장음표시 사용
111쪽
pro diaeret is ab aliis separato. Per Me orgo, quod orbum non ibi diacrotum aeparatum ab homino, immo magia eum homine unam diaeroeam et ab aliis separatam personam efficit, per hoc, inquam, ostendit. Christum unam solam ossa personam. Sed eum Deus in sanetis hominibus Maadieatur, et aio etiam osse, ut eos repleat, eos inhabitet, solet quaeri quomodo orbum magis fuerit ibi Per unionem, quam in alii sanetis hominibus. In beata namquo virgine te fuit spiritus sanetus, quod totam eam replevit, is in muItia aliis, ex apiritu quorum e Spiritu si, ut ait Apostolas, unus almeitur, et ita in eis Spiritus sanetua sicut in Christo uniri vidotur rem quamvis Spiritu sanetus annetos homine replere AEt inhabitare dieatur, ri mon nequaquam diei ullo modo potest quod eum ela uniatur, eum nee in personam eonfieiondam eum via eonveniat, si ad tempua aliquod remaneat, ab is recedat. Quod autem Oeedat, in prophetia evidenter apparebat, qui modo eum habebant, modo profoeto earebant. Quod vero ait Apostolus, quod eum spiritu orum apiritu Do unu efficitur, unius intellexit voluntatia, ita tamen, quod quo ennquo Min volunt et appetunt vel ontra quam spiritu sanetua noII venovo anadeat. aliter ergo
Verbum in Christo fuit, quia te fuit In homini
unitum, quod in unam personam eum illo eonvenit, et quod, sicut aro, anima subjecta est, quod nuuIum motum, nullam operationem nisi ab anima habero potent: iste anima IIIa Verbo AEubjoeta erat,
quod nullum morum Ili orpori attribuere poterat, nisi quantum Verbum inspirabat. AE aetendum quod
112쪽
unio illa ale laeta est, quod, sient diei beatiui --brosius, multa illarum naturarum In aliam mutataosi uuod in homine suoquo liquido monstrari
polost. Sic enim anima et orpua in unam personam eonveniunt, quod noutrum horum vortitur in altorum uuippo nem nim caro, nec ear anima propior hoc officitur. Eodem quoquo modo in Christo divina et humana Riura in unam personum on-voniunt, quod neutra illarum in alteram transit. AEDquidem, ut ait Augustinus, si Verbum transiret in hominam, vel homo in Verbum, tune non aset ibi, nisi tantum homo vo tantum Verbum. Solo otiam ambigi, an has duae naturae ilIius persona partea sint dieendae. At vero, nisi partes sint illius o sonas, Athanasii illa imilitudo pro nihiIo videtur indueta. Itom si non essent Partes, in aliquod eon-fieiendum non convenirent, sed conveniunt in unam porsonam. Partes igitur eas esse eeesse eat, quod non solum haec ratio is illa Athanasii similitudo eompollit, Verum quoque auctoritas hoe idem inv nitur asserere. ait enim Hieronymus Christus pro parto est homo et pro parte est ova Augustinuatamon hoo approbare noluit, propter mutuam do ofortaaaim praedicationem. uuam ob rem do hae prasdieatione, utrum ora sit an non diligonior inquirer est onsilium. Omnes enim Iocutionas latae in auetoritatibu inveniuntur Deus at homo, homo ostious: Christus a filius hominis, Christus ostfilius Dei Christus at Deucothomo quarum nuIIn praeter unam propria videtur Si enim propria eatiata Ioeutio Doua at homo, tune astarnum est tem- pyriae, implex eat eompo itum, ereator ea ere
113쪽
tura; similiter do aliis Impropria igitur sunt, ut para pro tot aeeipitur. Saepe namquo contingit, totum pro parte partemquB pro toto accipi, ut anima, eum para ait hominis, pro homino ponitur, ut Vudebit omnia caro alutaro Dei. Eodem modo cum dicimus Deus sat homo, Pr parte Verum si, et e aenaus Deus est uniona ibi hominem. Ruraua: homo os Doua, haec a significativa, et at homo unitus Deo. Si quoquo ad partem reserenda sunt:
isto Christus ast homo, et Christus os Deus Sola igitur ista Christus sat Deu et homo, propria est, i eat, Christus est Verbum habens hominem et Christu eat homo et Deus, id at, homo habent Verbum.
