장음표시 사용
51쪽
Primo igitur vult esse observandum , , praesentis Cardiis nem Controversae non in eo verti , quod post gestum bel-M Ium aliquod pax inter dissidentes Principes ea lege inita sit, M ut una Provincia, vel Provinciae pars ab aliis avulsa com- ,, petitori Principi attributa suerit , sicut frequenter fieri ,, consuevit: nullam in casu nostro interfuisse Provinciae par- , , titionem ; sed temporale dominium unius duntaxat Civi- , , talis in ampli Regni sitae visceribus Romano Pontifici suisse, , concessum , eodem Regno toto & integro remanente pein ,, nes Concedentem . Itaque si vel in primo casu Episcopa- ,, tuum , Archiepiseopatuum politia, natura, conditioque nonis immutantur, sed eaedem perseverant , quae prius erant, ut ,, dicetur in serius ὁ multo minus in praesenti casu dicendum ,, propter unius Beneventanae Urbis abdicationem usque adeo , , immutatam esse Beneventani Archiepiscopatus naturam ,
, , ut is Regio Edicto, aliisque Regiis jussionibus non pateat, ,, & ob eam causam indigenis, Regibusque Neapolis subeun- ,, da jactura sit illorum jurium , quae prius in omnem Bene- ,, ventanum Archiepiscopatum, necnon in ipsios Archiepiscob, pos obtinebant si) . Quaenam sint haec jura , quae hic ab Anonymo jactantur ,
insta ab eodem exposita videbimus & impugnabimus . Nunc ut suis ipse in armis aggredi incipiam , observo eam casus fguram,quam ipse idem exhibet & a praesenti quaestione explodit, ab hac eadem quaestione non esse alienam . Quandoquidem si rem altius repetere placeat, statim inveniemus, quod Carolus Magnus ab Hadriano Ι. Pontifice contra Longobardos Italiam occupantes evocatus , post devictum Desiderium eorum Regem Ad Papam rediens omnia, quae juris Ecclesiae fuerunt, resuuii: meatus quoque Spoletanum ct Beneventanum E
etesiae superaddidit, sicut a Joanne I perio ca) , & ab Anastasio
narratur 3) . Uides hic post consectum a Carolo Magno bellum adversus Longobardos rem ita compositam , ut una Proin vincia Ducatus nempe Beneventanus ) si non vi pactionis, certe donationis, quod in praesenti controversia perinde est ,
52쪽
Romano Pontifici attributa suerit; proindeque in casu nostro
interfuisse Provinciae partitionem , nec unius duntaxat Ben venianar Civitatis, sed totius Beneventani Ducatus temporale dominium eidem Romano Pontifici fuisse concessum . Itaque si ante adjectum Romanae Ecclesiae Beneventanum Ducatum ,
nullum sive Imperatoribus, sive Italiae Regibus, sive demum Beneventanis Ducibus jus suit in Beneventanam Ecclesiam , ut in serius contra Anonymum probabimus , multo minus post translatum a Carolo Magno in Sedem Apostolicam eiusdem Ducatus dominium sic immutatam quis dicat Beneventana: Ecclesiae , seu Archiepiscopatus naturam, ut in ipsum , ejusque Praesules Neapolitani Reges jus aliquod acquisiverint. Secundam observationem hoc pacto Anonymus subjicit ,, Si Beneventi Principatum Romani Pontifices prius, , possedissent, eoque a Nortlina annis invasio,ea inter utrosque is pactio inita suilliet, ut Papa Beneventi Civitatem , Northis manni vero Principatum retinerent, sorte id in quaestio- nem vocari posset, quod in ejusini odi partitionibus evenire is solet. Uerum res aliter omnino se habuit. Principatus Be- ,, neventanus a Principibus Longobardis veluti immediatis, , Dominis , atque ab occidentis Imperatoribus uti Italiae Re-
gibus , Dominisque directis possidebatur. Postmodum jureis belli, & investiturae ab Henrico Nigro conces, transiit ad
D NOrthmannos, qui Principatu sibi retento Beneventi Ci- is vitatem Papae cesserunt propter praetensum in eam jus a se Romana Ecclesia virtute cujusdam permutationis cum eo- dem Imperatore Henrico habitae , vi cujus effectum est , ut se Romanus Pontifex jura , quibus in Bambergensem Eccleis sam potiebatur , Imperatori remiserit, eorumque vice sis temporale Beneventi dominium acquisiverit is Post haec subjicit Anonymus hujus permutationis Historiam is prout Mait se eam exhibent Leo Ostiensis lib. s. cap. 68. , Chroni -
, , con Ducum & Beneventanorum Principum, Anonymus, , Barensis, necnon alia antiqua monumenta collecta a Ca-M in illo Peregrinio in sua Historia Principum Longobardo-Μ rum pag. 266. si . D Nos
53쪽
ασ Lisertas Arehiep. Benev. m. Vindicata.
