장음표시 사용
441쪽
QUAE FIDES REQUIRAT. AD IUSTIFIC ΤΙΟΝ. eonversione M agdalenae, Pauli, Zachaei ete. Ad pro-kat. R. in omnibus iis locis voeabulum fidei accipi pro vera fide Catholica, qua e redimus id omne qaod Deus
revelat, non autem pro fiducia et confidentia. Sensus I. textus est, quod Abraham crediderit ob divinam pro missionem se posse sperare filium ex Sara, quem nat raliter, et absque miraculo sperare non poterat. Illadautem, Non haesitapit dii identia, idem est , ac non haesitaxit incredulitate; cum in Graeca editione legatur ιxπσεια , sea inesedalitas. Illud Marci Cap. XI. ad mdem proprie dictam pertinet; sed intelligitur cum com ditione , si bene petatis, et si expedit uobis dari. S. Jacobus Cap. I. exoludit dubitationem fidei contrariam; vuu enim Deus omnipotentiam suam sinet ulla dubitatione credi. Illud Paralip. cap XX. de fide pro pria dicta intelligendum est; fideles enim suos Deus protegit et custodit: idque ex sequentibus verbis con firmatur , Credite Prophetis ejus, et cuncta eςenient prospera. Ubi non significat Seriptura , fidaciam esse ponendam in Prophetis; sed fidem habendam verbis eo
DXVII. Propterea quamvis daretur, in Seripi ris fida nomino fiduciam significari; id tamen de ea
fiducia intelligendum foret , quae ad fidem, non aα-tem ad spem pertinet. Fiducia fidei, seu considentia, est vehemens et firma persuasio, ac certam judiciam s ne haesitatione , nuctuatione, aut dubio , quod vera sint quae Deus revelavit, v. g. quod rite poenitentibus Deas Peccata remittat, quodque Deus Fidelissimus sit in Oxequendis Promissis. Persuasio autem haec firma, et judicium certum sine haesitatione, non est aetas voluia
talis, sed intellectas. Jam vero firmitas ista et certiti
442쪽
do persuasionis ae judieii datur in omni aeta fidei
divinae , eo ipso quod fides divina excludat haesita tionem . stactuationem , ae dubium e et quidem in quihusdam actibus fidei datur maior , firmior et robustior ; in aliis vero minor , at non adeo firma , quia aliquando fides est intensa, aliquando remissa, et minus vivida. Ex hac autem vivida persuasione et fiduoia intelleetuali, tamquam essectus et seu tus oritur etiam Mucia spei et voluntatis, quae aliud nihil est, quam tranquillitas animi, pax et carentia anxietatis , quam habet is qui firmiter et vieaciter persuasus est de divina misericordia, promissione auxilii, et fidelitate Dei. Cum e uim plenissime sciat se iustificandum, nisi culpa sua et Perversa voIuntate obicem ponat, tuto potest ae debet omnem anxietatem deponere, si serio et sineere adhibeat debitam diligentiam , si conetur quantam potest praestare ea quae Deus ab ipso requirit. Haec tamen fiducia non est infallibilis et certa certitudine fidei divinae , hoe ipso quod Deus nulli bi r velaverit , conditionem a peccatore esse purificatam, sub qua remissionem peccatorum pollicitas fuit. CD XVIII. Dices III. Legimus in Scripturis quosdam reprehendi ob timiditatem ; et tamen ea reprehensio refertur in defectum fidei, v. g. Matth. cap. VIII.
