장음표시 사용
471쪽
Perlevesantiae cap. I 2 quod eo tempore in Iucem prodierit, quo fervebat charitas & iis in
Q, J'. Quot numerantur praedestinationis effectus pR. Ex sancto Thoma hic art. 3. ad 2. unus est totalis, scilicet gratia in praesenti, & gloria in futuro, luxta illud Psial. 83. giniam ρορῖ-mdm 'bit Dominus. Sed Apostolo tres partiales num rantur, nempe Vocatio, justificatio & glorificatio ; quos pradestinas is, inquit, hos ct vocavit; ρο os υseavit, bor oe justificavit: quos autem justificavit. alios o glorificavit. γ ν Ad vocationem referuntur omnes pii motus,
Ad justificationem, omnia quae eam comitan tur & sequuntur. Glorificationis nomine non tantum animae, sed .ellam corporis gloria intellisitur. . Vocatio autem, justificat1o, & alia beneficia ad illas tendentia, eatenus tantum siunt effectus praedellinationis, quatenus sunt seoundum Dei propositum, & cum dono perseverantiae conjunis
A ta; quaa sine illo ad gloriam non producunt, &cum illo merita electi jam justificati, si quando
per subsequens peccatum fuerint extincta, in- fallibiliter Per poenitentiam, priusquam exeat, I re cum Omnes praedestinationis effectus, qui ad praesentem vitam Perrinent, 'x dono perseverantiae pendeant, de illo potissimum agere convenit.
472쪽
DIVINISQUE EIUS ATTRIBUTIS. 4 LP A R A G P H U s 1 X. De Dono perseverantis. 1'. Uid est donum perseverantia pR. Definitur a sancto Augustino li
M dono Perseu. cap. δ. do lum Dei, quo Perseveratur usque in finem in Ciaristo.' Dicitur I'. donum Dei; qui gratuito & ante praevisa merita, non secus ac gloria, electi S praeparatum est, licet illud in ordine executionis suppli-LIter emereri possimus, ex S. Rugultino. Dicitur Σ'. quo perjeveratur, non Veso, quo per severari potest; ut significetur magnum illud donum esse efficacissimum, re a utoria Isue par bile. Hoc Dei donum, inquit sanctus Augustinus
Cum enim perseveraverir quisque usque in finem , ncque hoc donum potest amittere , ncc alia quae poterat ante β-nem. Quomodo igitur potest amuri, per quod si , ut non amittaιtir etiam quod posset amittι Z Itaque Justus sine 'dono per leverant ice per gratiam ua: ctificantem ,& auxilia actualia, quae ipsi non desunt, perseverare potest, sed actu non perseverabit usque in finem: per donum autem P erseverantiae, quClest proprium electorum , sit ut insuperabiliter Perseveret, oc non amittat, quae alioqum amiis rus esset. Dicitur sq. usque in finem , quo scilicet vita ista finitur, in qua, inquitianetus AugustinuS ci I. caP.
I. tantummodo perrculum est, ne cantur. poιiusque
sanc perseverantia in ) habuit unius anni Ad lis quantum infra cogitari potest, si donec moreretur fide-
poris ante mortem a mei stabilitate defecit. Q. iri sit-ηe m hoc statu ejugmodi perseverantia donum Z
473쪽
Negarunt Semipelagiani, qui, ut refert sanctus Augustinus cap. i7. contendebat a nobis esse initiurn fidei, & in ea usque in finem persevera
tiam. Contra Posteriorem eorum errorem.
R. De fide est perseverantiam usque in finem esse speciale Dei donum, sine quo nullus in hoc statu gloriam δἰ ternam conseqttitur. Ita enim definiit Concilium Tridentinum sessi s. can. 22. his Verm Hs : Si quis dixerit justificaltim vel sine speciali auxilio Dei in accepta justitia perseverare posse, vel cum eo no posse; anathema sit. Probatur I'. ex Scriptura, quae duplex perseverantium genus exhibet, alterum eorum qui si tim post acceptam gratiam hinc abeunt, ut plures parvuli post acceptum baptismum i alterum
eorum, qui diu contra tentationes dimicant: atqui nullum ex iis absque speciali dono perseverare asserit: Ergo. De prioribus sic habetur, Sap. 4. v. II. raptui est sne malitia mutaret intellectum ejus. Et v. Iq. proper vis educi re illam de medio iniquitatum.
