Epistola pastoralis artibus pp. societatis et amplissimi D. Steiartii composita. Eiusdem praeconiis alte laudata. Eiusdem notis, aphorismi & thesibus refutata

61쪽

Ab his, non dicimus abire , sed vel ad latum unguem desciscere religio esto. Procul absint exceptiones frigidae, aut veteratoride cavillationes , aut distinctiones juris α

RESPONSI O.

Ur distinctionem hanc iuris & facti ipse in Aphorismis astruis φ alia, ais , in quibus eadem infallibilitra docere poAest, siunt qVadam , pM non fidem olim repelatam, sed facta pirticularia nihil

ad eam facientia concernunt : ut quod Ioannes vel Petrus male aut benefecerit, siensierit, Oc. in quibus ne ipsa quidem Ecclesia in generali Concilio congregata irreformabili certitudine judicat. Nequaquam ergobaee distinctio inimica est Authoritati Sedis Apostolicae ut contendis, Vir Amplissit ne, Stejartis: oblitus. Scilicet sic pridem doluere non pauci Sedis Apostolicae causam, quae contra Gallum melius defendi poterat, tam misere defendi ab Amplitudine vestra, imo prodi & turpiter de siri, praesertim per OPus Ius TAE MOLIs, doctorum indoctorumque ludibrium. Cert. quantum in Belgio huic causae nocueris i non eXme, ' sed ex amico tuo Iesulta Ioanne Brustelio

disce, qui in epistola ad Suam Celsitudinem Ba- varicam haec refert: sa) Gynacea omnia , ct Pa rhenones pugilem inauditum s GaIlice enim scribere non didicit, aut s noνit, tum sublimia n steria profanis oculis committere,. oe vulgi judiciis prostituere cnia Synem ex imat indignum ) omnibus calculis dam

62쪽

ram Zel passim intestigunt: loquuntur Gallice: pauci e) surgunt, ut scribere politius noνer ni. Plebe udue cadit causa, qui causam coram plebe dixisnumquam, neqtae dicturus est. Quid φ quod ipse in familiari consortio obiicienti candido amico auri tibi venit in mentem causam illam susipere ct tam pserum generose defenderet respondebas candidE : Quid

dicam φ non praevidemus omnia. Ea solet esse generositas illorum , qui pro Veritate non stant fidelius , quam ut eam temporali emolumento , lectione , inquam, Regia Du icensi parati sint si non vendere , saltem commutare. Neque hanc accusationem diluisti dicendo:

sa) Vocatus Duacum ad concursum pro lectione Regia, in Theologiam , ivi qnidem sub promisione viri istic tunc magna nota, ud dum docendi e snt illi artic ιι , ipse eos traderet meo loco: sed cum ante concur sum jurare vel promittere unusquisque cencurrenti deberet si eosdem articulos traditurum, in facie Vm-ν statis O Magistratus loci disi i duobus aliis me

sequentitio. . Cum venia vestra, Amplissime D. tria hic notabo. . Ipsa tua declaratione te iugulas : Duacum,

ais , ad concursum pro lectione Regia in Theologiam iri quidem sub promisione viri illic tunc Magna notae, quod, dum docendi essent isti articuli, ipse eos traderet

loco meo. Ecce fatentem reum. Fateris ergo te pa

ratum fuisse quatuor articulos Gallicanos docere per alium, Numquid , Eximie Domine, Haereti cum est afferere, quod Dodorict Prosessori r sal Declarat Mario. Lo

63쪽

sio S. Theologiae in Academia liceat permittere.

