장음표시 사용
291쪽
is sum iudica; se ipsum re ipsa iudiea.
,, vit & condemnavit et tum suum convi,, fessus lapsium dixit et peccavi coram ,, vobis, S non possum esse in ordina,, Sacerdotum. Qua: Cum audisset Di is cletianus, iratus multos iussit ex Conis cilii Ρatribus ad Martyrium trahi , quos ,, inter fuit & ipse Marcellinus Hane ipsam de lapsu & damnatione Marcellini historiam exhibet Nicolaus I. Pontifex, qui anno 8s8. ad Petri sedem evectus est, in epistola ad Michaelem imperatorem, ut probet, non posse quemquam ab his, qui dignitate sunt inferiores, judicari t Tempore Diocletiani, ait, is Maximiniani Augusorum Marcellinus uiscopus urbis Romin, qui postea insignis martyr sectus es, adeo compusus es a Raganis, ut in templum eorum ingressus grana thuris supra prunas soneret, cujus rei gratia collecto numerosorum Concitio
Ducoporum, En inquisitione facta hoe se idem Pontifex feci e confessus es. μιώs tamen eorum in eum senteutIam proferre ausus ero. Idem factum recensent Pontificale Damasi, Anastasius Bibliotheis carius, Cardinales Petrus Damiani, Ca sar Baronius, & Robertus Bellarminus, ut nihil dicam de Breviario Romano, ut vocant, quod ad diem a6. Aprilis L ct ona
292쪽
ctione s. eandem historiam refert, atque huic, ut cum Baronio loquar g), tot monumentis testatae, tabulis Ecclesiasticis signatae, plurimorumque testimoniis confirmatae, totque testibus obniti temerarium esse existimari posset. Verum non desint hodie auctores gravissimi, qui causam hanc ad sanat Criticae tribunal postliminio revocantes historiam totam intest fabulas recensendam esse judicant,& Marcellinum a lapsu ac crimine inubiis etiam Actoribus absolvunt. Nam imprimis Concilii Sinuessani Acta , quin ocipiam Synodum multa sunt, quae merito sius ectam reddunt, si non omnino fictitiam esse demonstrant. Quomodo enim saeviente Diocletiani persecatione omnium crudelissima trecentorum Episcoporum cogi potuisset conventus, paullo minor illo, qui in maxima Ecclesiae pace totis viribus adnitente Constantino Imperatore Nicaeae in Bythinia fuit postea congregatust Incerta etiam & admodum dubia apud Scriptores sive sacros sive profanos Sinuessanae civitatis & Cleopatrensiis cryptae, in qua celebratum dicitur Concilium, occurrit memoria. Quod autem Marcellinus in istius Concilii actis
293쪽
asseratur fuisse introductus a Diocletiano intemplum Vestae ac Isidis, ibique Herculi, Iovi & Saturno sacrificasse, hoc profecto verosimile non est, quum cuique Numini proprio in templo nuncupata fuisse vota, & oblata sacrificia doceant cuncta
antiquitatis monumenta. Praeterea se
tur Marcellini condemnatio ad Diocletianum esse perlata, bello cum Persis tune
detentum, quum tamen Constet, Imp
ratorem hunc eo ipso anno, Imperii sui vigesimo, eodem sese abdicasse, atque ante hiennium de profligatis Persis cum Maximiano Collega suo Romae triumphum egisse. Porro in iisdem etiam actis memorantur ad templum idolorum accessis Christiani, sacrilegi sacrificii testes futuri, quum e Tertulliani libro de spectaculis liqueat, Christianis neutiquam usitatum, immo nefas fuisse , sacrificia falsis Numinibus exhibita coram spectare. Deniisque ViX quidquam eorum, quae in illis
actis recensentur, veritati cohaerere vi detur: insuetus, tunc erat septuaginta duorum testium numerus, quum & tunc in ore duorum aut trium steterit omne verbum: extra morem positus purpurae usus, qui nondum in Ecclesiam illa aetate invectus erat: Marcellino tamen ab
Actis tribuitur : quo die exuisi purpuram
294쪽
Historica seu Controver' bc. 727
induissi coccum ero. Episcoporum quoque omnium nomina in iisdem actis silentio involvuntur, quod & a perpetuo Synodorum more S stilo alienum est. Haec aliaque sane argumento est epossunt, Concilii Sinuessani ficta figmento esse propiora, quam historiae. Neque majorem res haec fidem accipit ab epb stola Nicolai Papae, quem bona fide populari opinioni, nec satis firmae aliquid
