Historia rerum memorabilium in orbe gestarum, ab anno mundi usque ad annum Christi 1125. Quam ordine chronologico ex optimis scriptoribus compendiose digessit, Timannus Geeselius, m. d. Tomus primus secundus

521쪽

intercluso commeatu, a barbaris interceptus & omnium rerum laborans inopia, in medio conflictu periit, incertum cujus emisso manu jaculo confossus, anno aetatis Moriens exceptum cava manu cruorem in coelum jecisse fertur, cum hac vocer Vicisti Galilaee, ut habet Theodoret. Ilib. cap. 2 s. alii aliter. inde Socratem Itb. 3. cap. I S. Soramenum lib. 6. cap. l. ct r. Zosimum lib. Ammian. Marcell. lib. 2 .ct et s. Iac. Gothostia. notas in Philostorgii lib. .cap. is.

Jovianus Singidone in Pannonia natus, militari suffragio post Julianum Imperator acclamatus est, vir excellenti corporis specie, sed animi pietate praestantior, qui statim milites ab Ethnicismo ad ' Christianam religionem traduxit: Labarum Constantini, a Juliano rejectum , revocavit, & Episcopos Arrianos pariter & Catholicos restituit, & ad concordiam hortatus est, atque idolorum desubta claudi, de aboleri sacrificia penitus edixi: Cum Sapore nece saria magis quam honesta pace in annos factn Nisibi & maxima parte Mesopotamiae cessit, ad rem Romanam erexit. Sed dum Constantinopolim revertitur Dadastanae, in confinio Galatiae dc Bithyniae moritur ex cruditate sive odore prunarum in recenti thctorio, anno aetatis 33. ut habet Hieronimis. Cum Macedoniani, qui filium Patri essentia similem statuunt, contra Acacianos, seu Anomianos, qui Filium Patri dissimilem asseverabant, libellum supplicem Joviano optimo Principi offerrent, hoc unum dixit: contentionem odi, concordiam amo renerorque. Quod ubi ad aliorum aures pervenisset , ferociam illorum qui contendendi studio flagrabant, permulsit. Cum vero Acaciant, epistola, ex syn do Antiochena ad Jovianum missa fidem Nicaenam se approbare significarent, Imperator , qui apud animum suum proposuerat blanditiis & persuasionibus differatientium lites dirimere, respondit, se nemini quidem qualemcu,que silem amplexanti molestiam exhibiturum , sed eos prater ceteros benevolentia ct honore prosecuturum , qui Ecclesia ad concordiam adducenda auctores se ostenderent. Haecque ab eo ad hunc modum gesta esse Themistius Philo. sophus commemorat: nam in ea, oratione quae Con aris inscribi tur, eum propterea magnis ornat laudibus, quod, potestate cuique pro arbitratu hanc vel illam religione in profitendi permisi, assentatoriim

522쪽

ET EM CLE si AsriCA su A JovIANO. qissitatorum mores prorsus refutasset:quod hominum genus facete perstringens dixit, eos non Deum sed purpuram coluisse, Euripoque iteresse qui modo in hanc modo in illam partem 'aecipitatur. Socrat. Extincto Joviano Valentinianus prope Nicaeam Imperator ele- A. c. 36 ctus est. Hic patre Gratiano apud Cibalim Pannoniae oppidum scholam secundam scutariorum regebat , sed a Juliano propter Chrilitant fidei constantiam ordine motus est. cvii eodem anno Valentem fratrem suum Augustum appellavit Constantinoporum,& permisso illi Oriente , in Occidentem ipse discessit. Hoc eodem tempore variae exsurgunt gentes adversus Romanum Imperium; Galliam Alemani & franci, Pannoniam Sarmatae, Africam Mauri, Britanniam Anglosaxones & Scoti, Thraciam Gothi depopulan

tur. Ammianus.

Lampsaci Concilium silium Patri substantia similem statuit, A. C. 36s.& subscribit symbolo synodi Antiochenae anni s r. confirmati an-ro 3 sp, Seleuciae. Socrat. lib. q. Sol omen. lib. 6. Valens bellum parans contra Gothos baptigatur ab Eudoxio A. c. 366. Episcopo Constantinopolitano Arriano, & blandiciis conjugis sit Arrianus, & Orthodoxorum gravis persecutori Theodoret. lib. q.

cap. II.

