장음표시 사용
101쪽
tune magis infirmitati suae eonaulentes a reoognoseunt et a magia obnoxios esse debere gratiae Dei animadvortunt. Est et alia hujus rationabilia varistati causa, quod ni omnes boni essent, gratiam Dei minus intelligerent et bonae naturae salutem
Buam quodammodo ascriberent. Tertia quoquo nec 'exeipiunt ausa, quia mala bonis materia exercenda virtuti subsistunt. Sic tam ratio quam sanetori auctoritas esse eonfirmat. Si vero ita est, immo quia ita est, cur misoria Ompatimur eur do-eedentibus dolonius, eur Rachel plorat quid etiam sibi vult illa Apostoli gaudere eum gaudentibus,
sero eum flentibus. Iam scimus, quod lapidatio Stephani convenienter ait M), combustio Laurentii tam ad utilitatem suam quam ad gloriam Dei provenire ac per hoc eum haec omnia ut letum a ratione i refragabili ontingant, irrationabilos videntur esso hi doloros o has laevmae, quod utique negari nequit, tum quia ontra dispositionem Dei nitimur, tum quia quod aggredimur, perficere non Hemus..deumque namque quod perficero nequit aggreditur, eo ipso irrationabilitor agit uuid igitur numquid non praecipit Apoatolua floro eum ontibus, gauder eum gaudontibus Νοn quidam hujusmodi fletum vel gaudium praecipit. on enim ut ait Au- Matinua eriptura prohibet nisi quod culpabilo est, nee praeeipit nisi quod rationabilo eat. o inquam non praeeipit Apostolus, o affectum aritatis eire proximo haboro. Ex erius perfectione saepΘIn id quod irrationabilo ost olemus prorumpere. Unde Gregorius: aritas, inquit, impatiens est, quae mensuram non habet. Indo otiam in vita beati
102쪽
Μartini Iogitur do diaeipulla Iugentibus. Consentillet utique magia, esse gaudendum, si via doloria rationem admittoret. Quid igitur disomnat alnopeceatum non utiquo peccatum est, as irrationa-hilo sat. Undo te fatendum aget magia, sicut domi Christus, ut omnia voluntati si attribueron-tur. Sic quidem magis tutum asot, ut in quibus-eunquo rarum ventibus singuli dieeremus pater, sat volanta tua. Sic nim in passione filius domit, cum infirma membra an in se transforinans ait: Verum tamen non mea, sed tua voluntas fiat. Ne quoquo beatus Iob Dominus, inquit, dedit, dominus abstuIit. Hoc est unicum remedium et omnimodum in omnibus eventibus Olatium. At vero quid de poenitentia di mus, eum seiamus, quod bonum est mala natura esset Sed aliud est malum esse, aliud malum. Licet enim malum sas bonum ait, bonus quippe offectu inde elicitur, malum tamen domino displicet, quod inde patet, quum ipsum mnit. Quod ergo Deo placet, Iaceat et nobis eodem modo, quo ille, ut esse malum bonum est, de omni malo bonum lieit. Quod vero si displicet, et mala voluntas nostra et opera, quas inde procedunt, si nobis displieeant. Animum advertamus itaque bonitatem suarii, quod ita nos patitur, quod haec et illa
bona nobia oontulit, quod hoe e illud fiori prohibuit. Undo bonitatem auam illud faciendo atondrumus, quao modis omnibus et pra omnibus diligore debemus, ideoque propter diloetionem suam, quam Psecando amaricavimus, poeniter et dolere debemus, non quia indo puniendi numna Qui enim do Hiquo poε- nitet, quia inde sit puniendus, non utique diuendus est
103쪽
poonitona. AEleut qui filium ineareorari velit, ut ipso do eareero exeat, non dieitur filium ineareerari velle.
