Theophili Bernardini e Societate Iesu Institutio vitae siue certa de optimo vitae statu deliberandi via

111쪽

INSTITV et I . mpraeserunt erunt aliquae deinceps adlcriben-- Prius tamen audiamus, quidam Bemar, do super his diuino spiritu sit traditum : sederi inquit, potest minus eruditis, qui parum exercitatos habent sensus , Omnem cogitationem non alterius , quisn ipsius humani spiritus csse sermonem e quod non ita esse,ac certa fidei veritas probat S diuinarum testimonia scripturarum. Loquitur in nobis ci- minus: loquitur di angeliis a di in psalmo didicimus fieri immissiones etiam per angelos malos. Est propterea Spiritus carnis,estis spiritus huius mundi sed hi duo sunt quasi satellites maligni illius principis tenebrarum, dominaturque spiritus nequitiae spiritui camnis, spiritui huius mundi. Quisquis ergo ex histribus spiritibus spiritui nostro loquatur, ne credamus eiu quoniam sanguinem sitiunt , non quidem corporum,sed quod grauiua est,

animarum.

Sed quoniam spiritualis omnium natura est, a sermonibus eorum cognoscemus eos' quis

spiritus sit, qui loquatur, ipsa suggestio dcclarabit semper enim spiritus carnis mollia, spiritus nimiadi vana . piritus malitiae semper amara loquituri Quoties ergo , importunὸ ut assolet, carnis cogitatio mentem pulsat V .g. ca

112쪽

ad camis curam pertinentibus eogitantes h mino quodam inardescimus desiderio; certum is nobis spiritum earnis eta, qui loquitur tanquam aduersarium repellamus eum, dicen- te Uade retro Satana, quoniam non sapis quae Dei sunt; sed magis sapientia tua in mica est Deo. Cd autem non de illecebris carnis, sed de ambitione secuti,de iactantia. ε atrogantia,c terisque similibus cogitatio vana versatur in cordibus nostris spiridis mundi est,qui loquitur, longe perniciosior hostis, di maiori solli citudine repellendus. Interdum vero satelli tibiis istis terga verten- tibus, princeps ipse liabens iram magnam,ta , quam leo rugiens, insurgit aduersum nos, cum videlicet non ad voluptatem carnis, aut seculi vanitatem, sed ad iram , ad impatientiam , ad inuidiam, adamaritudine animi prouocamur. Huic ergo cogitationi non aliter , quam ipsi diabolo,resistendum est:nec aliter ab ea, quam ab ipsa perditione cauendum a scriptum est enim, In patientia vestra possidebitis animas

vestras.

Fit tamen aliquando ut spiritus nostero quolibet horum trium crebro superatus,issiqi seruus addictus,in suam ipsius perniciem . heu lvices filius agat, ita ut iam sine omni alterius sinitus suggestione ipsa ex se anima, aut voluptuosas, aut vanas aut amaras pariat cogita

113쪽

tum loquentem audiat.

Sed quid refert, quicunque loquatur , dum unum,in idem sit, quod loquunturis Quid refert loquentis nosse personam, du constat perniciosum essis, quod loqiritur Si inimicus est. restite viriliter inimico: si tuus ipse spiritus est, argue eum, ε miserabiliter plange, quod in ta - . tam miseriam,& miserabilem deuenerit serui

tutem.

Quoties vero super castigando corpore,humiliando corde, seruanda Caritate, seu ceteris vjrtutibus acquirendis, conservandis, amplifieandis , salubris cogitatio in mente versatur,

diuinus sine dubio spiritus est , qui loquitur, aut per seipsum sane , aut per Angelum suum. Et quemadmodum de humano, aut maligno spiritu dictum,sicin de Angelico, S de diuino. see facile est . quis loquatur, discernere , nec ignorare periculosum praesertim cum certum sit. Angelum bonum nunquam loqui ex semetipso,sed Deum esse, qui loquitur in ipso. Eas igitur cogitationes, qum iustitiae, ,eritatis nos admonent, tota deuotione suscipientes,diuina dignationi gratiam habeamus: mee aliquando tanta benignitati inuensamur ingrati Quantae temeritatis,imo quanta insa niae est,si forte, dum alloquitur nos Dominus maiestatis, nos insensati avertamus aurem,

ad nescio quas ineptias conuertamur Quanta est

114쪽

esthare iniuria, . quam grauiter vindieandui,

cum villissimus vermis clamantem ad se audire dedignatur creatorem uniuersitatis. Quanta vero, inuam ineffabilis diuinae dignatio bonitatis , quae quotidie conspicit nos inselices , auertentes aures, obturantes corda,in nihil minus clamat ad nos, iugiter clamitat in plateis riseia in plateis, quia in latitudinescarit

