장음표시 사용
151쪽
148 ARTICLLLS I. CONTROVERsIA I . IErgo. P. m. Homo sola malitia voluntatis posset resistere omnibus auxiliis, eaque inefficacia reddere. Ergo si talis homo nollet consentire, Deus frustra misereretur, quod tamen iuxta Augustinum fieri non potest. R. c. M. N. m. Ad probat. diversa est Theologorum responsio. Aliqui respondent I, dari respectu eujuslibet voluntatis creatae metaphysicam quamdam , ne vagnm necessitatem , ut aliquibus saltem auxiliis indeterminata sumptis , ex possihilibus infinitis , consentiat: hancque necessitatem landari putant immediate in essentiali su-Bordinatione ereaturae ad Deum , radicaliter autem in ipso Dei dominio, quod exigere videtur, ut potest tem habeat flectendI creaturam modo ei Proportionato , hoc visi, libero. Neque propterea ajunt, negessitatem hano obesse libertati creaturae ; tum quia aliquibus tantum auxiliis indeterminate acceptis consentire deberet, a parte rei autem cuilibet determinato auxilio dissentira posset: tum quia hoc ipso , quod omnia possibilia a Ailia neque sint ponenda, neque poni possint, nulla
inserretur necessitas consensus etiam quoad modum , cum neeessitas tota sundetur in omnibus auxiliis syu- categorematice infinitis, quae omnia cum numquam dari possint, numquam etiam existet metaphysica illa neeessitas completa et absoluta.
XXV. Alii respondent II, posse in alia provi
dentia dari creaturam, quae omnibus auxiliis indisserentibus resisteret: neque spectare ad dominium Dei. ut in omni providentia ab omni creatura obtineat 1 herum consensum, sed sufficere, quod illum obtinere possit per media necessitantia. Haec enim impotentia obtinendi a creatura consensum liberum per media i
disserentia , esset solum consequens Iderrinu Dei d
152쪽
dE REPUDIABILI MOTIONE GRATI E. 249eretum , quo creaturae voluit Iibertatem relinquere : sLeut Bou obest persectissimo dominio Dei, quod eloriam z0elestem nunc' negare non possit homini iustor quia nimirum est impotentia solam consequons liberrimum Dei decretum , quo promisit homini gloriam sub eon-dilione onerosa, si per bona opera se illa dignum reddat In hac vero providentia, seu praesenti rerum ordine, de quo solum loquitur Augustinus Quaest. II. ad Simplicianum, aiunt citati authores, non posse creaturam dari, quae licet posset dissentire potentia
anteeedente liberam suam determinationem a Deo praevisam, acta omnibus auxiliis esset dissensura ; iisque colligi volunt ex Scriptura , in qua Deus revelavit, quod corda voluntatesque hominum in sua habeat potestate, ut Prouerb. cap. XLI. cor regis ita manu Domini: quocumque νoluerit, inclinabit illud: Adoc quo implicite etiam revelavit, nullam ercaturam a se Pro Jaeendam in hac providentia, quae non sit aliquibus
saltem auxiliis consensura. Atque haec secauda respousio solida, expedita, ac paucioribus tricis obnoxia mihi ridetur. Hinc ad probat. Resp. D. A. Homo posset resistere omnibus auxiliis in alia providentia, C. A. In hac providentia, subdist. Potentia antecedente liberam
Suam delerminationem a Deo praevisam C. Potentia zonsequente , et ad actum reducenda, N. A. et Conseq. Si Deus praevidisset creaturam omnibus auxiliis rest inram , eam in hac providentia nou produxisset. Ergo impotentia ex parte creaturae resistendi actu omni basstuailiis, est mere consequens liberam exercitium oreaturae a Deo praevisum; consequenter nullam importat
nece35itatem autecedentem, et proprie talem,
153쪽
