장음표시 사용
461쪽
os His TORTA SACRAserat Baronius Paschas num de Dionysium in transsatione idem se Pse secutos exemplar; diversum tamen docet ipsa versio: Nam Paschasini nec cum rei veritate,nec cum ratione,nec sibi convenit,nisi
ad hunc modum eam explices, quod commode fieri potest. Quia Ecclesia Ropana semper habuit primatum in ordinandis Episcopis in sua dioeces,teneat &AEgyptus primatum,adeo ut Episcopus Alexa driae etiam habeat potestatem omnes ordinandi Episcopos in sua dioecesi; quemadmodum facere consuevit Episcopus Romanus, &Antiochenus:& similem habeant primatum in ordinandis Episcopis
Ecclesiae ciestatum majores in caeteris imperii provinciis. Sed audiamus etiam hujus canonis explicationem per Rus inni. i. c. 6. historiarum Ecclesiast. nobis relictam, quam aegerrime fert Baronius, ita ut acriter eum perstringat: Eaec habet Russinus: Et ut Dud Alexandriam,ct in urbe Roma retusta consuetudo servetur: ut res illi rei hic suburbicariarum Ecclesiarum sollicitudine meterat. Suburbicariae autem Ecclesis erant earum in Italia circa Romam civitatum, quae PraefectoUrbis erant subditae. vide commentarium inNotitiam cap. q. & Iacobum Gothes redum: Ita es , Italia constat ex regionibus annonariis & urbicariis seu tuburbicariis, quae posteriores erant territorium urbisRomae, uer fecti ejusdem,quod
extendebatur ad centesimum lapidem seu initurium. Vide Salm situm in notis ad Trebellium Pollionem in historia August & ejusdem epistolam de regionibus & Ecclesiis suburbicariis, ubi quatuor
statuit regiones urbicarias seu suburbicarias seu suburbanas a nempe Valeriam, Latinam,Tusciam suburbicariam;& Picenum suburbic rium , quae erant Urbis territorium, & jurisdictio Prisecti Urbis in
civilibus, & in Ecelcsasticis Episcopi Romani. Pdfectus vero pr
torio Italit duos habebat vicarios, quorum alter dicebatur vicarius Urbis qui Romae, alter Italiae, qui Mediolani commorabatur. Ille regebat suburbicarias & quasdam annonarias,i mo&Siciliam,Sardianiam & Carsicam,hic regiones Italicas numero septem in civilibus,
in Ecclesiasticis Archiepiscopus Mediolanensis: Episcopo autem
mano Salmasius tantum concedit illas suburbicarias,& postea accessisse dicit Tusciam annonariam & Picenum annonarium, quod Lo
gobardorum tempore Marchia dictum,cui & Umbria, ut vicina t
462쪽
: in hac epistola contra Sirmundum doctissimum Iesultam , qui tos tum occidentem statuit esse Episcopi Romani dioecesin, forte ex Canones . Concilii Sardicensis, inqtio, si legitimus est, conceditur, unicuique Episcopo provocatio ad Episcopum Romanum, qui de te, suo loco paulo post latius agemus. Vide etiam Blondellum de priast trata in Ecclam cap. 3 sect. I. s. i. ctc. sed pracipue se . s.s paret. i . ubi distinguit inter Praefectum Urbis & Vicarium urbi- cum: Sub jurisdictionestu potestate Praefecti Vrbis erat c inquit Blondellus ) Roma ct ager Romanus cum parte Campania ct Samnii, quae pari
i 'stea dissa, ct dicta Valeria, Tuscia ct Picenum: Sub Vicarii urbici jus risdictione erant regiones umbitaria seu suburbicaria, ct annonariae, uti Samnium, Apulia, Calabria, Lucania, Brutii, Sicilia, Sardinia, Corsica. Irum illas quatuor regiones Praefecti Vrbis Episcopus Romanus habuit, secun ii tam antiquam consuetudinem jurisdictionem Metropolitanam, in annona- rus autem O suburbicarias, quae erant sub jurisdictione ricarii Vrbici, Patriarchalemseu primatus. Sed consule ipsum auctorem. Grotius,
s epistola 83. ad Gallos laudat & approbat diatribam Blondelli de suburbicariis. Saepe etiam meminit Blondellus in opere de primatu, in Ecclesia libri de suburbicariis regionibus, impressi Francofurtis anno i I 18. quem videre non contigit. Baronius urbicariarum de
