장음표시 사용
441쪽
Propositum seu antecedens' decretum emcax; nam
quos sic praescivit stoe praedilexit & praedesti havit, hos vocavit , justifidavit , δέ glorificavit,
adeo urin electis omnis gratiarum ordo & connexio , in mento Apostoli, pendeat ex antecedente Dei proposito & praedestinatione ad gloriam.
Contra 2o. Ionge dispar est ratio pri pis iniallato exemplo & Dei antecedenter volentis hominum salutem. Princeps quippe certus est: Omnes domesticos secuturos, sive habeant vehicula, sive non habeant. Unde benevolentia ejus erga aliquos spectat solum media. At de fide est ,, ut infra dicitur, neminem sine speciali dono perseverantiae salutem esse consecuturum , & cum illo infallibiliter pet severaturum. Ut ergo sit omnimoda paritas , , supponatur necesse est nullum e domesticis principem secuturum sine vehiculo : in illa autem hypothesi concipi non Potest principem velle aequaliter omnes domesti- eos sequi, si aliquibus duntaxat equoSPraebeat, ceteris neglectis. Atqui in praesenti controversia haec duo certa sunt, Du donum perseverantiae
non omnibus esse concesssium. 2'. neminem cum
ejusmodi dono posse perire , sed omnia in elris
honum cooperari, etiam peccata, ut supra docebat sanctus Augustinus: Ergo Deus antecedenter Vult speciali modo gloriam concedere iis qui socundum Ptopositum vocati sunτ sancti, & quos Perseverantes facit. Neo dicas donum perseverantiae decerni ext Praevisis meritis, cum 1llud , juxta S. Augustinum, suppliciter emereri possimus : namque 1'. parvuli staeim post susceptum baptisma de' cedentes , sine illis meritis perseverantiae donum accipiunt: si quis autem contendat Deum eo
442쪽
Drum IIQUE EIUς ΑΤΥΚIBUTII. gor ipso non velle emcaciter parvulo jamjam moriatium clare perseverantiam 3c gloriam , quo vulcgratiam baptismi conferri , is quoque asse radeum , qui faciem ardentem admovet paleae, non velle emcaciter paleam comburi, & cisum audientibus movebit, in illis quippe parvulorum
eircunstantiis, in quibus sup na Dei judicia
agnoscenda, non casus fortuitus, quemadmodum docet S. Augustinus lib. de dono persev Tamiae cap. ΙΣ. donum perseverantiae & gloria non minus necessarioi connexa sunt cum gratia baptismi, quam inflammatio paleae cum faciSar- .dent1S admorione. Σ'. quod ex adultis diligentibus Deum alii actu & de facto orent quantum necesse est, ut eis perseverantiae donum in tempore concedatur, tribuendum non est libero arbitrio
in omnibus justis gratia suffcienti adjuto, sed emcaci auxilio, quo fit ut electi indeclinabilirer &iu superabiliter usque in finem perseverent.. Vnde satis dilucidὸ aliendituν , inquit S. Augustinus lib. de Dono perseverantiae cap. I 3. eboandi ct usque in finem perseverandi gratiam nou'secundum merita nostra dari di sita dari secundum ipsius secretissimam, eandemque justissimam , sapienti mam ,
beneficentissimam voluntatem; quoniam quos praedestinavis r ipsos is votavit , vocatione ilia , de quε dictum est se sine poenitentia sunt dona dc vocati Dei. Constat igitur ex Scripturis praedestinationem ad gloriam estis gratuitam & ante Praevisa merita, nec obstat quod ex eisdem Scripturis glo- cria retribuatur titulo mercedis , quae supponi phona opera & merita, quia, ut observavimus Parag. 3. Praedestinatio duobus modis spectari, debet, nimirum in executione & in intentione . In executione quidem vere est renumeratoria:
in intentione vero est prorsus statuita, & causa
443쪽
efficax bonorum operum & meriti , adeo ut juxta lS. Augustinum Epist. I94. alias Io i. cap. I. cura Deus eoronat merita nostra , nihil aliud coronat quam 'munera s. a . . . unde θ ipsa υita, aeterna etiam ipso gratia nuricupatur , non ob al ud, nisi quia gratis da- ιον, nec ideo quia non meritis' detur , Ied quia data 'sunt o ipsa meris a quibus datur. Probatur Σ'. ex Sanctis Patribus.
