장음표시 사용
491쪽
crucifixus, mortuus Osepultus: qui resurrexit a mortuis tertia die, a cendit ad caelos, sedet ad dexteram Dei patris j ct renturus est in fusculorum iudicare ripas ct mortuos, ct reddere unicuique secundum ephra sua et culus regni non erit Fnis, sed manebit in secula seculorum et nam sedebit dil dextram patris non solum dum hoc seculum manet, sed etiam in futuro. Et in Spiritum sanctum, hoc est, parulatum, quem promiserae Apostolis, O post ascensum in caelos misit, ut doceret, ct suggereret illis
omnia, per quem Anctificabuntur animae illorum qui rerὶ in eum credua t. Eos autem qui dicunt stium ex nihilo constare aut ex alia substantia quam ex Dei patris, aut tempus esse cum non esset, Ecclesia catholica a se alienudecernit. Socrates lib. t. cap. q. Hilarius lib. de synodis. Huic similis est,obo missionem vocis homousios, Antiochena,&Orientalium Sardicensis fidei confessio, quarum auctores di sti sunt
Semiarriani: quia, quamvis nullam contineant haeresia, vox tamene bior in iis reticetur Caussam patres addunt, non deceat formulam silei ct sata iis nostra conscribere,vis ex rerbii h S scriptura desum:u:
quod vocabulum illud, etiam cum de Deo agitur nusquam in scri pluris usurpet quod nulli datum sit 'ovisse divinitatis genera tionem , nec cuipiam liceat illam tam anxie inquirere. Gregorii Naxianγeni verba sunt in oratione priore , de Theologia et Audisrenerationem: his cetrωe, quomodo, ne curiosὶ inquirai : Et: Dei generati
silentio honoretur, dec. Audiamus Athanasium de synodis pag. os. Nos non sumus in statu inimici adversus illai, qui omnia ea recipiunt qui Nicae scripta sunt, ct scrupulum tantum habent in admittendo reris
his: Ficv. nam non ita urgemus ct instamus contra eos, quimadmodum contra Arriomanitas, aut pugnantes adversus Patres; sed loquimur cum
illis, uti solent fratres cum fratribus, qui easdem quidem habent cogit times, sed tantum discrepant in nomine, aut rocabulo. nam confitentes Flium e se ejusdem cum Patre essentia, O no' alius h post eos, nec est creatum aut factum sed legitimὶ θ naturaliter genitum, eumque semper fuisse cum Parre, cujus verbum est O sapientia, non longὶ absunt madmittant dictionem hac, mox. Ejusmodi est Basiliui ancrranus, qui de se, scripsit. Et nota, haec scripta esse ab Allianasio post mortem
Constantii Imperatoris, cum Orthodoxi animosius agerent adve
sus Arrianos , jam fere debellatos. Eadem de caussa Philastrius Brixi ensis
492쪽
DT CONCILII s. qay Brixiensis , qui scripsit post secundum Concilium cecumenicum &i casum Arrianorum,dicebat haeresi is: Photinum esse' ratum Sirmio, i pestellam profligatui esset per sanctos Episcopos, id est Basilium & Et eu- ii sum. Et Papa Gelasius ( qui inter opera Cassandri extat sub no-a . mine Vigilii, lib. s. adrersus Eu chium, i ro annis & plus eo, posts mortem S. Hilarit, ejusdem imitans stylum, sic alloquitur adver- sarios suos: Asscit comprehendere regulas fidei magno numero factas per, illud Concilium,quod congregatum est ex omni Oriente Sirmii adpersus Phatinum. Duo sunt Sirmii celebrata Concilia , alterum anno 3 3 1. . alterum an. a s . de quo postea, sed ea a quibusdam male coniun, duntur, cum illud an. 3s I. vocet Catholuum Hilarius & Gelasius, et hoc .vero appellet persi iam Arrianam, O blasphemiam per Osium O: Patmium siriptam, Hilarius lib. de Synodis. Hoc anno illud contra: Photinum celebratum statuit & Petavius & Blondellus, scris quo fere tempore praeter Arrianos emersere semiarriani, qui filium, Dei non cμsirio, sed hista c. ον, non ejusdem sed similis cum Patres substantiae profitebantur r Marcelliani, qui Sabellianum instaura- vere dogma: Photiniani, qui Christum merum hominem ausi sunt, asserere: Macedoniani sive Pneumatomachi,qui Spiritum sanetum,i in creatarum rerum ordinem relegarunt: Anomii, Aetiani sive Eu-
nomiani, ab Aetio Syro, ejusque discipulo Eunomio, qui Patri etiai similem esse filium asserebant. Tum Audiani, & Aeriani; de qui- . bus Epiphanius, Theodorctus, &alii. Apud quos videbis quorsumi ex dat disputationis ferror, O studium contentionis, aemulatione, odio O, malerolentia accensum,videbis, inquam, capillationum fructum ex inepi iii se non necessariis disceptationidui, per quas multa sapὶ cum furore, re utper ebrietatem eromuntur, ut loci vitiar Epiphannas.. Julius Papa moritur, succedit Liberius. i Constantius periculose pugnat apud Mursam in Pannonia cum Magnentio; victus primo impetu Constantii exercitus, postea sui perior fuit, eoque praelio ingentes Romani imperii vires consumptata In expeditione belli Magnentiani coactis copiis unirersit suasit, canctantius, ut Arina secum masteria communicare vellent: semper enim, incratum essesnem vita, ruuli. autem maxime in bella, ubi tot undique millia telorum &c. mitterentur dec. quibus piolenta mors inferri soleret.
