Antiquae Britonum Scotorumque eccesiae qualesfuerint mores, quae ratio credendi et vivendi, quae controversiae cum romana ecclesia causa atque vis

81쪽

monninum in matrimonio viventem invenissae , immo reportassapud Adamnanum narratis uiam quandam, qua comprobet Sco-ιorum clerico viximo in cantitato monachica Adamn vit Col. 2,

erit emen tuum etc.). Sanctorum donique apud Seotos summis in honoribus habitorum multa oecurunt exempla omittam argumonia ex reliquiis liturgicis dosumpta, nam cum hae omnes aeoulo optimo priores non sint Warren, p. 155 , non in opera Romanorum ascomposita emo Ebraedo forsitan lioeat contondere of p. 121 et p. 153, sed, si libet, videas Ouinsani epistulam p. 21 de Sancto Gregorio papa dios o et Adamnant plurimo locos

2 74, p. 224 2 81, p. 226 2 82, p. 2263. Quodsi scundum

ex illis Adamnani locis logoria, quo narrat a ipsum cum sociis quondam invocasae St Columbam his vorbis: Maoει tibi, nete ...'F-ile tibi est, . . . , a domino immisare, ut . . Exto molius Matimonium non desiderabis os Ebrax p. 118, His igitur absolutis et in posterum, quas do Columba uxoriona diconda

sunt, reservatis tandem, ut propositum eat, quiseminus, quae X

ordanhymbrorum feelasias historia

de ecclesiae Scotorum natura et moribus inprimis de causis controversiae cum Romanis cognosci possint. In ordanhymbria enim, regno inter septem illa Saxonum regna omnium maximo, duas regionea, Berniciam et Deiram, continenti Scoti ecclesiae sundamenta jecerunt, quanquam non primi Nordanhymbris evangolium praedicaverunt. Nam constat anno

627 Paulinum, Augustini Cantuarensis opiscopi socium, inter comites Aedilbergae, Cantuariorum rogis filiae, Aeduino regi Nordanhymbrorum nupturae, in Nordanhymbriam venisse ibique ipso rege et populi non parva multitudine ad fidom christianam conversis Eboracensis urbis primum exstitisse episcopum Bedali. e. 2, - 17). Sed quae tunc cum in Bernicia tum inistra es Bright p. 119 sq. effloruit ecclesia mox tanta tempestate

est inVasa, ut eam suus amplius nesciro locus. anno enim 33 Verba non soci do Tirechano narranto Betham II app. p. XXIX):

Patricium, postquam loco quodam ecclesiam consecrasset haec dixisse:

erunt e scopi boni hic et de semine liorum erunt benedicti in saecula in cathedra hae, nam primum obscurus est totus illo locus, de spiritualibus nim filiis locutus osse vidotur Patricius os ibid. lia sanet Patristi deinde non suis verbis usus est Patricius quod quidem trechanus narrat sed orbis libri Gen. 12 3, denique si episeoporum filii naturales essent intellegendi, idem de hac o dicendum esset, quod supra dixi de episcoporum Britonum matrimoniis. Djsiti sui. IOO le

82쪽

atquo intorsecto Nordanhymbrorum regiones serro ignique adeo vastavit, ut aulinus relicta sed Cantuariam revertoretur. Una

vero cum Paulino et ipsa fido inristiana diae sit. Nam ni Aeduinum secuti sunt reges, Eanfridus, iniuridi Moossoris Aoduini filius, in ornicia, Osrious, ipsius Aoduini onsobrinus, in Deira abjecta fido, qua ille sol in Seotia hic a aulino imbutus erat, ad riae G μοθωωia in ea revorterunt Beda h. o. 3, 1 g 150). Sed jam omento anu ab Odoin Caedualla uterque peremptu est. Quo Minor Caedualla nescius fido taxistiana viam in Nordanhymbriam rursus aperuit. Nam Osualdua, Eanfridi frator et Hua artesqua in tota ordanhymbria succeasor, et ipse una cum rases a Scotia ducatus, tanto in exilio erga Christum amor orat incomaus, ut, simulat- quo rex factus est, consilium amret, ut auxilio sorum, qui ipsum erudierant, populum suum ad fidom reducaret. Itaque laetum si, ut Hiiense rogatu regis Aedanum

