장음표시 사용
171쪽
CXLI. Dices I. Pelagiani objiciebant S. Augustino, ut ipse S. Doctor fatetur Lib. II. contra duas Epislo-lcis Pelagianor uiri, quoa fatum admitteret, cumque Manichaeismi insimularunt. Ergo contentio Pelagianosti r et Augustinum erat de gratia necessi lante, quam tisebatur Augustinus, et negabant Pelagiavi. B. C. Λ- N. C. Pelagiani Augustinum, alios tuo Catholicos per summam injuriam, atque iniquissime Manichaeismi accusarunt, ut Augustinus ipse confleritur Lib. II. comtra duas epistolas Pelagianorum. ad Boui lacium, cap. I, ubi sic de Pelagianis loquitur : Faciunt duo mala; iquibus et ipsi anathematizandi sunt: unum , quod C. tholicos Acinichaeolum nomine criminantur ; alteriam , quod etiam ipsi haeresin novi erroris inducunt . . Ad hanc calumniam Catholicis impigentiam duabus movehantur ratio Oibas quas late refellit Augustinus. Prima erat, quia Cathstici asserebant homines nasci peccato originali insectos: unde inserebant Pelagianii, naturam humanam seeundum Catholicos a Deo creari malam , quae erat Manichaeorum insania. Altera, quod catholici dicerent, humanam voluntatem tantam ex originali culpa contraxisse infirmitatem, ut nihil omnino Bene velit aut agat sine interiori gratia ipsam immediate assiciente , sanante , corroborante, qua intime et immediate praevenitur, excitatur, inclinatur, quomodo ei congruum est, ut bene velit et agat; quam gratiam sic congruam Deus pro suo mero beneplacito quihus vult misericorditer concedit, et quibus vult, j
hlo, quamvis oce alto judicio denegat, quamque Proin- die, nullatenus promereri Possumus. Ex haς Augustini
172쪽
et catholicorum doctrina male eausabantur Pelagiani eonsequi, quod omnia regantur fato, et liberum sis auferatur arbitrium; non quod gratia, quam Callisti ei praedigabant, voluntatem necessitet atque irresistibiliter neotat ; sed quia sine ilia voluntas nihil bene velle aut agere possit ad salutem. Pelagiam enim per liberum arbitrium intelligebant completam facultatem volendi et agendi etiam honum salutare, independenter ab omni auxilio voluntatem praeveniente , excitanto et cor. roborante, praesertim gratuito, quod nempe non esset in nostra potestate naturali ut adesset: unde sentiebant, gratiam praevenientem, gratuitam et necessariam ad quoslibet actus salutares, repugnare indisserentiae activae , non prout est praeci e virtus se dete minandi per electionem ad utrumlibet ex oppositis ;sed ut est virtus se sola completa, sibique sufficie usetiam ad bonum salutaro , qualom intelligebant liber- , talem arbitrii etiam in statu uaturue lap M. At in hodivehementer decipiebantur Pelagiani; liberta, enitu ar-hitrii in praesenti statu Catholice sumpta, est facultas agendi vel non agendi, si omnia adbint ad agendum - praerequisita. Sed haec facultas non est completae quoad actum salutarem nisi per gratiam, quae primum Iocum tenet inter praerequisita ad agendum salutariter. CXL II. Dices II. Pelagiant cidmittebant adiutorium possibilitatis, negabant vero adjutorium voluntatis et actionis. Sed per adiatorium possibilitatis intelligebant gratiam, quae sic movet voluutatem, ut relinquat potestatem resistendi; per adjutorium vero voluntatis et aclionis gratiam cui resistere nequit voluntas. Ergo. N. C. M. N. m. Pelagius per adjutorium ,
quo possibilitatevi adjuvari dicebat, intellexit gratiam Tom. V. ii
173쪽
legis et doctrinae , sub qua comprehendebat exempla Christi , et internas illustrationes ; per adjutorium vero voluntatis et actionis, quod constanter n8gavit esse necessarium , gratiam inspirationis, qua volantas immediate , quamvis resistibiliter , excitatur et movetur ad volendum bonum, ac roboratur ad illud agendum. Testem iterum exhibemus Augustinum, qui Lib. de
