장음표시 사용
351쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD ACTUS SALUT. 349 scopos Galliarum : Nemo , etiam baptismatis gratia renopatus, idoneus est ad superandas diaboli insidias,
et ad eoincendas carnis con ρiscentias , nisi Per quotidiantim adjutorium Dei perseverantiam bonae caraversationis accesterit. CCCXX. Prob. IV. Authoritate Patrum. S. Ambrosius in Psal. XLII L ait: Quis est tam fortis, ut
nequaquam in tentatione moveatur, nisi Dominus ei
adiutor assistat Τ S. Hieronymus initio Dialogi III. asversus Pelagiatios : Nostra enim pictoria, et corona vietoriae illius Protectione et cI eo Paratur. S. Augustinus Serm. CLVI. alias XIlI. de verbis Apostoli : In hoc agone cum confligimus, Deum habemus spectatorem : in hoc agone cum Iaboramus , Deum poscimus adjutorem : si enim nos ii se non adjuvat, non dico pincere , sed nec pugnare poterimus. Lib. de Perfectione justitiae , Cap. ult. Quisquis negat nos orare debere , ne intremus in tentationem : negat autem hoc
qui contendit ad non peccandum gratiae Dei adjutorium non esse homini necessarium, sed sola lege ac- ρta humanam sis cere poluntatem γ ab auribus omnium remo pendum, et ore omnium anathematizandum esse non dubito.
CCCXXI. Exeipiunt adversarii eontra probationes nostras , aiuntque I. a Conciliis et Patribus gratiam Supernaturalem tantum requiri ad servandam itotam legem naturalem , prout illa nos obligat ad actus supernaturales fidei, spei et charitatis. II. Patres et Concilia loqui de custodia legis , et victoria tentationum SI Iutari ac meritoria. III. Si presse inhaereatur verbis Patrum , sequeretur in homine neque Potentiam physicam dari ad legem naturalem diu seruaudam , et vi
352쪽
35α ARTICULUS I. CONTROVERSIA VIII. eendas tentationes IV. Denique sequeretur, hominem sine gratia supernaturali ne levi quidem, atque unicas tentationi graviori resistere posse. Verum R. ad I. id ' falsum esse: Patres enim et Concilia non Ioquuntur de iis tentationibus, quae raro occurrunt sed de illis praecipue quibuscum frequenter colluctamur : hae autem plerumque sunt contra legem pure nata ratem , nimirum tentationes earnis, superbiae , invidiae, iracundiae etc. Et Apostolus implorat gratiam Christi adivi cendam praecipue concupiscentiam rebellem , quae utique naturali legi adversatur. Ad II. N. A. Patres enim et Concilia quando requirunt gratiam at observationem totius legis, et victoriam tentationum , nulli bi addunt limitationem illam , Sicut oportet, ut expedit ad salutem. Ergo signum est , quod etiam Sine merito lex naturalis observari , aut tentationes saperari nequeant absque gratia. Praeterea Patres Asrioani cum S. Augustino frequenter dicunt, quod liberum arbitrium in prosequendo hono et vitando malo nihil aut parum possit sine gratia. Atqui si absque gratia observare Posset P
tentia morali totam legem naturalem , et vinuere Omnes tentationes, quamvis victoria non salutari , Sive alaeternam salutem non concludente , tune mulium sanct
Posset sine gratia. Adde vehemonter ipsis displicuisse , quod Pelagius doceret, totam leg m , etiam praescindendo ah actibus supernaturali bas, impleri posse sino gratia, vincique tentationes huic legi contrarias, ut satis constat ex iIloriuia verbis , et rationibus paulo antθallegatis Ad III. R. Quamvis Patres et Coae ilia iisdem terruinis utantur quando reqairunt gratiam Superuata-xalam ad custodiam legis et victoriam tentationum , quibus alantur Maudo gratiam relatrant ad aetas M'
353쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD ACTUS SALUT. 35 a Iutares; iidem tamen termini, pro diversitate subiectas materiae , diverso modo explicari possunt ae debent.
