장음표시 사용
331쪽
da sunt de haereticis formalibus: materiales enim haereticos , qui inculpabiliter putant sp veram habere fidem , parati a secta sua discedere, ubi de illius salsitate convincantur, nihil vetat, adspirante et adiuvante Deo habere piam credulitatem, ae file supernat ali credere Mysteria revelata suffici ter sibi proposita, si- nul credendo fide solam hamana, et propter solam Prae
eonum suorum authoritatem, sectae suae errores. Al
Probat. D. A. Sant obiecta supernaturalia, ab haeretiyis medio et motivo mere naturali apprehεnsa, C. A. AI tivo superuatarali, N. A. et Conseq. Q iamvis 'enstiter- .na Dei virtus et Divinitas obiectum sit maxime supernaturale, Philosophi tamen G2ntiles eam naturaliter tantam coguOvem, quia nitebantur. motivo tantum naturali , nempe creaturariam te timonio. A l confrm. c. A.
D. C. Ergo nihil obstat, quo minas absque gratia i teriori crodantur fide humana, C. C. File divina ac salutari. N. Conseq. Moti νa cretibilitatis non ea vi pollent, ut absque gratia interiori filum omnino indubitatam red lant; quia cognitis etiam ae rite penetratis moti vis illis , Fidei Myaeria se inper ob cara au inevidentia in se remanent: a leoque me q hamana supe
Ii ae gratiae auxilio indiget, ut intelleetus captivetur in obsequium fidei. CCX CIX. Objicitur VII. Argumentum ab absurdo. Si gratia actualis est necessaria ad quemlibet a tum salutarem , foret etiam necessaria ad peccatum. Atqui hoadiei nequit. Ergo. P. M. Potest contingere, ut gravis v. g. contra fidem tentatio superari nequeat , nisi eliciatur actus fidei supernaturalis, ad quem juxta sen- . terit iam Catholicam ne eessario praerequiritur auxilium gratiae laterioris. Iam vero in hoo casu non datur Po-
332쪽
ARTICULUs I. CONTROVERSIA Vm. tentia proxima peccandi, ita ut peccatum merito imputari possit homini , nisi etiam detur potentia proxima vitandi illud peccatum . nimirum potentia eliciendi actum fidei supernatiiralis per vires gratiae. Ergo posito quod homo actum fidei non eliciat, et tentationi comsentiat , gratia supernaturalis est necessaria ad peccatum infidelitatis. R. N. M. universaliter sumptam. Gratia ne-eessaria est ad non peccandum ; sed ad peccandum homo solas gibi sufficit: neque enim gratia influit in peco tum , iuuno hominem a peccato magis avertit. Ad probat. C. A. D. C. Ergo gratia in posito casu est necessaria ad
peccatum infidεlitatis, prout illud est actio libera et imputabilis , C. c Prout illud est actio peccaminosa , N.
C. Quando aetas peccaminosus vitari no a potest nisi Per actum salutarem, gratia praere lairitur ad peccatum . non prout illud est actio pesteaminosa ἔ malitia enim pec
emi absque gratia datur, neque in illam gratia ulla modo insuit; sed prouti peecatum est actio libera et imputabilis homini ad poenam. Nam si homo ad peccatum infidelitatis necessitaretur. infidelitas quidem foret in s semper mula, sed ob doliolum Iibertatis imputari homini non posset. CCC. Dices. Saltem peccatum hoe infidelitatis esset
Negessario connexum cum dono supernaturali gratiae. Edigo , quia ita connectitur, ipsum etiam peccatum esset supernaturale. R. D. A. Peccatum hoc esset connexum cum
gratia supernaturali tamquam abusus et imperfectio, C. A. Tamquam persectio , N. A. et Conseq. cum haec con nexio oriatur ex mera imperfectione et malitia, qua li- herum arbitrium resi tit gratiae, nullam supernaturalita
333쪽
VARIA QUAESiTA DE NECESSITATE GRATIAE.
