장음표시 사용
81쪽
modo naturali ab ipso de stendentium , fuerunt moraliter alligatae voluntati Adae, tanquam capitis moralis, & in eum velut transfusae in ordine ad observantiam vel transgressionem praecepti esum fructus vetantis. Neque adeo intellectu diffcile hoc est, propter solum parentis pe Catum privari posse parvulum honis sibIindebitis, non minus quam si ipse parvulus peccasset. Verum quomodo peccati originalis labe insecti odio divino digni di irae filii reddantur, ita ut hac in re peccatum alienum proprio ac personaliae quiparetur, hoc profundum, hoc terrore plenum mysterium est , in quo cre, dendo ita sequimur Literam, quae parvuloS necdum natos Docidit, ut non deseramus spiritum qui vivi at, uti praeclare dixit Theologorum nonnemo. Atqu hinc est, quod de parvulis, qui ad ha- Itismi gratiam non perveniunt, Varie entiant Patres ac Theologi , varie idem Augustinus. S. Nazianetenus eos asserit
nee frui ealesti gloria, nee suppliciis abuso judicio actei cy). S. Ambrosius diis
cit , habituros poena immunitatem, sedon regni honorem Z . S. Augustinusquis , ait, dubitabit, parvulos non bapti
82쪽
natos in damnatione omnium levissima δε- ruros ab st alibi vero b fatetur e cum ventum est ad poenas parvulorum, minis mihi crede coarctor a ustiis. Jam amtem post Concilium Florentinum ac Ia- nocentium III. qui definiit et poenam peccati actualis esse cruciatum gehennae, poenam vero peccati originalis esse privatio. nem visionis c), communissime sentiunt Theologi cum D. Thoma S S. Bonaven. tura e parvulos solius peccati originalis reos puniri quidem poena damni, seu privari visione beata , non tamen puniri poena sensus, sed levissima quadam tristitia assci, videntes quod a summo bono intuendo sint exclusi; quemadmodum nec laetitia carent, quod aeterna supplicia feliciter evaserint. & sane, cur rigidiore sententia cum paucis Theologorum Insultare velimus calamitati parvulorum, ac divinae bonitati detrahere e
Ad calcem materiae de peccato origbnali tractant Theologi de Immaculata Conceptione B. Virginis, quam in suo de peccato originali decreto neutiquam comprehendere se declarat S. Synodus
83쪽
Tridentina d & Alexander VII. prohibet , is sententiam piam c scilicet quod ,, in primo iam insanti Conceptionis
is suae immunis fuerit ab omni macula
is & labe originali quoquo modo, di-
,, recte vel indirecte, aut sub quovis ,, praetextu , Occasione, scripto , vocα,, impugnare, ,, gravissimis poenis in eos, qui secus faciant, constitutis. Et vero mirabilem illam praerogativam a primis Ecclesiae temporibus ad nos transmissam agnoscunt Theologi , exceptis si qui sint, paucissimis. Dubium omne tollit universiae Ecclesiae consensus & cultus, dum festive celebrat Conceptionem B. Virginis ut Samctam & Immaculatam, quod qua ratione facere posset, si cultus iste, qui sacrificio publico & Canonico exhibetur, de re foret imaginaria aut falsia Quapropter m rito censent Theologi, sententiam piam, quamvis nondum definita sit, ad proxumum tamen eorum, quae definitioni Ecclesiae subjacent. gradum ascendisse. Minus certa & dissicilior quaestio est, quam heic movent Theologi, nimirum, an B. Virgo immunis suerit etiam a debito,
ut aiunt, contrahendi peccatum originale duplex debitum distinguunt, unum remotum, quo Omnis ille, qui per viam
84쪽
generationis naturalis descendit ab Adaismo, includendus fuisset eo in pacto, quod Deus cum Adamo iniit circa ipsius post ros, adeoque certo peccasset in Adamo, si non speciali favore ab hoc pacto & de-hito conditionato peccandi in Adamo fuisset exemptus et atque ab hoc debito remoto Theologi communius non audent absolvere B. Virginem. Debitum autem proximum est obligatio illa, quam habent posteri Adam, ut peccante Parente comcipiantur in peccato, & cum privatione originalis iustitiae , orta ex eo, quod in Adamo peccaverint, seu quod per alligationem voluntatum Adami peccatum fuerit etiam moraliter ipsiorum peccatum, Ab hoc debito proximo non eximunt B. Virginem graves Theologi , praesertim antiquiores cuius rei occasio esse poterat, ne illo ipso, quo de B. Virgine a labe peccati originalis eximenda totis ubribus certabatur, tempore praeiudicium huic certamini fieret petendo quod plus est, scilicet eximendo eam etiam a debuto proximo antiquiores inquam, quamvis & hi doceant, Dei Matrem, licet voluntas ejusdem Adami voluntati fuerit alligata , & ipsa in Adamo peccarit, fuisse tamen in primo inuanti animationis suae