493쪽
Quodsiquis, inquit, noluerit hoc tempore amiculum, quo bapti rati solebant ut i, ibi circumdare, is jam nunc dimissus domum re perratur: iraruuis mecum initiatis in bello sociis uti non volo. Ethnicos autem exauctoravit,& in pagos dimisit, unde pagani dicti sunt, quod nomen ad omnes gentiles postea traductum est. Calpisius. Vel potius gentiles dicebantur etiam pagani, quia in civitatibus plurimi, in pagis autem pauci ad Christi fidem convertebantur. Paulo ante hanc victoriam in coelo conspecta est aliquamdiu sigura crucis valde magna& lucida, quo, velut insigni miraculo, omnes obstupuerunt. Vide Sorium. Eccles hist. lib. l . cap. q. de pugna ordinem apud Zosimum. Signum aut Labarum Constantii habebat: Hoc signo rictareris. Erat uterque Christianus, & uterque iisdem signis militariabus Christi nomine & cruce insignitis usus est. In hoc primum bella illud ( pro scelus ) relu portentum apparuit, verba sunt Baronii , Cracem contra crucem inpralium ferri, Christique nomen adrersus Christum in labaro ostentari, ct Chrisitanos in Christianos armatos progredi, sed pro rum alterius partis tyraneus dux esset, alterius vero hareticus Imperata At non aliis plane quam his auspetibus tantum decebat ingredi nefas. Quam hoc nefas sit hodie frequens, nemo ignorat. A. c. 3s . Magnus Basilius, Gregorius Naγianχenus& Hilarius storent. Eodem tempore commorabatur Athenis Iulianus, studiorum caus. sa, Basilio & Gregorio non ignotus. A. c., s s. Constantius convocat concilium Mediolanum,conveniunt Episcopi Occidentales sere trecenti,& cum iis Constantius. Athanasius hic iterum damnatur. Multi Episcopi, ut O Liberius Episcopus Romanus (cujus colloquium cum Constantio Imperatore vide apud Theodor. I. r. c. I s. is.) isti sententiae subscribere recusantes urgente praecipue Eudoxio & aliis Arrianis, in exilium mittuntur. Foelix in
liberii locum eligitur, qui damnationi Athanasii subseripsit, & A
rianis addictus,ab iis ordinatus, cum iis communicavit, & Arrianos Ecclesiae ministros ordinavit. Rusn. lib. I. cap. 22. Socrat.lib. i. .cap.r'.
Theodor. l. 2. c. I s. I 6. Sorom.l. c. S. v. lo. Haec eadem testantura
nastus, Uieronimus In hoc Concilio relegati sunt Dionysius Mediolanensis, cui substitutur Auxentius Arrianus: item Euset iis Vercellensis, Lucifer Calatitanus, Paullinus Trevirensis, de Hilarius
494쪽
DE CONCILtis. resus Pictaviensis,qui eodem hoc anno electus erat Episcopus Pictavorum , ct filia una auctus, ( ut loquitur Venantius Fortunatus in ejus vita qui ad constantium proorthodoxis libellos scripsit tres contra Arrianos, inter quos est acris invectiva in Constantii inconstantiam. In hisce Arrianorum synodis duo eraecipue quaesita & actas uiit; nimirum ut subscriberent damnationi Athanasii, & fidem Nicaenam abrogarent: id est , ut loco clina icv quod est unius substantiae, crederetur citaen bicu,quod est similis substantiae.
