장음표시 사용
201쪽
DE CONNEX. GRATIAE CUM ACTU SALUT. 199hatἰ quidem dici potuerunt , sed non electi: et non
jam simpliciter verum est. Igitur non miserentis Dei, sed solantis atque currentis est hominis : quoniam non potest effectus misericordiae Dei esse in hominis potestate , ut frustra ille misereatur, si homo nolit; quia si pellet etiam ipsorum misereri, Posset ita pocare , quomodo illis aptum esset, ut et moverentur, et intelligerent, et sequerentur. Verum est ergo, Mubii uocati, pauci electi. Illi enim electi, qui congruenter uocati : illi autem qui non congruebant neque con temperabantur vocationi. non electi , quia non securi , quamvis pocati. Item perum est, Non polentis neque currentis , sed miser entis est Dei: quia etiamsi multos vocet, eorum tamen miseretur, quos ita vocat, quomodo eis pocari aptum est . ut equo tur. Falsum est autem, siquis dicit, Igitur non miserentis sed polentis atque currentis est hominis : quia nullius Deus frustra miseretur ; cujus autem miseretur , fio eum pocat, quomodo scit ei congruere , ut pocantem non reuuat. Ergo Deus antequam decernat eonferre
gratiam , cognoscit prius per Solentiam conditionalium , an gratia illa hominis libertati congruat, sit quo tu his vel illis eircumstantiis accomodata ; ao demum hane apaam gratiam tribuere decernit, quae insallibiliter post
se consensum trahat, sub eouditione iam antea prae- visum. Atque hoe ipsissimum est Scientiae mediae systema, ab Augustino iam ante XIV. saecula usurpatum. quoad substantiam, quamvis Scientiae mediae nomen,
utpote arbitrarium , incognitum Illi fuerit. CLXXI. Neque dicas I., quod juxta Augustinum psa gratia faciat congruitatem in uno, non in alte-M ; facit ut unus hoc modo, alter albo modo an
202쪽
aoo ARTICULUS I. CONTROVERSIA Iit seclus sit. II. Authori talem librorum Augustini ad uisplicianum non magni hac in re esse momenti , quod Iibros illos initio sui Episcopatus ante Pelagianam Certationem scripserit. Nam ad I. R. haec omnino contra montem S. Augustini dici ; loquitur enim S. Doctor de una eademque gratia, quae uni est congrua , non item alteri: immediate ante laudata superius verba ait S. Doctor: An Jorte illi qui hoc modo uocati non con- Sentiunt , Possent alio modo pocati accomodare fidei poluntatem, iat et illud uerum sit, Multi uocati, μαuci electi; ut quamuis multi uno modo ςocati sint, tamen quia non omnes uno modo asecti sunt , illi soli sequantur pocationem, qui ei castiendae re riuntur idonei. Certe si Augustinus de illa congruitate i queretur , quae non eX contemperatione cum certa, quam in non nullis vocatis reperit, dispositiono coalescit, Sed quam sola gratia facit ; tibi multi uno et codem modo voeantur , ibi sicut unus vocationis modus, ita eadem esse deberet congruitas ex parte gra-.tiae. Ad U. R. authoritatem librorum Augustini ad Simplicianum maximi esse momenti. Ipse S. Augustinus lucubrationes suas ad Simpliciamim commendat in Libro de Prae test. SS. Cap. IV., ubi sic scribit: Nam si curassent Massilienses inuenissent istam quaestionem secundum peritatem diuinarum Scr*turarum s latam in primo libro duorum , quos ad beatae mem riue Simi icianum scripsi, Discoρum Mediolanensis Ecclesiae, Sancti Ambrosii Successorem, in ipso exordio Episcopatus mei. Nisi forte eos non noperunt: quod si ita est, facile ut nooerint. CLXX ll. Caeterum Auga tinus non in libris tam
tam ad simplicianum , sed alibi etiam me utem Suam
203쪽
DE CONNEX. GRATIAE CUM ACTU SALUT. usa elare aperuit. Lib. XII. do Civit. Dei , Cap. v I. scribit res eadem tentatione ambo mitentur, et tinus ei cedat atque consentiat. alter idem qui Derat, Persepe rei ; quid aliud apparet, nisi untim potuisse , alterum noluisse a castitate doscere Τ Unde nisi propria uoluntate, ubi eadem Derat in utroque corporis et animi Wjectio 3 Ubi advertendum , gratiam, quae hic re
speetu unius est efficax se si quidem ex natura sua esset infallibili ter connexa eum acta salutari, etiam si taram fuisse talem'respectu alterius: ponitur enim ab Augusticio utramque eadem tentatione Pulsari, eam dem utrumque habero gratiam , eamdem corporis et animi assectionem. Libro de Dono Perseverantiae , CaP.