Gratia Christi, cap. XLI. ita scribit: Solam possib iitatem dicit Pelagius γ diuino adjuvari semper auxi-EO ; voluntatem autem et actionem nullo Dei adjut rio existimat indigere. Ipsum vero auxilium , quo pos sibilitatem naturalem perhibet adiuuari, in lege constituit atque doctr&a, quam nobis fatetur etiam Sameto Diritu revelari; propter quod et orandum esse concedit. Sed hoc adjutorium legis atque doctrinae etiam proρheticis Itiisse temporibus : adjutorium autem gratiae, quae PrUrie gratia naucupatur, in Christi esse arbitratur exemplo, quod nihilominus ad doctrinam pertinere perspicitis , quae nobis epangelicu Praedicatur ut uidelicet tamquam pia demonstrata, qua ambulare debeamus, iam pitibus liberi arbitriἱ, at toria nullo altei Ius indigentes, sussciamus nobis, ne deficiamus in uia : quamuis et ipsam piam contendae etiam sola inpeniri posse natura , sed facilius, si adiuuet gratia. Vide plura apud Natalem Alexandrum in Bist. Eccles, Saeculi V. Cap. III. Artic. III. Paragr. III. et seq. Laurentium Allieotium Sammae Augustinianae Pario V. Quaest. I. Artie. v. et VII. TO-nely in Praeleci. Theol. de Gratia Christi , Parte I. Quaest III. Simonnet Tract. de Gratia , Disput. I. ADtic. II. et III. Livinum de Meyer dissertat. IV. de P lagianorum et Massiliensium Oontra fidem erroribus.
174쪽
pelagiani erant haeretici. Atqui non alia de causa iii pugnati sunt ab Augustino , et damnati ab Ecclesia , quam quia docuerunt gratiam, quod Praevenit quemlibet actum salutarem, atque etiam initium fidei, po
se repudiari. Ergo. Ρ. m. Gratiae necessitatem, etiam
ad initium fidei, ultro admittebant. Ergo errabant ei ea efficaciam gratiae. B. C. M. N. m. , cujus falsitas ostenditur I. ex Scriptis Augustini, qui innumeris pene Iocis liberum arbitrium ab omni necessitate immune defendit. II. Quia S. Coelestinus in sua ad Galliarum Episcopos epistola , et Arausicanum II. in Can
nibus suis nulIam gratiae neeessitantis mentionem fa-eiunt, sed definiunt tantum gratiam praevenientem ne tessariam esse ad quemlibet actum salutarem , atque ad
ipsum etiam iuitium fidei. Ad probat. N. A. Semip Iagiani quamvis admitterent gratiam interiorem praevenientem tum illustrationis, tum piae motionis , sive intellectus et voluntatis, necessariam esse ad incipie da et perficienda opera salutaria, constantissime tamen negarunt necessitatem gratiae ex parte voluntatis ad iniatium salutis , scilicet ad voluntatem credendi, ad Geon inchoatam , ad desiderium sanitatis et orationem, sed docuerunt ad hos actus sufficere vires naturales Ibheri arbitrii. CXLIV. Prob. assertio I. Authoritate PP. Hilarii Prosperi, et Augustini, quibus corte SemipeIagianorum
errores magis explorati erant , quam Iansenio tot sa
175쪽
ARTICULUS I. CONTROUERSIA II. quae tantum medicum quaerat; non autem quidquam ipsa iam ualeat. Nam illa testimonia , ut est istud , Sicut unicuique partitus est mensuram fidei, et similia , ad id uolunt ualere, ut juvetur qui co erit pella, non ut etiam donetur ut uelit. S. Prosper in Epist. ad Augustinum , inter Augustiniana CCXXV. seriabit : Quiantum ad Deum pertinet, dicunt Semipelagiani) omnibus paratam uitam aeternam : quantum autem ad arbitrii libertatem , ab his eam apprehendi , qui Deo monte crediderint, et auxilium gratiae merito credulitatis acceρerint. Et paulo post: Cum duo sint , quae humanam osterantur salutem, Dei scilicet gratia , et hominis obedientia ; priorem uolunt obedientiam esse quam gratiam , ut initium salutis ex eo qui salvatur, non ex eo credendum sit stare qui salpat , et poluntas hominis dioinae gratiae sibi pariat opem, non gratia sibi humanam subjiciat uoluntatem. S. Augustinus Lib. dc Dono Perseverantiae, Ca p. XXIII. ait: Attendant ergo quomodo falluntur, qui Putant esse a nobis, non dari nobis, ut petamus .