tribuisse malo, ut Sedis suae auctoritatem coram Michaele Imperatore tueretur, quam Marcellinum horrendi idololatriae sceleris reum egisse. Quid de Pontificum epistolis hujuscemoui, quae nec articulum fidei, nec dogma Eces esiae, sed privatam duntaxat narrationem in se continent, sentiencium sit, Caril. Baronius ch) his verbis prodit : Auctoritatem illarum 'solarum usque ad Siriorum Papam haud adeo constin tem esse, sed mutare admodum. Verum ci flat Breviarii Romani auctoritas λ respondeo, hanc tantam non esse, ut susticiat fidei indu hitatae actis Sinuessianis asserendae, quum' similiter aut etiam diuisus tolerata in eo S. Sylvestri acta, aliorumque nonnullorum nunc sine piaculo examinentur, & fide non satis digna iudicenture neque Eociesia unquam fidem tuam interposuit,
295쪽
aut onus in se suscepit standi pro veti tale illorum omnium, quae in historiis Sanctorum, aut vitis Martyrum ibidem narrantur. Certe permittit Ecclesia, quaestionem agitari de S. Dionysio Parbsensium Patrono, an scilicet idem sit . quod Breviarium Romanum asserit ad diem s. Octobris cum Areopagita, an vero diversus ab isto. Permittit in exa men vocari, num missus fuerit S. Cle mens in Galliam seculo primo, vel potius tempore Decii seculo tertio. Per mittit etiam ut plura alia missa faciam contra S. Jacobi in Hispaniam adventum ad a6. Julit a se adsertum, rationibus in utramque partem pugnari. Scriptoribus aliis Scriptores oppono, aequali vel majori fide dignos. Imprimis S. Augustinus,
qui totam hanc thuris a Marcellino idolis oblati historiam tanquam commentum Donatistarum, quodlibet subdole ad criminandos Romanos Pontifices fingentium . veritatis finibus proscribit libro de unio. Baptis. adversius Petilianum Donatistarum 'Episcopum ch . Quid jam opus es inquittit Discoporum Romana Eccle is, quos incredibilibus calumniis insectatus es, o jecta ab eo erimina diluamus 8 Marcellinus .
296쪽
Historicaseu Controversia tri. 'a'
relus, D' Sylvester traditionis Codicum divinorum, D' tauri attonis ab eo oriamine larguuntur: sed nunquid ideo con. vincuntur st aut convicti aliqua tormem
torum βrmitate demonserantur J ipse δεμ Ieratos ae sacrilegos fuisse dicit: ego imnocentes fuisse redipondeo. Quid la reis
probare defensionem meam, quum ille nec tenuiter probare conatus sis accusationem Auam. Atque haec scripsit praestantissimus Ecclesiae Doctor seculo duntaxat uno post synodum sinuessanam trecentorum, si superis placet, Episeoporum. Isnoravitnuigitur Augustinus tantae auctoritatis Concilium , aut Hrte contempsit ξ Cur autem Donatistae accusationis probationem rogati cintegerrimum enim Pontificem si cros Codices gentilibus tradidita sunt criminati) non adduxerunt Concilii a ctoritatem t Respondet Christianus Lupus in notitia Conciliorum versatissimus ci fabulosam de Concilio Sinuessano historiam postea primum fuisse convictam, nempe a plaudo - Isidoro , cujus merces adulterinas illi non viderunt, atque i circo nulla unquam Ipsis fuit de Marcellini lapsu vel suspicio ex Actis Concilii Sinuessant tunc colligenda. Augustino din i Tam. s. Θηρά. t. az8. 9 ses
297쪽
addere liceat Eminentissimum purpura &scientia Cardinalem Bellarminum, qui suam hae in re sententiam, quam tomo
primo ck tradidit, postmodum cl) his
verbis correxisse videtur: Concessimus
S. Marcellinum idolis Dori asse, sed non
