Theologia dogmaticopolemica qua adversus veteres novasque haereses ex scripturis, patribus, atque ecclesiastica historia catholica veritas propugnatur. Recensuit p. Carolus Sardagna societatis Jesu ... Tomus 1. 8. Tomus 5. complectens tractatum 5. De

발행: 1820년

분량: 638페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

281쪽

GRATIA SsFFILIENS DATUR OBSTINATIS. morthodoxa, cap. XXIX. duplex est, una medicinalis cet eruditis a , per quam etiam justi aliquando de se pram sumentes veniunt in cognitionem propriae infirmitatriae Deo postea reconciliati, propriisque viritius dissidentates , cum timore et tremore auxiliis divinis cooperam tur. Alia est Inalis et desperatipa, quae ad finalem im- poenitentiam deducit , non et de sectu gratiae rem te saltem sufficientis, sed ex malitia humanae volu tatis , quam Deus potentioribus auxili is expugnare nec vult, nee tenetur. Saepe itaque non obstinati peccatores ex eo capite differunt ab obstinatis , quod priores derelictione medicinali tantum et eruditiva saepe mu cientur; posteriores vero finali et desperativa : eo se a quo superius dillemus: semper vero non obstinati ab obstinatis peceatoribus 'disserunt, quod illi non tam multas gratias et salutis remedia proterve ad contumaciter reiecerint. ae obstinati.

CCXLIX. Objicitur III. Authoritas S. Augustini, et Discipulorum eius. S. Augustinus Epigi. CCXVII.

alias CVII. ad vitalam feribit: Scimus gratiam non omnibus dari. s. prospor carin. de Ingratis : Dic unde Probes. quod gratia Christi nullum omnino hominem de cunctis qui generantur , praetereat, cui non regnum pilamque beatam impertire uelit 3 Praesulos Afrie uni in

Sardinia exules in Epist Synodie a aiunt, de gratia

non digne sentire, quisquis eam putat omnibus homibus dari. II. S. Augustinus Lib. de Perseel. r justitiae, cap. XL X. excaecatum appellat desertum omni lumine peritatis. III. Lil, operis imperfecti. Niri. XLVII.

dit: Quis porro polens caecus est corde , Cum nemo Ue iit caecus esse oel corpore 3 Ergo caecitas mentis nouest homini volu utaria. IV. Euarratione in Psal. CXLVII.

282쪽

Ecce deserit peccatorem, ecce non Mocat, ecce non aperit sensum , ecce non infundit gratiam. R. ad I. Augustinus, Prosper, et Africani Praesules dicunt non dari gratiam omnibus ad sensum Semipelagianormn . id est, non dari omnibus aequaliter, aut propter initium fidei. quod fit ex solis naturae viribus f miniane autem negant gratiam sufficientem dari omnibus in sensu Catholico, ut superius a nobis probatum fuit. Ait quidem saepius Augustinus , naturam esse com- .miariem, non autem gratiam: at ibi nomino gratiae

nou actualem intelligit, sed gratiam iustificantem ; aut Baptismum : de proxime enim baptizandis Lib. VIII. Consessionum, cap. II. ait, quod accessuri sint ad gratiam. Et Lib. I. de peccat ineritis et remiss. Cap. XXII. praedicare gratiam idem ei est, quod fide in annuntiare: Ubi ei praedicari gratia Christiana non possit. Qua quidem in re plures SS. PP. et consense-xe . Innocentius I. Epist. III. de illis loquitur . qui post acceρtam gratiam in Iorensi exercitatione uersati sunt. Et S. Leo M. Epist. XVIII. de die legitimo celebrandae gratiae, id est, conferendi Baptismatis loquitur. Ad II. N. Λ. S. Doctor coelestium docentem Boniunopus esse a Beo , bonam voluntatem vero a nobis, his verbis impugnat: Quasi non debeat gratias agere Deo ,

quia Praecepta uoluit qui desertus omni lumine seritatis haec cella non posset. Ex quibus verbis Patet , Augustinum non dicere , quod homo omni gratia de stituatur ; sed quod homo , si omni gratia destitueretur , non Pqt; et velle salutariter: id coque Deo gratias agendas esse non tantum ob opus bonum, sed etiam ob bonam voluntatem , quia sine gratia Dei bona none Set. Ad III. c. A. I . c. Ergo caecitas mentis nou

283쪽

ost homirii voluntaria directe , C. C. Indi recte, N. c. In Petoato duo consideranda sunt; actus malus, ad quem directo se determinat peccator, et poena quae sequitur actum malum , scilicet caecitas mentis , induratio , ao aeterna damnatio. Hano non vult peccator , nisi indirecte , et quatenus vult causam: quia poena repugnat inclinationi patientis. Ergo nullus dire te vult osse Caecus Corde, sed indirecte tantum, quod non impedit quin ipsa coecitas sit peccaminosa, et absolute voluntaria. Ad IV. B. Seustim illius loci esse: non vocat peccato vem vocatione congrua : non infundit gratiam efficacem , vel etiam proxime sufficientem.