ut eius loco alius tradat in materia summi momenti quatuor articulos Haereticos, aut Haeresi

proximos, & graviter Ecclesiae, Religioni, α bonis moribus perniciossis , quales tu censes esse - quatuor illos Gallicanos ' Nunquid hic saltem locum habet: Quia quis per alium acit, perseD-

re censetur ' Liceretne iam albi tuos alumnos. Theologos docere articulos Gallicanos per Doctorem Damen tuo loco ' sed haec est tua , quam aIte praedicas , in sedem Apostolicam sincera , constans , & defaecata religio. z. Quam tu potuisses Ministro Regio Duaci post obtentam lectionem dare juxta tua promissantis factionei' , nisi & illi, toti Academiae Duacensi, ac Lovaniensi, aliisque simulando te tenere q. articulos Gallicanos, quos aut Haereticos, aut Haeresi proximos censes , cum palam constet ibidem ad lectiones illas neminem admitti sine simili professione. Hoc vero qui potesta perniciose in materia Religio'i mendacio par

tuis : Recte, ut hominibus placere cupientes, rurehenduntur, qui in quibusdam cοηtro rsiis notabilibus partem, ut loquuntur, verentur eligere, ne forte temporalibus commodis destituantur. Ideo' etiam typ sieriti rerum eristas partem in summi momenti con-etroversia firmiter eligentes de Pontificia sutiaritate propulnamres siequemia o c. Quam ergo tu partem in. hae summi molienti controversita elegisses Duaci meditare paulisper.

64쪽

3. Planὲ aliter quam narras contigit. DIe

bas viro illi tunc magnae notae iam tibi lucena aifulgEre circa veritatem 4. articulorum , sed tamen a huc restare aliquos , sed leves scrupulos, quos sperares prosundiori indagine, & viri illius opera. quam promittebat, facit. depellere. Ibas ergo ad Ministrum Regium , nec dubi abat amicus, quin illi iurares , vel promitteres, quod exigeret: supplicas admitti ad disputatio

nem: nam lectio ex more danda erat per concum

sum optime disputanti. Respondet Minister Re- gius te prius debere iurare vel promittere te 4. a ticulos traditurum. Tu circumspiciens Vides plures alios competitores forte post disputationem iure vel injuria tibi praeserendos. Haerebas: iam tecum disputabas, quid faceres. Rogas ergo a instas, Vehementer urges , ut admittaris ad dis putandum sine praevio illo iuramento, aut promisso , quod post disputationem, nimirum cum certus sores te lectionem habiturum, dabis plenam satisfactionem. Sed surdo eanis : stat fixa Ministro Regis sententia non te admittendi ad disputationem , nisi jures , aut promittas quod petit. Ergo discedis & redis ad amicum virum t ne magnae notae. Quereris te non admissum ad disputationem. Cur ' quia nolui jurare, aut piis. mittere ante admissionem , quod petebatur.

Quidni'Nam planε misi sign i ficaveras id tibi non futurum dissicile φ Imo vero, si solus aspirassem , sed videbam adhuc alios eompetitores i et si ani*- E obter'

65쪽

obtentam lectionem iurassenn, sorte hie Duaci promotionis spe frustratus fuissem per concursum, & Lovani j per illus. D. Internuntium,propter praestitum hoc iuramentum prudentiorestuvr

siij hujus seculi filii lucis sic se res habet, sic vir

ille tunc magnae notat saepius testatus est. Postea pro praemio tantae in Sedem Apostolicam fidelitatis, sa) implorari, inquis , opem illi stri imi jη- terniuniij, ct hoc est, cujus gratia eum libenter ceu patronum veneror. . . pro lsim sam doctrinam clam, quam . palam profiteor . . . Cluto inibi parata sunt ea, quae nec ambieram , nec oblata reiicere tunc debebam. . . bonis ergo artibus veni, scilicet filiorum hujus saeculi.

SEnsuumque, damnatarum omnium propositionum e cusatrices , quibus corum authoritas , vis ac robur cludatur. Nemo pro libidine detorqueat, aut sensus illis aia fingat alienos. Nec calamo, nec ore verbum ullum exci dat erga Sedem Apostolicam , vel injuriosum vel minus

reverens.