videtur id esse omnino certum. Suffragatur Bellarmino, quem defendendum suscepit m) eruditis limus Gretserus ita scri-hensi Marcellinum Dorificasse idolis communis trita est haereticorum objectia . . . - - quis neget id unquam factum, deerit karreticis, quo probent, non deerit inmeiantibus, quo suam opinionem stabiliant. Apertius, & magis animose loquitur de hoc negotio Daniel Papebrochius in Proepyleo ad acta Sanctorum mensis Maii n et Haec autem, inquit de lapsu Marcellinies Actis Concilii Sinuessant, narrantur cum circumstantiis formulis tam per grinis, ne dicam, fatuis , ut nequeam an mo comprehendere , qua ratione potuerinti a acta in compilationibus Conciliorum absque debita censiura tolerari. Subscri-hunt quoque mitiori huic sententiae, ac Marcellinum a lapsu absolvunt Theophylus Raynaudus, Tillemontius, Natalis Ale
298쪽
Historica seu Controversiae Uc. 73 I
xander, & uterque Pagius. Verum esto, concedamus aliquid adversae partis auctoritati sane gravi, quod neutiquam inficias eor admittamus factum quod factum esse non credimus, quid inde contra Pontificis falli nesciam potestatem haeretici, aut male feriati Critici demum eruenit L psus est Marcellinus urgente gravissimo mortis metu, thus adolevit idolist ergo Pontifex e Cathedra, ut dicimus, loquens, ac supremi Pastoris & Christi in terris Vi carii munere fungens, quando universie Ecclesiae fidei dogma credendum proponit, errorem in fide committere potest, quis est, qui non videat, quam male conci dat argumentum
S. VIII. Controversa circa Immaculatam
CXXI. raucusque controversias exposui, quae Patribus & Theologis intercessere cum diversis diversorum temporum sectis, & erroribus fidei Catholicae dogmata infestantibus. Sequuntur nunc illae, quae salva fidei unione inter ipsos Doctores Catholicos exortae fuerunt, e quibus C
299쪽
lebriores solum in medium producam. Primum facile locum obtinet controverissia circa Immaculatam Deiparae Conceptionem. Origo illius haec erati Piam opinionem de Immaculata & labis origia gratis experte Beatissimae Virginis Concertione iam ab ipso Apostolorum temporcinter Fideles communissimam fuisse satis demonstrat Liturgia D. Jacobi Apostoli, qui Frater Domini adpellatur, primi Hierosolymorum Episcopi circa an. Chr. 6 quam exhibet Bibliotheca Maxima Patrum o). Haec ita loquitur e Commemorantes Sanctissimam, Immaculatam, Gl riosismam Dominam nostram, Matrem Dei ae semper Virginem Mariam. Ru sus: Commemorationem agamus itacti MImmaculata, Glorio segma , Benedictis Domitia nostra. Et iterum et Dignum es, ut te vere deatam dicamus Deiparam, semper beatam, omnibus modis irreprehensiam seu Immaculatam, in Matrem Dei nostri honorabiliorem suam Seraphim era. A que Apostolicam hanc D. Jacobi Liturgiam constanter imitatae sunt in hujuscemodi
Sanctissimi Immaculata Dei genitrieis
Commemorationibus reliquae Drientalis - Ecclesiae Liturgiae, quemadmodum de celeberrimis SS. Basilii & Chrysostomi testatur Proclus Episcopus Constantinopolit
300쪽
Historica seu Controversae taec. 733
nus. Non equidem me latet, praefatam S.Jacobi Liturgiam editam nunc graeCO nuno εlatino idiomate, nunc utroque, ab haere licis velut prolem supposititiam rc pudiari, utpote aliis suis erroribus, maxime circa missae Sacrificium & implorationem Sanci rum, contradicentem et quin etiam inter
Catholicos scriptores esse quosdam, licet paucissimos, inter quos Natalis Alexander, p) qui eam tanquam apocrypham retiaciunt. Egregie tamen illam vindicant Leo Alleatius graecae eruditionis scientissimus q), Card. Bona in rebus Liturgicis adprime versiatus r , & novissime H noratus a S. Maria, Carmelita Discalce tus, in suo moderamine intemperantis
criseos cs ubi ait: Inter viros docti m receptum esse debere, Liturgiam Pacobo adtributam in more fuisse primorum seculorum. Praeterea piae opinionis huius antiquitati suffragatur Typicum S. Sabae seu ordo recitandi ossicium per totum
anni tempus quod a Guillelmo Cupero S. I. celebri Historiographo profertur in Actis Sanctorum t . In hoc Typico die