suburbicariarum significationem latius extendit, & ineptum dicit, Episcopo Romano minorem velle tribuere jurisdictionem , quam Alexandrino, cum faecem Ponti cis Romani,inquit,ni amplitudine toto, christian, orbesit dissi a. Sed condonemus Baronio hyperbolicam illam de auctoritate Episcopi Romani locutioneni, dc quod veritati, maxime assine proferamus. Omnes hoc fateri debemus, nec quilii quam antiquitatis peritus negabit,Romanum Episcopum dignitate, , omnium Episcoporum ImperiiRomani fuisse primum seuPrincipem, seu caput &c. & proinde valde credibile ejus dioecesin & pptestatem, non fuisse clausam intra limites jurisdictionis Praesecti Urbis, ita ut Blondelli judicium hoc loco non sit rejiciendum. Epistola synodica Concilii Arelatensis ad Silvestru Episcopum Romanum:ex P.Pithoei
bibliotheci leprompta hoc etiam docet,dum sic E.Placuit etiam a te,' qui majores dioecesi tenet,per te potisimum insinuari &c.vide an .C. 3i
463쪽
dio His TORIA SAC RA. Haec erat primitivae Ecclesiae consuetudo, ut secundum dignita. tes urbium civiles dignitates ecclesiasticas istimarent. Hoc docet Concilii Nicaeni canon . his verbis : Quia consuetudo obtinuit O an liqua traditio, ut AEuia Episcopus honoretur, habeat honoris consequem mm, sulpa Metropolis propria dignitate. Major quam caeteris Palaestinae Episcopis honor deferebatur in multis,& praecipue in ordine se sionis in Conciliis, Episcopo Hierosolymitano, propter promulgatam ibi doctii nam Christi,& passum in ea urbe nostrum servatorent, sed tamen secundum dignitatem civilem major honor debebatur Me tropolitano Caesariensi, quam sequebatur ut plurimum dignitas ecclesiastica. Et in Concilio Constantinopolitano primo, cecumenico secundo,Episcopo Novae Romae,id est Constantinopolitano eadem de caussa maxima post Episcopum Romae veteris dignitas tribuitur,quia nova Roma etiam est sedes Imperatoris:quae dignitas Episcopo Constantinopolitano confirmatur in ConcilioChalcedonen
si, & ibidem hic additur Can. i . Ciriles dispositiones di publicas Eces
fabricara m quoque parochiarum ordineisussequantur. ide Baronium adan. C. 3 p. s. Io. per di versa exempla probantemEcclesiasticos ordines sequi dignitates civiles; qui locus producetur an. C qii. Ad canonem undecimum: Ecclesia constabat ex triplici genere hominum: Primo paenitentium,qui aut in Idololatriam lapsi erant,aut homi cidium aut adulterium commisissent. sectando Catechumenorum,
qui ita dicti sunt, quod instituerentur in religione Christiana, qni rant duplices qui necdum satis instituti bapti Eari non poterant,dicti audientes, de qui baptismum exspectabant, dicti competentes. Tertio Delium, qui soli erant participes corporis & sanguinis Domini. Atque hi quidem omnes admittebantur in templum, sed qui gravites& enormiter peccassent arcebantur saepe & tecto & limine i empli. Vide Tertuli. lib. de paenit. cap. 6. O lib. de prascript. adremis harencap. I. C prianum ep. 13. Concit. Constantinop. can. q. &c. Templum
vero ipsum distinguebatur septo, intra quod vere fideles; proxime illud septum & a lateribus consistebant Catechumeni; in alio vero seorsim consistebant bae oas ei, id est obsessi a diabolo, lepros, &qui infando incestu se maculassent. Inter Catechumenos etiam
lape consistebant pinnitentes: qui cum Catechumenis peractis pro
464쪽
iisdem precibus templo simul exibant, antequam coena Dominica celebraretur , cum Diaconus more solito dixisset: Ite missa est, id est, missio seu dimissio populi, Graece at ei: Iustellas, O ID Ai. Duodecimus canon loquitur de iis, qui semel conscientia puncti militiae cingulum abjecerant, ( solent Imperatores gentiles honoratioribus militibus dare cingulum quibus reditus ad militiam sub Licinio non patebat, nisi per fidei Christianae abnegationem : quae . quia eo erat gravior, quo prior ille actus majorem in illis legis divinae cognitionem testabatur, ideo hi defectores gravius etiam puniuntur, quam illi,de quibus egerat praecedens canon, qui si ve periculo vitae, aut facultatum amittendarum Christianismum abfecerant. non tamen, ut quidam arbitrantur, per hunc canonem omnis
