장음표시 사용
471쪽
exilio multatus Treviri aliquamdiu degit. Socrates, Theodore tanquod primum est Athanasii exilium et sed postmodum sedi restituitur a Constantino Minore Magni Constantini filio. an. hoc loco exilii dicitur composuisse celebre illud symbolum; inbcunque vult salvus esse &c. de quo accuratam xi e dissertationem roseid. Ombolis. Offert in illa synodo fidei formulam Arius, sed quorundam opinione ambiguam & callide composnam : omissum enim fuit vel bum Consubstantiale. Recitatur a Socrat. I. c. I p. So omlib. r. c. 26. & fere eadem est cum symbolo dicto Apostolicor quare auctoritate Concilii Hierosolymitani, & approbatione Constan tini Ecclesiae suae Arius cum suis restituitur, sed a populo non rhcipitur. Moritur Silvester Episcopus Romanus.Et nota aS. Petro usque ad i. hunc Silvestrum omnes Pontifices mortuos esse martyres , exceptis quinque aut sex Confessoribus ; sic eos vocat Cyprianus, qui multa pro confessione Christi passi, mortui sunt morte naturali, ut &hic Silvester primus, de quo licet omnia, ipso confitente Baronio, temporis injuria sint incerta, sic loquitur idem Baronius: rerum eis praciarae rogestae licet in terris nobis obscura Deo tamen O angelii Ohominibus in caelis perspicua ct conspicua apparent: Quarum Ecclesa tholica benὲ conscia, anniversaria commemoratione recolit nomen e usi u pote sacerdotis rerὶ magni, Pontiscis Maximi, Principis Episcoporum, ha- redis apostolorum: qui ct primatu alter Abel, gubernatu Noe, Patriarchata Abraham, ord ine Melchisedech, dignitate Aaron, auctoritate Moses , sua catu Samueleetestate Petrus,ac denique exstitit auctoritate Christus,dec. Vide stupenda elogia, quorum tamen nemo scriptorum Ecclesiasticorum, aut antiquorum patrum, quod sciam,meminit, sed imitatur Baronius ex parte Gregorium NatianZenum, Nyssenum, &Sytum Ephrem in laudibus Basilii an . C. a 8. A. c. 336. Constantinus Imperator tribus, ex Fausia Maximiani Imp ratoris silia, filiis, Constantino Constantio & Constanti imperium orbis Romani partitur, & in fide apud multos male audit. Athanasium Alexandriae, Marcellum Ancyrae Epitapos synodi Nicaeni acerrimos defensores exilio damnat, Arrianos restituit, & in fine vitae ab
472쪽
si Eusebio Nicomediensi Episcopo, Arrianorum, ut dicitur, Coryphaeo baptigatur, quod, donec ad Iordanem fluvium ventum esset, differre voluerat: sed animose defenditur a Baronio Constantinus,& deceptum ab Eusebianis probare conatur, quem vide. Hieronymus in Chronico suo ad ultimum annum Imperii Constantini ita scribit: Constantinus extremo vitasvae tempore ab Eusebio Nicomediens Episvo baptiratus cn Arrianum dogma declinat, a quo usque in presens tmpus Ecclesarum rapina, ct totius orbis secuta es d scordia. Eadem fere habet Chronicon Isidori, & vide Theodorctum lib. 2. cap. haronius ipse consequens hoc admittit, nempe, si certum c Constantinum ab Arriano bapti ratum, eum etiam in Arrianorum perfidia baptietatuita. Verum antecedens hoc negat, de ad loca supra ad- eum non satis solide responitet: nam propugnat veterem sabulam, de Constantino a Sylvestro Papa baptismate tincto. Vide plura
pia Baronium tom. 3. ad an. C. 32 . Constantini 1'. nec non locum Luciferi Calaritani Episcopi, qui lib. i. pro B. Athanasio causesam exilii Athanasii, in quod conjectus filii post Consilium Nicaenum a Constantino, hanc dicit fuisse, quod Oluentes Arrianis. Eri , ut locus tomo tertio Baronii pag. 38s. Vide omnes historicos Ecclamsi sti ai ct Euseb. de vita Conflant. lib. g. cap. 61. 62. &c. i Arius moritur, delapsa alvo cum fluxu sanguinis, intestinorum de viscerum. Socrates I. a. c. et s. Sor om. I. r. c. 1 8. insne et sed di versi diversimode, ut fieri solet, hanc historiam narrant, quam conciliare