CCI. . Dices L S. Augustinus in expositione , quarumdam Propositionum ex Epistola ad Romanos, propositione LXII. scribit: Quod ergo tunc Pharao non Obtemperabat praeceptis Dei, jum de sunticio ςeniebat. - Non ergo hoc illi imputatur , quod tunc non Obtem- Peraret , quandoquidem obdurato corde obtemperare non Poterat; sed quia dignum se praebuit eui cor obduraretur priore inAdelitate. Ergo haeo inobedientra juxta Augustinum non erat Pharaoni libera , quia gratiam a Deo non acceperat, qua adjutus posset Deo imperanti obedire. R. Augustinum librum illum scripsit initio conversionis suae , errore implicitus quem postea, Semi- Pelagiani acriter propugnarunt, pirtans initium fidei et honam voluntatem esse a nobis, ut ipse fatetur Lib. I. Retractat. Cap. XXIII. et Li b. de Praedest. SS. Cap. III. Idque manifeste patet ex eo ipso loeo qui objicitur : ait enim Propositione LXI. Non ergo elegit Deu bene Operantes , sed credentes Potitis, ut ipse illos faciat bene operari. Jostrum enim est credere et pelle;

illius autem dure credentibus et polentibus facultatem

284쪽

fisa ARTICULUS I. CONTROvERSIA H. bene operandi per Spiritum Sanctum. cum igitur S.

Doctor tune temporis existimaret, piam credulitatis as-fectionem esse a nobis, atque ita necessario praeire d here gratiae divinae, ut nisi praecesserit, nulla pro sus Sequatur gratia: ex eo negessario conficit, Pharao

nem induratum omni caruisse gratiae auxilio, eoquod miribus liberi arbitrii disponere se conatus non fuerit ad credendum et obtemperandum Morsi gravia minitanti: ideoque pectata Pharaonis posteriora imputanda esse potius primae ejus infidelitati , ex qua necessariosequebantur ; quia ob liberi arbitrii abusum disponere sonolentis nulla ei gratia collata est, quae tamen necessaria est ad credendum et obtemperandum. At vero haec At

gustini opinio et Scripturae contraria est, quae Exodi Cap. IX. ait Pharaonem, postquam Cessavit pluvia et grando, Peccatum suum auxisse: et ab ipso Augustinorajecta est Post exortam haeresin Semipelagianorum, dum Lib. I. Retractat. Cap. XXIII. scripsit, etiam is,psam fidem inter Dei munera reperiri, et utrumque quidem nostrum esse, et credere, et operari, propter arbitrium voluntatis ; utrumque tamen datum esse sex spiritum fidei. et charitatis. Immo iam diu ante errorem hunc enuit S. Doctor, atque agnoseere visus est, Pha Taonem non omni prorsus destitutum fuisse auxiJio sufficiente ad obtemperandum. Etenim Libro LXXXlH.

Quaestionum, quem aute Episcopatum suum consor,

Psit, Quaest. LXVuI. Num. V. scribit: Numquid Iarabat Pharaonem , quantum boni consecutae fuerint terrae illae per aduentum Joseph Τ Illius ergo rei ge-Stae cognitio socatio ejus Dit, ut populum Israeι mia sericorditer tractans non esset ingratus. Quod autem huic pocationi obtemperare noluit, sed exercuit crude-

285쪽

GRATIA SUFFMIEΝs DATUR OBSTINATIg. ras lita&m in eis, quibus humanitas et misericordia debe

tur , meruit Poenam, ut induraretur illi cor, et tam am caecitatem mentis Pateretur, ut tot ei tantis tamque manifestis Dei signis nan crederet. Ubi vides, non negare hic Augustinum . quia illa voeatione excitari potuerit Ρharao, non modo ut populum ilIum humaniter tractaret, sed etiam ut dimitteret: neque dici .

Pharaonem meruisse tantam caecitatem mentis , ut tam manifestis signis credere non posset; sed ut non erederet.

