장음표시 사용
141쪽
I sorac LUS I. conRovm SI A I. fuisse a Tridentino , quod ex ea sequeretur, atqrae illi uItro admitterent, liberum hominis arbitrium amplius non dari, consecutionem hanc praefracte negavit, asseruitque illaesum in hoo suo systemate permanere liberum arbitrium . non libertatem a necessitate physica per illud intelligendo , sed solam libertatem a coaetione. Verum Tomo IV. Num. CCCLVII. satis ostem dimus , Jansenium solis vocibus a Calvino discrepare. XIV. Jansenti errorem propugnant illius assectae, quos inter Paschasius Quesnelius pluribus propositionitius inter proscriptas a Clemente XL per Bullam GA genitus , quarum aliquas exhibemus IK. Gratia Christi est gratia suprema, sine qua confieri Christum num quam Possumus , et cum qua numquam illum abnegamus. X. Gratia est operatio manus omnipotentis Dei, quam nihil impedire potest, aut retardare. XI. Gratia non est aliud, quam poluntas omnipotentis Deἱ iube
tis , et facientis quod jubet. XI i. Quando Deus pule
salvare araim iam, quocumque tempore, quocumque loco effectus indubitabilis s quitur uoluntatem Dei. XIii. Quam do Deus uult uuimam sulpam facere, et eam tangit interiori gratiae suae manu, nulla uoluntas humana ei resistit. XVI. Nullae sunt illecebrae , quae non cedant illecebris gratiae , quia nihil resistit omn*otenti. XI. Gratia Iesu Christi est gratia fortis, potens , suprema, invincibilis , utpote quae est o 'eratio Omnipotentis. CXV. Conclusio I. Efficacia gratiae reponi nequit in motiqne voluntatem physice necessitante, irrepudiabili, et cui a voluntate resisti nequeat. Prob. Motio divina voluntatem physice necessitans, utque irresadi
Bilis, tollit liberum hominis arbitrium. Ergo cum fide certum sit etiam in statu natarae lapsae dari liberum
142쪽
DE REPUDIABILI MOTIONE GR TIAE. a hominis arbitrium, ut ostendimus Tomo IV. a Num. DXX, manifestum est, efficae iam gratiae in ea m0tione non esse reponendam. P. A. Ad liberum arbitrium non sufficit libertas a coactione , sed requiritur Itherias a quacumque necesSitate antecedente, et in impedibili . ut iterum invicto ostendimus Tomo IV. a Num. CCCLVIII. Atqui Itherias haec a necessitate dari non potest , siqnidem voluntas afficiatur motione eam physice neces sitante , atque irrepudiabili. Vide dicta Tomo IV. a Num. CCCXCIX. CXVI. Conclusio II. In statu etiam natarae lapsae interiori gratiae resisti potest, et saepe ah homine resibstitur. Ex quo manifeste consequitur, delectationem indeliberatam non insallibiliter secum trahere aclum honum, adeoque efficaciam gratiae non posse in illa constitui. Antequam probetur Conclusio, id unum a 'huo
observo , juxta Iansenium gratiam semper esse essie eem , non tamen semper victricem. EfficaX semper est, quia semper Omnem effectum obtinet, quem relative ad oppositam concupiscentiam obtinere potest: victrix se Per non est, quia saepe minor, et graditius inferior est opposita concupiscentia , Seu delectatione terrena; sicque plenum essectum ut assequatur, impossibile omnino est. N
CXVII. Probatur iam conclusio I. Authoritato Scripturarum. P mrerh. cap. I. v. 24. Vocapi , inquit DeuS , et renuistis : extendi manum meam , et non fuit qui aspiceret. Ubi vocatio Dei ad iustitiam, et exten- Sio manus porrectum auxilium ; pervicacia vero hominis divinae gratiae neglectum significat, nis quis eo venerit dementiae et furoris, ut asserere ausit, Deum mala fide agere , atque homines decipere , v0cando ad
143쪽
