장음표시 사용
201쪽
saltem adhibito praetoris arbitri, qui decreto suo majoris partis voluntatem sequi ina. 1 3. debet ta): ratio est, quia nisi pars major creditorum ad se necessario traheret minois, 4 rem, major pars damnum sentiret ex minoris dissensu; cum ita fieret, ut haeres ah ui. i . adeunda haereditate abstineret, atque inde minus consequerentur omnes Propter gra- vissimas impensas a Creditoribus .in pos sessionem missis omnino solvendas: quare in -- hoc casu major pars creditorum vere Prodest, non nocet caeteris.
1 L. Iuris gentium 7. S. Si ante aditum i7. F. hoc tu. αὶ D. L 7. S. ust. in M. S. 79'
Neque objiciatur, timendum esse, ne creditorum major pars in dispendium aliorum paciscatur, atque debiti remissionem temere indulgeat, sorte colludens cum debitore; nam nemo creditur perperam velle iactare jura sibi competentia, et absque justa caussa in alium transferre ti): atque bonus quisque praesumitur, quamdiu . malus non demonstratur a a praeterquam quod etiam timendum est, ne minor creditorum pars noceat per iniquum dissensum majori: aequius porro est, majoris partis creditorum laeto laedi minorem, quam Contra.
. . , 79 ' . Nec solidiori landamento nititur, quod tradunt aliqui, hanc juris veteris dispositi nem de majore creditorum parte cum haerede debitoris paciscente si in sublatam esse jure novo, quod Iustinianus induxit, haeredibus concedens, ut opo inventarii haereditatem sine periculo adeant, et creditoribus ultra viros patrimonii a defuncto relicti minime teneantur iaὶ; ut enim iam animadvertimus s9 7si. , impensae a creditoribus erogandae in luendis, atque distrahendis rebus haereditariis tantae plerumque fiunt, ut magis intersit creditorum debiti partem remittere, quam omnia defuncti bona, quae sorte nec aeri aIieno dissolvendo susticiunt, consequi: haeredes autem ut Plurimum malunt ab haereditate abstinere, quam molestiis haereditariis se implicare, utique sine damni periculo, sed et absque spe emolumenti.
si in D. L Iuris gentium I. I. Si ante aditam i . V hoc tit
Tutor, qui defuncti creditor sit, atque pupilli nomine convenerit cum creditoribus paternis de partis debiti remissione, tenetur eadem parte contentus esse si , tum quia majorem creditorum partem ad debiti remissionem cogendo nocuit sibi in minori Parte constituto: tum quia iniquum pro se allegare non potest, quod uequum Pro aliis putavit: nec ideo ossicium suum ipsi damnosum est contra legum Sententiam ta'; quia conventio haec creditoribus omnisus utilis praesumitur.
S. 795. .. Porro major creditorum pars in hoc argumento non ex numero personarum , sed
ex quantitate debiti aestimatur si in; quia magis interest pro majori debiti quantitate.
Quod si eadem singulis creditoribus summa debeatur, major creditorum numerus iuspicitur: in numero autem pari judex sequitur auctoritatem ejus, qui inter caeteros prae Ilit: omnibus vero paribus, humanior sententia, subjicit Papinianus, a praetore eligenda est, quemadmodum divi Marci rescripto cavetur η.δURISPR. TOm. IX. 26
202쪽
ii. S 796. .e t: . Maior numerus creditorum non praescise ex numero personarum dicitur; si enim -- plures sint, sed qui eandem actionem habeant, unius loco habentur' puta plures rei stiptitandi, quia una res omnibus debetur, unius vice iunguntur: potiori ratione plures Oiusdem pupilli debitores, vel unus plurium pupillorum si , veluti fratrum, quorum res communes sint, quorum ideo tutela pro una habetur a . sane debiti cumulus, seu quantitas non sigillatim ex unaquaque summa uni debita , sed ex omnibus simul coadunatis accipitur l3ὶ: atque usurarum quoque computatio fieri debet 4 .
i ai S. Item tria 5. instit. de excusation. tutor. s r. 25.