XIV c noli dicit Augustinus Tyrios et Sidonios fuisse
convertendos Per gratiam natura sua cum actu salutam
ri connexam, qua Corozaitae caruerunt; sed Tyrios et Sidonios convertendos fuisso affirmat, si eadem gratia, quae Coro itis data est, data fuisset Tyriis et Sidoniis; quia eadem gratia, quaeirespecta Tyriorum suimet congrua, contemperataque ipsorum affectibus et dispositioni . congrua non fuit respecta Corozaitarum , qni aliter. erant assecti. Tum vero Massilienses , qui volebatilli ideo Deum his parvulis gratiam dare baptismi prae aliis , quia si super vixissent, praevisi fuerant naturaΙiter credituri, et post fidem gratiae eooperaturi, his verbis aggreditur: Ex quo astyaret , habere quosdam in ipso ingenio diuinum naturaliter munus intelligentiaei, quo moveantur ad fidem . si congrua suis mentibus uel audiunt Murba, vel signa conviciant: et tam n. i sic. mi ultiore judicio . a perditionis massa non sutit gratiaeisthaed 'stinatione discreti, nec ipsa
204쪽
Goa ARTICULUS I. coΝΤR0vERSIA IN. possent credere, si audirent utique talia uel uiderent. Quasi diceret: Non est satis Deum. praevidisse , qaid quisque esset acturas si hanc vel illam gratiam acciperet. Nisi enim Deus alii ore judicio deero verit ipsis dare eam gratiam, cui pracvisi suer aut cooperatari si duretur, nihil illos iuvabit praescientia honi. operis com ditionale futuri: sicut Tyrios non juvit haec praescientia , qua Dcus eos credituros , et poeuitentiam a Iuros praeviderat, si eas gratias accepissent, quas Coroia
tae increduli et impoenitentes acceperuul. Vide Haraopud Liuinum de Moer in Dissertat. de Mente S. Augastini Cap. I. et XVII. et Laurentium Atticotium Summae Augustinianae Parte V L. Quaest. II. Artio. VI
CLXXLII. I x his colligitur L . Augustiuum iuillis etiam libris, quos ullimis vitae suae annis CO scripsit , qualis certe est Liber de Dono Persarerantiae . . instilli bilem gratiae connexionem cum acta Salutari nota constituisse in motione necessitante, irresistibili ac prae- determinaute, nec in ipsa naturae gratiae, sed in infablihili proe eientia Dei, seu in Scientiai conditionalium ,
quam nos mediam diei mus. Cujus autem. limiseretiatc Deus γ sic eum Oocat, quomodo scit ei cong cxe, ut Nocantem non.reUuat, ait S. Augustinus ad Simplici auum, Quaest. II. Num. XIII. II. Inanem eMSe, ac veritati minima consentaneam illam adversariorum gloriationem , gratiam ex' natura sua infallibiliter tum ae tu salutari connexam, en ipsis doctrinae Augustinianae visceribus depromptam esse: contra vero intolerabilem esse' atque in se unitata eorum hominum a
daciam , qui systema nostrum de gratia efficaci, humauae superbiae argumentum, luxuriantis ingenii pa
tum Pelasiana tabe iustorum. aut restaurandis saltem
205쪽
BA CONNEX. GRATIAE CUM ACTU SALUT. 253 velagianorum ac Semipelagianorum erroribus aptissimum esse criminantur.