militia Christianis prohibetur. Iulianus Imperator, quamvis esset a- , pastata, habuit tamen sub se Christianos milites : quibus cum dicebat, pro- tacite aciem pro defensione reipublica, obediebant ei: cum autem diceret improducite arma in Christianos, tunc agnoscebant Imperatorem caeli, ut i quitur S. Ambrosius. Idem docet Thebsa legio, constans ex Christianis 6666, anno C. Eset. Iustellus in notis ad hunc canonem. Gratias de jure belli O pacis lib. r. cap. r. Alba pinus lib. de reteribus Ecclesiae ritibus in notis ad can. Asiae. Canon. I p. per Viaticum in veteri Ecclesia intelligitur donum, quod dabatur per presbyterum poenitentibus gravi morbo decumbentibus & moribundia, qui tam diu non supervixi sent, ut annos poenitentiae complerent, & possent corporis & sanguinis Domini participes seri. Pauli. aliter hunc canonem explicat Alba pinus loco supra citato. Vide Concilii Carthag. q. can. S. Eadem Nicaena synodus canone Is decrevit quosdam haereticos . ad catholicam Ecclesiam venientes esse bapti=andos, ut Paulionis as(qui sunt Samosatiniani, lapsi ita Epiphanio dicti haeres. 6s.ec Christum e ixta statuebant & Cataphrygas seu Montanistas (qui Montanum Paracletum credebant,quorum tamen non
meminit Codex Canonum Iustelli, non quod probent anabapti mum Patres Concilii, sed quod pro rato non habeant baptismum,
qui non sit in nomine Patris & Filii de Spithus Sancti. Diaconissa- Fff et rum
465쪽
i x His TORIA fACRArum etiam sit mentio in hoc Canone is, apud Iustellum, sed de iis
vide Concilii Laodiceni can. II. an. C. Batonius Concilii Nicaeni canonibus addit canonem de appellatione ad Episcopum Romanum, quem produxerunt Zosimi & B
ni facit Episcopi Romani an . C. qi', in synodo Carthaginensi legati: quamvis nec apud Graecos nec Latinos auctores inveniatur, &sit forte canon Concilii Sardicensis, de quo alibi latius. Asserere
conatur illum canonem verbis Theodoreti I. r. c. q. ct Socratis r.
e. sed illa sunt verba ipsius Iulii Episcopi Romani ante Concilium Sardicense ab iisdem relata. Adducit etiam Epistolam Concilii Nicaeni ad Syllaestrum, & Sylvestri epistolam respondentem addictum Concilium: quae ipsi Baronio sunt mendosissimae & mendocissimae. re ego, ut verum fatear, non possum satis admirari &deplorare in tam magno viro, tam magnum partium studium. Cum
canon husus ejusdem Concilii quintus disertis verbis vetet , aliquem excommunicatum ab alia Provincia recipi, & jubeat eumdem examinari a synodo Episcoporum ejusdem provinciae, eamque obeaussam bis quotannis in singulis provinciis concilia convocari pricipiat: quae etiam ab cecumenicis conciliis sequentium seculorum confirmata sunt. sed, proh dolor,magnorum ingeniorum maximum saepe est venenum privata utilitas. De canonibus 8o. Pisani & Tu riani vide Binium Concilior. Tom. r. quorum plurimos esse suppo-stitios manifestum facit consensus omnium scriptorum, qui non
plures quam to statuunt. Ut Theodore lib. I. c. 8. Gel m. Creticenus V. ConciL Nicaeni I. r. Carthag. Concit. 6. O codex canonum Christ. Iustia. Pauca hoc loco notanda veniunt, ut videamus etiam in negotio religionis non pauca tum temporis ab Imperatoribus acta Daisse. Quamptimum litem haberet cum Alexandro Arius, ut eam con pesceret Imperator, adhuc Catechumenus, Hosium Cordubensem suum amicum cum insigni epistola ad concordiam monitoria Alexandriam mittit. Cum autem ea legatione nihil effceret, convocat Concilium Episcoporum 3 18. Nicaeam Bithyniae; cum convenissent, hortatur eos ad pacem, neque desiitit eos ad concorisam urgere,.