Cum Enim actus saIutares necessario esse debebant Super-
Naturales , vires liberi arbitrii, absque gratia Christi, ne physicam quidem habent potentiam eliciendi actum
salutarem , utpote qui altioris est ordinis. At vero in homine lapso inest virtus naturalis proportionata cuSwdiendis mandatis naturalibus, et vincendis tentationibus. Ergo homo in statu naturae lapsae physicam habet Potentiam custodiendi legem naturalem , non tamen eliciendi actus supernaturales. Ad IV. Q aemadmodum quaudo Patres et Concilia simpliciter nominant gratiam vel peccatum, regulariter loquantur de gratia supernaturali, et de peccato gravi: ita quando simpliciter diacunt , hominem suis viribus relictum resistere non posmse tentationi, intelligendi sunt, nou de levi tentati ne, sed de gravi et vehemente. Caeterum Consormius
authoritati Patrum sentire videntur, qui jadicant, hominem absque gratia supernaturali nulli aut vix ulli tentationi gravi potentia morali resistere posse. Certo S. Gregorias III. Lib. IX. Morat. Cap XLIX. scribit de homine : Dimissus sibi euiuslibet tentationis aura raρtatur. Et S. Chrysost. Hom. XXIV. in Epist. I.
ad Cor. Sunt tentationes, quas si inerre non PossumuS.
Et quaenam sunt illae 2 Omnes ut ita dicam ; possib
litas enim in dioino nutu est. Nimirum sensus et appe litus rationem saepe tam violenter attrahucit, ut illa ad Iogem Dei vix attendat , et per ardentem eououpis eu tiam alio abstracta. decernat satias eqso hio et naue
cupiditatibas indulgere, nisi Deus auxilio gratiae suae periclitauti saeuarrat.
354쪽
CCCXXII. caeterum necessitatem hanc gratiae s pernaturalis ad potentiam moralem dia servandi totam legem naturalem , et resistendi gravibus tentationibus , oriri diximus ex decreto Dei, suffigienter nobis manifestato in Scripturis, doctrina Congiliorum, ad Patrum. Nam per se loquendo , et ex natura rei, homo etiam in stata naturae lapsae posset diu , i mino per totam
vitam, observare legem pure naturalem, et vivetere Omnes tentationes, victoria tamen ad aeternam salutam
non conducente, modo Deus illi conferret specialia auxilia ordinis naturalis qualia couserre potuisset, atque tiam contulisset in stata naturae purae. Ratio est, quia Deus etiam in natura lapsa posset per specialem providentiam ordinis naturalis amovere ab iis mine periculum peccandi, aut tentationes moraliter insuperabiles: vel, stante etiam gravi tentatione, posset homini concedere claram quamdam cognitionem, fortemque impulsum volantatis ut adeo observatio legis mere naturalis absque gratia Supernaturali redderetur moraliter possibilis. Erdo ex natura rei ad ista non requiritur gratia supernaturalis.
CCCXXIII. Objici solet contra hane assertionem I. Authoritas Scripturarum. Deuteron. Cap. XXX. dicitur : Mandatum quod ego praecipio tibi hodie, non est supra te. Et ad Rom. cap. II. Gentes, quae legem non habent , naturaliter ea quae legis sunt, faciunt. II. Bonitas Dei , cui repugnare videtur, ut homo aeternis ignibus addicatur ob culpam moraliter inevitabilem. III. Desectus libertatis. At peccatum mortale non sufficit poterula et libertas solam physica, sed requiritar mor Iis. Atqui iuxta nos saepe non daretur potentia moralis , quando nimirum urgente gravi tentatione deext gratia supernaturalis. IV. Natura legura. Leges posivi
355쪽
DE NECESSIT . GRATIAE AD ACTUS SALUT. 353rae non obligant ad moraliter impossibile. Ergo nequo lex naturalis; quia haec obligatio non cederet in honum subditorum. V. Exemplum Gentilium, qui non
raro gravissimas tentationes superarunt. Q aod si motivum vanitatis potuit ipsis sufficere ad superandas gravissimas difficultates, non est ratio, cur motivit m hon statis naturalis tantumdem apud ipsos non valeat. R. ad I Mandata Dei non superare nostras vires quantum ad cognitionem , sed quantum ad executionem, nisi gratia supernaturali homo roboretur. Quod vero de
Gentibus ab Apostolo dicitur, intelligendum id est non