Moritur Marcus,succedit Iulius Episcopus Romanus. A, . Moritur Constantinus in suburbio Nicomediae, jam bapti ratus ab Eusebio urbis Episcopo, cum vixisset annos imperasset anopo. menses p. dies et T. & sepelitur Constantinopoli in Basilica Apostolorum sic Constantinus,morti vicinus, ut habet Eusebius, &Am- lapsus etiam in oratione funebri Theodosi testatur, baptietatur: quod & filii illius imitati sunt. nam Constantius in agone fere voluit baptiχari: Constantinus & Constans interfecti sunt antequam baptitarentur. Idem affirmat Baronius ex Ambroso de Gratia noti Valentiniano Imperatoribus. Constantinus quantum ab Euh- . laudatur, tantum arasmo pagano vituperatur. Vide Leoncla-
473쪽
Constantinus autem secundum Eusebium historicum Concilia convocavit, Episcopis imperavit, quaestiones deside composuit, preces, dies festos, & modum eos celebrandi praescripsit, imo quasi sacerdos Deo suo sacrificabat, & se Episcopum his verbis vocabat: Vos, inquit, intra Ecclesiam, ego extra ecclesiam a Deo viscopo consti tutussum. Eusebius lib. q. cap. 18. 22. et q. &c. in vita Coustantini Succedunt in locum patrissmperatoris tres filii, Constantinus natu maximiu, cui contigit Europae pars trans Alpes, nempe Galliae, Hispaniae, Alpes Cottae, Britannia & Hibernia. Constantius natu secundus, cui imperium Orientale AEgyptus, Asia, & Thracia cum urbe patria: & Constans natu minimus, cui contigit Italia, Africa, Illyricum, Graecia, Sicilia, cum reliquis Insulis. Euseb. rha
Constantini cap. 63. RUn. l. I. cap. I l. Socrat. I. I. cap. 2 s. Theodoretus lib. 2. cap. 3 I. Soetamen. I. r. cap. 3 2. oros. I. P c. 28. Ors. Eutrop. Id. x. Zo uitlib. 2. Quidnam, quaela, nunc remedii superest ad conservandam Donationem Constantini factam Sylv stro Episcopo Romano, qui beatiss. Petro: & Paulo, & Beato Papae Sylvestro, & omnibus successoribus concedit potestatem & gloriae Imperialis dignitatem, cum omnibus ornamentis imperialibus, ut corona&c. Quam tamen doctiores omnes tanquam suppostitiam rejiciunt,& ipse Baronius genuinam esse negat. Conatus tamen al, quid est pro magnitudine Imperii ecclesiastici Genebrardus qui donationis Coni antini non inen, init di cui respondit M. Antonius Marcellus, patritius de Senator Venetus, labro de seculari Ram: norim Pontificum jure. Sed examinemus ipsum Donationis edictum, & quid veritatis in
eo inveniatur consideremus. Im Praemittemus hanc donationem non posse esse veram, cum vivo Imperatore Imperium inter tres
hos sit divisum, ut paulo ante ex variis historicis demonstravinius.1' Urbis Episcopi ab eo etiam tempore se semper Imperatoris v carunt servos,& iidem Imperatores Romam suam dixerunt urbem. Nemo veterum historicorum, tam Christianorum quam geniblium, tam Ecclesiasticorum Auam profanorum hujus donationi memb
474쪽
s meminit:Nec Eusebius,nec Russinus,Socrates,SoZomenus &c.inter Christianos; nec Zosmus, Ammian. Marcellinus , Eutropius interi Gentiles. In hoc edicto fit mentio Constantinopolis , cum neca eum condita esset. s' Lepra laborasse dicitur Constantinus Magnus, et quod de alio ejusdem nominis Imperatore narratur apud historicos.c Loquitur de fonte sanguinis puerorum , qua sanaretur leprosusu Imperator; item de apparitione B. Petri & Pauli Constantino facta, & tamen eorum nulla sit meptio apud Eusebium, qui satis pro- et liete, ejusdem descripsit vitam. Constantinus dicitur baptiZa- rus a Sylvestro Episcopo Romano, cum