장음표시 사용
301쪽
cRATIA SUFFICIENS DATUR INFIDELIBUS. an ingredi vias suas , non quo' gratias saltem remote su scientes eisdem denegaverit ; siquidem Apostolus aflRom. Cap. I. ait, Gentiles illor inexcusabiles fuisse quicum congnovissent Deum , non sicut Deum glori caperunt: sed quia non impertivit eis specialia illa b neKoia , vae Judaeis, legem scriptam dando, ac Pr Phetas mittendo , totique humano generi post Christi in terras adventum contulit. Ad II. Apostolus certo alia quo tempore prohibitus fati praedic ars Evangelium in Asia, quia Spiritus Sanetas volebat illud prius praedidieari in Macedonia. Neque tamen Asiatici intorea caruerunt gratia Temote sufficiente, qua bene utentes omnia ad credendum proxime in Christum requisita impetr Te possent. Ad III. N. C. Ephesii. quia ante praedio tionem Evangelii Christum ignorabant, garebant quiadem gratia proxime suffieiente ad fidem; at non o Tebant remote suffiolente, cui ope Poterant u turalem legem servare, sicque ulteriores gratias acquirere aci fidem et salutem. Ad IV. N. c. Apostolus loco est. nota loquitur de. gratia actuali sed habituali ; ait inime Gratiam istam in qua stamias. At gratia ita qua stamus, non est actualis, sed habitualis. Qtiare audi. fidam nocidatur quidem gratia habitualis et sanetificans . datur D men actualis. Ad confrm. N. A , cuius falsitas maciῖ ste patet I. ex Scripturis, in quibus Deus Iadaeis sa Pius ex probam it ingratum animum et crudelitatem Isaiae
Cap. V. Quid est quod debui ultra facere ulmeae meae, et non feei ei Τ ιsaiae cap. LXV. Expandi manus
meas tota die ad populum incredulum Isaiae Cap. I. Judaeos ad poenitentiam hortatus est, serio utiquo , non irarisorie. Gyamini, mundἰ estote, auferte malum cogitationum uratrarum. Geobielis cap. XXX lli. O,
302쪽
3cio ARTICULUS I. CONTROVERSIA ViI. oertimini, coripertimini a piis pestris pessimis. II. A thoritate Eoalesiae, quae has Quesnelli propositiones ia-stissime proscripsit, ordino VI. Discrimen inter foedus Judaicum et Christianum est, quod in illo De exigit fugam peccati, et imylementum legis a Peccatore , νeliuquendo illum in sua potentia ; in isto pero
Deus peccatori dat quod iubet, illum sua gratia puris scando. Et VIi. Quae Militas pro hominibus in petera foedere, in quo Deus illum reliquit propriae infirmitati imponendo ipsi stiam legem Τ Quae uero felicitas non est admisti ad foedus, in quo Deus nobis donat, quod
Petit a nobis Τ Λίl probat. C. A. N. c Lex nova di cit, lex gratiae, non quod nulla gratiae data fuerit in lege veteri , quae multos Sanctos numeravit sed quia
Lx nova per se et ratione sui dat gratiam , et quidem auxilia gratiae longe potentiora et u riora : eontra MN vetus non per se eb ration sui gratiam contulit, neo
Judaei iustifieabantur viritate legis , sed ex fida ici
christum Mediatorem venturumia fCCLXXI. dices Saltem ex texta illo Joam Cay I. Erat lux pera , quae illuminat omnem hominem, non evinciιαν omnibus infidelibus conserri gratias suli eigures. Ergo, Pia A- λ Augustinus verba illa ita exponit , ut sensus sat: illaminat omnem hominem, qui iuluminatur; itaque verba haeo accipi posse pro generi hus singulorum, ita ut dicatur, ex omni statu hominum aliquos illuminari. S. Thomas exponit Verbivn i luminat de lumino. rationis naturalis. Ergo R. A. At prob. R. dum Augustinus citata verba S. Ioannis sinintelligi posse asserit, loqaitur de iliaminatio a esta et , qua homo acti, credit; neque ulli bi negat aextum
illum inteIligi posse de illaminatione , afficiente, R de
303쪽
cRATIA SUFFICIENS DANR IOIDELIBUS. - Ioa omnibus nullo 1 excepto conceditar. TS. Thomas non tantum de lumine rationis naturalis, verum etiam de Iumine gratiae supernaturali verbum illuminat exponit, S. cyrillam Alexandrinum , S. ChrysOStomum, et S.