a divina gratia praeventam & praeserva- BIBLIOTH.DOΜΕsT. LIB. XII. Ll tam,
85쪽
tam , ne peccato illo inficeretur: ex quo simul patet, aliud esse B. Virginem pecasse in Adamo, aliud fuisse conceptam sine maeula. At Recentiores Theologi complures etiam ab hoc debito proximo li- heram pronunciant Virginem, freti auctoritare D. Thomae dicentis ce) r Omnes pe caverunt in Adam excepta D. Virgine, quemadmodum in antiquioribus editioni-hus fuit repertum, & exhibitum ui hanci
sola a communi regula illa excipitur: omnes in Adam peccaverunt. rursus S. Augustini g B. Virgo vicit ex omni parte
peccatum. Nec deiunt rationes huic piae sententiae, rnter quas & illa est, quod non istis decens videatur, ut B. Virgo
iam destinata Mater Dei & Regina hominum ac Angelorum, atque in primo conceptionis suae initanta instruenda tum perfeciissimo rationis uis, tum aliis donis narituralibus S su per naturalibus longe majoribus, quam ipse Adam aut alia creatura pura, ut inquam B. Virginis voluntas subiiceretur voluntati servi sui, & justitia ejus committeretur alieno minus sapientis, minusque sancti arbitrio. Neque ex hocce In cap. q. 's. ad Ram. tis. de Laud. Maria. ae L. δε n4t. ει grat. c. 3α
86쪽
hoc immunitatis privilegio sequitur, B. Virginem non fuisse redemptam a Christor erat enim illius redemptio non quidem reparativa, ut Vocant Theologi , h. ine tamen prerservativa per infinita Filii sui merita, propter quae ab hoc peccato
S universali diluvio exempta fuisse pie
g. IX. Tractatus de Gratia. LXXXVIII. Der peccatum originale lapsias est homo, & per actualia peccata ab ult, reo fine suo recedit et per gratiam Ver Christi reparatum est genus humanum, S per eam ad ultimum finem denuo revertitur. Atque ideo post peccatum The Iogi merito tractant de gratia, tanquam de praesenti post fatale vulnus medicina. Praemittunt prius aliqua de triplici statu naturae, quorum primus est status naturae purae, seu solis facultatibus & perfectionibus naturaliter sibi debitis ornatae, ac originalis peccati expertis, quin t men ordinetur ad finem superna ruralem per dona supernaturalia r & hunc, licet nunquam exstiterit, possibilem esse praecipue contra Bajum S Jansenium ostendunt.
87쪽
Alter est status naturae integrae, ultra perfectiones naturaliter debitas donis indebitis cumulatae, scilicet persecta subjectione appetitus ad rectam rationem, &rationis ad Deum, exemptione ab infirmitatibus corporis, & elevatione ad supernaturalia ς qualia dona fuerunt in primis parentibus ante peccatum. Tertiux demum status naturae lapsae, quando nimirum iustitiam originalem S integritatem, quam in primo parente acceperat, eo peccante perdidit. Atque in hoc ultimo statu, in quo versamur, ostendunt Theologi contra Pelagianos & Semip.
lagianos, gintiam esse necessariam tum ad ea cognoscenda, quorum notitia per se ad salutem conducit, tum ad salutariter operandum S ad graves tentationes superandas, tum denique ad persim
verandum in hono, dicente Scriptura ch), Nemo potes venire ad me, nisi pater, qui mi t me, traxerit eum, scilicet per gratiae auxilium. & ci e me, nempe gratia mea, nihil potesis facere. immo
non solum ad consummandam salutem,
sed ad ipsum etiam salutis initium sine gratia impotens esse liberum hominis arrihitrium contra Massilienses cum S. Prospero demonstrant. Hanc in homine lapisii o. man. c. o. ω ου c. 11.
