장음표시 사용
251쪽
DE EXISTENTIA GRATIAE SUFFIcIENTIS. a Deonserendo nullum homini praestat benefietum. P. c. In cieatis stare non potest beneficium eum Praesciea. Ita damni. Ergo neque in Deo. P. m. II. Id, quod non habere esset nobis longe melius, non est benest-cium. Sed longe melius esset notiis non habere nax, Iium pure sufficiens. Ergo auxilium pure sufficiens non eti beneficium. Cori/rm. Possumus prudenter petere a Deo, ut nobis non conferat auxilium Pure suseficiens. Ergo istud non est beneficium, quia gratiam nemo Prudenter deprecatur. R. I, retorquendo argume
tum in gratiam Alamo innocenti collatam, quae ipsis
Jansentanis latentibus, fuit mere suffieiens, et verum Dei beneficium. B. II. c. M. D. m. Gratia mere su D ficiens specificative sumpta, non est beneficium Dei, N. m. Reduplicative sumpta, Proat involvit ad supponit abusum divinae gratiae, C. m. et N. C. Ad I. Pr Bat. c. A. N. c. Deus est vere beneficas erga hominem , quia illi consert mediam aptissimam ad salutem, Iicet praevideat ex malitia abutentis secuturum ess clamnum, quod Deus impedire non tenetur. Ad hajaso probat. D. A. Si damnam illud sit directe vel indirecto voluntarium conferenti beneficiam , C. A. Si nec directe nee indirecte sit voluntaria , N. A. et Coa eq. Deus neque intendit dissensum, ne lae illo delectatur, aut eum tenetur impedire: hinc damnam , qtio .l resistendo gratiae sibimet ipsi infert Peccator, uessae directe neque indirecte Deo voluntarium est. Ad II. Probat. D. M. Id non est beneficium , qaod uouhabere esset optabilias, si tale Sit per suam untitatem, ut melius sit ipso carere, G. M. Si tau Sit praecise e culpa abutentis, N. M; secas omnia boaa naturalia,
252쪽
a ete. noti esscat: heneficia Dei respeetu reproboram. Et sic dist. minore, N. C. Ad confirm. D. A. Ut non eonserat nobis auxilium parc sufficicns, spectata tautum entilato ipsius, N. A. Spectato ipsius ab usu, et inefficaeia , sive ne conserat nobis auxilium pure suDeiens reduplicative sumPium . C. A. D. C. Ergo gratia mere fassiciens denominative sumpta noci est beneficium, N. C. Beduplicative sumpta, C. Conseq.
CCLVIII. Dices L Illud voeari non potest ben fidium Dei, quod nemini lieet a Deo petere , aut pro illo obtento gratias agere. Atqui talis est gratia pure
sufficiens. Ergo. R. C. M. D. m. Talis est gratia puro sufficiens specificativo accepta, N. m. Reduplicative, C. m. ιNemo mentis compos petere a Deo potest gratiam insultibiliter connexam cum di sensu , seu gratiam puro suffosentem reduplicative sumptum e sic enim considerata, non est Dei beneficium, sed hominis libertate sua ah utentis maleficium. Prudentia itaque, et propriae salutis studium a nobis exigunt, ut gratias petamus a Deo ἐσcaoes , quibus nos coopera uros praevidet, et gratiam operis proxime stimulentem ad salutem cons a quendam enixe flagitemus ut non tantum possimus, sed inlimus o laur auxiliis it m liberali mana concessis
strenue i 1 rem nostram uti. i .
CCXIX. Dices II. Dhus interdam conseri gratiam mme sufficientem in 'poenam peccati praecedentis. Ergo gratia more sufficiens non hami rationem heneficii, sed poenae.'Conuima illa gritia non est benefigium , cui nemo potest cooperari.' Gliς est gratia mure suffi-ficiens. Ereo. R. D. A. Ita ut Deus hominem puniat praecise per hoc , viod conserat hano gratiam , quam
praevidet sors iuefficacem , 'm. E. Per hos, quod nou
253쪽
DE EXISTENTIA GRATIAE SUFFICIENTIS. assaeonserat aliam, qtiam praevidet fore effieacem si clareatur, et quam alias coutulisset, Si homo usu peccasset, C. A. Et D. c. Ergo gratia mero sufficiens secundumentitatem suam Spectata non habet rationem Maesiuit, N. C. Reduplicativo oonsiderata, et quatenus substita, tur a Deo gratiae efficaci, quam alias concessisset Deus , nunc autem denegat tu Poenam peccati praecedentis, C. Conseq. Ad confirm. D. M. cai nemo PO-test cooperari ob desectum virtutis, et potentia auteeg- dente , C. M. Cui nemo potest cooperari ob abusum propriae libertatis, et potentia consequente, N. III. et D. m. Talis est gratia mere sufficiens specificativa sumpta , Ν. m. Reduplicative sumpta, ob malitiosam resistentiam voluntatis, qua posita fieri non missi potentia consequente ut homo gratiae cooperetur , c. m. Et P. C. Eadem responsio datur adversariis , si contenda at, gratiam mere sufficientem obesse magis quam
Prodesse, eoquod homines reddat graviori supplicio dignos. Entitas enim gratiae secundum se spectata semper prodest, eoquod Sem Per veram potentiam vel proximam vel remotam conserat eliciendi actam salutarem.
