장음표시 사용
421쪽
DE CAUSA FORMALI IUSTIFICATIONIS. 419 Iustificatio in statu elevationis et praesenti providentia, est regeneratio ad vitam spiritualem , supernaturalem ac divinam , estquo participatio filiationis au naturae divinae : haec autem non obtinentur per solam remissi nem peccati; cam iustificatio positiva , et remissio pe catorum inter se non reciproco praodicentur, ut patet in Angelis et Adamo, qui sino peccatorum remissi που in prima origine sua sanctificati fuerunt. Debet igitur dari aliquod donum a Deo homini intusum, illiga' inhaerens, per quod elevetur ad tantam dignitatem et statum adeo nobilem , habeatque in se principiam intrisecum ad eliciendas actiones vitae spiritualis divinae, dignasque filio Dei adoptivo. Ad confir n. D. A. Deus Potest hominem justificare per condonationem extri secam in alia providentia alioque decretorum ordine, C. A. In hac providentia, N. A. et conseq. Omnes Doctores catholici, qui iustificationem hominis per coa donationem extrinsecam admittunt tamquam possibilem in alia providentia, latentur Ι., de laeto nullum impium ita iustificari; eoquod Scriptura et Patros doceant: in hoo rerum ordine hominem longo nobiliori modo iustificari, nempe per infusionem gratiae sanolificantis. II., per condonationem oritrinsecam hominem constitui in statu naturae purae, id est, hominem non reum quidem ao peccatorem ; at noque filium Dei adoptivum fu-
Te, et haeredem vitae aeternae Supernaturalis.
cccxcIH. Dicea II. Saltem prius est remitti pee
cata, Consequens vero regenerari ad vitam spiritualem et divinam. Ergo iustisseatio formaliter et immediato oonsistit in remissione peccatorum. R. D. A. Prias est remitti peccata . prioritate logica, T. Λ. Prioritato te, Poris, N. A. et conseq. Remissio peccatorum, et re-
422쪽
actus re,picleas divorsos terminos; remissio enim Pea-
ti in hac providentia fit per in susionem gratiae sanctificantis , quae est illud principium ac vita supern turalis, spiritualis in divina, constituens hominem indignitate filii Dei adoptivi, atque haeredis vitae aeteFnae. CCCXCIV. Objicitur V. contra III. conclusionem, Authoritas. Scripturaram. In Seripluris saepius dicitur , uobis imputari justitiam Christi, ot per hanc tu, putationem nos iustificari, ut I. ad coria Cap. L. Qui Iactus est nobis sapientia a Deo, et justitia , et fiam ctificatio, et redemptio. Et ad Rom. Cap. V. Per Unius obeditionem justi constituentur mulli. Ergo iustitia Christi nobis imputata , est causa formalis nostrae
iustifieationis R. D. A. Dio itur in Scripturis imputa, xi nobis justitiam Christi in sensu catholico, id est,
per hanc imputationem justificari, nos efficienter et me- Titorie, C. A. In sensa Protestantico, id est, per hanc imputationem justificari nos formali ter, N. A. et Co seq. Christus. eo, modo dicituae iustitia. nastra, quomodo dicitur sapientia, sanctificario, redemptio. Stra, quin nimirum est eausa justitiae nostrae, tum efficiensae meritoria , tum exemplaris et finalis., non vero ea sa formalis.