Nos in serius in tertia hujus operis Parte subjiciemus animadversiones in istiusmodi Historiam , in quam praeter ipsi uxHistoriae veritatem, & praesentis instituti rationem, nonnisi ad Ostentandam eruditionem , seu verius ad creandam invidiam Romanis Pontificibus, aliqua ab Α non Tino conjecta vide
Interim ut praedictat Observationi occurramus, dicimus temporale dominium Beneventani Principatus, longe antequam hic a Northmannis invaderetur, suisse penes Romanum Pontificem L Si quidem Carolus Magnus occidentis Imperator, devictis Longobardis , iisque ex Italia pulsis, non in suos succestares. quatenus Italiae Reges, ut Anonymus asserit si) , sed in Sedem Apostolicam sicut Spoletani, sic etiam Beneventani Ducatus dominium transtulit .. Ducatur quoque Spoletanum, Beneventanum Ecclesia Carolus superadd dit. Quam ob rein hoc idem Apostolicae Sed is in Beneventanum Principatum dominium agnoverunt Northmanni ipsi, cum a S. Leo ne IX. Res Sancti Petri si, ct injuria ab illis raptas reposcente pacem petenter ,subjectionem , servitiumque ei promitterent,
ct quae prius injus Ui usurpanter invaserant, ejus beneficio,
gratiaque retinere pede se dicerent ut scribit Hermannus Contractus sa) . Quibus tamen Leo constans. in reposcendis. rebus S. Petri non acquievit 3 . Itaque cum Northmanni totam Calabriami 8c Apuliam , ad quam Beneventanus Principatus pertinebat, pervasissent, nec dimittere vellent; tan dem sub Nicolao II. pertaesi, bellorum , quae ab iisdem contrae Ecclesiam gerebantur, pax. ea lege composiva est , ut tota ni Calabriam & Apuliam prieter Beneventum beneficiario, ill hjure a Nicolao obtinerent ; Cum juramento eiuste Romanae Ecclesiae ab eir primo rerepta , necnon eum invesicione censurper singulor annot per Angula boum paria denariis duodecim
ut refert Leo Ostiensis A) . ER P ae factui jurejurando fide.