Viso do potentia et ejus effectibus, nune .aapientia paululum isaeramus. In apientia igitureontinetur providontia vel, quod idom eat, pra cientia et raodeatinatio. Ex sapientia siquidem auapraeaei et providet omnia antequam fiant a sint ;quae quidem providentia esto modo DII potest. Quippe eum ho provisum ait, non fieri non potestimne quidam pravo inteIligentes 'mnia ex necessitate fieri putavorunt. Qui quidem tam ration quam Philosophorum auctoritate confutantur. eque nini - eram eum dotermination falsa implex insertur Propositio, ut eum vera sit ista, hoc provisum a Deo nBeessario non indo potos inferri, ergo hoc neces' astri futurum est. In nobis quoquo illud falli prom,
tum est, ut m vident currum agi currus neeessR-ri agitur. Νoquo senim aequitur, si non potississimul age, quod ego videam eurrum agi et eurrua non agatur. ullam si quidem necessitato infert providentia rerum ventibus, ad icut so habent τε ad utrumque, te providenter o habere. Quas providentia, ius maria dicero praeseientia omnino immutabilia est, nequo novi scit aliquid Deus, quod in aeterno eaeterit, nee in futuro quidquam aestum eat, quod modo eaeiat. Ut mo modo vel hodio
Iegore, ab aeterno quippo aeivit, me Ioeturum hodie, in Reternum aetat, o logias hodie. Et nota, quod hujusmodi adverbia eodem tempora prolata diversa
104쪽
aignifieant, ut a modo dieam Iegi heri Iogo hodie,
Iegam eras. Diversa sunt m logisso homo mo Iogor hodio et me lecturum eras. Diverso vor tempor prolata idom ignifieant ut si quis dieat Hormannus leget eras, qui idom dieat Hormannua Iegit hodio, idem signifieat a si quod ego hodio Iegerim. Idem namquo eat, o heri uisa hodio Ioeturum et rus hodio Iogoro, et racine hodie imgisae. Ipsa siquidem verba vo tempora lico sint mutata, idem tamen verum permanet. Ipso igitur eum ait, eui nulla mutati temporis obsistat, quippe nihil se intor Hua sternitatem o vitimum temporis momentum, cum inquam se ait, quidquid fuit vel sat vel erit, ei omnino praesens est. Nota igitur quod providentia seu praescientia tdispositi divinis tam ad bona quam ad mala se habet, praedestinatio vero tantum ad bona Augustinua tamen pro praescientia quandoquo praedestinationem ponere solet Fatum quoquo notandum
sat, quod descendit a dispositiono, tamquam ab notion passio. Siquidem eum fatum ait dispositio divina robus mobilibus inhaorona, nihil est aliud quam dispositio, actio ipsi disponenti, hoc exeepto, quod dispositi immutabiliter facit. Quas vero diaponuntur nonnullam mutationem recipiunt, undo nihil os aliud satari quam disponi. Unde quia ex hoe nomino satum multi in errorem eadebant, putantea fatum saae eonatollationom, ideo aneti hoo nomino uti noluerunt. Ea igitur satum, ut ait Boe- sua, disponitio rerum in manu Dei. Quae quidem a disposition divina ut pallato ab aetione pondet. Praadeatinatio ut diximus do boni eat tantum. Quod
105쪽
onim dieit Augustinua et de malia ella praεdeatin tionem, pro praescientia noeepit. Est autem praε- destinatio gratiae praeparatio ineipit ab ipso generis donorum, per suceessionem.divinorum bonorum doindoeouatorum ηquo ad finem praesontis vita procediti Sic igitur temporaliter fit ista praeparatio. Si voro prasdestinatio ab notorno sa dicatur, leui provia dentia vel etiam dispositio, ut eum dieimus, ab a terno etiam praedestinavit hunc ad vitam, talo aeno a dicatur ab aetorno providet, quod aliquid bonum daret huic, per quod nalvaretur. Utrum plura possit disponoro quam diaponat, e posait seire veIetiam plura ad vitam praedoatinare, satis eat in
De his, quae ad bonitatem divinam pertinent.
Dieto do potentia et sapientia hucusque, do b nitato aliqua subneetenda sunt breviter Deus, ut discimus, bonignus est, et misericora, et miserator. Hujus bonignitatis effoctum, eum ipso nihilo indugeat, utpote qui sibi per omnia aufficiens at ineranturia auia exercet. Cum igitur in o nolo ita et benignus, in reaturi solis officit, quod bonitato tati onstat metondum. At vero, qui summo bonus eat, ab eo porro omnia invidia relegata ea omnia itidem ira, omnia uror ab eo romotus at.