Expedito itaquo do duarum naturarum unione in personam unam, da voluntate hominia assumti, an eadem fuerit eum voluntate patria, restat inquiri. Quod vero non adem fuerit, non olum ratio, Verum etiam Vangelium alia manifeste demonstrat. Ait enim Christus in evangelio Pator, a pomibilo est, transeat a m calix lato verum tamen non Heut ego volo, aedisient tu. Quod tale eat ac idieat Si genua humanum in morte mea salvari Potest, non moriar, quia non casum Vello mori: in autem, voluntatem meam tua pollipono. eeo
hie ostenditur voxta, quod alia et diversa fuerit illiu hominia volunt . Augustinua tamen et alii quidam Meunt, eum non per ae dixisse hoe, sed por
114쪽
m infirma membra, qua in an tranasormavit, ut Bainatrueret, quid in pallaionibu Mae agendum, ut eum ampliua nasionem vitar non pomer, Voluntatem Dei uno pravoneret, ut diearet fiat volun-la tua. Similitor quando dixit tristia ae anima mea aquis ad morism, et quando eoepit pavor ottaadoro. In hi omnibus, ut dieunt, transformationem mombrorum in a fecit. Et quidem alia sanoale potus exponi, quia, ut idom est Augustinua, quando aliquom vernum lati ale, in aliter exponunt,
nao . eonvenientes possunt aa exponitiones, quamvis diverane quia noee, qui aeripaεrit, uno modo tantum inteuoxerit, amon et tot et tam diaverat modi posse convenienter exponi Spirituasanctus cognovit.
Sod dieat Auguatinua voluntatem auam, nos vero dicimus, quia, sicut veram humanitatem assumali, ita humana infirmitatis veros doseetua habuerit: quod et sanet unanimiter asserunt Leo papa, dominua, inquit Iosus Christus omnia nostra praetorpeeoatum aesumsit. Idem quoquo Augustinus: ' Iuntatem nostram assumat et tristitiam tristitiam eonfidenter dieo, quia crucem praedieo. Habueriis igitur veram tristitiam et vero doIoros, Et non ἀ-muIatorios. De hoc enim, quod Hilarius dieit oum non aIitor sonaisso Iavo pedibus ot manibus infixos, quam si eras infigerentur, errasse arguitur.
Nisi anim esset ibi passio, non esset ibi aliquideontra voIuntatem. Unde in futura vita, ubi nulla erit passio, nihil eontra voluntatem fiet Volunt enim nunquam se nisi eum deIeetatione quippa
quod suetat illud voIum , quod vero molestae
115쪽
auquod moritum ibi haberetur Passus at orgo, non quod vollet pati in morio formidabat, sed quia i pares diligebat, quom ho vello sciebat, et via pormortεω suam alutem proximi flori uplobat se aequitur, a propter hoc pati voluit, ergo pati volvit. Sient m aliquo infirmo videri potest qui nullo
modo sanari potest niai incidatur vel eoquatur. Vult orgo incidi ut sanetur, ne tu non vult inoidi, immo incisionem aesormidat. Id ipsum do aliquo ineareerat diei potest, aut aliter arearem evadero nequit, misi filium auum ipso in AEarcerem ponat. Idso ni filium in arcerem ponere, ut ipso vadat: non tamen vult, filium inearcorari, potius indo do-
Isti Ubi vero os dolor vel passio, ibi non est, ut diximus, voluntas eque unquam in Christo alitos fuit do hoe quam in martyribus, qui quidem patit
nolebant, unde perseeutores, quantum poterant,
globant; Odebant tamen pati propter diloeclonom Christi Vollo autem Iapidari τε eomburi, 41 hoesori posset, nuIlina meriti asst Propior christum p . propter dilectionem Dei vello truncari, meruinis habat Ubi Christuc in undamento ponitur, ubi Deu suprema et major aua eonstituitur, bimeritum duntaxat habetur Dicimus enim, quod marturium diIeetionem alvo bonam voluntatam non donat, ae eam habitam et ostendit et augmentae quandoque uuod antem martyrium per se alienivοIuntarium non ait, indo pato quia duonndum non eat. Quod non sit sueundum Hieronymus atoniae super ee quam bonum et quam lueundum, rubi
116쪽
dieti Est enim boninm, quod non est Sueundum, ut martyrium. o quoque dominus Petro manisoato aruit, eum dixit: e duciet B, quo tu non vis. Si opponatur: Oblatus est, quia ipae voIuit, diutinua, quia voIuit, id at neeoasariam mortem approbavit
τε iudieavit . si et Apoatolua . Quod nim volo hoe non ago, aed quod nolo illud facio. Quod volo, ait, id est, quod approbo laetendum quod nola, id