54쪽
eFnus es homo luius dictorum Paparum , ct Inductui fuit per aestis Papas per vexillum in sto es nem Apuliae cte. Ita Chronicon Siciliae ci) . Fidelitate ab eis accepsa, nempe Norih-
mannis ) praeter Beneventum totam Apulia in eis conet tNicolaus II. Ita Nicolaus Aragonensis ca). Idem quoque Nicolaus Northmannos vinculo excommunicationis exsolvit, erique sudataris jure concessic Apuliam ct Calabriam, excepto Bene senio a Ita inter recentiores Brietius 3). Pax deinde composita denuo est iisdem legibus inter S. Gregorium VII.& eumdem Robertuna , quem ante una cum belli sectis ipse Gregorius Sacrorum usa interdixerat, quod hostili manu Cam paniam expugnaturus ingressus suisset, ut refert Leo Ostiensi s ). Etenim S. Gregorius, scut iplius Acta testantur, congrua satisfactionensepta , prius vinculo excommunicatio
tatem homulum ejus recepit - P modum jam assumptum in speciatim B. Petri Miluem de Iorius Apuliae ct Calabriae Dueatu per vexi tum Sedis Apsolicae inses isti 3 . Duplex iuramentum , fidelitatis unum , & reddendi census alterum , quod Robertus praestitit S. Gregorio, videri potest apud Ba
Cum itaque,invasio a Northmannis Beneventano Princi patu , qui utique inter res S. Petri recensebatur , inter eos. dem, Romanosque Pontifices pacis foedus initum fuerit, &quidem bis, ea conditione, ut ipsi met Pontifices, excepto Be ne vento, quem sibi retinerent, ejus nominis Principatum ei Gdem Northmannis jure seudatario concederent ; jam juxta praemissam Anonymi observationem , seu hypothesina, in quaestionem sorte id vocari poterit, quod in similibus divisonibus accidere solet: num scilicet iidem Pontifices Beneventanum Archiepiscopatum immunem prorsus voluerint ab illis juribus, quae in eumdem Northmanni Principes usurpassent. Hoc tamen dictum sit, ut Anonymo morem geramus: nam aliunde omni procul est dubio Nieolao II., & S. Gregorio VII. non D a mi-
55쪽
1 8 Lisertas Archim. Benev. m. Vindicata.
minus fuisse curae Ecclesiasticae Immunitatis tuitionem , quam eorum Successeribus, qui Regnum Neapolis concesserunt ea inter alias lege , ut qui acciperent, servaturos se omnimodam Ecclesiarum Libertatem jurejurando sponderent, uti suo loco videbimus. Immo hoc ipsi in idem Robertus Northmannorum Princeps Nicolao, Gregorioque promisit; in utroque enim juramento , quo fidem sitam his Pontificibus obstrinxit, sic ait Robertus: omneI quoque Ecclesias, quae in meastersisunt δε- minatione cum earum postessionibus dimittam in tua puer ute i) . Non dimississet autem in potestate Pontificum omnes Ec-clalias , si usurpata , seu praetensi jura in Beneventanam Ecclesiam retinui siet. Ad praediistam vero permutationem quod attinet, habitam inter Romanum Pontificem S. Leonem IX. & Henricum Nigrum Imperatorem, vi ejusde in non id effectum est, ut Ponti sex dominium temporale , quo jamdudum non solum in Beneventana Civitate, sed in toto Principatu potiebatur,. acquireret, sed tantum ut Caesareis copiis adjutus adversus. Northmannos Beneventi possessionem caperet. Leo autem Ostiensis , Chronicon Ducum Sc Principum Beneventanorum , Anonymus Barensis , & Camillus Peregrinius locis ab Anonymo nostro indicatis nihil habent, quod pugnet cum iis, quae in hoc Articulo diximus ..