de omnibus, sed de aliquibus tantum mandatis, quam do non urget gravis tentatio et difficultas. Neque ab Apostolo dissentit S. Chrsostomus Hom. V. in Cap. II. Epist. ad Rom. scribens. Gentiles admiratione dignos esse , quod nεc lege scripta ipsis opus fuerit, et tamen Omnia quae legis erant, praestiterint; vult enim Perea verba dicere S. Doctor, in tota collectione Gentilium omnes leges naturae observatas fuisse : non quidem a singulis, et pro omnibus circumstantiis, sed ab aliquihus aliquaq. gravi difficultate in oppositum non urgente. Ad II. R. Cum impotentia moralis vitandi novam culpam mortalem mimquam detur, nisi pracesserit alia Culpa mortalis, numquam contingit hominem damnari ob solam culpam moraliter inevitabilem. Ad III. N. M. ad libertatem actionis sufficit potentia physica illam non ponendi , et advertentia ad malitiam ; secus consu tussiparii excusandi forent, eoquod potentiam moralem saepe non habeant abstinendi ab actione peecaminosa. Ait IV. Ordinarie loquendo, et praescindendo a Contemptu legislatoris, scandalo ete. C. A. N. C. Quae
prohibentur lego positiva, non prohibentur necessario
356쪽
neque intrinsece mala sunt; sed eorum prohibitio dependeret a beneplacito legislatoris r unde occurrente rationabili disfieultate, Lgi,lator in talibus circumstantiis or linarie non censetur velle obligare. At vero quae lege naturali prohibentur, sti ut intrivsece mala, et ne cessario a Deo prohibentur et aleoque non possunt fieri licita per hiio , quod in illis vitandis occurrat difficia, as moraliter insuperabilis. Neque idcirco lex nataraecedit in damnum hominum ; quia non obligat ad albquid . quod per se eX natura sua, sed tantum per accis dens , ac ratione circum,lautiarum hia et nunc gravem difficultatem involventium est moraliter impossi hiale. Ad V. R. Hoc a Gentilibus factum fuisse, non amo Te honestatis, sed amore vanitatiq. laudis et ostentationis. Qaod si ex hone to ot laudabili motivo id secis
sent , opus tam dissiuile 'et arduam non sine auxilio Mutiae divinae ex catioui mandassent. Al rationem adinditam Resp. maguam esse inter motiva sensibilia, et quae sub sensus nou cadunt, di, ritatem : motiva enim sensibilia et mucidana . utpote Praesentia , magis nota , et natura corruptae magis hiaudientia , Ionge fortius alliciunt quam motivum honestatis.
CCCXXIV. Quaeres X. An Deus in hae providentia , spectando legem ordinariam, gratias actuales adservandam diu totam legem naturalem neae sarias conferre soleat non habentibus gratiam fidoi, et sanctificantem Τ R. negative. Prob. assertio I. Authoritate Sor, plurarum. Ad Ephes. Cap. VI' iubemur sumere scutum indei, in quo possitis omnia tela nequissimi ignea extim ere. I. Joan. cap. V. Haec est pictoria . quae pincit mundum, fias nostra. Threnorum cap. I. Peccarum peccavit JeruSalem, propterea instabilis Iacta
357쪽
DE NECESSIT. GRATIAE AD ACTUS SALUT 35s est. Psalm. XVII. Diligam te Domine fortitudo mea tDominus Irmamentum meum , et refugium meum.
Prob. II. Authoritate Patrum. S Augustinuq Lib. de Spiritu et Littera , Cap. XXVI. ait: Sic intelligendum est. Factores legis iusti abuntur, ut sciamus eos aliter non esse 1 actores legis, nisi iustifcentur : tit non justis casio sactoribus accedat , sed ut Iactores iusti calici straecediat. S. Gregoriuq M. Lib. XLV. Moraliam. Cap. IX. Peccat iam, quod 'oenitentia non diluit, mox ipso suo pondere ad alia trahit. Sussea eatur Patribus S.
Thomas I. II. Quaest. ClX. Artio. IV. In statu naturae corruptae non potest homo imρlerρ omnia manda a disina sine gratia sanante. Et Aritu. Vlli. In si
tu naturae corruptae indiget homo gratia habituali sanante naturam ad hoc, quod omnino a peccato a stineat. Prob. III. Ratione congrua. In peecatore eo Q upiscentia et passiones sunt magis effraenatae , et rationem acrius impugnant. Iustam quippe est, ut ratio, quae Deo superiori suo non obtemperat, itiserio-Tem suum, scilicet appetitum sen,itivum , sentiat rebe Iem. Diabolus praeterea majorem potestatem exercet ira
Peccatores, et Deus juste negat inimicis, quae amicis suis liberalissime concedit. CCCXXV. Neque dicas I. tali modo peccatorem impoenitentem carere auxilio sufficiente, ac proindo necessario peccare, eoquod gralia justificante destituatur. II. Eum, qui diu abstinuit a Peccato, posse certo colligere se esse justum. III. Poecatum tali modo stati m post peccatum commissum obligari ad poenitentiam iustificativam ; quia sine hae esset constitutus in periculo proximo peccandi, quod sub gravi tenetur vitare. Nam ad I. Resp. peceatorem semper habere auxilium
358쪽
remote et mediate sufficiens ad vitandum pesteatum et proxime sufficiens ad oratiouem: cui si cooperetur, certissime obtinebit gratiam proxime suffieientem ad vincendas graves tentationes. Caetermn gratiam sanctificantem neque absolute , neque ad quodlibet peccatum grave vitandum dicimus necessariam esse; sed moraliter tantum , et ad omnia peccata gravia diu vitanda.
