장음표시 사용
321쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD ACTUs SALUT. si set meritoria , quasi maior eapacitas et virtus nataralis moveret Deum ad conserendas plures aut maiores gratias. Quamvis itaque Deus gratias gratis datas saeps vi Tibat naturae contemperet. id tamen non facit intuitinmeritorum naturae, sed pro nado beneplacito suo: naua saepe praestantiori naturae minora pauciora gae largitur , quam minus praestanti. Ad confrin. responsio habetur ex Ar ausi cana Synodo, quae sua de necessitate gratiae
Capitula ita concludit: Unde manifestissime credendum est , quod et illius latronis , quem Dominus ad paradisi patriam reuocaoit, et Cornelii centurionis , ad quem Angylus Domini missus est, et Zachaei , qui ipsum Dominum suscipere meruit, illa tam admirab
iis sitis non fuit de natura, red diyinae largitatis
CCLXXXIX. Diees I. Apostolus I. ad Timoth. I. scribit: Qui prius blasphemus sui, et persecutor, et contumeliosus; sed misericordiam Dei consecutus sum quia ignorans feci in incredulitate. Ergo ignorantia
fuit causa , cur veniam consessae retur. Ergo multo magis opus naturaliter honum potest esse causa moralis gratiae. R. C. Λ. N. C. Particula quia in Scripturis non semper denotat causam, sed saepe terruimetin tau tuin et obiectum, idemque significat ao particula cum Q ais enim sanae mentis dicat, quod David Psalmo XL. Sana animam meam, quia peccaui tibi, Deo Peduata sua Proi ouat ta Raain causam moralem et motivam, quo Deus excitetur ab conseroadam illi gratiam sanationis 3 Proposuit itaque illa praecise tamquam terminum seu objectum, circa quod occuparetur Dei miseratio. Itaque etiam ignorantia Pauli non erat ea a maritoria misericordiae divinae : sed hoo solam praestabat,
322쪽
3ao ARTICULUS I. CONTROVERSIA Qu. .: ut venia minus esset indignus, quam si peccesset ex malitia ... CCXC. Dices II. Scriptura nos hortatur, nobisque Praecipit, ut convertamur ad Deum, ut Petamus ac pulsemus, Ergo initium salutis , conatus ille, acthona voluntas est a nobis. P. C. Quod ab alio. petimus, non est in nostra potestate. Ergo quod a nobis petitqrct exigitur, pendΘt a nobis. Atqui a nobis petitur et
exigitur, ut prilsemus petamus. quaeram ux, Credamus Ergo pulsare , petere, credere et . est in nostra libera potestate. Confrm. Cretere veI non e reflere est in a
hitrio voluntatis. Ergo fi les a nobis oritur. R. C. A. N. C. Ad ρrob. C. A. D. C. Pendet a nobis, id est, a viribus solius liberi arbitrii , N. C. A. Viribus liberi arbitrii aliuti por gratiam praevenientem, et Omnino gratuitam, C. C. Ad confrin. D. A. CT edere per gratiam est in arbitrio voluntatis humanae, C. A. Si
gratia, N. A. et Conseq. Horno potest non credere siue gratia; at non potest credero Sine gratia. ,
CCXCl. O jicitur II. Authoritas Patrum , praecipuis Graecorum, Iguatit Martyris, Irenaei, Iustini, Clementis Alexan irini, Athanasii, Chrysostomi, aliora que, qui in ea fuisse sententia videntur, quod initium
salutis a nobis sit : qaod hona voluntas praeveniat gratiam , et quod Deus subsequente sua gratia pios ac naturales voluntatis conatus iuvet. R. iuvere eundam hano Graeeoram Patrum accusationem a JanSenianis praecipue Susceptam esSe eo animo, ut illorrim Patrum authoritatem , a quibus in materia de Libero Arbitrio vehementer premi se animadvertunt, eleve ut atque in sirment. Ilae in re itaque observo I. Quod Praecipue in prae- senti argumento non tam verba Catholicum aut haeretia ac itin efficiant, quam Sensus quem sortiuntur a Prose-
