장음표시 사용
341쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD ACTUS A LUT. 333lectus. Ergo intellectus habet naturalem effica iam respecto illius cognitionis. III. probatur negative. Neque enim ostendi potest necessitas gratiae interioris ad cognoscendas veritates aliquas naturales: et ridiculum videtur dicere , Per Peccatum originale vires naturales hominis ita detritas fuisse, ut ad veritates naturales cognoscendas quotidie ae singulis sere momentis indigeat gratia interiori. Caeterum quod homo sine gratia supernaturali
cognoscere nequeat Potcntia morali omnes veritates naturales collective sumptas, praecipue practicas, patet ex infinita pene rerum moralium ac naturalium multitudine , ex hrevitate vitae, ex angusta humanae mentis
capacitate, ex infirmitate corporis . ex infinitis prope civilis vitae officiis, impedimentis, curis, fastidiis , ex
pravis cupiditatum assectibus, atque ex ipqa reram n turalium conditione , quarum scilicet natura tota fere in abstruso est posita.
CCCI A. Quaeris VI. An homo possit veritates
supernaturales apprehendcre sine gratia interiori supernaturali 7 R. Homo, posita revelatione exterua veritatam Superuaturalium, Potest illas appri hend re sine grKtia i teriori ι at vero sine gratia interiori non potest veritates illas credere fide divina, ac prout oportet ad salutem. I. pars a sertionis prob. Illud sufficit ad simplice ii ap- Prehensionem veritatum supernatui alium . quod sufficit ad fidem humanam. Atqui ad Liam humanam veritatum supernaturulium sufficit externa revelatio , se a praedicatio Evangelii; neo requiritur gratia interior , ut patet exemplo haereticorum , qai humana fi te assentia tur Mysteriis supernaturalibus , sine interioris gratiae auxilio. Ergo. Altera pars assertionis per se patet; quia vii fide dixiva credit veritatem aliqaam supernatar
342쪽
34o ARTICULUS I. CONTROVERSIA VIII. 1em , elicit actum supernaturalem ac salutarem ad quem necessario requiritur gratia actualis interior, ut Ecclesia definivit contra Pelagianos ae Massilienses. CCCX. Quaeres VII. An in flatu naturae lapsae possit homo potentia etiam morali , absque gratia supernaturali, Deum super omnia amare 3 R. Homo etiam in statu Naturae lapsae p0test potentia morali, absque gratia supernaturali, per se loquendo et praese indendo a circumstantiis difficili talem hujus aclus valde augentibus , Deum super omnia amare amore constupiscentiae et benevolentiae mere naturali , ad aeternam salutem Non conducente, atque in eo saltem per breve tempus perseverare. Dixi l. In statu etiam naturae lusae. Quod enim id homo potuisset in statu naturae purae , nemo catholicorum dubitat. II. Amore naturali, ad aeternam salutem non conducente. Homo enim solis suis ubribus relictus , nec moralem nec physicam habet potentiam ad amandum Doum amore supernaturali, sal α-tari, ac meritorio vitae aeternae, quemadmodum E clesia definivit contra Pelagianos ac Semipelagianos. III. Perse loquendo, et prat scindendo etc. Si enim gravis tentatio aut difficultas urgeat, scicile damus, hominem non
posse potentia morali, sed tantum physica , Deum ama- Te super omnia amore etiam naturali tantum. IV. Atque in eo saltem per brepe tempus ρerseperare. Quia si h mo diu posset absque gratia supernaturali Deum super
Omnia amare amore etiam naturali tantum, et non salutari,
hoc ipso haberet potentiam moralem ad servandam diu legem naturalem sine gratia supernaturali, quod asseri non potest iuxta in serius dicenda. CCCXI. Prob. assertio sic limitata I. argumento
negativo, quia adversarii nulla efficaci ratione probare
343쪽
possunt necessitatem gratiae supernaturalis ad amorem Dei mere naturalem. et non salutarem. II. positive. Homo potest naturaliter cognoscere Deum esSe summum Bonum atque ideo super omnia amandum: eKaltera parte contingere facile pote t, ut tune nou ο eurrant graves tentationes aut dissicultates, quas superare debeat in amando Deo. Ergo potest Deum ita cognitum naturaliter amare super Omnia; nam ex cognitione honi oriri potest amor illi cognitioni proportionatus , nisi aliunde v. g. ob dissicultatem moraliter insuperabilem talis amor reddatur impossibilis. Confirm. In statu naturae purae homo Potuisset per vires merenaturales Deum amare Super Omnia , amore non salutari , et mere naturali: et quidem potentia non phys Nea tantum, sed etiam morali; quia praeceptam amam di Deum super omnia suisset etiam in statu naturae purae primum et maximum mandatum totius legis natur 1is. Ergo cum natura lapsa non sit debilior natura pura, dicendum est . quod homo habeat potentiam moralem amandi Deum super omnia, in sensu superius explicato.