Ad II. N. A. Numquam certi esse possumus insallibiliter, nos non peccasse: neque sufficienter nobis constat , quodnam determinate sit tempus illud , intra quod tota lex naturalis observari possit sine gratia sanctificante. Ad III. N. A, et rationem additam. Non eni in semper urgent graves tentationes, et auxilia actualia abs que gratia sanctificante aliquamdiu possunt Peccatorem ad ulteriore lapsu sustinere. Unde peccator , quamdiu se ad iustificationem non disponit, non est semper in occasione proxima peccati, sed tantum remota, quam, fugere non tenetur. Vide Antonium Ziegler in Dispu
tatione Theologica de Gratia christi, tota Quaesti
359쪽
Contra Pelagianos.c CCXXVI. C onclusio. Homo, etiam iustus, non potest potentia
morali , citra speciale privilegium ei gratiam extraordinariam , per diuturnum tempus vitare omnia prorsus peccata vcnialia. Conclusio haec dogmatica e t contra Pelagianos , qui non tantum asserebant, hominem posse toto vitae suae tempore a peccato quovis immunem esse
absque speciali privilegio , verum etiam sine omni interioris gratiae auxilio. Dixi I. Potentia morali. Quod enim homo potentiam habeat physicam vitandi omnia peccata venialia , etiam citra spretale privilegia n , ex eo satis certum est; quia quilibet tenetur ea vitare, et nemo obligatur ad impossibile. II. citra Ueciale 'riuilegium , et gratiam extraordinariam. Si enim talis gratia concedatur, nemo sanae mentis negabit, posse hominem potentia morali diu, atque otia a semper , vitare omnia venialia. III. Per diuturnum temseus. Nam ad breve tempus potest justas potentia morali cum ordinariis gratiae auxiliis vitare omnia peccata. Rino S. Hieronymus Lib. III. contra Pelagianos scribit: Nec quia ad breve tempus Possum , coges me, ut possim jugiter.
360쪽
Possum ieiunare , uigilare, ambulare, legere , psallere, sedere, dormire. Numquid in Peri e tuum3 Caeterum qua tum tempus in hac materia ceu eatur longum , haud fa-elle determinari potest. Hulti censent , justum sine gratia specialiter non posse , unica etiam die integra , ita vigilare, ut nullum illi peceatum subrepat. 1 F. Omnia prorsus peccata venialia, nimirum etiam Subreptilia et semideliberata. Ju,ti enim ordinariis gratiae divinae auxiliis adjuti , possunt potentia morali vitare omnia peccata moritilia, alque etiam , tu Ata uuillos Iheologos, peccata venialia plene deliberata.
CCCXXVII. Prob. Cone lusio I. Authoritate Scripturarum. Proverb. Cop. XXIV. dicitur: Septies enim ea d. t iustus. Ecclesiastis Cap. VII. Non est homo iustus in terra, qui faciat bonum et non 'eccet. Mutth. Cap. l. jubentur omi es, etiam iusti, orare: Dimitte nobis debita nostra , sicut et nos dimittim tis di bitoribus nostris. Jacobi cap. Ill. In multis offendimus omnes. l. Ioari' cap. I. Si dix rimus quoniam peccatum non habemus ;ipsi nos seducimus, et peritas in nobis non est. Ex quibus hoc instruitur argumentum. Iuxta eitatos Scri-Pturorum textus omnes justi, ordinariis gratiae auxiliis adiuti, saepe in vii qua peccata labuntur: atqui non omnes labuntur saepe in mortalia: ergo in venialia.
CCCXXVIII. Prob. II. Authoritate Conciliorum. carthaginense A. 418. Can. VI l. ait: Item placuit, quod ait S. Ioannes Apostolus. Si dixerimus, quia Pecca
tum non hiabε mus , nos ipsos Seducimus, Et veritas in
nobis non est: quisquis sic accipiendum putaverit, ut dicat propter Iumilitutem non oportere dies, nos non Qubere peccatum , non quia sere ita est, anathema βit.