장음표시 사용
541쪽
88 His TORIA SACRArat Domino nostro, quas in Iete habemus , de partu aperiente maternisu uterum, ct dicit idem proprie conrenire Domino quod aperuit uterum matris. Et Clemens Alexandrinus Stromatisv lib. q. ubi dicit Hirginem fuisse decumbentem, ct non decumbentem ut reliqua mulieres. Virgo enim fuit in parta ct post partum, dicit tamen eam opera obsietri. is usam fui se se. Tertullianus adpersus Marcionitas,ut diximus, ct aliosincarnationem Domini negantes, omnia qua in vero parta reliquis mulieribus accidunt, sanctarietini tribuit:imo immunda O pudenda partus tormenta sensi Gon se eam in partu, non ver. in conceptu, &c. Origines in homiliis in Evangelium Lucae locum illum legis de primogenito aperiente pulpam dicit propriὶ convenire Domino, quandoquidem reliqui thfantes egrediuntur rutra jam aperta a viri congressu, ipse vero aperuit rutram clausam, O Aproprie in ipsum quadrat lex, qua dicit, Primogenitus aperiens vulvam sanctus erit Domino. Methodius Archiepiscopus T rius ct anno C. 3 1 o. mari io mortuus in homiliis de sancta anna ct Virgine O de ea rum partibus , dicit Domitium natum sicut reliqui irantes, sed matrem reliquisse Pretinem, et aperuisse eius rutram, egressumque ex utero aperto. Athanasius, adrersus Arrianos A putans, ad Dominum refert, quod more inimogeniti aperuerit uterum matris, imo urget locum illum propri= con-renire Domitio. Idem etiam tensit Hilarius Pictaviensis, qui annosas et scripsit libros de Trinitate; dicit enim sanctam Virginem pertulisse commmnem partus legem, O Dominum ad communem natura legem natum fuisse, rutram ejusque meatus dilatatos fulge. Idem O Gregorius Naciandentis, O Greg. ssenus senserunt, nam de S. Virgine volunt locum illum de offerendo primogenito uterum matris aperiente intelligi. Blondellus. Qui plura volet, legat reliqua, apud Epiphanium de haeresi Collyridio .norum, lectu dignis ima. . '. Mario ad Occidentales (semper Damasum addi vult Batonius selibit Basilius,& justo cum illis expostulat, iisque exprobrat om-
. nem inhumanitatem. Quoniam uno membro, inquit, Uicto reliqua omnia simul coma tiantur e conreniebat ut S nobis, amdiu admodum 'laborantibus assectis commiseratio vis consoleretis. Qui sit igitur quadnullas consolationis litteras, nullam fratrum visitationem , nec aliud quicquam normat ac debito dilectiovis conveniens a robis accepimus I Imri enim dicimus, tertius agitur annus, ex quo nobis hereticum hoc bellurn
542쪽
RT EccLEsr As Tic A su A GRATIAR o. δ' mortum. Et post memoratas infinitas Ecclesiarum & omnium hominum aerumnas: Obsecramas itaque, inquit, ut vel nunc tandem manum Orienta ibus porrigatis Ecclesiis, qua jam relut ingenua depressa inclinant,ut piros aliquos mittatis, &c. Orat,obsecrat, expostulat, momnet eos ossicii Basilius, nihil tamen impetrat: post tot preces,tot lamenta, ne responsum quidem obtinet. Si quae fuisset in sancto viro labes, quod frigide ei objicit Baronius, non tamen debuisset quasi eum contemptu negligere & deserere tot, & tantas, & tantopere afflictas Ecclesias Damasus: si quis in eo fuisset naevus, debuisset eum fratri tam pio, tam magno,cum Christiana lenitate indicare & corrigere: alio affectu errantes oves quaesivit,& in rectam viam reduxit, alio animo oppresses miseratus est Christusi prael riit cum dedignatione vulneratum,quemadmodum Levita ct Saceros, Sacerdos Damasus; caetera vir magnus.