De posterioribus sanctus Augustinus in Psal.
316. intelligit haec Psalmi verba, nisi Dominus c 'odierit civitatem, frusra vigilat qui custodit eam. Phil. i. v. 6. Apostolus sicut initium fidei, ita perseverat iam gratiae Dei tribuit: qui coepit, inquit, in vobis optis bonum, perficiet urique in diem Chrsi I D. Christus Luc. χ a. vers 32. rogavit pro Petro , ut non deficeret fides ejus. Ioan . II. vers. II. SD milem fudit orationem pro omnibus Apostolis jam justis, Pater sancte serva eos in nomine tuo. Ee, Matth. s. vult nos orare, nζ inducamur in tentationesn: unde sanctus Augustinus cap. 3. & seq.cit. lib. invicte coacludit perseverantiam ecte Dei
donum , cum a Deo petatur. Probatur 2'. ex Traditione. 'Concilium Carthasinense in epistola ad Innocentium
474쪽
DIVINISQUE PIUs ATTUB IT pS. 6N nocentium l. contrarium Pelagianorum error cin confutat his vel bis, ex is orum sacrilega disputario ne necessaris seviιur, tit nec orare debeamus ne d sciat
Iris nostra, quod pro Apostolo Petro Ie rogasse ine risius testatus s.
Concilium Arausicanum II. can. I. Contra Semipelagianos sic statuit: adicitorium Dei an re iis ac sua iis Iempr s zmplo an in . ut ad sincm loniam scrvenire, υρι tu bon o posset opere per Arare.
b anctus Augustinus in suis posterioribus lubris, ac praesertim in libro de cioseo sic rsevcrantiae , totus cst in alii rendo speciali illo dono tum rex Scripturis, tum cx Traditione. FcI casam hominis, inquit, I . nonnisi ad gratiam suam Deus vo . lusi pertineνe, ut holuo acceda; ad ecim; neque nisi adglutiam Juam pertinere, cit homo non γecedat ab eo. . .ec per hoc scur operatur tit accedamus, sic operatiar ne di cedamus. ait cnjm Jerem. 32. V. AO. timoremm tim dabo in cor eo tum , tit a me non re desnt. Et cap.
a 9. hoc scio nemiuem coni, a illam praede sinationem , quam se eundum Ocriptoras j nesa; defendianus, nisi er- rando disputare potuispe. Diccs: Anscii boni non solum permanere potuerunt, sed ciu facto permanserunt sine speciali dono: ergo & qui salvantur ex hominibus. Nego Conseq. Ratio disparitatis e 1t quos in- frnuis dc aeger potentiori Indigeat adjutorio , - quam pie ne sinus. Angelis 6c homini in ita hu innocentiae, ut crant integris viribus . nihil laeeorum voluntati per gratiam in bonum Prope nesae rotistebat, satis fuit hab. re a Deo Posse velli , posse operari, & poste PClic Vera se, quemadmodum primis parentibus salum fuerat posIe nocianox i, Ua ui testimes actus, hoc cit, velle, CPe-
475쪽
tari , de perseverare eorum committerentur aria trio , nullo tentationis impulsu agitato, nullave difficultate praepedito. At natura humana jam P Peccatum.yitiata, ignorant lar tenebris obcaxa a, concupiscentiae motibus deprelsa; & a seipSa qu dammodo divisa , parum esset nunc hommitam infirmo, quod post et velle, Postet operari . Posset cic perseverare; quia inter tot ct tantas tentationEM inquit sanctus Augustinus lib. de correpti& grat. Cae. 12. num. insiimitate sitia voluntas succumboei, ct rdeo perseυerare non posset imorali. ter loquendo in quia desciens infirmitate nec velget, aut non ita velut infirmitate voluoiatis , ut posset. Vi-: de quae in hanc rem dicimus Tractatu se inati , ca P. T. Parag. 1. ubi Ostendimus gratiatin mere suffcientem , qu edat solum posse, m. nliis Adam semper frustrari effectu au. qucm datur. cum illum per liberum arbitrium habuerit in Angelis, qui steterunt. Proinde, ait sanctus Doctor cap. ii. O si non interim latrore nunc, Ueruata
