장음표시 사용
91쪽
non libere agi vel a concupiscentia ad malum, vel a gratia ad bonum.' Bajus ejusque discipuli perversas spargebant clo,ctrinast liberum arbitrium fine gratiae Des adiutorio nonnisi std peccandum valeret nullam esse Christi gratiam, quae non per se ipsam essicax foret e nullam ese in hoe rerum statu libertatem, nisi qetae opponitur coactioni. Jansenius denique quinque propositiones famosas vulgavit, ab Innocentio X. & sequentibus aliquot Pontificibus damnatas, inter quas illae equod hominibus iustis etiam conantibu&secundum praesentes vires aliqua dei mandata sint observatu impossibilia, &desit gratia, per quam possibilia fiant equod in hoc statu homini sissiciat libe
tus a coactione. Pestilentes Jansienti doctrinas multis novis & atque perniciosis auxerunt ejusdem assectae, maxime Que nellus, e cuius libro Novi Testamenti excerptas centum S unam psopositi nes, inter quas multae de gratia, Clemens M. tanquam haereticas damnavit. Recensitis autem hisce erroribus opponunt
dogmata Catholica ; S quidem contra
Pelagianos docent, gratiam supernaturalem S theologicam esse necessariam ad salutem, nec solis naturae viribus eam
obtineri posse, aut sub meritum hominis
92쪽
cadere, dicente Scripturar Nemo potes venire ad me, nisi Pater traxerit eum cm , scilicet per gratiam; & Apotiolo n nes volentis nec currentis, sed nuferentis Dei. Contra SemipelagianoS ostendunt, eandem esse necessariam etiam ad initium iustificationis, dicente rursus Scriptura is ne me nihilpotestis facere, & eodem Ap stolo p) qui coepit in vobis opus bonum,
persieiet. Adversus alios haereticos sta. tuunt, gratiam theologicam esse necessariam ad quemlibet omnino actum salu- . tarem seu meritorium Vitae aeternae, uti
clare testatur Scriptura cq : omne datum optimum desursum es, descendens a Patre humimum. Atque haec tria dogmata amctoritate Concilii Tridentini confirmant: Si quis dixerit, Anepraveniente Spiritus Sinspiratione atque ejus alutorio hominem eredere,sperare, diligere aut poenitere posci eut oportet, ut ei justi cationis gratia conferatur, anathema si cr). Ad vitanda vero omnia peccata venialia per longum tempus, aut per totam omnino vitam cum eodem Tridentino s) requirunt gratiam singularem, seu specialem Dei fa
93쪽
Vorem , quali gaudebat B. Virgo. videtur enim moraliter impossibile , ut ' natura lapsa tot occurrentibus quotidie occasionibus atque tentationibus minutissimas quasque legum divinarum transgressiones tota vita sua aut per longum tempus evitare queat, dicente Apostolo t in multis inendimus omues. Inde transgrediuntur ad gratiam lassicientem, quae est illustratio supernaturalis , & inspiratio seu delectatio indeliberata, a Deo benevole ac liberaliter immissa, cum qua homo salutem suam operari potest: huic si cooperetur, erit simul emcax; si minus, erit ineficax & mere sussiciens. Jam vero ostendunt e S. Scriptura & SS. Patribus cpraecipue Augustino de Thoma) dari omnibus hominibus gratiam sussicientem ad honum agendum, S ad poenitentiam, quamdiu vita hae Cdorat. Hult enim Deus omnes homines
salvos fieri. Justis siquidem, aut justifi-Catis non deest gratia, qua possint in ea perseverare, quia Deus non deserit, si non deseratur, ut pie semper jnseque vivatur, uti loquitur S. Augustinus cu) Neque pec-Catoribus negatur gratia ad salutarem poenitentiam, quamvis stepe negentur in Poenam, peccatorum praecedentium auxilia g rabi e. a. O t. t. de Mi. Frat. c. act.