Quia do voluntato Dei mentionem Deimus, irenoam portraetandam aliquantuIum insistamus. . Voluntas igitur Dei duobus modis dieitur. Cum leo anim Dona vult hoc vel illud, duobus modis exponi polost Vult hoc, id est, disponit vel vult hoc, id est, eonaulit. Hi duobua modis tantum in divina aeriptura volunta Dei neeipi invenitur, ut ibi: Omnia quaecunquo voluit fecit, id est, disposuit. Et alibi Voluntati rius quis resistet, id est, dispositioni. Alitor, ut Vult omnes homines salvos sim, id at, eonauli vel approbat. ui Voluntati aniso
resistimus, eum aeuieo quod ipso nobi eonaesit faeiendum, non facimus. Dispositioni quoque, quantum in nobi ost, resistimus, eum contra eam nitiamur eum tamen eam impediro nequeamus Hoeautem quandoquo fit eum euisa, quandoquo inoeulpa. Cum ulpa aiout quando non bono nolo, non pro aliquo dileetionis affoetu, ae potiua oci vidi ve aliqua nequitia in ontrarium spugnaem ,
117쪽
nt oum Deus Hieu aliquod bonum administrat, quod
ex invidia vel malevolentia aliqua, quantum Osau-mua, impedimus, ne ille habeat. Sine eulpa duobus modi nitimur. Cum enim quandoquo videamus liquae venire, quae nobis inconvenienter sori vide tur, ' putamua illa a Deo disponi, et ideo contra vadimus, et o veniant desideram . ou enim ignorantia excusat. x affectu quoquo euritaliave aliquo naturali amet hoc idem facimus, ut eum vidEt quia patrem suum mori, scit sic osse in diapo tiona Dei, et tamen vult ut non moriatur, et dolet quia moritur. In quo notandum, quod quandoque bona voluntas hominis a voluntato Dei discordat, quandoque mala eum eo concordat Ilo Augustinus in Enehiridio n plane ostendit. Hoc etiam celeaia facit, ut eum videt aliquem martyrem trucidari vel lapidari, scit bene, quod hoc in beneplacito
Dei est et quod bonum os etiam illi, ut per madityrium illud do hae miseria ad satitudinem transferatur et tamen dolo et Iorat, quod si affligitur. Hujusmodi fletus o dolores, ut supra dictum est, irrationabiIea sunt, quia in error consistunt. Quireunquo enim quod perficere nequeunt illud aggrediuntur, errant. Sunt tamen absque eulpa, qui ex
earitatis τε alterius diloetionis affectu procedit. Ex eo igitur quod voluntas aeeipitur pro dispο3itione aperto Onjici potest, quod multa praecipit Deu quae non vult fieri, Et muIta prohibet, quas fieri disponit Prasevit anim Abrahae, ut filium auum immolaret, quem tamen noluit immolari quod inde patet, quia nec suori immolatus, heno amon praeevit et bono noluit Praseopit siquidem, ut
118쪽
notam faeors obodientiam Abrahae noluit autetit, quia non erat rationabiIis causa ut filium auum Abraham immolaret. Prohibuit et mundatis lepro- ais ne a divulgaroni voluit tamen ut hoc sae Tent, et bene aetabatinnod non celarotur. Et quLdom eno prohibuit, ut sollieo axemplum humilitati omnibu exhiberol. Bono quoquo illud voluit divulgari, ut Doua aettieet inde glorificaratur haletiam eno laeseunt quod in hoc ei non obediorunt, nee indo inobodionios, sed potius humiles exsti-runt. Sicut si aliquis anto episcopum genu flexo staret et ipse prohiberet, unusquisque quod suum esset laeeret, et ille deserendo, majoribus nimis fersndum, et episcopus prohibendo, quia humilitaria exemplum ab omnibus exhibendum est. Undo S lomon: Quanto magnus os humilia te in omnibus. Omnibus ommuniter praseipitisus diliges dominum Deum tuum: o bono acit quosdam non ob dituros. Sed ne quis diceret Illi prascepit et mihi non et ideo noscio, in quo debeam ei obedire, e non sum reus, si non hoo laeso, quia hoc saeor non est mihi injunctum se aio excusabilia
sum ne inquam, hoc diceret, ut omnem removent excusations omnibus rascipit. Νο vuIt tamen ut omnes obediant, quia aient rationabit ea quo
dam obediro, alo et alio non obedire. Similiter de prohibition racloeinari licat. Quod ut vide clus Ognoscas, o Petro Et Iuda xemplum tibi au-mas. Utrique praeceptum duoetioni dedit. Potrua obodivit Iudas non, quia non voluit, ut obediret: se aient rationabilis causa fuit, quar volat ut obedire Petrus, aio rationabilia ausa fuit, quare noluit
119쪽
ut Iudas obediro et damnaretur. Otar non disponit mala esse, ae permittit ago tamon mala, id est, do illis bono ordinat. Νε aequitur, a disponit et vult, quia sum vello aliquid non at aliud
quam ei placere et ipsum smunerarB.