wid timidi estis modicae Adei 3 Matth. XIV. Modi- eae indei quare dubitasti 3 Ergo in Soripturis fides accipitur pro fiducia , cui proprie opponitur timor. H. C. A. N. C. Ideo enim timiditas, quae opponitur fiduciae , resertur in desectum fidei, quia ex ipsa fide
tamquam lauetas et effectus oritur fiducia spei, seu voluntatis : ex uuo minime sequitur confundendam esse
443쪽
DXIX. Objicitur II. Sequela. Si fides iustificans
est tantum firmus no certas asse usus atl ea omnia qua Deus revelavit, sequitur fidem historiae de Tobia eiu que cane eodem modo iustificare, quo fides gratiae in in Christo. promissae, et fides mortis, passionis, floresurrectionis Christi, eo tuos Deus utrumque revelaverit. Atqui hoc sine insigni temeritate ac contamelia Christi dici nequit. Ergo. R. N. M. Ad iustificationem non requiritur, ut quis explicite credat Tobiam extitisse, ac canem habuisse etc. Haec enim et plura ejaς-- modi non sunt a Deo revelata , ut singulis inuoloseant, et explicite credantur ; attamen quia revelata sunt, abomathus fidelibus implicite credenda sunt. At vero explicita fides Christi Redemptoris, ex quo originem hahet nostra salus, est omnivo necessaria ad justificationem eousequendam.
. CDXX. S. Augustinus Lib. de Fide et operibus, cap. XIV.
memorat , temporibus Apostolorum fuisse haeretio qui censebant solam sidet motum ad salutem atque aduoad iustificationem sufficere; sic enim scribit: Excutim dum est a cordibus religiosis, ne mala securitate Iutem suam yerdant, si ad eam obtinendam suocere idem ρυιuςerint, bene autem pipere, et bonis operibus
444쪽
viam Dei tenere neglaxerint. Nam etiam temPoribus Apostolorum , non intellectis quibusdam suboscuris sententiis Apostoli Pauli , hoc eum i quidam arbitrati sunt dicere. Et infra: Quoniam ergo haec opinio tunc suerat exorta , aliae Apsssolicae epistolae , Petri, Joannis, Jacobi, Judae , contra eam maxime dirigura intentionem , ut cehemetiter adstruant , Idem sine operibus non prodesseia Saecala IV. Ennomias, ut idem Augustinus Lib. de Haeresibus, cap. LIV. memorias proditum reIiquit, solius fidei assensum existimavit ad salutem sufficere, itae ut credenti nihil omnino ohesse Possent quaecumque allia peccata, quo minus consessa tur gratiam et salutem. Luttierus, et rigidioris Luth xant ipsissimum hune Eunomii errorem renovarunt, doeentes ita nos sola fide justifieari, ut ad justificati
nem nulli omnino actas. virtutum aliarum requira tur , nee per modam meriti de congruo, nec per modum dispositionis acit conditionis: a Mogae vox Sota non tantam excladat meritum, causalitatem, ae dispositionem ; sed etiaru praesentiam ori aseumque autus honi. Mentem sciam satis aperto expressit Lutheras in
Cap. II. Epistolae at Galatas. scribens: Quando sic d cetur , fias iusti cat quidem, sed simul seruare oportet mandata Dei , - ibi statim Christus negatus est, et Ades abolita; quia mandatis Dei, siue legi tribuitur , quod est solius Dei. Et ia epistolae M Philippum Melanchionem Tomo I. Episti edit. Georgii Coelestini, Pag. 345. Preca fortiter, sed fortius Ida , et gaude in christo, qui victor en mccati, martis, et mundi. Pe candum est, quam Lia hic sumus. - Suracis, quod agnouimus Per dioitias gloι iae Dei Agnum, qui testit Eeccatum mundi: ab hoc nan Meliet nos peccatum,
445쪽
SOLA FIDES NON IusTiritAT. Maetiamsi millies millies uno die fornicemur aut Occid
mus. Calvinus, et molliores Luiherani , Melanchion, Eemnitius, Gerardas etc. quorum sententia communi sima nunc est apud Protestantes, a iustificatione exel dunt alios actus a fide distinctos ratione meriti et Ealla salitatis; non vero gaoad praesentiam et concomitantiam.