CCLXXII. Obiicitur II. Authoritas Tridentini ,
quod Sess. VI. cap. III. ait. Verum etsi ille Christus pro omnibus mortuus est , non omnes tamen mortis ejus beneficium recipiunt , sed ii dumtaxat , qui us meritum passionis ejus communicatur. Ergo sablem infidelibus non dantur gratiae sufficientes. P. C. Si illao darentur etiam insidelibus , meritum passionis Christi omnibus communicaretur. Atqui iuxta Tridentinum non omnibus communicatur. Ergo. R. c. A. N. c. Ad probat. D. M. Communicaretur aliquo modo, inquantum intuitu meritorum Christi gratiao sufficientos ipsis dantur, C. M. Eo modo, quo communicatur illis qui beneficium mortis christi recipiant , N. M. Et sic dist. minore, N. C. Tri lentinum per beneficium mortis Christi non intelligit auxilium qualecumque ob merita Christi concessum , sed gratiam ipsam iustificationis , ut constat ex toto illo capite, ita ut sensus citati textus sit: Quamvis Christus pro omnibus moriendo sufficientia auxilia omnibus meruerit, non omnes tamen tu hae vita recipiunt completum heneficium mortis eius, id est, iustificationem; sed ii tantum, quibus meritum Passionis ejus porsecte gommunicatar per debitam Sa-oramenti susceptionem, vel Per fidem, spem , et ch
Titatem continentem votum Sacramenti
CCLXXIII. Objicitur III. Authoritas S. Augustis ni , eiusquo Discipulorum. S. Augastinus Lib. de Praedest. 8S. cap. Vin. ait: Fides igitur , et inchoata et
304쪽
perfecta , donum Dei est: et hoc donum qu busdam non dari, omnino non dubitet, qui non uult mani estissimis sacris Litteris reyugnare. Atqui gratia sufficiens esset sides iuchoata. Ergo gratia sufficiens ad credendum quibusdam datur , quibusdam non datur. II. Enarrat. in Psal. CXXXVI. do Infideli-hus scribit : Quando illos videmus, et tam steriles eos inpenimus , ut di icile nobis amareat in eis aliquid unde duci possint ad fidem rectam, pel ad bona opera, set ad spem futuri saeculi. III. Lib. de Gratia et Lib. Arbitrio, cap. XIII. Gratia per sidem Jest Christi eorum tantiam modo est, quorum est ipsa fides. atqui ims deles non habent fidem. Ergo non habent gratiam. IV. Lib. I. Operis imperseeti, Num. LXXXIII. ait : Gratia Dei Christianis est propria, non Christianis Gentilibusque communis. Et Serm. CLIV. alias V. de Ver- his Apost. Pagani , qui non habent gratiam Dei per Jesum Christum. V. S. Doctor pluribus locis affirmat
gratiam efficacem non omnibus dari, ut appareat illam esSe donum gratuitum. Ergo iuxta Augustinum dicem dum pariter erit, gratiam sufficientem non omnibus dari, ut appareat eam esse donum gratuitum. VI. S. Λωsustinus ad solvendam quaestionem illam , quare musex infidelibus unum potius quam ullum vocet ad fidem , recurrit ad inscrutabilia Dei judicia. Atqui non opus fuisset ad illa recurrere, si omnibus infidelibus gratiao sufficientes dantur; Sed dicere potuisset, aliquos ad mdem vocari, quia prioribus gratiis hene usi fuerint. VISerm. CCXCII. scribit: Illi non est ortus Christus, α quibus non est agnitus Christus. Sol ille justitiae, si-nc nube , sine nocte, ipse non oritur malis, non or
Iur impiis, non oritur incidelibus.