Julianus creatur Caesar & in Galliam contra barbaros a Constan-
tio mittitur,nempe contra Germanos, Francos, Alemanos,adversus
quos multa egregie gessit: Cujus secundis rebus invidens Constantius, milites ab eri abstrahere & in Orientem contra Persas transportare studuit: At illi Julianum Lutetiae Parisiorum Augustum
Hoc rescriptum Mediolani promulgat Constantius: Nemo Aru-.A. c. 3s6. em consulat, aut Mathematicum aut ariolum vi augurum O Vatum nava consesso corticescat. Chaldai ac Magi ct cetera quos Maliscos ob facinorum magnitudinem appellat vulgus , nec ad hanc partem aliquid mliantur. Sileat omnibus perpetu. omnis Ayinandi curiositas.jEtenim
supplicio capitii serietur, gladio ultore prostratus, qmcunque usiis nostris obsequium denegaverit, dec. Dux Syrianus crudelissime saevit in Alexandrinos, Athanasium
in Dominico precibus vacantem armata manu quaerit, qui a monachis & clericis subductusaugit in eremum, ubi delitescit ad mo tem Constantii. Introducitur ejus loco in Ecclesiam Alexandrinam Georgius Cappadox dictus, sed vere Cilix,secundum Ammianum, malus genere, O animo prior, ut loquitur Narianγenus in vita Athanasi,qui quam immanissime adversus AEgypti Episcopos grassatur,ta Alexandriae ipsa die Paschae in Orthodoxos in templis orantes cum tribus militum armatorum millibus ruit, nulli sexui parcens, Athanas apolog. ad Constantium. Hoc est tertium Athanasi exilium: sed resti ruitur a Juliano an. 36 r. non amore Athanasii, sed ut in tere Christianos majores excitaret turbas.
495쪽
Hoc anno praesente Constantio quorundam Episcoporum conventus seu synodus fuit habita Sirmii, in Pannonia, in qui confessio fidei omnium pessima Latine scripta est per Osium & P tamium, praesentibus Valente V rsacio, Germinio,& aliis, quam. B. Hilarius appellat perfidiam arriatiam, & alibi blasphemiam per Cum ct Potamiam scriptam. Athan. de fixod. ct Nilarius de ora sit. Cum vero Olius vi & verberibus coactus huic fidei subscripsit let, Liberius Beroeam relegatus per Demophilum Arrianorum primipilum,& ejusdem urbis in Macedonia Episcopum seductus, ibidem eidem confessioni subscripsisse videtur. nam diversas ad diversos Arrianae sectae Episcopos & ad ipsum Imperatorem Beroea scripst
epistolas, quibus suum cum Orientalibus consensum declarat, de communionem cum Athanasio rejicit, & ut ad Ecclesam suam remittatur petit. Interim Eudoxius Arrianus succedit in locum Leontii in Ecclesii 1 Antiochena, qui cum Aetium haereticum,& S. m. r. q. alios Aetian s seu Andmaeanos in clerum asscriberet,movit Geo ev i. c. gium Laodicenum, ut hac de re literis conquereretur apud Basi- lium Ancyranum, qui complures Episcopos suae Ecclesiae finitimos convocaverat ad consecrandam, quam aedificaverat, Ecclesiam an gs8. Illi scribunt ad Imperatorem, petuntque, ut quae in Sardita si, Sit ana priori, aliisque conciliis decisa essent, rata manerent,(quam epistolam synodicam videre licet apud Epiphanium in suo Panario haeres et D in quibus consensum & statutum est, filiam Ab- patrisimilem esse. Et simili ad Imperatorem ablegantur B silius Ancyrae, Eustathius Sebastiae,& Eleusius Crescae Episcopiis, qui Constantium Sirmii de haeresi Eudoxii instruunt, & una cum
Italiae Episcopis Liberii reditum sollicitantibus , ut Beroea accerse retur impetrant. Venit Liberius,& cum intelligeret Constantium
Anom ceanis ( qui dissimilem Patri Filium statuebant) offensum,
confessionem fidei conscripsit, qua omines eos resecit qui negabant Iium similem ct essentia ct in rebus caeteris Patri j de exinde ei reditus ad suam Ecclesiam concedebatur. Liberius non diserte negaverat
filium patri consubstantialem, aut e retia similem, nec disimilam eum im dixerat,
496쪽
iis retiam ob nomen sit; ct abstinendum esse a verbu cha, ere, & ομοι-- GD, sorte ad sedandas crudeles in Ecclesia turbas. Det omentis lib. q.
cap. i . O Blandellus pag. 8o &c. Hoc sere tempore totalis divisio & scissura invecta est in Ecclesiam Antiochenam, quam secuta est totius Christianismi disruptio.