De sancto Angustino nullum potest esse du-vium, ut qui ex professo scripserit libros de cor. dc grat. de praeduit: Sanctorum , dc de dono perseverantiae ad stabili ei dam praedestinationem gra- Iuliam dc ante pra visa merita. Praeter textus e Tyiis libris jam exceptos ad vindicandam Scrjpturam Pio sententia , quam propugnamu S, duos' ex bene multis insignes proferimus , quia ad Vzrsariis occludunt consuetum effugium, quo scilices Scrieturae, & S S. Patrum verba de praedestinatione ad gratiam interpretari conantur. Primus locus legitur cap , . lib. de praedestinatione Sanctorum , ubi sic scribit sanctus Doctor, Henii sunt ita e ante mundi codsiiutionem, copmd stinasione, qua Detis sua fidia prae scivir: eucti sunt ὸ mundori ea voeatione , qua Deis, id quod p α- destinavis implevit , quos enim praedestinavit, ipsos di vocavit, illa scilicet prodestinatione secundum propositum , non alios : sed quosorae Uinavit , ipsos ct vocavit , non alios e.sed quos ira vocavit, ipsos o Iust, s cavit, nec. alios : sed quos praedes inavit, Tocavir, justificavit, ipsos di glorifieavit. Hic pe rspicue sanctus Doctor distinguit inter praedesta natos ad gratiam, & pi aedestinatos ad gloriam. Illi quippe , quamvis cmcaciter vocati & justificati, nota perseverant nec coronantur , quia
nec vocati nec justificati sunt secundum propositum : hi vero secundum propositum vocari de justificati certissime gloriam consequuntue, Ξ
444쪽
Secundus loeus habetur lib. db Cor. & Gr. cap. 14. ubi sanctu S Augustinus comparans prae-de 1 tinationem hominum ad gloriam cum electi Ο- ne Saulis 5 Davidis ad regnum, M concludit , se ergo cisin voltaerii reges in terra sonstimeres, magis habet in potestate voluntater bomihum , quam ipsismi, quis alaus facit , ut- saltibris sit correptio, o mi in corde compti correctio , ut coelesi consituatur in regno. Ergo prae lilii Datio ad regnum est catisa cur cor reptio Prosit cicctis. - Si Sectatores Molinae in verba Magistii jura, rent; eam D ille sancti August in i , quam ex Po-DimVS mentem, noni irent inficias i cum ipse Molina in suo libro de Concordia non semel agnoscat se in hac parte a S. Augustino dissent i re , ut qui non attenderit praedestinationem ct reprobationem non essρ sine praegeientia qualitatis tisili liberi a bitrii , ut loquitur qu. 23. Pag. 3 32. N pag. 69 i. Neque vero ,Αnquit, dubito quin ab Augustino ct eeteris Patribus unanimi consensu comprobata foss t.bας, nostra de praedestinatione sententia.