Proponitur praecipuum argumentum , quo Archiepiscopatum Beneventanum Edicto Regio comprehensium δε-
monHxare conatur Anon mus, quamvis Beneventane
Ursis Dominium in Romanos Pontisces transierit. HUcusique quibusdam quas velitationibus prolusit Anonymus validiori argumento, quo jam Beneventani Ar- clite piscopatus Libertatem adopitur hoc pacto . Inter alia D jura , quae Occidentis Imperatores , & Principes Lon-ti gobardi supra Archiepiscopatum Beneventanum exerce
56쪽
,, bant , & quae postea ad Northmannos, Suevosque Princi- , , pes translata fuerunt, illud numerabatur, quod a ratione, , ipsa Principatus emanabat , jus nimirum curandi externam . , , Ecclesiarum Politiam,ac invigilandi, ut in iis Sacri Canones,, servarentur, adeoque haberent laudati Principes potiorem ,, partem nedum in electione Episcoporum suffraganeorum , ,, sed ipsiusmet Metropolita quin immo ut hi Praesules sine a G,, sensu eorumdem Principum in sacris Thronis collocari mi- nime possent nec non ut exacta Ecclesiastica disciplina S1,, cris Canonibus consena in eisdem Ecclesiis valeret, maxi-
, , me vero, ne male traducerentur ampli bonorum redditus,
is quibus iidem Principes eas Ecclesias ditaverunt. Quae pro- ω secto disciplina commendata ab iplismet Romanis Pontifici- ,, bus, ut ex pluribus patet S. Gregorii Magni Epistolis, &is ex Gratiani Decreto , tunc temporis ubique vigebat, ut in- , , ter alios plurimos Christianus Lupus in Dissert. de Reg. Nominat . cap. 6. , & Uan Espen Iuris Ecclesiastici pari. I. ,, tir. 1 ς. ca P. S. demonstrarunt. Quae item disciplina in Rem gno N apolis, licut ipsemet Regii Asensus continuata pra- ,, xis ostendit, ad tertium decimum usque seculum perdu- , , ravit; quando demum Principes Andegavenses idem Re- ,, gnum a Romano Pontifice tributarium accipientes, dicto ,, juri, seu assensui renunciarunt . At quidquid jurium in D ext rnam Ecclesiarum politiam , Sacrorumque Canonum, , observantiam , Ecclesiasticam disciplinam , nec non in Ar- , , chi piscoporum Beneventi electionem ,& Ecclesiasticorum, , rΡddituum administrationem dictis Imperatoribus, Regiri bus, & Principibus fuit , nunc ad se transmissum habet C D sar, licet Beneventanae Urbis temporale dominium ad Ru- D manos Pontifices translatum fuerit. Etenim ad mobilitatem se neces statum mundanarum Dei Ecclesia mutari non debet, , , ut habent Innocentius I. Epist. I 8. & J ustinianus Novel. 3 i.
D cap. a. Novel. 23. cap. 2. In quarum prima cum de divi-
,, dendis quibusdam Provinciis , R in secunda de uniendis, , aliis sermo sit , Sacerdotia tamen in pristina manere forma ,, decernuntur. Si ergo in unionibus , & divisionibus ipsis,, Provinciarum nihil omnino Episcopatuum, & Ecclesiarum
57쪽
,, natura immutatur, quam nam mutationem somniare quis ,, poterit in Archiepiscopatu Beneventano ex hoc si lum, M quod unius Beneventanae Civitatis dominium in Romanosis Pontifices concesserit Z His autem , quae hucusque dicta is sunt, robur majus, majorque vis ex eo accedit, quod ejus ,, dem urbis dominium mobile semper & vacillans, ejusque is possessio precaria semper fuerit penes Romanos Pontifices, ,, cum a nostrorum Regum penderet arbitrio , qui eam modo is adimebant ipsis Pontificibus, modo juxta rerum vicissitu- dines restituebant. Subest igitur Archiepiscopatus Bene ,, ventanus, etsi ejus Civitatis dominium ad Romanos Ponti- fices transierit , Edicto Regio uti respicienti externarub, Beneventanae Ecclesiae politiam, Sacrorum in ea Canonum ,, observantiam , Ecclesiasticae disciplinae conservationem ,
,, Archiepiscopi electionem, atque ipsius Archiepiscopatus, , possessionem. Haec est perlongae orationis Synopsis, qua Anonymus capitioso artificio vera falsis, aequa iniquis , jura factis permiscens demonstrare contendit, non obstante translatione tem
poralis dominii Beneventanae Urbis in Romanos Pontifices , Archiepiscopatum ejus nominis Edicto Regio esse compre
benium si . At haee quis non intelDMI plena fraudis esse, o plena fallaciae Z Luae quanquam Anx subtiliter confusa, at opermixta , tamen absolute arxisiciosam malitiae, σsultitiae calliditatem , ct ineptiam tenantur sal . Nos vero eam Omnem orationem in syllogismum contractam exhibuimus , ut sine imminutione ejus, quam praeseseri, vis δc efficaciae , esiset brevitati consultum. Caeterum ea omnia, tum quae in synopsi retulimus, tum quae omisimus, sive ad jura , sive ad sacta pertineant , & quoquo modo nobis negotium facessant, insequentibus Articulis paulatim proponemus, & consutabimus. Ut itaque jam res cum re, causa cum causa , ratio cum rasio.