94쪽
tia extraordinaria, sine quibus moraliter quasi est ipsis impossibile, ut resurgant; unde oritur formidabilis ille obcaecato. rum & obstinatorum status, ut videntes non videant, audientes non veteritiqeant cx . Neque infidelibus omnis gratiae via ad fidem obtinendam est occlusa; quamvis enim saepissime non habeant gratiam proxime lassicientem, habere tamen possunt, si velint, secundum dogma reisceptissimum: Facienti quod es infe , Deus non denegat suam gratiam. Secundo loco contra Calvmistas & Jantcnistas probant, dari quoque gratiam pure lassicientem seu inefficacem tum exemplo Corozaitarum & Bethsaidarum, quibus eXpro-hravit Christus cy), quod visis signis adique miraculis poenitenriam non egerint ἔα Judaeorum, quibus cet) dicituri Hos semper spiritui sancto resistitis: tum ametaritate Concilii Tridentini docentis a rhominem posse Dei gratiam abiicere, aedamnantis eos, qui asserunt liberum am/itrium nil gratia cooperari, nec posse eidem resi ere, si velit. Qua vero ra tione gratiam sufficientem in tuto collocent, qui ad actus salutares auxilium physice praedeterminans , seu infallibiliter
95쪽
eonnexum cum actu salutari requirunt , viderint ipsi. Si enim auxilium hoe admrit , semper aderit quoque gratia essicax rsi deficit , nunquam aderit gratia fusi
XC. A gratia sussiciente transteunt Theol
gi ad efficacem, circa quam maximi m menti lites occurrunt, quae non solum Scholas Catholicas contra haereticas a marunt, sed etiam inter se ipsas collitarunt. Lutherani & Calvinistae ut explicent certitudinem & infallibilitatem gr. tiae essicacis, docent Deum per gra. tiam intrinsece essicacem necessitare humanam voluntatem ad honum, ita ut haec eidem resistere nulla ratione queat. Jansienistae vero essicaciam gratiae explicant per gratiam Victricem, ut Vocant rdicunt enim hominem in statu naturae lapsae velut in atqui Iibrio inter bonum &malum, inter delectationem terrenam &caelestem esse constitutum sic, ut si temrena praeponderet, ad peccandum, si caelestis praevaleat, necessario & infallibi. liter ad honum agendum trahatur. Ve. rum utraque haec gratiae essicacia, quost niam liberum arbitrium tollit, ac libertatem indifferentiae pessumdat, & gratiam
96쪽
vere sufficientem eliminat ,- S. ScrIpturae aperte contraria esse ostenditur, & est a diversis Conciliis, praesertim Tridentino, atque a pluribus summis Pontificibus merito damnata. Schola Thomistica, ut gratiae efficaciam explicet, docet gratiam esse intrinsece efficacem, ac physice prae- determinantem, seu esse motionem quam in qualitate non vitali constituunt qua
Deus antecedenter ad omnem praesciemtiam quid creatura esset actura vel non actura, voluntatem humanam movet ad
honum, ita ut infallibiliter & quin posest impediri, post se trahat consensum. Verum haec sententia graves patitur te rationes cintra limites tamen Scholae a multis, qui contendunt, gratiam etiam quae est efiicax, talem esse, ut voluntas ei, antequam efficax fiat, possit resistere ac dissentire, quoniam secundum Tridem tinum tiberum arbritrium a Deo motum
γ exectatum potes dioentire, si velle;
esse autem impossibile, ut voluntas rinsistere ac dissentire queat gratiae praede terminanti, utpote quae impediri ab homine nequit, quin detur, & simul post se infallibiliter trahit consensuim dein transgredienti praeceptum impossibilem fieri observantiam praecepti, quia nimirum ad observantiam praecepti tanquam actum
97쪽
actum salutarem indispensabiliter requir, tur gratia praedeterminans, quae in solius Dei potestate est; & tamen hac Cainret, nec pro libitu acquirere potest, qui