Longius Progressus est Anonymus, qui hisce diebus scum scilicet hoc opus in lucem primum
edebatur l. insolentissima temeritate metidum: evulgavit libellum cet sura Illustrissimis Remensis Archipiamulis Sorbonae nostrae Provisoris meritissimi, ita tim protritum , in quo sanctum Augustinum, praeclarissimum Ecclesiae lument. tanquam Novatorem proscindita, alteritque ejus opinionem , tandem ab insigni ejus di lcipulo Prospero fuisse rejectam uti perniciosam , ac deinceps ab egregiis antiqua doctrinae Defensoribus impugnatam. Quamobrem licet Ecclesia hactenus non de-
445쪽
nnierit praedestinationem ad gloriam praecise se esse ante praevisa merita, modo admittatur Φeetale donum perseverantiae , & prima gratia ita ex parte Dei gratuita , ut naturales liberi arbitatrii conatus aut dispositiones non sint ratio, Cur uni potius, quam alteri praeparata fit, ut SChola Molinae cum omnibus Catholicis profitetur 'nobis jam probandum incumbit S. Augustinuia, nihil innovasse, doctrinamque ejus, quam ex Scripturis in vincibiliter erui ostendimus , esse traditam a Patribus qui illum praecessere, dia r ligiose retentam ab iis qui subsecuti sunt. Ac primo quidem ille non innovavit circar mysterium gratiae, qui contra Pelagianos ac Semipelagianos traditam a Patribus doctrinam invictissime propugnavit : atqui talis est sanctus Augustinus: Ergo. Minor probatur, I'. ex testimonio S. Hiero
nymi in epistolae, quam jam senior scripsit ad' isanctum Augustinum juniorem : macte virium, inquit , in orbe celebraris e Catholici te conditorem antiqua rursum' fidei venerantur atque suspiei rΣ'. Si sanctus Doctor defecisset ab antiqua Ecelesiae doctrina . de cissent & Summi Pontifices Innocentius I. Zogimus, Bonifacius. I. Celesti nus I. & Sixtus I l I. quorum consilio & auxilio, litteris datis 3c acceptis , Pelagianos profligavit, quin & Celestinus illi superstes eius doctrinam laudavit & commendavit in epistola' ad Episcopos Galliae: Argus linum, inquit ,
recordationis virum , pro vita μὰ arque meritis in no- d communione semper habuimus, nec unquam hunc
senistrae suspieionis saltem rumor aspersit , quem tantae
solentia olim fuisse meminimus, ut inter Magsror op- rimos , etiam ante a meis decessoribis haberetur. Bene ergo de eo omnes incommune senserunt : utpote qui utistae cunctis di amori fuerit, ct honori. Unde resista,
446쪽
DiVINIIQIUE EJUs AτT BUTIs. 4 stalibus , quos maIe crescere videmus. Semipelagianos notat, quos impudentissimus Anonymus non veretur laudare tanquam .egregios antiquae fidei
Defensores S in suo quippe libello appellat Faustum Regiensem , cujus scripta damnavit Gela' i sus Summus Pontifex , Gennadium , Arnobium juniorem , & quos favisse Semipelagianis nemo nescit. 3'. Quia sanctus Doetor doctrinan a suam confirmat auctoritate praecedentium. Patrum, V. g. Cypriani, Gregorii Naziangeni, Ambrosi, & ex precibus universalis Ecclesiae.
Ait quippe .sanctus Cyprianus lib. 3. ad inirinum cap. q. in nullo gloriandum , quando nostrum nihil sit. Sanctus Gregorius Nazianzenus ocat. 4 . testatur corde credere, & ore confiteri do mum Dei esse. Dabit, inquit, certus sum, qui δε-
dis quod primum est, dabit o quod secundum est. Et
S. Ambrosius lib. de fuga seculi cap. I. Non essis potestare nostra cor inrtim ct nostris cogitationes, lib. i. in primum caput Lucae, ut Deus honorifi-xetur a sancto, Dei gratia est ; & lib. 7. Si .voluis. set, ex indevotis devotos fecisset. Sanctus etiam B situs in oratione sacri Altaris quam pene universus frequentat Oriens, ex Petro Diacono ob questiones fidei cum aliis Romam misso circa auis Dum 32 o. in epistola ad Episcopos in Sardinia
exulesὶ sic precatur : malos quaesumus bonos facito , bonos in bonitate cons va; omnia enim potes o non es qui contradicat tibi : cum enim volueris , salvas, o nullus resipit voluntati tu .