ARTIcΠLUS I. CONTROVERSIA Ra Sa XXVI. Dices II. S. Augustinus docet dari νε-ram ae determinatam necessitatem eonsentiendi gratiae. Ergo d et gratiam negessitantem. P. A. Lib. de Corrept. et Gratia, Cap. XII. scribit: Prima erat persEperantiae potestas, bcinum Posse non deserere ; nooissima erit perseuerantiae felicitas, bonum non posse deser re. Ergo juxta Augustinum , inter gratiam datam Adae. mo ad perseverandum in statu innocentiae, et eam quas num datur elaetis ad persevorandum in statu gratiae, id diserimen est, quod prior fuerit indisserens, posterior vero determinans sit , et necessitans. R. N. A. Ad probat. c. A. N. c. Acigustinas non laquitur de Perseuerautia electorum in hae mortali vita, sed do perseverantia Beatoram in altera vita seu de impeega-hilitate, qua beati fruuntur in coelis ; nam immediate ante vortia laudata scribit S. Doctor: Prima immo tallias erat posse non mori; n issima erla multo major, non Posse mori et Prima erat perseoerantIae potestas etc. clare itaque apparet, statum invocentiae non hic opponi statui natarae lapsae, in qcio Peeeamus , et morimur ; sed statui gloriae , in quo mors non erit amplius, et in quo eleoti erunt prorsus im- peccabiles. XXVII. Diees III. S. Augustinus docet, gratiam quae praedestinatis in hac vita conceditur, rep- diari ab illis non posse. Ergo. P. A. Lib. die Corrept. et Gratia , cap. XII. scribit r Stiboentum est igitur ivrmitati uoti inlatis humanae , ut diuina gratia in declinabiliter et insu 'erab liter ageretur ; et ideo, qua uis ins a, non tamen desceret, neque Myersitate aliqua pinceretur. R. N. A. Ad Probat. R. I. Ioca in
hano Augustini immutatam laisso a Baii disdipalis,
154쪽
BR REPUDIABILI MOTIONE GRATIAE. a x qui Lovaniensem Augustini editionem curarunt. Ut enim observat Scipio Masseius Hist. Theol. Lib. XII, prima libri hujus editio Basileae facta, quae proinde
tota e Man eriptis certissime desumpta est, Iegit inseparabiliter , non insuperabiliter : ita et secunda habet Basileensis , et Erasmiana, quae alia iterum, Veneta, Parisina se aliarumque Civitatum Manuscripta consa Iuit. Ita Iegit semper calvinus , in cuius rem vel maxime fuisset To insuperabiliter : et nulli bi hace vox hac in materia legitur usurpata ab Augustino. Verain quamvis transmitteretur, locum illum a Lovaniensibus corruptum non fulsse, Resp. II. N. C. Si ibi de gratia actuali sermo est, quod Jansentani et Caluini aut ,
contendunt perperam , ut in responsione III. ostendemus, sensus foret, hominem hae gratia roboratam a tentationibus superari, aut a via mandatorum Dei deuiis nare non posse , nisi ipse velit, eo fere mo lo , qao g. chrisostomus Hom. IV. m Genes. scribit: Adamante duriores nos fecit dioina gratia , atque omnino ine pugnabiles , Si selimus : minimo avium significat ut , quod insupe rabiI itas haeo sit gratiae intrinseoa st a
laeedens determination6m n tram, aut libertatis indisserentiae eversiva. Hano uerte insuperabilitatem nul-
tibi agnovit Augustinus, ut tum ex aliis innameris Iocis , tum ex Lih. II. contra litteras Petiliani, Cap, LXXXIV. patet: Si tibi ρrvouam quaestionem , quo modo Deus Pater attrahat ad Filium homines, quos in libero dimisit arbitrio, Jortassis eam di cile so-ἐuturus es. Quomodo enim attrahit, si dimittit ut quis quod uoluerit eligat Τ Et tamen utrumque perum est: sed intellectu hoc ρenetrare Pauci ualent. N quo dicas, etiam gratiam mere sufficientem tali modo in-
155쪽
', II ARTICULUS I. CONTROVERsIA II. fleelinabilem et insuperabilem dici posse, si nimirum Creatura velit. Quamvis enim gratiae pure sufficienti eonveniat illud insuperabiliter , et indeclinabiliter in se
su explicato, eidem tamen non convenit alterum ,
quod scilicet voluntas agatur per gratiam pure suffi-oientem : Ut diuina gratia indeclinabiliter et insupera biliter ageretur. Nam juxta phrasin Augusti uianam vo-
Iunias tune solum agitur a gratia, quando gratia est talis, ut reipsa essectum suum, et consemum volu tatis obtineat.