tis. Ecce enim bonorum meorum non eges,

Domine: tamen dicis, Conuertimini filii

hominium. Et iterum clamitas, Reuertere, Reuertere, Sulamitis, reuertere, reuertere ut intueamur te. Propterea obsecro vos . dilectissimi me taceatis o ne detis silentium ei a dientes iugiter, quid loquatur in vobis Dominus Deus, quoniam loquetur pacem Felix, ctbena anima, quae venas susurri diuini percipiein silentio frequenter iterans illud Samuelis. Loquere, Domine, quia audit seruus tuus. Hactelius sancti Doctoris verba sunt nonnunquam perspicuitatis in argumenti nostri gratia, intermissis nonnullis. Haec autem cum sint verissimi, apertius originem cogitatio num indicent, plan consentiunt ante dictis non esse nisi originem triplicem , mundum se,nim Carnem . vel humana vc diabolica complectitur. Eodem planὰ sensu, mutilitate doctrina persimili Magnus ille Gregorius adi

115쪽

carnis Impetus quippe carnis ad odium,ad elationem, ad immundulam adrapinam . ad cle-riorem gloriam,ad crudelitatem ad perfidiam, ad Gera tionem,au iram ad iurgia, advoluptates animum impellit Impetus vero Ipirit ad caritatem, ad humilitatem , ad continentiam , ad largitatem misericordia , ad interior em p fectum,a pietati opera, ad aeternorum'

frim,ad flem sequenti gaudi , ad potentiam,

ad pH m, Monsiderationem ιra immortalis, ad lacrym , mentem pertrahit.Vnde necesse es, ut rena semper cura considerare debeamus,in omne, quodagimus,qui nos θiritus dueatur intrum nostra cogitario per impetum carnis , an

ρὸν impetum iritus impinaturis Egi ium,

tantoque auctore dignum monitum Didinum, S praeceteris quaeramus, observemus suis ille , qui in nostra mente dominatur spiritusJquo auctore, impulsore,moderat. dage . dum , cessandumve permovemur' Cum igitur id tanti sit, haereamus hic pauxillum quibus argumentis de cogitationum; actionumque origine duci possit, coniectura vide

Diuitia

116쪽

, ala de iis cogitationibus agimus quae a Deo,

non ut naturae,sed ut beatitudinis auctore, ad aeterna perductore,in eumque finem immittuntur, expetuntur. Et quidem de illis quae, vel ad actiones, vel ad vitae normam di rigendam, certoque modo efformandam resciuntur cuiusmodi sunt multa desideria, proposita,consilia,quae agitamus, in quibus, vel certo in unam partem rimur,vel quid potius quendum sit haeremus dubii , valdeque eon-

rouersum esse potest,sintne a Deo isti animo

rum motus.

Equident, non corporis, at animi passilii hoc est affectibus. ad Deum acceditur cogitationes, quae caelitus demissae Dei sunt conciliatrices, diuini desponsationis pronubae, terna beatitatis Maus , mensura per quas elim ad Deum perducatur, quicunque perducitur; nemo etia ad Peum, nisi γ quasi m- nuduoenre accedat. lane necesse est eas ego . gregium quoddam, atq; diuinum Dei donum Hine autem illud quoque eonficitur , ut in hisce cogitationibus eximium quiddam sit, su-Nime. excelsum, ad vexesmagna vere sancta perducens, ac denique eiusmodi, ut sua origine,tantoque Parente Deo inon indigna videri

117쪽

1 et 1 o. 97 debeant, praestantiam aliquam habeant, unde vel plurimum vel unius cuiuspia diuinae per- fcctionis derivatus Rigor illuceat, nihil vero sit quod diuina maiestate sit indignum. Quod . t pressius in ad usum facilius , certo limite comprebendam: Quatuor in Deo sunt,quae ad hanc , qua de agimus, hominis gubernationem, certum vitae genus, per hoc sternam gloriam spectantem, . . potissime .sacere videmur, nempe Eminentia. Veritas,Bonitas,atque sapientia. Vt enim ad summa diuina perducatur , Emineat rebus infimis oportet ut inerrpre' vanitates non abducatur,non fallatur specie moidaci, verit te eρ opus ut vitiis, 't cupiditatibus non ce' dat,Bonitas auxilio est;νt summa eius destas diuinis donis, libexalitate ditetur, ut daemo is pedicas Hugiat se ut cinciserto, non ab-- ante ducaei Sapientia commonstret iter,

i die i est. Atqui ita summi Dei persectiones,

Avibus ducimur,non insensili quodam impub L,- leniter inanentes illabendo suique e gnitione. amore per sanctas aliquas cogit tiones, R inspirationes permovent: quae cum

sint a diuinis illis persectionibus quasi prognat arum excessuns quiddam redolent ac, ut ita loquar,diuitatem participant, Eminεtes. verae, bonae, atque sapientes, non cuiusmodi passim solent miseris, S a Deo alienis, ac in

terram euruis mortalibus inserpere, Terrenae,

Falsae, Malae,inspientes in stolidae. .