Haec ita, si omnes creditores simplices chirographarii sint; sed creditoribus hypothecariis non nocet remissio a majore parte creditorum facta si in; licet hi jure quoque Lupothecae gaudeant, immo et priores tempore sint tu : ratio est, quia creditoresti1potheearii in eo cissu . quo debitor solvendo non sit, agere possunt adversus posse fores honorum Pignoris vinculo Suppositorum, prout seri pignoris indoles i37. sit L. Rescriptum io. V hoc tit., L Si ρraecedente. 58. S a. si mandati ir. r. saὶ Brunneman. in Pandect. ad a. l. lo. st hoc tu num. 8. ε
. . S' 798. Neque etiam creditores chirographarii cogere possunt hypothecarios ad dilationem debitori concedendam, quamvis nocero Possint, cum agitur de Electione, utrum it duciae debitori permittantur, an debitor bonis cedat si : nec interesse videtur, utrum creditores ius hypothecae conventione sibi quaesierint, an per judicla sententiam, vel legis, aut statuti sanctionem hoc jus habeant; quia eadem in omni casu est hypothecae vis. si L. uti. coae qui bon. Ceder. ρOSSunt s7. 7 . . . . S. 799, Mullo minus pactio maioris partis creditorum nocet illis, qui jus dominii habent: putu qnia res suas debitori commodaverint, vel penes eum deposuerint, si modo ressu huc extent, quia et vindicatio ipsis compotit adversus quoscumque rerum suarum deleniores: quod si xes mobiles debitae consumptae sint, vel amplius haberi nequeant, cuin sola supersit actio ad pretium, seu aestimationem, nullo singulari privilegio utuntur, atque chirographariorum iustar sunt, quibus majoris partis creditorum consensus nocui s , 797- ,
Gravissima dissicultas est, utrum creditores chirographarii , qui singulari aliquo privilegio gaudeant, non tamen hypotheca, remissionem debiti factam a maiore parte creditorum probare teneantur, nec ne; quia scinduntur inter se jureconsulti: assirmat Ulpianus, s scum quoque in his casibus, in quibus hypothecas non habet, et caeteros privilegiarios exemplum creditorum ηequi oportere si contra Paulus iniquum putat, creditori auferri Auum privilegium, non seeus ae pignus ia).
Diverrae sunt interpretum sententia , cum . agitur de utroque Pauli, et Ulpiani responso ad consciasum adducendo. Quidam Ulpianum si interpretantur de creditoribus
203쪽
Qtii sint melorum sectus. Io 3 privilegiariis, nullo hypothecast vinculo munitis: Paulum vero saὶ explicant de credi- I i. i 3. toro, qui tum privilegio, tum hypotheca gaudeati Verum inepta videtur haec conci- ι Iiandi ratio, cum ille, qui hypothecam habet, caeterorum Paetum sequi non teneatur ii, s, 798. , prout omnes latentur; adeoque Perperam confugeret ad privilegium. si in In d. I Res miram x o. V. hoc tu. ----sa In d. l. Si ρraecedente 58. I. i. o. mandali.
Alii sentiunt, Paulum , dum negat, ex consensu majoris partis creditorum praeiudicium inferri chirographariis privilegiatis iij, ad strictum in s respicere: Ulpianum vero asticinantem , fiscum quoque sequi debere, quod major pars creditorum probavit, nec non alios creditores privilegiatos lain, niti aequitate, quam Divus Pius induxit
contra se ipsum, seu contra fiscum, adeoque contra Caeteros creditores quocumque
Privilegio utentes', quos sane non decet melioris prae fisco conditionis esse
iὶ 19. D Si praecedente 58. S. i. V. mandati s 17. r.