sit bapti=atus sub finem et vitae in suburbio Nicomediae ab Eusebio ejusdem urbis Episcopo. i Traditur Sylvestro non tantum potestas Imperialis . sed rei principatus supra reliquos Patriarchas, contra canones Concilii Nicaeni, paulo post sub ipso Constantino celebratir imo de su- l pra Episcopum Constantinopolitanum, qui necdum erat in rerum naturi, ut nec ipsa Constantinopolis r nam mutatum est a Bretantium urbs Thraciae in Constantinopolim, i o fere annis postii Constantinum quarto Consulem Constantinus concedit Syl- vestro principatum in omnes totius mundi Ecclesias; sed nemo, plus juris in alium conferre potest, quam ipse habet. Io Duplex, est error in scriptionis tempore, aut allegatione Consulum et scri, bitur Coss. Constantino quarto & Gallicano , cum Imperator, Constantinus secundum fastos nunquam cum privato fuerit con- , sul, & Constantinus quarto fuerit consul cum Licinio an. C., gis. Gallicanus autem cum Bata an. C. 3 I . Baronius putat hoc edictum ab aliis ita interpolatum aut corruptum, & in Graecos criminis invidiam transferre conatur, sed alii sub Paulo I. id fibrica, tum censent, alii sub Gregorio secundo, qui expulit Imperatorem, Leonem Isauricum Italia, cum necdum donatio facta esset a Pipino.
Unicum autem pro hac donatione argumentum adfert Baronius,
, nimirum, quod Pipinus dicat a Longobardis Episcopo aut Ecclesiae, Romanae ablata se restituere. quod verum esse potest de quibusdam, agris & possessionibus privatis: sed haec nihil la hanc quxstionem.
tradunt donationis hujus mentionem primo fictam tem, Die Leonis IX.
475쪽
ret HasTOR 1 A A C R A. , Quidquid id est, timeo Damus, i eoque Minos. ivide diploma dostgtionis. Ottonis IlI. an. C. goor. in quo e Constantini donatio rejicitur , &sej iisdeni labrica cuidam Ioanni Diacono, cui cognomen a Digitis, tribuitur. l
. Audi illud lectu admodum sue undum,quod in Camerarii subce
vis oper. cap. 6 l. inveni uri Venetos nempe, ante aliquot annosa Pom
tifice Romano ,postquam ancomam in suam potestatem redegisset, interpe lalaifuisse, quo jureaeemghia Salias uri viliones in muri adiure sibi solii vindicarent sum tamen silla pririlegia hac de re monstrare. , que jus suum docere legitime possenti: ad hanc rem eos respondisse,se miratri,quod ista pririlegia peterentur demonstrari , qua Ponti es ipsi praei se, ct qui archer a , tanquam rem sacram diligenti ) in sima hir,
conservarent: eaquefacile reperiri posse,si donationis Corum itini membra na pars exterior, in qua ea majussus litteris scripta essent, accuratius in spiceretur. Sciebant enim Veneti donationem illam ab otioso quodam homines messe, ctfraudulenter suppositam. Fraudem etiam viderunt Antoninus, Ottosti gensis, Apentinus, Aciatus iurisconsultus, rem scum fautor maximus, Laurent. Italia , CHacius, Pubius, Marsiliis Fic
Post Constantini Imperatoris obitum statim omnes patruelearius militatis oppressit seditio, si non incitante, saltem dissimulante Constantio Imperatore. Cum his etiam Optatus patritius novo&a Constantino excogitato titulo, & Ablavius praefectus Praetorio trucidati. Tum Dalmatius Constantii fi atris Constantini filius, bli&Iuliani frater etiam periit: quod Iulianus ipse testatur epistola
ad Senatum populumque Atheniensem scribens e Gallum aegritudo, . Iulianum tenera aetas ( erat enim quinquennis vix necis traxit. Et
pauid post dicit Gallum caesum in unius spadonis di cubicularii gratiam. His parricidialibus auspiciis imperium inieres atres tres , quos inter haud
diu concordia reuuit. Petavius ex Eutrop. lib. Io. Socrat. lib. L. cap. s.