Ambrosius Praefectus Insubitae, Liguriae & Amyliae, agens Me- c diolani, etiamnum catechumenus,eligitur Episcopus Mediolanensis a populo partim Catholico, partim Arriano, Paulinus in vita Ambram. Haec autem de illius viri in Episcopum electione narratur historia. Cum, Auxentio Episcopo Mediolanensi Arriano mortuo, magna inter Catholicos & Arrianos esset contentio de creando Episcopo,missus est Roma ad sedandam seditionem, Ambrosius adhuc Laicus. Cum autem hic in mediam turbam sese dedisset, ad retinendum utrumque populum, qui jam ad arma veniebat, clamavit quidam puerulus; Ambrosius Episcopus, Ambrosius Episcopus. quo audito , utrimque ei unusquisque de episcopatu congratulatus est. hoc divinitus accidisse non esset mirum. sed ille omnibus m dis recusare Episcopatum, quod necdum baptiZatus, tantum esset Catechumenus. At eo ne hilum profecit. Itaque meretrices ad se accedere jussit, ac si cum iis rem haberet, ut sic populi animum alienaret, sed cum nec eo proficeret, aufugit vesperi ex urbe. sed cum aufugisset, vidit mane se esse ante portam Mediolani, quae duc bat Romam. Itaque in urbem reversus post oetiduum creatur Episcopus, jam bapti ratus a Catholico: qua re vehementer offendit Arrianos. Cum infans expolitus esset in cunis in area palatii, examen apum cecidit supra ejus faciem, & cum hianti ore jaceret, de
543쪽
so Hrs TORIA SACRA . quaedam in os pertingerent , omen multis fuit, non modo illum magnum , sed de eloquentem futurum. Nota quam sincere detegat Isidori in suae collectionis exordio falsas & adulteratas merces Baronius : de litetis scilicet Aurelii ad Damasum commendatitiis, quibus postulat ad se transmitti decreta Episcoporum Romanorum &c. at quid opus fuit,inquit Baronius, meminiis exornare restibulum ampla domus, ut in non larem Aspicionem adducat catera, qua vera intus habentur' Hic idem est qui nobis obtrusit simili valore epistolas Pontificum decretales, ut idem nos alibi
docet Baronius. A c. 3 s. Sanctus Martinus fit Episcopus Turonensis. Valentinianus Im- rperator moritur, succedunt Gratianus & Ualentinianus filii.Valen- itinianus Pater nec Arrianos, nec Paeanos, persecutus est. rDe hoc Gratiano haec narrat rasimus historicus gentilis, lib. q. t Simulatque summum Imperium quisque consequebatur,amictus ei sacerdo- italis osserebatur apontificibus,ct continu, PontificisMaximi titulus ei tru ibuebaturris cateri quidem Principes Iubentismis animis honorem hunc . cepisse O hoc usi titulo videntur, ade)que Conctantinus etiam, potitus im- ,
perio, licet is a recta sacris in rebus via deflexerit O fidem Christianorum iamplexus sit: itemque post illam reliqui ordine secuti ct Valentinianus O cratens. Cum ergo Pontificcs ex more , talem Gratiano amictum trali
sent, aversatus est id , quod portarant, ratui non Gefas isti 'adi habitu Christianum uti. Cumque stola flaminibus reddita es et, Hunt eum qui -
gnitateprinceps inter eos erat dixisse; S. Princeps non vult appellari Pon- . tifex, admodum brevi Pontifex Maximus sei. designabat Maximum , tyrannum , qui brevi niaximo cum exercitu contra Theodosium . Imperatorem infeliciter pugnabit. hSogomenus lib. c. c. 36. narrat consilium Themistii philosophi Platonici contra persecutionem ad Imperatorem Valentem et Cum Themistima , inquit, librum ei dicaret, hortabatur docebatque nono tere mirari dissensionem quae in Ecclesiasticis opinionibin re datur, cum iam tb inferior muli,que minor sit quam quae extaret apud Gentiles. Nam .
prematiae sunt apud ipsos opiniones O dissensionei ob multitudinem Ag- matum susceptam, complures contentiones de ejusmodi rebus di discepta times excita re necessum est. Siquidem Deofortasse risumst, ut ipse non s
544쪽
ficio rasceretur, nisi raria existerent de eo opiniones , quo singuli metit
eum venerentum, cum exquisitam eius cognitionem comprehendere non
possint: secum reputantes, quantus is ct cuiusmodi ille quidem, ad cujus
cognitionem venire cogitant. Hac oratione a Themistio habita, Imperator animo mitior, non tam acerba adversariis, ut antea,
supplicia irrogavit, &c. qui addit, esse apud philosophos Gentiles
opiniones trecentat,& plures ,& dissensionem inter eos permagnam propter decreta, quibus quaeque secta quasi necessario tenetur astricta. Idem habet Sol rates lib. q. cap. 2 T.