men posenuore gratia indigent ipi, qua scilicet datur ipsemet actus, seu ipsum velle & operari ipsaque in bono perseverantia , quod sanctus Doctor fiasius exponit c. in. lais verbis: Subventum est igituν infirmitari volutatis humana, ut disina gratia indecliana iliter O insuperabiliter ageretur, O ideo, quamvis infirma, non tamen deficeres, neque adverstare aliqud vinceretur. Ita factum es, ut voltimas hominis in-tida di imbecilla in bono adhuc parυo pers ars per vi Furem Dei e ctim Ooluntas primi hominis fortis ct s na in bono ampliore non perseveravemit, habens virin rem liberi arbitrii , qtiamvis non defuturo adjutorio
Dei, sine quo posser perseverare se vellet, non tame 3ali quo in illa Deus operaretur ut vellet. Fortissimo quippe dimisit atque permisit facere quod vellet; infirmis servavit, ut ino donante invictissimὸ quod bonum est
476쪽
Drvs NisaryE ATTRIBIms. 'tem ex hac S. Ausultini doctrina non pauci etiam Presbyteri &'Episcopi in Galliis eruditione de
Pietate celebres ac commendati offenderentur, ιIllam confirmavit Scripturae & sanctorum Patrii mtestimoniis in libris de praedestinatione Sanctorum, & de dono perseverantur, ex quibus sic con-χludit cap. 6. de dono perseu. frutiores igitur viviis imus, si tofiam Deo damus, non autem nos illi ex parte , ct nostis A pdirie committimus. 3'. In guo conssit donum perseverantia 'R. iv. Non ebnsistit praecise in gratia sanctifi- cantis 'five' remissa, sive intema: quia sunt justi hc nis Qpetibus D meritis locupletati, qui non petie erant: corura vero quidam insignes pecca teres ad Deum conversi, ut alter Latronum , qui
in Erure iuxta Christum pendebant; & non pauci Mattyres statim in gratia decedunt./ Neque in ullo habitus divinitus infuso; quia
usmodi habitus dant tantum posse constanter operari, inclinant ad actum , sed non dant ipsum actum, quemadmodum donum Perseverant Iae. Neque est confirmatio ingratia; tum quia con- firmatus in gratia, ut Apostoli post acceptum Spiritum- sanetum me Pentecostes , non amplius peccat, nisi venialiter: atqui illud non praestat innum Perseverantiae, ut Patet exemplo Davidis , qui adulterio & homicidio sese polluit:
imm quia donum perseverantiae est omnibus prae-1 destinatis commune , confirmatio vero in gratia est paucorum Privilegium. R. ,Itaque Σ'. donum perseverantiae praeter. actuale S gratias efficaces respectu adultorum ,
sper quas infallibiliter justificantur, dc invictissime contra tentationes dimicant, dicit specialem Dei proicistionem, ut gratia cum morte conjunga Ur. auobatur I'. ex Scriptu a. Sap. q. rapim est, ine
477쪽
Hatitia muteres intellectum ejus ... properavit illam educere de medio iniquitatum , quemadmodum paeda-
gogus, inquit lanctus GregoriuS Nyssenus, Puerum cito retrahit e convivio lautiore, .ne cibos , qui identidem novi & exquisiti inferuntur, im- Portunius oc immoderatius expetas. Probatur Σ'. ex S. Augustino , . qui donum Perseverantiae ex speciali Dei providentia in electos iPrae sustini repetit, ut lib. de dono perseverantiae cap. i 2. neque enim , inquit , fato cogitur Deus illis infantibus subvenire, illis atitem non subvenire; aut re humanas ire parvulis non diυina providentia, sed fortui. xis agi casibus opinabamur. . . quando quidem nec pas Tradit in terram me voluis late patris nostri , qui in coe- s es: oux parentum negligetitiae sic tribuendum est, quod p irvuli sine baptismate moriuntur, ut nihil ibi agam Iuperna judicia ; tanquam ipsi, qHi hoc modo maumoriuntur, parent 's sibi negligentes voluntate propria , de quibus nascerentur , elegerint. Evid dicam, quod par- vultis aliquando antequam illi per ministerium baptizanxii succuri po*P. expirat Z plerumque evim festinantibus . parentibus di ministris paratis, ut baptismus parvulo
