τι θροεῖς, est dimetrum choriambicum eodem enim numero paulo ante uv. 117577, 181 sqq. supplicaverat Philoctetes, ita ut interiecto di- iambo uno numerus sit continuus ικετε--ω. O. μετρια- ..I. ξένοι, μεινατε, προς θεων. O. τί θροεῖς). temor. 840 sq. χρυσεοπην των φαρων μαστὸν περτέλλοντ επιιδων sunt horiambi anaolomen post choriambos meros . 839: su μελέος, φιατρος τε χρ κτλ. et ante tetrametrum iambienmeatalecticum altera sygygia in choriambum infracta v. 842 sq.:

scribe numero dactylico Heraeid. 751 o 762 Eur. l. 459 i

148쪽

471 ultima utrimque brevis, subiunguntur dactylis iambi, effΡhoen. 15l6. Ion. 213 sq. - 230 sq.). Cum autem dactyli illius breves inter duo verba interdum dispertiantur, sequitur dactylum esse positum pro tribracho trochaeoidi explicandus autem est eadem ratione, qua in nominibus propriis pro trimetri iambici tragici tribracho aliquo dactylum adhiberi cognovimus. Tamen lycone a dactylo

incipientia non metris στεμφαινουσιν adscribenda, sed quoniam dactylus non invenitur nisi in periodi vel versus exordio, eadem licentia poetis a rhythmica concessa excusanda sunt, qua trimetra iambica ab anapaesto incipientia. Item exclusa est in metrorum synaphia bono tragicorum usu basis tribrachioa. indarvs vero, qua utitur solutionis libertate, eam vel ita in media periodo adhibuit, ut post primam eius brevem incideret Nem VII 84: στι λέγοντι γαρ Alακον

o. II 67 91 90. V 59. 90. V l. 9. dem fecisse videtur Euripides duobus Orestae locis v. 813: ποτε χρυσ ας τῖλω

δρων παρανοια. θανmrou γαρ αμφὶ φόβου et v. 827: υνδαρις ἰαχχησε ταλαινα, τέκνον, ου τολμῆς σια - 815), nisi forte ea e pentapodia Iomoedica, quae dicitur, et tripodia vel e monometro iambio et binis tripodiis composita esse Voluit poeta. Idem semel basin tribrachioam cum antecedente metro coniunxit per synaphiam caesura non intercedente: Iph. Aul. 185 nou- τον δὲ δι' αλσος έρ-τέμιδος ήλυθον ρομένα. In glyconeo autem tertio, quod dicitur, sedem tertiam solvere non licebit, quoties antecedit basis spondalea, quae ex trochaica per irrationalitatem oria sit. Unicum autem in glycone tertio solutae post spondeum tertiae exemplum inest inaur. Suppl. v. 975 λοιβαι τε νεκυων φθιιιένων in quo basi spondaleam esse sormam irrationalem basis iambicae docent versus sequentes, in quibus ter repetitur metrum lydoneum tertium

ab iambo incipiens. Sequi vero in glycone ΙΙΙ tertiam solutam licebit longae, si illi antecedit brevis, velut in versibus r. 814

826 sed in eis, ut supra dictum est, numerus est incertus;

149쪽

De irrationalitate studia rhythmica 3 11

glyconeis vero adscribere non dubit Or. 836 Ευμενέσι Ευμενισιν Seidlerus t θηραμα φόνεν inter Mycone tertia inventum Hel 521 τρυχομενος -υστω μένων, post telesilleum et ante herecrateum os Ar Ran. 1315 sq.); in versu Hel 520:αλύ τι κατ' Ila auo unicum in telesille alterius sedis post primam longam solutae exemplum inest. Quod anaorusis extra rhythmum positae libertate excusandum est metrum enim initium facit periodo. - aulo crebriores in glyconeo tertio sunt tertiae solutiones, si utrimque sopitur brevi: Ai. 1185:

τις αρα νέατος ἰς ποτε 'ξει dies 192 Αnt. 108 N 125 Hero. fur. 682 sq. N 696 sq. Hel 1347 l363. Bacch. 874, 894. Iph. Aul. 168, 189. 1037, 1059. Alia autem metri telesille forma ab Euripide adhibita

esse videtur in periodorum exordiis, quae pro iambo vel spondeo incipiente anapaestum habet. At in ea duplices breves non e longae irrationalis solutione ortas esse id documento est, quod pro eis nusquam invenitur longa, nedum brevis, sed breves duae, cum inveniuntur in stropha, eaedem semper extant in antistropha Hippol. 755 767. 757, 769. eo. 90 - 14 909 918. 10 919. 27 937. 634 643. Heraesd. 750 761. 373 Ion. 460 480. 468 sq. - 488 sq. 1078 1094. l. 167 190. 709M 722. 733 743, ne non

θροισιν). Quin invenitur in eis brevibus vocalis ante vocalem correptio Heracld. 768 πει υποτε θνατων 757: μας υποδεχθεές. Breves igitur faciunt tempus non compositum

κατα την τῆς ρυθμοποιέας χρῆσιν, sed a1τλως συνθετον. Unde

elucet metra illa telesilleis, quae decasema esse putanda sunt, non esse adscribenda, sed vere Iomoedicis. Glycone spatium admittit unum tantum dactylum unde exceptum esse primum periodi metrum propter anaorusis licentiam supra cognovimus Sequitur autem ab eo glyconeo, unde

150쪽

312 Hugo Jusata

incipit periodus, abesse dactylos trinos, a ceteris binos. Quod

si aliter se habere videtur, aut metrum mendosum est aut rhythmo glycone non adscribendum. Nam Heraesd. 777 ἐστε σοι στολυθυστος αε scripsit Dindoinus, ut versum anti- strophae versui 770 exaequaret. At codices recte πολυθυτος, in antistropha potius alteram o delendum αλλ ποτνια,

scribendum ιιουσων Ἐλικωνίδων sic , Ἐλικωνιάδων Bamestu vel quod in o. R. v. 1108 proposuit Wilamowitzius ΝυμφανέLκωντέδων Ελικωνιάδων ). Reserantur autem vulgo inter glycone metra pauca quaedam in duos anapaestos desinentia. Quod aliquo iure laetum esse videtur, quoniam eiusmodi metrum invenitur inter glycone unico loeo Eur El. 439 κουφον αλμα ποδων χιλη - 449 ἱπποτας τρέφεν Ἐλλάδι φως. At quis ui soli loco tantum tribuat, ut eo lex tollatur, praesertim cum insit in carmine, in quo metra et Verborum syllabas summa licentia tractasse uripidem constat Mihi quidem numerus iambo Hanapaestieus vel trochaeo - dactylicus, i. e. Vere omoedicus inesse videtur, qualis in Iph. aur.

habere videntur versus Bacch. 112 e , 127. 115 130. Atque iam in priorum sabularum Euripidearum una duplex anapaestu8 in lycone inesse videtur Hipp. 739 749. t metrum quemadmodum sit dirimendum, maxime incertum. Mihi igitur persuasum est neque in glycone altero, qu0d dicitur, pro iambo ultim poni potuisse anapaestum neque in glycone tertio pro trochaeo altero dactylum. Nam in eorum metrorum responsione ut trochaeo dactylus, dactylo trochaeus respondere videtur, ita trochaeo et dactylo vel dactylo et trochaeo nusquam respondent dactyli bini. Nam Iph. Taur. versu 1109: λομένων, ναυσὶν βαν recte codices opponunt