Gothi sub Rege. Athanarico ab Hunnis profligati, & ex suis se-- dibus pulsa ab Imperatore in Thraci 1 hospitia &sedem habitandi impetrant. Ulphilas Episcopus Arrianus ad eos a gentilismo ad Christianismum convertendos mittitur, qui cum literas Gothicas didicisset,sacram scripturam in eorum linguam transtulit, atque ea de caussi plerique Gothi postea Arrianam sectam secuti sunt. Eodem fere tempore Saraceni sub regina Mavia ad fidem Christi convertuntur, praecipue per Mosen Eremitam &Episcopum. Hac quidem gens, ut refert Soromenus, ab Ismaele Aio Abrahami duxit secem lib. eriginem nomenque accepit: proinde veteres a progenitore eos Ismaelitas appellabant. Verum quo spurii generis maculam, ct ignobilitatem Agar matris I aelis(serra enim fuit penitus obliternent de Sarracenos, veluta Sara conjuge Abrahami prognatos nominarunt. Qui graere inde si , omnes more Hebraeorum circumciduntur oe a carne suilia abstinent, multosque alios Iudaeorum ritus obserpant. Quod autem omnino eisdem legibus ct vivendi institutis non utantur, vel temporis longinquitati tribuendum era , vel quod gentibus pnitimis permixti sunt, &: Haec Soromenus. At aliter Scaliger n 88. animadv. in Chronica Eusebii. Si planus ait esse regionem Arabia sinitimam Nabataeis, a qua et dictos putat.Nos scimus Nomadas arabes ita dictos. Hoc enim si h Arabicdonat,id est furaces O Auce .c quales qui Turcis dicuntur Cos hi Tartari, quales Matriose, quales Bandolieri in Pyrenaeis. Non habemus retustiorem Ptolomaeo , qui eoram meminerit. De Sara perridicu--n est: hoc modo oporteret a Sara Saraas dictos; aut uxorem Arabamitem Sararam, sed Saracam rotatam fuisse. Ar lienda es opinio hac de ani- hominum.
545쪽
HisTORIA SACRA Ambrosius de mirabili sua in Episcopum electione scribit ad Basilium et Ambrosio elegantissima epistola respondet Basilius, reporro magna intercessit necessitudo inter utrumque, propter mutuam literarum consuetudinem et & tamen quamvis ad ravim alia quoties in summis Orientis calamitatibus ad Damasum de Occidentales Episcopos clamaverit Basilius, nihil responsi vir Magnus obtinuit. A. c. 3: Donatistae&Manichaei in Africa coercentum Gothi Thraciam depopulantur, & Valens desinit mittere in exilium eos, qui fidem consubstantialis amplectebantur. Socrat. . r. m. Ambrosius in Italia, & Augustinus postea in Africa abolet ri thariis. te rum illa convivia, Agapae dicta,in Ecclesiis seu templis peragi con-rium, sueta, quod imaginem quandam Parentalium , ritus Gentilicii, repraesentarent. Illam quoque consuetudinem , qua in provectiorem aetatem baptismus disterebatur, tollere studuit: ut in Oriente Basilius, Gregorius Naχianetenus & Nyssenus. Baron. A. c. 3 8. Moritur Basilius Orientis lumen & gloria, vir magnus & sanctus, quem suis orationibus laudarunt Gregorii duo Narianetenus di Nissenus, praeclarissimi hujus seculi oratores, & magnus ille SPrus Ephrem mirabili encomto eum prosecutus esi: Fidelis, inquit, Babilius Aut abel acceptus es,veIMNoe salvatus,tanqua Abraham amicis Dei pacatus, ut Isaac pro victima Deo oblatus star Iacob &c. sic pergit per vetus & novum testamentum in laudem Basilii Ephrem. Baron. miles videbis Basilii laudes apud Gregorios praedictos. Eosdem fere honoris titulos S. Bernardus tribuit Papae Eugenio adhuc vivo, lib. considerationum postremo, &Baronius Sylvestro primo, ut diximus. Valens Imperator in Thracia a Gothis vincitur, vulneratus, &in agrestem casam delatus cum suis comburitur. Sic poena sequitur persequentes. Plaeter Ammianum haec reserunt Ru vi, Sur, seres, Socomemti, Theodoretus.