ia In d. I Resremto ro. o. hoc tu. S. M3. Ex his duabus sententiis strieto juri consentanea est ea, quae Ulpiauum habet auctorem, Cum Imperatoris rescripto firmata sit ti): altera a Paulo relata γὶ generalibus legum principiis nec non aequitati magis consonat; non enim conveniens videtur, ut privilegium, publico iure uni concessum , alterius facto , aut voluntate auferatur: atque ideo praeserpndam Pauli sententiam plures sentiunt i3ὶ. ii D. I Rescriptum ro. g. hoc tre
Caeterum, illud ex usu odierno, ait Voet, dubio caret, creditorem, qui res tantum mobiles obligata habet pignoris nomine, quin eas possideat, chirographariorum numero haberi; adeoque Pactum majoris partis creditorum illi nocero et quia mobilia sequelam non habent si in; idest dissicilis, et pene impossibilis est eorum Persecutio: apud nos tamen mobilia sequelam habere censentur saxsi mes in Pandere hoe tu. lib. a. tit. 14. num. iat. αὶ Fab. cod. de ρen. lib. 8. tu 8. desin. al. - S. 8o5. Quaeri potest, utrum debitor, gui ex consensu maioris partis creditorum, vel etiam omnium remissio portionis debili iacta est, teneatur, si ad Pinguiorem fortunam r deat , supplere, quod minus solviti Sunt, qui teneri putant, atque adversus eum agi Posse ob turpem caussam: negant plerique quamvis satentur, Lonesto saeturum d bitorem, qui, auctis opibus, sponte solvat, 'nod ipsi ex commiseratione a creditoribuaremissum fuit λ; tum quia beneficiorum poenitentia probrosa videatur; tam quia leges s oratim denegarat regressum ad iura semel remissa si .
si L. Quaeritur i4. S. S innuitor 9. y de aedilit. edim lat. s. , I. Postquam tui i cod. hoc tu. S. 8 . Nec ulla est turpitudo in debitore, qui ereditoribus non solvat, quod ipsi remiserunt: nisi sorte dolo malo remissionem obtinuerit, puta oecultando pecuniam, mobilia bona in alium locum transferendo: quibus casibus etiam ipsa transactio rescindi potest si). Equidem remissio parita debiti non omnino sponte facta est a creditoribus, qui maluissent integrum debitum recipere: facta tamen fuit, et sine dolo debitoris, prout supponimus. Sane, si debitor ex culpa sua ad inopiam redactus fuerit, vix, naturali
ratione inspecta, eximi potest ab obligatione supplendi, cum ad pinguiorem fortunam redit; licet legum coactio creditori praesto non si
204쪽
α γέ Iuris ud. lib. III tit. IV. cap. IV. T si in L. In summa 65. s. i. V. de condietrem. indebit. t idi. 6. , I SM Praetextu 394 cod. de transactionidi s a. 4 γέ. S. 8o . - Quod si conventio de parte debiti minuenda non cum debitore , sed cum de totis haerede inita fuerit, licet haeres, discusso defuncti patrimonio, tantum Percipiat, quantum haereditariis creditoribus dimittendis sufficit, non tamen ad integra debita solvenda tenetur, nec stricto jure, nec ex aequitate; tum quia aequum est, ut ha res aliquam molestiarum haereditariarum compensationem habeat, tum quia haereditatem aditurus non fuisset, . nisi debiti parte remissa, adeoque conventio haec instar transactionis est, quae retractari non potest ex futuro eventu sIὶ, nisi dolus ei caussam
ai L. Actione 4., d. l. 39. codici mae tit S. 8O8. Dissicilior est solutu quaestio, utrum debitoris pactum, quo a creditoribus partis debiti remissionem obtinuit, prosit si dejussori Si in remissionem consenserit omnes creditores, certum est, fideiussorem quoque pro parte remissa liberari si in; quia principalis obligatio soluta est lai: atque debitoris interest, fidejussoris obligationem solvi
si L. Si maecedente 58. S. i. in med. ν. mandati s 37. I. αὶ S. Fidejussores ita 5. instittit. de sideiussor. 3. II. s3ὶ L. H haerea. I i. S. titi. s. hoc sit. 4ὶ S. Si quid autem 6. institui. de Fideiussorib. S. 8 9. Idem dieendum favore fidojussoris, si creditor, pro quo ipse spopondit, in partis debiti remissionem consenserit tiὶ; quia eaedem lavent rationes S. praeced. atque creditor, consentiens in dominutionem obligationis principalis, consentire quoque
praesumitur, ut minuatur accessoria. Sed , si majori creditorum parti non consenserit ille, cujus gratia promisit sidejussor, hunc minime juvari, qnomitius in solidum conveniatur, tradit Paulus, ajens, creditori absenti, nee consenuenti auferendam non esse electionem, sicuti. nec pignus, aut privilegium lain: electionem ait, inspecto iure vetere, iuxta quod creditori licebat, pro arbitrio prius convenire debitorem principalem, vel sdejussorem , neutiquam excusso debitore i Sin.