episeopum inmordanhymbriam mittentes Beda h. e. 3, 3 g 155;5, g 164 dominium suum ut ita dioam eum Bod in ipsius

gentis Anglorum regione propagarent, uoti dixi in Nordanhymbriam, nam non ola Berniciorem si miriorum regiones, in quibus Aedanus episcopalem suam aedem constituerat in peninsula Lindisfarnensi, Aedani et sociorum opera acra christiana susceperunt, sod postea etiam iddilanglia et Morciis auctoro

rege Osuiu, OsWaldi primum anno 642 in ornicia, sindo 651-670 interfecto Oswino Beda . o. 3, 14, g 188 in

tota Nordanhymbria successore, ad fidem christianam transeuntibus a Finano Aedani succesgore 651-661), episcopus consecratus est o missus Diuma quidam, natione Scotus Beda h. e.

3, 21, g 10 sqq. cs. 3, 24, g 223), necnon eodem tempore etiam Orientales Saxones Idem, quam olim anno 16 ea ticio

Mein antistite, Augustini Cantuarenais socio, abjecerant, instanti rem Osuiu receperunt in s. 3, 22, g 13 et episcopum acceperunt nomine Cedd, natione Anglum, et ipsum a Finano

consecratum.

Itaquo excepti Orientalibus Anglis, qui jam pridem 631

a Cantuariis fido Aristianam et episcopum nomino Felicem, in Burgundia natum et consecratum, acceperant h. e. 2, 15, 135), tota a Britanniae Anglo-Saxonicae para, quae is meai flumino in septentrione vomit, ite inua erat Eubjoota ac quidem non circuitione quadam sed ita, ut arctissima necessitudo esset illis rogionibus cum abbate siensi, cujus auctoritatem archiepiscopalem quandam fulsae certo hoc loco fit mandestimimum.

Nam et Aedanua Boda . o. 3, 3. g 157 o 164 Aeque illum

83쪽

missi eristit et ordinαώμ. Quin etiam, quanquam potestas ordinandi Merciorum et Orientalium Saxonum episcopos i. e. Liuidsoldonias et undisonina sedum pra ules penes episcopos Lindisfarnenses erat, timen orto tertius sorissae stim secundus

Lisidialdonata piscopus in ipsi Hiiensibus onsecratus est Beda h. e. 3, 21, g 123. Et talis ora episeopia Lindis naro ibus

eum Hiiensibus onsuetudo, ut non solum, quod mirum non Aedanus μελα ontra morem --, ut ipsum et erant,

Mab. IV, 1 i. o. abillon, Acta M. Ordinis in Bonodiotisam o, parso appendax in Paris. p. 6823, in ut etiam in levioribus apparere. unde Nordanhymbri fidem christianam ae--susnt, nam Finanus minatam es copia fodi cingruam more Moeomum nore de lapita sed de robore aesto feta da h. e. 3, 26, 2251. Undo inanissatum est o Maiis Nordanhymbrorum conjunctam cum Merciorum et Orientalium Saxonum, quamdiu manebat mo nonas i. e. usque ad synodum Strenaeshalchensem ecologia Seotica amete praebuiam samque ob em idoneam se, quae de Minorum moribus nos Moectat. A primum quidem ex antur, qua supra diximus de ordis nibus ecclesiastiria, nam qualo fuerint Sootorum episcopi, hoc loco optimo oognosta potest. Omne Bootorum opiscopos, O quibus modo mentionam ocimus monachos suis , postea vide--nus, mino muneris opinooporum disseramus Episcopo muneros dignitate e gradu pros hytoria mporium functos as supra

jam vidimu in. 58), artis quibusdam ordinationis ritibus innumerum episcoporum eos Mepto esse ho demum loo fit inanissa imimum. Neque do hae re unquam qua tio exstiti inter vim doeto atque cautos, sod, cum eos qui orianasti ais a Motorum vel Britonuin e acopia, uerum a MMEoo miscopo mam

imposis ne oonfirmari jussori Thoodori echiepiscopi do quo infra Posiatentiato ΙΙ, Θ, Η. an St. ΙΙΙ, p. 1973, dubium est, num ratione ordinandi sibi propria usi sint coli. Contendunt niminaddanus Η. an St. I. p. 155 s alii

