장음표시 사용
101쪽
tino, damnante hanc propositionem. Si piis dixerit homines justificari vel sola imp ratione justitia Chrisi, vel sola precatorum remissone, exclusa gratia F ebar, rate, qua in cordibus eorum per Spiria eum Lanctum diffunditur atque illis inhareat, matbema sit sc . Praeterea iustii Cationem peccatoris in hac providentia fieri per gratiam sanctificantem prius dein scriptam docent cum eodem Tridentiis no d , ita ut haec sit caussa unica &forma intrinseca, qua iusti reddimur
quamvis communius admittant, non re- Pugnare, ut peccatum mortale de hocienim sermo est per condonationem p xe extrinsecam remittatur. Gravis heiccontroversia occurrit inter Doctores, arigratia sanctificans conjungi possit in eodem subiecto cum peccato mortali habituali aut actuali non remisso e qui adfirmant hoc fieri posse, nigativo argumento nituntur, quod nulla contradictio haci in re ostendi queat, quo minus peccatum mortale ac gratia sanctificans per absolutam dei potentiam stare possint in eodem subiecto, quemadmodum summuncalor & summum frigus in eadem aqua. Qui vero negant, Hunt esse de essentia gratiae sanctincantis , ut hominem Deo
102쪽
gratum faciat, sicut unionis hypostaticae, ut Deum & hominem uniate esse autem imposs1bile, ut effectum hunc formalem tribuat subiecto, in quo stat peccatum mortale, quod ex essentia sua hominem reddit deo inimicum, & odio ac ahom, natione dignum. Ut autem iustificati nis negotium plenius percipiatur, seque tes ad eam dispositiones requirunt Theologi, suffragante Scriptura & Patribus a Prima est Mes, quae Vocatur a D. O mente Alexandrino prima ad salutem imelinatio ce). Secunda timor; nam secum dum Augustinum opus est, ut intret tiamor, per quem veniat Maritas e timor medicamentum, Maritas sanitas cf). Te
tia spes quia quod Ambrosii effatum est, nemo potest bene facere poenitentiam, qui non speraverit indulgentiam g . Quarta dilectio saltem inchoata, spem
naturali ordine consequens. Qui enim
sperat a Deo justificationem, Deum incipit diligere ut justitiae fontem, ait Tria dentinum h . Quinta dolor seu trsiaria illa secundum Deum, quae teste Apostolo c0 paenitentiam operatur in salutem Rabiri
103쪽
. sabilem. Sexta votum seu desiderIum Sacramenti poenitentia re ipsa recipiendi. Septima vitae novae totiusque legis seris vandae propositum. Peccatori enim projDeienda sunt iniquitares sua, ut fiat in eo spiritus novus & cor novum Q. Ex his facile intelligitur, contritionem auucharitatem actualem non esse ipsam sommam iustificantem, sed ultimam S completam dispositionem ad sormam hanci. seu gratiam iustificantem. Porro mira biles sane sunt huius gratiae effectus, quos produnt Theologi. I. vera peccatorum remissio. a. Interior hominis pubchritudo. 3. Renovatio hominis, qui per gratiam fit iustus, rectus, & iunctus. q. Amicitia Dei, in quam homo restituitur. s. Filiatio Dei adoptiva. est enim gratia charitas illa, quam dedit nobis Pater, ueAlii Dei nominemur ae simus cl). 6. Jus
ad haereditatem coelestem. I. Vita spiri-' tualis. Nam mors criminum vita virtutum , inquit S. Cyprianus. Gratiam proxime consequitur meritum L per naturale, quod definiunt Τheologi esse obsequium Deo exhibitum, ex se Potens movere ad retributionem doni supernaturalis r dividuntque in condignum, quando scilicet invenitur lacundum rectam M Execb. 18. 0 x. g. . s.