inquit Eusebius, donec unirersos a disceptationibis ad ejusdem sente ita O dogmatis uatem abduceret, ut O cpriuettuntur ius ei pro P
466쪽
DR CONCILI et s. qi 3 prae ct infestiritalis salutaris tempus idem univers consentirent. Convcilio sinito decreta patrum servanda per literas Ecclesis Alexandrinae& omnibus Ecclesiis denunciat , atque ita ex canonibus facit leges. Arrium cum suis exilio mulistat, libros ejusdem comburit & sectatores minis terret. Omnes gi8. Episcopos coi,vivio excipit, quo peracto omnibus dona distribuit. In initio Concilii quidam Episcopi libellos, quibus se mutuo accusabant, Imperatori obtulerant sina ligatas,ct lis obsignatos,coram omnibus combussi, ut loquitur Sinmmenus: Et eos exhortatus est , ut in fide concordiam & pacem inter se mutuo conservarent, ut, quemadmodum ille libellos contentionum igne elementari concremasset, ita illi suas contentiones divino charitatis fiamma obliterarent & absumerent. Laudatissimvise Ua Rex Apostoluas curas luscipiebat animo suam inquit Theodoretus, at Panisces, id est Episcopi & sacerdotes, non solum non ad care Eccle- fm, sed illius etiam fundamenta labefactare conabantur. Sub Sylvestro Romae dicitur celebrata synodus, quae continet non tantum multa incerta, sed & manifesta mendacia. Baronius. Alexandro Episcopo Alexandrino mortuo, Athanasius,qui etiam Concilio Nicrno interfuit,eligitur in ejus locum,a quo sibi metuentes Arriani concordiam ineunt cum Meletianis in AEgypto, ut commmuni consensu Athanasium oppugnent.athanas de Theodor.Constantinus edicto dirui jubet templa Valentinianorum, Marcianorum, Paulianorum &e. Euseb. in vita Constant. I. c. Gi. Circa tempora Concilii Nicaeni Indi inferiores religionem Christianam amplexi sunt, auctore Frumentio,qui puer eo abductus procurator postea regis effectus est, & templum ibidem aedificavit, Socrates lib. I.
c p. is. Theodoret. lib. I. cap. 22. Sorom. lib. 2. cap. 2 .
Constantinus Imperii sedem in Oriente conditurus eligit locum prope I rmam, ubi etiam muros urbis ad aliquam altitudinem erexit. Verum cum Bysantii situm postea consideraret, eum locum praetulit, & fabros cum omnibus instrumentis eo transtulit. Imo &nobiles aliquot viros Romae excitat,qui Constantinopolim commigrent, quibus providet de stipendio&annona. Civibus etiam, qui Constantinopoli habitare volebant, annonam dedit, unde urbs brevi spatio in immensum aucta est, cum omniumfere urbium nuditate,
467쪽
i Has To Ri A SACRAut loquitur in Chronico Eieronyrnins et distribuit civibus quotannis
octuagies centena millia medimnorum frumenti, quae sunt ultra ubcies quater centena millia modiorum. Zosimus, Zonaras, dec.
Imperator Constantinus insigne templum condidit Hierosolymis loco sepulcri & reuirrectionis Christi; quod Eusebius lib. a. cap. as ct seq. de rita Constantivi prolixe describit, & exstructum dicit circa salutare illud antrum, in quo Chri lius sepultus dicitur, diruto templo &simulacro ab Hadriano Imperator: ibi posto. S cundum templum construxit Helena Constantini mater in monte Olivarum, loco ascensionis Domini in coelum: Tertium Bethlemi, loco nativitatis. Hoc tempore primum fit mentio ornatus in tem plis antea incognitus, ortum habens exConstantini & Helenae munificentia & devotione. Rustinus histor. Eccles lib. I. cap . narrat Helenam in loco, ubi crucifixus pependerat Christus, ejusilem cnlacem miraculose invenisse & agnovisse, & praeterea clavos, quibus cruci assivus fuerat, ibidem reperisse, ex quibus frenos & galeam belli usibus aptam sibi Constantinum composuisse addit. Idem rofert lib. I. c. I Socrates; i. c. I S. Theodoratus; ct I. r. c. r. Soramenus. Sed nihil de iis, quod mirandum, Eusebius, cum fuerit in adnotandis & describendis similibus diligentissimus, & tempore Helenae, & integro seculo ante praedictos historicos vixerit. praei rea mirum videtur quod ex clavis frenos & galeam saetos dicant, cum tamen hodie Romae, Mediolani, Treviris, & forte alibi cum
