De irrationalitate studia rhythmica

131쪽

De irrationalitato studia rhythmica. 293Nem. IV str. 2 v. 66 ειδεν ὁ σκυκλον ἐδραν et v. 10 90. v. 2: ατρος l αἱ δὲ σοφαὶ et . 18 snbi στέμφαντα codicum meliorum lectio servat legem, πέμψαντος deteriorum laedit 26 42. 58 82. Nem. IV str. 6, V. 70 αυτις υρ ω παν ποτὶ χέρσον v. 46 οἰνιυνῆ τε l καὶ μαρεν, ἔνθ' et V 54. Unice exceptus est . Ol. IX 108 αἰπειναέ li τουτο δὲ προσφέρων, cum in epodis respondentibus uv. 24. 52. 80 lex sit serVata. Sed iam transeamus ad eas indari metrorum compositiones, in quibus metro seudologaoedio in thesin desinenti adiungitur per synaphiam metrum pseudologaoedicum, quod vulgo dicitur acephalum Christ, Metr. p. 115), sive ut metri- eorunt notionibus utar, in quibus lycone vel telesille ad

per se non liquet. Nam in aliis carminibus legem, quamior- soni auspiciis invenimus et orgonianam appellamus, semper servavit poeta, in aliis interdum neglexit. Servavit autem in carminibus his:

132쪽

λος ἄρχα

1124 El. 168, 191 Mooh. 72sqq. 88sqq. Rheg. 457 sq. 822sq. antecedente metro iambico: i. 408 sq. στῆ δὲ στρατος δισταλτο ἄν με l χειρὶ φονευε - 426 sq. Ρindam vero in aliis quattuor carminibus Ol. IX, ' Π, Nem. II, Ist. VI caesuram posuit et ante longam illam ire

tionalem et post eam. Ol. IX str. 3. 4. 5. v. 60 Aoκρψ, μὴ καθέλοι νιν αἰων lποτμον ἐφά stat et v. 61. 88. 97. 9. o v. 5 ἀλλὰ νυν κατα λων Μοισαν ἀπὸ τοξων et v. 6. 13. 15. 16.3l. 32. 34. 44. 59. 62 69. 70. l. 72 90 98. 100.

133쪽

De irrationalitate studia rhythmica. 295et V. 3 αρκεσε μονιον παρ' Οχθον laγεμονευσαι et v. 41.

O. II str. 2 v. 2 ανδριδν ἶππων τε σιδαροχαρμα lδαι κονιαι τροφοι et . 10. 26.34. 58. 74. 2 per omnes strophas semel longa medio in verbo V. 50. Nem Histr. 3, V. 13 καὶ μαν α Σαλαμίς γε θρέψαι si φῶτα μαχατα et V 23. V. 8 αἰων ταὶ μεγαλαις δέδωκε l, - μονωθαναις caesura ante longam non invenitur. Str. 5 V. 10: ιμονοου ταω εστι δ' ἐοικος V. 15 παγκρατέου τλά suo αεξε et v. 25; brevis medio in verbo:

V. 20. Ist VI Atr. 5 V. 10 η Σπαρτων καμαντολογχαν; ημε καρτερας et V 44. V. 22 νέκαν παγκρατίου σθενειτ' Ἀκ- παγλος idεῖν τε μορφάεις. In eorundem autem quattuor carminum quibusdam extant

I i supra memorati, qui faciunt contra legem orsonianam: Nem H 19. et Ol. IX 108. Ρorro in ceteris carminibus pseudolomoedies basis Hy- oonei, a quo incipit periodus, ita tantum utitur spondeo, si sponde altera syllaba cum sequente coniungitur et metrum indipit vel a verbo trisyllabo vel maiore vel monosyllabo cum sequente plurium syllabarum verbo arte coniuncto Py. V 93:

φέγγος πεστιν ἀνδρων et Nem VI 49 νικωντ' l φρεφε δασκέοις at ea sunt editorum, non eodicum in hoo sollicet loco ne de metro quidem satis constare mihi videtur. Sin vero altera Hydonei primi syllaba disiungitur a sequente, basin esse trochaicam Messe est: Ρy. V 62, VIII 17 37. 77. Nem. IV 5.