detur , Deo tamen nolente non datur , qui eum paululum in hἀc υlia no a tenuit , ut daretur. Er cap. I 3. obser
Vat ex adulfig regeneratis, alios perseverantes uri is siuem hinc exire , talios qtio qui ricidant hic ιeneri , qai titique non decidissent , santequam labetentur, hine
exissem; ct rursius quosdam lassos quousque redeams per gratiam efficacem l non exire de has vird, qui . tirique perirent, si antequam redirent, exirent. Unde Ν- is dilacira ostendi iur, ct inchoandi, o usque in finem p rseverant gratiam Dei non se udum merita nostra dari i sied dari secundam ipsius seeretissimam , eandemqux iustissimam , sapientissimam, benescenιissimam volavo em; quoniam quos praedestinavit, ipsos o vocavit, Sc. Ubi sanctus Doctor parvulorum perseveran
478쪽
Div INisQUE 33Us ATTRlBUTIS . M Tfiem sic causas lecundas ordinantis, ut Parvuli vel nascantur ex religiosis parentibus, vel non' Ortantur Priusquam ipsis per baptismum succurri Possit: adultorum vero partim ad gratias emcaces, quibus Infallabin ter vel ad 11id in veniunt, vel a peccato redeuut ; parti ad singularem Dei providentiam , ne hinc exeant im-
Paratio . yl t . . '. Potest-ne quis mereri dontim perscuerantia 'Re 1'. Non poteth de condigno. ii
Probatur iv. ex Scriptura H i Cor. 9. Vers. 27 ' .castigo corpus meum , ait Apostolus in Iervituram Ndgo , ne forte cum aliis pradicaverim ipse reprobus Octan. Si autem donum perseverantiae cade- .ret sub meritum, quis illud aeque ac Apostolus mereri pollet P. Cor. i o. vers. Ia ciu/ se exist
mat stare, videatine cadat. Philip . 2. vers. 32. & i t. cian mettio tremore vestram fati rem operamini; Deus
es enim, qui operatur in vobis ct velle, o perficere pro bona volumiate. Hic & initium salutis, nempe velle, & perfectio seu perseverantia, non meri . . tis, sed Dei voluntati & beneplacito tribuuntur. Probatur 1'. ex sancto August no, qui verbis mox, laudatis ex capite I 3. lib. ds dono perseverant lae, noliram responsionem diserte confiita mat , Satis diluet u , inquit, ostendiιup, ct inchoandi , ct usique in finem perseverandi gratiam . . . non secundum merita nostra dari. Et lib. de cor. & gr. Cap. 8. num. IT. Bene quod re non negas esse Chrissianum, ct Catholicum iactas. Si ergo confiteris donum . Dei esse perseverare in bono usique m 'em; cur hoc Δηtim ille accipiat, ille non aceipia . puto quod me- vm pariter nescis, ct ambo hic inferutabilia iudieia Dei penetrare non possumus. Et num. I 8. Vrandum est e uidem, mestumque mirandum , quod filiis suis qui-vibusdam Deus, quos regeneravit in Christo , quibus β-
.em , stem, dilectionem dedit, i quibus sane merita
479쪽
Comparanturi non dat perseυerantiam, cumsiliis alie nis scelera tanta dimitta , atque impertita gratia faciat: filios suos. Quis hoc non miνetur quis hoc non Nehementissimὸ stupeat' Atqui si perseverantia caderet sub meritum, praesto esset rario discriminis , nempe quod alii donum illud bonis operibus sint prO- meriti , alii vero ΠOq.