Nempe cum hactenus ad Aetii exortum usque Homousiastae cum Arrianis communicarent, de precibus & hymnis di consultationibus, H, ων de omnibus ferme aliis,
quae par c cpiram vocant,excepto tantum mystico sacri scio,quod arctissima semper fuit contesseratio,circa preces etiam ct hymnos dissentire coepit , ruptis omnibus amicitiae & confitetudinis vinculis: nam Leontius Arrianus post Placitum N Stephanum Antiochiae Episcopos, callide suam haeresim occultare metu multitudinis deprehensus est, Aetio inter haec Diacono facto ; de quo aibanasius de S nodis Arimini ct Seleuci ., Theodoretus lib. 2. cap. et . Quem tamen Leontius, instante Flaviano & Diodoro, utpote minantibus communionem sese illius Ecclesiae derelicturos, & in Decidentem profecturos, uti haudulentos ejus conatus ibi declararent, ministerio abdicare mox coactus est. Mo etiam tempore Leontius Arrianae sectae addictos passim ad munia Ecclesiastica provexit, praeteritis iis qui Homousiastarum doctrinam sequerentur, ut Theodoretus ibidem, Philometius lib.3. cap. I . Soemenus lib. l . I p. Diversitas autem praecipua fuit in hymnorum doxologiis, nam Homousiastae seu orthodoxi hac utebantur: Gloria Patri O. Filio ct Spiritui Sancto. Heterous astae vero seu Arriani, Gloria Patri per Filium in Spiritu sancto. Et tamen . quod notandum, Basilius quoque Caesariensis inter alias & ipse eam velut legitimam usurpa- 'vit, cumque eo nomine reprehenderetur, defendit insigni epistola ad Amphilochium de Spiritu sancto : ubi ride caput primum et ut Ofimal Iac. Gothos'edum ad Philostorgiam. v Divinus ille Osius jam senex, & centenario major, afflictus attritusque malis, tandem aegreque cum Ursacio &:Valente Arrianis communicati athana us ad solitarios. Hinc lib. de Syn
eis Hilarii querela illa in Osium est, quod sepulari sui, nem-Κkk et pe
497쪽
His et o Rr A s Ac RApe corporis , nimium amans fuerit, hinc ejus confessionem Si miensem perfidiam vocat Arrianain. Meminit & lapsus Osi met badius libro contra Arrianos scripto, de quo mentio est apud RHieronymum de scriptoribus Ecclesiast. in Scebadio. locus est dia sertus. Vide Baron. tomi pag. aut videatur ipse Hieronymus. De hoc lapsu Osii haec habet Sulpitius Severus lis r. sac. hist Osium quoque in eandem persiliam consensisse opini' est. quod .. minis
atque impossibile ridetur, quia omni ferὶ etatis sita empore confidit 'mus noὴrarum partium, O Nicaena Sinosis illo auctore confecta has batur: msifatiscente aro (etenim major centenario fuit, ut S. Hilarius in epistolis refert delira perit, Socrates lib. r. cap. 26. fatetur illum fi- dei Arrianae consensisse , sed vi de tormentis compulsum. Digna lectu sunt, quae ex sua sententia subjungit Baronius pag. os . rapit, inquit, mea sententia lapsus Oipraeteruorum omium casum, Originis, sive Tertullitani, vel quorumvis aliorum dixeris, &c. Postea ta- Inen probare conatur Mg- To6. & o T. Osium denuo respuisse, sed rationibus non satis validis. De solitis Osii lapsu scribunt Sata. -
dius contra arrianos cap penuli. Oult. Severus Sulpitius Achsa. r. cra, test.2. c. 26. Theodoretus lib. 2. cap. 1 . nihil de Liberio. Liberius iae
rictus exilii ,ct in haretua subscribent pravitate Romam quasi rictor ingressus est, inquit Hieronymus in Chronico, & de scriptori b. ecclescap. set. Profecto sedis recuperandae amore, cμι-ιον, rejecit,
coinem assumpsit , re Athanasi condemnationi subscripsit, si Philostorgio Eudoxiano fides, aliis. Athanas apologet. r. Oe adsolit. Hilarius ad Constantium. Quare Imperator illi dabat pol statem Romam revertendi, atque Episcopi Sirmii congregati scribebant litteras Foetici, tum Romanae Ecclesiae Antistiti, & Cleme ejusdem Ecclesiae, ut Liberium reciperent, & ambo pariter sedeni
Apostolicam administrarent &c. Sodomenus lib. . cap. II. Ur I Liberius Roma a multis respuitur, cum adeo manifest constaret, decus i communione Sirmii inita cum hareticis, ex eo ipso ridebatur necessam. exclusus a communione Catholica, atque penitus a pontificatus functione alienus, inquit Bamonitis. an. C. 3 3 T. Hinc magna turba Romae Spe secatio maxima in cirrum, ita ut presbteri O clerici pluetita nectarem &c. qui cum liberio communicare recusarent. Idem.