134쪽

13. 37. 5. 93. Ist VII 26 36. 56 66. In eorundem vero quattuor illorum carminum tribus glyconeum imperiodi principio positum incipit a verbo spondaico Ol. IX 14 κλεινας ii ἐξ 'Ono εντος, αἰνήσαις et . 42 43. 59 60 69. 73. 88 89 Nem. UI 13, lat. VI 22. Adde huc membrum pseudolomoedicum in strophae dactyloepitritae initio positum Nem VIII str. 1 et frg. 72 Bo. Cur autem legis orsonianae varie violatae exempla in quattuor illis epiniciis seudologaoedico metro compositis in-Veniantur, a ceteris Vero absint, de eo liceat coniecturam sacere. Scilicet carminum, in quibus lex orgoniana semper servatur, pleraque pueris sunt dedicata Ol. XIV, ο X, Nem. IV atque cantata saltataque a pueris aequalibus excepto, ut

inem. III quamvis homini seniori transmissum, tamen a pueris cantatum os v. Me 66). Viris autem sunt dedicata quattuor illa carmina Ol. IX, y Π, em H, Ist V et a viris victoriaequalibus cantata et saltata esse putanda sunt. Fortasse autem carmina a pueris decantari solebant ductu alacriore a. Ol. XIV 17 τονδε κωμον κουφα βιβωντή, quo factum est, ut singula tempora essent minoribus spatiis, αριθμος autem tri- semus non excipere posset longas binas, si huc accederet temporis spatium, quo longae dirimuntur. Si ver a viris carmina cantabantur moderata plerumque agoge, αριθμος τρισημος

minus aegre excipiebat longas duas quamvis seiunctas tempore inter duo verba intercedente. Quod quidem in carminibus dactyloepitritis etiam magis saepiusque usu venisse videtur. Menim, qua erant gravitate usa sunt agog admodum tarda, minus autem habilia pueris visa sunt poetae pueris enim tria tantum eorum, quae extant, dedicata sunt, aliis autem metris composita novem, eum viris metrum dactyloepitritum multo aptius esse videretur quam alia 20:12). Probabilem igitur statuimus causam, cur in metris daetylo- epitritis caesuram modo ante arsi longam irrationalem modo post eam liceat ponere locis inter se respondentibus 9l Quamquam in duobus carminibus dactyloepitritis ad pueros missis tertium enim Ol. XI cantui non destinatum esse videtur, quo lex Porao-

135쪽

Do irrationalitate studia rhythmica. 297

Quemadmodum autem in arminibus dactyloepitritis arsis irrationalis raro exprimitur brevi, quoniam agoges tarditate cum omnia tempora producuntur tum irrationalia adeo, ut breves eis explendis vix aut omnino non sufficiant, eodem modo in metris illi pseudologaoedicis, in quibus caesura et ante longam arsi irrationalem et post eam ponitur, arsis irrationalis raro utitur syllaba brevi in carmine enim Ol. IX str. 3- brevis semel v. 3), anceps semel v. 1), longa tricies; ' Ι su 2 anceps semel v. 50), septies longa Nem. II str. 5semel brevis v. 20), longa quater Ist. I str. 5 semper longa; item in versibus Ol. IX 108 et Ist. Hi longae praeter legem adverbi finem positae nusquam respondet brevis in carm. Vero Ist. I str. 3 quater brevis, anceps semel, ergo contra omnem opinionem accideret, si, ut est in auWii . . emendatione os p. 29 l), longa irrationalis poneretur ante caesuram.

niana non violatur, si scribis v. 2 εστι δ' - eadem caesuras varietas invenitur, quae in carminibus ad viros missis, velut Nem V v. 1 ἐπ αυ-