coneedunt itaque ad j ustificationem requiri ac praesus poni poenitentiam, sive dolorem de peccatis , et Prompositum emendationis tamquam dispositionem subjecti, sine qua dispositione neminem decrevit Deus justificare: at solam fidem idcirco dicunt justificare, quia sola fides apprehendit justitiam christi, eamqae sibi applicat , non vero dolor ac propositam. Per fidem a Memnon intelligant meram notitiam et assen sum praest tum rebus a Deo revelatis; sed ut superius diximus, fiduciam specialis misericordiae. DXXI. Mirum est, quot calumniis Protestantes initio statim praetensae resormationis catholicam de iustificatione doctrinam obscurare conati sint, ut iuvidiam publieam illi conciliarent, et justam a Romana Ecclesia secedendi causam habuIsse viderent . Iu Apo-lagia consessionis Augustanae: Artic. II. as Ja tificatione dicitur: Cum a ersarii Catholici uempe neque quid remissis peccatorum , neque quid sides ν nequφquid gratia , neque quid justitia sit, intelligant, misere contaminant hunc locum c et obscurant gloriam ac beneficia Christi, et eripiunt piis conscientiis Pr positas in Christo cansolationes. Tum vero accusaut arcatholici doeere , hominem ex propriis meritis sociendo quod in se est, acc*ere remissionem Peccatorum: I sum Christum meritum nobis tantum fuisse gratiam
aliquam habitualem ad operandum facilius licet sino
446쪽
ARTICOLUs II. CONTROVERSIA IV. illa absolute overari possimus; adeoque iustMirari nos iustitis rationis independenter a ρrvitiatione Christi
. erum quam salso ao protorva doctrina haec tribuatae catholicis, patet ex Tridenti no . quod Sess. VI. ita I qaitur : απonuntur aci flem ad insam justitiam, dum excitati diuina gratια el adjuti , δε em ex auditu comcipientes, libere moὐentur in Deum, credentes sera esse, quae diMinitua re, Hala eo momimis sunt; atque
illud imprimis a Deo iustifcari im rem 'er gratiam
eius, Per redemρsionem, quae est in Christo Iesit, et dum peccaωres Se esse intelligentes , a dioinae itistitiae timore , qtio, utiliter concutiuntur, ad conpideramdam Dei misericordiam se eonψertendo im syem erigum
tur , identes. Deum sibi propyr Christum propitium Dine , illumq tamquam omnis iussitiae fontem diligere incipiunt : ac pro'terea mouentur adseratis mcω- ta aer od in Nimia et detestationem , hoc est, per eam μοenitentiam, quam ante Mytismum agi υ-teo denique dum proponunt suscis ere Mytismum, inchoarenouam vitam, et servare ἀψinoe manda in CD XXII. Concksio I. Sola fides nos iastificat Prob. Io A thoritate Scripturarum. Ex ima parte Scriptura nulIibi iusseris, fido sola nos ristificari: ex altera Parte non obscure plaribus in locis negab fidem solam ad justificationem sosticordi. Ergoc P. A. I. aA cor. Ca AIII. ait Apostolus : Etsi habuero omnem Alem, itane montes transferam k charitatem autem non habuero, ni hil sum. S. Iacobus in Epistola sua catholica, qua passim hodieamn etiam Protestanius pro canonica habent,
ait cap. II. v. 34. Quid moderir fratres mei. si stimqtiis dicat se habere , opera autem non habeat ' λε- qiud poteriι Ades sulpare eum Z v. 17. Sic et Ades , si
447쪽
non habeat vera, mortua est in semet sa. v. 2 o. Vis autem scire o homo inanis, quoniam Ides sine operibus mortua est 3 Abraham pater noster nonne ex Operibus justificatus est, offerens Isaac Ilium suum s per altare Τ Wid s . quoniam fides cοορerabatur ol/erAbtis illius, et ex operibus fides consummata est 3 vo 2ά. Videtis , quoniam ex operibus instificatur homo, et non ex Ide tantum 7 Quibus verbis S. Jacobus non agit de justitia apparente coram hominibus, sed de vera iustitia ; quae vere justos constitati coram Deo : a que ideo pro exemplo adducit iustifi cationem Abrahae.
