장음표시 사용
231쪽
DE EXIsTEMIA GRAUAE SUFFIC1ENTIS. tiastibus, secundum praesentes quas habent pires, sunt impossibilia : ne: deest illis gratia, qua possibilia fant. Atqui gratia, qua praecepta Dei possibilia fiunt, nee
tamen observantur', Est gratia mere, sed vere tamen
sufficiens. Ergo de fide est dari gratia .n mere , sed vere sufficientem in statu naturae lapsae. Alexander VIII. anno 169o. die VI l. Decembris damnavit propositi nem hanc , inter proscriptas ordine sextam : Gratia sui ciens statui nostro non tam utilis , quam Perri ciosa est, sic ut proinde merito possimus petere : Agratia sussciente libera nos Domine. ClI. Prob. IV. Auth0ritale S. Augustini qiit
innumeris pene locis veritatem hanc inculeat. I ih. I. ad S impliciamini, Quaest. II. ait : Noluit ergo Esau , et non cucurrit: sed et si uoluisset et cucurrisset, Dei adjutorio pervenisset, qui ei etiam velle et currere Mocando Praestaret, nisi pocatione contempta reyrobus feret. Ergo potuit Esau currere, si volaisset, Si vocationem non contempsisset. Ergo gratiae obstitit; non e ficaci, quae a nullo duro corio respuitur : ergo mere , sed tamen vere suffieienti, sine qua currere utique non
potuisset. Idem Lib. LX XIlI. Q liuestionum, Quaestione LXVIII. scribit: Ad illam coenam . quam Deus dicit in Evangelio ma ρ ara tam , nec omnes qui vocati sunt ρenire potuerunt , neque illi qui Menerunt, Menire Possent , nisi Mocarentur. Itaque nec illi debent sibi tribuere qui uenerunt; quia pocati cenerunt ; nec illi qui noluerunt uenire , debent alteri tribuere, sed tantum sibi; quoniam ut oenirent , oocati erant in li-
hera poluntato. yrocacis ergo ante meritum poluntatem
veratur. Pro 'terea et si quisquin sibi tribuit quod penit vocatus, non sibi potest tribuere qaod cathu
232쪽
M. ARTICULU8 I. CONUO MIA VI. est. Qui autem Mocatus non venit, sicut non habuismeritum praemii ut uocaretur, sic inchoat meritum Aurelicti, cum νοcatu s Menire neglexerit. Atqui nisi voeatio fuisset sufficiens, qui non venerunt, non sibi sed alteri tribuere possent ad deberent, quod non ve nirent. Ergo qui non venerunt, habuerunt gratiam internam, supernaturalem; non efficacem, vere tamen sufficientem , qua adiuti potuissent vonire , si v I uissent, si Deum v autem non sprevissent. Lib. de Natura et Gratia , cap. LxVH. scribit: Recte fortasse quererentur, si erroris et libidinis nullus hominum pictor existeret: cum sero Deas ubique sit praesens , qui multis modis per creaturam sibi Domino sempientem aὐersum uocet, doceat credentem, consoletur sperantem , diligentem adhortetur , conantem aluoet ,
exaudiat depreeantem ; non tibi deputatur ad cu am, quod invitus ignoras, sed quod negligis quaerere quod
ignoras; neque iuud quod pulneratia membra nυn cObligis . sed quod polentem sanare contemnis. Ergo, teste Augustino, nesIius roboris est excusatio peccat ris ; quia Deus illi suffieientia concedit gratiae suae auxilia, quibus sanaretur, si volentem sanare non coutemneret. Enarratione in P ali. XCI. ait: Si Satanas loqueretur , et taceret Dcus, haberes unde te ex-
aed nec Deus cessat admonere bon. m. Serm. XLVI. alias XI. de vel his Apostoli, cap. I. Adoremus eum , Fratres , et ploremus ante Dominum , qui Iecit nos et non enim it, et deserit: non enim curavit Iacere ,
et non curiat custodire. Utique non Potest non curure quos Iccit. Lib. II. de Serui. Do,ia inI In monte,
233쪽
tarimen tilio modo ratiocinari potest, in cuius conscie tia non loquatur Deus. Enarratione I. in Psal. XVHI. Cum Verbum caro Iactum est, et habitauit in nobis momialitatem nostram suscjiens , non ρermisit ullum momaulium excusare se de umbra mortis , et imam Pen trauit Verbi calor. Lib. de natura et Gratia, Cap.