Eorimi lib. 2. A. c. 3 38. 'Athanasius ab exilio Treviris redux , per Constantinum filium regio diplomate Alexandrinae ecclesiae restituitur. Araiani autem
ipsi statim negotium facessunt, quod restitutus esset absque Syn
476쪽
D E C o N et I L i r s. 23 Magnae contentiones inter Athanasii asseclas & Eusebianos. Eu- A. c. 3 3yi sebius hic erat Nicomediensis, qui per Constantium succedit in lo- et cum Alexandri, Episcopi Constantinop. & caput erat Arrianorum. Populus vero eligit Paullum. Orientales accusant Athanasium apud. Julium Papam Romanum. a Constantinus cum limites sui imperii auctos vellet, bellum mo- A. c. 3 o. vel Constanti fratri, sed apud Aquileiam occiditur: sic summa imi perii occidentalis in Constante remansit. J Eodem anno moritur Eusebius Caesareae Palaestinae Episcopus,viri Hieronymo diligentiss. & doctiss. Cedreno eri n)Au, oi .
a nifino erudite defendunt:Baronius eundem ejusdem hi reseos accusat, , di vere ut riderelicet demonstrat. Euanrelua I. . c. s. ct L s .c. r. O in rima , ct in oratione in laudem eiusdem, Ostri) alibi. Vide, Hieronymum. nec tamen ideo ejus libros rejiciendos quis existima, redebet, cum alioquin sint eximii, imo forte necessarii , cypropter, rerum notitiam singularem, qua ad instructionem pertinent, usiuequa pieitan renuendi , ut loquitur Concilium Roman. sub Gelassio. Excellunt ejus Chronica,praesertim cum notisJos Scaligeri. lib. de praepa- , ratione Euangel. & historiae Ecclesias . qui quamvis fuerit veterum, accuratissimus, aut, ut loquitur Hieronymus, diligentissimus, non i, tamen fuit sine magnis erroribus, ut loquitur de emendan temp. in animadversionibus in ejusdem Chronica. Graves imperante Constantio & cominui tumultus infestam ha- , buerunt Ecclesiam. Nam Arriana haeresis, quae Constantini metu se, hactenus represserat, caput erexit. Una mali tanti dux foeminai Constantia, quae Licinio nupserat, & moriens presbyterum quen. Rusio. I. i. , eam Constantino fratri commendarat, Ariana imbutum haeresi, ii quem ille magni deinceps fecit: eique moriens testamentum suum i commisit. Quod ubi Constantio in manus tradidit, non minore se,
apud hunc loco esse coepit. Quare ut de Arrio revocando Constanti- c. q.; no persuaserat; sic apud Constantium perfecit, ut isti resis illius 'i Lutorem se profiteretur acerrimum,ejusque dilatandae studio cuncta, pusteret. Petarias.
477쪽
et Hrs TORIA SACRA peratorem & Iulium Romae Episcopum : qui Romam Concilium
tam Orientalium quam Occidentalium convocat. Cum vero Orientales, seu Eusebiani, ut loquitur Baronius, non venirent, Athanasium Alexandriae,& Marcellum Ancyrae Episcόpos absolvit, &ad sedes suas remittit, cum literis satis animosis ad Episcopos Orientales i qui aegre eam reprehensionem ferunt, & ad Iulium Romanum Episcopum epistolam scribunt,ironiae plenam,& gravissimarum mi.
narum non expertem, negantque Romanam Ecclesiam , quamvis
prima sit omnium, quicquam juris in Orientales habere(quod dixe rat Iulius ut nec Orientales in Romanam et indignati se posteriores ideo ferre, quod magnitudine Ecclesiae superarentur, idque cum virtute & pio vivendi instituto longe superiores essent. Vid.