Quod si vero reduplicative sumatur, involvit Seientiam
mediam do dissensu, quae supponit liberam exere i-tium creaturae. Ergo si gratia mero sumetoas redupli cative sumpta obsit magis quam prosit, id non natarae gratiae sufficientis, sed perversae bominam volva tati imputandam eSt. CCXX. Dices III. Saltem gratia mero sulficiens non est Maeficium speciale. Ergo ad numerari non potest gratiis sapernaturalibus. n. D. A. Non ost heue
fietu in ita speciale ; ut gratia efficax, C. A. Non esthenelloiuin spociale , si co iretur Ouin heae fidiis paro
254쪽
naturalibus, N. A. et Conseq. Gratia quam tamvis me Te sufficiens, cum sit supernaturalis, est indebita naturae , eamque elevat ut possit agere supernatura iter. Ergo excedit vires omnium donaruuι naturalium.
ca NTROVERSI A WAN OMNIBUS IUSTIS, URGENTE PRAECEPTO. DETUR GMAΤlA AD IMPLENDUM PRAECEPTUM, PHOXIME AUT REMOTE, VERE TAMEN SC RELATIVES FFICIENS
nrea Pro estotes, et Janseuiano; cCXXL. Priori controversis existere gratiam pure, sed tamen vere sufficientem ostendimus 2 modo haec ipsa divina gratiae auxilia uere sufficientia liberali maua omnibus hominibus di tribui ostendemus, ita ut per Deum non
Stet , qao minus omnes convcrtamur a viis suis pessimis, mandata Dei, observent, et Salatum aeternam adbpiscanturia Duplicis generis homines considerari possunt, parvuli scilicet, de quibas quid hae in re sentiendum sit, diximus Tomo I. Na:n.. CCCLXXI , et adulti, qui vel infideles sunt, vel fideles , iique aut justi, aut Pe eatores. Do singulis suo oriane et lino disseremus, a j stifidatis initium ducendo. CCXXII. Status itaque praesentis quaestionis est, an singulis tu,tis, urgente praecepto semper a Deo Cou sera ux gratia vel Procia'. vel remoto Saltem, vere tam
255쪽
men sufficiens, per quam relative ad praesentem cor cupiscentiam possint tentationes superari, et mandata observari. Dicitur Ι. Singulis Iustis, non tantum illis,qni actu tentationes superant, et actu mandata obser-τant; hi enim gratiam habent omnino efficacem: sed illis cliam, qui tentationi misere succumbunt, et mam data transgrediendo statu iustitiae excidunt, sive dein sint praedestinati sive reprobi. II. Urgetite Praecepto, quando nimirum illud proxime et in acta seeundo obibgat ; vel si sermo sit de praecepto negativo, quando gravis urget tentatio ad illud violandum. III. Praxime cel remote, in sensu Priore Controversia, Num..c XCIV. explicato; ita ut si non gratia operis, saltei gratia orationis concedatur , per quam acquiri possit
potentia ProXima ad superandam v. g' gravem tentationem. IV. Gratia pere su ciens, id est, gratia interior, supernaturalis, actualis, seu gratia eXcitans, quae veram polentiam conserat eliciendi actum salutarem, quamvis hio et nune ille non elietatur ob malitiosam resistentiam volantatis, V. Relatise ad Praesentem conc
piscentiam , ita ut gratia illa quae iustis consertur,
non tantum absolute quoad vires suas considerata , prae fcludendo a viri bos delectationis terrenae praesentis , sed Telato etiam et comparate ad illam, sit vere suffigiens, et potentiam expeditam eonstituat resistendi gravi te lationi , et aetam salutarem elisitendi.
CCXXIII. Quid Onsenius quem hio Praecipue
impugnamus , hae de re senserit, manifestum est eneius lem Lib. III. de Gratia Christi , Cap. XIII. Haec igitur omnia , inquit, plenissime planissimeque demon- Strant , nihil esse in S. Augustini doctrina certius ac fundosa5, quam esse praecepta quaedam, quae Λs-
256쪽
bus , secundum Praesentes quas habent pires , sunt impossibilia: deesse quoque gratiam qua sani possibilia. Hoc enim S. Petri exemplo , aliisque multis quotidie
mani estum esse, qui tentantur uItra quam possint sustinere. Haud absi nilis est propositio Antonii Arna di, quam Saura Facultas Parisiensi, anno 1656. proscripsit: In B. Petro exhibetur homo justus : cui gratia sine qua nihil possumus, in ea dejuit occasione , in qua eum non peccasse dici non potest. CCXX l V. Conclusio. Ju,tis omnibus , urgentevraecepto , dantur gratia ad implendum praeceptam pro-,ime vel remote, vere tamen et relative sufficientes.