CCCX.CV. Obiicitur VI. Λ ut ritas S. Bernardii,
qui Epistola. CXC. ad Ia gentium, Π. scribit:: Iustum
me diserim, sed illius justitia: Quaenam ipsa Τ F nis legis Christuς ad justitiam omni credenti. Denique qui Iactus est nobis justitia in Deo Putre. Ergo. R
N. C S. Bernardus iusti inani Christ, vult esse nostram,
quomodo peccatum Adarui fait uos uam ; quia vides
423쪽
DE CAUSA FORMALI 1USTIFICAT IONIS. 4 α eet justitiam christi partieipamus per regenerationem dsicut peccatum Adami per generationem. Proinde sicut peccatum Adae in nos traductum , non est illud quo' Adamo inhaerebat, sed aliud nobis inhaerens, quam vis ab illo derivatum: sic justitia Christi nobis donata, non est illa qua ipse iustus est; sed alia quae nobis inhaeret, a justitia Christi derivata. Meus S. Berna di luculenter colligitur ex scopo illius epistolae. Aer, ter in ea reprehendit Petrum Abailardum, qui dicebat
Christum profuisse hominibus doctrina atque exemplo, Non autem nos redemisse, ueo laetitiam aut charitarem in sudisse. Ex quo sic concludit Bernardus: Ergo
docuit justitiam, non dedit 3 Ostendit charitatem, sed non infudit 3
CCCXCVI. Objicitur VII. Paritas. Per Peucatam Adami sermaliter eonstituimur, et sumus Peceatore, , Iicet peccatum illius sit nobis extrinseeum. Ergo etiam per iustitiam Christi constituimur , et sumus iusti, li-Cet illa sit nobis extrinseca. . Atque hanc paritatem iustituit ipse Apostolus ad Boin. Cap. V. Sicut per unitis delictum in omnes homines in condemnationem : sic et per unius justitiam in omnes homines in iustificationem pilae. R. I. Protestantes uti non posse hoc argumento, iuxta quos Peccati originalis rei sumus porqaalitatem aliquam physicum notas inhaerentem, nimbTum Per concupiscentiam. Ergo si argumentum legit, mum foret, sequeretur quod etiam per licialitatem albquam physicam , nobisque inhaeretilem , constituamur et simus iusti. R. II. N. A. Non constituimur rei no aeoriginalis formaliter per solam imputationem extrinse- Cain peccati Adue , ut righius et Cattiarinus ollin docuete , Putantes Peccatum originale esse illud unum
424쪽
4ua ARTICULUS II. CONTROVERSIA II. unius Adae peccatum , cuius reatu constringatur etiam posteri, indeque peccatores denominentur; cum tamen certum s it peccatum illud inesse unicuique proprium a hominesque , dum concipiuntur, propriam iniustitiam contrahere: sed formaliter rei peccati originalis constituimur per privationem justitiae originalis ob actualem praevaricationem Adae. Licet autem peccatum illud non commiserimus voluntate P sice, commisimus tamen illud voluntate moraliter propria, ideoque cuivis inest moraliter proprium ; quia Deus alligavit volantates nostras voluntati Adae , ita ut voluntas illius fuerit etiam moraliter nostra, sicut voluntas et actio Tutoris in sorocivili est voluntas et actio pupilli. Apostolum quod attinet, loquitur ille ad Rotn. Cap. V. de causa efficiente et morali, ita ut sensus citati loci sit iste: Siout propter peccatum Adae, eiusque inobedientiam omnes s mus mortui et condemnati: ita propior merita christi, eiusque obedientiam omnes sumus a morte liberati, et a peccato redempti : adeoque sicut inobedientia Adami fuit demeritum , et causa nostrae injustitiae , ita obedientia Lbristi fuit meritum et causa nostrae justitiae cCCXCVII. Dices L Peccatum, quod commis must voluntate moraliter tantum propria , et phΤSice ali na , noS vere ac proprie constituit formaliter peccatores.
Ergo etiam justitia christi, quae pbrsico quidem aliena est, ot moraliter nostra, nos formaliter constituit iustos. R. d. C. Quod voluntas Adami fuerit moraliter nostra, id ex eo oritur, quod voluntates nostrae alligatae fuerint per decratum Dei voluntati primi hominis. At vero in Scripturis divinis ao Patrihus nihil legimus
de tali alligatione, unione atquo identitate nostrarum actionum et voluntatum cum christo, immo rationi t
425쪽
DE CAUSA FORMALI IUSTIFICATIONIs. 4a3 manifeste adversatur; quia quemadmodum juxta Apostolum peccante Adamo peccavimus: ita etiam patiento et moriente Christo, omnes passi fuissemus et mortui; adeoque sicut sumus peceatores cum Adamo, ita fuissemus Redemptores et Salvatores cum Christo. Et sicut propter
hane unionem nostrarum voluntatum fuimus actu mortui
cum Adamo, ac Propterea nascimur in peccato mortui iustitiae: ita propter eamdem unionem cum voluntate Christi omnes essemus iusti et vivificati; adeoque post mortem christi nullus amplius nasceretur peccato originali insectus
CCCXCVIII. Dices II. Peccatum originale non hahetur per aliquid physice inhaerens. Ergo neque ii stitia nostra sormaliter constituitur per aliquid physice inhaerens. Ergo sormaliter iusti sumus per alienam iustitiam . nimirum Christi , fide apprehensam. R. I.
Ergo etiam sormaliter docti, sapientes ae Prudentes constituimur per alienam doctrinam, sapientiam no prudentiam 3 R. II. N. C. et paritatem. Ad actiones peccaminosas, atque ad mortem animae spiritualem sufficit natura sibi relicta, nec opus est aliqua alia intrinseca d pre ssione ad tam miserum statum : At vero sorma nos
iu hae prouidentia iustificans, est sorma regenerans ad vitam spiritualem et divinam , faciens nos consorte Anaturas et sIiationis divinae. Ηoo autem fieri non potest sine dono aliquo inhaerente, quod sit instar pria stipii elevantis animam ad talem statum adeo nobilem, et idoneam illam reddentis ad producendas operationes filio Dei adoptivo convenientes. Ergo non eadem est ne cessitas constituendi peccatum originale in aliqua re Dysios inhaerente.