CCLI. Dices M. Qui cogenti oupiditati resistere

non potest, non habet auxilium sussiciens ad non pec- eandum. Atqui juxta AuguStinum homo quandoque resistere non potest cogenti cupiditati. Ergo. P. m. Lib.. I. Retract. cap. XV. ait S. Docior: Qui cogenti cupissitati bona voluntate resistere non potest. et Hed facile intra praecepta iustitiae . iann hoc ita 'eccatum est. fit sit etiam poena peccati. Ergo. R D. M. Qui non potest resistere cogentia sup 'nati Min sensu composito dominantis cupiditatis , non habet auxilium sufficiens , N. M. Qui id non potest in sensu diviso dominantis cupiditatis, et ita ut sensus hie divisus non sit sus-ficienter in ejus potestate, non habet auxilium sussi

siens ad non peccandum , C. M. Et sic dist. minore, N. C. Voluntas , cogente cupiditate, habet gratiam rem mole sufficientem , seu gratiam orationis, qua obtine Te potest auxilium proxime sufficiens, seu gratiam operis; sicque facere ut cupiditas non amplius dom netur. Manento itaque ae dominante cupiditate , homo resistere ei non potest: et haeo impotentia mere conSequens est liberum arbitrium; quia si gratiae remoto Sufficienti cooperaretur, vires acquireret proatine Sul

cientes ad destruendam imperium cupiditatis. Simile

286쪽

Non poterant credere : non quia mutari in melius homines non possunt; sed quamdiu talia sapiunt, non possunt credere. CLII. Objieitur Q. Experientia, qua constat inveteratos peceatores nullum amplius sentire conscientiae remorsum, atque ab omni pietatis sensu ita alienos esse, Ni na ipsum quidem orationis nomen audire sustineant. Ergo nullam omnino illi gratiam habent, qua eonverti possint. R. Aliqui internam quietem exterius simulant: aliis conscientia quasdam quasi iud dias ad tempus concedit, acriori lauiena in eos paulo post sativitura. iuxta illud Isaiae cap. LVII. I ii quasi mare fervens , quod quiescere non Potest. Ex eo autem quod multi peccatores ab ipsa etiam orationo vehementer abhorreant. non sequit*r eos numquam hahere gratiam orandi sed signum est, quod ipsi eam gratiam indurato corde reiiciaut. ri

287쪽

c ONT ROVERSIA MILAN INFIDELIBUS OMNIBUS DENTUR GRATIAE PROXIME VEL REMOTE, VERE AC BELATIVE SUFFICIENTES AD FIDEM ET IUSTIFICATIONEM 3

Praesens quaestio ad eos etiam extendi potest, qui

extra Ecclesiam sunt constituti , quamvis in Christum aliquo modo credant, ut haeretici ae apostatae r aut quamvis cum Ecclesia in fide conveniant, aliis tamen de causis ab Ecclesia praecisi sunt , ut Schismatici ob obedientiam legitimis Pastoribus denegatam, et excommmunicati nominatim , seu non tolerati , oh enormia ipsorum crimina. Infideles in stricto sensu dicuntur illi, qui Christianae Religionis omnino expertes sunt, ut Iudaei, Pagani, Mahometani, vel quod nullam ha-huerint Christianae legis notitiam: atque hi dicuntur negative infideles . vel quod Evangelio sibi annuntiato Non crediderint, atque hi sunt positioe infideles. CL Ll V. Iansentani docent, duce Iansenio , Lib. III. de Gratia Christi, cap. XI. et Paschasio Quosneb Io in suis Observationibus moralibus , infideles omnes carere omni gratia tam proxime quam remote sussciente ad salutem , adeoque etiam ad fidem et justificationem , Sine quibus aeterna salus obtineri nequit; existimant enim fidem esse primam gratiam, et sontem. Omnium aliarum, nullamque ςxtra Ecclesiam concedi

gratiam. Ex catholicis Poetoribus quidam , iique Pax

288쪽

ΑΜ ARTICULUS I. CONTROVERSIA VII. ci, quamvis illimitatam illam Jansentanorum doetr nam pro eo ac par est e crantur, doceantque positive infidelibus gratias a Deo conferri proxime vel remoto suffieientes ad fidem et iustificationem; negant tamen eas omnibus Omnino , au Praeeipue negative infideli hus, qui de Christo Nihil audiverunt, obtingere. At vero eommunissima Theologorum catholicorum gratiam Dei supernaturalem proXime vel remote saltem sufficientem ad fidem et justificationem nemini infidelium umquam deesse docet, qua adjuti, quotiescumque urget praecortum, possint se disponere ad fidem et justificationem ,

sicque aeternam consequi Salutem.