RESPONSIO. Astigetur ergo pro meritis imago I. saeculi, quae lib: s.li l. cra. per enormem irreverentiam gloriatur Societatem esse Ponrifici Romanorationale judiciij, Graci λογιιν, hoc es oraclitam appellabant. Ex quo Pontifici luceat doctrina dc veri ras ct proinde tota , quam habet, infallibilias. Gemmarum ordines' esse pluris a sociorum Soci tatis ejusdem opera s Casu istarum praesertim ) supra naturam licet, doctrina tamen o peripate com-

66쪽

p=obatae. Sed non ab Alexandro VII., neque M. nocentio XI. quin castigetur atrox illud in S ciem Apostolicam convitium Patris Estrix . Quo Lova mi in publicis Societatis disputationibus

an Dequenti extraneorum corona dicere non est

ait Ste partius, ut tam

t em omnes amamus, Ad nostru cupiditatim nihil

Fractos σ cut ursis aris excipimus : sed avibus errores ad praxim facientes pro ligantur, morumq*ς nostror N licentia astringitur, ingrata sunt e r siem rerunt. Quin ita multu mulo grati si a foret, ρῖ,

67쪽

vim in Leone primo venerabantur illi Spiritus Sti. a flatum, nos in ejus su cecssoribus veneremur. Non

illi magis, quam his promissus uetat divinus ille Spiritus , qui quos agit falli non sinit.

Ad hanc omnium animis ingerendam altius erga supremum Christi in terris vicarium reverentiam , juversi se quenter ruminate , & profundE memoriae insculpe e melli sui Doctoris plena Majestate verba de Romano Pontifice non minus Vere, quam magnifice pronuntiantis, quod sit ' sacerdos magnus, summus Pontifex, Princeps Episcoporum, Harcs Apscor inm, Primatu Abel, Gubernatu Noe, Patriarchatu Abraham, ordine Melchisedech, Disenitare Aaron, Auctoritate Moses, Micatu Samuel, Potestate Preru , Vlactione Grastus : nee modo omium sed, Pasorum uni s omnium Pastor. Si personas tot atque tantas in uno Romano Pontifice cum Bernardo omnes suspicerent, Si Constitutiones ejus ac Decreta omnia pari alacritate Jc sinceritate tamquam a Spiritu Sancto dictata, ramquam a summo Apostolorum divertice divinitim perscripta , cum Patribus sextae. Synodi ιxpansis manibu amplecterentur;

RESPONSIO.M T tamen , Eximie Domine in Aphorismis tuis a. p. disp. IS. doces Patres sextae Synodi ct septim e damnane Epistolam Honorii Papetrisu En rursus specinien tuae sapientis defensionis Au-

es inritatiis Ap

a Emo quid i iam exciperet , cavillaretur nemo, cessaret magna ex parte contenti Otium, turbarum Scςriminationum materia: non audirentur amplius invidiosa nomina;

' Lib. a. de consi . cap. P. ad Euenium.

68쪽

RESPONSIO T Am supra ex te citatum in esse hominei qui ques vis sibi non obsequentes , aut tu moralibu forte graves Baianismi aut Iansen mi insimulent. Testaris tempus fuisse, quo aliqui nescio qux dicteria Sconvitia plebeia inci eos conjicerent, qui contra torrentem propugnabant comestionem & actum coniugalem facta causa voluptatis esse peccata:

tu qui nuper tam lacrymabiliter querebaris tua P. De Reux propter doctrinam de ignorantia iuris naturae traduci ut molliorem Iansenti Man-

gonem Discipulumque jam ausis contra conscientiam asserere tollenda invidiosa nomina,

quamdiu erit aliquis, qui Jesultis non obsequitur, aut eorum morali laxiori gravis est y recordare Iesu itas ciam. Illustrissimo Mechliniensi Romae testari doctrinam Censur e Lovaniensis ct justi cationis convictam esse de J an senismo.