CCCXII. Adversarii reponunt I. Deus libere decrevit homini de facto numquam dare auxilia merenaturalia ad eliciendum amorem sui super omnia , illisque semper substituere auxilia supernaturalia. II. Patres et Concilia expresse asseruui, Deum super Omnia a Q
ri non posse sine auxilio gratiae interioris. III. Omnis amor Dei super omnia est opus pietatis, et hominem proximo disponit ad iustificationem. IV. Omnis amor Dei hominem proxime di ponit ad remissionem peccatorum quia excludit omne peccatum mortale. V. Homo in statu naturae lapsae non potest firmum propositum sine gratia supernaturali concipere servandi totam legem naturalem
344쪽
3 la ARTI ULus I. CONTROVERSIA VIII. Dei: quippe quae sine gratia supernat arati servari non
Potest. Ergo cum hoc propositum in amore Dei super omnia includatur , homo in statu naturae lapgae non potest absque gratia supernaturali Deum ut Authorem naturae amare supor omnia. vi. Homo vi illius propositi debet vello potius j cturam sacere vitast , honoris , an honorum fortunae, quam Deum offendere. Atqui actum tam heroicum sine gratia supernaturali elicere nequit, eum De cinicae qui lem gravi tentationi resistere queat sine auxilio gratiae supernaturalis. Ergo. R. Ad I. N. A. quod ab adversariis gratis asseritur , et nul Ia solida ratione probatur. Ad II. R. Patres et Concilia loqui de amore supernaturali, salutari , an meritorio vitae aeternae; ad lunt enim haec verba : Sicut Ῥortet,
ut e edit ad salutem. A l III. Omnis amor Dei super omnia est opus pietatis vel naturalis vel supernaturalis; neque hominem proxime disponit ad iustificationem,
nisi sit amor supernaturalis. Ad IV. N. A. Cum enim amor Dei naturalis hominem nullo modo disponat ad insusionem gratiae sanctificantis, sine qua remissio peceatorum in hac providentia non datur, neque poterit illum disponere ad remissionem plegatorum. Rationem additam di,tinguo. Exul adit omue peccatum mortaleae tuale, C. Habituale, N. Amor naturalis non delet peccata habitualia; manet enim homo, quamlamvis amorem Dei naturalem super omnia eliciat, habitualia ter adhue aversus a Deo, et habitualiter peccator. Aa V. N. A. Nam I. potest homo per errorem putare Se per vires naturae posse servare totam Iegem Dei; quo casu certe poterit firmam propositam concipere servandi totam Iegem naturalem Dei. II. Quamvis tota lex naturalis Dei implari non possit absque auxilio gratiae Super-
345쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD ACTUS SALUT. 343 naturalis , potest tamen homo absque gratia supernat ara-Ii firmum propositum concipere illam seruaudi, modo sciat gratiam sibi non defuturam in iis adimplendis. quae vires naturae excedunt: sicut siquis haberet domum patrandi miracula, po set Per autum naturalem dicere , velle se patrare miraculum, licet illud patrare non Pos, it per vires naturae. At Vl. D. M. Homo de-tiet potius velle etc. virtualiter et implicite , C. M. Fo maliter et explicite, N. M. A l amorem Dei super Omnia , Sive naturalem sive Supernaturalem , non rega Titur ut omnes difficultates singillatim homo sibi repraesentet , quae ita observanda lege Dei possucit occurrere; sed sufficit, quod stanto illo actu homo graviter pecea-ra non possit. Adde , quod iuxta nos ho .no sine gratia supernaturali moralem habeat potentiam amandi Deum super omnia non salutariter , ω Praescindendo a gravi tentatione ac difficultate.
CCCXIII. Quaeres VIIL An homo in statu naturae
Iapsae siue gratia suPernaturali possit potentia physica totam i gem pare naturalem obervare, et vincere omnes tentationes graves victoria non salutari Τ R. affirmativo.
