장음표시 사용
461쪽
eT parte peceatoris. Constat enim Iatronem de peecalis doluisse, debitam sceleribus suis poenam patienter a ceptasse , Christi salvatoris opem implorasse : de Magdalena autem ipse christus dixit Lucae cap. VII. R mittuntur ei ρeccata multa quoniam dilexit multum. Ad II. S. Bilarius per vocem sola excludit tanturuLegem Mosa icam , de qua loquebatur, idemque est a si diceret: Lex Mosaica non justificat, sed sola fides in christum. Ad III. S. Basilius excludit tandum ope ra. quae fiunt sine fide et gratia divina, monetque utrinusquisque sibi persuadeat, se nihil justitiae a se hahere ; sed quidquid habet donum esse Dei. Ad IV. A
thor commentariorum in Paulinas epistolas non est S. Ambrosius, sed Hilarius quidam, Ambrosiaster vulgo dictus. Caeterum author ille , quiscumque demum
fuerit, per vocem sola non exeludit nisi Opera caeremonialia legis veteris, aut certo necessitatem tantummodo operum externorum. Ad V. S. Chrysostomus id unum docet, fidem solam sine opere externo interdum sufficere ; opus vero externum sine fide numquam sus-ficere ; cuius rationem addit; quia fides parit opera .
Opera autem non pariunt fidem. Ad VI. S. Augustinus de operibus tantum vivis loquitur, et vitae aeternae meritoriis , quibus Iex adimpletur , et merces aeterna
debetur. Ad VII. S. Leo non opponit ibi fidem ope-xibus ; sed fidem catholicam Arianae, Nestorianae, et Eutrchianae impietati. Ad VIII. S. Bernardus loquitur ibi de fide viva, et conjucta cum charitate, ideminque est, ac si dixisset: Qui toto corde aversatur peγεatum , et cupit operibus poenitentiae Domino satisfa--re , etiam antequam opera ista aggrediatur, per fidem vivam et cliaritatem serventem Domino reconcili,
462쪽
46M ARTICULUS V. CONTROVERSIA n. tur. Mentem suam S. Doctor clarissime aperuit tum alibi saepius, tum praecipue Sermone XXIV. in Canti- ea : Non 1acit hominem rectum indes etiam recta, quae non operatur ex dilectione. Et infra: Neque opera sine fide, neque fides sine operibus sus it ad ani
DXXXVIII. Obiicitur III. Ratio Theologica. Imstificatio est omnino gratuita, juxta illud ad Rom. Cap. III. Justi cati gratis per gratiam ipsius, per redempti
nem, quae est in Christo Iesu. Atqui si timor, spes et charitas tamquam praeviae dispositiones requiruntur , instificatio non esset gratuita. Ergo. P. m. Peecator iuxta nos deberet aliquid conserre ad justificationem, se prae parare Iio disponere. Ergo non gratis accipit iustitiam , sed merito dispositionis. R. I. Ergo neque fides tamquam dispositio, neque contritio ae poenitentia requiruntur tamquam' conditiones a Deo requisitae ; seeus iusti fieatio non foret gratuita. R. II. c. M. N. m. Ad probat. D. A. Peccator deberet se praeparare meritorie, ita ut per illos actus mereatur justificationem de condigno, N. A. De eongruo tantum , C. A. N. C. Triplici de causa justificari dieimur gratis, I. Quia nullus hominum per opera fidem praecedentia meretur justificationem. ΙΙ. Quia quidquid ad iustificationem conducit, gratuitum
est Dei donum, sicut et fides. Unde sicut fides non hahet rationem meriti , saltem de condigno , quam justificatio sequatur tamquam merces: ita meriti rationem non habent spes , charitas , poenitentia, aliique actus ad j stificationem conducentes. III. Quia posito actu fidei, spei, charitatis etc. adhue ex mera Dei liberalitate sequitur infusio gratiae , et peccatorum remissio: ao pr
inde sicut actus fidei, sic et actus caeteri iustificati
463쪽
soLA FIDEs NON IUSTIFICAT. 46ahem mereri non possunt; cam omnes hi actus non eli-eiantur in statu gratiae , quae est principium meriti proprie dicti, sive de condigno. Accedit quod gratia ad
conversionem nostram congrua et efficax detur ex me
ra liberalitate, ex sola misericordia , et affecta singulariter benevolo erga justificandum, cam loco hujus p tuerit Deus dare mere sufficientem gr tiam. DXXXIX. Dices I. Si alii aetus , v. g. timor Dei, spes, charitas, poenitentia, influunt in justificationem, tune ac tu' illi erunt meritorii. Atqui non possunt esse meritorii. Ergo non iunciunt. P. m. Si actus
illi sunt meritorii iustificationis, non amplius gratuita erit justificatio. Atqui est gratuita. Ergo. R. D. M. Tuno actus illi erunt meritorii justificationis de condigno, N.
