장음표시 사용
531쪽
Semper eris mecum, memorique haerebis in ore. Τe lyra pulsa manu, te carmina nostra Sonabunt :Flosque novus scripto gemitus imitabere noStro S.
Tempus et illud erit, quo se fortissimus heros Addat in hunc florem, solioque legatur eodem.
Talia dum vero memorantur Apollinis ore, Ecce cruor, qui susus humi signaverat herbam,
Desinit esse cruor : Tyrioque nitentior ΟStro
Flos oritur; formamque capit, quam lilia : si non Purpureus color huic, argenteus esset in illis. Non satis hoc Phoebo est is enim suit auctor honoris , Ipse suos gemitus soliis inscribit : et ai ai, Flos habet inscriptum : sunestaque littera ducta e St. Nec genuisse pudet Sparten Hyacinthon : honorque Durat in hoc aevi : celebrandaque more priorum Annua praelata redeunt Hyacinthia pompa. At si sorte roges sce cundam Amathunta metalli, An genuisse Velit Ρropoetidas; abnuat aequh,
533쪽
Atque illos, gemino quondam quibUS a Spera Cornu
FronS erat; Unde etiam nomen traXere CeraStae.
Ante sores horum stabat Iovis hospitis ara, Lugubris sceleris : quam si quis sanguine tinctam AdVena vidisset, mactatos crederet illic Lactentes vitulos, Amathusiacasve bidentes :ΗΟSpes erat caesus. Sacris Ossensa nefandis, Ipsa suas urbes, Ophiusiaque arVa parabat
Deserere alma Venus. Sed quid loca grata, quid urbes PeccaVere meae 2 quod crimen, dixit, in illis Exilio poenam potius gens impia pendat, Vel nece; vel si quid medium morti Sque, fugaeque. Idque quid esse potest, nisi Versae pcena figurae
Dum dubitat, quo mutet eos, ad cornua Vultum Flexit : et admonita est haec illis posse relinqui :Grandiaque in torvos transformat membra juVencos. Sunt tamen obscaenae Venerem Propaetides ausae
534쪽
de Venus , les Propcllides osent refuser i 'encens hses auteis, et Dier sa divinitύ. Vonus irritoe allumst dans leurs sens des flammes impudiques , et par elles commenoe de la beautύ vonale te trafio odie ax 3 α). La pudeur les a Volt abandon116es; elles s'enitur issent dans te crime, et ii ne futpas difficile de les changer entiorement en TO-
535쪽
ESse negare Deam : pro quo sua numinis ira Corpora cum sorma primae vulgasse feruntur. Utque pudor cessit, sanguisque induruit oris, In rigidum parvo silicem discrimine Versae. Quas quia Pygmalion aevum per crimen agente SViderat, os sensus Vitiis, quae plurima menti Foemineae natura dedit, sine conjuge caelebs Vivebat: thalamique diu Con Sorte Carebat. Interea niveum mira seliciter arte Sculpsit ebur ; formamque dedit, qua scemina nasci
Nulla potest: operisque Sui Concepit amorem. Virginis est verae facies : quam vi ere Creda S :Et, si non Obstet reverentia, Velle moveri. Ars adeo latet arte sua. Miratur, et haurit Pectore Pygmalion simulati corporis ignes. Saepe manus Operi tentantes admo et, an sit Corpus, an illud ebur : nec ebur tamen eSSe fatetur.
Oscula dat, reddique putat : loquiturque, tenetque
537쪽
Et credit tactis digitos insidere membris :Et metuit, pressos veniat ne livor in artus. Et modo blanditias adhibet: modo grata puellis Munera sert illi conchas, teretesque lapillos, Et parVas Volucres, et flores mille colorum, Liliaque, pictasque pilas, et ab arbore lal Sa SHeliadum lacrymas. Ornat quoque vestibuS RI tUS :Dat digitis gemmas ; dat longa monilia Collo. Aure leves baccae, redimicula pectore pendent.
Cuncta decent : nec nuda minus formosa Videtur.
Collocat hanc stratis concha sidonide tinctis :Appellatque tori sociam: acclinataque colla Mollibus in plumis, tanquam Sen SUI B, reponit. Festa dies veneri, tota celeberrima Cypro, Venerat: et pandis inductae cornibus aurum Conciderant ictae nivea cervice juvencae; Thuraque fumabant : cum munere sun Ctus ad aras Constitit; et timidd, si Di dare cuncta potestis; Sit conjux opto, non aUSUS, eblII De a Virgo,
Dicere Pygmalion, similis mea, dixit, eburneae.