S. 8lo. Quod si quis objiciat, rem hane damnosam suturam esse debitori, subjicit Paulus, debitorem non plus restituturum mandati actione si ejussori, quam debitor ipso ereditori ius solvere ex pacto tenebatur: Nec enim , ait Iureconsultus, si quis dixerusummooendiam creditorem, haeredi s debitoris videlicet in consulitur, sed mandatori, Mel ejussori, quibus mandati iudicio eandem partem Praestaturus est siὶ: quibus verbis innuit, fidejussorem repetere non posse a reo principali, quod amplius Pro eo solvit, quin pactum creditorum unius debitoris utilitatem respieit, non fideiussoris.
S. 8M. Verum senisntia liaee, tametsi jure vetere inspecto forsitan desondi posset, novo tamen juri nullatenus convenit; cum enim Iustinianus generatim concesserit omnibus .fidejussoribus beneficium ordinis, sive excussionis: ita ut agi nequeat adversus fidejus-
205쪽
xorem, nisi prius actum sit adversus prinei palem debitorem, atque excussis ejusdem in. . t 3. facultatibus, appareat, illum non esse solvendo ιὶ, si jussor debitoris, eui portio debiti a plerisque ereditoribus remissa fuit, aliis, qui non consenseruut, ultra teneri iii non potesι, quam ereditores a reo principali consequi potuerint: cum autem ex vi , 'pacti amplius petere nequeant a debitore, quam inter ipsos conventum eat, sponte --- aequitur nec in majorem summam teneri sidejussorem set,
S. 8 a. Quinimmo nec juris veteris regulis consentanea est Pauli sententia si ; etenim silo-jussoris obligatio tamquam accessoria semper habita fuit, ita ut subsistere nequeatnne principali obligatione lax nec obligari possit fideiussor in duriorem caussam, qua in reus principalis lGὶ: proinde, ex quo per pactum majoris partis oreditorum minuitur obligatio debitoris, Mocessoria quoque fideiussoris minui debet, Beu cessare pro ea d biti parte , quae remissa suit tii . d. l. Si maecedente 58. S. r. sue mandat. si . r. ita S. r. institia . de fide, ursorib. s 3. aa. i, L Si quis 3'. V. eod. sic 46. i. 3ὶ D. S. Fidejussores ita 5. instu. de fide asorib., I Graece idemssor. 8. S. Illud
S. 8l3. Neque ulla apparet sussiciens ratio, cur ab hisce naturalis, et civilis juris regulis in hac specie recedatur: innuit quidem Paulus, pactum a creditoribus initum fuisse su-vore rei principalis, non favore sdejussoris si . Esto, creditores paciscendo directe, et primario respexisse ad utilitatem debitoris: sed, cum fidejussoris obligatio per se, et Decessorio pendeat ab obligatione principali, cui inhaeret, non mirum, si indirecte, et per consequentias, una partim subicia, minuatur etiam altera , quae Per se non
subsistit i S. praeced. ii in D. I Si Praecedente 58. S. I. oersis. Nec enim β. mandati I7. i.