Arriani persequuntur omnes, qui consubstantialem Patri filium credunt e contra eos acriter certant Basilius Caesariensis, &Gregorius Naria enus. Valentiniano primus filius fuit Gratianus,seeundus Valentinianus, sed hic ex Justina Arriana. Liberius Papa moritur, succedit Damasus Hispanus, in schisma- A. c. 16 te cum Ursicino, de quibus sic Animi anus lib. et T. Damasus OVrsicinus supra modum ad rapiendam Episcopalem sedem ardentes,scisiis stu diis acerrimὶ conflictabantur , adusique mortis rulnerumque discrimina ad umentis utriusque progregis: qua nec corrigere sus uni rixentius, nec mollire, vi magna coactus secessu in suburbanum. At concertatione superarerat Damasui parte , quaei favebat instante. Constatque in Basilica Sicinnii, ubi ritus Christiani conpenticulum, uno die centum trigintast tem reperta cadaura peremptorum, esseratamque diu plebem agrepostea delitutam. Neque ego abnuo ostentationem considerans rerum ur

523쪽

t e laterum jurgari debere: cum id adepti futuri sint ita securi , ut di

tentur oblationibus matronarum, procedantque vehiculu in dentes, cir xumspectὲ rediti, epulas curantes profusas ade., ut eorum conripia regat . Iei superent mensas. Qui porcrant esse beati revera , s magnitudine Vrbis specta , quam vitiis opponant, ad imitationem Antistitum quorundam provincialium riperent: quos tenuitas edendi potandique parcisiim=, vilitas etiam indumentorum,o supercilia humum spectantia perperno numini, rerisque ejus cultoribus, ut puros commendanrct rerecundos.nus Ammianus Marcell. vide etiam Russin. lib. 2. cap. io. &c. A. c. 368. Gregorius Nagian Zenus orat pro fratre Caesario mortuo, in oratione in laudem ejusdem. Excusabit virum sanctum pius astectus. Et, ut verum fatear, preces pro mortuis in veteri Ecclesia tam- Orientali quam Occidentali, ii statae fuerunt. Ego tamen malum pro

me viro piorum prece, fieri , ct satagere ut anima quam purgat ima hinc decederet. Aogus . de verbis Apostoli fer m. a i. Ostatus scribit adversus Donatum & Donatis as, qui credebant in Africa inter solos Donatistas esse Ecelesiam Catholicam. A. c. isp. Magnus Basilius Caesareae Cappadociae Episcopus, Gregorius Nysienus Nysiae Episcopus cum sua uxore Thrasebii, fratres, de Gregorius Nari an renus ita lilii& amicus & contubernalis, dictus. Theologus, simul in Asia florent. Hic Gregorius successit in episcopatu patri Gregorio seniori, cui uxor erat Nonna. Hoc tempore coeperunt praedicti eximii viri invocare sanctos mortuo, etiam publice, ut postmodum in Ecclesia Occidentali etiam Ambrosius& alii: sed an non securius & efficacius invocetur Deus quam Martyres, licet sancti, pius & prudens Ouillianus judicet. Hujus seculi patres in suis orationibus frequentibus quidem utuntur apostrophis ad sanctos, sed hoc oratorum proprium st. Verum enim velusi placet, inquiramus hujus invocationis originem & progressum. In primitiva & puriori illa Ecclesia solus adorabatur Deus, nec ali- cujus intercesso in coelis apud eos locum habebat, quam solius Christi. Vide Ignatium, Justinum Martyrem, Athenagoram, Tatianum , Tertullianum, Clementem Alexandrinum,apud quos nihil tale quid invenies. Consule praecipue epistolam Ecclesiae Smyrrenensis de honore, quem Episcopo Polycarpo, viro Apostolico re Martyride

m hen ab

524쪽

Ex Eccet Esitas Tic A sua sutri Astb. Di Martiti sanctissimo jam defuncto, exhibuit, quam dedimus an. C.

i . ubi esus martyrium narravimus. Circa annum a so, Originesta Cyprianus crediderunt sanctos in coelis orare pro Ecclesia militante ; qui ct vivos orabant, ut, si priores descederent, superstitum apud Dominum memores essent. Vide C rianum epist. s 'ad Corneliam, ct Norattinum lib. de Trinitate. quod etiam placuit Athanalio, Eusebio, Idilario & aliis et sed quomodo hoc cum iis