nienum lib. 3. c. q. ct Socratem lib. 2. cap. ii. de litteris Iulii Ei Orientales, inquit, ubi eas (literas Iulii acceperunt, Iulii reprehensionem contumelia loco ducunt et Concilium Antiochia convocant, ibi oratis convenerant,de communi omnium sententia epistolam conscribunt,per se in Iulium acrius insimulant, ostenduntque,si qui eorum arbitrio Ecclesia forte exacti essent,rem ab eo non debere decrevi: nam quando Episcopus Roma
Noratum (seu potius Novatianum Ecclesia exturbarat, ipsos inimmo contradix se. De M. lib. Scripserat ad EpiscoposOrientales Iulius, illos contra canones Eccle as. e. t 3 , egisse, quod ipsum ad concilium non rocassent, quippe cum canon Ecclis i. retet, ne decreta absque sententia Episcopi Rom. Ecclesiis sanantur , de & accusat eos, quod contra Fdem Concilii Nicani novas res moliri fuerat
quodque contra Ieges Ecclesia ipsum ad concilium non rocarant. Nam ingem esse ad sacerdotii dignitatem pectantem qua pronunciat acta illa irrita esse, qua prater sententiam Episcopi Rom. constituuntur, &c. Verum haec quidem ab Episcopo Romae Iulio scripta dicuntur, sed non probantur , nec unquam mihi visus talis canon , sed potius contrarius este, Mis. M. quartus & quintus concilii Nicaeni. In Sardicensi synodo hujus i
s. s. p. re argumenti canones inveniuntur, sed de hac pollea: nam illa anno convocata, & an. C. g T. celebrata est. Quare ego mihi vir
imaginari possum haec scripta esse a Iulio ante Sardicense Concialium , cum repugnent canonibus Nicaenis, consuetudini & rationi fuit ille Papa multorum judicio vir nimis prudens, quam ut tam grandea
478쪽
grandes &tam manifestos committeret errores. Ego malo eos imputare Socrati de Soeomeno,historicis non raro cespitantibus,apud quos non paucos errores observat de refutat illustrissimus annalium
. scriptor Cardinalis garonius ad an. C. s r. & alibi. Cum vero magnus ille vir ex hoc loco statuat Episcopum Romanum Orientis etiam ac totius Orbis Episcopos plenam h citandi &ablatuendi seu condemnandi habuisse potestatem,sic ad ea respondet vomus: Quae sententia satis refellitur, vel ipsis Synodi Antio--HS chenae, in Encaeniis habitae, literis, ad Iulium Papam. Nam quid scripserint abunde ex responso Julii cognoscitur. Nihil aeque graviter ferunt, quam quod ille Orientales citandi auctoritatem sibi vindicasset. Et tamen excusari Iulius potest. Nam Eusebiani legati, cum a presbyteris, quos Athanalius & Alexandrina synodus miserat, convicti essent; Concilium petierant ,in quo solide se crimina Athanasio ingesta comprobaturos debant. id mirum igitur, si Julius, primae sedis Episcopus (cum Athanasius, qui proximae sedisseret iis temporibus Patriarcha ab Orientis Episcopis opprimer itur, iique hoc mirifice studerent, ut penes Occidentales etiam, ac praecipue Iulium Papam judicium foret d e synodo consenserit, in qua de Athanasii caussa ageretur: & propterea uti ad Patriarcham, ita ad Eusebium etiam, & alios q ui de Athanasio literis suis questi erant de die Synodo decreta, literas daret p Sponte se submiserunt ., legati, nec ullis potius se Athanasius submittere malebat. Nec generale poterat Concilium esse, in quo omnium principis Ecclesiae desideraretur auctoritas. Sed ut illa ob primae sedis honorem agnoscimus; ita negamus hinc sequi, Julium sibi in Ecclesias Orientis potestatem ullam vindicasse, Longe aliud liquebit, ipsam Julii epi- rstolam, san8 modestam , legenti apud Athanasium A pologia secun- xidi. Nec ea mente unquam Romam se contulisse Athanasium, quasi illum unum haberet cucumenicum pastorem et indicant haec ejus verba apud Theodoretum lib. q. historiarum c. Huic fdei(Nicaenae omnes ubique Ecelem assensa sunt ut Hispaniae , Brit ira, Gallia, Italia, totius Dalmaria, &c. Ubi videmus Ecclesiam Romanam non memorari seorsim; sed sub Italica compre-
479쪽
is His TORTA S A C Ari. Nec sane Athanalius Romanum Episcopum unquam vocat niversae Ecclesiae Episcopum: sed apud eundem Theodoretum
lib. ii. cap. I S. Liberium appellat Episcopum Romae: & lib. de Synodis, duos referens Dionysios, unum Alexandriae, alterum Ro- .mae praesulem appellat. Et Epistola ad Africanos nominat Dama- sum Comministrum suum,& magnae Romae Episcopum. Quae t tis arguunt, Romanum Episcopum pro Romano ac particulari, non cecumenico pastore, habuisse. Hae ro r. ,
Concilium Antiochenum per Encaenias Ecclesiae Antiochenae hoc an. 3 i. convocatum est ab Imperatore Constantio, cui & ipse interfuit, ubi convenerunt Episcopi so, & juxta alios plures; multi orthodoxi, pauci Arriani. Canones habet et s. i approbat Concilium Nicanum in celebrando Paschatii festo. Condemnat eos, qui S. scripturam in templis audiant, ct non
municant, quos vocant audianos. g. retae clericum ad aliam Ecclesiam migrantem ibidim commorari. . . . Vetat Clericum exauctoratum ministrare.