quaeramus, Pulsemus : et hoc esse dicunt, quod graria Praeceditur merito nostror ut sequatur illa , cum accistimus Petentes, et invenimus quaerentes, vCr turque Pulsantibus : nec colunt intelligere etiam hoc diuini muneris esse , ut oremus , hoc est, Petamus , quaeramus, atque Pulsemus. Et Lib. de Praedestinati ne SS. Cap. II. Sed nunc eis res 'ondendum esse pi- deo, qui dipina testimonia, quae de hac re adhibui mus , ad hoc dicunt ualere, ut noςerimus ex nobis
quidem nos habere ipsam fdem, sed incrementum 6 us ex Deo ; tamquam Ides non ab ψso donetur nobis , sed ab ipso tantum ougeatur in nobis, eo merito
176쪽
vir MPODI BILI MOTIONE GRATIAE. IN quo covit a nobis. Non ergo receditur ab ea sentemtia , quam Pelagius ipse In Episcopali iudicio Palaestino , sicut eassiem Gesta testant ur, damnare compubSus est, gratiam Dei secundum merita nostra dari ; si non pertinet ad Dei gratiam quod credere comimus, sed illud potius quod prπter hoc nobis additur, ut Pi nius perfectiusque credamus. Proh II. Ex Scriptis Se miselagianorum , Joannis Cassiani Collatione XIII. cap. VIII. III. Ex Arausicana II. Synodo, in qua, nulla facta necessitantis gratiae mentione , Semipelagianorum errores damnati sunt, et definitum Cap. V. Initium indei non esse in nobis naturaliter, sed per inspirationem Spiritus Sancti. Cap. VII. Per naturaeeigorem nihil boni ρosse cogitari, ut expedit, sed Perilluminationem et inspirationem Diritus Sancti. Vido dicta Nuci. LIII. et seq. IV. Authoritate Pontificum , qui quartam Iansenti propositionem solemui decreto damnarunt; priorem quidem propositionis partem ut iubsam , posteriorem ut haereticam.
CXLV. Nequo dicant Iqnsentani , qaaestionem sa-cli esse , an Semipelagiani ad initium fidei admiserint
necessitatem gratiae interioris; au proin Ecclesiam in i ta decidenda inicilli bilem non esse. Praeterquam enim quod Ecclesiae de eisio circa quaestionem etiam meri facti , tantam habeat authoritatem , ut in suspieionem salsitatis aut erroris adduci nequeat, nisi contrarium invictis omnino rationibus ostendatur; aio quaestionem hano non esse meri facti, sed connexi eum lare. Cum enim i xta omnes certum sit Sc mi pelagianos vel cirex nooessit tem vel circa efficaciam gratiae errasse ; si prior Iansentanae propositionis pars vera foret, necessario vera quoque foret posterior , quae stricte ad jus pertinet. Atqui
177쪽
dieio, quae errare non potest in quaestione ad ius divinum pertinente. Ergo neeessario falsa est prior conn
XLVI. Dices L Semipelagiani admiserunt nee sitatem gratiae in primo homine ante lapsum. Ergo mu
to magis eam admiserunt in statu naturae lapsae. P. A.