Dicitur I. Potentia phae sica . Potentia pure Phrsica di .eitur illa , quacuin simpliciter qnidem potest poni actus ,
sed tanta cum difficultate , ut moraliter loqueudo numquam sit ponendus. PotentIa moralis est, quacum aetas non solum simpliciter et absolute poni potest, sed otiam cum tanta facilitate, ut probabiliter sperari possit esse pone ulu . II. Totam legem Pure naturalem, quantum nimirum obligat ad actas natarales tantum. Nam lex naturalis obligure potest ad actus etiam supernaturales, cum hoc principium , Creatura debet in amnibus obedire suo creatori, pertineat ad legem ua
346쪽
344 ARTICULUS I. C0NTR0VERSIA VIII. turae, immo primum principium sit legis naturalis
Iumine naturae notum. Atque in hoc Sensu certum est j sine gratia supernaturali totam legem naturalem Obsedivari non posse, prout haesi de laeto etiam obligat adactus quosdam Supernaturales, v. g. fidei, spei. ae charitatis Theologicae , quia sine gratia Christi nullus actus supernaturalis elici potest. III. Victoria non salutari. Quod enim homo sine gratia Christi agere non possit
ut expedit, ut oportet, ut beatitulinem aeternam me. Teatur, satis ex dictis constat. His praemissis. CCCXIV. Prob. assertio I. Natura lapsa absoluto obligatur ad obscrvandam legem naturalem. Ergo habet potentiam saltem physicam hanc legem observandi; alioqui obligaretur ad aliquid impossibile. Confirm. B mo per Peccatum originale non amisit libertatem indi L ferentiae. Atqui 1ibertas indisserentiae requirit saltem potentiam physicam ad utrumque. Ergo homo per seccatum originale non amisit potentiam physicam quam prius habuit. Profecto si homo absque gratia supernaturali necessario, necessitate tam physica quam morali
peccaret , liberum arbitrium non modo attenuatum , se lomnino extinctam esset. Ρrob. II. Authoritate Ρontificum. Pius V. et Gregorius XIII. has Baji propositi nes damnarunt. XXII. Cum Pelagio sentiunt, qui textum Apostoli ad Rom. II. Gentes, quae legem n
habent, naturaliter quae legis sunt faciunt : intelligunt de gentibus fidei gratiam non habentibus. XXVII. LAberum arbitriun sine gratiae Dei adjutorio , non nisi ad Peccandum patet. XLVIII. Pelagianus est error, dic re, quod liberum arbitrium ualet ad ullum mccatum uitandum. XXlX. Non soli fures ii sunt latrones , qui Christum viam et ostium veritatis et citae negant, sed
347쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD ACTUS SRLUT. 346 etiam quicumque aliunde, quam per ipsum in piam justitiae choc est, aliquam iustitiam conscendi posse docent, aut tentationi ulli, sine gratiae Usius adjuto-- rio resistere hominem posse, sic ut in eam non inducatur , aut ab ea non superetur. LXV. Non nisi Pelagianv errore admitti potest usus aliquis liberi arbiti liborius, Sive non malus, et gratiae Christi injuriam 1acit, qui ila sentit et docet. Clemens XI. Quesnelli propositionem ordine XXXVIII. Peccator non est libernisi ad malum , sine gratia liberatoris. Ex quibus manifeste deducitur, hominem absque gratia supernatura li aliqua saltem praecepta naturalia servare , et aliquas tentationes vincere posse, victoria non salutari. Respondent aliqui Theologi , propositiones illas Baii fuisse da mnatas non ob salsam doctrinam, sed ob censurae acer Litatem. At propositio Baii XXVII. et XXXVIII. Ques-nelli nullam prorsus censuram continent. Ergo propter falsitatem suerunt damnatae. CCCXV. Obiiciunt Adversarii I. , hune ipsum fuisse Pelagianorum errorem , qui asserebant posse hominem in hac providentia observare totam legem , et vingere omnes tentationes absque gratia interiori. II. Si homo absque gratia Christi haberet potentiam physicam observandi totam legem naturalem, non daretur nobis per gratiam simpliciter posse, sed lantum sagilius posse, quam Pelagianam blasphemiam Ecclesia Christi semper execrata est. R. ad i. Pelagianos gravis i me errasse tum in eo, quod assererent posse sine gratia Christi observari totam legem naturalem, et vinci omnes tentationes , prout expedit ad salutem : tam etiam quia non physicam modo, sed moralem etiam potentiam in homine adstruebant, qualem Adamus habuit