84쪽

hoc loco pariter respuenda ait atquo supra, ubi de Britonibus agebatur os p. 25 sq.). Nam hoc quoquo loco Matimonia a culo undecimo priora non exstant, nisi forte putamus, canonea Hibernico Matimonio emo posas. Exata onim in Hibernio illa os supra p. 39 canonum colloetione, quas in ipsa Nordanhymbria scripta osso mihi vidotur , vitulum lib. I, 5, a Machioben, Ir. an. p. 53 de eo, quod non imus unum οὐλαμ. Atqui ex veteribus scriptoribus repetitum eas es, sorachioben I. c.), itaque ex hac ipsa lego emo non potest, uno temporis, cum conscripta est vel potius descripis, illum ipsum morem, quom prohibere studet in usu fuisse apud Sootos. Obstant enim gra' vissima argumenta. Omittam, qud Beda narrat in o. 3, 22, 214). Finanum Lindisfarnonae conmorasse Coddum Oeadis a se in ministeriis ordinesionis assia duo a Piscopia, nam Beda illud sorsitan finxorit, sin provocabo ad Stephanum Eddium vit. His XXIII, ab IV, 1 app. p. 689. oris enim hoc loco Theodorus archiepiscopus anno 678 tres episcopos d. nate solus consecravit. Num a Scotorum more Thoodoma usus esset, Stephanus Eddiua, Wilfridi amicissimus, omisimoi, illud ipsum Theodoro vitio veriore 3 Ergo negandum ess Videtur jam tunc sicut postea saeculi duodecimi temporibu cf. inprap. 26 moria uias Scotorum ut episcopi ab uno eo Eornrentur. Sin aliter, hoc colorum proprium non essot. Nam non unus Τheodorus contra canonos solua re illos opiscopos ordinavit,

sed ipse regorius papa Augustino Beda h. s. 1, 27, g 64 et

Bonifatius papa Justo, tertio Augustini successori Bod h. e. 2 8, 10s), conoedorunt, ut emi rite o portuna e soli ordinarent.

Attamen colorum episcopo canonio ordinatos non eam conatat.

Nam prodidit Boda anno 665 defunctis Deusdodit Cantua nato Damiano offons nullum in tota Britannia fuisse episcopum canonice ordinatum excepto ine episcopo occidontalium Saxonum, qui in Gallia erat consecratus h. e. 3, 28, g 243). Qua in re etsi Beda erravit - oblitus est enim Bonifatii Domuoenais pia- copi h. e. 3, 20 g 209, a Bright p. 212 - tamen apparet eum neque Ceddum Orientalium Saxonum placopum, a Fintano

consecratum neque arumanum, Merciorum piscopum, natione

Scotum, ut videtur h. e. 3, 24,4 224), habuisse pro canonico ordinatis Bitibus igitur diversam fuisse a Romanorum more ordinationem colorum suspicandum M. Fortasso ooti iisdem vel similibus ritibus utebantur atque Britonsa vid supra p. 26 sq.), nam iisdem verbis Theodorus episcopos ot a Soohia et a Bri-

Nam puto nequo in Hibernia scriptum esse id, quod saepius occurrit in his canonibus, omBernenses dicunt vel synodus Η --nensis cf. asserschi en Ir. an. p. IX noque Thoodori archiepiscopi qui dicuntur libros jam uno Hibernis cognitos fuisso. Djsiti sui. OO le

85쪽

tonibus ordinato iterum ordinari iussit. An nulla alia ro commotus est, quam quod et Britones e Scoti in maeha et tomum eat sic non erant l. α)8Moepti vero in numerum episcoporum et muneribus et dignitato episcopi colorum Romani simillimi erant. Nonne si apud Bootos episeoporum munus idem fuisset, atque da ei a P tor an ine neve an em Gemeinde in de Hetaeniseu EMard p. 169 multi in Nordanhymbria apparerent episcopi, quia postquam Aedanus in Nordhymbriam venit, coleriae OO trusia ur

nulla erat in tota Nordannymbria aedes episcopalia praetor Lindisfarnensem. Provincita non ingulis ecclesiis praesuisso spiscopos ex eo quoquo fit manifestum, quod Finanus, Lindisfarnsnain Coddum resistorum, quem praedicatarum misi in Orientales