CCLV. Conclusio I. Deus aliquibus saltem infidelibus , haereticis, apostatis, Schismaticis ete. gratiam

confert vere ac relativo, proxime vel remote saltem sus-

scientem , ad fidem et justificationem. Conclusio hae Certa omnino est, ita ut opposita absque intolerabili errore defendi nequeat. Prob. I. Authoritate Scripturarum. Aet. Cap. II. 'exprobat Stephanus ineredulis I daeis : Vos semper Spiritui Sancto resistitis. Ergo cum sine gratia obtemperare Spiritui Sancto non potuerint, collata fuit ipsis gratia, qua adiuti possent obtemperare; secus exprobratio illa fidicula et injusta fuisset. Natth. cap. XXI11. exprobrat christus rebelli Ierosoly-m Re, quoties voluerit congregare filios suos, quemas modum gallina congregat pullos sitos sub alas, et ingrata noluerit. Ergo Christus incredulis Iudaeis non de- angavit gratiam, qua ponent Christo aggregari. CCLVI. Prob. II. Authoritate conciliorum. Aram ricanum II. Cap. XXV. ait: θse Deus γ nobis, nubiis praecedentibus meritis, et sitim Et amorem sui

Prius inspiror, ut et baptismi sacramenta /deliter re-

289쪽

GRATIA SUFFICIEΝs DATUR IRRIOELI 8ύς. α ν uiramus , et post ba'tismum cum Usius adiutorio ea piae sibi sunt μlacita, implere possimus. Ergo extra Ecclesiam concedit Deus gratiam, qua infideles Baptismum requirant , et quae haeretici et apostatae, aliique ab Ecclesia praeeisi, implere possint quae Deo sunt placita. Lateranense IV. Cap. Firmiser sic loquitur: Si

Post susceptionem baptismi quis tam relapsas fuerit in

Feccatum , Per veram poenitentiom semyer potest reparari. Ergo haeretici, apostatae ete . non destitantur gratia, sine qua vera pomitentia exerceri nequit.

CCLVII. Prob. III. Authoritate Pontificum. Akaeander V1IL inter propositiones, quas VII. Decembris

an uo IDO. tamquam lemerarias, Saandalosas, male so

nautes , injuriosas, haeresi proximas , haeresin sapientes , erroneas, schismaticas, et haereticas reqpeetive iuglobo damnavit, proscripsit hane qaoquo Antonii Amnaldi ordine V, quam ille tradiderat in denuntiatione peccati philosophici : Pagon Τ, Iudaei , Ua retici, aliique

huius generis nullum omnino accipiunt a Iesu Christo influxum : adeoque hinc recte inferes , in illis esse uoluntatem nudam et inermem sine omni gratia sussciente. Ergo contradictoria illius est vera et Catholica , Aliqui Pagani etc. accipiunt inctaxum a Jesu Christo. Clemens XI. in Bulla Unigenitus has Ques nolli propositiones damnavit: XXVI. Nullae dantur gratiae nisi per sdem. XXVII. Fides est prima gratia , et foris omnium aliarum. XXl X. Extra Ecclesiam nulla conceditur gratia. CCLVII1. Prob. IV. Ratione Theologica . Infideles,

quibus annuntiatum est Evangelium, tenentur credere;

hare lici vero, aliique extra Ecclesiam constituti, Sub gravi tenentur certis quibusdam temporibus fidem , vim, et charitatem elicere. Ergo cum Deus impossi-

290쪽

ARTICΓLLS I. C TFOVFRSIA vn.hilia non praecipiat , et sine gratia Dei super naturali nemo possit actus illos elicere, Deus dat illis gratiam sufficientem ad eos aetus eliciendos. Certum item est, quod multi infideles Christianam fidem amplectantur, multique haeretici et apostatae agnitam veritatem a spernari desinant ad Sinum Matris Ecclesiae redeuntes. Atqui hoc fieri non potest sine gratiae Dei praeveniente, ut manifeste colligitur ex Tridentino Sess. VI. cap. V. Declarat praete ea ipsius justifcationis exordium in adultis a Dei per Iesum Christiam Praepenter

te gratia sumendum esse: hoc est . ab ejus socatione , qua nullis eorum existentibus meritis νocantur; ut, qui Per peccata a Deo aversi erant, per ejus excitantem atque adjuvantem gratiam ad convertendum se ad suam ipsorum iustiscationem, eidem gratiae libere assentiendo et cooperando , disponantur. Ergo infidelibus, haereticis , aliisque extra Ecclesiam constitutis , saltem aliquibus , datur gratia vere sufficiens ad fidem et justificationem. Ergo fillas non est Prima gratia. ccLIX. Conclusio M. Omnes extra Ecclesiam eon stituti , tam positive quam negative infideleis, hae tioi, apostatae etc. habent gratiam vere ac relative, proxi me vel remote saltem sufficientem ad fidem et justificationem. conclusio haeo non eam qui itim certitudinem habet, quam prior; ost tamen communissima cat milicorum, et vix in dubium trahi potest. Prob. I. praecipuo de infidelibus , Authoritate Scripturarum. Sapientiae Cap. XI. absque limitatione ulla dieitur : Mia sereris Omnium, quia omnia Potes, et dissimulas Peccata hominum struter Poenitentiam. - Parcia autem Omnibas, quonia tua 3unt Domine, qui umas

SEARCH

MENU NAVIGATION