heat esse intrinsece supernaturalis qaoad entitatem et substantiam suam; an vero extrinsece tantum, id est, quoad modum , in qua utram nemps gratia de se naturalis consertur ex meritis Christi, et ad finem supernat ratem ordinatur Τ Resp. cum communissima Theologorum, gratiam a l quemlibet actum salutarem necessariam , esse intrinsece sit pernatiiralem. Probat. Natura suis vir, hiis reIiota physicam habet impotentiam eliciendi quemcumque ne tam salutarem : conellia enim et Patres, ut ostensum fuit Nam. CCLXXXIII. et seq. damnant eos, qui dicunt gratiam dari tantum ud facilius: non vero ad simpliciter posse. Ergo ad quemIibet aulam salutingem necessaria est gratia intrinsece atq- entitative superuaturalis, seu talis quae etiam quoad substantiam superat vires et exigentiam toti as naturae creatae. P. C. Gratia intrinsece naturalis non excedit vires naturae: Si enim excederet. ncta eqset nataralis. Eogo natura suis viribus relicta posset obtinere hanc gratiam. Ergo suis viribus relicta non Esset simpliciter impotens elicere
CCC u. Qiae es II. Αa gratia a 3 quemlibet aetam salutarem necessar ia debeat esse actualis . vel nn sufficiat habitualis 3 R. debet esse actualis. Prob. asinrtio 1. A thoritate Scripturarum. christus Ioannis cap. XV. ait:
334쪽
33a ARTICULUS I. CONTROUERSIA HII. Sicut palmes non potest ferre fructum a semet so , nisi manserit in pite: sic nec oos , nisi in me mans ritis. Ergo sum otiis , uos palmites : qui manet in me , et ego in eo, hic fert fructum multum; quia sine me
nihil potestis facere. Ergo sicuti pal nites in J gent i agi
influxu vitis, ut fructum serant: ita etiam tu ti indigent continuo et actuali inlluxu excitantis gratiae per Christum. II, Authoritate Conciliorum. Arauqieanum II. Capitulo VII. ait eos haeretico spiritu falli, qui
asserunt hominem per naturae o orem bonum ali- qu ad , quod ad salutem pertinet uitae aeternae , cogitare atque eligere 'osse, absque illuminationse et ias γλratione Spiritus Sancti. Quibuq verbis necessitatem gratiae actualis ilescribit, quae nihil cillud est, quam ill minatio et in piratio Spiritus Sancti. Tridentinum Sess. VI. cap. XVI. ait: Cum enim ille ipsρ Christiis Iesus Iamquam caput in membra , et tamquam citis in pal
νirtus bona eorum vera semρer antecedit et comitatur et subsequitur, et sine qua nullo pacto Deo grata et me ritoria esse 'ossunt ete. Ubi manifestum est per ea ve
Ba , Christus in ipsos iustifcatos iugiter uirtutem irinula .
