장음표시 사용
751쪽
,96 DE CRIATIONE.mationem mysteriorum Religionis Christianae, Concedo : credunt fide divina & supernaturali, Nego anteced. Textus igitur Apostoli solimi Probat lumen naturale in Daemonibus non fuisse extinctum , imo minus obnubilatum , quam iusiccatoribus , hi siquidem nonnunquam ita=eum obliviscuntur , ut absque timore mala Perpetrent: contra vero illi Deum in effectis & in propriis poenis praesentem & operantem continuo percipientes sub omnipotenti manu ejus Contremiscunt, non ad sapientiam ', cum char, rate, ex qua Procedit , careant, sed ad insipientiam , & majoris odii incitamentum. . Instabis: fidem non amittunt peccatores , nisi peccato infidelitatis: atqui Daemones non peccarunt peccato infidelitatis: ergo fidem non amiserunt. Distinguo maj. fidem non amittunt, quandiu sunt in via. Concedo: quando ad terminum Pervenerunt, Nego majorem. Equidem Deus, durante itatu viae, in peccatoribus fidem conser-Vat, nisi per actum contrarium eam repulerint, quia benignitas ejus ad poenitentiam illos adducit , Rom. 2. ad quam fides imprimis necessaria
est. Sed in ipso morijs instanti, ubi in termino
constituuntur, absque ulla spe veniae spoliantur omnibus gratiae donis, Deo suspendente concursum. Porro hoc in Angelis est casus, quod in hominibus mors ex sancto Ioanne Damasceno lib. a. ortodoxae fidei cap. q. Secunda pars , nempe Daemones non amisisse lumen naturale , sequitur ex dictis , ulteriusque Probatur ; quia peccarum nec destruxit, nec immutavit essentialiter naturam Angelicam , sed tantum accidentaliter : atqui Spiritus, qualis est natura Anselica , essentialiter est intellectivus,
x eo magis, quo est perfectior: ergo in Paemo-
752쪽
DE CREATIONE. 697 Dibus dona naturalia integra dc splendidissima manent, ait Auctor libri de divinis nominibus capite A. Nihilominus Daemones ε propter inordinationem voluntatis circa ultimum finem pesIime affectae , nunquam recta Intentione OPerantur, ac proinde judicium eorum Practicum, quo judicant ita sibi agendum , semper est falsum, sicque celebre illud effatum, omnis peccans est igno iaram , ct errans, non mini. In ipsos cadit, quam in ceteros peccatores. Praeterea ubi veritas non
apparet , non semper suspendunt judicium , sicut viri justi ut plurimum , & semper Angeli beati : sed ex levibus conjecturis temere iudicant , ita falluntur & fallunt.
4 1'. Tantane est in Daemonibus obstinatio, ut η-- quam bene sperentur 'R. Assirmant omnes Theologi, Paucis exceptis. Probatur tum ex Scriptura, Joan. 9. Henit nox, quando nemo potest operari. Psalm. s. Non est in morie qui memor sit tui. Tum ex sanctis Patribus. Sam
isto Ignatio ad Phili p. Sapiens est Daemon in ad
mal/faciendum, bonum autem, quidsit, ignorat. Sancto Fulgentio lib. de Fide p. 3. In quo signe
omnes illi praevaricatores Angeli nec mala unquam possunt voluntate carere , nec poena.
Q. 4. Quaenam est causa tantae obstinationis in Daemonibus p R. Io. Non una est in Scholis opinio. Alii volunt ideo Daemones non posse bene operari; quia Deus eis denegat concursum. Sed repugnare videtur divinae bonitati & sapientiae, quod concursum Praebeat , ubi creatura male operatura est , neget vero ubi bene. Alii hanc obstinationem repetunt ex natura Angelica , quae immo
biliter adhaeret objecto quod semel elegerit. Ita Tom. I. Gg
753쪽
gy8 DE CREATIONE. sanetus Thomas. Sed illa ratio plene- non satisfacit : tum quia nihil concludit respectu hominum damnatorum , qui non sunt minus obstinati in malo, quam Daemones: tum quia ex dictis peccarunt Angeli ex defectu attentionis ad ea , quae ab agendo illos deterruissent : ergo cum post factum cuncta accuratius perpenderint , tum facile consilium mutare potuerunt.