CLXXIV. Objieitur L locus Apostoli I. ad cor. Cap. Iv. v. 7. Quis enim te discernit 3 Quid autem habes, quod non accepisti Τ Si autem accepisti, i quid gloriaris quasi non acceperis 3 Ex quo id instruitur
argumentum. In nostro systemate homo semetipsam d seerneret. Atqui hoc manifeste repugnηt Apostolo. Ergo. P. M. Gratia iuxta nos de se est iudisserens , neque ex natura sua insallibiliter eonnexa est cum aeta salutari: si inultaneus vero Dei concursus eommunis est omnibus. Ergo voluntas semetipsam discernit. R. N. M. Discernere se in actu primo, est dare sibi aliquod a ilium antecedenter ad consensum absolutum, sea est dare sibi virtutem aliquam praeviam ad aetum, vi cuias possit se infallibiliter separare a male operantibus. Disce nere se in actu secundo, seu discretione seeuuda, est Ponere actam Prae pium , quem Potuisset omittere , aes ad illum eoncurrere. Homo non potest se diseernere in actu primo; quia quamvis praevideatur consensurus auxilio A, si illud daretur, eonsensus tamen hie eonditionate futurus non est eausa eur homini detur auxilium Λ , sed mere gratuito conceditur, atque ideireo datur, ut sequatur conSensus. Solus itaque Deus discaruit hominem in actu primo discretione physica, dando ipsi
auxilium praevisum congruum '. et diseretione morali; ex asseeta specialiter benevolo, eligendo uo danilo ereat urae auxi Iium congruum Prae incongruo. In aeta securi do discernit se homo, quia libere ac meritoris uociseatiti
gratiae, et actam ponit quem sinittere Mitasset: ita
206쪽
α64 ARTICt s I. CONTROVERSIA III. tamen, ut causa principalis huius discretionis in aetu
secundo sit ipse Deus, qui ad actionem salutarem concuserit non solum Per suam omnipotentiam, sed etiam per supernum auxilium congruum, a quo voluntas oreata habet vires ad salutariter operandum. Ad Probat. C. I. membrum Antecedentis , II Dis . Concursus Dei toneurrentis Per solam omnipotentiam, est communis omni-hus , C. A. Concursus Dei concurrentis per auxilium eongruum , N. A. et Cremess. Quamvis gratia ex natura
sua non sit connexa eum actu saIutari, eo lata tamen sub
directiono Scientiao mediae insallibiliter cum iso ooi- nectitur. Neque dieas : si collatio auxilii quod praevid tur eongruum , suffieit ad hoe ut Deus dicatur disce ero in actu primo consentientem, Deus in actu primo cliscernere etiam dicendus erit dissentientem, eo quo tipsi conferat auxilium praevisum ineongrixum e facit enim negatur illatum, I. Quia auxilium supernaturale non influit in dissensum , sed voluntatem ab eo potius remoret et II. Quia Deus non eonfori auxilium ineongruum, eoquod illud incongruirm fore praeviderit ;sed dissensum permittere tantum decernit, quem imp
CLXXV. Dices I. Iuxta nos fieri potest, ut m
duobus hominibus eodem modo tentatis, ot aequati gratia auxilio instruetis, unus victas det manus tentationi, alter eam generose repellat. Sed qui resistit tentationi , discernit semetipsum a Consentiente. Ergo. P. m. Αa ia tum gratiae est in ambobus neqIale. Ergo quod uum Tesistat tentationi, tribui non potest gratiae. Confrm. Ratio formalis, cor unus tentationi resistat, alter nota
resistat, alia iuxta nos assignari nequit , qaam quia onus vult, alter non vult. Ergo qui tentationi resistit , se ipsum discernit a non resisteale. R. c. M, qaa
207쪽
PE CONNEX. GRATIAE CCV A TU s L . nossetiam Angustinu admittit Lib. XII. do Civit. Dei, cap. VI. Et N. m. Discretio radicalis est a solo Deo qui uni dedit gratiam congruam, quem , si gratia illa daretur,