M. De congruo, C. M. Et sic dist. minore , N. C. et retorqueo argumentum. Fides etiam juxta Protestantes
iussu it in justificationem. Ergo justificatio in ipsorum principiis non amplius erit gratuita. Ad probat. eodem modo D. M. Si actus illi sunt meritorii justificationis
de condigno, iustificatio non amplius erit gratuita, C. M. Si sunt meritorii tantum de congruo. N. M. Et stodist minoro, N. C. Meritum de congruo, ut diximus Tomo IV. Artic. III. Controversia I 1, non est maritum Proprie tale; hinc minime derogat gratuitae tu tificationi. Quod si Protestantes nomino meriti de congruo o fendantur , Poterunt salva pace et unitate Catholica asserere , ad justificationem praeter fidem requiri alias diis spositiones, quas Tridentinum Sess. Vl. Cap. VI. onum Tat, quin tamen illae sint meritoriae justificationis , etiam de congruo tautum; habebunt luo plures ex Doctori lii ICatholicis 8adem cum ip; is hac in re sentie utes. Nos num communiori Theologorum diuimus, eas disposi-
464쪽
4 ARTICULUS II. CONTROVERSIA IV. tiones esse meritorias iustificationis de congruo tantum, idque Patrum authoritate ducti, qui eo etiam te Pore , quo Pelagianae lites fervebant, in dispositionibus illis meritum aliquod, de congruo nimirum, haud om Seu re agnoverunt. Paucos o multis Iaudabimus. S. cyprianus Traei. de Lapsis ait: Qui sic Deo satisfecerit - nee iam solam Dei ueniam merebitur, sed coronam. S. Hieronymus Lib. II. contra Pelagianos: Qui peccata simpliciter eo tentvr , merentur humilitate clementiam Salpatoris. S. Augustinus Epist. CXCIV. alias CV. ad Sixtum : Nec *sa remissio peccatorum sine aliquo merito est, si Ades hanc impetrat: neque enim nullum est meritum indei.
CD XL. Diees II. Si requiruntur opera ad iusti eationem , justificatus poterit gloriari contra illud Ap stoli ad Rom. Cap. II1. Ubi est ergo gloriatio tua 3 Exclusa est. Ergo opera excladenda sunt ab actu iustificati ius. P. A. Si nos aliquid de nostro arbitrio conserimus, praeparando ac disponendo nos ad justificationem, po semus Praeparationem hanc et dispositionem nobis adscribere , adeoque gloriari tamquam de re nostra, non vero aliena. Ergo. R. I. retorq. Si fides ad. justificationem requiritur, justificatus poterit gloriari. R. II. N.A. Ad probat. iterum di. A. Illud ipsum, quod nos disponendo ae praeparando conferimus ad nostram justificationem, accepimus a Deo, adeoqus gloriari non possumus , nisi in Domino. Nam I. accepimus vires, Potentiam, et sufficientiam; sine gratia enim praeveniente ne quidem poSsumus nos disponere, et praeparare ad justificationem. II. Accepimus gratiam, nou qualemcumque , sed congruam et efficacem, sine qua numquam nos diasposuissemus. III. Acoopimas a Deo auxiliari adjuvan s
465쪽
DE AUGMENTO GRATIAE SANCTIFICANTIS. 463
et eooperans, omnino necessarium ad ipsam actualem praeparationem et dispositionem. Ergo licet aliquid eo feramus ex nobis ; tamen cum hoc ipsum acceperimus a Deo, non possumus de illo gloriari tamquam de ronostra, sed Dei, cujas etiam donum est. Hinc Apostolus,