58쪽
Imperatoribus , Regisus , eaeteririque seeuli Prineipibus ratione ipsius Principatus nullum unquam jus fuit in externam Ecclesiarum Politiam , Eeeles acticae
disciplinae eonservationem , o Sacrorum Canoaum osservantiam in EXcandesteret proculdubio Anonymus, si nos doceremus Romano Pontifici ratione ipsius Pontificatus inesse jus curandi Regnorum Politiam , civilis Status conservationem , Iegumque civi Iium observantiam ; statimque opponeret illud Christi Domini: Date, quae sunt tarsarii, Cesari, quae inunt De4 Deo; illud Hositi ad Constantium Imperatorem: Tibi Deus Imperium commisit; nobis, quaerant Ecclesiae, concredidit ; illud S. Gregorii II. ad Leonem Isaurum : IdeIreo Ecelesiis praepositi sunt 'nti Per a ReyuMieae negotiis abctinenter e , Imperatores ergo si militer aθ Ecelesiasten absineant, di quae bisunt com ni a capes ut . Has , inquam, aliasque Patrum sententias sit perius relatas r)nobis objiceret, quibus ab Imperii negotiis Sacerdotes arcentur. Age modo . Nos ipsi Anonymo asserenti Imperatores, Reges, caeterosque Principes ratione iplius Principatus habuisse jus curandi externam Ecclesiarum politiam, invigilandi Canonum observantiar, & Ecclesiasticae disciplinae conservationi ca , illas easdem Patrum sententias opponimus , quibus utriusque potestatis Ecclesiastitae ,& Politicae ita constituti sunt limite ς, ut non minus Sacerdotes ab iis , quaestini Imperii ,& Principatus, quam Imperatores , Reges & Principes ab iis , quae Sacerdotii re Eccletiae sunt, repellantur , Hinc videre licet permixtas, atquct confusas ab Anonymo Pontificum, dc Principum jurisdictiones, ut olim apud Synagogam, quas tamen Pontifices, Concilia, Patres, & ipsi Iaici Principes di inctas, separatasque agnoverunt, atque voluerunt I); iacta inter utramque potestatem nunquam de
59쪽
3 et Libertas Arehiep. Bene . oe. Vindyrata.