praevidit tentationi restiturum : discretio vero formalis, seu id per quod resistens forinaliter et immediate disce nitur Ia non resistente , est principaliter a gratia congrua, tamquam a causa superiori, principali, ao primas sibi vindicante in productione actus salutaris; atque ab ipsa etiam resistentis hominis voluntate, tamquamea a secundaria, Praeventa, corroborata, ne eonsensum salutarem ipsi gratiae debente. Ad Probat D. A. Auxilium in ambobus est aequale in ratione auxilii,
8eeundum entitatem suam sumpti, C. A. In ration 3 beneficii , N. A. et Conseq. Quamvis in dato ca v gratia in ratione auxilii sit aequalis; qui tamen 'tentationi res stit, habet gratiam simul cooperationis, et gratiam collatam clependenter a Seientia media de consensu, qua
tenus a Deo obtinet gratiam expressuram consensum s
lutarem r quibus omnibus caret alter. qui tentationi su cumbit. Ad Confirmat. C. A , quod ab Augustino etiam admittitur Lib. do Spiritu et littera, Cap. XXXIV. In omnibus misericordia ejus 'raeponit nos : consentire autem pocationi Dei, uel ab ea dissentire , sicut dixi, propriae soluntatis est. Et N. C. Quamvis qui tentati
In resistit, ideo resistat quis vult; si tamen a Deo vocatas nou fuisset, quomodo Deus se iobat ei congruere. ut vocantem non respuat absque dubio noluisset te utationi resistere. Ergo prima ratio, cur vietas manus tentationi non dederit, fuit gratia congrua. . o lici Κ VI. Cautorum ut infirmitas argumenti ea Paulino textu petiti manifeste deprehendatur, observo iuxta patronos gratiae intri eod efficacis, praeternesiduos, tum Alamo aute lapsam, tara etiam Angelis
208쪽
2ος gratiam suisse collatam, non ex natura sua conneXam tum actu salutari, sed indifferontem; non auxilium quo, sed auxilium sine quo non : neque tamen idcirco dicero possunt adversarii, Augelos honos non a Deo, sed a se ipsis discretos fuisse a massa rebellium Angelo Tum . nisi a doctrina Patrum recedere velint. ce a te de
Angelis honis scribit S. Augustinus Lib. XI. de Civit. Dei, cap. X lx. Solus quipye ille ista discernere ρο- tuit , qui potuit etiam Priusquam caderent praescire
casuros , et lumine priratos veritatis in tenebrosa suρembia remansuros. Et Enarratione in Psalm. XXXII. Semmoue III. Ergone Iorte de coelis quaereres, cum audires, Misericordia Dei plena est terra 3 Audi: quia Domino et coeli iudigent: Verbo Domini coeli solidati
sunt. Num non a se sibi solida mentum I erunt. - - Πon habuerunt aliquid ex se , gi tamquam suntomen tum a Domino per ρerunt. Spiritu enim oris ejus non Fars, sed omnis sirtus eorum. S. Anselmus Lib. de casu diaboli, cap. I. qauerens, an illat Apostoli, Quid habes , quod non accepisti Z dicatur de hominibus tam tum , an etiam de Angelis , respondet. Nulla creatura habet aliquid a se. Qui enim se ipsum non habet, quo modo habet a se aliquid : S. Beruardas Lib. de Gratia et Lib. arbitrio ait: Superioribus spiritibus datum rat sine ρeccato et miseria perdurare. Adae autem absque his quidem esse : sed non etiam permanere. Ergo ipsi adversarii fateri coguntur; quod gratia de Seiudisserens non impediat, quo minus Deus creaturam
1 CLXXVII. Dices II. Homo iuxta nos potest e gratia sufficeiae facere congrua. n. Ergo homo Se ipsum discernit. R. D. A. Potest e gratia sufficieate lactae cou-
209쪽