denotari gratiam adiuulem. Dio politana Synodas hanc Polagii propositionem damnavit, Gratiam Dei, atque adi torium non ad singulos actus donari. Atqui ad singulos aetus non donatur gratia habituali s , sed uetualis. Africani Patres in responsoriis litteris ad Epistolam Zosimi scribunt: Pramaratur Ooluntas a Domino : et ut boni
aliquid agant, paternis in irationibus suorum ipse tangit corda Adelium , nimirum divinis inspirationibus, quae sunt gratia actualis. III. Authoritate S. Augustini , quae praecipue ia hae materia maximi est facien
335쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD ACTUS sALUT. 333da. Lib. de Natura et Gratia, C.ip. XXVI. scribit S. Doctor : Sicut Oculus coryoris, etiam plenissime sanus , nisi candore lucis adjutus non Potest cernere : Sic et homo etiam Perseccissime j isti catus , nisi aeterna luce justitiae diuinitus adjuo tur, recte non Potest vivere. Ergo iuxta Augustiuam lux illuminans et accendens, seu gralia actualis necessaria est ad siugatos actus salutares.. CCCIII. Quod si dicas , Carthaginense Concilium
Can. IV. definivisse, gratiam iustificantem non tantum valere a ' remissionem peccatorum, quaa Iu in Commi'sa sunt, verum etiam in adiutorium, ne in poqierum eo
mittantur; ideoque eam justis sufficere abueque gratia actuali: Item gratiam habitualem olim suis habitibus infusis id totum posse , quod gratia actualis , hominemque reddere habilem ad actus meritorios. Re p. ideo gratiam sanctificantem a Patribus Carthaginensibus adj torium vocari ne peccata committantur; quia ex sapientia , honitate et promissione divina habet sibi adnexa gratiae actualis auXilia, ad ipsam gratiam sanctificantem conservandam , et elinien los actus supernaturales. Nimirum Carthaginense Catione citato damnat Pelagium asserentem, hominem non infligere gratia nota, Ii interna ad servanda salutariter man lata : et gratiam Baptismalem remittere tantum peccata, nee dare ius ad
auxilia gratiae. At id quod postremo ad litum est, aio,
nee excitari nos ad agen 'iuri, nee coerceri concupiscentiae motus, neu voluntatem contra eos roborari a
gratia sanctificante , sed ab lictuali; alias iusti semper haberent pias cogitationes et volitiones. Homo ita tuo incomplete tantam per gratiam sanctificautem redditur idoneus ad actus meritorios , complete vero Per gratias actuales ipsi aduexas.
336쪽
CCCIV. Quaeres. III. An ad quemvis aetam salutarem necessaria sit gratia, non tantam illustrationis, sed etiam inspirationis, seu quae immediate afficiat voluntatem Τ Res p. affirmative. Prob. assertio 1. Aut horistate conciliorum. Arausicanum II. Capitulo V11. eos haeretico spiritu salii pronuntiat, qui asserunt posse hominem cogitare aut eligere quae pertinent ad salutem vitae aeternae , absque illuminatisne et inspiratione Spiritus Sancti, qui dat Omnibus suacitatem in consentiendo peritati. Ergo utraque gratia illuminationis et inspirationis est necessaria ad quemlibet actum salutarem. Tridentinum Sess. VI. Can. II l. definit : Si quis dixerit, sine praeveniente Diritus Sancti in iratione , atque ejus adjutorio, hominem credere, verare, dii gere aut Poenitere posse, sicut oρortet, ut ei iusti cationis gratia con eratur ; anathema sit. Neque susescia ni r ab adversariis probari potest, illustrationem et inspirationem tu Diutionario Conciliorum voees esse Syn Onimas, eamdemque rem indicare. Prob. II. Auth ritate S. Augustini , qui essectas gratiae praevenientis et ex ita utis ad duo capita revocat. Sic Lib. II. de P Cato, tam meritis et remita. cap. XIX. serihil : cum
ob illo illius adiutorium Gyrreamur ad faciendam per iciendamque justitiam , quid aliud deprecamur , quam tit aperiat quod latebat, et suare faciat, quod non delectabat. Lib. de Gratia Christi, cap. X XIV. reprehendit
Pelagium, quod nuspiam admittat gratiam voluntatis. Fec alicubi potui reperire hanc eum gratiam conste-yi, quia non solum possibilitas, sed ipsa etiam po-iuntas et actio subministratione Spiritus adjupatur. Lib. de Spiritu et littera Cap III. Nam neque liberum arbitrium quidquam nisi ad peccandum uadet, si lateat
337쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD. ACTUS SALUT. 335ueritatis pia : et cum id quod agendum, et quo nitendum est coeperit non lutere, nιsi etiam delectet et ametur, non agitiar, non susc*itur, non bene oluitur. Ergo iuxta S. Augustinum actualis gratia praeveniens sita est in utrisque actibus indeliberatis animae , n mirum intellectus et voluntatis. CCCV. Quaeres II . Utrum non solum gratia a etualis, sed etiam sanctificans necessaria sit ad eliciendum actum bonum et supernaturalem Τ R. negative. Prob. assertio haec dogmatica I. Auctoritate Scripturarum , quae peccatorem hortantur et excitant ad poenitentiam et conversionem. Ezechielis Cap. XVIII. Conpertimini , et agite poenitentiam ab omnibus iniquitatibus uestris. Danielis Cap. IV. Peccata tua eleemosF-nis redime, et iniquitates tuas misericordiis Paverum. Ergo cum poenitentia, et eleemosyna ad delenda pece
ta erogata sit opus supernaturaliter honum, et pec- datores gratia sanctificante careant. gratia sanctificans non est necessaria ad actum supernaturaliter bonum.