Valente mortuo, Gratianus edicto Orthodoxis in exilium pulsis reditum concedit, legemque tulit, ut quisque libere quamcunque religionem, quemcunque vellet ccetum sectaretur, modo pacem coleret: exceptis Manicheis,Photinianis,& Eunomianis.
546쪽
Gratianus plurimum laudatus Imperator, cum Imperium Romanum languens aegrumque videret, & Barbarorum vires indies crescere, & ad Rempublicam gubernandam viro nobili excelsoque animo praedito opus habere animadverteret, Theodosium ex Patriciis Hispaniae ortum in bello administrando admodum exercitatum dic. socium Imperii sibi adsungit. Illum igitur Sirmii declarat Orientis Imperatorem , annum aetatis agentem trigesimum tertium, cumque eo belli certamina contra Barbaros dispertit.us lib. s. c. r. Theodoret. lib. s. c. 6.
Theodosius Thessalonicae ab Acholio ejusdem urbis Episcopo A. c. 38o. baptiEatur: & cum venisset Constantinopolim ,& devictis Gothis triumphasset, restituit Orthodoxis Ecclesias, pulsis Arrianis. The . rei I. s. c. Theodosius armata militum manu, populi suffragiis de Petro A. c-33 Alexandrino etiam assentiente, electum Gregorium Naeti angenum Constantinopoli in Ecclesiam introducit, obstrepentibus Arrianis, contras pro Orthodoxis acriter pugnarat, di pinum populum doctrina Euangelica rigans, ut loquitur de Gregorio Theodoretus. Hac de caussaianctionem promulgat, qua vetat ab haereticis Photinianis,Eunomianis,& Arrianis fieri intra oppida congregationes. Posta hac Arriani conventus collegerunt extra urbium moenia. Theodosius convocat universale Concilium Episcoporum centum de quinquaginta, ut Nicaenam consessionem, & Gregorio paream dignitatem assereret, & Spiritus sancti divinitatem contra Macedonium Pneumatomachum decerneret. Imperator nulla mora interposita Catullium Episcoporum,ipsius Demamplectentium,conrocat, quo tam Des Concilii Nicani corroboraretur, tum Constantinopoli de gnaretur Episcopus. Socrates lib. s. cap. 8.
Ireri deinde (Imperator Concilium Episcoporum si consentientium convocavit. Sogom. l. T. c. q. Eam igitur ob rem sui tantum Regni Episcopos Constantinopoli convenire justit, quibus relictis numero iso. & Theodoret. lib. s . c. q. Eandem hanc ab Imperatore Concilii comvocationem astamat Ioannes Chrysostomus oratione in laudem
547쪽
y Hrs TORIA SACR A Meletii. Idem probat lectu digna epistola synodalis ad Episcopos
Occidentales, congregatos Romae Dei voluntate, inquit Theodoret. lib. s. cap. 8. s. Vbi Episcopi Orientales Romam a Damasa vocati non reniunt, inlitum eam profectionem ast attes, &c. Nota Damasum ad Concilium hoc Oecumenicum non vocari, & Orientalis a Damaso ad Concilium vocatos non venire. Haec eo dico, quod antiquitus nunquam solet addi nomen Episcopi Romani, cujus tempore synodiis esset convocata, sed tantum Imperatorem , cui soli potestas erant convocandi Concilia ce cum enicar nunc autem in vulgatis editionibus semper additur nomen Episcopi Rom. ut sub Sylvestro, Damaso, &c. quod novum est.