305쪽
GRATIA SUFFICIENS DATUR INFIDELIBUS. SQ CLXXIV. Eadem quae Augustini, fuit etiam
Discipulorum ejus doctrina. S. Pro re in Responsione quarta ad Capitula Gallorum, asserit uon omnes vocari ad fidem. II. Idem in Epistola sua ad Augustinum, quae inter Augustinianas est CCXXV Semipelagianos erroris arguit, quod gratiam quamdam generalem omnibus oblatam esse dicerent; scribit euim : Haec lasorum defnitio ac professio est , unipersis hominibus Pr Pitiationem . quae est in Sacramento Sanguinis Christi , sine excutione esse propositam; ut quicumque ad ydem et ad baptismum accedere potuerint, saloi esse possint. III. S. Fulgentius Lib. I. de veritate Praedestinationis et Gratiae, cap. XX. Non ergo putemus gra
tiam Dei homnibus dari; non enim omnium e st Ides. Iv. Episcopi Asricani in Sardinia exules in Epistola sua Synodica aiunt: Non itaque gratia omnibus datur, quanto quidem ψsius gratiae participes esse non possunt qui Ideles nori sunt. CCLXXV. R. ad I. D. M. Fides etiam inchoata est donum Dei, quod quibusdam non datur quoad actum;
quia nem Pe non omnes credunt, nec illa gratia bene utuntur, quae conceditur ut ad finem pervenire possint; C. III. Non datur quibusdam quoad posse saltem remo tum, N. M. Ad II. R. S. Augustinus non dicit, Ut non amareat , sed ut d inciis nobis amareat, quod sane non est affirmantis infidelibus deesse omnem gratiam , qua adj uti ad fidem pervenire possint. Ex eo a tem , quod in infidelibus nullus fructus inveniatur, quomque ii nco sapiant, nec capiant, aliud non sequitur, quam infideless illos gratia congrua carere. Ad III. R.
Augustinum ibi non de omni gratia loqui, sed de gratia justi ad ante . de gratia spei christianae, charitatis
306쪽
364 ARTICULUS I. COX PROVERSIA VII. ao Poenitentiae, quae utique dari non potest nisi per fidem Christi; agit anim ibi S. Doctor contra Pelagi
nos solam naturam gratiae nomine indigitantes, ostendi, que illis aliam quoque gratiam a natura distinctam a mittendam esse , hoc nimirum argumentor Natura communis est omnibus, etiam paganis; fides autem Chriati non est omnium. Ergo gratis illa, quae teste ApostoIo datur per fidem, non est natura. Ergo asserenda egi gratia alterius ordinis. quam sit natura. Ad IV. R.
Augustinus per gratiam Dei , quae datur per Iesum Chri tum , intelligit eam quae ejusdem Christi cognitionem et fidem involest, quaeque proxime ad justificationem disponit , qualis certe non est gratia illa coimmuniter Gentilibus data ante praedicationem. Ad V. R. rationem illam ab Augustino assignatam non adeo S Iidam esse ; omnibus enim Angelis, nullo excepto , coblata fuit gratia sufficiens, quaeum perseverare Potui sent , si voluissent, neque tamen idcirco fuit Angelis dehita , sed donum plane gratuitum. Certe solidiorem rationem , cur gratia gratuitum sit beneficium, assignat S. Doctor Lib. de Dono perseverantiae, cap. XII. Dan do quibusdam quod non merentur , Profecto gratuitam , et Per hoc seram suam gratiam esse pestiit. Nimirum ut gratia sit, et appareat gratuitum beneficium, sit fidit quod non sit debita , et non detur omnibus nisi gratis , atque ex mera misericordia et liberalitate. Gratia autem sufficiens , quamvis omnibus detar, consertur Limen indignis ob peccatum tam originato , tum pers nate , atque ex mera misericordia. Ad Vl. N. m. Qua-vis enim recte responderi possit, aliquos ad fidem νο- eari , quia prioribus gratiis bene usi sunt, alios in sua