Caeterum satotur idem Paulus, creditorem, qui ab initio non consensit partis debiti remissioni, adversus sidejussorem ad integram summam agere non Posse, si haeredem conVenerit, et partem as, eo acceperit ; quia tacito videtur, adversus haeredem debitoris, vel debitorem ipsum agendo, consentire decreto Praetoris a , quo ex voluntate majoris partis creditoris pars debiti remissa fuiti 1 D. I. Si praecedente 58. i. in M. F. mandati si T. r. S. 815. Duo hic monenda supersunt. Pacta dubia explicari debere, quantum fieri potest,sa ore Promissoris, ut quam minimum ligent si ; hinc generalim traditur, Verba contra stipulatorem interpretanda esse sai; quia sibi imputare debet, cur luculentius rei suae non prospexerit , prout poterat l3ὶ: si tameu de suscepta obligatione certo constet, exceptio, qua quis eam elidere intendit, certo quoque probanda est
si L. Arianus ait M. f de obligationibus, ct actionibus s44. 7. I, t Quidquiuaritringendae m. F. de verbon obligati s 45. 3. saὶ L. Stipulatio ista 38., S. In sistitationibus i 8. g. de perbon obligation. s s. i. s Argument. I Veteribtis 39. V hoc tittit. I. Labeo ai., I Cum in lege 33. F
206쪽
Iurisp d. lib. III. M. IV. ωρ. IV. S. 8ι6. . t Alterum, quod ex priore consequitur, est, pactum non praesumi, sed probandum esse ab allegante, licet in exceptione ii : potissimum si contractui adjectum fuerit, atque hujus naturam mutet, vel laedat; etenim contrahentes non ita facile credunt a priori vosuntate reo sisse, vel deflexisse tet .iιὶ L. Quoties πerae i8., et L seq. V. de Wobationib. a a. 3. saὶ L. Non ad ea D. in Fn. P. de condition. , et demonstri 35. s. γ8i 7 Quae de vi pactorum hactenus diximus, ad ea pertinent, quae sponte, et scientergosta sint, ita ut nec vis, nec metus, nec dolus, nec Error intervenerit: cum enim pacta vim obligandi habeant ex consensu patiscentium si , vis autem, dolus, metus, atque Error consensum tollant, vel graviter minuant: consequenter pacta, quibus Consensus deest, viribus destitiani tur sal: atquo hinc obligatio iii carceribus contracta suin vore illius, qui reum detinere, vel liberare possit, facile praesumitur mPtu extorta, adeoque nullius roboris, potissimum si non constet, reum iure is carceres detrusum 33. si L. I. ιn P e. re hoc tu saὶ D. I. i. S. Conoentionis 3. f. hoe tit. '
Neque sussieit consensum si, simulare, sed vere praestandus est: quia consensus anima est, ut aiunt. quarumcainque conventionum a : neque contra tus simulatus firmatur jurejurando, ut pol quod accessorium est Pacti; quo proinde non subsistente, nec vim liabere potest jurisiurandi vinculum 3 . Sed de hac re alibi opportunius, et sutius
Regredimur ad Iustiniani ordinem, a quo paupillisper discessimus: supra diximus sq. 7is. , obligationem, quae ex contractibus nascuntur, quatuor esse species: quarum aliae re, aliae verbis, aliae litteris, postremae consensu contrahuntur. Instinianus imprimis agit de obligationibus, quae ex re sunt, seu contrahuntur: ejusque Exempl. primam hanc obligationum ex contractu speciem expendemus.
207쪽
De obligationibus . quae re conexiliantur.