I. Hilarius in Epist. ad Augustinum, inter Augustinianas CCXXVI. scribit de Semipelagianis r Unde in hoc so
Io uolant a primo homine omnium distare naturam , ut illum integris uiribus Ooluntatis jusaret gratia polentem , sine qua perseuerare non Poterat: hos autem, amissis et perditia uisibus credentes tantum, non Solum exigat prostratos, perum etiam fiassulciat ambulantes. II. Neo Prosper , nee Augustinus umquam Semipes gianis objecerunt , quod assererent Adamum nulla indiguisse gratia. Ergo. R. D. A. Admiserunt in primo homino necessitatem gratiae moventis voliantatem, N.A. Atque hac in re consentientem sibi habebant Augustinum: Admiserunt necessitatem gratiae intellectus seu illustrationis , subdist. Ad incipiendum et perficiendum honum , c. A, Ad volendum, sive conandum, ae desiderandum , N. A. Iuxta Semipelagianos Adamus ante Iapsum poterat solis naturae viribus conari , velle , d siderare bonum; at non poterat illud perficero, aut etiam inoipero sine gratia illustrationis, quae intelle- lectum ipsi as illustraret, quin tamen voluntatem move- Tot , eoquod voluntas Adami in statu innooentiae integris esset viribus. At vero in statu naturae lapsae hominem docebant tum gratia illustrationis, tum inspirationis i iligere, qua intelleatus illustretur, et voluntas moveatur,
178쪽
BE REPzBI BILI MOTIONE GRATIAE. a slion quidem ad initium fidei et salutis , sed ad honum incipiendum et perficiendum; ita tamen ut haec gratia
interior retribuatur merito fidei, conatus, aut desideria solis naturae viribus eliciti, sine adjutorio alterius gratiae interioris. Ad probat. I. c. A. N. C. Verba Hilarii
ostendunt potius Semipelagianos interioris gratiae necessitatem neque in statu naturae inn ocentis, neque lapsae agnovisse ad initium fidei et salutis; ait enim : Ut illum integris uiribus coluntatis luparet gratia volen/tem , id est, solis suis viribus prius conantem. Nos autem amissis et perditis uiribus credentes tantum, id est, credentes tantum viribuε solius liberi arbitrii. Ad II. probat, N. A. Augustinus Lith. de P modest. SS. cap. V. non obscure insinuat , Semipelagianos, sive Mas silienses nullam in Adamo innotante gratiam agnovissone λssariam ad initium fidei et salutis. in hac , inquit, Apostoli ecidentissima intentione, qua contra humanam superbiani loquitur, ne quisquam in homine, seata Domino glorietur , dona Dei naturalia suvicari, si-pe Usum totam perfectamque naturam , qualis in priama conditione donata est, siςe Mitiatae naturae quale scumque reliquias, nimis , quantum existimo , absurdum est. Et quamvis daretur, exprobratum id ab A gustino Somipelagianis non fuisse, quod s. Doctor deprima hominis in ortu suo conditione, quae brevi e nuxit, et de qua nulla movebatur controversia, disputare noluerit; ratio tamen conseroadae libertatis, qIas Semipelagianos potissimum impulit, ut negstam homini lapso neeessariam esse gratiam interiorem aJ hirtium fidei et salutis, Iocum habubat non mitius iu statu naturae innocentis. Ex hae caim gratiae praeve vie tis neeessitate, quam utpote gratuitam mereri non pos-
179쪽
Srimus, et sine qua actum salutarem iuxta catholieam doctrinam ponere non valemus, sal o licet ac distorto ratiocinio, tali pacto voluntatem non amplius liberam