iusti litate relinqui ob abusum Priorum gratiarum; Ddit
307쪽
GRATIA SUFFICIENS DATUR INFIDELIBUS. 36 Stamen quaestio, cur Deus dederit uni auxilia congrua, quibas praevidit eum cooperaturum, alteri vero mere sufficientia , quibus praevidit eum non cooperaturum :oui quid aliud respondeas, quam eum Apostolo, O ab titudo diuitiarum sapientiae et scientiae Deil Ad VII. . R. sensum esse , quod Christus sol iustitiae non sit exo tus impiis et infidelibus lumine emeaci et practico, quod expulerit ab eorum cordi has nubes, et injustitiae noctem. Oritur tamen et illis lumine aliquo, quamvis subobscuro, nihilominus sufficiente. Christus Dominus , scribit idem S. Doctor Tractata XXXV. in Joannem,et. inter stiles suos, et inimicos Iudaeos, tamquam inter lucem et tenebras distinguebat; tamquam inter ilios, quos radio Idei perfundebat, et illos quorum clausos ocu-
CCLXLVI. Neque magis authoritate Discipulorum Augustiui premimur. Ad I. i R. S. Prosper non negat gratiam remoto sufficientem omnibus dari; sed vult tamen non omnes vocari vocatione proxime sufficiente. nec omni bas Evangelium annuntiari, nec omnibus da-Ti aequalem gratiae. mensuram. Certe in Responsione. VIII. a' capitula Gallorum ait, Iomnium hominum o Tam esse Deo, et infidelitaIem hominam ipsis adscri-hendam esse hominibus : quae vera esse nequeunt, ni si Deus omnibus gratias saltem remote sufficientes daret. Ad II. R. Semipelagianos non argui a S. Prospero , quod dicerent gratiam suffieientem omnibus a Deo dari; sed quod dioerent eam sto osserri, ux illam eo me-qoerentur quicumque vellent, eamque solis naturae viribus desiderarenti absque auxilio gratiae superuatura-
Iis. Ad III. R. S. Fulgentium loqui de gratia iustificante; subjungit euim continuo post verba citata: Et
308쪽
349 ARTICULM L CONTROVERSIA m. Qiadam charitatem Dei non recipiunt, ut saluἱ sant. At vero neque in Scripturis , neque in Patrum Iibris de aliis dicitur, quod eharitatem Dei non receperiat ut salvi fierent, nisi de iis quibas charitas Dei oblata sit,
et quibus liberum fuerit eam recipere , quam repro-hi malitia sua repulerunt. Unde evidens fit, omnes qui charitatem iuxta Fulgentium non. receperunt, destit tos nequaquam fuisse omni ad iustitiam et salutem pra sidio necessario , quod est gratia seu pro ime Seu rem te sufficiens, etsi caruerint tum gratia efficaci, tum
etiam sanctificante. Ad IV. B. Episcopos pariter Alabeunos de gratia, quae proxime disponit ad iustificati
nem, ut ex ipso contextu elucescit, non autem de quovis gratiae auxilio, eam ab illo fidem nee mario pra veniri universa eum Tridentino concilio Sess. VI. can.