quae utique non apparens tantum, verum etiam in se, ad coram Deo vera etat et genuina iustitia. Prob. II. Aa thoritate Tridentini, quod Sess. VI. Can. IX. ita de
finit : Siquis dixerit , sola Ide in ium iusti cari , ita ut intelligat nihil aliud requiri, quod ad justi cationis gratiam consequendam cooperetur, et nulla ex Parte neceSse esse , eum suae voluntatis motu Praei in
rari atque disρoni; anathema sit. Prob. III. Rasione Theologica. Fides a spe et dilectione separata, . non ustificat; nam I. Joan. cap. III. dicitur: Qui non diligit, manet in morte. Ergo sola fides non iustificat. P. C. Si tota vis iustificandi essEt in sola fide, ita ut ea terae virtutes, quamvis praesentes adessent, ad iustificationem nihil omnino conserrent, ut volant Protestan. tes, fides ipsa tam justificaret illis praesentibus quam absentibus. Ergo cum fides illis absentibus neminem justificet, vis justificandi non oompolit soli fidei. Praeterea si sola fides justificaret, sola fides etiam salvarct. Atqui sola fides nemiuem adultum salvat , cum oPera Iona necessaria Sint ad salutem, ut osten liinas Toma IV. Articulo tu. controfersia IV. ... ν
448쪽
446 ARTICΓLvs II. CONTROVERSIA IV.
DXXIII. Cone sis II. Non sola fides, sael alii etiam
aetas iustificationem autoaedentes, ad eamdom dispotiunt. et dispositive iustificant: nimirum timor jastitiae divinas peccatorum vindicis, spes veniae consequendae Per merita christi; dilectio Dei tamquam fontis omnis just tiae , odium ae detestatio peccatorum: ae denique propositum vitae novae instituendae, observandi omnia mandata Dei, et suseipiendi cum opus fuerit baptismi et poenitentiae Sacramenta. Probatur conclusio quoad membra singula. Ac primo quidem fides non tantum cum aliis aetibus justificat impium, verum etiam est radix ae fundamentum iastificationis , illiusque initium. Prob. I. Authoritate Scripturarum. Ad Uebr. Cap. XI. Credere oportet accedentem ad Deum. Ubi prima m tio in mum fidei tribuitur. Ad Rom. Cap. IV. Credensi in eum qui justificat impium, reputatur sides
ejus ad justitiam. Ubi ipsa fides censetur esse justitia, et quidem pcrsezia, si fides sit charitate sormata. I. alcor. Cap. III. Fundamentum aliud nemo potest Pon re , praeter id quod positum est, quod est Christus Jesus. S. Augustinas Lib de Fide et operibus, Cap. XVI. chrysostomus, Theophylactas , aliique passim I terpretes per sundamentum hoc intelligant fidem iuchristum. Prob. II. Authoritate Patrum. Origenes in cap. IV Epist. ad Rom. seribit : Puto quod prima salutis initia, et ipsa fundamenta fides est; profectus pero et augmenta aedificii ves, persectio autem et culmen totius aedificia charitas. S. Ambrosius in Psal. CXVIII. Serm. XX. μιs prine tum Christiani est; plenitudo 'autem Christiani justitia est. S. Augustinus Serm. XXVII. alias XX. de verh. Apostoli: Domus Dei credendo fumdatur , sperando eruitur, diligendo μerscitur. Et Lib.
449쪽
soLA FIDES NON IUSTIFICAT. 4 et de Praedest. SS., cap. VII. Fides prima datur; ex
qua caetera impetrentur. S. Hieronymus in Cap. III. Epist. ad Ephesios: Fiduciae atque accessus ad Deum
principium atque origo Ades in Chistum est. DXXIV Secunda dispositio est timor , quo Pee
catorum nostrorum consideratione utiliter coneatimur.