ποντέα , 56 με λm c τραχεῖ φθόνος et in metro, quod simile est ionico anaclomeno catalectico: Ol. VIII, 6 αρεταν mν λαβεῖ v. bl ἀποπέμπων Ἀωκον. Eis autem metrorum dactyloepitritorum locis, ubi arsis irrationalis frequentiore utitur brevi, ibi longa et brevis interdum inter se respondent ex lege Porsoniana Py. IX str l, ubi longa sexies, brevis quater, v. 1 ἐθέλω Ἀα ασπlδα et . 34. i. 76 84. 109 v. 9: πεδεκτο ιδ αργυροπεζ' Ἀφροδίτα et v. 59 Ist. IV str. 2 v. 2: σέο γ ἔκατι l καὶ et . 8 29 e iv. 23 θεοδοτουν ἔργων et . 44. 50. In ep. 7 semper brevia ante caesuram aut saltem non inciditur post longam Nem VIII str. 5, o b. 10. 22. 27 e a 39. 44 Ist. I str. 2 6 2 42 8. 19. 25. 36. 53 59, alias). Aliis vero locis, ubi brevis invenitur frequentior, non curatur lex Porsoniana Ist. III str. 2, ubi quater brevis, sexies longa v. 20 ἔφανας ιγσθμloις et . 44. 56 et fortasse . 8 χαρίτεσσι, βαστάσαι, sed . 26: κελαδεννῆς iri ορφανοὶ et o 38 803. Itaque quod Christius Μotr. p. 5813 duas compositionis dactyloepitritae species dignoscit argumento maxime ex brevis arsis crebritate sumpto, sequi non possum. Neque enim carmina tota inter se differunt, verum metra singula, non comyositio, verum agoge. Ceterum carmen, quod deteriori compositionis specie adscribit Ist. IV), non pusillis, ut illi videtur, utitur versibus, siquidem strophae versus tertius cum quarto, quintus cum sexto, epodi sextus cum septimo atque fortasse cum quinto, quem catalectum esse iudico, coniungendi

erunt.

136쪽

cum autem in eisdem non modo caminibus, sed etiam periodis o H su 2 lat. VI str. 5hinveniantur metra illis paria, quae brevibus irrationalibus utentia frequentioribus servent legem orsonianam, statuendum erit agogen mutari posse in eiusdem periodi membris, laesae autem legislorsonianae exempla posita esse non in totius carminis indole, sed in locorum ipsorum, in quibus insunt agoge, nec carminum, quae viris dedicata sunt, naturam per se differre ab eorum, quae pueris, sed

in illis gravitatem a rhythmi tarditatem magis adamari quam in his. Sunt autem in epiniciis indaridis pseudolomoedicis eis,

quae maxime utuntur metris alloeometris, metra quaedam inperiodo sua prima, quae incipiant ab iambo aut ita, ut iambum statim sequatur dactylus, quem inesse dicunt Ol. I str. 1, ep. 2, X tr. 6, o II ep. 2 3 6 V ep. 2 5 X str. 4, Nem V1, VH str. 1 aut ut intercedat trochaeus Ol. X p. 1. lat. Ul. 3. Supersedeo inquirere, quem ad modum is pes iambiens sit percutiendus. Nostra hic id solum interest, quod iambus ille excipitur spondeo duobus locis indaricis: Ol. X 48 τιμασαι πορον Ἱλφεου

Anacreonti autem nulla alia responsionis in glyconeorum basibus sorma usui est quam iambi et spondet' in peri doram exordiis illum admisit, hoc semper usus est in ceteris periodi membris. Atque quamquam semper caesuram ponit post thesin glycone extremam, tamen metra non tempore inani diremta sed synaphia quadam inter se conexa esse docet productio brevis finalis per duplices consonantes, a quibus

incipit glyconeum sequens, ut iam in praefatione p. 17 adn. docuimus. Quae cum ita sint, primae in lyconeis medita syllabae longitudo non fluxit ex ea temporis rhythmio licentia, quae in periodorum vel versuum initiis admittitur, verum posita est in propria irrationalitatis duplicis forma. Quoniam