Lucae Cap. XVIII. laudatur Publicanus, qui percutiebat pectus suum dicens : Deus propitius esto mihi peceatori. Atqui Publicanus id agendo non peccavit, sed
actum supernaturaliter bonum exercuit; siquidem deseendit hie iusti eatus in domum suam. II. Authoritate conciliorum. Constantiense damnavit hanc Russi propositionem orditie XVI.: Diuisio immediata humanorum operum est, quod sunt pet oirtuosa ; quia si homo est vitiosus, et υἱt quidquam , tunc agit pitiose ;et si est Uirtuosus, et agit quidquam, tunc agit vi tuose : quia sicut pit um, quod crimen dicitur, seu mortale peccatum inscit unioersaliter actus hominis pitiosi. cc virtus fisi cat omnes actus hominis pirtuosi. Trin
338쪽
33s ARTICULUS I. CONTROUER'IA VIII. dentinum Sess. VI. Can. VII. adversus Protestantes sio statuit: Si quis dixerit, opera omnia quae ante justi incutionem sunt, quacumque ratione Iacta sint , sera esse peccata, pel odium Dei merari; aut quanto pe-hementius quis nititur se dimonere ad gratiam , tanto
cum grauius peccare; anathema sit. Iil. Authoritato
Pontificum S. Pii V. et Gligorii XIII., qui hane Michaelis B sit propositionem, ordine XXXV. damnarunt: Omne quod agit peccator , vel serpus Peccati , Peccatum est. Et Clementis XI. . qui in Bulla Unigenitus simi-Ies Questielli propnsitiones pro cripsit. XLV. Amore
Dei in corde peccatorum non amρlius regnante. necesse est ut in eo carnalis regnet cupiditas, omnesque actiones Dius corrumpat. Li A. Oratio im tortim estri opum peccatum , et Guod Deus illis concedit, est no-
cum in eos judicium. CCV l. Denique absurdi hujus dogmatis falsitatem
ostendunt sequelae. Nam I. si omnia opera peccatoris essent precata, Deus crudeliter ageret peccatorem damnando , quod ad ipsius honitatem contagerit. II. Si adactum bonum supernaturalem requireretur gratia sanci, sicans, peccator per vera in animi conversionem num
quam redire posset in gratiam cum Deo , neque Prael γrare aut disponere se posset ad justificationem, quam- tum vis adiuvetur viribus gratiae supernaturalis actualis. Fatio est, quia homo per actionem mulam Deum sibi conciliare non potest, aut praeparare Se ad gratiam: immo quanto magis niteretur Per actus piiquo, ad famctificantem gratiam pervenire , eo magis ob ea recederet quia per actus illos de novo peccaret. III. Quando Deus peccatorem vocat ad poenitentiam, quae certe est actus stipernaturaliter honus, atque hauc in finem gra-
339쪽
DE NECESsIT. GRATIAE AD ACTUS SALUT. 33σtias actuales eidem liberaliter subministrat , obligaret peccatorem ad aliquid impossibile, nimirum ad poenitentiam salutarem ; quam tamen, iaXta Novatores, agere non posset absque gratia sanctificante. Caeterum notandum est, quod quamvis peccator gratia Supernat arali actuali adiutus clicere possit actum Saper naturale in et salutarem, quia per illum disponitur ad jastificationem et salutem; nequaquam tamen, absque gratia sanctificante , Possit elicere actum meritorium vitae aeternae ,