14o ARTIcULUS I. CONTROVERSIA II. impossibile, et simulando se manum ad iuvandum extendere. Isaiae cap. V. quaerit Deus: Quid est quod debui ultra facere pineae meae, et non jeci ei 3 An quod expectaui ut faceret upas, et fecit labruscas 3 E
so gratiae divinae auxilium, necessarium ad culturam spiritualis vineae, ipsius solius vineae vitio redditum est inutile. Mallh. Cap. XXII. v. 3. Rex, qui si ilio suo nuptias secit, misit seruos suos pocare inuitatos ad λυθptias , et nolebant senire. Ubi sub parabola Coenae magnae et nuptiarum indicatur divina invitatio et vocatio ad fidem, ad justitiam et salutem, per auxilia divinae gratiae, quae accipientium culpa saepe effectu carent, eoquod illis proterve resistatur. Matth. Cap. XXIII. ait Christus : Ierusalem , Ierusalem , Quae occidis Ar
Phetas , et lapidas eos qui ad te missi sunt, quoties potui congregare silios tuos, quemadmodum gallina congregat pullos suos sub alas , et noluisti 3 Ergo gratiae a Iudaeis, ad justitiam et salutem amantissime vo- eatis , sed congregari nolentibus, impeditae fuerunt. Act. Cap. VII. v. 5 I. ait Stephanus ad Judaeos: Dura cervice, et incis messis cordibus et auribus, pos semper Spiritui Sancto resistitis. Ad Rom. Cap. l1. v. 5. scribit Apostolus : Benignitas Dei ad ρoenitentiam te adducit. Secundum autem duritiam tuam , et imPoenitens cor, thesaurizas tibi iram in die irae. Ergo
gratiam interiorem , sine qua nemo ad poenitentiam adduci potest, peccatores convertere se nolentes reiiciunt.
Denique Apostolus II. ad Cor. Cap. VI. ait: Exhortamur , ne in pactium gratiam Dei recipiatis. Quod non do solo gratiae habita , sed etiam de aeta tutelligendum est; non enim gratiae habitus diu sine acta ost in ratione utentibus. Frustranea autem foret exhortatio Α-
144쪽
DE REPUDIABILI MOTIONE GRATILE. a 4 apostoli , siquidem is cum Iansenio censuisset , interiori gratiae non posse resisti. CXVIII. Prob. II. Authoritate Patrum , ex quibus non nisi paucos proseram , quod plures laudaverim Tom.
IV Num. CCCI IX. CCCLX. CCCLXXVII. CDXXI.
DXXII. S. Chrysostomus Hom. XLVI: in Ioan . ait: Non vi et necessitate quadam Deus bonos facere consuevit : neque electio ejus piolenta est, sed suasoria ; ut enim intelligas, non cogere uocationem, multos vocatos Perire contigeri Quamobrem constat in nostro esse arbitrio , an saloemur , an perdamur. Et Hom. XVI. iu is t. ad Rom. Cap. IX. Unde igitur alii pasa sunt irae, alii Uero misericordiae 3 Ex pro 'ria poluntate. Deus p r0 , quoniam bonus est, erga utrosque bonitatem suam declarat: nec enim eorum tantummodo quos saloapit ;sed etiam quantum in se fuit, Pharaonis misertus fuit. Quod autem salςatus non est, totum per suam Usius voluntatem stetit. Quantum ad Deum attinet nihil ab illis, qui salcati sunt, minus habiait. S. Augastinas Lib. de Spiritu et littera, Cap. XXXIV. scribit: His ergo modis suasionibus γ quando Deus agit cum animia rationali, ut ei credat neque enim credere Potest quod' libet libero arbitrio, si nulla sit suasio oel pocatio cui credat; profecto et iρsum pelle credere Deus operatur in homine, et in omnibus misericordia ejus praevenit nos: consentire autem uocationi Dei, uel ab ea dissentire . icut dixi, pro 'riae coluntatis est. Libro LXXXIII. Quaestionum, quaest. LXVIII. ait: Nec illi debent sibi tribuere qui ad coenam Evangelicam venerunt; quia cati uenerunt : nec illi, qui noluerunt penire, debent citeri tribuere, sed tantum sibi; quoniam ut venirent,vοςsiti erant in libera poluntate. Ergo vocati Per gratiam 1