137쪽

De irrationalitato studia rhythmica. 29sautem a basi trochaeum exclusit Anacreo, sequitur irrationalem spondeum ita ortum esse, ut posterior iambicae basis tempori aliquid detraheretur, adderetur priori. Itaque eiusmodi metra, quae non admittunt basin trochaicam, sed iambicam, basi ipsa continere censeo sedes irrationales, quae faciunt αριθμὸν τρίσημον. pertum est igitur, cur Anacreo glycone semper inoidat post thesin finalem neque metrum incipiat a vocabulo monosyllabo, nisi forte id cum sequente vocabulo arte coniunctum est: scilicet ne caesura post primam lycone syllabam intercedente divellantur tempora irrationalia.

Iam transeamus ad tragicorum in metris pseudolomoe- dies usum. Qui in metris inter se respondentibus rarissime utuntur eaesurae varietate, sed plerumque caesuram, qua in stropha usi sunt, eandem in antistropha adhibuerunt, quo factum est, ut periodos in metra dissoluisse dicerentur. Haiore etiam caesurae libertate usus est Euripides. Apud quem pauca eius responsionis exempla invenio, in quibus legem orsonianam

servatam esse eluceat: ed. 650 sq. τάνδ' ἐξανυσασα μοχ- θων δ' οὐκ ἄλλος περθεν 660 sq. τιμαν καθαρανανοίξαντα l κλῆδα φρενων ἐμοὶ et Hipp. 765 753. Troad. 1062 1073. l. 199 176. Hel 1482 1499. Constat autem iam ab Aeschylo in basi Hymne non incipientis periodum positum esse spondeum ita, ut in eum desineret verbum, velut ers. 635 αἰ-αν id δυσθροα βάγματα; 644 Περσαν Σουσιγενῆ θεόν Soph. El. 123, 139, O R. 1203 1194 Ant. 333 344. 32 815 . Tamen in str

pharum inter se respondentium altera caesuram ante arsin illam irrationalem longam collocatam esse, in altera post eam non

invenio nisi in Euripidis sabulis posterioribus aetate: Ion 189 τ β ατους διδυμον προσώπων καλλι-- βλέφαρον κῶς.

138쪽

συναντλεῖ;

ἐν γαρ ανάγκαις.

Aliquot autem locis invenitur ea metrorum responsio, ut in altera stropha incidatur post spondeum, a quo metrum incipit, in altera caesura sit post basis priorem syllabam longamque insequatur brevis Aesch. Suppl. 578 sq. παυεται, δακρυων δ αντο-στάζει l πένθιμον ιδῶ, 586 sq. τίς γαρ ον κατέπαυσεν 'mea νοσους ἐπιβουλους Adde Suppl. 642 655. g. 419 436. O. O. 127, 159 1212, 1226. Hero fur. 424 44l; et glycone per synaphiam cum antecedentibus non coniuncta Ant. 100, 117. Alo 974, 963. Heo. 468 477. Sed exempla sunt rariora, quam ut inde aliam irrationalitatis formam liceat efficere, praesertim cum Aeschylus in metris phalaeceis, quibus strophas claudere solet, ne alteram quidem cae8uram, quae est ante secundam herecrate syllabam Iongam, non adhibeat Suppl. 664 sq. 676 sq. 686 sq. 696 sq.). Luculentius autem res perspicitur in eis tragicorum ly

nei8, quae dactylum cyclium tertio loco habere rati glyconea lyconeost tertia appellare consueverunt viri docti. Quorum prima syllabas binas una cum ceterorum Myconeorum basibus absolvi. Atque aiindaro quidem abest in eis binorum pedum ante dactylum cyclium irrationalitas, sed irrationales sunt, ut 8upra docuimus, aut altera eius Mycone syllaba cum tertia Py. VIII str. 5, Nem. I str. 3 aut quarta cum quinta Ol. IX8tr. 6), non utraeque, nisi in telesille tertio incipiente Nem Wstr. 2, Ol. IX ep. 4). aragici vero quattuor omnibus deinceps syllabis irrationalibus usi sunt Ac in quarta quidem edo longa et brevis inter se saepe respondent ex lege Porsoniana:

139쪽

De irrationalitate studia rhythmica. 301

zωσι libri ζωσιν). ero fur. 683, 697 796 813. Ion. 459 479. Hel 134, 136i El. 174, 197 178 , 20 l. Bacch. 867 887. Iph. Aul. 547 562. 552 567. Iph. aur. 427 444. Porro utriusque strophae versus habet quartam longam in verbi e pluribus syllabis constantis principio: Soph. El. 121 l37. 122 138 Ant. 113 - 1l47. rach. 841 852. Ρhil. 204 213. 1081 1102. 1103 - 1082 glyd. IIJ. 1123 1M6. 1142 1165 Hipp. 144, 154. 148 158. Heo. 474 - 483. hoen. 205 217. Suppl. 959 967 997 1020. 1007 sq. 1029 sq. Bero sur. 351 367. Ion 116 sq. - 132 sq. 455 - 475. 465 M 485. Hel 1346 1362. 1464 1477. l. 180 203. 734 744. Baech. 409 425. Iph. aur. 437 454. 1026 v 1040. Haud raro in utraque stropha verbum desinit in quartam brevem: i. 1185 1192. Ant. 07 - 124. 800, 826. 1145 M 1154. hil. 208 217. Alc. 73 , 583. ur. Suppl. 998, 1021. Hel 1347 1 363. Ε . l. 170 193 Iph. aur. 1101 1118. Adde metra acephala sive telesillo tertia Trach. 638 645. hoen. 205 - 217 glycone cum macrufi: O Col. 51, 525. 20 533. Soph. l. 473 489. hil. 831 847. Hipp. 535 5253. r. 828, alia. In aliis metris post caesuram longa in stropha brevis in antistropha Phil. 1167 1144. Beo. 460 449 645 6363, in aliis glycone tertio ante quartam longam inciso respondet glyconeum alterum Ρhil. 1082 1103. O. O. 512 524. Ion. 466 486. Hel 1481 1498. l. 148 - 165 173 - 196), in aliis longa utrimque inest medio in verbo O. R. 465 475 Hero fur. 784 801. Hel. 1312 , 1331. 1316, 1335. Bacch. 864, 884, alias). Omnino autem in Corinnae et tragicorum lyconeis tertiis, quotquot

140쪽

302 Hugora ala extant, invenio sedem quartam longam post caesuram centies sexagies septies, brevem ante caesuram undenonagies.

Multo rarior is usus est, quo post glycone III quartam vel telesille tertiam longam desinit verbum; si enim exempla

dubia vel e coniectura prosecta numero comprehendimus, vix quadraginta extanti Invenitur iam apud Corinnam seg. 13: καὶ πεντηκοντ' ου νιβέας Huc autem non cadunt primum loci, in quibus eam sedem tenet monosyllabum aut ad antecedens verbum trahendum Eur. Suppl. 961 πλαγκτα δ' ώσει

τις νεφέλα aut ad insequens Hipp. 48. Εur. Suppl. 959. 1006. Ion. 475. Iph. aur. 447, M. p. 274); deinde nonnullis locis longa in quarta sede posita est per salsam lectionem ab editoribus sive inlatam sive retentam uph. aur. 448 δεξαέμεσθ' Ἐλλάδος, γας Aldina, δεξαιμεθ' C recte delet ν φευκυστια si tollitur longa Eur. Suppl. 969. Iph. Taur. 439. Iph. Ant. 570 frg. 775, 303. Restant autem primum loci pauci, in quibus

Hel 148 e 1499 frg. 775, 22, 30. Quin loes, in quibus post longam illam inciditur, respondent eis, qui caesuram habent ante quartam longam Ant. 1124 'μμηνου Ῥεέθρων ἀγριοι