De obligationibias, quae re contrahuntur. Institi lib. 3. tit. 15. Quibus modis re contrahit obligat.
ontractiu qiaidam cur re, rectis, lugeris, aut consensu perfici dicantur ρ S. 8ao. Obligatio re contrahi dicitur, cum Praeter consensum res aliquia necessaria eat, ut contractias Persiciatur. S. 8ar. Substrantialia contrarius ea sunt, quae mxta primaevam cujusque contractus noω- nam eundem constituunt. S. 8 a I. Nattinalia contractus amellantur, quae tacite ex natura cujusque confractus insunt: rem oeni tamen possunt, si Melint contrahentes, quin contractias deseruat r. S. 8a 3. Accidi talia contractus Mocantiar, quae adjici, Mel non adjici possunt ρro arbitrio contrahentium. S. 824. Solemnia contractuum dicimus, quae ad Mim eorum extrinsece requiruntur lege, seι statiato , Praeter illius substantiam. S. 8a5. . Mutuum sine re consistere nequite nec sincit pluries promissam fuisse ρecuniam , ut mutui contractus ineatur. S. 8asi. Contractus, qui re Persesiantur, quam e sunt, mutuum , commodatum, GPositum, et Pignu3. S. 8a7.
bligationes omnes, ut modo diximus S. Praeced. . consensum veriiro Decessario desiderant, ita ut absque eo nulla esse conventio intelligatur si in; adeoque nec ulla obligatio ex contractu, qui nec esse, nec intelligi potest, nisi duo, vel plures in idem placitum , seu eandem rem conveniant, seu consentiant sa). Quidam tamen contractus re, verbis, litteris, aut consensu perfici dicuntur 3ὶ; quia praeter Consensum uecesse est, ut interveniaut res, aut verba, aut litterae, scia scriptura; alii solo con
Hinc patet, obligationem re contrahi, cum praeter consensum res aliqua in contractum venit. Rei nomen latiori signifieation hic accipi quidam sentiunt; ita ut etiam facta eomprehendat: atque contractus in nominatos, do, ut facias, facio, ut facias, reserunt ad obligationes, quae re contrahuntur; nee immerito; in illis enim obligatio non nascitur, nisi Praeter consensum res, vel factum intercedat si , quemadmodum
q. 8a . sed . ut haec melius percipiantur. distinguenda sunt in contractibus substantialia , naturalia , et aecidentalia , quibus addi possunt solemnia. Substantialia contractus ea sunt, quae Secundum primaevam naturam uniuscujusque contractus eundem consti
208쪽
la,i' l. 3. tuunt, seu dant esse, prout aliant, substantiam, atque persectionem coniraetui : ita; - ut sine his noe concipi possit: puta mutuum sine. consensu, et pecunia, vel alia rotii . m. sungibili, seu quae usu coniumitur, perfici nequit: emptio, et venditio ad sui substan- d. i. . tiam tria requirit, consensum, Tem, et pretium st). '' '' ii Princi . instre de en tion. , et Meridi n. 3. 24. , L Pacta conventa Ia. F. de contrahenae emρtion. si 8. I. S. 823.
Naturalia contractus appellantur quae ex natura cujusque contractus tacito insunt, etiamsi expressa de illis mentio facta non fuerit: removeri tamen possunt, si contra-lientes velint, quin corruat contractus νὶ: puta in mutuo tacito conventio inest, utros pjusdem sonitatis restituatur a : venditor ex natura venditionis tenetur de evictione, licet expuesse de ea cautum non sit 33: attamen ex voluntate contrahentium
ovictio remitti potest s4 . . si in L Cum quid muttium 3. y de reb. credic ia. i. αὶ D. L 3. in PrinciP.
Aceldentalia contractus ea nominamus, quae adjici, Vel non adjici possunt pro eontrahentium arbitrio, quin contractus destruatur, vel illius substantia immutetur: veluti si quis vendat domum, et inter emptorem, et Venditorem conveniat, ut per certum tempus domus venditori locetur ab emptore l); ex hoc pacto non laeditur venditionis substantia, cum liberum sit emptori, emptum landum cuicumque locare ;atque nihil prohibet, quominii, venditor, prout alius quilibet, paciscatur, ut res vendita sibi conducta sit.