R. sto. Verisimilius est obstinationem in omnibus damnatis, sive ADgelis, sive hominibus, oriri ex gravissima & continua tentatione, nempe ex acerbi silma tristitia ob amissam beatitudinem, ex acutissimis conscientiae stimulis, quibus semper lacerantur, juxta illud Marci 9. Veramis eorum non moritur, ex intolerando ignis tormento : denique ex desperatione veluti rabida,
quod tot & tanti cruciatus longe acerbissimi nullum finem habituri sint, ex quibus reprobi
sic in odium Dei commoventur, ut voluntas eorum male affecta, & omni gratiar auxilio destituta necessitate quadam , semper ad peccatum
Sed quaestio est , utrum illa necessitas fit physica & absoluta , an moralis duntaxat. Calvinus lib. I. Instit. cap. & Ian senius lib. . de statu naturae lapsiae cap. 24. & 2s. & l. 3. de gr. salv. cap. i. affirmant necessitatem male agendi, impotentiam bene agendi in damnatis esse aeque absolutam & simpliciter dictam , ac necessitatem amandi Deum & impotentiam peccandi in Beatis. Hunc errorem amplecti non
erubuit Delator in I p. suo libello famoso paS. so. ubi me foede proscendit quod in i . operis mei editione adversus Calvinum & Jansenium asseruerim , sicut hic assero cum Catholicis ejusmodi necessitatem & impotentiam damnatorum esse moralem duntaxat; nullus crederet
754쪽
DE CREATIONE. ς' eum , qui se Anti jansentanum profitetur, erroris Iansentani patrocinium suscipere adversus Theologos Catholicos, nisi ipsisIima ejus vcrba
referrem , Peut- n'eire pas allarme , inquit, quandon mis qu'u donne s de me loquitur j le nom ra- douci de necessit e morale a la plus effvabis de tomestis necessiteΣ qui peuvent tomber sur la volonte , mvo ira cella qui accabie les damnea dans let enfers 8 Sed omnes Theologi adversus hujusmodi declamatorem conspirant.
Bellar minus lib. s. de lib. arbit. cap. IA. hanc Calvini objectionem , Diabolus necessario semper maia agit, ct ramen vere peccat, sic solvit , respondet iam Angelos Sanelos quam mesos Daemones re peditu sinis ultimi non habere liberum arbitrium a necessitate ; sed solisim a coactione: tamen respecta mediorum liberum arbitrium etiam a necessiale habere ... ct ideo NON NEC EssITATE , sed volaritate peccata
M. Grandin Trach. de grat. pag. 6 I. sic scribit : Daemones ct anima damnatae vires quidem pΘ- sicas habent ad bonum opus cism sit intre iliud di eorum 'voluntates proportio ) non morales propter obstin rionem , &c. Mirum quod Delator ista ignoraverit, cum opus illud Theologicum Parisiis omnium teratur manibus & vade commendatum
sit a Patribus Societatis in Diario Trevoltiensi. Sed prae caeteris Theologis audiendi sunt ejusdem Societatis Theologi, utpote qui pro libero
arbitrio adversus Calvinum & Jansenium acrius pugnaVerint. sua testus lib. 8. de Angelis cap. 8. 9. Io. & II. innumeros ex veteribus laudat Theologos qui adversus errorem Calvini docent damnatos pec care necessitate duntaxat morali, quibus adstipulatur cap. II. num. 22. & 23. his Verbis , Respondeo concedendo istam impossbilitarem non esse per cares-
755쪽
oo DE CREATIONE. tiam ρὐ sicae potentiae activae ex parte volantatis Damo. nis ... DIco tamen hanc moralem impossibilitatem suscere ad obstinationem simplicuer; quia tanta est ut in. saltibiliter nunquam , nec etiam raro contingat oppossium, id est, ut damnaιus simpliciter bene operetur. Quod enim moralis impossibilitas tanta esse possit, exemplis demonstratur ex materia de gratia sumptis. Homo enim