CXXVIII. Resp. III. ae praecipue , Augustinum ibi loqui de dono perseverantiae finalis, seu de ipsaeoniunctione mortis eum statu gratiae, vi cuius Deus ita ordinat ac disponit causas naturales , ut morseontIngat eo Ipso tempore , quo praedestinatus est in statu gratiae. IIoo vero finalis perseverantiao dono homo indeclinabiliter et insuperabilitor agitur, atque ad salutem perdueitur: tum quia in hominis potestate non est, ut non rapiatur tunc , quando est in gratia ,sive supposito stata gratiae: tum quia post mortem Pegeare amplius non potest , ac felicitate sua exeidere. Binc Augustinus infert, quod finalis perseverantia in statu naturae lapsae, et Fr Christam reparatae, sit speetale Dei donum , quod Iot im non habuisset ici statu innocentiae. In illa enim statu, cum homo morti obes Rius non fuisset , perseverantia non debebat Compleri per mortem , sed exigebat tantam omissionem cuiuslibet actus poceaminosi : contra in praesenti si tu finalis perseverantia in hono non tantum per OmiS-Sionem aetas peccaminosi, verum etiam por mortem habetur co tompore obitam, quo homo est in statu grωtiae. Ut autem mors tali tempore eontingat, vel non
156쪽
DE REPCDIABILI M0ΤIONE GRATIAE. 153eontigat, non est in in hominis potestate, sed in solius
Dei arbitrio positum, qui terribili quidem, sed iusto
deereto mortem reprobis immittit eo tempore, quo eR malit a sua in statu esse peccati; contra vero eX Peeu-
Iiari benevolentia et favore indebito praedestinatos rapit pro his circumstantiis , quibus eos in statu gratiae esse cognoscit. Quare Augustino non ibi sermo est de au- milio gratiae actualis , sed de dono perseverantiae fina- Iis dato electis in statu naturae lapsae, ut ipse Augustinus testatur Lib. de Dono Perseverantiae, Cap. VI , in quo querelas comprimit Presbyterorum Massiliensium librum de Correptione et Gratia carpentium, de quibus certior sactus fuerat ab Hilario. Haec igitur tota vis est et significatio vertiorum illorum indeclinabiliter , et insuperabiliter; quae non ad gratiam sunt reterenda, quasi gratia naturae infirmae indeclinabilis sit a voluntate; sed ad ultimam referenda sunt praedes imili hominis voluntatem, quatenus haec dono persevertiLtiae finalis munita atque firmata est; ideoque a iustῖ-tia declinare amplius non potest, neque ab adversitate ulla deinceps superari. Donata enim sibi finalis perseverantiae gratia, electi non amplius in via, sed in patria sunt, ubi nisi perseverantes esse non possutit.