An unio tua In morte chriae fuerit virisa D union illa adhue quaeritur, an in moris fuerit divisa uuidam auetore volunt, quod o bum nunquam deseruit hominΘm, e verum Est, quod non donor or)it humanam naturam. Auguatinuariu que dieit, quod non etiam earnem dea ruerit, B cquo eam assumsit. Ambrosiua vero vello videtur, quod divinitas in morte a arno fuerit asparata ait enim nuper Lucam clamat euro moritura aspar
sono divinitatis. Quod quidem rationabilina sano videtur, quod a corpore fuerit oparata. Sient enim non potuit adjungi nisi anima mediante, te in onon debuit romanoro anima asparata ulio Varo non potuit adjungi nisi anima medianto Auguatl-nua dieit. Si igitur stat uni remaneret eum nim ,
non tamen eum anima et orpors. Quaeritur etiam
utrum eamdem autontiam habuori anima tua, quam Verbum habebat. Quidam dicunt, quod eandem: et ita tantum Hobat reatura illa, quantum M. tor. Si agitur persecta erat in aesentia, leut Dona. Aequalia ergo erat reatura illa in hoo creatorimo, quod irrationabit asso videtur. Non itaquodie va, quod eamdam habuerit aesentiam; quod etiam auper eum Ioeum Ambroaria ostendis: Nemo
120쪽
aeit a quae uni Dei, et eastera nemo est BR quae uni hominia, nisi apiritus hominia. io, ut ait Ambrosius, ostendit Apoatolus contra haeroseos quosdam, elueet non eas eroaturam. Si vero hacte anima habet eamdem aetontiam quam et Verbum Dei, hie Apo'toli sermo nullus est, eum hae animaereata ait Licet autom tantum non uiret, Deum tamen persectissimo vidobat. Sed opponitur, quod Deus ait admoyson: non videbit mo homo et vivat. Sed dicimus, emo dierum do animali vita. Animalem auto vitam dicimus vivifieationem tmotum illum, quem vitalem animam ear habet ab aenima, quia nullo modo corpua potest moveri niai per animanti ita vero Chriati non talia orat, immo
ut jam diximus, quod facit anima orpori, οὐ&eiabat Verbum anima illi, quia nihil motu poterateorpori eonferri nisi per Verbum Do ametionibus
Rutem naturalibus, leui dolor et ateria, nihil ata opponendum, quia naturaIiter in anima illa erant. Si quia autem dicat, similiter trahotua orpori prae-ataro II anima naturato orat, acquiescimus quidem, sed alterum abstulit, quo Met homo peeen , o altorum dimisit, quo veru homo remaneret. Bhoo etiam ambigi potest, eum Verbum ubiquo ait per naentiam, an ullam divomitatem habeat emandi.
Si enim videtur. Nam eum Verbum in homine illo Baae per unionam, ubi non arat homo iIIo, ibi non erat orbum unitum ubi non orat homo illo, ibi non orat mediatorio at hominum, at ita in exi- arentia aua divaraitatem reeipiabat. Me nae, modo
potest diei, quod aliter hie aliter in eoelo at Sed, M upra intimus, aie eat Deu ubique, quod non