DE CONNEX. GRATIAE CUR Ac TU SALD T. gruam , facta suppositione, quud Deus liberaliter illi offerat v. g. auxiliam Λ, C. A. Hac suppositione non sa-cta , N. A. et conva, Non est in potestate et arbitrio hominis habere Matiam simpliciter , et multo minus habere gratiam, quae Prax videtur efficax. Supposito autem quod Deus liberaliter illi osserat auxilium A, potest homo consentiundo illi auxilio terminare Scientiam mediam
de comensu , et tunc illa gratia praevideretur esse con- grua , atque insilli biliter: ponnexa curat acta salatariI At vero ex uo finiuime sequitur. , quod homo se ipsum discernat; consentire enim numquam potest Deo vocamii , nisi gratia supernaturalis praeveniat, corroboret , adjuvet r neq .umquam homo aetam salutarem eliciet, nisi Deus eum vocet quomodo scit ei congruere ut voeante in non re punt; quod . ex solo Dei beneplacito pendet. CLXXVIII. Diees III. Homo iuxta nos potest sis cereή ut Deus conserat illi auxili qui A. per decretum prauis finitivum potius L quam permissivum. Ergo e SuDeiente gratia potest sacere congruam. Re,p. Ut prius. Homo simplicit.x. sacere non potest, .ut Deus conserat
illi ri g. auxilium Al, quod tamen auxilium n ess
rioi requiritur ad decretum benevolum. Ergo nulla facta suppositio , quod Deus velit dare auxilium A ,: homo non potest obtinere decretum benevolam , quod est SP ei alis gratia: sacta autem suppositione , quod Deus zOuserat auxilium A, potest homo terminare Seientiam mediam de consensu ; sic lae auxilium A praevideretur eo gruum , conferret arque per decretum, non permiss1 um, sed praede finitivum , ae specialiter benevolam. CLXXlX. Dices IV. Diseretio conseatientis a dissentiente repeti in nostro systemate non potest a gratia.
00ΠSrua, quae coasertur in ejusmodi circumstantiis, ita
210쪽
quibus praevidetur conjungenda cum consensu. Ergom,etitur ab ipsa creatura. P. A: Quod uous gratiae com sentiat, alter dissentiat, non petast a circumstantiis. Ergo non pendet a gratia congrua in his circumstantiis collata. R. N. A. Ad ρrobat. C. A. N. C , et retor Iaeo argumentum. Quod ignis urat, non pendet ab applicationa. Ergo neque ab igne applicato Τ Gratia congruitatem suam cuntingentem et impedi bilem formalithr a se ipsa habet. et praesuppositis quibusdam circumstantiis extrinshcis', atque interna habitudiDe voluntatis, quae frint respectu gratiae congruae para conditio sine qua non, sicat applicatio respeetu ignis. Ergo quamvis consensus salutaris non pendeat a circumstantiis , qme nubium exerecne influxum in asitum salutarem , pendet tamen a gratia, quam Deus praevidit in his eireumstantiis obtenturam 'esse tonsensum. .i
CLXXX. Dires V . Quod commune est bonis et
malis, non discernit consentientem a di sentiente. Atqui gratia ex natura sua indisserens iuxta nos est comm ius bonis et malis. - Ergo gratia ex natura sua indisnrens non discernit eoosent entem a dissentionte ..P. M. I. .
Authoritate S. Augustini, qui Lih. de Praedestinatio-- ne Sanctorum, Cap. scribit: Numqιιid ρer haec dona quae t Omnibus communia sunt hominibus , discer nnntur homines ab hominibus 8 Il. paritato. Quamvis homities indigeant equo ad iter celeriter perugendum , remiς ad remigandum, armiη ad pugnandum ; i tamen dao in his pares sint, et nihilominus unas alteri praevaleat, ia non aliaude repeti potest . quam exiipsius
iudustria et . conatu. Ergo u pari, quamvis gratia sit ne e satia ad 5.ilutariter agendum ; quod tamen unus gramaiae zonsentiat, alter disseutiat, id repeti non poteat