s. 8as. Demum por solemnia contractuum ea signi sicantur, quae ad vim alicujus eontractus lege, vel statuto requiruntur, praeter illius substantiam: puta ne venditio altiter rata sit, quam si adhibitis duobus testibus celebretur: atque hinc venditionem a pupillo iactam leges non probant' nisi tutor consentiat, et iudicis decreto muniatur si : neque consensus tutoris, aut curatoris, neque decretum iudicis, ut per se constat, pertinent ad substantiam venditionis, quae consensu, re, et pretio persicitur S. 8aa. si L. Obligari 9. in Winciρ. β. do auctori , et consens. tutori fusi. 8.ὶ, t. Simaedrum i 6. cod. de Praeae, et aliis reb. minor. σα i5. II. S. 8a6. Hisce praemissis, dicimus, re contrahi obligationes, quae praeter consensum rei alicujus traditionem desiderant S. 8a I. ; puta mutuum asse non potest, nisi pecunia alteri tradita sit siὶ; neque susticit pluries promissam fuisse, ut mutuum, seu mutui contractus ineatur; aliud enim est mutuum, aliud pactum de mutuo dando; atque hinc recte traditur, non posse obligationem contrahi, nisi quatenus datum est ta . si in L. Muttium a. S. Creditum , A de reb. credit si I. I.
Iustinianus quinquo enumerat species contra tuum, qua re perficiuntur: videlicet
mutuum, indebitum solutum, commodatum, depositum, et pignus iij; sed indebitum, seu indebiti soluti repetitio pertinet ad quasi contraetus, prout alibi docet ipsemet Imperator sa : de quo idcirco agemus' cum de obligationisus verba iaciemus. quae
ex quasi contractu descendunt: atque hoc loco quatuor alia contractuum re persectO
209쪽
rum genera expendemus; servato Iustiniani ordine, ita ut imprimis de mutuo, tum Iti.i. i. s. de commodato, et deposito, tandem de pignore disseramus. 3ssii Princiρ. , ra S, 1eqq. instit. hoc tu in. . ' αὶ S. Item is 6. instit. de obligationis. , quae quasi ex contrara. Maciant. 3. 28.ὶ z d. .
Instit. lib. 3. GL 35. Qui b. moae re contrahit. obligat. Digest. lib. ia. titi I. De reb. credit, si cera meac, et da condiction. Cossi lib. 4. titi a. De reb. credit. , α μrejurand
mρonuntur singula culta de muttio ex ridenda. I. 828.
t omnia, quae de mutuo seire praestat, dilucide pertractentur, atque distineta Deilius intelligantur, ea tribus capitibus complectemur. In I. explicabimus, quid sit mutuum, et quae conditiones ad mutuum requirantur. Expendemus in altero, qui mutuum dare, Vel accipere possinti Postremo mutui effectus investigabimus.
Quid sit mutuum, et quae sine illius condulones.