summa veneratione adserventur de ostendantur. qui plura volet ubdeat Vosium Harmon. Euang. lib. 2. cap. T. A. c. 3 ic. Antonius dictus Magnus cum frequenti monachorum numero insolitudine & montibus AEgypti floret, quo confugerant timore pedi secutionum, relictis urbibus, ubi rirunt in summa rita etate Orerum sanctitate, cum jejunandi ct rigilandi rigido exercitio, &c. Athan
ed Unde autem monachi originem habeant diversa est diversorum A. c. 3 53. opinio, sed ab Essenis Iudaeorum ascetis ottos illos esse ob exactam similitudinem Monachi seu Anachoritae & Eremitae Christiani cum Iudaeo Esseno,valde est probabile. Hac occasione paucis eorum originem demonstrabo. Primus omnium monachoium seu Eremib
468쪽
a rarum inter Christianos fuit Paulus Thebaeus Egyptius, qui natust annos 2 3, an . C. etsi fugiens persecutionem Imperatoris Decii, abiit in desertum, ubi cibum ct restimentum illi palma praebebat, & in-s cognitus & solus annos so fere moratus est usque ad annum C. Isi,u secundum supputationem Scaligeri,quo anno obiit praesente Anto- D mmma nio etiam Eremita, ut in ejus vita scribit Vieronimus, quam ride apud et Beribertum Rostre dum lib. i. de ritis Patrum. Secundus fuit idems ille Antonius AEgyptius, dequo vide invita Antonii ab Athana soli descripta, (quamvis ibidem praedicti hujus Pauli non meminerit Athanasius i qui monasterium in Thebaide Panchom ii primus ha-
: liuit, & plura coenobia condidit, & multos alios timore persecu- tionis relictis civitatibus ruri aut in desertis degentes collegit, coe- i xviiii aque vita primus jecit iu stremo fundamenta, ita ut Coenobitarum B . m. M.
manuchorum idem institutor sit habitus, vel potius restitutor, si Efenorum, C. 3 i 8. i qui in to sub Marco primo Alexandrinorum Disopo floruerunt , ratio aliqua habenda rideatur, quos Christianos fuisse suo loco, an . C. Gq. . et Charimis, inquit Baronius, idque rationibus satis probabili- bus, imitatus in eo Eusebium, Epiphanium , & alios. sed quod Chri-
i xbn essent, O mer. Essent, statim initio libri ostendit Philo. sed O .relis M. x
, Subbati summus cultui ct reliqua, qua a Philone de ipsis narrantur, satis pHleritatis damnant Eusebium, O reliquos reteres, qui Eusebium secuti, , idem hariolatisunt. Sed in Annalium tomo primo tacitὶ perstringitur opi- tuo nostra ab auctore, qui tamen fatetur, veros uenos Iudaeosfuisse. Mi- rati sumus, quomodo illeputarit in unum hac bene convenire posse, Iudaisemum se Christianismum. In hoc probet, ait reteres Patres idem scribere. su Eusebium. Atqui ex Eusebio hoc desumpserant, ct ejus auctoritate, cantenti Philonem non consuluerunt, quem si legissent, nunquam tam ridi- asententiae sensum accommodassent. Eaec vero puerilia sunt, inquit, saetiger in pro legomenis in opus de emendatione temporis, quem etiam vide dicti operis lib. 6. in initio. sed videatur ipse Philo lib. d. 3 fucantemplatira, ct Iosephus antiq. lib. I S. cap. r. ct de bello Iudaic., cap. q. item dissertatio Porphyrii Philosophi Pithagorici lib. q. de . . Axentia. Tertius Eremitarum sitit Hilarion, qui in desertis Palaestinae prope Catam vixisse ab Hieronymo in ejus vita describitur, de
similiaris illi fuisse dicitur Epiphanius Salaminae Episcopus,qui flo-
469쪽
HisTORIA SACRA ruit secundum Bellarminum an. C. 3 o. de Nilar sies aliis for
ii ct palaestina monachis ride Soromenum I. g. c. I
In Occidente primus fuit Benedictus Nursinus, in Umbria Italiae regione natus, qui cum diu in solitudine vixisset, tandem ad Cassini
montem, & villam M. Varronis an. C. set'. coenobium condidit,