Concilium Constantinopolitanum est arcumenicum II. P A tres Concilii hujus oecumenici secundi, Constantinopolitani
primi, numero iso, septem constituunt Canones et quorun T. primusSynodum confirmatNicanam ct diversos condemnat haereticos ut Eunomianos seu anomaos, ct Arrianos seu Eudoxianos, ct Semi-arrianai
De Paetimatochos, ct Sabellianos, ct Marcellianos O Photinianos, ct Apollinaristas. ii *- Episcopi qui supra dioecesim sunt, ad ecclesias quae extra terminos ea rum sunt, non accedant, neque confundant di permisceant Ecclesias , sed secundum regulas constitutas Alexandria quidem Episcopus solam aegritum gubernet , orientis autem Episcopi solius Orientis curam gerant , serratis honoribus primatus Ecclesia antiochena , qui in regulis S nodi Nicaena continentur. Sed ct Asiana dioecem Episcopi ea qua sunt in Asia,O qua ad astanam tantummodo dioecesim pertinent,administrent. Ponti autem Episcopi Pontica tantum dioecesis habeant curam. Thraciis vero imas tantummodo Thracia. Non inritati Episcopi ultra diaeresim accedere non debent super ordinandis aliquibus , rei quibuscunque disponendis Ecclesiassicis causis,servata regula,qua supra scripta est de unaquaque faece . Manifestum namque est,quod per pingula. quasque prori rara, propinetialis Sinodus administrare, di gubernate Omma debeat secundum ea,quae sunt in Nicaea definita. Ecclesias olim Dei, quae sunt in Barbaricis gentibus constituta, regere atque administrare oportet, fecundum consuetudinem, quam a Patribus obtinuisse dignoscitani tam etiam indicant
548쪽
ET ECCLESIAsTIO A su 3 THRonos o. 'scant Concilii hujus Patres in epistola synodica ad Damasum, Ambrosium, &c. Occidentis Episcopos, apud Theodoretum lib. s. Constant hi apolitantie cisitatis Episcopus habeat priri tia hanam pH 3 Mimnium Episcopum, eo quod ' ipsa nova Roma. De Maximo Cinico , O nus inordinata constitutione, quae Co anti- nopolifacta est: placini Maximum neque Episcopum fuisse, neque esse, nec qiuab eo ordinati sunt, in quocunquegrada Cleri , omnibus iis , qua ab ea facta sunt, infirmatis. Huod ad tomum seu libellum attinet Occidentalem , etiam eossuscipi- s' mus , qui antilochia uvam constentur Patris O Filii O Spiritus sancti
Deitatem. Si quis nec haereticus, nec prius excommunicatus, nec crimina osus habeat aliquam ecclesiasticam adpersus Episcopum accusationem, id seri vult Onodus apud omnes illius provincia Episcopos: F pero provinciales non susciunt , accusationem inuitui jubet apud masorem illius diaereseos f no m. Ex haereticii ad Ecclesiam recipiantur , unctisacro unguento, Arriani, uacedomatu . Sabbatiani, Noratiani , qui se puros O uros vocant, si riodecimam, Apollinarista: Montanissa rer. , Sabelliani ct multi ala huc retici post conpenientem institutionem, tanquam pagani, cum baptismo. Hi septem Concilii Constantinopolitani primi canones extant in pul-rato casta Tilii O in codicibus M. SS. Balsamonis O Zonarae, O tomo I.
conciliorum aecumenicorum Grace ct Latine Pauli V. Pontificis Rom. auctoritate Romae edito M. itfo8. Justellus. Codex Canonum vetus Ecclesiae Romanae opera mendet stini editus Parisiis an. icos. tres posteriores canones non habet. Primus canon condemnat Eunomium, qui pejor erat Arrianis,
nam dicebat Patrem & Filium dissimilis esse substantiae, & discrimen esse inter eos, ut inter creatorem & creaturam, finitum tu infinitum: Photinus statuebat Christum ex Maria initium sumpsisse, sed per sanctae conversationis meritum eximio divinitatis honoreditatum, atque actionis merito in Deum profecisse. Eudoxius insiliebat vestigiis Arrii; quare Eudoxiant iidem sunt cum Arrianis. semi-arriani alii erant Pneumatomachi seu Macedoniani, qui quidem
549쪽
sis His TORTA SAc RAdem idem sentiebant de Christo cum Catholicis, sed negabant Deitatem Spiritus sancti. Alii in persona Christi aliquid Arrio