323쪽
rente, de quo aliunde nobis constat. Graeci libero et absque scrupulo diceti lint, initium actionis honae a no- his duci ; sed intelligebant primam ad houum determinationem , quam facit voluntas. Intelligebant principium, at non primum : intellige haut primum in homine, sed factum et ab homine et a Deo, non quod ante a solo Deo factum est in homine. Gratiae nomine saepe intelligebant illi non initiatum et communem, qaae Oecul tum quasi atque impers tum principiam cst, et sinamurito consertur ; sed ulteriorem , auetiorem ., tuo utentiorem , sali itique nostrast viciniorem , ad quam opera nostra et conatus qai b conserunt. Docuerunt Deum nota praecedere nostram voluntatem, sed intelligebant non praecedere vim inserendo, quae ita ad se trahat volunta-tatem, ut volitio non amplius homini sit libera. Docue Tunt debere nos primum degernere , velle , eligere e se lillam supponebant gratiam , quae hane nobis Claugulum suppeditat facultatem. Docuerant , volendo et omnem diligentiam adhibendo impetrari a nobis gra-xiam; sed intelligebant subsequentem et adiuvantem. AN quo id ex plurimis aliis eorum locis evincitur , quibus log trinam hane suam elare exprimunt. Profecto mole sta atque intolerabilis res foret, si omni propositioni, quae sinistre explicari posset, clausulam aliquam in familiari sermone, aut etiam libris conscribenilis, sam-p3r adhibere deberemus. HOC autem eo minus tempori. Bus illis necessarium erat, quod, exorta nondum Sem, Pelagianorum secta , gratia praevenietas tacite ab omnibus intelligebatur. CCXCH. Observo II. Antequam circa dogmata al, qua nascerentur haereses; non loquebantur homines ea cautela, iisque verborura limitationibus, quae postmo-
324쪽
ARUCULLS I. C0Ν60 RSIA VII . . dum fuerunt adhibitae. Controversiae nimirum exortae effecerunt. ut constituarentur ae definirentur vocex, ce laque cautione modi Ioquendi elisumscriberentur. Non habuere occasio nom Veteres Patres, Priusqaam Pelagiana, po Massiliensium haere sis oriretur, rem hanc eκ instituto tractandi, ideoque plurimi de gratia non sunt locuti, nisi breviter et transeunter Dandum est praeterea etiam aliquid linguarum atque idiomatum diversitati. Novimus quantis exortae Sint tempestates ex graeca
voco h ostasis , et qualis item dissere uti a iii exprimendo , Per diver,imodo usurPatas voces causa et
principium. CCXCIII. Observo III. Ut certi reddamur de gemina Patrum Graecorum sensu, non oportet in test,inonio uno vel altero, a reliquo contextu avulso, eo quiescero, sed totam libri structuram pervadero, d que omnia illius emta universo obsorvare est neceSSe.
Non loquuntur profecto illi tam frequenter de gratia neque ita minute dotes ejus peculiares describunt, quia rei hujus occasionem non habebant. S. Augustinus, qui x
contra homines adversus gratiam haeresin molientes c Iamum strinxit, felicissime hae in re versatus est. Amteriores vero , qui scripserunt Contra Marcionitas, eos que haereticos qui asserebant ex quadam fati specie Pe de re omnia , nihilquo prorsus conserre industriam nostram ad saIatem , constricti omnino erant ad Mes
Tandam potestatem liberi arbitrii; non vero at curam in praedicanda explicandaque gratia ponendam. Suppositam nihilominas, taciteque semper ab illis intellistam suisse praevenientem gratiam, vel inde solum colligi Potest, quod generatim omne honum Deo reserant accestum , et saepenumero omnem honum attum ipsius gratiae adseribant.