conveniat, qui credunt mortuorum animas commorari extra coelum in abditis receptaculis sine Dei visione ad extremum usque si dictum , non videor quod tamen veteres plerique asserunt. Circa haec vero tempora a praedictis eruditis & sanctis viris publice etiam invocantur sancti detuncti, sed& saepe hanc suis precibus conditionem addebant: si quis eu mortuis rerum nostrarumsen us..Audiamus hac de re judicium B. Augustini epist. ad faustum Manielitum lib. do. cap. 2 i. Colimus mari res, inquit, eo cultu Alectionis O societatis , quo O in hac vita coluntur sancti homines Dei, quorum cor ad talem pro Euangelica reritate pastonem paratum esse scimus.sed illos tanto devotius, quanto securius post incerta omnia superata: quanto etiam sidentiore laude praediamus jam infeliciore pila victores, Dam in icta adhuc usque pugnantes. & lib. de vera relig. cap. si . Nonoraudi sunt sancti propter imitationem, non adorandi propter religionem. sed sibi non semper est aequalis Augustinus et ubi tamen eos invocant, pro intercessione apud Deum orant. Quo pacto autem , quisanctos inroc

runt , se defensitarint, planum sit ex Cugio, quod quidem si us temporis prorsub nomine Ambrosii in commentario in epistolas Paulinas adfert. qui in cap. i. ad Rom. sic scribit: Solent passi pudorem neglecti Dei misera uti excusatione, dicentes: per illos posse ad Deum iri, sicut

per Comites pervenitur ad regem. sed quomodo his o urri oporteat, malo recis dicere ejusdemscriptoris: Age, inquit, nunquid tam demens est aliquis, aut salutis suae immemor, ut honorificentiam regis vindicet Comiti, cum de hac re, si qui etiamtractare fuerunt inventi, jure,ut rei, damnentur majestatis 3 Et isti se non putant reos, qui honorem nominis Dei deferunt creaturae, & relicto Domino conservos adorant, quasi sit aliquid plus quod reservetur Deo p nam de ideo ad regem per tribunos aut Comites itur, quia homo uti que

525쪽

et HasTORIA SACHR A est rex, &nctat, quibus debeat rem p. credere. Ad Deum autem, quem utique nihil latet, omnium enim merita novit, promerendum suffragatore opu on est , sed mente devota. Hac bene antiquus scriptor, ut qui Damasi Papa temporibus vixerit, quemadmodum ipse testatur in cap. 3. epist. i. ad Timotb. Hic Vossius in sua Idololat. dem Huic adde Paulum ad Coloss. cap. r. v. id. ubi prohibet cultum Angelorum, & in eundem ocum Theodoretum, cujus verba produximus ad canonem 3s. Concilii Laodiceni an. C. 26r. Habet speciem modestia, inquit Grotius in eundem Pauli locum, non audere Deum accedere, sed ad angelos preces deferre ad Deum deferendas: quo colore Philosophi defendebant ita , quod O Celsus fecit, ut ex Origine cognoscimus. Et quia hoc malum invaluerat in Phygia , ideo nodus Laodicensis retat ore amo rodest miri Niqua occulta idololatria ibidem dicitur. vide ibi Zonaram. Ludovicus Vives in notis in August.de Civ.Dei l. 8. c. ult. Multi, inquit Christiani Diris dirasque non aliter venerantur, quam Deum; nec P deo in multis quod sit discrimen inter illorum opinionem de sanctu, ct id quas miles parabant d. Diis su b. . Damasus vir variis virtutum generibus ornatus, qui post Liberium Ecclesiae Romanae praesulatum, ut inquit Theodoretus lib. E. cap. 22. (primatum habet Baronius sortitus est, contra Auxentium synodum convocat Episcoporum Italorum & Gallorum nn mero nonaginta: a quibus Arrianismi damnatur Auxentius. Nec ideo ab Eccinia Mediolanensi discessit: nam supervixit post haec in solito honore annos quinque, nec nisi morte siti Episcopatum deseruit. Seripserat ad Damasum Athanasiit e mirari quare Auxentius necdum esset ex Ecclesia depositus ejectusque, & gratiam habere illius pietati caeterisque, qui Romae convenerunt, quod Ursacio & Valente ejectis, concordiam Catholicae Ecclesiae conservarint. Hinc Baronius: Vides ex his lector, inquit, damnasionem O depositionem vi. scoporum esse Romani Episcopi opus. Non dixerat Athanasius ab Episcopo Romano lioc faciendum, nec etiam factum a Damaso, sed synodo 'o. Episcoporum, ut diximus, & agit gratias Damaso de caeteris episcopis, qui Romae convenerant , quod Ursacium Valentemque damnarant.. Imo