At , inquiebant Semipelagiani lib. de dono
Persever. apud Veteres ne vcrbum quidcm de P destinatione , nec minus utiliter sine ejus deis
finitione squa Edelium corda turbantur ,) fides Catholica defensa est. Respondet sanctus Augustinus cap. 19 Veteres eo ipso censentur agnovisse & Praedicasse Praed
447쪽
climationem, quo confessi sunt Cmnipotentissi- imam Dei gratiam ; numquid enim Disquam eos i. diciturus est ira consessor istam Dei gratiam, tit acideia 'rent negare ejus praescientiam , quam non solum docti, sed indoeii etiam consitansur ' Porνδ δε haec ita nove-aot Deum dare ut non ignorarent erim datarum se esse praescisse . . proculdubio noverant praedestinationem. Ad. . dii cap. a O. sede ptaedestinatione in priotibus li- bris ita sensisse cimpraesentiarum, quamvis tam h. distrie ejus definitionem non exPresserit; quam , inquit, posea diligentius o operoseiu , cum jam con- lara Pelagianos disputaremus, defendere necessitas com- pulit. Didicimus enimsingulas quasq/e haereses intulisse Ecclesiae proprias quaestiones , contra quas diligentius s, defenderetur Scriptura divina, quam si nesta talis ne- i
Quod spcetat eos , qui post S. Augustinum in ii
Ecclesia claruerunt, doctrinam de ptaedestina tione a Veteribu S traditam , &Icriptis sancti . Doctoris luculenter elucidatam vigilantissime custodierint. Sanctus Prosper totus fuit in illa vindicanda .contra Semi Pelagianos, praesertim in ope LRcon. tra Collatorem, & in , responsis ad Capita Gal-
Sanctus Hormisdas ., qui sexto seculo regebat Ecclesiam , magnifice de ainctiliba sancti Augustini scripsit ad Possessi,rem : de . arbitrio tamen Iibero , inquit , ct grat/a Dei id RSVana , hoc est, . . Caisolica sequatin o asseverct Ecclyui , licet is variis Abris beati Augustini, o maximo ad. Hilataum. Pros . perum possit cognosci , &c. Sanctus Gregorius Magnus de pia esti natione eodem plane modo, quo sanctus Atiuustinus lo. Muitur lib. i. Diat. cap. 8. Ima quoque inquit, perennis regnupra sinatio, ita es ab omnipoteηie μγ ι
448쪽
DFVINIwUE EIUs ATTRIAUTIs. 4o ignina , ut ab hoc flecti pro labore perveniant, qI-- 'tenus postulando morentur accipere , quod eis Omns aras Detis anre facula disposuit dare. Sanctus r nardus Serm. 23. in Cant. num. IT. expendens verba .I. Joan c s. Omnis qui natus est ex Deos non peccat, sed generatio Dei conserear eum, sic habet: generatio coelestis aterna praedestinatio est , qua elector suos Dotis dilexit . . . hos ergo advertit quasi nunquam peccasse et quoniam etsi qua deliquisse videntur
in tempore , non apparem in sternirate, quia chantas Patris ipsorum cooperit multiIudinem peccatorum.
k id magis gratuitum concipi pol si Et Serm.