118쪽

εminentiam decet ad verymagna, di exeelsa prouocare, neque inseriore quopiam gradu sieesse contentum . quin maiora, perfectiora indefessa progressus, viditue quaerantur. Hinc diuinis inspirationibus quiddam inesse neeesse est,uiui un,vegetum p est mose dicans, atque ad anteriora eompellens a breuis huius vitae honores, gaudi olores aduersa paruresse ducenda commonstrant,Wquet Deo magis adiungunt , aeternitatique conducunt, illa verὸ magni esse facienda. Hinc G1-mus inseriora despectans,in ad superna atque diuina subtasis i mine utipsius quem tot undique infirmitus, de miseria obsepiunt . summa comtemtio , vera humilitas,& eorum , quae humilitati congruunt, sanctusarior, splendoris hu'mani fuga, vanae glorrationis, iactantiae despicientia , exercitatio rerum humilium; suncta magis proborum, quam illustria magitatum adamata consortia minc denique obedientiae sanctus amori,quo viri sancti se totos Et quam persectissime Deo suo tradere nituntur. v*iuntatem suam, sias rationἡi, iudicia exuere amant, ut altioribus prinἡipiis regi,Deum,

aue, Auctore, luce Deo conrequi pos-

Cum igitur de vitae genere deligendo cogitatur , cogitationes illae, quae a Deo sunt , ad haec ves his affinia solent tendere, tumque demum Deo dignae viderLBon

119쪽

INsTITUTIO. Bonitatem vero Dei decet eas cogitationes , atque propensiones ei&e, quae adopti- ma quaeque quam maxime admoueant, ab omni ad peccandum opportuniuite,atque procliuitate semoveant,ac potius optentaque confirmandis , atque in virtute retinendis animis profutura iudicantur. Unde fies, ut quoties devitae genere ancipites haeremus, Deumq; --sulimus , tum vero persectionis , cimitandae I a s Cn Ris et Domini nostri vitae flagra

tia desideria incendat , uniusque vel alterius Instituti quodnobis nostraeque per lactionis aptius, Amorem leniter insinuet, ostendat que,quid in illo sit optimum, quem ad scopum

tota vitae nostrae, atque conatuum summa coulime , ut iam tum ridere liceat adumbratam, quam deinceps sanctimoniae formam subtili'. re penicillo exprimamus. Hinc tantus ille adamati Instituti, tamque delicatus . quem incandidatis videmus , Amor, nihil vi ei praeferant impatientes morae . retinacula praescindere,quam solvere paratiores, quiduis aggredi promti, ae nulli rerum aliarum aestim

inres.

Hine tanta salutis animi eura , tantus ab ternis bonis excidendi timor 'vinusquam , nisi quo Deus vocat, sibi tutis, consistere

licere putent , ibi nihil arduum , nihil ext

mescendum videant, alia omnia plena

uotis , plena tormidinis , praesentem aeter

Diuitia

120쪽

mo VI Tna mortis imaginem obtendant. Quas , ωγiusmodi cogitationes , atque impulsus' a Deo esse. ab eius bonitate homini dari dicimus cum sint vere Deo digna. Amorem enim diuinum inflammant, virtutum studia instigant, salutis curam exacuunt, a peccato, extremi

exitii periculo arcem, animique vitam, qua licet, in tuto locant. Iam vero, quod ad veritatem attinet , cain

decent fides indubia, candor simplex , nec fucatus, certa ac firma securitas. Hane indicat ε ab hae proficiscuntur, eorum, qui vitae I Bitutum ex Dei, luntate suscipiunt , nondbmulatus, sectaque, quo seruntur, tendens ani mus , fiducia nihil trepidans repulsarum. α

tentamentorum victrix constantia, quae sibi etiam stimam, per quaecunque,seu blanda, seu aspera, iam tum spondet perseuerantiam ' nec

eam de falso , vel vano sumit, sed perspicua Dei luce , dc conscio mentis intinis sinu rpercipit nulla fallentis imaginis specie, nulla illudentis ex piditatis blanditie inescariinedio-

ais, Tolidis, ac eat litus haustis, in caelumque redeuntibus moueri principiis. sapientia deniq; quam maxime conueniens fuerit, in eum , ad quem creatus est finem .hominem ducere, eumque , qui latebat occultus, aptum vitae Statum retegere largiendo sublimem quendam, atque defaecatum rerum gustu, non illum corporis, sed interiorem recte iudicantis animi,cui inest consentiens cum diuina