Prob. I. Authoritate Scripturarum Ecclesiastici cap. I. dicitur : Timor Domini e. pellit peccatum. Nam quirine timore est , non poterit justificari. Psal. CX. Iniatium sapientiae timor Domini. Proverb. Cap. XIV. TAmor Domini fons citae. II. Authoritate Patrum. S. A gustinus Tract. IX. in Epist. I. S. Joannis r Timor Dei sic uulnerat, quomodo medici ferramentum Putre dinem tollit. - Ορus est ergo, ut intret timor primo, per quem peniat charitas. Et Lib. de Catech mandis rudibus, cap. V. Rarissime accidit, immo pero numquam, ut quisquam oeniat uolens fieri Christianus, qui non sit aliquo Dei timore per laus. S. Hieronymus ita comment. ad Cap. I. M ilaahiae : Vult Dominus, ut a malis per.suppliciarum formidinem re cedamus , et Se timore seroorum ad eratiam fliorum transeamus. S. Gregorius M. Hom XXX LV. in EvanglWaya mens , si non prius Mer timorem epertitur , ab assuetis uitiis non emundatur. III. Ratione. Natura timoris est, ut sugiat mala, et quaerat remedia quibus illa possit evadere: hinc quotidie vilemus, numquam homines de salute aeterna magis sollicitos esse, quam cum ingens at ais timor aut Pestis , aut naufragii Iaat alterius gravissimi mali ingruit.
. eDXXV. Tertia dispositio ad iustifidationem est
spes obtinendae vcniae, et remissionis peccatorum. Prob.
I. Λ altioritate Scriptatarum. Proνeo. cap. XXVIII. di
450쪽
443h ARUCULUS II. CONTROUERSIA meitur : Qui sperat in Domino , sanabitur. Psal. XXXVI.
Salcabit eos , qui speraperunt in eo. Psal. XC. Quoniam in me vorauerit, liberabo eum. Matth. Cap. IX. Conside jfli , remittuntur tibi Peccata tua. Quae verha Christus paralytico dixit , posteaquam cum erectum in spem salutis vidit. Ad Rom. Cap. VIII. De salui faeti sumus. I. Ioan. Cap. III. Omnis qui habet hanc spem
in eo, Seneidicat se, sicut et ille sanctus est. II. A thoritate Patrum. S. Cipryanus Serm. de Mortalitate scri-hil : Spe picimus, et in Deum credimus. S. Chrysost. Bom. de Fide et lege : Necessarium est , ut praecedat uitam nostram sρes in Christum , quae Postea pascem da est bonis operibus. S. Amhrosius Lib. de poenitentia , I. cap. I. Nemo potest bene agere poenitentiam ,
nisi qui sperauerit indulsentiam. S. Augustinus Lib. docatechizandis rudibus, Cap. IV. Quidquid narras ita narra, ut ille cui loqueris audiendo credat, credendo
CDXXV l. Quarta dispositio est dileetio Dei tamquam sontis omnis iustitiae, quae si sit impersecta,
prior est tempore ; si perfecta, saltem natura prior erit ad remissionem peccatorum. Prob. I. Authoritato Seriapturarum. Ecclesiastici Cap. II. Qui timetis Dominum, diligite illum; et illuminabuntur corda pestra. Lucae cap. VH. Remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum Ad Galatas cap. V. Neque circumcisio Gliquid solet, neque Pra mutium ; sed fides, quae Per charitatem veratur. I. Joan. Cap. III. Translati sumus de morte ad pilam , quoniam diligimus 1ra tres. Qui non diligit, manet in morte. II. Authori late Arausioam II, quoa capitulo ultimo ita loquitur: Deus sedem et amo