145쪽
Sed venire renuentes, restiterunt vocationi, ac tonsequenter gratiae interiori. Lib. I. ad Simplicianum , Quaest. II. Num. X. haec de Esau commemorat S. Doctor e Noluit ergo Esau , et no i cucurrit: sed et si potuisset , et cucurrisset, Dei adiutorio Percenisset, qui ei etia m 'elιe et currere vocando Praestaret, nisi pocatione contempta reprobus fieret. Sed Dei vocatio ab Esau contempta , cujus beneficio poterat velle et currere , atque ad aeternam salutem pervenire, fuit gratia interior prorsus inefficax , cui restitit. Ergo ex S. Augustino datur nunci gratia interior inefficax, cui resistitur. Idem Lib. de Praedest. Sanctorum , cap. XVI. Non enim pocatione
illa uocati sunt , de qua dictum est, Multi uocati; sed
illa, qua pocaritur electi. Sed vocatio illa, qua vodantur electi , est efficax gratia interior, cui non resistbtur ab electis. Ergo ex S. Augustino voeatio illa . qua vocantur non electi, seu reprobi, est interior gratia
prorsus inefficax , cui a reprobis reipsa resistitur. Vide plura apud Laurentium Alt cotium Parte I. Summae Augustinianae Quaest. IV. Artic. I. XIX. Prob. III. Authoritate conciliorum. Trident num Sess- VI. Cap. V. ait: Tangente Deo cor hominis per Spiritus Sancti illuminationem, homo inspirationem illam rec*iens, illam et abiicere potest. Et cap. XIII. Deus, nisi ipsi illius gratiae de uerint, sicut coeρit opus' bonum , ita perficiet, operans pelle et perficere. Ubi adjecta conditio , nisi Usi homines illius gratiae defuerint , satis indicat, subinde
contingere ut gratiae dissentiamus. Sess. VI. can. IV. Siquis dixerit Iiberum hominis arbitrium a Deo momtum et sicitatum - neque posse dissentire, si
petit, anathema sit. can. VI. Siquis dixerit, non
146쪽
DE REPUDIABILI MOTI0NE GRATIAE. 143 esse In potestate hominis vias suas malas facere anathema sit. Et Sess. VI. cap. XL Deus sua gratia semel iust catos non deserit, nisi ab eis prius deseratur. Atqui Deus aliter deseri nequit ab homine , nisi hie gratiae resistat, eamque abjiciat. concilium Sennonense A. 1528. habitum, Provinciale quidem tantum , Sed maximae authoritatis, Decreto fidei XV. ait: Neque tamen tanta gratiae necessitas libero Araejudicat arbitrio; nec enim tale huiusmodi trahentis Dei auxilium , cui resisti non possit. Frustra Paulus Thessalonicenses admoneret, Spiritum Sanctum ne extinguerent, si diuinis inspirationibus homines ineuitabiliter raperentur. XX. Prob. IV. Auctoritate Pontificum, Innotentii X. Alexandri VII., et Clementis XI., a quibus II. et IV. Jansenti propositio, complures vero Q aes' nelli proscriptae fuerunt: atque etiam Theologorum. S. Thomas Lib. Iv. contra Gentes , Cap. LXX. scribit : Bona Spiritus Sancti, quantum est de se , tantam habent uirtutem, quod hominem sine peccato com ervare Possunt, neque homo peccare potest secundum ea piperis: Potest autem contra ea agere , et ab eis discedendo peccare. Et I. Parte . Quaest. LXII. Art. III. ad II. Modus autem naturalis intellectualis naturae est.
ut libere seratur in ea quae puli: et ideo inclinatio
gratiae non imponit necessἱtatem ; sed habens gratiam potest ea non uti, et peccare. Quod idem est, ne gratiam respuere, eiqile resistere. Similia habent S. Bonaventura in II. Dist. XXVI. Quaest. ultima ad I. Scotus in I. Dist. XL. Quaest. unica. Albertus Magnus I. Paris Quaest. LXIII. Memb. III. Art. II. Et antiquiores Lovanienses, Hadrianus quodlid. VII. Quaest. v.