PS. num ..3. Intuere nunc mecum in hoc tam magnificobvere nostrae saturisi tria esse quaedam , quae sibi vindicas
auctor Deus, praevenitque in iliu auxiliviores o cooperatores suos praedestinasionem , creationem, inspirario nem. Ergo an mente S. Bernardi , sicut creatio &jinspiratio non sunt ex praevisis meritis; in piratio quippe, ait, sit ubi ct quando vult Deus, ita nec praedestinatio. Sanetus Thomas a. Part. qu. 23. art. s. ad . Quare hos elegit in gloriam, di illos reprobavit, non habeo ratisnem, nisi divinam voluntatem. inde Augustinus dicit super Ioannem ; quare hunc trahat, illum non trahat, noti velle diiudicare, si non vis errare, sicut ex
simplici voluntate artimis dependet quod Me lapis est in ista parte parietis, ct ille in alia , quamvis ratio artis habeat quod aliqui sint in Me, ct aliqui in illa. Neque propter hoc es iniquitas apud Deum , si inaequalia non' inaequalibus praeparet: in his enim qtiae ex gratia dantur,
potest aliquis pro libito suo dare cui υult plus υα minissaby ice praejudicio iustitiae. Denique Petavius inter Theolostos Socieratis doctissi inus Theolog. dogmatum ii b. 9. c. 6. dedoetrina sancti Augustini sic habet: cujus de gra-aiasententiam quotquot deinceps consectui sunt Patres θModiores, tum vero Ecclesia Romanae nasuisy Pr
449쪽
umque conventus aliorum ratam ct Cathoneam esse imicarunt , ut hoc satis magnum putarent veriraris argu-,memum, quod ab Augustino positum ae decretum esse constaret. Similia habet Cardinalis Bellarminus ejusdem Societatis, lib. a. de gratia.& libero ar-hitrio cap. II.
Hinc est quod Clerus Gallicanus, ubi agebatur de proscribendo Jansenti libro, cui titulus est ,
Augustinus , quasi in eo exponatur genuina sanctu Rugustissi sententia, ne videretur tanti Doctoris doctrinan de Gratia in dubium revocare& novo . examini subjicere, solemniter declaraverit se eam velle sartam tactamque servari. Eadem mente Eminentissimus Cardinalis de Noailles Parisiensis Archiepiscopus anno I 696. incensura, die a OA , Augusti, qua notavit quemdam libellum, in quo quinque ramosae propositiones saepius damnatae gestituebantur, caute ista subjunxit: siιonse gam
Illustrissimus Remensis Archiepiscopus , de quo jam supra. anno IS97 die IK. Iulii Mandatum ad Rcademiam Remensem direxit, in quo gravissimis momentis eam monet, ne recedat a majorum
suorum doctrina & hactenus servata, circa Praedestinationem gratuitam ; atque ne unquam hujusce Mandati memoria deleatur, illud in commentariis ejusdem Academiae inseri praecepit.
450쪽
DIVINIsQUE EIUs ATTRIBUTII. Os Quae cum ita sint, ex perpetua Ecclesiae Tractione probata manet praedestinatio ad gloriam
ante Praevisa merita. Probatur 3'. ratione, quam urget S. Thomas;
quia agens ordinate, prius intendit finem quam media ; intentio quippe finis est causia electionis mediorum et quis v. g. domum aedificat, vel remedia adhibet, nisi commodam habitationem aut sanitatem intendat atqui gloria elt finis, merita vero sunt media: Ergo prius intenditur gloria quam merita. Respondent oppositae sententiae patroni, finem dupliciter posse intendi , scilicet condit: onato& absolute, tum vero necesse est conditionale
intendatur, cum obtinendus non est nisi ut merces, & dependenter ab alterius voluntate 8c meritis : porro intentio illa condit lonata, quae san8 praecedit, non est praedestinatio, ut supra obser vatum es . Contra. Haec quidem vera sunt, ubi agens an sumit media probabilia, quorum usus re essectus pendet a determinatione voluntatis alienae; unde supra diximus praedestinationem Angelorum , qui perseveraverunt, fuisse ex praevisis meritis ; quia gratia versatilis non erat in eis medium per se esticax infallibile: sed falsum dc
longe absurdissimum , eum finem non velle abis solute, sed tantum conditionate, qui assumit
media per se esticacia infallibiliter & insuperabiliter cum fine connexa, quippe cum in sua potestate habeat voluntatem alterius, dat illi velle, operari, & perseverare, ac proinde ipsa merita. Quis enim crederet Iudicem serio reia pondere matri pro vita. filii homicidae supplieanti, conditionath volo ipsi servare vitam, sed absolute decrevi illum capite damnare Porro