lapsus, ct speciali privilegio gratiae carens, noet potest idici omnia venialia peccata vitare, quae impotentia, non
pissica, sed moralis est, quoniam ad sINGULO IACTUs potentia phisica non deest. Et nihilominus tanta est illa impotentia moralis, ut nunquam oppositum evenire contingat. Et simili modo non potes homo lapsus Diis viribus liberi arbitrii gravissimam tentationem vincere , quae impotentia moralis est, ct nihilominas tanta est naturae fragilitas , ut nunqtiam contraria potentia phsica ejectum suum consequatur. Valiquestus inter Theologos Societatis Iesu Celeberrimus in 1. Part. S. Thomae qu. 64. disi Put. 2 I. cap. q. num. IT. postquam docuit daemones ideo non posse bene operari, quia carent gratia congrua & efficaci , sine qua nullus bene operatur , sibi objicit inde sequi eandem fore impotentiam reproborum , imo etiam praedestinatorum qui in hac viti tentatione vincuntur, quando non adest gratia congrua & efficax et lianc difficultatem sic solvit , Respondeo daemones differre a reprobis O praedestinatis qui vincuntur tenta- ione in hac vita , non ex parte impossibilitatis MI AEae ADEM EST IN UTRIs My E, sed quia daemonibus post primum instans ita denegatur congrua cogita. Ho , ut lege Dei jam manifes4 eis denegetur, ct ita
nulla ipsit supersis nec possit spes superesse tunde nasci
tur desperatio omnium tentationum gravissima, reprobis autem di pradestinatis qui in hae vita tentarione vincuntur, non denegatur congrua Rocatio ex lege
Dei manifestd, ct ita nulli adimitur Dei salutis, ct comet
756쪽
DE CREATIONE. 7OIgruae vocationis. Quis alicujus nominis Τheologus Vasque sit scripta non evolvit Hanc sententiam Patres Societatis Romae publice propugnarunt respondente Marchione SDrtia Palavicino anno 1618. pariter mali Angeli posssunt nunc phskὸ, non autem moraliter a peccato abstinere ; qui non sunt ad illud praedeterminati : at boni Angeli redduntur etiam ph*ὸ impeccabiles a visione beatisica. Extracta sunt haec ex libro Romae impressis & Urbano octavo nuncupato num. 33. lib.
1. & lib. num. 37 . nec impotentia moralis excludit rationem mortalis culpa , ut potet ex damnatis. Tannerus disput. s. de Angelis qu. s. dub. s. num. 22. non possunt Daemones, inquit , moraliteν Ioquendo bonum operari, ut habet prima sententia , ad eum modum ct majore etiam ratione , qua assueius diu immers que vitro ... moraliter censetur a peccato se non posse continere . . . nec homo 'flus perpettio omni peccato veniali carere. Quae omnipotentia non tollit libertatem , ct facultatem phresicam non committendi hoc vel illud peccatum. Praeter quam quod Daemones exactibus mettis possint modo hos , modo alios exercere, liberi proinde non solum quoad exercitium, sed in pleri ueetiam quoad SPECIFlCATio M. .. possunt absoluta ct ph*ὸ loquendo potentia nunquam in aestim redigenda bonum aliquod opus facere , chm nullum in illis principium ad ejusmodi potentiam requisitum desit. Petavius lib. s. Theolog. dogm. c. I . num. II. de obduratis sic habet, nec excussa illis est penitus arbitrii libertas . nec alia es ista quam moralis necessῖ-tas, cui licti absolutὸ reluctari possint, ct I N CONTRARIUM NITI, 1i velint, non tamen hoc facturi sunt. Quod in DAEMON a B Us ac da alis multo evenit magis , qui ct liberὸ peccant, ut quae faciunt , possint non facere ; nec tamen facturi non sunt , nec usuri liberae potestatis arbitrio.