498쪽
or CON ci Leti s sQuidam nihilominus negant lapsum Liberii, quem ego magia
miror inosio, magno & indefesso illo veritatis propugnatore, quam vis uterque vi, flagris & tormentis eb adactus videatur. Ipse Athanasius epistola ad solitarios testatur Liberium subscripsiste: timore mortis, quam illi minabantur. At liberius respondet se libenti animes recepisse confestionem Arrianam, ac simplici ct tranquillo animo se cum iupacem servare. Unde Baronius fatetur, Dalilam, qua L Petium seduxit, A. c. 3 s r.esse inanem gloriam ct cupiditatem suae cominoditatis. Hilarius Episco, pus Pictaviensis, secundum Hieronymum Rhodanus eloquentia Latinae,ec clara latinorum tuba contra Arrianos, ubi citat epistolas Liberi se subinde exclamate anathema meo nomine tibi Liberi Otuis: de paulo: post: anathema tibi secunda O tertia pice praeparicator Liberi,dcc. Hilarius in frag.syn. Arim. Blondet.de primatu cap. 2 sere lys, et, Baronio Foelix non est Papa eo biennio, cum intrusus atque schismaticus,nec non Arrianorum communione pollutus erat. nec ante numerandum tempus sedis Foeticis,quam cum Liberius Arrianorum commusicatione implicitus a Catholica communione po- 'terat tideri excidisse, Optatus Mileuitanus, & S. Augustinui cum recensent seriem Episcoporum Romanorum,post Liberium Damasum omisso Foetice successisse tradunt: sed restituitur in numerum Episcoporum Romanorum tempore Gregorii decimi te iii, an. C. Is 8 r. referente Baronio, cum casu inventus esset lapis, . cui haec verba erant inscripta: Corpus S. Faelicis Papa ct Mari ris, qui damnarit constantium. Vide locum apud Baronium. Sed concedaniusBaronio hanc lapidis seu sepulcri inventam esse inscriptionem: At quis nobis indicabit quando & a quo illa inscriptio sit facta Liber Pontificalis Felicem hunc nominet secundum inunumerum Pontificum refert, alii, ut jam diximus, eum omittunt. Idem liber Ponti . in vita Felicis, dicit euiri martyrio coronatum & capite truncatum idus Novemb., & in vita Liberii eundem Felicem in . pace mortuum s. Cal. Augusti. Socrates eum appellat. Arrianum, Theodoretus lib. a. cap. I , Cum se coniungeret Fbi Nicanariolat ribus, eum tam ingratum populifuisse Urmat , ut nemo, illo praesente templam ingressi voluerit. Athanasius dicit eum dignum iii, qui eum mali elegerant , erat autem ab Arrianis intrus equisquis iuerit, si
499쪽
non fide, fuit saltem factione Arrianus, & qua talis , per Ecet et
canones condemnatus, an . C. 3ss. Liberius ob fidem relegatur, mi
omnis Clarus urat,se illo viro non admissurum alium Epistum, s. p. l. post, ubi in locum Liberii Foelix substitueretur ab Arrianis , per irais: Iix,ct cum eo ex cle o multi. Hieronymus in Chronico. Baron. ancsset. Blondellus, &c.. Semi- Artiani non habentur Catholici,quamvis Filium Dei p.
tris verbum, non creaturi in tempore, nec factum ex nihilo, se divinae esse substantiae , a Patre ante omnia secula genitum cree: t, cum voce Consubstantialitatis non uterentur &c. saremus.