Prob. Conclusio haec dogmatista I. Authoritate Scripti rarum. I. ad Cor. cap. X. v. I S. scribit Apostolus et Fidelis Deus est, qui non patietur pos tentari sit pra id quod potestis, sed faciet etiam cum tentatione propentum ut possitis sustinere. Quorum verborum hic est sensus r Fidelis Deus est , qui non permittet vos supra vires tentari; sed in tentatione ipsa vos roborabit ac confirmabit gratiae suae abuli dandi praesi lio, quo possietis tentationem sustinere , et victoriam referre. At lucthaco praecipue de justis dicuntur , ut pretet ex verbisi ininediate praecedentibus , se ii se existimat stare , ondeat ne cadat. Atqui nisi justi haberent veram atque pMlitam potentiam resiste ali tentationi in illis circumstantiis . te utarentur supra vires. Ergo. Idem doeent alii Scripturarum textas, qui isti ech de justis intelligi de-Bent. Ecelesiastici cap. XV. dicitur : Si potueris mandata serpare , conseroabunt te. Matth. Cap XI. Iugum mcum suu pe est, et Onuo meum leve. I. Dan. cap. V.
257쪽
Mandata eius gracia non sunt. At quomodo homo potest velle mandata servare : quomodo iugum Christi suave, onus live, mandata gravia non sunt, ad quae se vanda neque iusti veram ac relativam potentiam habent,
quae neque justi, quamvis amici sint ad filii adoptivi
Dei, servare aut portare possent 7 CCXXV. Prob. II. Authoritate conciliorum. M leuitanum II. aut verius Cartaginen e anno 438. Can. IV.
statuit: Placuit, ut quicunque dixerit, gratiam Dei in qua justi camur per Iesum Christum Dominum nostrum , ad solam remissionem peccatorum oulere , quae iam commisςa sunt , non etiam ad adiutorium ut non committantur, anathema sit. A ausicanum II.
hapit XXV. Hoc etiam secundum Idem Catholicam credimus , quod accestia Per basetismum gratia, omnes Baptizati Christo auxiliante et coo 'erante, quae ad salutem Pertinent, possint et debeant , si Ideliter laborare potuerint adimplere. At quomodo adimplere poterunt iusti, si gratia vero ac relative sufficiente d sti triantur 7 Tridentinum Sess. VI. do Iustifidatione ι Cay. XI. ait: Nemo temeraria illa, et a Patribus i/rohibitupoce uti, debet Dei μ'reeρρω . homini itistiscato ad obseroandum esse impo sibilti . Nam Deus impossibilia non iubet, sed jubendo monet et facere quod ρ ossis, et petere quod non. ροssis', et afuςut ut possis. Cujus
mandata gra pia non sunt, cujus jugum suave est , et Onus lepe. Deus namque sua gratia si et justifc
dis non deserit , nisi ab eis 'rius deseratur. Et can. XVIlI. de Iustificut iono: Siquis dixerit, Dei praeceρω homini etiam justifcato , et sub gratia constituto, ess ad obseroandum imp0ssibilia ; anathema sit. At qaomo do 'possibilia su ut Dei mandata, quomodo Deus adjio at
258쪽
hominem ni possit, qaomodo non deserit hominem antequam ipse deseratur, nisi Deus iustis gratiam vere sufficientem, et potentiam relative expeditam eonserat ad observanda praecepta ΤCCXXVI. Prob. III. Authoritate Pontificum. S. Pius V. et Gregorius XIII. damnarunt hane Baji propositionem ordine LIV. Di Initim haec sententia , Deum homini nihil impossibile praecepisse, falso tribuitur Augustino , cum sit Pelagii. Innocentius X. et Alexander VII. primam Jansenti propositionem, Aliqua Dei pra cepta hominibus iustis uolentibus et conantibus, secundum praesentes quas habent sires , sunt impossibilia rdeest quoque illis gratia, qua possibilia Iant, proso
Pserunt ut temerariam , impiam, blasphemam, anathemate damnatam, et haereticam. Ergo omnino sive divina credendum est, justos non destitui gratia vere sus-ficiente ad observanda omnia mandata Dei.