104쪽
ctam aestimationem aequalitas inter meri tum & praemium; atque in congruum aquando non adest eiusmodi aequalitas , sed solum liberalitati dantis munus Commensuratur. Requirunt autem ad meritum conditiones aliquas tum ex pari. Operis, ut meritum sit actus positivus, Iibertate indifferentiae, positive honestus di supernaturalis e tum ex parte operan iis, videlicet statum viae, & statum graintiae. Dari meritum hominis proprie dictum coram Deo, certum est dogma C tholicorum: Faciet enim Deus unicuiqua secundum meritum operum suorum m . Unusquisque autem propriam mercedem a cipiet n . Unde Concilium Arausic num II. debetur inquit merces bonis oporibus, δε fiant; sed gratia qua non debetur, pracedit i ut fiant co . Non minus
certum est, quod actus supernaturaliter honi, facti ab homine in statu gratiae sanctsficantis , mereantur beatitudinem aeternam de condigno, dicente Scriptura et meritis nostris reddi vitam aeternam tan quam mercedem, & Augustino p : m , rito jussitia tanqu/- pendium respono det vita aeterno. inamVis vero non sit
105쪽
aequalitas inter meritum seu obsequIum hominis secundum se, & inter vitam aeternam, est tamen aequalitas, si merbium per gratiam dignificatum consideretur. Nam homo iustus seu in gratia Constitutus est filius adoptivus Deir me veri ergo potest suam haereditatem, quae debetur operibus dignificatis a statu gra- tiae, in quo fiunt, & conditione niti.
Nec obest, quod Regius Vates dicat q esui eoronat te in misericordia mas Fationibus. Quum enim merita nostra valorem habeant a gratia, quae gratis Mmisericorditer datur a Deo, praecipue si si efficax, recte dicimur eoronari seia praemiari in Dei misericordia. Hac tamen in re plus quam par est exigunt illi, qui solos actus charitatis , vel cert
Illos duntaxat, qui a charitate impera tur, gratiam ac gloriam mereri conte dunt, sed absque sufficiente fundame tor neque enim Tridentinum, quod meriti rationem ac naturam dilucide expliaeat co, plus requirit, ut homo censea tur Vere, id est, de condigno prome-' Tuisse Vitam aeternam, quam ut sit iustificatus, seu in gratia constitutus, ut op vetur ex gratia seu virtute, atque ut
ejus opera Ant in Deo facta: quae omnia
106쪽
haberi possunt etiam per alios virtutum actus in gratia elicitos , utpote qui nouminus sunt obsequium Deo praestitum,
quam actus charitatis, aut a charitato
imperati. Quin Christus ipse cs
promittit operibus misericoratae vitam aeternam , nulla facta charitatis theologicae mentione. Quamvis autem homo iustus gratiae ac gloriae augmen tum, ipsamque vitam aeternam eondigno
sibi possit mereri, dicente Apostolo t et Reposita es mihi corona iusitia; non tamen potest mereri sibi aut alteri merito Condigno aut congruo infallibili gratiam perseverandi aut a peccato resurgendi, quoniam de hoc nulla in Scripturis e stat det promissio, sed potius contrarium Indicatur: Qui sui, ineat ne radat cu . Denique quaerunt Theologi, an prima gratia actualis seu prima vocatio, qu excitamur vel ad fidem vel ad dolorem de peccatis, sub meritum cadat Α--mabant olim Pelagiani & Sem elagiani. his fortiter se opposuit S. Ausustinus, di tota Ecclesia Catholica. Et sane res cedita est, nos ejusmodi gratiam de condigno mereri non posse. Non es , inquit Apostolus θ volentis, neque currentiss
107쪽
soratione sancta non secundum opera no-Ara, sed secundum propositum Dum e Dratiam, data es nobis in Chri
esu ante tempora saeularia. Hinc natum est illud inter Theologos celebre ac receptum axioma, quod principium meriti non eadere posse Ita meritum. Frustra heic objiciunt Adversarii aliud axioma Theologicum: Facienti quod os in se, Deus non denegat grariam. Nam a D.Τh Ina, Bon ventura & aliis axioma istud non admittitur, quod Deus non deneget gratiam facienti, quod est in se, ex solis natura viribus, sed in sensu, quod facienti quod est in se ex prima gratia praveniente non neget ulteriorem gra
g. X. Tractatus de virtutibus TheoIogicis, Fide , Spe ac Charitate. XCII.