Saxones, non statim episcopum consecr&vit, sed tum domum, cum

in gente illa etmutam -- Meleriam com e ver Beda h. s. 3, 22 g 143. Itaque negari non potest ovem sodes spiscopalea et parochias episcopalea sutas apud Scoto Britannias Attamen certis finibus inelusas atque descriptas fuisse singulas

parochias contra Brightium p. 13 not. 1 et Toddium Loening ΙΙ,

p. 13 o 445 contendero non audeo, quia non ignoro, illud flori non posse in populo, qui fidem Christianam vix suscopit.

Itaque odii disceptari non potest, num jure, quae meis est opinio, prodiderit Beda praeter episcopos non solum presbyteros et diaconos in etiam cantores, lectora esteroaque graduae is ageseos tunc apud ordanhymbros fuisse vis Cudborthi XVI 25, Stevenson, opera hist. II, p. 79 - nam quod in anonibus ibornitas lib. I VIII, asseratalebs p. 3-31 expressis verbis do singulis optem gradibus dissoritur in utramquo partem accipi potest, si trechani festimonium t ipsum do subdiaconis et exorcistis loquens annotat Betham II app. p. XXD, repudiar licet iis, qui orto putant Tirechani temporibus in Hiberni australi via supra P. 1 Scohorum mores jam fessas

commutatos tamen apud Sooto Britanniae statum ierarohi. cum Romanis imilom fuisse liquet. Similis vero fuit non par omnino, nam una ex parte Videtur melior viam et magis excultus, ex altera pejor et minus excultus:

illud quia in colesia Nordanhymbrorum abbas Hiiensis fungebatur munero tanquam archiepiscopali, quod tunc in Gallia paens deerat, hoc quia in singulis paroistia bona disciplina vix onstituebatur cum principatus ab Hiiensibus ad archiepiscopum

Cantuarsnsem transiit. Ergo non ipso graduum ecclesiasticorum genere diversal

86쪽

insula, quae voeatur si dammarus inoda h. e. 3, 3 g 157 et

cium, in regente monasteriam abbate, quem imi cum eo alio fratrum Amerint, omne meabineri, Meoni, α - , lectores ceterique gradu Meseri eici moriaeMeam per omia cum moe sev re iam servent. - At sacto, an in hac eo Bod a Veritato paullum aberraverit. Nam cum ipso ante Colmani di eo um et in ris, abbatia Lindis amo is montionem non notat bos 3, 26, g 237), auspican in ah non avium Manum, aedetiam Finanum et Colmanum ipso abbatia Mnesia functo Gaas. Sod etsi a re non pomum , quin illud auapicemur, amo in his re conspicuum relinquitur, quod Prior erat episco lis aedes, Posterius monaatorium, quod Ebrardo proraua repugnat. Odommodo etiam indua pia pua et pae monachus, Postqvismopiscopus Orientalium Saxonum actua eat, monarior um ibi

conatruxit Huam juxta istas Lindisfarnensiam nati si simul eum episcopatu curam gemit usque ad mortem Beda h. o. 3, 23, 218). Donique odom modo otiam Ceadda, Moroiorum Plaevus, mansionem sibi fecit non onge ab eoAsia reminiamem, in qua se reis sum pararia, id me ameem sive αὐθαι- ε, - ε labore et mmiseerio verbi vacabat, orare cavere Maha inoda

mo omnia eum ita, quae in a diximua, optimo oongruunt Iisque, Oatquam, qua de hae ro oonatent, vidim , tom a QM, ut cum Romanorum moribus comparsinu Moiae oa. Compamvit