ineta

. eri

526쪽

rT Eccet EsIAsTICA su A UALENTINIANO. squamvis Auxentius a synodo Romana damnatus fuerit, nihil tamen ab iis promotum: nam quoad vixit Episcopatuin Medio, lanensem administravit: nec mirum, nam Mediolanum erat iubpotestate Uicarii Italiae, & separata dioecesis. Valens Imperator Arrianae sectae addictus, quam crudelissime A persequitur Orthodoxos in Oriente, per Iovianum Imperatorem libertati restitutos. Valentinianus lege cohibet Clericorum & Monachorum turpem avaritiam , qui se continentes appellari volebant. Hie ronymus dc vita Clericorum ad N potianum haec habet : Pu-At dicere . sacerdotes Idolorum , mimi ct auriga ct Aorta haria lites capiunt : solis Clericis ct Monachis hoc lege prohibetur , ct prohibetur non a persequutaribus, sed a principibus Christianis , nec delige conqueror , sed doleo cur meruerimus hanc legem. Cauterium bonum est, sed ubi mihi ruinas , ut indigeam cauterio I Propida sere-raque legis cautio , ct tamen nec sic refrenatur avaritia. Per fidei-

rem missa legibus illudimus, ct quasi majora sint Imperatorum sita, quam christi leges timemus , Euangelia contemnimus. Et paulo post ibidem haeredipetas ex Clericis & Monachis ita describit: audio praterea in pus es anus absque liberis quorundam turpe servitium. Ips apponant matulam, obsident lectum , purulentiam stomachi ct phlegmata pulmonis mura propria suscipiunt, parent ad introitum Medici , trementibusque labiis an commodius habeant sciscitantur: ct si paululum senex regetior

fuerit periclitantur ,simulataque Ialitia mens intrinsecus avara torquetur. Et ut videas quodnam ex hac Clericorum avaritia secutum suerit malum, audiamus Sulpitium Severum Clericorum vitam

se mores ejusdem temporis describentem Dialogo primor Caterum cum neque opere, neque rirtute conspicuus fit quis Clericus fuerit essectas, iurat continu)simbrias suas, gaudet salutationibus, inflatur occursatio-xitas, ipse etiam ubique discurrit. Et qui ante pedibus aut asello ire consuererat , spumante equo superbus inrebitur. Parra prius ac vili cellula cretentus habitare, erigit celsa laquearia, construit multa conclaria, palpit ostia, pingit armaria, restem respuit grositorem, indumentum molle Uderat. Atque hac caris viduis ac familiaribus mandat tributa vir- ritibus: illa sit birrum rigentem, hac ut fluentem texat lacernam. Hoc

527쪽

dialogo quantum virtutes Monachorum Orientalium in Eremis prope Nilum habitantium praedicantur, tantum vitia Clericorum Occidentalium improbant unde horum avaritia haec idem Sulpitius habet lib. i. historiae sacrae: Ministri Ecclestarum inhiant ptis ovibus, praedia excolunt, auro incubam, emunt venduntque, quastui per omnia student. Ac si qui melioris propositi ridentur, neque post dentes,neque negotiantes,quod est multo turpius sedentes munera exspectant, atque omne vitae decus mercede corruptum habent, dum quas venalim praseruntAnctitatem. Apud Socratem i. q. c. 26. fit mentio legis Valentiniani, qua unicuique licebat duas habere legitimas uxores. Imo affirmat Imperatorem uno eodemque tempore duas habuisse uxores, Severam & Justinam, & utriusque liberos recenset.,Sed Baronius mulistis rationibus id refutat,& rejicit tanquam falsam & commentitiam calumniam. A. c. 3 i. Rescriptum Valentiniani &c. ad Praefectum UrbisAmpelium Maximinum Vicarium urbis Romae de indulgentia in relegatione Ursicini haec habet verba inter caetera. rerum naturae noctrae mansuetudine tavigati,ita memorato( U rsicino discedendi(e Gallia copiam dedimus, ne ad urbem Romam, rei certe suburbicarias regiones pedem inferret dec. Nam relegatus erat ad certum Galliae locum Ursicinus, & hoc

rescripto libertas illi ab Imperatore conceditur discedendi quocunque voluerit,praeterquam in Urbem & regiones suburbicarias:quia Urbs Roma cum regionibus urbicariis erat sub jurisdictione Vicarii urbici in civilibus, & Episcopi Romani in Ecclesiasticis. A. c. i. Meletius Antiochenus, Basilius, & alii Orientales Episcopi scribunt de miserando Orientalis Ecclesiae statu ad Episcopos Occidentales , ob crudelem Valentis de Arrianorum adversus Orth doxos persecutionem, de hac occasione, Basilius caveri cupit ab Episcopis Oecidentalibus damnum illud, quod sub Liberio illa- . tum erat Ecclesiae Orientalii cum recepissent Eustathium Sebaste- num & collegas, eosque omnes haereticos dolose professos Nicaenam fidem; ubi Basilius tecte carpit oscitantiam Liberii &c.