- LXlX. Eo quive Uso quo firmissitne creditur, Deum justum ac bonum impossibilia non potuisse Praecipere ;hinc admonemur, et in Dialibus Fid agamus, et indusialibus quid petamus. Et Lib. de Gratia et Libero
arbitrio, cap. IV. Homo ergo tu tur, ne Sine causa poluntati ejus iubeatur. Profecto caecus sit oportet , qui ab Augustino gratiam susscientem negatam
Disse asserit. CCIII. Prob. V. Evertendo fundamenta Iansenia norum. Ex una parte Deus vult omnes homines salvos fieri, et Christus ex sincero salutis omniam desi terio pro omnibus mortuus est, ut ostendimus Tom. I. Num.
CCCLVIII. et sequentibus: ex ditera parte datur etiam in statu naturae Iapsae 1lhqrtas indifferentiae: Tomo IV. Artio. IV. controversia I. et IV. neque motio gratiae est irrepudiabilis , ut paulo aute ostendimas diam. CXVI. et sm. Ergo etiam in statu naturae Iapsin datur gratia mere quidem , sed vere sum ires. IV. Prob. VI. Ex sequelis sane horrendis, quae ex Iansentano Arstemate legitime deducuntur. Nam I. Deus non peceatoribus modo, sed iustis etiam, amicis suis , antequam ab illis deseratur, praeeiperet impos,i-hilia , quae nullo modo praestari ab ipsis possent. Est enim impossibile impossibilitato non morali tantum, sed etiam phy ica , ut homo gratia sufficiente destit tus , salatariter detestetur peccata sua, et coalitorem
234쪽
a3a ARTICULUs I. CONTROVERAIA Iv. suum supernaturali am e prosequatur e sicut impossi-hile est, ut homo amputatis pedibus currat. Atqui ho Infinitae Dei bonitati repugnat; crudelem enim sapit tyrannidem in terreno etiam Principe non serendam. Ergo. II. Si omnis gratia, quam Deus hominibus co
fert , seret efficax, oinnemque enectum obtineret, o jus hic et nunc relative est capax: neque in potestate hominis esset plures a Deo et efficaciores obtinere gratias , ut Iangeni tae contendunt, sequitur neminem po se plura bona opera facere, quam actu faciat, nequo persectius cooperari posse auxiliis divinae gratiae, quam de facto cooperetur. Atqui hoc repagnat omniam fidolium , et piorum hominum sensui, qui se aecuSare so lent de omissioue multorum honorum operum , et uegligentiam ae socordiam suam in sequendis divinis inspirationibus deplorant. Iu . Si nulla datur gratia sus Diens , apertissima via sternitur at omnia flagitia , et summam vitae licentiam: quantumcumque enim h mo de sua sollicitus sit salute , illul in impe libi- Iiter et inevitabiliter aget, ad quod a dei latione relative victriae determinabitur, quia potentiam habeat vel proxime vel remoto in illis circum;tantiis safficientem ad cohibendos pravos animi motus. Ut quid ergo
frustra se fatiget . aut de sua salute sollicitus vivat 3IV. Sublata esset omnis sp/s christiana; merito enim cuillhet limendum esset, ne ex eorum numero Sit, quos Deus ex solo suo henopiae ito aeternis inserorum cruci tibus destinavit, quibus intensiorem delectationem e Oe-Iestem denegat, studi qua tamea omnino impossibila
est e u no peccatoriam emergere, a at tentationi resist
ze. Quo posito, abi aachoram quis figet, aut acido firmatu spem salutis coucipiet 3 V. Sequerelar, omnes
235쪽
quotqaot damnantur , citra culpam suam damnari , eo quod denegatum ' fuerit cis auxilium ad vitaniam peccatum , atque a s agendam poenitentiam sufficien : de serti antea. quam ipsi Deum peccando desererent ; qai tamen, teste Apostolo , vult omnes bomines salvos fieri, et ad agnitionem veritatis venire. Hae profecto sequelae - tam absonae, impiae et crudeles sunt, ut absque hor- v rore audiri nequeant. ii