situra semina discordiarum , & schismatum; subjectam Regno
Ecclesiam , Imperio Sacerdotium . Nempe ut unum Archie
piscopatum Edicto Regio subdat Anonymus, eo provectus est , ut totam Ecclesiam in Regum , & Principum redigat servitutem, ac externum Omne ejus regimen eorum curae subjiciat. Etenim ea una nullo limite circumscripta assertione non
tantum complexus est quidquid ad deprimendam Ecclesiasticam, & sublimandari, Politicam potestatem Barclarius, Puteanus, Marca, Feuretius, Richerius, aliique ejusdem Ln suris, editis voluminibus , ab Apostolica Sede jam proscriptis, docuerunt; sed insuper tacuit eas omnes teniperamenti, &moderationis rationes , quibus illi Politicae allentatores , &Eccles asticae auctoritatis hostes, vulneribus Eccletiae inflictis saltem in speciem mederi studuerunt. Sane si illud absolute verum sit, quod Imperatores, Reges & Principes ratione ipsius Principatus habeant jus curandi externam Ecclesiarum politiam , invigilandi obsiervantiae Canonum , & Ecclesi .ilficardisciplinae conservationi, qua certe universali cura externum
Ecclesiasticum regimen totum concluditur) quid jam ipsis Imperatoribus, Regibus & Principatibus praetextu ejus juris in Ecclesiam non liceat Z Quid Sacris Praesulibus supersi, nisi
ut in externo Ecclesiarum regimine saecularium Principum curae subsuit, censura , & arbitrio ἰ Uel si mavis, quid restat Episcopis, nisi ut jure Episcopatus curent Rempublicam, dum Principes jure Principatus curant Ecclesiam Porro sive agatur de Sacris Ritibus in administratione Sacramentorum adhiberi solitis, de diebus festis celebrandis, de Eccles asticis officiis, de indulgentiarum promulgatione , de censeris infli gendis , sive de coelibatu, habitu , tonsura Clericorum, alii seque quam plurimis, quae Canonici juris titulis comprehenduniatur; cum haec omnia , & singula ad externam Ecclesiarum politiam, & ad Ecclesiasticam disciplinam pertineant, horum proinde omnium , & singulorum cura, j Ixta Anonymi sententiam , ad Principes spectabit, & quidem ratione Principatus ; id est, ratione alicujus, quod omnino temporale ,
dc politicum est, Iinperatoribus, Regibus & Principibus
60쪽
in erit jus curandi ea, quae prorsus spiritualia & Ecclesiastica
sunt ; neque Ecclesiae Praesules, Summique Pontifices obniti poterunt talia curantibus, quin contra ipsam agant rationem Principatus . Quae quidem omnia dc Apostolo adversantur docenti, quod Spiritus Sanctus non Imperatotes, non Reges,
non laicos Principes, sed Episcopos posuit regere Ecclesiam MI i), & nonnisi Defensoribus Anglicani schisinatis probari pollunt, inter quos & Anonymum hoc unum discrimen hic interes le videtur, quod quae illi jura Angliae Regi uti Angli
canat Ecclesiae capiti tribuunt, eadem ille ratione Principatus Catholicis Principibus adstruat. Haec nos omnia , quae sane absiurdissima sunt, ex Anonymi assertione legitime intulimus , ut errorem suum ipte erubescat & emendet. Nam , ut ait S. Augustinus , Sunt vera connexiones ratiocinationis famas habentes sententias , quac consequantur errorem Hltur, cum quo agitur . suae tamen ad hoc inferuntur a bono ct docto homine, ut ex iis erubescens ille, cujus errorem consequuntur , eundem relinquat errorem quia F in eodem manere voluerit, necesse es, ut etiam illa , quae damnat, ςenere cogatur sa).
Addit Anonymus ibidem Imperatores, Reges, &Principes ratione ipse Principatus nactos esse jus invigilandi , ut Sacri in Ecclesii is Canones observentur I) . Et sane, ut verum fatear, Christus Dominus Principes ideo ad Fidem
vocavit, aut Fideles ad Principatum extulit, ut auctoritate sita malos ipsi comprimerent, & matrem suam ab hostibus , &inobedientium filiorum infestationibus liberarent. Intra Ecclesiam potesater necessariae non essent, inquit S. Isidorus Hispalensis ), nisi uc quod non praevalet Sacerdos esseere per
doctrinae fermonem, poIesal hoc imperet per disciplinae terrorem . Ad hoc etiam Catholicis Principibus collatum esse Regiae protectionis officium monet Tridentina Synodus, ut sub ditos suos ad debitam Ecclesiasticae dignitati reverentiam compellant , neve Ecclesiae Immunitatem Dei ordinatione
Canonicis Fanctionibus conni tutam ali quo cupiditatis sudio ,