CCXXVII. Prob. IV. Authoritate S. Augustini , ex cuius libro de natura et Gratia, cap. XLlII. deprompta est doctrina Tridentini paulo ante laudata. Lib. de Corrept. et Gratia, cap. VII. de iustificatis ita loquitur
S. Doctor r Homo , in eo quod audieras et tenueras , in eo Persmerares si felles. At quomodo iustus potest velis perseverare, si auxiliam non habet vere ae relative sufficiens ad perseverandum Τ Jansentani equidem di- eunt , sensum laudati textas esse hunc e perseverares , Si volautatem in hono perseverantem haberes per gratiam a se efficacem. Verum sine gravi S. Doctoris injuria haec dici nequeunt, vertia enim illa hoc pacto SenSumhaherent ineptum; ridiculum, et Augustino Prorsus indignum, nimirum hunc: Homo perseverares, Si Per
Wperare. Lib. de datura et Gratia, cap. XXVI. ait:
259쪽
GRATIA Sd Ic. DATUR OMNIBUS IUSTIS. ab Deus, cum per mediatorem Dei et hominum Jesum Christum viritualiter sanat aegrum , velle violaicat momtuum , id est, just scat imρium, et cum ad yersectam sanitatem , hoc est, ad perfectam uitam iustitiamque perduxerit. non deserit si non deseratur, ut pie semper iusteque vi tur. Sicut enim Ocultis corρoris, etiam plenissime sanus . nisi candore lucis adiutus non Potest cernere : sic et homo etiam perfectissime iuςtifcatus , nisi ab aeterna luee justitiae diuinitus a uoetur, recte non potest si re. Sanat ergo Deus, non solum ut d Dat quod ρeccapimus, sed ut Praestet etiam ne peccemus. Et Enarratione in Psalm. XXXIX. Num. XXVII. sio
hominem iustificatum alloquitur: Iam enim Adelis es, iam ambulas in uia iustitiae r euram tui non habebit, qui facit Solem suum oriri s er bonos et malos , et pluit su er justos et iniustos: te iam iustum ex Ide inruentem negliget, deseret, dimittet Τ Immo uero et hic fouet, et hic adjuvat, et hic necessaria subministrat,
et noxia resecat. Damia consolatur ut permaneas, a
ferendo corr*it ne pereas. Dominus curam habet tui a Securus esto. Ille 'rotegit, qui te fecit: ab urrifcis tui manu noli cadere. Nusquam tibi deest: tu illi noli deesse , tu tibi nesi deesse. Et in Psalm. LXI. Qui dat Potestatem tentatori, ipse tentato praebet misericordiam. Ad mensuram qu pe Permittitur tentare diabolus. Lib. III. Operis imperi. Num. CXVI. Haec imperat Deus,
quae feri possunt: sed ipse derit ut faciant, eis qui facere possunt et faciunt; et eos qui non possunt. imp rando admonet a se Poscere ut Possint. CCXXVIII. Prob. V. Ratione Theologi ea. Nisi dicatur omnibus iustis auxilia concedi vero ac relativo ε uiueteatia ad obserranda maulata. explicari non potest
260쪽
x58 ARTICULUs I. CONTROVERSIA T. seria voluntas Dei, ut omnes homines, praecipue autem justi, salvi fiant, et mors Christi pro omnium, praecipue justorum, salute obita: magna lae divinae honitati inserretur iniuria; fieri enim non potest, ut Deus erga omnes misericors, amitos suos et filios adoptivos praeeipue sub poena aeternae mortis ad aliquid obliget, quod ipsis hic et nane omnino est impossibile. Vide alias r tiones , quas adduximus Num. CCIV. CCXX IX: Quaeres I. An seria illa voluntas Dei ut omnes homines salvi fiant, sufficienter explicetur per hoc, quod Deus omnibus justis eadem est ratio de peccatoribus etiam aut infidelibus praeparasse quidem ,
sed non omnibus concedere dicatur gratias vere sufficiem tes , quin immo easdem compluribus denegaro Τ R.
sative. Deus enim, ut seribit S. Thomas in Epist. ad Hebr. cap. XII. Lectione III. puIt omnes homines salpos I ri , et Ideo gratia Dei nulli deest, sed omnibus , quam
tum in se est, se communicat, sicut n sc sol deest ocis lis eae eis. Prob. Assertio Ι. Authoritate Patrum , praecia
sue Augustini, ejusque Discipulorum , Prosperi, Orosii,
Fulgeatii, qui frequentissime asserunt, D iam neminem deserere, quem fecit. Nullam esse animam tam peroem am in cujus corde non loquatur. Nubi pereuntium exincusationem suster esse de abnegato lumine veritatis. EOA dentissimum esse , nemini hominum deesse adiutorium Dei : gratiam nulli deesse. sed omnibus communicari. Deum , quantum in se est, omnibus ad trahendum m num porrigere: si homines non trahantur, non esse defectum ex parte trahentis Dei, et quae plura sunt hujusmodi. II. Ratione. Si gratiae saltem remote sufficientes omnibus actu non concedantur, Ddus quam plurimos