장음표시 사용
321쪽
meritum. . Ut silentio praeteream alia non levia sphalmata Critices non satis moderatae, graVes simul ac iniquas censuras in eo ingenii sui partu inussit voto a multis edi solito, nimirum defendendi ad sanguinem usque Immaculatam Conceptionem. Hoc ipse sanguinarium votum adpellat, & piam pervicaciam e sententiam vero de Immaculata Conceptione, post tot annorum conflictum totque V, ctorias tanta in luce positam, meram vocat opinionem & errori obnoxiam, pro
qua Vitam Velle prodigere sultum sit, zelum sine Bientia, prudentia monitis injurium, imprudens ae superstitiosum
Dor cium. Non modice insolens haec critis pias Italorum, Hispanorum ac Germanorum aures offendit, quumque anno I729. Theologus quidam Italus nomen Candidi Parthenotimi adsumens .acti scripto in Lamindum invectus esset, eumque merito castisasset, inter alia ipsi obiectans, quod piimmas nationes honoriae cultui Dei parae tantopere addictas a ferventi in illam studio avertere cone-- tur, ille errorem suum maiore emenda- . tutus edidit in lucem sub nomine Antonii Lampridii latens alium librum Apologeticum , cui titulus et De superstitiano . vitanda, slae Censura ruoli δευguinarii in
322쪽
Historica seu Controversae Ne. 755
honorem Immaculata Conceptionis Detipara emi , in quo multis argumentis parum felicibus, & Alexandri VII. Bulla iniuriosis pilus temerarium adsertum suum stabilire contendit. Verum ex iis, . quae non ita pridem adtuli e variis Pontificum Bullis, praesertim Alexandri VII. de perpetuo & communi fidelium sensu, de instituto Festo ac ossicio Immaculatae Conceptionis, de gravissima interdictione,
ne contraria sententia doceatur, neque in dubium, seu publice seu privatim vo Cetur, certum est primo, sententiam de Immaculato conceptu non esse meram opinionem, aut pietatem mere opinat, vam, ut loquitur Lam indus, ac errori obnoxiam, quod tamen pro fundamento ille ponit ad evertendum votum sanguinarium. Si autem fundamentum tam male materiatum est ' quale erit aedist-cium huic superstructum Z Certum est se cundo , pium esse ac Virtutis Opus , colere Immaculatam Conceptionem. Licet igitur dubium esset id quod colitur, an pro pietate certa, & virtute minime dubia sanguinem fundere ac mortem Oppintere non licebit ξ Si hoc ita est, neque licet fuso sanguine virginitatem nullo praecepto sancitam defendere et non licebit mortem oppetere in charitatis citi. cio
323쪽
cio & obsequio peste insectorum: non licebit propria morte vitam patriS aut matris tueri. Quis fanae mentis haec imficiari ausit Z Certum est tertio, quoniam ista, de quibus dixi, licita sunt, etiam licitum esse votum de sanguine fundendo pro virginitate tuenda, mortem oppetendi ex charitate in obsequio peste infectorum, moriendi ad servandam patris vel matris vitam. Et credamus impium, nefarium ac superstitiosum esse votum defendendi etiam ad sanguinem usque Immaculatam Virginis Conceptionem, Dei ac nostrae Matris amantissImae honorem, ac Vitam prodigere in obsequiam tantae Dominae ac coeli Reginae quum quivis miles pro Principis ac Regis sui honore atque salute in mortem certam ruere gloriosum sibi ducati magna sane audacia eit, unum hominem plus sapere Velle, quam tot Academias, tot Principes, S urbes, tot Ecclesiasticos & Equestres Ordines, qui voti religione sie obstringunt, Immacula. tam Conceptionem, donec aliter definitum fuerit, constanter defendendi, &non pauci ex ultimis etiam conceptis verbis usque ad mortem. Sed satis repressa fuit Viri hu1us caeteroquin multum erudixi hac in re ultra sphaeram progresta
Censura ab aliis praestantissimis Viris, qui
324쪽
Historica seu Controversiae Nc. 7s7
Calamum strinxere, ac doctissimis lucubrationibus S libris editis eam profligarunt et quemadmodum post Candidum Padi thenotimum Laurentius Migliacius Pano mitanuS an. I74 I. in Lampridio detectoo castigator Josephus Ignatius Milanesie S. J. SS. Theol. Professor an. I 742. in L pridio ad trutinam revocato : & pomquam his epistolas quasdam sub ficto nomine Ferdinandi Valesii primus auctorct semper idem Lamindus opposuit an. I 743. Benedictus PlaYZa S. I. in laudato volumine Causa Immaculata Conceptionis dicto & quasi Decretorio, an . I7ψ7. Vulgato. Quare tota haec Controversia eum denique finem nacta est, quod una ex parte Marianae erga Immaculatum Deiparae Conceptum devotio magis fuerit illustrata, ex altera factum sit palam, in quae praecipitia deducat homines alias claros & eruditos nimia eruditionis arrogantia, critico quodam spiritu in sacraci profana promiscue involare adsueta.