CCCXCIX. Obilaltur VIII. contra IV. Conclusio Dem, Lallioritas Scripturarum, quae justitiam nostra
426쪽
comparant vesti nuptiali, stolae primae, et indumento. Sed vestis , stola, et indumentum , sunt aliquid .nobis extrinsecum. Ergo etiam iustitia nostra est nobis extrinseca. R. I. retorq. Psal. XCV. puIehritudo et fori tudo Dei comparantur indumento : Decorem indutus est: indutus est Dominus fortitudinem, et praecinxit se. Ergo pulchritudo et sortitudo Dei sunt aliquid Deo extri secum Τ B. II. Similitudinem inter vestes et justitiam non esse adaequatam , sed aliquam tantum ; sicut enim v slis ornat corpus, ita animam ornat iustitia: et sicut vestis non nascitur nobiscum, sed accipitur; ita etiam justitia, ut Augustinus scribit Serm. CLXIX. olim XV. de verbis Apostoli: Sacerdote3 tui induantur justitiam. Vestis accistitur, non cum capillis nascitur: pecora de
CD. Dices. Si iustitia esset nobis intrinseca et i haerens , non esset subjecta justitiae D. i. Ergo nulla esset et inanis nostra justitia. P. A. Ad Rom. Cap. X. scribit Apostolus : Ignorantes justitiam Dei, et suam haerentes statuere , justitiae Dei non sunt subjecti. Ergo justitia inhaerens non est subjecta justitiae Ddi. R. A. Ad prob. c. A. N. C. Iustitiam inhaeretatem, qua formaliter justi constituimur , non ex no,tris , Sed ex Christi meritis aecepimus per fidem in Christum; atque hinc justitia nostra iustitiae Dei omnino subjectu cst. ostolus atatem loco cit., ut scribit Augustinus Serm. CLUI olim XIII. de Verbis Λpostoli , commendat ista Propter Judaeos, qui de lege gloriabant , et libero. suo arbitrio legem sus cere arbitrabantur: ac ρer hoc quia libero suo arbitrio legem sta sicere arbitrabantur , Ignorantes Dei justitiam, id est, ex Ide datam iusti- etiam a Deo, et suam polentes statuere : quaai suis ub
427쪽
m c PSA FORMALI c AUSA IUSTIFICATIONIS. 425ribus impetratam, justitiae Dei, Sicut dicit, non sunt subjecti. CDI. Objicitur IX. Ratio. Si per in haerentem i
stiliami iustificamur ,1 injuria i infertar meritis et iustitias Christi, daturque hominibus superbiendi occasio. II. Iastitia, qua homo iustificatur coram Deo, debet esse γν&0ta; quia quidquid vitio aliquo ao desectu la- Boratis e Deo Placere nequaquam potest Atqui justitia
nostra inhaereus usn est persecta. Ergo. R. N.A. Just, tia inhaerens a Christo emanat, nee consertur nobis
nisi propter eius merita. Protestantes potius gravem iniuriam christo luserro censendi sunt,' qai gant chri- tum bis, iustom iubaerea tem promeruisse, qua ere et intrinsece iusti simus. Neque catholica sente tia ullam superbiendi occasionem praebet, cum satea. mur justitiam nostram esse liberale Dei donum, ob merita aliena , nimirum Christi, nobis misericorditer Moncessum. contra vero Protestantes incredibili jactantia dicunt, se ipsam Christi justitiam apprehendisse. Ilino Lutherus Serm. de natali B. Mariae, omnes fideles ipsi Deiparae aequales Deit: neo defuerunt ea Protestantibus, qui se ipsos Christo Domino aequara coatenderent , ut Ruarias Tapperus testatar in Explicatione Articuli do Iustificatione. Aa II. D. M. Iustitia habitualis, a Deo infusa , , debet esse Persecta, C. M. Justitia actualis , quae habetur per exercitiam actuum
meritoriorum vitae aeternae, debet esse perfecta, Suhilist. Ita ut non desinat esse vera iussilia , C. M. Ut excludat omnem prorsus quamlamvis levem imperfectionem, N. II. Et D. m. Atqui jastitia nostra inhaerens ot habitualis, de .qua sola hie disputatur, non est perfecta, N. m. Justitia actualis, subdistinguo ut prius.