CXLVII. Diees II. Semipelagiani docebant gratiam interiorem necessariam esse ad quodlibet bonum opus. Atqui initium fidei et salutis, desiderium illud et conatus , sunt opus bonum. Ergo docebant gratiam interiorem neeessariam esse ad initium fidei et salutis, ad desiderium et conatum. R. C. M. D. m. Est bonum opus in se, a parte rei, C' m. In mente et doctrina Semipelagianorum, N. m. Semipelagiani ne cogere nitar Lateri gratiam esse necessariam ad initium fidei et sa-1utis, hoc fidei initium, salutis desideriam et conatum , inter bona opera non computabant. Hinc Hilarius Epist. Qit. de Semipelagianis scribit: Neque enim alicui operigurationis eorum annumerandum Putant, exterrita et supplici voluntate unumquemque aegrotum Melle sanari. XLVIII. Dices III. Q aae fuerit mens Semipei gianorum circa gratiae necessitatem, omnium optime eonstare potest ex Authoribus Semipelagianis, qui scripta sua posteritati reliquere. Atqui ex illis constat, quod gratiaa necessitatem etiam ad initium fidei et salutis admiserint. Ergo. P. m. Cassianus Collat. III. cap. IV. ait: Ex Deo quidem est, quoties inspiratio quaedam immissa in cor nostrum, n0nnumquam etiam dormientes nos ad desiderium aeternae pilae et salutis exsuscitat , Deum que se I, et ejus inhaerere Praeces iis , COm saluberrima cohortatur. Faustus Rejensis Lib. II. de Gratia et Lib. arbitrio , cap. VI. primas partes tribuit gratiae, admisitque gratiam praevo uiontem at initiam fidei. Gennadius Presbrter Massilieasis Semipe
180쪽
gianus Lib. de Ecclesiast. Dogmatibus , cap. XXI. docat,
initium salutis nostrae Deo miserante nos habere r ut pero acquiescamus salutiferae invitationi, nostrae esse potestatis. R. O. M , quae universaliter vera nota est, cum pleramque haeretici Obscure loqui, et errore 3 suo Iob velare soleant. Et N. m. Ad Probat. R. singuIarem fuisse Cassiani opinionem, putantis interdam volantatem hominis praeveniri a gratia , at non semper et nee se Sario ; cum saepe homines inchoare salutem docuerit e Rsolis naturalibus liberi arbitrii viribus, ut conuetat ex Collatione XIII. cap. XI, et Cap. XIII. Faustus Rajensis doctrinam Catholicam in suis libri tradidi , Dis
quo Seini pelagianae haeresis accusatur, ut ostendimus, taum. LVII. et seq. Alii, qui Faci tum errasse contendunt, vjunt in monte Fausti praevenientem gratiam non internam laisse , sed tantum externam . nempe Evangelicae veritatis praedicationem. Gennadius probabilia; numquam fuit Sami pelagianus: aut si aliquando sciit,
saltem eo tempore quo libram illum conscripsit, errorem Semipelagianoruin exuerat; sententia enim citata optime Catholi eam dogma exprimit, egique omnino coa formis Capitulo LXV. arausicanae ll. Synodi. CXLIX. Dices II . Ipsae circumstautiae satis Ostendunt. litem Calliolicos inter et S mi pelagi unus no a pals-so de nece 3sitate, ,e i de natura gratiae. Ergo. P. Λ. s. Sami Pelagiani conten lebant, per gratiam praevenientem Iiberiam perimi arbitrium, satalem induci ,necessitatem, . at qae in desperationem au torporem homines impelli. At qai nisi dicatar ab Augustino pi P agoatatu sitisse necessitatem gratiae irrepudiabilis . prorsus incredibile est, Se ni pelagia abs tura elambi argumeato ago sat se. I i. S. Pro,Per Epist. a1 Auga,tia ara, Raae inter Aaga, ti-