CCV. Objicitur L Authoritas Seripturarum. Isai ne
cap. LV. ait Deus: Sic enit perbum meum, quod egredietur de ore meo non reperietur ad me paciatim, sed faciet quaecumque potui, et prosperabitur in his, ad quae misi illud. Ergo omnis gratia Dei est efficax, adeoque non datur gratia mero sufficiens. II. Ad Rom. Cap. IX. dicitur : Igitur non polentis neque currentis, sed miserentis est Dei. Ergo non datur gratia suffieiens. P. c. Si daretur gratia sufficiens, cui homo consentiens uheriorem, nempe gratiam operis impetraret, opus Salutare non esset Dei miserentis , sed hominis volentis et currentis. Ergo. III. Ad Rom. Cap. IX. v. I9. ait Apo stolus : Voluntati ejus quis resistit 3 Ergo gratia sus ciens non datur. P. C. Quando Deus homini dat suam gratiam, vult ut agat houum salutare. Ergo quando homo gratiam accipit a Deo, semper agit bonum salutare, quia voluntati Dei resistere nequit. Atqui peccator non agit bonum salutare. Ergo gratiam a Deo non accipit. IV. Joamnis Cap. VI. ait Christas: omnis qui audiuit a Patre, et d2dicit, cenit ad me. Ergo qui non venit ad Christum, neque didicit, neque audivit a Patre coelesti, id
236쪽
est, nulIa adiuvatur gratia : nam audire a Patre, est verbum Dei per interciam illustrationem percipere; diseere vero est credere , et doctrinam amplecti. R. ad I. c. A. N. C. Sermo ibi non est de gratia actuali, sed de Me sia , et redemptione humani generis, at S. Hieronymus, s. cyrillus , aliique Interpretes Iocum illum exponunt, et ipse contextus. indicat. Quod si etiam de gratia actua-
li loeos ille intelligatur, non tamen de qualibet gratiaici dictum est a Deo, sed de emeaei tantum. Praeterea ipsa etiam gratia sussiciens numquam omni essectu caret , aut redit vacua ; manifestat enim divinam miseri .eordiam , providentiam , ae sinceram salvandi omnes v Iuntatem : εxcitat hominem ad saciendum quod potest, et petendum quod Ron potest: cupiditalam minuit, et
ardorem concupiscentiae temperat, ut voluntas resister
Po,,it, quamvi, ex propri i malitia nolit resistere. Ad II. c. Λ. N. C. Ad probat. N. A. Homo, cui confertur gratia orationis. impetrore non potest gratiam operis solis naturae virIbas, sed per gratiam liberaliter et gratis a Deo conce sam roborari et adjuvari debet. Ergo honum
opus inagis a L eo per gratiam est, quam a voluntate Per conuitam eι coia,eubum; quia siue gratia veluntas, neu visu.ra i , nec uon,entire poteSt. A l Ill. Pi. C. Ad probat. D. A. , ut ι ii .enper voluntate sineera, sed non
absolute, ii est, id ,erio , quantum est in se, des derat. C. A. vult id semper voluntato absolata et eruficaci, N. A. et conseq. Volancas Dei disjunutive tendit; vult emaa Deus ut homicies gratiae cooperentur, τροlut in suppliciis expectantur potestutem eius, cuius in donis miseriourdiam contempserunt: atque ideo voluntas
Dei semper invicta est. et impletur; quia qui noluerunt tacere voluntatem Dei, qua eos voluit liberare, facere gis
237쪽