88쪽
Impotentiam agnovere Patres tum latinitum graeci ante Augustinum, & post ipsum, qui si aliquando gratiam tribuere meritis videntur, per gratiam non intellexere interiorem motionem, sed vocationem emternam quae potest esse meritorum natu Talium merces vel gratiam persectam &salutem ipsam, quae meritis supernaturalibus tanquam merces respondet. Post gratiae notiones Theologi eam δε- licite dividunt, potissimum in habitu Iem & actualem, in excitantem seu prinvenientem & adjuvantem, in operantem S cooperantem, in mere sufficientem seu inefficacem , & efficacem. Gratiam actualem Theologi Recentiores docent comsistere in actibus intellectus & voluntatis, id est, in supernaturalibus S piis
cogitationibus, quibus apparet, suod lat bat, & in sanctis inspirationibus seu assimctionibus voluntatis , quibus suave At, quod non delectabat, uti ait S. August, nus. Utrumque probant ex S. Script ra, in qua auxilia gratiae passim vocamtur tum illaminatis , auditio, scientia, disciplina, tum suavitas, dulcedo, confo- Iatio Sc. . Quodsi ex iis quaeratur, qua ratione contingat motio gratiae divinae, explicant hoc fere modor Primo Deus. sola sua misericordia absque ullo prin
89쪽
cedente merito nostro, saltem stricte tali, producit in mente sine ulla deliberati ne cognitionem salubrem circa res caelestes & pertinentes ad. salutem. Secundo, producit in anima motum voluntatis quali
primo primum & indeliberatum, quo assicimur ad bonum , nempe simplicem aliquam delectationem & complacentiam, aut displicentiam de malo 3 & haec ominnia fiunt gratis. Tertio, quod si delia ex nostra libera voluntate hanc sanctam cognitionem & delectationem negligimus, hoc pretiosum par actuum non suo seclnostro vitio infructuosum est, & tunc est gratia pure sussiciens & inessicax: quod K vero illa sancta cogitatione & adfectione' excitati & adjuti deliberate ac emcacbter pergimus amare & velle illud bonum, dicimur consentire divinis auxiliis, &tunc illa sunt essicacia, & referunt fructum illum, aliud trigesimum aliud sexagesimum , aliud centesimum M pro nobilitate, fervore, ac essicacia actuum nostrorum. & hanc aiunt esse praemotionem illam , qua Deus verissime praemo vel & inclinat corda nostra ad actus s Iutares, ita tamen, ut voluntas ei possindissentire , si velit, quemadmodum deri
90쪽
LXXXIX. His praemissis accingunt se Theologi
ad refellendos haeresum circa gratiam Ccortarum errores, qui sene multiplices fuerunt. In primis Pelagius inter alia docuit, non dari gratiam aliam, quam Cre tionis, liberi arbitrii, doctrinae hibliorum, Exhortationum & exemplorum Christit per adjutorum Dei solum dari facilius poste bonum agere, & malum vitare, non autem simpliciter posse: gratiam, in quocunque demum consisteret, homini Propter merita, quibus eam procurare studet, conserri. Semipelagiani, qui pa tem aliquam errorem Pelagii veluti furtiVe retinuerunt, contendebant saltem iniistium salutis ex solis naturae viribus &libero arbitrio pendere , neque ad illud opus es h gratia : praedicationis gratiam in quibusdam adultis, & baptismi in quihusdam parvulis ante rationis usum morientibus', uti & perseverantiam atque electionem ad gloriam conferri ex meriistis, etiam solum conditionate praevisis , nec unquam exstituris. Lutherus & Cabvinus imple docebant: Naturam humanam ita peccato originali esse corruptam, ut ab ea nihil possit procedere, nisi peccatum e liberum arbitrium in natura lapsa esse extinctum et hominem ex necessitate,