147쪽
,M ARTICULUS I. CONTROVERSIA II. Ioannes Briedo de Redempt. Generis Immani, Trael. IV. Cap. II. Ruardus Tapperus Artic. VII. contra Lutherum , Propos. VII. Joannes Malae rus in Antisynodicis, cap. VIII. Vide plura apud Iacobum Fontaine in Constitutione Unigenitus Theologice propugnata, Tomo I. ad propositionem X.
CXXI. Objicitur L Authoritas Scripturarum. EZechielis cap. XXXVI. v. 26. dicitur: Dabo vobis corrispum , et spiritum noςum ponam in medio uestri :et auqeram cor lapideea de carne vestra , et dabo so- bis cor carneum. - Et faciam ut in praeceptis meis ambuletis II. Joan. Cap. VI. v. ... ait Christus et Aemo potest penire ad me , nisi Pater, qui misit me, traxerit eum. III. Ast Philippenses Can. II. v. Io. ait Apostolus : Deus est enim , qui operatur in pobis et velle , et peocere, Pro bona soluntate. Ergo gratia efficax necessitat voluntatem, atque ab ea repudiari nequit. R. C. A. N. C. Sensus verborum Ezechielis est hic : Dabo vobis auxilia eongrua coelestis gratiae, quae per scientiam mediam praevideo conjungenda cum consensu , atque adeo euin innovatione cordis , et observantia meorum praeceptorum. Q aa rati ne aperte conciliantur citata verba cum verbis eiusdem EZechielis cap. XVIII. v. 31. Projicite a p9bis Omnes Praeparicationes ςestras, in quibus Praeparicati estis, . et facite uobis cor nopum, et spiritum n opum. Deus ergo, iuxta Ezechiele in , dat nobis cor novum et spiritum novum, et de lapideo corde facit carneum per superna auxilia congrua: uψs vero iacimus ia nobis cor novum, di inae
148쪽
DE REPUDIABILI ΜOTIONE GRATIAE. 14 gratiae auxiliis libere consentiendos Ad II. R. eum S. Augustino Tract. XXVI. in Ioau. Videte, quomodo trahit Pater: docendo delectat, non necessitatem imponendo. Λd III. R- Deum operari in nobis velle et perficere per gratiam excitantem congruam , de screpudiabilem, et per gratiam adiuvantem, qua vOIumtas libere consentiens gratiae praevenienti adjuvatur: ex quo inferri minime potest , gratiam illam esse necessitantem, ut observat S. Atigustinus Lib. de Gratia et Lib. Arbitrio, Cap. IX. Non enim, quia dixit, Deus eni m est, qui operatur in pobis et velle et operari pro bona ooluntate, ideo liberum arbitrium abstulisse putandus est. Quod si ila esset, non suρerius dixisset , Cum timore et tremore pestram ipsorum salutem operamini. Ratio autem, cur Apostolus specialiter Deo tamquam authori tribuat nostros actus salutares , assertur a S. Thoma Lib. de Praescientia et Praedestinatione , cap. VI. Omnis causa primaria plus insuit in suum effectum , quam causa secunda, quia pirius et esse causae secundae reducitur in causam Fr mam , in cuius pirati te operatur , et per hunc modum dicit os totus, quod Deus operatur in nobis pelle et perscere. Gratia vero est gratuitum Dei donum , quo etiamur et adi vamur independenter a consensu libero nostrae voluntatis; estque simul maximum Dei beneficium, in cujus solius potestate est gratiam conferrec0ngruam, et praevisam conjungendam cum consensu
salutari, prae gratia quae a Deo praevidetur incongrua CXXII. Objicittir II. Authoritas Ecclesiae. Ecclesia in precibus suis, qnae in Missali Romano comtinentur , itat orat in Sacrificiq. . Missae r Dirige ad te
tuorum corda Adelium, ut in Ide reperiuntur stabiles . Tom. V. G
149쪽