BE UISTENTIA GRATIAE SUFFICIENTIS. x35 grvitur et implere consequentem, qua eos justissime vult damnare. Ad IV. N. C. Ex illo antecedente inferri non potest, quod qui ad Christum non venit, neutrum ha-huerit , id est, quod nequa audiverit , neque didicerita Ρatra, sed tantum quod non habuerit utramque simul. Iam vero qui gratiam habet mere sufficientem, audivit quidem a Patre , quia gratiam accipit intellegias et voIuntatis; at non didicit, quia ex propria malitia gratiae non cooperat ar, et inspirationi divinae resistit. CVI. Dices. Saltem gratia sufficiens nulli bi reperitur in Scripturis, aut Veterum Patrum libris. Ergo c-mentum est recentiorum Theologorum. B. D. A. Nomens ratiae sufficientis non reperitur, C. A. Res per nomen significata , N. A. ot Conseq. Ecclesia iustis de causis Plura consecravit vocabula, quae tantum quoad rem significatam eontinentur in Sotipturis, ut patet in voci-hus Consubstantialis . Unio hyρostatica, Delaara eta. Eine post exortos novos errores Lutheri, Calvini, et Ianaenii, a Doctoribus catholicis gratiae sufficientis nomen usurpari coeptum est, ut Catholicam et antiquissimam doctrinam de Gratia contra novitios errores propugnarent. Veruis Iansoniani, qui in matertiue Theologicis, et re-hus ad fi dem pertinentibas novas vostos Oxcternutar tu Verbo Dot scripto non contentas, magnam apud noὴ gra
tiam inibunt, si ostendori ut quonam Scripturarum divi- nuram libro, capite, vorsa, haee voeabula legantur, Gratia neces uans, irresistibilis . Delectatio relative superior , Gratia parva Mnsentana.
CCVII. Objicitur II. Authoritas S. Angustini. I.
S. Doctor Lib. de Praedest. SS. Cap. V1ll. ait, eos qui non credunt, foris tantum audire, non intus. Ergo qui autum salutare in non eliciunt, non habent graιiam
238쪽
236ARTIcΠLUS I. cosmoVmsIA IV. interiorem. II. Eodem libro et capite expendens ea 6 ha Christi, omnis qui audioit a Patre, et didicit, o nit ad me , seribit Augustinus : Quid est nisi nullus lest , qui audiat a Patre et discat, et non peniat ad me Τ Si enim omnis qui audiuit a Patre et didicit , oenit : pro ecto omnis qui non penit, non audioit a Patre , nec didicit : nam si audisset et didicisset, veniret. N que enim ullus audioit et didicit, et non penit. Ergo qui non venerunt, non didicerunt, idest, gratia erant destituti. III. Lib. de Gratia et Libero arbitrio , cap. XVII. Qui ergo vult facere Dei mandatum, et non potest, iam quidem habet poluntatem bonam , sed a
huc parvam et inualidam : Poterit autem , cum magnam habuerit et robustam. Dsam charitatem Ostolus Petrus nondum habuit, quando timore Dominum ternegauit. Et tamen quamvis Paroa et imρerfecta, non deerat, quando diciliat Domino, Animam meam Pro te ponam : Putabat enim se posse, quod se pel sentiebat. Ergo qui peccant non habent gratiam vero sufficientem. IV. Lib. I. ad Simplicianum, Quaest. v. Ad alios pero pocatio quidem peroenit; sed quia talis fuit , qua moperi non possent, ut eam cvere uti essent , oocati uuidem dici potuerunt, sed non electi. Et Lib. VIII. Conseqs. Cap. V. Voluntas nopa non dum erat idonea ad siserandam priorem petustate roboratam. Sed gratia, quae volatitatem idoneam noureddit, eamque movere non potest, non est vere Sus
ficiens. Ergo V. Lih. de Corrept. et Gratia, Cap. XI. fatetur, gratiam sufficientem non amplius dari in poen a peccati originuliq , ait enim : Si hoc a Sutorium pel Angelo ςel homini, cum primum facti sunt , de fuisset , --- non utique εua culpa cecidissent.