II. ad Cor. cap. X. scribit: Qui autem gloriatur, in Domino glorietur.
cONTROVERSIA M. AN GRATIA SANCTIFICANS SIT AEQUALIS IN OMNIBUS JUSTIS 3
iustos sanctitate et justitia aequales esse, eoquod Stoicorum doctrinam Secutus assereret, virtutes et peceata esse paria. Eumdem errorem iam ah XI. saeculis ex tinctum suscitarunt denuo nostrorum temporum Novatores Lutherus et calvinus, eorumque assectae, diversa tamen ratione ducti. Cum enim pertinaeiter contendant,
gratiam justificantem es,o formaliter ipsam Christi j stitiam fide appreh tisam , aj unt, Omnes aequaliter esse iustos, sive majora sive minora virtutis opera producant; eo quod eadem justitia Chri, ii nou Per partes, sed tota et Integra applicMur : negantque gratiam sanctificautem pro inaequalitate dispositionis inaequaliter insundi et donari. Uudo Lutheras Serm. de Nutivit. B. V. Mari ausoribere non erubuit: omnes Christiani aeque maὀni
466쪽
, 4M ARTICULUA II. conROPERMA H. sumus atque Mater Dei, et aeque Sancti ac Usa. CD XLII. Conclusio. Gratia sanctificans non est aequalis in omnibus justis, sed inaequalis infanditur pro inaequalitate dispositionum. Prob. I. Authoritate Scripturarum. Job. Cap. I. dicit Deus: Numquid considerasti seruum meum Iob, quod non sit ei similis in
terra, homo simρlex et rectus. Proverb. Cap. IV. storum sesmila, quasi lux Ulendens , procedit et crescit usque ad perfectam diem. Ergo quemad. iociam vera lux, quae sulget in aurora, semper augetur et Cr se it usque ad persectionem meridianam : sic etiam vera
justitia in hominibus justificatis semper magis ac magis augetnr, donec ad persectionem beatorum in coelesti patria pertingat. II. Ad Cor. Cap. IX. Augebit incrementa frugum iustitiae uestrae. II. Petri Cap. III. Crescite vero in gratia , et in cognitione Domini nostri et Saluatoris Iesu Christi. II. ad Cor. Cap. IX. Potens est autem Deus omnem gratiam abundare 1acere in inbis. Apocalypsis Cap. XXII. Qui justus est, i i sti cetur adhuc: et sanctus sancti cetur adhuc. Ad Ephes. cap. IV. Veritatem facientes in charitate, crescamus in illo per omnia, qui est caput Christus. Lucae Cap. VII. Cui minus dimittitur, minus diligit. Ergo cum charitas non distinguatur a iustitia , vel saltem huici semper conjuncta sit, gratia sanctificans non est sequalis in omnibus iustis. CDXLlII. Prob. II. Authnritate Patrum. S. Hieronymus Lib. II. contra Jovinia uum ait : Unicuique nostrum data est gratia iuxta mensuram gratiae Christirnon quod mensura Christi diuersa sit, sed tantum gratiae ejus infunditur, quantum palemus haurire. S. A
gustinus Epist. CLXXLVII. alias LVII. ad Dardanum r
467쪽
Deus totus adesse rebus omnibus Potest, et singulis to tus : quamois in quibus babitat, habeant eum yro suaa capacitatis dicersitate, alii an lius, alii minus , quos ipse sibi dilectissimum temρlum gratia suae bonitatis a discat. Epist. CLXVII. alias XXIX. ad Hieronymam: Induti sunt Sancti iustitia , alius magis , alius minit . Tractatu VI. in Ioannem : θsi Sancti, intelligite μα-rres , boni Pertinentes ad columbam , pertinentes ad sortem ciuitatis illius Ierusalem , iρsi boni in Ecclesia, de quibus dicit Apostolus, Nooit Dominus qui sunt eius: diuersarum gratifirum sunt, non omnes ρaria merita habent : sunt alii aliis sanctiores, sunt alii aliis me
CD XLIV. Prob. III. Authoritato Tridentini. quod Sess. XI. Can. XXIV. ita definit: Siquis dixerit, justitiam acceρtam non conseroari, atque etiam non augeri
coram Deo per bona opera; sed vera lasa fructus si lummodo et signa esse justi alionis admiae, non autem ipsius augendae causam; anathema sit. CDXLV. Prob. IV. Ratione Theologi ea. Ι. est. Ita coelo datur varietas praemiorum et coronarum ; ut OSte di ius Tomo ΙΙΙ. Artia. VI. Controversia i II. Ergo otiam in terra datur varietas meritorum, honoram lue OPMiam. Ergo cum bona opera iustificent, majorque aut minor pro varietate dispositionis infundatur gratia sanetificans, inae qualis etiam crit justitia. si . eu ratio congrua, qua Thomas af rt I. 1l. Q auust. CLil. Artio. Iv. uaei admodum Deus voluit universum hoc esse par sectam. quod ad hona naturalia attinet; ita etiam volait persectam esse suam Ecclesiam, quod attinet ad doua gratia uomuis generis . Sed ad perseetionem universitatis rerum naturaliura pertinuit, ut iaceret Deus diversos et tuae