Baronius dicit Basilium Romano Episcopo Damco omnia d serre, & maximi ponderis a Basilio aestimari judicium Apostolicae sedis, ipso, inquit, Romani Paniscis, qua nebi siret, illos omni ab

xtet

i eiti

528쪽

xT ECCLrsi s TiCA sun VALFNTINIANO. Ises limbus habendos esse bareticos , atque vitandos absque aliqua tegi versatione , quos ab apostolica prima sedis antistite constaret esse rejectos.&c. Inscriptio autem epistolae Basilii non est ad Pontificem Romanum, sed ad Episcopos Occidentales, nulla facta mentione Damas, aut Episcopi Romani, nec in ipsa epistola. Si vero lubet justam audire caussam, quare inter caetera ad Occidentales scribat Basilius, lege istius epistolae finem, ubi reperies Eustathium propter manifestam haeresin ab Orientalibus non semel Episcopatu privatum, a Liberio & Occidentalibus restitutum. Eustathius hic fuit Episcopus Sebastae in parva Armenia, (non ille Galata,quem condemnavit synodus Gangrensis, ut bene observavit Baronius quondam discipulus Arrii & postea magister Aetii, ut nos docet S. Basilius epist. q. & 8 r. qui Prothei instar, nunc hic in Arrianum, ibi in semiarrianum , alibi in Orthodoxum sed cum fraude , se transformavit, ut omnia ad privatum dirigeret commodum, per di versas synodos in Oriente, tam ob fidem quam mores, damnatus,& Episcopatu abdicatus, sub specie honoris ablegatus per synodum Lampsacenam, venit Romam ad Papam Liberium, cui cum suam fidei confessionem ostendisset, a Liberio ad commu- .nionem recipitur. Redit in Orientem, & in Synodo Tranae urbe Cappadociae literas Liberii & Episcoporum Occidentalium, in 'quibus ad communionem admissus erat, exhibuit, quare per eandem Synodum Tyanae, Episcopatui Sebastae restituitur, atque per concilium Lampsacenum approbatur. Basil. epist. Ir. ct 82. Socrat.

lib. g. cap. 2s. Soeom. lib. c. cap. 1 I. O IE. Blondelliis secret.

quare sic pergit Basilius. stuae rer. sint, inquit, illi a beatismo Liberio Episcopo proposta, ct ad qua consenserit, nobis clam est; nisi quod epistolam attulit, per quam restitueretur: eam ubi Dana se nodo exhibuit, in suum locum restitutus est. Iste quidem jam fidem eam in qua receptus cst depopulatur , cumque illis furit qui homousion anathemate percellunt. Quoniam autem vires illinc accepit laedendi Ecclesias, ac publicandae pietatis fiducia, quam ros dedistis, adsub personem multorum usus est: necesse est ut istinc quoque veniat malorum istorum cerremo, scribaturque Ecclesiis, quibus quidem conditionibus ad communionem susceptas sit, 'me per. adjiciatur, quomodo immutata sententia gratiam a patribus,quio oo et tunc

529쪽

tunc erant acceptam, irritam reddat, &c. In eadem epistola ad Occidentales meminit etiam de haeresi Apollinaris Basilius. Hie denuo Baronius interrogans quare Basilius deserat Apostolicae sedi (quae est Batonio Pontifex Romanus damnationem Apollinaris, respondet, Nimirum illum viguisse usum ab ipsis apostolarum temporibus, ubi primum sedes Petri locata est; ut nora heresis recensique emergens haeresiarcha , non ab alio quopiam, cujuspis auctoritatis Episcopo , quam a Romano Pontifice, causa exacte per pestigata, apostolica damnaret

auctoritate. Haec tamen secus esse cuivis vel leviter tantum in E

clesiastica antiquitate versato manifeste liquet; Nam in Antiocheno Paulus Samosatenus ; Arelatensi Donatistae, Gangrensi Eustathius; & aliis conciliis alii haeretici sunt condemnati: Caussam