s. Condemnat clericum, qui contempta sita Episcopa, ct relictas ancei D, alibi altare erigit. c. retat suscipi ab aliis clericum asio Episcopo excommunicatum. . Vetat suscipi peregrinum absque paciscis.8. Chorepiscopo canonicas scribere permittit, non ver. v bter ra. i. y . Metropolitano dat caram totius provincia, ut ne ipso nihil magni re liceat Episcopii, neque ipsi De Episcopis. Io. De oscio chorepiscoporum. II. retat Clericos adire Imperatorem sive consilio Episcoparum O Meti pastam. Ir. Clerico ab Episcopo exauctorato non premittitur adire Imperat. si majorem Episcoporum synodum. IJ. Vetat exterum clericum in aeui provincia quidsuri agere sine rei si Metropolit. O Episcoporum. I . . Si quis Episcopas accusatus sit in unodo proriaciali, di sententiae ra- runt, vicinos convocare subetur D copol Metropolitanas , uipereat Picampropinciales sis decidatur.
480쪽
Si quis Episcopus accusatus ab Omalibus comprovincialibus P vivii is . - --narussit, ratum O Jrmum esse judicium statuit. i ruat ordinari Episcopum sine consilio Metropolitani ct S nodi Di, imp parum ad epitandas controversias Ecclesiasticas, bis in anno concilia celebraris iubet, nimirum in pere se autumno , secundum Canonem Concilii Nicenia p tum, dec. Hic paucis quid monendum de corpore canonum, prout a Iustiniano confirmatum est. Illud autem comprehendit quatuor Concilia cecumenica , primum Nicaenum adversus Arrium e secundum a Constantinopolitanum adversus Macedonium et tertium Ephesi is num, adversus Nestorium , quartum Chalcedonense adversus Eu-a vchem. Postea autem quinque synodi insertae sunt inter Nicaenum& Constantinopolitanum Concilium; nempe Ancyranum, Neocaesariense, Gangrense, Antiochenum, & Laodicense, ut alibis diximus. Hoc corpus synodorum Dionysius Exiguus, Abbas Romanus, natione Scytha, e Graeco Latine vertit sed ille adjecit sy-: nodum Sardi censem, de qua paulo post. Inde prissationem Iustelii.
adcan. .ct 8. Antiqui in eo consentiuntdam tum a tempore Con-
cilii Nicini motis fuisse,utEpiscopi negotia sua inter se litteris communicarent,quae diversis epithetis, pro ratione objecti, profereban- .c tur; nam respectu conditionis eorum qui scribebant, dictae fuerunt nomine generali, Ecclestiasticae. Respectu vero vinculi, quod erat in- in eos, qui eas mittebant & remittebant, tres diversos habuerunt titulos; & dictae fuerunt communicatoriae, O pacisca: respectu regu la, quae eas reddebat necessarias, Canonica: eaedem litterae, diverso
respectu, nunc vocantur commendatitia, 'sic ei, Paulus 2 Cor.3. I.
i nunc dimi seria, sonAuli ut , quando quis itineri se accingit, eas secum adducit tanquam testimonium fidei, vitae, morum dec. vide
'. apostat a 3. Latini plerique eas appellaniformatas, per quarum
commercium &contesserationem, ut loquitur Tertullianus, ad- mirando modo communio inter Ecclesiae membra, etiam magnis intervallis dissita, exercebatur & conservabatur. formatis autem lit- laris certae notae, ut serunt, ac tesserae, certa signa ac symbola adhi-
antur, ex quibus cognoscere licebat an genuinae vel suppositi-Hhli 1 tiae