A. c. 3 sy. ongregatur a Constantio Armini in Italia concilium oo Epi- scoporum, quorum 8o. erant Arriani, reliqui orthodoxi . In hac synodo Arriani nomen consilbstantiale tollere conantur ramitem Patri Filium secundum scripturas clunt, sed substantiae mentionem facere dissuadent ad evitandas contentiones, cum in sacris litterii non inveniatur nomen Consubstantialitatis &c. Et praestare impe ritius disserere, modo recte de Deo sentiant, quam inanes verbo rum argutias introducere, quae sunt cum captiosis dialecticoma praestigiis cognatione quadam conjunctae &c. Soromenus lib. se' cap. i6. IT. 18. Quam Arriani producunt fidei formulam Sinnii, praesente Constantio compositam, quam tamen orthodoxi reseciunt, firmiter adhaerentes Concilio Nicaeno. Socrat. lib. r. cap. 'multa non vera de hac synodo narrant Orientales historici, rerum Occidentalium, propter locorum distantiam, non satis gnari i iis autem habet Sulpitius Severus lib. r. sic. hist. Frequentibus , in hostilia hic Conciliis (Arimini) nihil actum, nostris inside manentibus, illis de per 's m dis non cedentibus. Id possumum latuit decem legatos mitti ad Impet
et A. ' i' ratorem, ut qua eset partium fides ct sententia cognosceret. Idem anum
faciunt,mittuntq ixumero patri legatos,qui adremum nosiros coramImperi rore confligerent,sed ex parte nostrorum leguntur homines adolescentes
'rum do, in parum cauti. Ab Errianis autem migi senes callidi,ct instrum 'ralentes,retemo per icta inbuti, qui apud Regem facio superiores ex te runt.Impreator liusConcilii ex parte no librum compellit taetrauara
500쪽
DR CONCILII S. A T . tammuniani uniri: eide ne conscriptam ab improbis fidem traft, rerbisti silenibis inrolutam, qua Catholicam disciplinam persidia latente loquos retur. Namque V rerbum tanquam ambiguum O temer) usurpatum an patribus, neque ex authcritate S. Scripturarum profectum, sub speciesD; p rationis adolabat, ne unius cum Patre subflantia Filius crederetur. Ea sim Des similem Patri Filium fatebatur,sed interius aderat fraus parata, ut essetfimilis, non esset aequalis. Ita dimisiis legatis Praefecto mandatum,s ut nodum non ante laxaret, quam conscripta fidei consentire se omnelsa scriptionibus prosterentur. Sed regressis legatis licet vim regiam de-
, precantibus negata communio. En pero compertis qua decreta realit,
. masor rerum o consiliorum perturbatio:dein paulatim plerique nostrorum partim imbecillitate ingenii, partim taedio peregrinationis erim, dedere . seupersari radam post reditum legatoram superioribus,ct Ecclesiam,nostri . tu detrusis obtinentibus, factaque semel inclinatione animorum cater- ratim in partem alteram conresum: donec ad riginti usque nostrorum nu- , meras imminutus esset. Inter hastabadius inensis,ctSerratiusTungrorum Episcopus omnium erant constantisimi, quos post multas mina precii tui Taurus Praefectus aggreditsir (cui Imperator Consulatum promiserat,si Discopis in side consensum impetrare passet qui ubi ad pacem parum pro-i Gebat, aulatim ct ipsentadius infractior,ad extremum proposita condi , , iura erincitur. Namque Valens Ormacius cprincipes Arrianorum, hic singudini iste Mursi Episcopus afrmantes,praesenter siem tholica, ratione conceptam,ab Orientalibus, Imperatore auctore,prolatam,cum pia-j ca a repudiari. Ecquis discordiarum Dis foret,si quae Orientalibus placuit sent,occidentalibus displicerent. Postrem. quid minus plen= prasente sidei es tum videretur, ipJadderent, quae addenda putarent: praebituros se in his
suae essent ad ecta consensum. Farorabilis professio pronis omnium animis, cepta,nec ultra nostri repugnare ausi,iam quoquo modo finem rebus impo-xere cupientes. Dein concepta a Faebadio ct Serratio professones edi coeperem quibus pris. damnatur Arrius,totaque ejus ursidia; caterum non etiam
Patri aequalis, sed ( ut egi vult Giselinus apud Hornium sine initio,
fine tempore, Dei Flius pronunciatur. Tum Valens tanquam nostros adju-ymi, subjecit sententiam cui inerat occultus dolus: Filium Dei nos esse creaturam, Aut caeteras creaturas, fellitque audientes fraui pro legionis. Lictim his verbis, quilissimilis esse ceteris creaturis suus fugabatur,