325쪽
DE NE ESSIT. GRATIAE AD ACTUS SALUT. 3a CCXCIV. Observo IV. Si propositiones quaedama zontextu Separatae, et sensus a mente loquentis ali no enpositae, Sufficerent ad Patres Graecos Semipelagi, nis adnumerandos, nan Graeca modo, sed Latina etiam
Ecelesia integris IV. saeculis perinde insecta fuisset Massiliensium erroribus; siquidem Patres Latini prim Tum saeculorum eodem idiomate , eademque phrasi usi fuere. Certe S. cyprianus Lib. III. Testimoniorum. Cap. LII. scribit , Credendi uel non credendi libertatem in arbitrio positam esse. Tertullianus Lib. II. contra Marcionem , cap. V. Totam nobis libertatem arbitrii in Utramque partem concessam esse. S. Hilarius in Psalm . CXVIII. Ex nobis initium esse, ut Deus persciat. S. Ambrosius Lib. II. de Abraham Nain. Lx IV. Oρον, tere , ut tales nos praebeamus bonis studiis et prompta Ide , ut Deus nostri misereatur, et pocet nos. S. Hieronymus adgersus Pelagia nos Dial. III. Nostrum esse rogare ; illius tribuere quod rogatur: nostrum incia pere; illius perscere. Et in Comment. in cap. V Epi totas ad Galatas: Stoe ergo in bonam, sipe in malam par tem nec Deus , nec diabolus operationis nostrae caiisa est; quia persuasio nostra usu est ex ea, qui o caςit nos, sed ex nobis, qui consentimus, uel non constentimus vacanti. - - Inter hoc jurgium media an mia consistit, habens quidem in sua patestate bonum et malum, sella et nolle. Quin ipse S. Augustinus , P Iagianorum ac Massiliensium domitor , eodem modo qno Patres Graeci saepius locutus est, non in primis dumtaxat libris , quos ante exortam haeresin illam conspris psit; sed etiam in posterioribus, posteaquam cum novis haeretio is, divinae gratiae hostibus, saepius cougrossas
fuerat. Enarrat. tu Psat' XLII. acribit: Para locum in
326쪽
3M ARTICULUS I. CONTROVERSIA VIII. corda tuo ubi sedeat. Deus Serm. CLXV alias VIII de Verbis Apost. Quia ut Deus pelit dare, debes et tu. ad accipiendum ac modare poluntatem. Quomodo sis accipere gratiam dioinae bonitatis, qui sinum non veris poluntatis 3 Lib. I. de Lib. Arhitrio, cap. XlΙ
ait, in uoluatate nostra esse constitutum, ut hoc vel fruamur , uel careamus tanto et tam sero bono , vitam
Lim iram agendi honestam et sanctam Ad Simplic. Lib. I. Quaest. 1. Certe enim ψsum pelle in 'otestate est, quoniam adiacet nobis: sed quod Persicere binum non est in nostra poetestate, ad meritum pertinet originalis peccati. Serm. IV. Num. XVII ait, Christam elegisse quqsdam, qui pertinebant ad Alium misorem Oacob quia viritualiter coeperant desiderare et intelligere Promi a Domini. Sermone CLV. ait, uoluntati nostrae conanti adjutorium subministari. Enarrat . in PsaL CII. dare Deum, sed non dure nisi petenti. Certum est autem, quod cum Augustinus ait praeveniri gratiam n eo ita nostro, ab intelligentia , in imploratione auxilii, intelligat gratiam interiorum magis in Nisesbam , magisque operativam Ex his patet quam importuna atque inverecunde Patres Graeci a quibusdam, maxime a Iansentanis , Semipelagianismi a usentur obeliquas propositiones re contexta separatas, quae lacili negotio in bonam partem accipi possunt no debent, misi Latinae etiam Ecclesiao Patrihus , atque ipsi etiam Gratiao Doctori Augustino diem dicero velimus. Vido quae hac de re fuse atque or ito stisserit Vir elarissimus , Scipio Maobus toto libro XI. Historiae The