P. Deschamps lib. de haeres. Jansen. disput.
757쪽
o1 DE CREATIONE. . cap. 7. se odium Dei excipias , inquit, quod veteres quidam Theologi , in damnatis omnibus necessarium esse arbitrantur, quodque proinde peccatum esse negant; rommunis est Theologorum opinio aha peccata omnia sica damnatis committi , ut possisi non committi.
P. Perrin paulo post evulgatum famosum Delatoris libellum , edidit Manuale.Theologi-Cum , quod mu ercularum , & idiotarum animos insectationibus Delatoris perturbatos com-Pescuit , quippe qui deprehenderint Delato. rem more agricolarum spectra , & evanidas umbras proferre, ut a lectione operis mei Theolo-μici deterreat. Sic enim scribit Theologus ille
Societatis, & emeritus Theolog. profess. trach. de Angei. P. 6I. I. edit. Daemones itasunt obstinati in malo , ut quamvis phskὸ posnt exercere aestir bonos , ct ex nulla circumstantia minus conformey ν xioni , moraliter AEn possist . . . attamen cum illa impotentia morali stat illos non necessitari avolute ad peccandum , ut placet Calvino , ct Iansenio , qui exempla damnatorum conantur probare necessitatem posse coniungi cum libertare.
Quid ad hoc ad rsarius λ i'. videtur ancees consilii; in a a. enim editione sui libelli scribit Suare sum esse dimittendum utpote Omnibus Theologis adversum: at in 3 a. editione eundem Theologum sibi vindicare conatur. 20. ad aliam excurrit quaestionem, num scilicet damnati cum illa morali necessitate peccent libere , nihilque illis desit ad meritum nisi status viae. Illud auo Tem pernegat , ac confidenter pronuntiat hanc esse constantem doctrinam omnium Theologorum ι sectan eo suam inscitiam prodit. Namque exander Halensis , quo Magistro usus est sanctus Thomas, & nonnulli alii, ut Richardus abledia-villa , docent damnatos peccatis silis mereri novas poenas, At communis est a quia-
758쪽
DE CREATIONE. 72 gentis annis scholarum opinio eos non mereri, non quidem ex defectu libertatis , sed alterius Conditionis ad meritum requisitae, quae est si
Magister sententia ruin lib. 4. dist. s. de damnatis sic scribit, maligna voluntas erit in eis ad cumulum poena , per quam tamen non merebuntur; quia nullus meretur nisi in hac visa. S. Thomas in eandem dist. qu. a. art. I. qu.
. in corpore quidam dicunt , inquit , ct beatos mereri, o damnatos demereri; sed hoc non potest esse respectu praemii vel poenae principalis, cum quantum ad hoc utrique ad terminum pervenerint. Non negat Angelicus Doector damnatos mereri poenaS accidentales. Sanctus Bonaventura similia docet in eandem dist. Bellarminus lib. s. jam laudato de grat. & lib.
arb. sic habet de damnatis, Respondeo ... liberum arbitrium eriam a necessitate habere . . . ct vere peccare . . . quamvis nec poena nec praemiam essentiale crescere postis, cum seni in termino. Sua resius lib. 8. de Angelis cap. II. num. 2s. sibi ita objicit , si Daemones semper male operanpuro libere; ergo semper augmentum poena merentur :tum respondet cum Bellarmino damnatos per pera quae extra viam faciunt non mereri, quia jam sunt in termino, & mereri aut demereris Deo ita ordinante) sunt proprietas operum quae fiunt in Ula. Tannetus disput s. de Angelis qu. 6. dub. i. num. 24. Respolidetur, inquit, etiamsi continuo peccent Drmones, nihil tamen amplius promereri ... im tenet communior opinio apad Vasqnes... ratio est; quia ratio meriti seu demeriti confΥhitur bonitatem , ct malitiam operis, non absiolute , sed in υia ct in agone.