Vellerentur e multorum animis suspiciones sinistrae: quas nec improbabiles, nec inlustra facit quorumdam tergifersatio , De rc ista Pontificum , qua parte . de libri cujusdam sensu pronuntiant, detrectantium subscribere , & cum aliqua nominis sui jactura recus ah-tium Non reperirentur posthac , qui dicerent sub: dol sis cineribus igniculos delitescere , in funestum Ecclesiae, nisi Deus averterat, prorupturos incendium. Hoc gravissimum mutuae concordiae obstaculum quid est, quominus quam primum tollant, si sunt, quales sς Praedicant,

senuini pacis o Ecelesiae Romanae fit j

69쪽

Si ea qualem te praedicas, genuinus pacis

Ecclesiae Romanae filius, cura Beatissimo Patre accersitus Vultum ejus tantopere exhorres cis cur pro pace Ecclesiae legationem , quam ultro vel sine socio obire promisera , jam fugis multis undique impulsius stimulis, contra quos

tibi durum est calcitrare φ

v I Ane tam necessariam animarum Curatoribus ergag 1 Romanum Pontificem, Sedem Apostolicam, Eccle iam Romanam , quam a . S. Franciscus Salesius Columnam ctfirmamentum veritatu appellat, qua neci agere possit, ncque falli, observantiam quam vestrum omnium pectoribus insitam cupimus,memores Decreti Synodi Mechlinien-ss II. ' subjectis vestris gnaviter, sedulo, constanter im- 'rrimite, inculcate, insculpite, &hanc nostram mentem omnibus fideliter aperite. pronis animis haec vestra horta menta excipient, ut sunt erga Sedem Apostolicam hi j, ε experiemini in aliis rebus omnibus vobis ipsis obsequen tiores, si vos ipsi viderint exemplo obedientiae debitae prae ilicon re

- CAPUT IL

De Libris prohibitis generatim. J Ihro, ab Apostolica scae proscriptos nee penes se

quisquam vestrum habeat, nisi cui forte justis de causis concessa est facultas, nec in storum manibus. versari ullatenus patiatur , nedum, quod ab insigni flagitio Orthodoxus nemo excusaverit, legendos obtrudat ip-

70쪽

se , i iam non bonus Pastor , sed Lupus. Qua.de re consuli possunt potissimum gravissima S. Caroli Decreta, tum iii Concilio Mediolanensi I. tum in a III. conditas ubi SS Praesul gravissimis poenis sibi subjectos adigit, ut ejusmodi libros, si qui fortis nacti fuerint , mox in manus Episcopi, aut pravitatis Hetreticae inquisitoris consignent. Et Labe nihil potuit statui quius. Quid enim tantopcre depra at hominium mentes, quam librorum noxiorum loetio λ Non aliunde facilius pexniciosse docti inet venenum bibitur, nec altius subit incautor an animos : praesertim cum non propinetur aperte, sed miro cum artificio, ta sub Obscura quadam ambage verborum, qua plurimum utila amant malarum mercium propolet. Ubi regnat sepius meretricia eloquentia quae nil, ii iandit nisi rosas & litri, quas interserpat subtiliter aconitum ; ubi inter sententiarum op- rimarum gemmas noxius & pene inaspectabilis pulvis in-ν irc uir , maligna manu temperatus ad lentam , eoquς interdum certiorem legentium perniciem.

C Ic est. Et ideo, quod supra monui, vehe menter me conscientia impulit , ut huic Epi-Ωolae notast quasdam ex tua, Eximie Domine, potissimum doctrina pro antidoto adjungerem. Pra idebam enim certam ex ea multorum per Micizm, cuius & ego reus forem, nisi quoad pos

sena , impedirem.

N On est autem nostrum curiosὸ hic excutere, qua potissi- muni de causa liber proscriptus sit, atque hac ratione x et nos ipsos, vel alios fallere Satis esto proscriptum esse, ut excutiamus manibus, & anguem in herba latere sitsi iecimur, qui priusquam pedem reseramus, mordere possit,