CXXIX. Dices IV. Idem S. Doctor Lib. de eor-rcptione et Gratia , Cap. Viti. seribit: trudebia dicere etiam rogante Christo ne desceret Iides Petri , d fecturam fuisse si Petrus eam de ore potiusset hsc est, si eam usque in Inem perseverare noluisset quasi aliud Petrus ullo modo vellet, quam pro illo Christus rogasset ut pellet. - - - Quods rogauit ergo ne
fides ejus deficeret , quid aliud rogauit , nisi ut ham ret in fide liberrimam, foriissimam , inpictissima V,
157쪽
ab homine non potest, set ab illo consensum nee -- sario extorquet. H. N. C. Christo orante. ut Potro daretur gratia congrua , fieri non poterat ut non daretur: hao autem data, necessario consentiebat Petrus , ne eS-
Sitato nimirum consequente ; quippe quam ipso &cit i here consentio do gratiae , oui Potuisset non eousent Te, si voluisset. Potuisset igituτ Petrus indirecto face-- , ut haec gratia nec praevisa fuisset efficax et eo grua , et ne in his eiroumstantiis data ruisset CX X. Obiicitur II Discrimis gratiae medici natis et sanitatis. Iuxta Patres, praeeipue Augustinum, ingens datur discrimen inter gratiam modioinalem, quae ex ineritis Chri ti datur homini in statu naturiae lapsae . et inter grAtiam sanitatis quae data suit naturao inte- .srae et iunoc nil Atqui Aiserimen hoe in eo praecipuo undatur , quod gratia sanitatis pondeat a libero volu tatis nuta; inedicinalis vero non ita pendeat , quia li- herum hune nutum babero ampIias non potest volun tas , UtPote per Pec atam originalo omni indisserentia activa spoliata. Ergo. R. c. Μ. N m Medistinatis gratia multi, capitibus, iuxta Augustinuin, di fieri a gratia Nanuatis; ut non in eo, quod Protestantes et Ia
seu iani obtelidunt Dissert igitur I, quia gratia medime inalis ad Pussoverandam datur eleetis Propter merita Christi: Adamo vero in statu innoeentiae, juxta Augostinam, data fuit independenter a meritis Christi. II Gratia A laaio data ad Perse eerandum , laetioT erat pro Pter couiuactum tuto itatis donam , vi cujus immunise .ut a concupis Utiae motibus r contra medicinalis gratia , ob stugnam carnis adversus spiritam, non ita la ta est. 111. Gratia sanitata, Adamo coli ata vere quidem
158쪽
DE REPUDIABILI ΜOTIONE GRATIAE. ab sussciens ruit ad perseverandum, sed tamen inoongrua gratia vero medicinalis quae datur electis ad perseverin-dum , congrua est; quia datur illis quomodo aptum est
ut velint, et consentiant: unde nou solum Possunt vebis et consentire, sed etiam re ipsa volunt et consenti uiit.
IV. Gratia medicinalis , quae datur electis ad perseverandum , non solum est supernaturalis illustratio meu-tis ; sed etiam coele,tis delectatio indeliberata voluntatem afficiens et corroborans, qua fit ut pateat quod latebat , et suave fiat quod antea non delectabat. Contra gratia Adamo collata in stata innocentiae ad perseverandum , fuit tantum gratia illustrationis, et quidem incongrua, licet vere sufficiens. V. Gratia medicinalis, quia malis ex Peccato Adaini ortis medetur, ost pote tior gratia sanitatis: potentior est autem non propter vim voIuntatem irresistibiliter flectendi, ac necessitandi; sed quia volacitatem somnolentam excitat , iaceo tem erigit, infirmam sanat: qaia non solum ostendit bonam sa-eiendum , et malam vitaudam , sed otiam ad utramque vires efficacissimas suppeditat, voluntatem expilando et i clinando, quomodo ei congruit, ut invictissime velit. VI. Gratia Adamo data, fuit tantam adiutorium sine 'lao non posset permanere , et quocum permaneret, si vellet, in stata innocentiae: gTatia vero quao electis datae ad perseveraudam, est adjutorium quo, ina ipsa finalis Perseverantia , qua aceςyta non poMunt nau
O X. I. Dices I S Augcistinus gratiam sanitatis vocat adjutorium sine quo non, medicinalem vero Alit torium quo. Sed per adiatoriam sine quo non intelligit gratiam repudiabilem, et Per adjutorium quo gratia necessitatem. Ergo. P. m. Lib. de corrept. e. Grotia,