428쪽
4dis ARTICULUS II. CONTR0vERSIA u. Iustitia nostra habitualis, qaae constitit in immunitatea peccato mortali atque in gratia sanetificante, est positive persecta , reciditque animam formosam , Deo gratam , filiam adoptivam Dei. Justitia nostra actualis quam doque est positive persecta; quia opera quandoque Elielmus , nullo peccato quamlumvis levi contaminata e
saepe autem non ita Persecta est, ut omnem etiam Ie vem impersectionem excludat; quae tamen non impedit , quo minus persecta dicatur secundum rectam aesti
DII. Objicitur X. Paritas. Adoptio humana in
filium nihiI aliud est, quam favor humanus extrinse cus , per quem alienus destinatur ad haereditatem , quin tamen aliquid intrinseum accipiat ab adoptante, Per quod destinetur ad haereditatem. Ergo etiam adoptio in filium Dei non fit per aliquid homini intrinsecum. R. c. A. N. c. Adoptio humana fieri aliter non potest, nisi per favorem extrici eo lim tum aloptantis, tum reipublicae consentientis et approbantis; eam adoptans non possit dare adoptatio cognationem filialem intrinsecam , ob quam filius adoptivas jas naturale acquirat ad hona adoptantis. At vero Deus potest homini donum aliquod infundere, per quod homo aliquo modo paribe ipet naturam divinam , habeatque similitudinem specialem cum ipso Deo, et jus ad divitias patrimonii diaxini. Accedit quod adoptio divina longe magis adoptatum adoptanti conjungat, quam adoptio humana. In
Scriptaris enim expresse dicitur , nos ex Deo natos es.se , ae consortes fieri divinae naturae, quod sane de
429쪽
. AN , ET QUAENAM FIDES PRAEREQUIRATUR AD IUSTIFICATIONEM '
cDIII. Protestantes admittunt fidem ad iustificationem requiri, non tamquam causam sormalem justificationis, ut initio docuerant, neque tamquam causam efficientem , moralem aut meritoriam, sed tamquam causam instri mentalem. Atque ut haec intelligantur, sciendam est
triplieem fidem ab illis adstrui. I. est fides historica, qua creduntur vera esse , quae in Scripturis asseruntur. II. est fides miraculorum, qua credimus nihil esse, quod a Deo fieri non possit. III. est fides promissionum , qua fiducialiter credimus veras esse promis siones de grat uita precatorum remissione per merita christi. Has tres fides aiunt respondere tribus Dei pro prietatibus , historicam nempe veritati divinae, mira culorum illam potentiae, postremam denique promissionum fidem honitati. Fidem promissionam dividunt in generalem et specialem. Generalis est, qua in genere creditur , Omuibus in Christum credentibus promissam esse remissionem Peceatorum ; ve-cialis vero , qua unusquisque in particulari credit et confidit, hane promissionem singillatim ad se quoquo pertinere , sibique factam esse. Atque hanc fidem promissionum Uecialem aiunt illam esse, qua justino
430쪽
4α8 ARTICULUS II. CONTROVERSIA III. mur, quae apprehendit, et quasi manu stringit merita Christi, per Evangelicas promissiones et Sacramenta , sibi oblata, sicque sibi in particulari illa merita applicat. Ex his apparet, iuxta ipsos promissionem gratiae in Evangelio laetam , et Sacramenta , duo esse instrumenta et media a Deo nobis subministrata, per quae nobis offertur gratia ; fidem autem illam fiducialem esse instrumentum recipiens promissiones ipsas et gratias , seu merita Christi oblata. Prima duo, id est, pr missiones et Sacramenta , esse instrumenta ex parte Dei, et quasi manum offerentem: fidem fi lucialem esse instrumentum eX Parte nostra , et quasi manum redipientem. Porro hanc fiduviam aiunt Protestantes, esse Propriam et specialem formam fidei iustificantis, sicut it xta Catholicos forma illius est in tritas. CDIV. Catholici docent I., ad justificationem adulti multa requiri, ac praecipue fidem necessariam esse , non tamquam, meritum eoquod gratis iustificemur , sed tamquam di positionem. Dixi ad iustificationem aduIti; certum est euim in infantibus nullas prae requiri dispositiones ad iustificationem, eum constet eos esse incapaces ullius actus liberi, a . nihilo secius in haptismo iustificari. II. docent, fidem illam quae est dispositio, et qua se praeparat peccator ad consequendam gratiam justificationis, non esse inanem illam Protestantium fiduciam, qua quis fide divina infallibiliter eredit sibi
remissa esse peceata , et imputari merita ac iustitiam Christi. Propterea tamen non excludunt ab actu fidei fiduciam voluntatis, quae tamquam fruetus oritur ex fide , et qua peccator firmiter sperat, Deum congessurum osse sibi gratiam et auxilium conditiones illas implendi , sub quibus a Deo promissam sibi esse sal