Quid igitur, quod dicitur: o irascatur furor inuo super nos Quid etiam precatur Propheta Domino; no in furor tuo argua me Et huj modi insetuum nominibu translativo utimur, eum do Deo loquimur, ut aeeundum effectum, Et non
106쪽
aoeundum Metum da oo intelligamus. Talo atigitnr Deus iratus at, Vol Deus paenius Bahae si dieatur Deus punit illum, o Doua paresellii. ullus enim hujnsmodi ametus; nulla motisi eum adit, qui in tranqui Iitato faeit. iseriosis orgo dicitur in o sicut o benignus, miserator in
inhibitione. Si ergo non esset, eui misereretur, eo miserator aset. Hic solet quaeri, utrum bonignior esso Possit, e magis miserator Posset enim pluribus dona conforro, et eos salvare. Posset pluriabna sorori et parcore. Si igitur benignior et magis miserator, e minus posset esso, aut otiam non miserator, eum etiam posset non uisas, cui miseroretur. Sed quid hic quoque responderi V Ieat, o superioribus Ognosci potest. Non enim pro ratione assignata superius Pluribus bona On- ferre, vel pluribus misereri, vel aliter, quam saeta facero potest.
Cur enc homo Dieto do Hiera parte fidei, quae est in cognutions Dei, do unitato eiIlcet divina substantia ei trinitato personarum, et de Pertinentibus ad utramque, quantum memoriae occurrit nune do estora parto seliteo do beneficii nobi ab eo Ollatis braviter expediamus quorum quod nummum et maximum fuit, quod sapientia Dei carnem do virgino sumendo auaraue nos 1Iuminavit duoetionam auam nobis exhibuit. In hoe enim, quantam DIeetionem haberet rea nos, ostendit, qui animam, quum Rammait, pro nobia canit. lndo idem Μa-
107쪽
saiorem hae dilectionem nemo habet, me animam auam quia ponat pro amicia auis. Pro dilectione an quidem, quam ' nos bubuit, ut nos a jugo po eat redimeret, earnem assumsit. quo igitur non eodemerit, et quomodo redemtio illa saeta ait, diligenter inquirendum esse ratio persuadet. Quidam dieunt, quod a potestate diaboli redemti anmus, qui hominam doeipiendo ipsum ibi subjecit, et potest tam , quam prius non habuerat, in Eum roeepit. Idooquo, ut dicunt, missus est filius Dei, ut, quoniam potestato hominem ei auferro potuerat, magia justitia et humilitate in eum uteretur Alioquin inis ferro si injuriam Videretur, eum juro hominem, quia illi mancipaverat, possideret. AEgo vero meonundieo, et ration irrefragabili probo, quod diaboIua in hominori mullum uua habuerit equo enim qui eum deeipiendo in aurioetiano domini an ali
nnuit, aliquam potestato nupor sum debuit aeeupore, potius a quam prius haberet, debuit amittoro. uni enim onoessa ibi abutitur Oleatate ejus Privilegium meretur perdere. Sicut i agonterea nervi
alioujua domini, suorum uni praerogativam super avos odisse dominus, et iΙlo a dominio domini et
quar dua nullum in eo habuerat, quia IIo a aiEmancipare non potuit Quamquam nim aliquia aeruua a domino auo fugiat, non amo alter aeduro pro aervo tradero potest. Igitur eum Munaemane ationem aut fatere nono ait, homo autem emanta tionem latam Meerit, eonina hominem a
108쪽
νotostate diaboli non suisse, nee da oua ervitutis eodemptum esse. Venit ergo filius Dol, non ut hominem do potentato diaboli non suisae) redimeret, eum nae ipso diabolus protium aliquod indo reciperet, immo
hominem nunquam reconciliatum Deo vellet, o ut eum a nervituto Beeati, dileetionem auam ei iniun- dona redimeret, se ipsum pretium et hostiam puram patri offerendo et solvendo. o multi deniquo modis aliis, ae nullo tam convenient laeero potuit. Possibilitas tamen ista ad quid referatur, satis a perquo alis determinatum esse arbitror. Cum autem aliquid bene faeero nobi suffieiat, non eum, qui nummo bonua eat, nisi eo modo, quo melius potest evenire, quidquam sacer convenit vo decet. Sed nulIo moliori aut etiam tam bono modo redemptio
ista potuit fieri, quam si filius si homo oret.