apud posteros valde celebre. Hunc secuti infiniti alii .nam Benedictbni postea abierunt in Cluniacenses,Camaldunenses, Vallis umbrenses, Montoli vetenses, Grandi montenses, Cistercienses, Sylvestremses, qui & humiliati appellantur, Coelestinos, Divae Iustinae. In Anglia S. Gilbertussiam instituit religionem, sicut in Germania Mellicenses, Castelenses,& Burfeldenses: imo & totidem fere Monacharum familiae institutae sunt. Novi postmodum orti sunt ordines, &alterius familii, ut Hieronymiani simpliciter dicti, & Hieronymiani eremitani, qui B. Hieronymi imitatores esse voluerunt. praeterea Augustiniani Canonici seu regulares, & Augustiniani Eremitani: atque is primus est ordo mendicantium, & tamen de utriusque ot-dinis origine ambigitur,qua in vis in diversas divisi sint familias. Hos secuti sunt Cariusiani, Carmellitae, qui sunt secunda mendicantium secta, Praemonstratenses, & Crucigeri. Postea exorti sunt Praedicatores seu Dominicani, qui sunt tertia mendicantiu familia, & Franciscant, divisi in Minores, Caphinos, i Recollectos,&Observantes,qui quartu efficiunt mendicantium c itum. Francisci regulam etiam sequitur ordo sanctimonialiu S. Ch. irae.Ordines praeterea sunt Trinitatis, Servorum Deiparae, Brigidem .sium, Iesuatorum, Novorum Eremitanorum, Bonorum hominum, Minimorum , Iesultarum &c. Sunt etiam ordines militares,ut lateo sequitum Rhodiorum seu Ioannis Hierosolymitant, Templariorum,
militum Teutonicorum in Germania, Divi Iacobi, Cajatrave es iin Hispania, milites Iesu Christi in Lusitania, Sanctae Mariae de
demptione captivorum, & milites Montesiae in Arragonia,&c. lMonachi autem antiquitus dicti sunt, quod solitudinem promiti rent,& coetus omnes, quantum fieri 'iuet, fugere deberent, procul ia reliquorum hominum consuetudine secedentes, ut cultui divino melius vacare possent, & vitam agerent nomini suo respondentem
in solitudine. Nam Monachus Graece indicat hominem solitarium.
470쪽
ng CONCILII s. promittunt plerique castitatem, paupertatem,& obedientiam. Bella sane num io , inquit I/olydorus virgilius assectiones animi possent rauistris compesti, o caro solitudine o otio domari, id quod dirus Uieroxumus valde laborando , ut ipse testatur, escere vix potuit. quem vide de Monachis sui temporis epist. ad Eurichium , O am O. epiti. I 3 T. cap. 18. Et Sereri Sulpitii Gallum de Monachis Orientalibus. Ego, ut verum fitear, primam & liberam illam inter Christianos institutionem improbare nunquam potui, nec etiam hodie eam aspernendam censeo. si quid a quibusdam in ea peccatum,tollatur abusus, restituatur usus. multum sane, ut ego quidem judico, & reipublicaeta Ecclesiae utilitatis adferre posset, ad propagandum apud Indos &alias nationes exteras Christi Euangelium. Hodie vero multi vix ex ephebis egressi nimis properis & saepe minus prosperis matrimoniis obruuntur, imo suffocantur. Donatus hoc fere tempore fit post Majorinum Carthaginiensum A. c. 3 3 imnatistarum Episcopus; homo superbissimus, sub quo exorti Circumcelliones , qui multa immania scelera adversus Catholicos perpetrarunt. Augub. pagim. . Magni motus inter Athanasium& Eusebium Nicomediae Epi- A. c. 33 scopum. Hic Baronius carpit facilitatem Constantini, qua calumnias ab Eusebianis in Athanasium dictas admittit. . Ad sedandas illas turbas Tyrum convocat synodum Constanti- A. c. 33snus, ut testantur Eusebius inrita Constantini lib. cap. i. D PFn. lib. I. cap. II. Socrates lib. I. cap. 2 o. Theodoret. Ilib. 2. cap.
et . Solom. lib. 2. cap. et q. Apud quos invenies epistolam Constantini ad Episcopos , & in ea manifestum imperium in Ecelesiae ministros. Eusebius loco praedicto de synodo Tyrensi: Imperator collegit ex omni AEgypto, Africa , AD , Europa , frequentem Episcoporum coetum, post Nicamum omnium maximum , &c. quod idem concilium postea Hierosolymas est deductum e ubi Athanasus accusatur, damnatur, & relegatur ( sed ab inimicis suis, ut dicebat, quos ipse damnaverat; Treviros in Gallias. In synodo Tyren si multa crimina falso ab Arrianis Athanasio objiciuntur, ut contemtus edicti Imperat' ris, amputatio brachii Arsenii, quoad fascinandum uteretur, stuprum &c. Innocens tamen Athanasius