Mutuum est contractus, quo res, quae numero, Pondere, Des memiam constant, alicui ita dantur, ut estis fiant, et tantumdem restituat. S. 8a9. Mutuum consistit in rebus, Drae in commercio numerari, Ponderari, rei mensura distrahi solent. I. 83o. Mutuum necessario requirit, ut res in aremimus dominium trans mirari S. 83t. Res eiusdem generis, et bonitatis in mutuo restitia debet, licet e resse ita comMentiam non sit. S. 83 a. Cur ad mutui substantiam requiratur, ut dentur res, quue numen , Pondere, μι mensura constant: earumque dominium in a fientem trans ratis. S. 835. Pectinia eadem in mutuo restitui ρotest. An res diaersi generis creditori consentienti recte soloatur' S. 834. Mutuum est contractus stricti iuris: di re a credito, sicut genus a vecte. S. 835. Traditio sciri ad muttium constituendum sescere ρotest. Me la hujusce traditionis referuntiar. S. 836., et 837. Ius ρericulo ρereae res data mutuum roganti, ut eam Meridiat, et nummis inde redactis tamqnnm mutuis utaturZ S. 838., et 839. Mutuum, tradita re al&ri ad Mendendum, non contrahitur, nisi e r sim cou nerit , ne uenditor ρecunia Dule redacta tamquam muttia utatur. S. 84o. Pectinia ex rei oenditione redacta Menditoris ρericulo Writ; si conrenerit, uι rem integram restituat, ori certam aestimationem. I. 8 t. I FAI R. TOm. IX. a7
210쪽
imi i , Muttitim ex ficta tradit one contrahitur, at 'rocurator pecuniam a debitoribus exa- - clam crediti nomine, domino comentiente, retineat. S. 84 a. An contrariam huic modo ρm ositae Ut iani sententiae adstruat Araricanus ' S. 843. Traditiones sitae in muttio patiuatim apud Romanos admissae fuerunt, aequitatu suadente, contra nimiam iuris subtilitatem. S. 844. , et 845. Utriam in Necie Umiani ρraesentes essent dominus, et Procurator I absentes Mero
Gu fori in sotae traditionis mutuum contrahitur, licet Procurator, et dominusal aentes aint. S. 847. I. 829. uiuum inde dictum, si Paulo, et Iustiniano in edimus , quod de meo tuum sat ij; vel, ut congruentius alii opinantur, a mutatione, vel permutatione, cum in
mutuo pecunia, puta, cum alia pecunia Permittetur. vulgo definitus contractus, quores, qui e nurnero, pondere, vel mensura constant sa , alicui ita dantur, ut ejus fiant,
et tantumdem restituati Imprimis mutuum consistere dicitur in rebus, quae numero pondere, vel mensura constant: quae Verba tenent locum generis, quatenus etiam in aliis contractibus veniunt res, uumero, pondere, vel mensura constantes: in deposito Pecuuia, quae numero constat: caeterae Vero res, quae pondere constant, vel men-
ura , venditioni, pignori, aliisque contractibus inserviunt.
Mutuum consistit in rebus, quae numerantur, scilicet pecunia, ponderantur, puta oleum, Panis, aurum, argentum, aliaque similia, vel quarum mensura iniri solet, Pula vinum, frumentum squamquam ut plurimum pecunia in mutuum venit : quaeque lanctionem, ut aiunt, in genere suo recipiunt, seu usu consumuntur si , Pecunia utique, si proprie loquamur, usu non absumitur, sed utentis respectu perinde est,
ac si perireti iὶ D. ι Muttium a. s. i. V hoc tit., d. Princiρ. instit. hoc tu. S. 83 I. Addimus in definitione, res in mutuo ita dari, ut accipientis fiant; etenim mutuum
necessario requirit, ut dominium rerum in accipientem transferatur; alioquin commodatum erit, vel depositum si): nec usu eas eonsumere posset, si dominus factus non esset: sed tantumdem restituere tenetur; non quidem easdem omnino res usu con-aumptas, sed alias ejusdem generi, pecuniam pro pecunia, oleum pro oleo; alioquin, si convenerit, ut pro pecunia vinum restituatur, mutuum non erit ta , sed emptio, et venditio, vel permutatio. iὶ D. I. Muttium a. in Princiρ. st hoc tu. at D. L a. in ρrinciμ, d. rei p. instil. hoc tu S. 832.
Ut autem aequalitas inter contrahentes servetur, ejusdem generis, et bonitatis res restitui debet, si L expresse cautum non sit, ut aeque bona redderetur; nam in con trahendo, scite Pomponius, quod agitiar, ρm cauto habendum est: id autem agi intelligitur, ut ejusdem generis , et eadem bonitate sol tur, qua datum sit siὶ: quam non licet rem deteriorem, licet ejusdem generis, restituere, puta vinum no um p
vetere tax si in L. Cum quid mutuum 3. st hoc titulta in D. I. 3. in princiμS. 833.
Ex mutui desinitione patet, quatuor ad illius substantiam requiri: i. Ut dentur res, quae numero, Pondere, Vel mensura constent, idest quae numerari solent in com-