CCXCV. objicitur III. Sanctitas et bonitas Delia Si initium fidei et salutis esset a Deo, sides omnibus horub
327쪽
nibur daretur, quia Deus vult serio omnes homines salvos seri . Atqui fides non omnibus datur. Ergo. II. Si Deus in distributione suarum gratiarum non alte deret ad merita hominis naturalia, eueset acceptor personarum. Hoe implicat, scribente Apostolo ad Coloss. Cap. III. Non est Personarum acceρtio aρud Deum. Ergo. B. N. M. Ex seria voluntatu Dei at omnes homines salvi fiant, inferri nequit, ipsum fidei donuin om uitius conserri debere ; sed tantum omnibus Concedi a xilia proxime vel remote, vera tamen suffieientia, quibus si homines cooperarentur, certissime ad agnitionem vorae fidei pervenirent. Haec auxilia liberaliter a Deo omnibus subministrantur : quod vero multi in te. Debris Mahulent, id ipsorum malitiae et ab usui gratiarum est adscribendum. Ad II. N. III. Acceptor personarum iniustus digitur ille , qui indigno vel minus dῖ-gno dat quod digniori debetur. Gratia autφm supernaturalis nemini prorsus debetur , cum donum sit omnis no gratuitum, atque omnes homines ante praevisionem absolutam meriti, quae supponit eqllationem gratiae. sint positive indigni quolibet dsno supernaturali propter peccatum Adami. Ergo Deus non est injustus aeceptor personarum , sed irreprehensibilis gratiarum Suarum distributor. CCXCVI. Objicitur IV . Paritas. Dispositiones materiae , quae praecedunt infusionem animae rationalis,
sunt verae et positivae clISpositiones , licet sint tacitum
materiales , et anima Sit spiritualis. Ergo etiam aetas naturalis Potest esse vera et positiva dispositio ad gratiam supernaturalem. R. c. A. N. C. Quamvis aut masit spiritualis, et dispositiones si ut materiales, datur tamen naturalis coordinatio et proportio aliqua inter N
328쪽
3 αε ARTICULLS I. CONTROVERSIA HII. animam et dispositiones; quia Deus ut author naturas numquam producit animam rationalem; nisi ad ex
gentiam materiae rito dispositae. At vero talis coord natio et proportio non datur inter actum mere natalem, et gratiam Sudernaturalem , quae ex Suo coace-Ptu superat vires et exigentiam totius naturae.
CCXCVR. Objicitur V. Libertas arbitrii. Liberum
hominis arbitrium stare non potest eum nee sitate di vianae gratiae ad omnes aczus salutares. Ergo cum certum sit hominem esse libarum, commentitia est haec gratiae necessitas. P. A. Si gratia esset absolate necessa ria ad actus salutares , hi actus non essent in potestate hominis. Atqui sunt in potestate et arbitrio homini. Ergo. P. M. Ex una parte sine gratia non potest elici jaritapos ullus actus salutaris: ex altera parte gratia prorsus gratuito consertur, nec est in potestate hominis. Ergo
non larent in libero arbitrio hominis . constrin. Si gratia est necessaria ad omnem aetum salutarem, tune autus
Salutaris superat nostras vires. Ergo Deus illum praecipiendo praeciperet quod est impossibile. P. C. Dous ex mera liberalitate confert gratiam. Ergo potest illam non conserre : atqui Posito quod eam nou conserat, Praemceptum de actu salutari erit de re impossibili. Ergo. R. N. A. Ad D. M. Non essent in Potestate homi nis viribus suis relicti , c. M. Adiuti per gratiam . N.