Cum homo namque a poeeat esset ItbBrandus, po iobat, ut verbis praedieatio et operum exhibitio fi xet. Hae autem tam eonvεnionter nequiret, nivi
filius si homo saetna hominem inaunorol. Sie' enim et homo melior fieret, et diabolua magia d Ieret, qui quanto melior'm hominem videt, tanto magia invidet, et quanto magia invidet, tant magia detis puniri. at et aha rationabilia ea a, cilicet humilitas, quia, ut in Eoehivio habetur, vox a per firmamentum onana Ha extonsas sauit in-elinaro. Si enim martyre exemplum mortia Chrisati non habuissent, mort sua tantum pro Deo fauere ut sent, quo plua aliquis pro Do Iasor. Pollam nullatenum aestimaret: ido tanta humilia. Iaa non eaaet Sed vident Chriatum, qui omnia in manu aua habebat, univera contumeliarum generae
109쪽
passum, qui nocte aptus, ad Annam, ad Caipham, ad Pilatum, ad Herodem uetus. faelem elatus, eonsputus ligatus, flageIlatus, illusus, spinia Oronatus, purpura indutus, morte turpissima tandem
eondemnatum et eum iniquis eat reputatus, nonaolum in morte, verum tiam post mortem eum euato-
dierunt, is famam ejus tam in se, quam in allia ovistinguere lupierunt Quod autem passio ista praeeastori difficilior fuerit, idem per Hieremiam testatur, leona aio: Ob os omnes, qui transitis per viam, attondito, si ea dolor leui dolor meus. Mute ergo passioni cuncta martyrum tormenta omparata quasi nulla osso vid untur, et ideo non potest aliquia oin passione illi aequiparare. AEt hoc totum faelumeonstat, ut ostenderet quantam dilections in homino haberet, ut o hominem magia ad sui diloeti nomiseeonderet. indes in hoc eognoscent omnes,
quia mei ostia diseipuli, a dileetionom habueritis adiuvieam. Et Apostolus: ut quid Christus, eum adhue insirini ollaemus, secundum toni pus pro impiis mortuum est Et alibi: aio Deus dilexit mundum, ut filium uni unigenitum daret Ut enim Hilarius
dieii: magis diloxit hominem quam etera erent ras. indo et propter eum mundum feeit, et omnia, quam inunt in .rnatu mundi et eum quaa dominum ei pollasasorem in medio Ioeavit, eique angelos in miniatorium deputavit. Qui eum Oeearet a domino suo Ῥε Beeatum asparatua eat. Venit ergo si illius, ut ongruus mediator hominem a Beeato liboraret et dilectionem AEuam es immittorat. Moeantem faeic hominem quem assumsit patri χει- rendo, id est, protium pro homino hominem dando.
110쪽
Tra Iative tamen pretium nuneupatur. Haec linureorta et proin radamtionis ausa, quam a Moa- Iua ad Roman' et Christus in evangelio oeuorunt.
De duarum naturarum in unam personam unione.
Do unionis amodo duarum naturarum in unam paraonam videndum eati Ad quam signifie damoxprosatorem similitudinem afferre non possumus, quam illam notabilem et athoveam, quam Athana ius attulit. Sicut aro, inquit, et anima rationana unus eat homo, in Deus et homo unus est Christus. Nam leue caro et anima in una persona eonveniunt, si in Christo divina et humana natura. uuamvis enim ibi sit Verbum, quod eat tertia pomaona in trinitate, non tamen ibi est persona per e, quia te persona jam ense in paraon', et ita duae paraonae emon in Christo, lene anima asparata auorpor person 24 t, non tamen eorpori junuta a non potes diei, qui eum corpor in unam peractinnam eonficiundam eon enit quod autem in Christo non in dua personas, et ratio domonatra et metori an eonfirmat, quae est Assumat naturam, Et non personam Boetius etiam, ut jam diximus, putana eontra Eutycon et satorium dieantes: Da cibi eas paraonas et ita duo Christoa, oste dit ibi unam poraonam tantum aso, secundum hoc,
quod homini eonvenit, personam diffiniona ciliceer Pomona eat auritantia rationalis individua Christus igitur una at Maona. Individuum atquidem his aseipiunt non pro paeaadieabili de uno olo, aed