jam Beda Commomorat enim vi Cudb L, illain vivondi

normam, quam in Lindis amens monaMerio et aaiam apud Moto invinimus, eandem me, quam beatu papa integorius ab Augustino Cantua nai M oosia Qua Mervatam vomiti amet ipse Augustinua episeopua ora o abba inoda h. B. 1, 23, 61 cf. 52). Noquo unus Gregorius illam vivendi normam obnuit, ad univoma sees ta at liea alteris Augustini, illoelmrioris, Exomplum aequena hanc inattinenda elericorum vitae so-- optimam emo a perictetum nunquam non enauit, immos te vitae anonien clariosa oblimna publico ea prosem Ergo quod potissimum Motorum orat proprium, Romanorum moribus nequaquam erat contrarium. Quin otium a in antiqua jam Seotorum celaaia nonnulla monanteria eodem jur eligendi

vim os an emant, quo matea Braun, de Culdoia p. 10 et 19, Ebrardi no 33, ne hoc quidem Romanis improbandum sui eti

87쪽

Tostis ea Boda. Qui eum putaret moliua osse tum norme

gerat e loco alem, aut a fori in ipso mon terio, qui visco Maordinari debeat, inv-ri nequeat, in imorum tamen juxta induta canonum pendeαι ---- - dismegiis me, aritiae . - Gravi ima sunt haec orba Nam et domonatrant otiam Bedae fomporibus inmordanhymbria monastinis animarum curam, Pastoralem, ut ita dicam, non episcopalam, Masinae et confirmant vel m&ximam monastariorum auctoritatem Romanis non displicuime. Displieuisse vero, a talis sutias apud Scotos vita monachica, qualem uiam beardua affirmat, a tantum abfuisse ut monachi in monasterii monachicam agemus vitam, ut cum uxoribu vivomisa, nisi forte aeli a me maluerunt, aes o rei operam daront, ut Populum docerent, Vangolium Praedicarent, si, ut paucis dieam, monaateria suimen minimo coenobia oorum,

qui o mundo effugissent, in collegia de propaganda fide ,,Missis stationen Ebrata p. 169).Cohaeret haec Mardi opinio cum ea aentontia, quam de Seotorum thoologia tulit. an ipsam examinare o longum sato superiacanΘum Sed fiscere non possum, quin ominemorem

valde me osso miratum, quod idem Mardus, qui acerrimum pura evangelii doctrinae desonsorem se praebuit in examinanda missi, magistri quondam mei, doctrina de justifidations Solat visas ehastilino eleuintan vo Dr. . T. Bocha minus himngaiahro. In Brisson. 1871), . . . quod idem, inquam longe alia mensura uina theologiam colorum evangelicam sors fuisse cenauit. Tantum enim abest, ut in Scotorum do fido Aristiana doctrina sportatur aliquid, quod alienum doctrina totius modii aevi solis reformasorum nostrorum sentantiis imite ait ei quae de notion doctrina ova olicae disserui Bidio lina, MinioMedos iotismus I. 1880. p. 7-223, ut qui cognoverint, quae revera fuerit apud Scotos redendi ratio, nunquam sibi possint persuadere fuisse apud cois inori Ohioae vitae genus, quale neque unquam neque usquam alibi fuit os Plist. Erlangor sitae Ut mr eos tantismus una lache. 1864. p. 283). Neque, ne legontinus molestiam afferam, in animo mihi est, per singulos Versum refutare, suae do vita monachorum Ebrardus protulit, Djsiti sui. OO le

88쪽

sed cum infra de Columbae Luxoviensis monaohia plura dicturusaim, hoc loco quam paucis rem absolVam. A primum vituperandum est, quod Ebrardus ex ipsius Bedae verbia auam extorquere eonatus at opinionom. Risummovet, si ex eo, quod Boda saepiastine, quantae in singulorum monasteriorum possessiones, indicat hi sero verbia , Onaaterium

quisque via Mnem familiarum , coogit, fuisse in monasteriis patre et matres familias eorumque liberos p. 19 sqq.). onne tuo clarius eat, quid sibi volint jusmodi verba, si unum hunc audioris loeum Boda . o. 3, 24, 4223: ωι is λευρον duodecim pos Minnorata terrarum ... insulae vero p Marionis decem

reant familiarum os praeterea 3 4 gra59 4, 23, g 323 4 19,

3143. At ipsum edam narrasso patrem quendam familias,

ee eum b. e. 4, 24, g 33 sqq. Ebrardus est satis p. 19 sq.).