A gratia divina, a qua initium, me dium & finis nostrae salutis pendet, gradum faciunt Theologi ad actus viri tum, quae ad salutem consequendam vel necessariae sunt, vel plurimum conserunt. Inter. α τ . T.
108쪽
Inter istas eminent Fides, Spes & Charitas, quas virtutes Theologicas adpellamus. Nam ut ait S. Augustinus cet Domus Dei , seu aeterna beatitudo, cre dendo fundatur, sperando erigitur, dili. Rendo perficitur. Est autem virtus Theologica, quae tanquam obiectum suum formale immediate respicit Deum, aut aliquam perfectionem divinam. Fides respicit infinitam Dei sapientiam & veracitatem, Spes potentiam & fidelitatem, Ch xitas ipsum Deum tanquam summe bonum, & omni amore dignissimum. Η, Tum trium virtutum Theologicarum ha-hitus supernaturales una cum gratia san-etificante homini primo infunduntur a amittuntur contra charitas quidem per quodvis peccatum mortaler fides vero &spes per ea solum peccata, . quae ipsis directe opponuntur. Incipiunt autem tractare hoc in loco Theologi de Fide, quae inter theologicas virtutes prima est ordine, non dignitater maior enim omnium & nobilior est charitas. Circa fidem diutius ob gravissimas, quae occurrunt, quaestiones detinent se, atque examinant primo objectum materiale fidei, ad quam pertinere docent omnia illa, quae a deci
109쪽
sunt revelata, possuntque, saltem aliquam do, fide divina explicite credi, uti sunt ea objecta, quae implicite tantum & virtualiter sunt revelata. Unde multi contendunt, hanc propositionem e Clemens
XIII. es verus Antifex arisi ingerris micarius esse de fide divina credibilem, non minus, quam credi potest, quod hoc vel illud Concilium Oecum nicum fuerit legitimum & infallibile, cuius rei rationem dant, quod universialis propositio r- omnis legitime electus in Papam est verus Papa & Christi Vic rus ac Caput Ecclesiae, sit Veritas reum lata per illa verba Christit pasce oves meas: tibi dabo claves: tu es Petrus, erfuper hanc petram ad Dabo Melesiam meam, non lotum Petro, sed in Petro omnibus legitimis successoribus dicta, quum alias male providisset Deus stabili Ecclesiae suae regimini. Quare quum omnino certum sit, hunc Clementem XIII. legitime electum esse, utpote quem tota Ecclesia pro legitime electo indubitanter agnoscit, particularis haec r Cimmens XIII. est verus Pontifex &c. sub universali contenta, & implicite revelata
censetur. Porro statuunt Theologi cemias regulas, quandonam conclusio ex
Praemiius, quae sunt de fide, deducta
110쪽
etiam ipsa sit de fide. Caeterum observant heic graves Theologi , in Ecclesia post Evangelicam legem a Christo institutam, & ab Apostolis promulgatam non dari novas revelationes, quae sint simplbciter novae, sed solum secundum quid, nempe per maiorem explicationem &extensionem revelationis alias factae, eiusque adplicationem ad singula, quae in ea
continentur. Deus enim a mundo condito successu temporis multa revelavit per Patriarchas, per Prophetas, ac den, que per Apostolos, praecipue Vero per ipsum Christum Auctorem Consumma- rorem fidei. quare opus esse non videtur novis in Ecclesia revelationibus, quum ad servandum depintum Mei lassiciat ametaritas & infallibilitas ad explicandas amtiquas revelationes, & interpretandas Scri-Pturas, quam Deus Ecclesiae concessit, quae est eolamna ae smamentum veritatis , simulque habet Spiritus Sancti M. Mentiam, qui spiritus & fons est omnis
veritatis. unde praeclare lixit Vincentius Lirinensis a , novas Ecclesiae definitiones antiqua dogmata explicare clarius rquod ni eadem gemma, Ied illis alicii iur splendor: eadem semina, sed successu
temporis latentia germina evolvantur. Ex quo O tis. eintra kares n/uit. e. I