aut iustificationem de Condiguo mereri. CCCVII. Solent Novatores varios Scripturarum et Patrum textus objicere I. i'roverbiorain Oap. XV. dicitur. Victimae impiorum abominabiles Domino : potu justorum placabilia. l I. Matth. Cop. VII. Non Potest se arbor mala bsnos fructus Iacere. III. JOan. Cap. IX. Pe catores Deus non audit. 1V. S. Augustinus Lib. de Gratia Christi, Cap. XXV l. scribit: Ubi non est dilectio,
nullum bonum Ορias imputatur, nec recte bonum opus pocatur. Sed Deile ad haec respondetur. Ad. i. dico, victimas impiorum esse abominabiles Deo, quando ex pravo fine ac pei versa intentione vitiantur: quales erant victimae Judaeorum , qui existimabant sibi omnia in
tuto esse, et impunita fore scelera, modo e X ternos ritus, et caeremonias legales observarent. Ad II. R. Per malam arborem intelligitur mala ; per bonam, bona voluntas. Jam vero voluntas peccatoris ut mala, sive ut est agens ex malitia, non pote, t bouos fructus sacere; sicut nec iustus, qua justus, malas. At vero peccator secundum naturam spectatus, et actuali Dei auxilio adj tus, nee mala est arbor, nee malam habet voluntatem;
siquidem ad poenitentiam et justifidationem viribus gratiae adjutus se disponat. Ad III. R. Deus peccatores non Tom. H. e
340쪽
sanctitatem, aut quando perversa intentione, ad propter aliquem perversum finem orant. Accedit, quod , ut Oh- servat S. Augustinus Lib l I. contra Epist. Parmeniani, ea verba non a Christo Domino prolata fuerint, sed aeaeco nato ; qui nondum interiori Iumine fidei collu tr tus erat. Ad IV. B. Per dilectionem non intelligi ab Augustino charitatem , aut gratiam sanctificantem , sed Bonam voluntatem. et pium assectum. Patet id ex Li-hro de Gratia et Lib. arbitrio , Cap. XVI li, ubi sic scribit et Quod quidem sine suo fructu admoneretur , liberum arbitrium nisi prius acciperet aliquid dilectionis, ut addi sibi quaereret unde quod iubebatur impleret. Et alibi saepius docet, fidem quae in peccatoribus est
insormis , non esse sine dilectione, hoc est, sine pia aD sectione ι quia nemo credit nisi volens. CCCVisI. Quaeres V. An homo sine gratia su-Perna turali actuali possit cognoscero veritates naturales R. Homo sine gratia supernaturali actuali potest cognoscere aliquas veritates naturales potentia physica et morali et omnes tamen collective sumptas non potest cogno Scere potentia morali. Prob. assertio I. Authoritate Sur, Pturorum , quae existentiam Dei per creaturas cognosci Posse Asberunt, nulla lacta metitione gratiae interioris.
Sapientiae Cop. XlIl. A magnitudine Deciei et creaturae , Cognoscibiliter sterit creator horum uideri. Ad Rom. Cup. I. Invisibilia enim ipsius a creatura mundi, Per ea quae Iactu sunt , intellecta convkiuntur : sem Piterna quoque Ditis uirtus et Dipinitas : ita ut sint imexcusabiles. ll. Hatione. Intellectus habet efficaciam n turalem respectu alicujus operationis sibi propriae. Atqui cognitio veritalis naturalis, est operatio propria late