CCLXXVII. OUIeItur IV . Seque a. Si gratia sus
se iens omni hus infidelibus daretur, sequeretur I. invdelem sine fide posse placere Deo; quia ante fidem Posset elicere aetus quosdam supernaturales. Atqui hoci repugnat apostola ad Bebr. Cap. XI. seribenti: Sine fide impossibile est ριacere Deo. Ergo. Sequeretur II., nullam dari infidelitatem pure negativam etiam in i Iis, quibus praedicatum numquam fuit Evangelium. Atqui hoc repugnat communissimae Theologorum. E to P. M. Omnis ita te litas oriretur ex abusu priorum gratiarum. Ergo omnis infidelitas esset culpabilis et v Iita saltem in causa. R. D. M. Sine fide posset placere Deo aliquo modo, C. M. Eo modo quo placet Deo h
mo instus, ac filius adoptivus Dei, N. M. Atque hoc modo hominem sine fide placere posse Deo negat AP Stolus , exemplum Emeti et Noe addueens, qui utiquQ
309쪽
cR TIA SUFFICIENS DATUR INFIDELIBUI. Sorerant iusti. Ad II. N. M. Ad probat. C. A. N. C. Ne
gative infideles dum resistunt gratiae remoto suffigie ii , nee praevident, neo praevidere Possaut se Propterea privandos esse notitia et fide mysteriorum nostrorum. Ergo infidelitas illa non est volita in causa; quia mulus essectus qui sequitur eκ aliqua causa, ponenti ea sam non imputatur ad culpam, nisi praevideatur, aut praevisus fuerit, aut praevideri saltem potuerit ae de-
CCLXXVIII. Objicitur M. Obscuritas et implicantia hujus gratiae remote sufficientis. Non potest eX-plicari, in quo consistat haec gratia remote sufficiens. Ergo commentitia est. R. I. N. c. Multa certo existunt,
quae qualia sint ignoramus. R. II. N. A. Haeo gratia remote sufficiens a' fidem et justificationem probabilius
est supernaturalis illustratio mentis , et pia motio v Iuntatis , qua infideles illustrantur, excitantur et adium vantur ad servandam Iegem naturalem , ad credendum quod existat Deus, et quod inquirentibus se sit remunerator. Quod si infidelis huic gratiae cooperetur, dat Deus ulteriores gratias ad legem naturalem diutius sese vandum , ad viridendas tentationes graviores , ad desiit xandam sollicite salutem, atque ad opera pietatis exercenda. Si et hae ulteriori gratia bene utatur, dabit tandem illi Deus gratiam proxime sufficientem ad fidem et iustifieationem. Ex quo patet, quomodo infide-Ies omnes gratiam habeant sufficientem ad fidem; non Proxime, quia nondum proxime oredere possunt In Christum , sed remote , quia actu habent talem gratiam, qua si bene uterentur. acquirerent potentiam proximam eredendi in Christum. Haee explicatio optime concilIatur cum Eootrina S. Thomae Quaest. XIV. de Veritate.
310쪽
8.3 ARTIcαΠs i. coNTROVERsIA VII. Artio. XI. Hoc ad diuinam yrouidentiam pertinet, ut cuilibet prouideat de necessariis ad salutem, dummodo ex Parte eius non impediatur. Si enim aliquis taliter nutritus in sylvis ductum rationis naturalis sequatur in υμetitu boni, et fuga mali, certissime est tenendum , quod ei Deus uel ner internam invirationem
repetaret ea, quae ad credendum sunt necessaria, petaliquem Adaei praedicatorem ad eum dirigeret, sicut missit Petrum ad Cornelium. CCLXXIX. Diees I. Si infideles habent gratias
sufficientes ad exercenda opera pietatis, et Servandam legem naturalem, poterant in statu infidelitatis amare Beum super omnia amore supernaturali. Atqui hoci
dici non potest, quia in hae providentia nemo iustifieatur siue fide in Christum. Ergo. Antequam resPO deam , nolo objectionem hano supponere, quod ex se eita fides SS. Trinitatis et Incarnationis sit necessaria necessitato medii ad fidem et salutem, quod tamen a
magni nominis Theologis negatur. Verum quidquid do
hoc sit , ob maximam Probabilitatem sententiae nece -sitatem hane adstruentis, R. N. M. Deus in hac pro-- videntia neminem excitat vel adjuvat ad actum persa -ctae charitatis supernaturalis, nisi post elicitam fidem explicitam Mysteriorum SS. Trinitatis, et Incarnatio--nis. Infidelis itaque, antequam explicite ista credat, - habet tantum potentiam remotam eliciendi actum chas ritatis persectae , quae numquam evadet proxima, nisi puriscetur conditio, id est, nisi explieite credat ΜΡ sterium Trinitatis. et Incarnationis.
CLXXX. Dices II. Vocatio ad fidem est prima gratia supernaturalis. Ergo infideles, antequam eis fides nostra Proponatur, nou habent gratiam suiuuleatem ad