Confirmatur, tum ex Concilio Arausicano Q Pra. laudato, contra Se mi pelagi anos defiigente renatis semper implorandum divinum auxilium, ut ad finem honum pervenire possint: atqui quod, precibus impetratur non habet lationem debiti, sed gratiae ; quis enim dicetet mendico eleemosynam retribui ut mercedem petitionis illius Operami,. non sqpplicanti merces imputatur: . tum ex Concilio Tridentino sessi. 6. can. 32. ubi tita definit augmentum gratiae, & vitam aeternamica de re sub meritum, ut videatur excludere donum perseverantiae; sic enim habet. Si quis dixerit ... iustificatum bonis Operibus. - non vere mereri augmentum gratia, vitam aeternam, di ipsius vitae oeternae , δε tamen in gratia decesseris, consecuti nem, atque etiam
gloria augmentum; anathema sit. quihus verbis sancta Synodus non modo non assirmat Iustum bonis operibus mereri in gratia decedere, quemad modum & vitam aeternam consequi, sed contra non obscure. significat magnum illud donuin,
ex sola Dei mist icordia esse expectandum ; quid enim allud eth, si tamen in gratia decesserit, quam, . si Deus perseverantiam indulserit 3
Dices: Iustus eo ipso quo potest mereri de
condigno majorem glQxiam , potest similiter mereri augmentum gratiae sanctificantis, sine quo, major gloria obtineri nequit: Ergo a pari potest
ereri de condigno donum Perseverandiae, cum iad gloriam ordinetur, nec sine illo ad eam In hoc. . statu perveniatur. .
480쪽
DIVINIIQUE FIης ATTRIBUTII. 43'Nego consequentiam. Disparitas est quod Deus .et,unquam honis operibus Justi promiserit perse-
Verantiam , sicut promisit vitam aeternam & justitiae incrementum. Porro una ex conditionibus sto meritum de condigno requisitis, est Dei Pr misso, ut dicemus ubi de Merito. Instabisi'. atqui Deus promisit persevcrantiam; ait enim Jerem. 31. Timorem meum dato in cor e
rum , ni non recedant a me: Ergo.
Distinguo antec. promisit generatim Ecclesiae, in qua existunt electi, Concedo , jam enim dixi mus gratiam emcacem & perseverantiam csse dona hujus status propria : promisit unicuique Iusto in particulari, Nego ant.
Iristabis 2'. atqui promisit unicuique Iusto ,
non te deseram, neque derelinquam, ait Hebr. I. v.
. Ergo. Distinquo anteced. promisit auxilia suffcientia cum quibus potest vitare peccatum, facere bona opera, & in bono perseverare , Concedo et promisit auxilia emcacia, quae dant victoriam , ipsum bonum opus, & ipsam perseverantiam,
Instabis 3': Maius est crescere in gratia quam ingratia perseverare : atqui ex concessis Justus potest mereri de condigno gratiae incrementum: ergo & perseverantiam ingrat jaDistinguo maj. Majus est crescere in gratia usque ad mortem , quam simpliciter perseverate , 'Concedo; sic enim crescere includit Perseverare : .majus est crescere aLquandiu & postea deficere, Nego maj. Distinguo quoque min. Iustus potest mereri de condigno justitiae incrementum, nec tamen aetii merebitur, nisi emcaci auxilio adjutus, quod ipsi non debetur, alioquin nunquam peccaret , Concedo: Justus quj libet actu meretur