Atqui ovissimus. Nam tanta levitate usus est in explicandis Beda verbis, ad quae anopimimo provocat ad confirmanda varias

rea mirabiles p. 86 192 sq. 200 201. 203. 204 224), ut plura

integra folia de hac re oonscribero possim Sod satis est om- memorasae a mon, quantum Beda narrat, parem familia non mias neque suo aBoum duxias in monastorium sed eoum portasso omnia sua cf. Jonas it Enstasii 6 Mab. II ann. 625, p. 118 Agreastis . . . ad Luae sum veniens δε et omnia ua --pradicto patri tradiderat). Consimiliter abusus os Ebrardus alia

Bedae narratiuncula h. e. 4, 25, 1335 sqq.), quam, nescio cur maluit repetere in vita . Aediltrydae, quam homas Eliensis saeculo duodecimo conscripsit Mab Acf. II ann. 679, p. 739 sqq.). Narrat enim Beda, monasterium quod Coludi urba nominabatur anno 67 9 flammis assumptum eas idque non sine usta causa. Nam omnes prorsus monasterii illius e nisi e feminae aut somno torpebant inere aut ad pereata vigilabant. Nam et dometineuiae, quae ad orandum vel vendum faetae erant, in Omine rationum, pol ionum, fabulationum et ceterarum iis , Mum ubina conmvergae erant. Virgines quoque deo die M o empta remerentia 8uae prorationis, quoli cunque vacabant, Mendis a dissi Gua -- mentis operam Mant, qui a aut ae vicem Fom8arum in periculum aut tutus adornarent, aut Hrenorum ibi virorum amicitiam omparare t h. e. 4, 25, g 338). - Haec audiens qui Ebrardo p. 12 consontiat virgines s illa revera fuisse uxores in justa causa accusatas Contra Thomas Elionia

Aliam vim vocabulum familiao is monasteriis dictum apud ipsos Suotos habet os supra p. 69), significat abbatem cum monachis suis vel cum ipsis omnibus, qui in aliis monasteriis abbati principalis illius monasterii oboediebant os e uisio famule Te ruit . .' annal. igernachim an St. ΙΙ, 1, p. 114. Djsiti sui. OO le

89쪽

vit Ethnd. e. 35 l. o. p. 755 oonsentiendum at dicenti unda inea itur uiros et mussieres in eodem simul omasterio assi maetis a vitam inano nim sententiam pluribu Beda oonfirmat. Nam primum dubitari non potest, quin praetis monasteria

virorum, ut Lindisfarnenso Boda vit Oudb. XVI, 25, 8ω-vo o II, p. 9), et virginum vel puellarum os supra p. 70 ut Madun Boda . o. 5, 3 g 364 permulta tunc in Britannia

fuerint duplicia monasteriaci. e. monasteria, quae ab utriusqueaexus monachia incolorentur nomino Strenaea lenonae, quod

ipso Beda famulorum famularumque et Onaaterium nominat h. e. 4, 26, g 3413 Coludi urbem h. s. 4, 25, 1 338 moanos h. s. 4, 23, g 329 artano h. o. 3, 11, g 182 Berecingum