468쪽
466 ARTICULUS II. CONTROVERSIA VI. 'quales earum gradus. Ergo similiter ad perseetionem Ecclesiae spectat, ut inaequaliter dona gratiae fidelibus distribuat , quo ex diversis gratiae gradibus major et illustrior Ecclesiae porsectio existat. CDXLVI. Prob. V. evertendo fundamentum Pro testantium. Fiasum est nos iustificari formaliter per justitiam Christi, ut paulo ante Controversia II. tendimus. Ergo Protestantes nullum habent fundament uiri dicendi , omnes iustos osse later se pares iustitia aci sa
et itate. Praeteroa quamvis adversariis daretur, forma
iter nos iustificari per justitiam christi, so ille tam ea
minoi ex eo non potest, fideles esse iustitia ae sanctitate a thalas. Sicut eni* pauper aliquis prae alio plus
Pecuniae eX eodem sacco manu sua magis avida apprehendere atque eAtrahere potest: sio quoque Christiani inaequ Hi servoro fidei justitiam Christi apprehendere, et aIius Prae alio per actum fidei ferventiorem eamdem sibi applicaro po est. DXLVII. caeteram circa hane rem observo I., quod prima ratio, ac potissima, ear inter adultos a=ii maiorem gratiam Sanctificantem, quam alii acta piant, sit reserenda in heneplacitam Dei, suo arbitratu cou- ferentis quibusdam majora et estieatiora antecedentis gratiae a ilia, quam aliis. Deus enim per gratiam suam pyaevenientem est principalis causa nostrae dispositionis ad gratiam , totaque virtus Vondi est a C luntate divina, et ejus gratia praeveniente, quam Deus singulis distribuit prout vult, adeo ut semper Ale qui melius disponitur , a Deo habeat maius ot efficacius auxilium gratias praevenientis Interi in tamen negari non potest, causam aliquam i nadamatatam eiusmodi dis
spositionis es.e liberum hominis arbitrium, licet haeo
469쪽
DE ARGUΜENTO GRATII E SANCTIFICANTIS. 46Ieausa sit mimis principalis; quia homo praevenienti
gratiae potest aut omnino non cooperari, aut saltem lininus persecte. Observo II., quod homo propriis actutius in gratia laetis eo excrescere nou possit, ut lambiem peccati, se a concupiscentiam penitus extinguati Paulus enim gratia Dei abun lanter instructas , atquaad maximam sanctitatem a Deo elevatus, dicit se ad baa
sentire rebellionem appetitus. Ad Rom. cap. VII. MAdeo aliam legem id membris meis, repugnantem legimentis meae, et c aptio antem me in lege peccati, quae est in membris meis. Ratio hujus assignari alia no a Potest, quam voluntas Dei, qui privilegium hor Sanctorum Reginae concessum justissimis de causis ad alios extendere noluit. Argumenta, quibus Protesta res conelusionem nostram impugnare Solent , solvimus Controversia II., in qua statuimus nos per iustitiam inhaerentem sormaliter justificari, non vero Per impia-tationem iustitiae christi.
470쪽
468cONTROVERSIA VI. AN QUIS FIDE DIVINA TENEATUR CREDERE, AUT CERTO SClRE POSSIT, REMISSIONEM PECCATORUM ET GRATIAM SANcTIFICANTEM SE
Status quaestionis non est I., utrum Deus revelavexit, et fide divina eredendum sit, rite poenitentibus vomitti peceata. II. An peccator, qui hona fide legitimam poenitentiam tommissorum eriminum se egissae existimat, possit ac debeat in Des ccitis dere remissa sibi esse peecata- HI. An ii, quibus Deus specialiter revelavit remissa ipsis osse peccata, possint ad debeant ira fide divina credere Facile enim catholici omnes da-hunt Protestantibus I , in Scripturis clare ac perspicuo contineri, ac proinde fide divina, cui nullo modo falsum subesSe possit, credendam esse promissionem remissionis peccatorum, a Deo rite es legitimo poenitentibus faciam At ve o cum promissio haee sit tantam conditionat . si illi nimirum rite ac legitime poenitentiam egerint 2 purificatam autem fuisse hanc conditionem a fidelibus, neque en Scripturis ostendi possit, neque ordinarie per revelationem privatam habeatnr, nogant, praescindendo a pec aliari Dei atque extraordinaria revelatione, fide divina credi posse aut debere, sibi in particulari , aut alteri etaicumque poceata a Deo fuisse remissa. II. Fadite data. adversariis certam ad uiliam tu