G, troversa de Auxiliis Gratiae.
CXXII. Antequam in ipsa celeberrimae huius
controversiae quae praecipuas duas BIBLIOTH. DoΜEsT.LIB. . CCC Scho-
325쪽
Seholas Thomisticam S eam quae Societatis est, dudum inter se collisit, penetralia ingrediamur, juvat paucis Occ sionem illius primam in conspectum d re, Haec non alia erat, quam Scientia, Media , ideo sic dicta, quod inter scientiam sisplicis intelligentia, & scientiam
vi nis velut intercederet. Hanc e SS. Literarum & SS. Patrum auctoritate depromtam quasi ex tenebris in lucem protraxit in suo de Concordia gratia iberi arbitrii libro Ludovicus Molina S.I. Hispanus, magnum inter Theologos, quin& Jurisconfultos nomen tam ob doctissimos in I. p. D. Thoma Commentarios,
quam ob sex Tomos de Pure γ PUDeia silmmo semper in pretio a profundis Iurisperitis habitos. Animadvertit enim sagacissimus in literis Divinis Vir, & tum ante ipsum petrus Fonseca ejus Magister in iemus Theologicis, tum post ipsumturimi non solurn e Societatis Jesu schois, verum etiam ex aliis praecipuis Europae Academiis Doctores nominatissimi, praeter obiecta, ad quae duplex scientia illa Theologis notissima, videsice simplicis scientiae & visionis sese extendit nempe partim possibilia, partim quocunque demum tempore existentia) alia quoque reperiri, nimirum conditionesia seu sub
326쪽
Ili lorica seu cintraversae lac. 759
eonditione duntaxat futura, quorum non minus certa scientia Deo concedenda
esset, ac priorum. Rei huius manifestae SS. Literis testimonia in medium protulerunt de Tyriis & Sidoniis ch de Davide commorante in urbe Ceila ci , de Elisaeo ad Regem Ioas misso, 3 de raptu animae ct , de Ieremiae vaticinio m ,&e. Ex his & similibus S. Scripturae eL satis legit1me ac solide demonstrarunt cum Molina Doctores isti, certam Veri tatum etiam conditionalium scientiam Deo inesse, & non tantum conjecturalem, quam solam tum temporis Deo concedebant Thomistae, uti constat ex Petro Ledesma Ord. Praed. Tractatu de Aux, liis n ubi reserens sententiam de notitia divina horum obectorum solum coniecturali ait: bane flententiam sequvntur omnes discipuli S. Thoma, qui hac tempestate interpretantur illum, Omnes, qui sequuntur ejus doctrinam in auxiliis
gruia. Immo ipse, tanquam caeterorum
Ante signanus co conclusione quintae Secunda, inquit, sententis nempe quod Deus non habeat certam & infallibilem
327쪽
cognitionem horum futurorum conditio.