h. o. 4, 7 g 275). Maximam partem monasteria ootorum in Britannia duplicia suime idontur, cor e virginum monnateria rarissimo inusniuntur. Omnibus illis monasteriis duplicibus una abbatissa praeorat. Ergo in hoo priore homa non erravit. Neque de eaelibo vita, quam si viros et semina egiam censuit, dubitare liost. Certo Beda non dubitavit, nam monachorum Vitam opposuit vitae Moulari in o. 4, 23, g 3233, monachas appellavit virgines deo dicatas, sponsa Christi h. o. 4, 20 grato), repetuae virginitati conaeoratas, et oum annoti. monialem quandam feminam in monasterio Bor iugo misso narrat, tali ermone utitur, ut eam uno in matrimonio non vixisse appareat h. s. 4 9 g 279 , sono do fratribus sic loquitur, ut caelibes o non suisse putare non liceat h. e. 3, 26, 238 4 4 266 . Raque pro eorto habendum eat Horiburgam abbatimam, cujus lis arnasia in monaaterio matria vivebat h. e. 5, 3 g 364), prioribus aetatis auae temporibus fuisse nuptam; sin aliter rea eas habui et Beda aut plura aut nihil dixisset, nam abbatos vel abbatisana libero procreare, nefandum vid atur Bodas. Non enim ignorabat ejusmodi abbatos aula ipsius tomporibus in Britannia osso spist ad Ecgbert g 1 1 et 13, Stev II, p. 21 sqq.). Atqui neque ooti erant neque monachised saeculars homines; si expressia orbis Beda affirmat no- sandum illum morem, quod abbato do laicis monasteriis non dicam fungebantur sed fruebantur, ex anno domum 705 in ord-Rnhymbria percrebuisse l. c. g 13, p. 219). Ergo quid illud ad nostram rem Nil igitur impodit, quominus in antiqua Scotorum ecclesia monachos o Ebem aeta δε vitam pro certo habeamus. Ea ipsa de causa in monasteriis illi duplicibus fratros a virginibus aeclusi non solum vivebant, sed etiam mortui sepeliebantur

In his omnibus nil nisi sorte illud, quod abbatissas praeerant monasteriis duplicibus, colorum proprium eat, neque hoc ipsum alibi omnino non occurrit. AEam in Niv olens monasterio Djsiti sui. OO le

90쪽

auctore Amando, quem Ebrardus utpote Culdeorum inimicissimum despiciendum potius quam amandum esse cenauit, simili modo penes abbati a suime videtur summa auctoritas Roubem, irohengeschichte Deutfohland I p. 63. Neque in iis, qua praeterea de ordanhymbriae monasteriis nota sunt, quicquam miri ornitur. Νε illud quidsm affirmari potest Ebrard p. 1933, quod annus probationis vo brevioris cujusdam tirocinii tempus, una mentionem supra ubi de Hiiensibus agebatur p. 69 deaideravimus, in ordanhymbrias monasteriis moria non susest, nam Bodam invenies h. e. 4, 23, 330 loquontem do e remis monasterii maconos locis, ubi

nuper ementes ad convereationem femmae solebant robari, dones regularis institutae in societatem congressationi sua premerer. Propria autem his colorum monasteriis haud dubio oratregula, secundum quam vita monachica instituta orat, nam non

opus a commemorare Sti Benedicti regulam, quippe quam primus Wilfridus in Britanniam invoxorit vit Wilis. XLIV, Mab. IV, 1, p. 7053, tunc temporis in Britannia notam non fuisse. Sin do Moos apud Bedam nil instat et quae nos

doceant Columbae uxorionata monasteria, infra videbimus. Itaque ad extremum mentione acta vitae remitarum in Nordanhymbria quoque inventas Beda vit Cudb. 17, g 29 Stovens. II, p. 83, os. 18, 3 sq. p. 8b do vita monachio hoc loco

satis sit disputatum. Et satis pasne do tota colosia, cum tota Scotorum ecclesia monasterii speciem praebeat. Quanquam enim conse in Nordanhymbrorum ecclesia fuisse clericos, qui monachi non erant paucissimo illos quidem tamen certum hujus rei testimonium Proserre non possum. Provocabo tamen ad Beda illud nam monata erant marime, qui ad praedicandum venerant h. e.

3, 3, g 157 6 ad canones Hibernicos, qui inter monachos et

clerico discrimen nunquam non saciunt, - sed confiteor relictum esse dubitationis locum. Eo magis tost acoro de matrimoniis clericorum, quorum nullum inveni vestigium. Unum solum afferam Rrgumentum, quod demonstret apud Scotos loricia, non addam superiorum graduum, nam nil habeo, quod hoc discrimoniaciam, non licuisse vivero in matrimoniis. In canonibus

enim Hibernicis lib. X o. 2 sq. scripta sunt haec verba: -- 8tinu au qui tib gradu cecidi post penitentiam contendus fas a fimis, communi cinem dare Urmis et inario ministrare. nodus Hiberniensis decrevit, ut in peregrinationem aeterint et ibi ministrare is manu abbatis. Humantis autem ube enses