159쪽
156 ARTICULUS I. CONTROVERSIA II.
cap. XII. ita scribit S. Doetorr Primo itaque homlai, qui in eo bono, quo factus fuerat rectus, acceperat
POSse non Precare, ροsse non mori , posse ipsum bonum non deserere, datum est assiatorium Perseuerantiae , nora quo seret ut pers eraret, sed sine quo Per hiberum arb trium perseverare non Posset. Nunc vero Sanctis m regnum Dei Aer gratiam Dei Praedestinatis non tantum tabe adjutorium perseperantiae datur, sed tale ut eis Perseperantia Um donetur; non solum ut sine isto dono Perseo rantes esse non Possint, perum etiam ut Per hoc donum non nisi Perseuer res sint. Ergo per adiutorium sine quo
non in te ligit Augustinus gratiam repudiabilem, et Per adiutorium qiso gratiam neuessitantem. R. I. N. M. un versaliter sumptam. Non ibi laguitur Augustinus de qum Iibes gratia sanitatiς, et do Taalibet gratia medicinali; Sod solum gratiam datam Λdamo ad perseverandum in statu innocentiae opponit dono perseverantiae finalis dato electis in statu naturast lapsae: seu non loquitur ibi de gratia aetuati, sed de ipsa formali persevcrantia fiu Ii. Colligitar id manifesto I. ex verbis ipsius Augustini, qui is posita Castis. XΙΙ. doetrina, initio statim Capitis XlII. scribit: Haec de his loquor, qui Praedestinati sunt in regnum Dei. Paulo ante, nimirum CaP. X. ait: Quaeritur a nobis, quantum attinet ad hoc donum Dei, quod est in bono Perseperare usque in Anem , quid de ipso primo homine sentiamus, qui certe Sine ullo uitio factus est rectus. Et Lib. de Dono Persevera tiae , cap. VI. loquens de afurorio qu9, cuius me tionem fecerat Lib. do corrept. et Gratia, Cap. XII, scribit: De illa enim perseuerantia loquimur , qua Perseoeratur usque in Inem et quae si data est ; Per-geperstum est uaque in Inem; at autem non est Perse
160쪽
DE REPUDIABIM MOTI E c ΑΥΠΕ. 1 diceratum usque in sinem, non est data. II. Quia hoc' adiutoriam sine quo non numquam ab Augustino voca
tur ins iratio aut uocatio quibus tamen verbis alias S. Doctor utitur ad significandam gratiam actualem. III. S. Augustrius numquam dicit Adamum restitisse; aut vhjecisse hoc adiutorium; prouti tamen et Patres et Theologi loquuntur de gratia aut uali, cui homo noueonsentit. IV. Augustinus de hoc adjutorio si quo non Ioquens ea adhibet verba, quae gratiae : actuali milis modo convenire possund ; ait enim: Tale quine erat adjutorium , quod desereret cum uellet, et in quo permaneret si pellet. At quis umquam hominum dicet, Adamum potuisse in inspiratione , vel illustratione per-
. manere si voluisset . aut eam deserere potuisse , quae cX
hominis arbitrio non pendet, quod indeliberata sit Τ V. Non potuit ab Augustino per adjutorium quo ipsa gratia actualis intelligi, quam Deus praedestinatis largitur. Nam praeter insantes , qui post baptismum moriuntur,
Butequam Deum cognoscere et amare valeant, plures adii,
ti apoplexia aut lethargo oppressi aeternam adipiscuntur salutem, quin in ultimo illo articulo gratiae ae tua- Iis exeitantis sint capaces . Ergo duxta Augustinum Per auxilium quo non intelligitur qualiscamque gratia actualis , sed ipsa finalis perseverantia sive conjunctio
CXXXII. R. II. Nego etiam min. Ad. Probat. N. C. Quamvis daretar, quan tamen falsam essE superi Sostendimus, Augustinum per adjatorium quo intolli Te gratiam efficauem 'actuhlem, et per adjutorium sinee tea non gratiam sufficiantem; neutiquam tamen Seque Tetur , gratiam essteadem, quae homi tau ia statu natusa dipsae et reparatae 20adeditue ejus esse uaturae, ut lin,