Ignorantiae, qua hic laborat Delator , addit crimen calumniae; scribit enim pag. si . primi
759쪽
o DE CREATIONE, sui libelli, me docere homines in terris agentes
tanta premi necessitate, quanta damnati apud inferos , verba illius sunt , En verite pelli-on per nexire que M. Haberi enyeigne que la graee ou la P
cupiscence notis determirie totir a mur en cette vie , aNec
D meme necessite qui determine sans cesse lis damnea aumat dans las enfers; Auctor Epistolarum de haeresibus i 7 saxuli Epist. s. pag. 4 I. tantam calumniam fulcire conatur auctoritate Suaresi, cujus haec verba profert, obstinationem Daemontim non ese majorem quam sis obduratio in multis viatoriabus admisti non potest , quod me admisisse comtendit.
Lectores habent prae oculis quod scripsi de
damnatis : dicant ergo an legant parem esse obdurationem , & male agendi necessitatem in hominibus viatoribus ac 'in damnatis. Sed cum Delator , & praedictus Auctor in mente mea Voluerint perspicere quod non reperiunt in meis scriptis , confutavi tam execrandum errorem primo in mea defensione adversus Delatorem Pag II9. secundo in responso ad quartam dicti Auctoris Epistolam pag. 4sΣ. demum in tractatu de gratia secundae & tertiae edit. cap. 7. Parag. a. in solutione objectionum. Vident igitur Lectores quae fides sit habenda his mendaciorum concinnatoribus, quibus incaute dece. Plus est auctor mandati Vapincensis, quod prodiit anno i7ii. paulo post divulgatum famosum Delatoris libellum. Sed Eminentissimus Cardinalis de Noaillas, Parisiensis Archiepiscopus statim interdixit in sua Dioecesi lectionem hujusce Mandati, quod fidelibus erat offensioni , quodque confutavi ad calcem mei responsi
quantum ad errores quos falso mihi imputat. . Fq. Doemones torquentur-ne igne corporeo ct Ρο-
760쪽
Dg CREATIONE. 7Os R. Negavit Philo lib. de Congressu eruditionis , ubi definit ignem inferni nihil aliud esse
quam vermem conscientiae. Hunc errorem sanctus Hieronymus epist. 19. tribuit Origeni, dc multis Novatoribus Jodocus Coccius lib. I. Thesauri c. 7. Imo e Catholicis Catharinus lib. de praemio bonorum & supplicio malorum , contendit Scripturam intelligendam esse de igne metaphorico, ficut de verme Marci 9. & de aquis nivium Job α . quae Propter nativum frigus stridorem dentium excitent Matth. 8. San- ctus Ambrosius in cap Lucae, & S. Gregorius
lib. I s. Mor. cap. I9. scribunt ignem tartareum esse incorporeum, & sanctus Augustinus lib. 2D. de Civ. caP. Io. ait, flammam , qua cruciabatur Epulo , talem esse, quales oculi, lingua, Scdigitus in anima sine corpore. Et lib. 2O. cap.
I 6. Cujasmodi, inquit, ille ignis sit , scire arbitror
neminem. Nihilominus. R. Communis sententia Catholicorum asserit daemones torqueri igne proprie dicto. Probatur I'. ex Scriptura , quae quoties sermo est de poenis inferni, toties meminit ignis, raro vermium ; ac proinde , quamvis vox illa , ve mis , ad metaphoram trahatur , ignis non potest
sumi nisi in propria significatione ; namque
metaphora continua non est apud unum & eundem Scriptorem , nedum apud diversos, qui diversis temporibus scrjpsere , quemadmodum iacri Scriptores, qui conitanter ignem artornum
justam peccatorum poenam referunt. Deuter. 32.
Ignis siccensus est in furore meo , ct ardebit qtie ad inferni novissima. Eccli. 7. Vindicta carnis impii ignisci vermis. Et cap. 11. Consiummatio illorum samma ignis. l se 1ae 33. Quis poterit habitare de vobis eum igne devorante p. . . ctim ardoribus sempiternis Z Matth. omnu . . . . arbor , qua non Iacιι fructum bonum ,