348쪽
346 ARTIcuLUS I. CONTROVERSIA VIII.
ante peccatum, a qua insania toto coelo abest assertio nostra. Ait II. R. Quamvis homo absque gratia habeat potentiam physicam servandi totam legem naturae; gralia tamen Christi dat ipsi simpliciter posse, in quantum tribuit potentiam moraliter sufficientem. Nam id, quod ἰest stricte moraliter impossibile, sive quod est ita difficile, ut nuinquam contingat illam difficultatem s perari, juxta modum loquendi conciliorum tit Patrum , simpliciter et sine addito dicitur impossibile. Sic Tridentinum Sess. VI. Can. XXIII. simpliciter dicit, non Posse Per totam vitam omnia peccata venialia vitari, nisi ex speciali Dei privilegio ; et tamen haee impote
tia est solum moralis , ut sequenti controversia expli-eabitur. CCCXVI. Quares IX. An statu naturae lapsae homo habeat potentiam moralem completam diu observa di totam legem naturalem, et vincendi graves tentati Nes, victoria quantumvis non salutari, absque gratia
ititeriori Τ R. Absque gratia speciali et indebita , ordinis saltem naturalis, non potest Potentia morali completa diu observari tota lex mere naturaIis, aut vinci graves tentat es : immo eκ decreto Dei nee saria est nune gratia supernaturalis. Prob. I. pars assertiouis. Haec Potentia moralis completa nequidem debebatur homini in stata naturae purae, ni diximus Tomo IV. Num. DXLIV. Ergo neque debetur homini tu stata ua . turae lapsae. Ergo quoties datur haec potentia, Semper intervenit gratia specialis et indebita , ordinis saltem n luralis. Et sane magis sio commendatur excellentia Dei , ac melius Oxplicatur indigentia ereatarae, si nimirum dieatur, quini Deus ad potentiam moralem completam observandi totam legem, etiam pure naturalem, redui
349쪽
DE NECESSIT. GR UAE AD ACHIs SALUT. 3Θs at aliquas conditiones homini per prima auxilia mora iter possibiles. ut v. g. humili prece a suo conditora ulteriora auxilia esstagitet, atque a peeoatis abstineat, a quibus abstinere tune moraliter Potest. CCXVII. Prob. etiam II. pars assertiouis , qaadicitur in hac providentia, non quidem eX natura sua, sed ex decreto Dei, non dari potentiam moralem compIetam diu obervandi totam legem naturalem et Tesistendi gravioribus tentationibus, absque gratia supernaturali. l. Authoritate Scripturarum. Ad Rom. cap. VII. postquam Apostolus vehementiam coneupisceutias
et vim tentationum exposuit, vehementer suspira- ,
inquit: Quis me liberabit de corpore mortis hujus 3
et continuo subdit. Gratia Dei per Iesum Christum. Quem locum Patres et Interpretes ita explicant, ut per legem membrorum intelligant concupiscentiam i, tentationes etc. et per legem mentis, legem etiam merenataralem 2 adeoque necessariam esse gratiam Christini superaulas graves tentationes etiam contra legem na
re naturalem. II. ad cor. Cap. III. Littera occidit, υλνitus uiuiscat. Hoc est . ut docet Augustinus integro Iibro de spirita et littera, lex non solum scripta, sed
etiam naturalis, peceatum non areet, sed auget potias sine gratia, faciens Seire pescatum , non tamen cave-
Ti. De continentiae dono dicitur Saseentiae cup. VIII. Sciui quoniam aliter non possem esse C timens, nisi Deus det. Et de praecepto cohibendi linguam Jac. Cap. III. Linguam nullus hoeninum domare ρotest. Item 1. Ioan. Cap. Ir. dicitur: Qui seruat uerbiam eius. uere in hoc charitas Dei ρerfecta est. Ergo sine charitate et gratia Christi homo non habet potentiam moxaleia diu servandi totam legem etiam naturalem to
350쪽
348 ARTICULUS I. CONΤROVERSIA VIII. tum, quae merito diei potest Verbum Dei omnium cordibus inscriptam , et per lumen naturae promulgatum
CCCXVIII. Ρrob. II. Authoritate Conciliorum Carthaginense. A. in Epistola Synodica ad S. Inno- nlium I. testatur: damnatos a se idcirco fuisse Pelagianos, quod dicerent, liberam arbitrium absque De hgratia legem Dei implere posse , sipe naturaliter ime de scriptam, siςe in litteris datam. Diospolitanum in. 415. damnavit hunc Pelagii articulum : Victoria nostra non est ex Dei adjutorio , sed ex libero arbitrio. Carthaginense A. 418. Can. VI. ait: Quicum odi cerat, ideω nobis grvitam justi catio las dari, ut quod facere per liberum jthbem in arbitrium , faciliυs possimus imρlere per gratiam , tamquam etsi gratia non daretur, non quidem facile, sed tamen possimus etiam sine illa implere dipiria mandam; anathema sit-Arausicanum II. A. 5 ' capit. XIV. Nialus miser de quiacumque miseria liberatur , nisi qui Dei misericordia
CCCXIX. Pmh III. Authoritato Posti fistum S Innocentius I. in Epist. ad ΡP Cone. Carthaginissis scribit: Quotidiana Christus praestat remedia r quibus nisi freti conssique nitamur , ntillatenus. humanOS
sincere poterimus errores. Necesse est enim ,. ut quoeauxiliante vincimus, eo iterum, non adjupante placamur. S. Zosimus in Epistola Tractoria lad totius orbi AEpiscopos : Quod ergo tempus interuenit, quo ejus non indigeamus auxilio 3 in omnibtis igitur actio uibus, causis, cogitationibus, moribus, adjutor erit ρrotector orian dus est. Susterbum est enim , ut quidquam sibe humana natura praesumat. S. coelesuvas in Epist. ad Epi-.