natorum es certissima taliter, ut oppo- ta non siit mihi probabilis. Verum post
Molinae aliorumque nostrorum de certaeonditionalium scientia, quam ille M iam vocabat, doctrinam publici iuris factam non facile quisquam Thomistarum hac in parte eam inficias ivit. Interea tamen scientiae huic certar ac infallibili sub nomine Media nullum in scholis thcologicis locum concedere Volebant, sed antiqua partitione scientiae divinae in duas
classes, videlicet simplicis intelligentia de
Dissonis standum este acerrime Contende. runt, non iam rem iptam, sed nomen innocens impugnantes. Verum impedire non potuerunt, quin plurimi alii in cathedris & scholis suis scientiam mediam in consortium reliquarum admitterent, ac civitate donarent, qua etiamnum hodie fruitur. Igitur aliam ingressi viam validissime illam oppugnare coeperunt Coex capite, qnod ejusdem Patroni doceant, scientiam eiusmodi conditionalium seu mediam non supponere decretum di, vinum, quod re ipsa in Deo absolute exi stat, totiSque Contendebant viribus, ea quae sub conditione futura sunt, certo 2C Citra omne periculum errandi a Deo cognosci non posse, nisi in Decreto tra detera
328쪽
Historiis seu Controversae m. 76r
determinante , quod subjective ab lutum,& terminative conditionatum dicebant. Hujus decreti pradeterminantis subjectiave absoluti terminative conditionati inventorem fuisse satis constat Didacum Alvareg, Magistrum & Regentem Mine vitanum; ipsius vero Pradeterminationis seu Praemotionis Physicae Dominicum panneg, celebrem in Academia Salmam licensi Theologum, utrumque Ord. Praed. Certe D. Thomas non fuit, teste Reverendiss1mo Turco, totius ordinis Praedicatorum Generali, qui uti legere est apud Gabrielem Henao p & Dominicum iva q) cuidam ad mentem D. Thomae Pramotionem hanc esse asseveranti publica in concertatione responditr Osea- de mihi locum D. Thoma, in quo Absyeam Pramotionem propusnavit, Br crembo te Magistrum adversis constitutiones tum Provincia. Cui simile quid, si non idem Joannes Bagotus Theologiae Claro Montanae Parisiis Professor aput Phalellium cr) refert, nimirum i eundem Reverendissimum Turcum in publica dispu
329쪽
tatione Parisiis an. I 664. instituta palam edixisse r S. Doctori immerito adscribi P determinationes ' 'as, ejus Princia piis evidenter contrarias. Illud negari naud potest, in ' Indice Generali super omnia D. Thomae opera edito Romaean. Ino. qui vastissimum volumen conficit, nullihi nomen ac mentionem P determinationis aut Pramotionis, multo
minus Basica reperiri, ne quidem in
adjecto ad calcem Breviculo seu Reper rario omnium dictionum Principalium, inter quas utique locus fuisset concedendus Pra determinationi Musica adeo famosae, si eam S. Doctor vel invenisset, vel tradidisset, aut propugnasset. Quapropter Bannesius praecipuus belli huius scholastici ac totius controversiae Auctor frustra tam amaris quaestubus fatigare aures Videtur, clamareque, incognitam toti venerabili antiquitati, atque inauditam ad sua usque tempora in scholis fuisse hanc divinae scientiae partitionem, uti & vocem Scientia Media, quum seque
Parum aut minus cognita Antiquis & D. Thomae fuerit Pradeterminatio seu Pr remo tio Husica, aut Decretum P determinans, utpote eodem tempore vel paullo ante in
hortis Alvaresit & Bannesii velut heri primum nata. Haec de scientia Media.
330쪽
Historica seu tant versiae dic. 763CXXIII.
Jam vero Controversiae de Auxiliis Graistiae vera & genuina origo haec est: Negavit Calvinus cum aliis haereticis libertatem humanae voluntatis, ut essicaciam gratiae divinae explicaret, cui vim quandam necessitantem tribuit. Detestati sunt omnes Catholici pestiferum hoc dogma quumque tunc temporis melior Via non o curreret , adhaeserunt plurimi doctrina Thomisticae, quae libertatem hominis sedi . tissime propugnavit: gratiae Vero essicaciam credebat explicare se quam optime per virturem eidem intrinsecam atque innatam, sine ulla vi cogente humanas mentes, & in quamcunque partem Vellet, certissimo inflectentem. Videns. autem Molina cum aliis e Societate Doctoribus, quod hac ratione libertati necdum satis cautum esset, asserendo quidem sortiter, dari omnino in homine libertatem, quam
Indi erentia vocant, gratiam vero Uim ac necessitatem nullam libero arbitria inferre et tribuendo tamen gratiae talem Virtutem intrinsecam & ostentialem, cui hu- mana voluntas resistere non posset, vel Certe nunquam restitura esset, quamque ut acquirat, vel declinet, neutiquam es