praeceptum transgreditur: demum qua docunque voluntas constituitur sub inevita-hili ac metaphysica necessitate ad actum, cessare libertatem indifferentiae ad illum; quandocunque autem physice praedeterminatur ad aliquem actum, constitui eam ibinevitabili ac metaphysica necessitate actillum actum. Scotistica schola ponit efiicaciam gratiae in speciali quadam congruitate, proportione, ac Contemperatione auxilii divini cum arbitrio humano, seu in decreto condeterminante, ut adpellant, sive concomitante determinationem voluntatis per quandam quasi sympathiam. Sed haec sententia easdem fere dissicultates patitur, quas prior: sive enim dicatur gratia praedeterminans, sive condeterminans, si essentialiter & absolute connexa est cum actu, cuti asserunt ipsi Seotistat & simul impediri ac evitari non potest a voluntate humana cuti admitterct debent, quum immediate post scientiam simplicis intelligentiae ante praevisionem
determinationis creatae deus decernat hanci
gratiam dare sive inquam dicatur gra. tia praedeterminanῆ siVe cond. terminans,libe
98쪽
libertas in summum ' imen vocatur. Schola Societatis post HVim Cum plurimis aliis gratiam enicacem docet esse auxilium divinum seu illustrationem ac inspirationem supernaturalem collatum in ejusmodi circumstantiis, in quibus per scientiam mediam certo S infallibiliter praevidetur, quod effectum suum sit comsecuturum. Ex quo patet, in hoc syst mate gratiam non esse intrinseee, sed e trinsiece efficacem, quum entitas gratiae de se non sit conexa cum consentu vel dissensit: interim tamen, si accedat praescientia dei, qua Deus videt, si in his circumstantiis conferatur hoc auxilium, Voluntatem non esse dissensuram, licet
posset dissentire, & si insuper dependem ter ab hac pra scientia det hoc auxilium in his circumstantiis, infallibiliter post se
trahet consensum & Cooperationem cre turae. Nititur haec sententia auctoritate
D. Augustini b dicentis: etiamsi multos
vocet Deus, eorum tamen miseretur, quoSita vocat, quando eis vocari aptum es , ut sequantur. Et paullo post: nullius enim Deus frustra miseretur: cujus enim miseretur, eum iis vocat , quomodo scit ei
99쪽
quamVis enim ex una parte libertatem indifferentiae sartam tectamque servet, a guttur tamen, quod ex altera parte dominium dei absolutissimum, quod habet in actus nostros honos, imminuat: sed sententiae hujus patroni respondent, quum collatio talis gratiae, cui deus praevidet,
humanam voluntatem esse consensuram,
atque ita essicacem fore, sit libera solideo, & in eius veluti manibus posita, huic dominio dei nihil prorsus decedere, atque sic salvam esse & libertatem hominis, & dei dominium, id quod ad concordiam libertatis cum gratia omnino necessarium est. Praeter haec systema aliua est quorundam Gallorum & Belgarum, ut explicant gratiam essicacem per pra 'eterminationem moralem, id est, per talem gratiam, quae per se quidem nota connectitur physice aut metaphysice cum consensu, sed moraliter, quin ut aiunt, tam apte & suaviter assicit voluntatem, ut moraliter impossibile sit, eam huiusmodi gratiae dissentire quamvis physice ac absolute possit. Verum essicacia gratiae debet esse tanta, ut metaphysice in- fallibile sit, consiensium esse secuturumst alias enim deus non haberet medium sn- fallibile obtinendi consensum per gratiam a se collatam; talis autem no u est essica-
100쪽
eia illa, quam gratiae tribuit hoc syst
mat praeterquam quod saepe eXperiamur, non solum non moraliter impossibile no- his esse, ponere dissensum praesente gra tia, sed etiam non raro arduum nobis accidat coniungere consensum, praecipuo si vehemens tentatio urgeat, ut patet in Abrahamo filium immolare suo. . Quamvis autem systematum Catholico. rum de gratia hucusque relatorum magna sit discrepantia, & quantumvis inter se pugnent Scholae gravissimis rationibus Theologicis hinc & illinc adductis, quum tamen nulla in haec censura hactenus ab Ecclesia sit lata quodlibet illorum absquanota graviore defendi potest.
XCI. A gratia actuali ad habitualem, Musi adi
tionis negotium pergunt Theologi. Ponunuautem gratiam habitualem sanoificantem in qualitate aliqua spirituali, supernaturali, quaeque physice ac stabiliter inhaereat animae, tanquam specialis quaedam participatio naturae divinae; unde haere vicorum quorumdam doctrinam, qui gra tiam sanctificantem solum in externa r missione peccatorum, aut interna qua clam imputatione iustitiae Christi constituebant, omnino reiiciunt cum Tridem BIBLIOTH. DOMEsT.LIB. . M in tinus