Paullini Episcopi Antiocheni, Marcelli Ancyrani ( qui ab Athanasio & aliis, ut diximus, ante fuit condemnatus Damala ab eodem Basilio deserri dicit Baronius, cum eandem Epistolam scribat ad Episcopos Occidentales, & eos alloquatur per Fratres cole distulas. Nihil ad has Epistolas Damasus aut Episcopi Occidentales,& caussam addit Baronius , aliorum contra Basilium accusationes: quas invenire non potui, nisi ea sit, quod doxologiam Arrianorum

etiam approbet. Epist. praeclarissima de Spiritu sancto ad A mphilichium Iconii Episcopum c. I. sic ait: Proinde quod a majoribus no bis dictum est O nos dicimus , gloriam esse communem Patri cum Ilio, quapropter O gloriscationis umnos Patri simul cum Flio osserimus, &cap. et q. Dictum est igitur nihil referre adsensum , sive dicas, Gloria Patri OFilio cum Spiritu sancta, sire dicas, Gloria Patri O Filio ct Spiritui et non igitur fas est cuipiam filiabam Et, ex ore Domini profectam rejicere:

nec quicquam vetat,alteram,qua idem pollet recipere,dec.Nota. A majoribus dicit usurpatam illam doxologiam, admodum fortasse instituti baptismi per ipsum Christum, Matth. cap. 28. I p. Tettio ad Occidentales Episcopos (ad Damasum inquit Bar nius) epistolam per legatum mittit Basilius; sed cum summo animi dolore, quod nulla sui ratio haberetur ab Occidentalibus, & praecipue a Damasio, quare inter caetera: Ego, postquam Deum ad nos in carne propterea, ut suorum factorum exemplas vitam nostram in rueret, se sua rece euangelium regni nobis adnunciarei, venientem dicere audi

530쪽

ET EccLAsras et rc A sun VALENTINIANO. Tri; Ex hoc omnes cognoscent vos esse discipulos meos, si charita- Iohan. item habueritis alii in alios ; O quod illam in carne oeconomiam comple-inu iscipulis suis pacem suam, tanquam novissimum munus reliquerit, iccens: Pacem meam relinquo vobis, pacem meam do vobis; non 's mihi persuadere , quod sine caritate erga alios, ct fine studio Iohan. i . pacis, quantum quidem in me est, erga omnes dignus esse queam qui praui Iesu Christi vocer ,&c. Dominus quidem insulas a continente peri terstitium maris divisit, insulanos autem incolis continentu per charitatem conjunxit. Nihil nos, fratres, alios ab aliis separat, nisiproposito mitu separationem sirmemus. Vnus nobis Dominus, una sides, spei ea- Et Fq. s. em: sire caput ros universalis Ecclesia reputatis , non poteu pedibus di--i ictu caput: non est mihi opus vobis, sive in reliquum ros ecclesiastuorum x i. membrorum ordinem locatis, non potesis nobis dicere, qui eodem robiscum quare constituti sumus: non estis nobis necessarii: nam ct manus mutam interse operam necessariam habent, ct pedes mutu. se firmaent, O tali per concordiam habent, quod objecta clarὶ θ dilucu ὶ apprehendunt. Mi quidem nostram imbecillitatem agnoscimus ct restram avidὲ concor iam requirimus. Cum simus ex illis partibus, qui consortii Ombola mo- ui characteribus exarata (epistolas communicatorias sive formatas videtur intelligere ab extremo terra ad extremum usque circumstris, di omnes omnibus cives O domesticos esse statuerunt; nunc nosmet ipsi a reliquo orbe separamus, ct neque obsolitudinem erubescimus, ne-su concordia Apulsionis damnum adferre putamus, neque horremus in nos rare formidabilem illam Domini nostri prophetiam, qua dixit: Quod quoniam multiplicabitur iniquitas , refrigescet charitas muli nam. Eu Basilius o

Quid ad has tam tristes & lugubres litteras Basilii & Orientalium , Damasus cum suis collegis p Nihil omnino; mo

ventur,

T. Muam dura Rex,aulserat Marpesia cautes, quasi omnem Christia-pam charitatem exuissent,neq;factis, neq; verbis quicquam solaminis in tanta Ecclesiarum Orientalium calamitate afferunt. Quid B, Piu;ὶad Eusebium Vercellensem,uirum eximium scribit epiliolam,

ut est decima, querelarum de Damaso & Occidentalibus plenam rumim, inquit, i nobis Dominus sit propitius, quasi adminicula indue-o oo 3 mus I