M. Et sic dist. minore, N. C. Homo praesoindendo afratia supernaturali, non habet libertatem, seu potentiam pro ime expeditam ad elieiendos actus salutare&aeoquod illa constituatur et compleatur Per gratiam, tam quam necessarium praerequisitum ad salutariter agendum. Ad hujus probat. D. ultimum membrum Λut
ecdeutis . Gratia uou est in Potestate hominis quoad ex,
329쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD ACTUS SALUT. 3αν stentiam, C. A. Quoad usum, vel abusum, N. A. et Conseq. Equidem in potestate hominis non est hahere gratiam , quia illa donum gratuitum ae liberale est d,
vinae manus; posito autem, quod Deus eam homini concedat, in potestato hominis est ea gratia uti eidem. Cooperando, vel abuti eam negligendo ac repudiando: cum enim per gratiam Potestas datur salutariter agendi, necessitas utique nulla imponitur. Ad confrm. D. A. Superat nostras vires puro naturales, C. A. Nostras ubres adiutas per gratiam , N. A. et Conso I. Ad probat. C. A. D. C. Potest gratiam non conserre , absolute I quendo , et nulla lacta hystothesi, C. C. Pasito , quot Deus homini praecipiat actum salutarem , aut illum suadeat , N. c. in posteriori hoe oasu, cum Deus salvis
divinis suis perfectionibus, impossibilia homini praecipere aut suadere nequeat, debet vestessario illi subministrare media idonea ad implendum Praesepium , vel exequendum consilium serio datum. Sed hoe nou ob tat quo minus gratia gratuito prorsus conseratur ; quia pra ei se consertar ob liberrimum decretam Dei volentis homini praecipere actam salutarem , non autem ad e imgentiam alterias rei naturalis, aut ivtuitu meritorum naturalium. Uiuo gratia fio collata, ost gratia eX gra tia, seu gratia praesupponens aliam gratiam, liberrimum ac gratuitum decretum Dei.
CCXCVHI. Objicitur VI. Exemplum HaeretioOrum. Haeretici multos fidei articulos credunt, v. g. Uni tatem Dei, My terium SS. Trinitatis. Inearnationis ete. et quidem sino gratia sup ematurali; quia haest eoram fides eum multis aliis erroribus conjungitur. Atqui hic actus fidei, qaem haeretioi elici aut, est sapornaturalis. Ergo PQ 33uat actus supernatar les elici absque gratia.
330쪽
. 328 ARTICE LUs I. CONTROVERSIA VIII. P. m. Mysteria Trinitatis et Incarnationis sunt supe naturalia. Ergo non possunt ab haereticis credi, nisi s pernaturaliter. Confirm. Mysteria fidei nostrae sunt evia denter credibilia ob evidentem credi bili tatem molivorum. .Ergo nihil obstat quo minus absque gratia interiori credantur. B. D. M. Haeretici multos fidei articulos credunt fide dumtaxat humana εt naturali, C. M. Fide diuina. et supernaturali. N. M. Ad fidem divinam et supernatioralem tria requiruntur. I. Ut Mysteria illa credantu htamquam a Deo revelata, et quae nullo modo Γdsa esse possint. II. Ut firmiter credantur , ita ut homo vitam potius amittere malit, quam ea non credere , aut de iis dubitare. III. Ut pio assectu credantur, ex Pia erga Deum inclinatione, quia inui pit homo in iis rebus credendis se subjicere, quae rationem humanam Superant, sicque intellectum captivat in obsequium fidei. Jam vero haeretici Mysteria illa non credunt ut a Deo reve- Iata , sive propter revelationem divinam : cum enim
contemnant judicium Ecclesiae, quam Deus innumeris signis et prodigiis insallibilem esse ostendit, non habent causam in fallibilem proponentem ipsis revelationem Dei; sed ad spiritum suum privatum constigium, cujus infallibilitatem nulla solida ratione pro-Bare possunt: adeoque non credant, quia Deas id rem
velavit, sed ideo solum, quia ita ipsis placet credore. Neque credunt Mysteria illa firmiter, atque ex pio ase
ectu : si enim ita crederent ob authoritatem Dei log aeristis , cum illa eamdem in omnibus articulis revelatis fidem mereatur, indiscriminatim crederent om uia a Deo revelata, otqua ipsis sufficienter propobita; quod tametanon laciunt, cum aliqua arbitrario amplectantur, alia