239쪽
DE EXISTENTIA GRATIAE SUFFICIENTIS. α3σNunc autem, quibus deest tale afutorium iam ρο
na Peccati est : quibus autem datur , secundum gratiam datiar , non secundum debitum. VI. Iuxta Augustinum gratia in stata naturae lapsae debet esset potentior; quia debet per eam vinci concupiscentia, quae nulla faisset in statu naturae integreae. Ergo in statu nati rae lapsae gratia semper debet esse efficax, nee satis est gratia mere sufficiens, quae etiam requirebatur ante Iapsum. P. A. Lib. de Corrept. et
Gratia , cap. XI. scribit: Haec prima est gratia . quae data est primo Adam : sed hac potentior est in secundo Adam. Prima est enim qua sit ut habeat homo iustitiam si celit: secunda ergo plus PoteSt,
qua etiam sit ut velit, et tantum pelit, tantoque ardore diligat, ut carnis poluntatem contraria concupiscentem Uoluntate spiritus ςincat. CCVIll. Resp. ad I., eos qui non credunt , foris lautum audire, non quantum ad sufficientiam gratiae , quasi nullam interiorem gratiam haberent ad credendum ; sed foris audire quantum a i effectum, quia non magis Credunt, quam si foris dumtaxat audirent. Ad II. N. C. Qui non venerunt ad Christum , non didic runt equidem a Patre Sucundum gratiam efficientem, didicerunt tamen secundum gratiam Sufficientem quae intus eos movebat , licet frustra , propter cordis duritiem. Hinc non audivisse dicuntur eo Sensu, quo inobediens et durae cervicis servus non audire dicitur herum praecipientem. Ad lIl. N. C. Ex textu illo hoc unum merito in serri potest, non Semper adesse Potentiam immediatam et proximam bene operaudi , v. vincendi graves tentationes ; sed remotam dumtaxat cimediatam, per orationem sollicet, qua homo uberio-
240쪽
ARTICULUS I. CONTROVERSIA IV. ra semper Dei auxilia impetrare potest, et potentiam
proximam bene operandi. Certe si Petrus iuxta mon, tum Christi vigilasset et orasset, tentationi non sum euhuisset. Ad IV. Verba illa, Moseri non possunt, fiagnificant tantum impotentiam consequentem, ortam e Reo , quia illorum vocatio praevisa fuit incongrua ob refractariam ipsorum voluntatem. Haue ipsam responsionem assignat Augustinus Tract. Llu. in Ioannem, explicans illud Ioan . Lap. XII. Propterea non Poterant credere , quia iterum dixit Isaias etc. Ait enim: Quare non poterant, Si a me quaeratur, cito respondeo, quia nolebant: malam qui ne eorum soluntatem Praepidit Deus, et per Prophetam praenunciaςit. PosterioriteAtti ex Lih. Vli I. consessionum petito significat Αα-gristinus defuisse si hi tunc temporis gratiam efficacem ,
qua actu superaret, Non vero gratiam sufficientem, qua posset superare depravatam voluntatem. Ad V. N.A. Per adjutorium illud , quod in poenam peccati denegatur , non Intelligit Augustinus gratiam simpliciter sufficientem , sed proxime sufficientem, qaae dat fac re posse, qualem in selicissimo illo primae innocentiaostatu habuit Adamus, in quo uultum erat appetitus inferioris cum ratione certamen. Hane potentiam . non re
molam , quam nemini denegat, sed proximam tantum. ait S. Doctiar aliquibus non dari tu poenam peccati , aliis misericorditer coucedi. Quibus autem datur , sin Cundiam gratiam datur, non secundum debitum. Ergo juxta Augustinum in stata naturae Iapsae datur gratiavere et proxime sufficiens absque effectu. Ad VI. N. C. Gratia medicinalis, quamvis mere sufficiens, potentior est gratia sanitatis, quia voluntatem somnolentam et pigram excitat, movet, roborat ι quod in statu