et in opere 6ficaces. Ad te nostras etiam rebelles compelle soluntates. Omnium nostrum ad te corda conver te. Junge nos tibi fricaciter solius tuae gratiae dono, ut simus in te unum, et in nullo desiemus a sero etc. R. I. Ecclesia, quae est optima verborum suorum in terpres , gratiam necessitantem ex irrepudiabilem damn vit in Calvino et Itin senio. Ergo frustra Novatores zon. fugiunt ad preces Ecclesiae. R. II. c. A. N. c. Perillas sormulas petimus a Deo, ut conserat gratiam congruam, quam praevidet coniungendam eum consensi ac salutari operatione. Haec autem gratia congrua, quamvis nullam hominibus antecedentem et absolutam necessitatem imponat, eique humana voluntas resistere possit, reddit nos stabiles, et in opere essea es, corda nostra ad Deum convertit, jungit nos Deo ,
praestat , ut non deviemus a vero, et ad Deum nostras voluntates compellit, id est, efficaciter movet, ut v Iunias nostra e nolente honum fiat volens.
CXXIII. Objicitur III. Authoritas s. August&ἱ. S. Doetor Lib. de Gratia christi , cap. XXIV. asserit
dari in Deo potestatem , qua operatur in humanis cor dibus etiam bonas poluntates. Eam ipsam potestatem Lib. I. contra duas Epist. Pelagianorum , cap. XX. RP vellat occultissimam , et eracacissimam, quae convertit et transfieri corda hominum. Lib. de Corrept. et Grintia, Cap. XIV. Inclinandorum cordiam omnipotentissi mam Potestatem. Lib. de Praedestinatione SS. cap. VIII. gratiam efficacem dicit esse eam, quae a nullo duro Corde respuitur. Ergo iuxta Augustinum gratia efficax est necessitans , et irrepudiabilis. R. C. A. N. C. De us Op ratur in uobis bonas voluntates, non quia illas formaliter
150쪽
BE REpΠDIA BILI ΜOTIONE GRATIAE. et immediate determinat, quod proprium est solius lia
hertatis creatae ; sed quia nos vocat ad salutariter operandum vocatione congrua , sub qua, si per illam vocemur, Praevidet nos consensuros: de qua vocationa loquens idem S. Doctor Lib. I. ad Simplicianum, Quaest. I l. ait: Ut celiintis, suum esse potuit, et nostrum: suum pocando, nostrum sequendo. Reliquae expressiones, quibus Augustinus potestatem flectendi corda com mendat, eam appellando omnipotentissimam, occultissimam. efficacissimum, aliud non significant, quam plenissimam Dei potestatem flectendi sortiter et suaviter hominum voluntates, quamlum vis rebelles, ad conversionem ae salutares operationes, atque in illas Deum supremum habere dominium. Hane autem Potestatem Deus habet per hoc, quod in thesauris suae suinis tentiae in promptu habeat innumeras vocationes , et in iarabiles occultosque modos convertendi hominum cor da, per quos cum praesciat, si iis uti decreverit. s turum esse ut Convertantur, conversionem in saltibi litis
obtinet, quotiescumque Voluerit. Hi quippe modi, sub quibus praevidet suturam esse conversionem , sunt in- lallibiles ob insallibilitatem divinae praescientiae, alquam Augustinus recurrit, quotiescumque de vocatione efficaci sermonem habet. CxXIV. Dices I. S. Augustiuus Lib. I. ad Simplicianum, Quaest. II. Num. XIII. scribit: Non po-ιest enectus misericordiae Dei esse in hominis pote-εtate, ut frustra ille misereatur, si homo nolit; quia εi uellet etiam ipsorum misereri, Posset ita pocare , quomodo illis 'aptum esset, ut et mouerentur , et intelligerent, et sequerentur. Atqui haec salsa essent, sisyatia officax non esset necessitans et irrepudiabilis.