concedebant, di negabant aliquid, ita ut medii essent inter Orthodoxos & Arrianos. Hi illi erant Episcopi Orientales, qui relicta Sardici abierunt Philippopolim,cum viderent Athanasium & Marcellum inter Patres in Concilio Sardicensi sedentes, qui antea ab ipsis erant condemnati. Hi damnabant Arrium, quod diceret tempus fuisse, quo non fuisset Chiistus,& dicebant ab omni seculo fuisse. Interea non dicebant elis,merum esse filium patri, quia ea vox nuta quam in scriptu iis haberetur. Sabellius dicebat Patrem, Filium & Spiritum sanctum esse tantum unam personam, sed tria nomina Marcellus fuerat Photini magister. Apollinaris negabat in Christo animam , sed ejus loco fuisse Deitatem. Secundus canon statuit Primatibus, & metropolitis, &Episcopiis suos limites, secundum canones Nicaenos, singulis in sua dioecesi. Dioecesis autem erat ditio seu provincia, in qua praeses vel praetor jus dicere consueverat. Di viso autem a Constantino Imperio, dic, cesis plures comprehendebat provincias. Haec autem orbis divisiopolitica e republica in Ecclesiam transsata est,& dignitates civiles secutae sunt Ecclesiasticae, quod diversi docent Conciliorum can nes. sic & synodi dicuntur provinciales, & dioeceseos, sive maj res. Tale erat concilium Aquilegiense,cui praefuit Ambrosius Mediolanensis, ut liquet ex epistola Theodosii & Valentiniani, qua jubent Episcopos ex diaece i(ltaliae in Aquileiensium cinitatem ad con cilium conpenire. Vide Iustinum in hanc canonem,ct Blandesiam lib. de primatu in Ecclesia. Tertius canon concedit Episcopo Constantinopolitano secundum dignitatis gradum, quia Constantinopolis erat nova Roma, aut potius altera & secunda sedes Imperatoris & senatus Romani. Confirmatum hoc est in Concilio Chalcedonensi cecumenico quarto, in Concilio Constantinopolitano oecumenico sexto, & ab Imperatore Justiniano nov. conss. is i. c. r. hoc tamen sciendum, hunceanonem ab Urbis Episcopo nunquam satis fuisse comprobatum; ut videre est in illa per epistolas contentione inter Leonem XL
Romae,& Anatolium Constantinopolis Episcopos, in Actis conci
550쪽
ET ECCLEsIA sTICA sun THEODosio. nlii Chalcedonensis: satendum tamen est Episcopum Romanum semper,& apud omnes in magno fuisse honore & primam illi attriabutam sedem: secundam vero & parem Constantinopolitano.Q artus canon abrogat Maximo Episcopatum, & omnibus ab eo ordinatis, idque hac occasione: Cum venisset Gregorius NaZimetenus ex AEgypto Constantinopolim, multos Arrianos ad Catho- licismum perduxit, & inde est electus a Catholicis patriarcha Conis stantinopolitanus sine manus impositione, quod Petrus Alexandrinus per literas comprobavit. Venit eodem tempore Constantin polim Maximus, Cynlius Philosophus, multum per literas ab Alexandrinis laudatus, . ita etiam ut NaHanEeno praeponeretur: quod mutato consilio etiam approbavit Petrus, pecunia, ut ferebatur, a
Maximo seductus. Aciressit, quod Maximus Theodosio libellum
obtulis et, quem adversus Arrianos scripserat i itaqise adnitentibus quibusdam Maximus Patriarchi Constantinopolitanus constitui- r. Sed cum animadvertissent Patres eum cum ambitione invasisset
sedem patriarchalem, rejicitur,& condemnatur, & Gregorii electio
Sextus caiion jubet, ut Episcopus accusatus apud synodum provinci lem, si opus sit, provocet ad synodum suae dioeceseota &c. Praeterea doctrina de Spiritu sancto declaratur contra Macedonium Pneum atomachum hoc sequenti symbolaeCum vero per hoc symbolum Concilii Constantinopolitani, quaedam addita sint symbolo Nicaeno, merith illud hie collocandum censuimus, ut, quare ea apposita sint, videamus i quae addita sunt, litterarum differentia indicamus hoc autem est Symbolum vere Constantinopolitanum
dictum: Credimis in unum Deum Patrem omnipotentem , factorem coeli & terrae, visibiliumque omnium ct inrisibilium. Et in unum Pombrem Iesum Chrisium filium Dei unigenitum, ex Patre genitum ante omnia secula: Iumen ex lumine, Deum urum ex Deo vera genitum, non,
ctum, cen ubstantvalem Patrii per quem omnia facta huηt. Qui propter mi homines, ct propter nostram salutem descendit de caelis,ct incarnatus
Spiritu sancto & Maria Virgine, O homo factus est. Qui pro nobis crucifixus est sub Pontio Pilato, O pasus est de sepultus, ct res remit tertia die secundum scripturas, O Uredit ad caelos, ae s Rre . det