장음표시 사용
491쪽
436 ARTICULGs III. CONTROVERSIA P. Tum, sed hominum dumtaxat; quia Angeli nulli fa,
runt miserias obnoxii, a qua opus esset ut liberarentur. V. Quicunque liberantur. Ut ostendatur non omnes liberari, quia non omnes sunt Praedestinati ad gratiam et' gloriam: ot nemin m actu salvari, nisi
adiutum gratia efficaci. Quamvis enim possit quis
eum gratia sufficiente saluti suae consulere, nutri- quam tamen actu eonsulet, ex malitia Propriae volantatis.
CDLXVII. Paulo aliter, modo autem quoad substantiam minime diverso, praedestinationem ralate ad homines et Angelos definiunt Theologi antiquiores. S. Thomas I. Parte, Quaest. XXIII. Artio. I. scribit IRatio transmissionis creaturae rationalis in Anem ς, tae aeternae, praedestinatio nominatur. Ubi per rationem transmissionis intelligit collectionem illam medio-Tum , qua Deus in tempore utitur ad perdurendam ereaturam rationalem ad vitam aetrnam. Et in I. Sententia Dist. XL. Quaest. I. Λrtic. II. Est yrae Maratis gratiae in praesenti, et gloriae in futuro. Scotus in I. Sentent. Dist. XL. Quaest. unica : Praedestinatio est electio creaturae rationalis , uel intellectualis ad gratiam et
gloriam. Et in III. Dist. VII. Quaest. V. Praedestiuatio est praeordinatio alicujus ad gloriam principaliter, et ad alia in ordine ad gloriam. DLXVIII. Praedestinatio dividitur velut totum ita
suas partes, in praedestinationem ad gratiam et ad glori anu. Praedestinatio ad gratiam, est voluntas divitia absoluta et efficax dandi gratiam , sive media ad ne- ternam salutem conducentia. Atque hine vocari otiam solet radiculis praedestiuatio ad gloriam, quia gratia est radix au se talea gloriae per praedestiu itionem luteu-
492쪽
DE EXIST. ET IMMUTAB. PRAEDESTINAT. 4satae. Praedestinatio Iormulis ad gloriam, est voluntasati solata et efficax dandi gloriam. Utraque harum seorsim
sumpta, dicitur inadaequata; adaequata enim praedestitiatio complectitur tum electionem creaturae rationalis ad gloriam, tum praeparationem mediorum ad illam obtinendam. DLXIX. communior Theologorum sentonidi Praedestinationem vult partim od intellectum divinum, partim etiam ad voluntatem pertinere. ΑJ intellectum quidem quatenus continet dispositionem mediorum , quibus creatura rationalis perducenda est ad salutem; praescire enim, disponere, dirigere, proprium est intellectus 2 ad voluntatem vero, quatenus Deus ex asse-etu miseri ordiae decernit electis dare gratias efficaees , et gloriam ; misereri enim ae decernere, voIunt, iis est. Ilinc Scriptnra , quando de divina praedestinatione agit, eos actus exprimit, qui partim ad trueli clam , partim ad voluntatem pertinent. Sic ad Ro n.
Cap. VIII. ait Apostolas : Quos Praescivit: et Praedestinavit conformes feri imaginis Filii sui. Et a l Ephas.
cap. I. Praedestinavit nos secundum Propositu voluntatis suae. CDLXX. Praedestinationem, nota omn3m gaidem, sed eam quae a Deo est rerum o iam Conclitora mprovisore suavissimo, negarnut quotquot ex vel 3ribas vel satalem ex sy leram influxa necessuatem iuNx2Tu ut , ut Astrologi , Manichaei, Priseillianistae; vel
unumquemque hominum natura sua bona; aut mala , salvandum vel reprobaustam nasci, cum Valentino, Ha-sili te; Marcione arbitrati sunt. Singalaris gustae saltAmbrosii Catharitu sente vita. Is in Traetata da Prae. dealciatio ae , quem durante ad c coacilio Tridunt i-
493쪽
ARΤIeΠLUs 113. CONTROVERSIA I. no edidit, duos distinguit hominum salva udorum Oinclines. Priinus est eorum , quos insigniter electos acipraedestinatos voeat. Hos autem ante omne in meritorum praevisionem praedestinatos esse conten iit, qui has tanta et tam etacacia ac iniuJlibilia salutis. assequendae media Deus ex suo beneplacito largitur, ut: fieri non possiΦ eia ad vitam non perducantur aeternam. Certit dinem hujusce praede, tinationis caethari s profluere vult non a scientia Dei tantum , Sed maxime a providentia , seu decreto ipsius efficaci,. absoluto et ante e dente. Alter sal vandorum ordo est eorum, qui commani providentiae relicti ae communi bus dumtaxat auxiliis adiuti, praesciuntur quidem a Deo ex meritis salvandi; at non ex speciali decreto eiu caci et absoluto , antecedente omnem meritorum praeyisionem. Horum numerum aerium quidem esse ai: ex praescientia non vero. en
speciali Dei providentia. caeterum clam Catharinus do cet aliquos esse quidem salvanos, sed a Deo nota praedestinatos, id non sic intelligendam est, quas omnem omnino Dei praedestinationem ab iis qui salva
sunt, removendam esse arbitretur, eisque Putet quasL1ortuito gloriam obtingere; sed hoe Solum. contendit. quosdam ad salutem pervenire non Praedestinatos oraedestinatione videlicet gratuita , quae omnem meritorum prae visionem antevertat, vi cujus singularia et insali Bilia, salutis assequendae media seligantur.
DL l. Vernm Catharini haec opinio merito a Theologis rejicitur duplici ex capite. I. Quia duplex hic in Deo praedestinandi modus nullum habet in Serbpturis ae traditione fundamentum de omnibus .. enim
electis indiscriminatim ni L Christus Matth Cap. XXV Venite benedioli Patris mei, Po3side e Da a tum νο-
494쪽
BE EXIST. ET IMMUTAB. PRAEDEMINAT. 4 Bis regnum a constitutione mundi. II. Quia nulla videtur esse in hoo systemate specialis Dei praedilectio erga illos, qui ad secundum salvandorum ordinem Pertinent. Haeu enim specialis praedilectio Dei neque se
tenet ex parte finis , cum Deus serio velit omnes omnino homines salvos fieri : neque se tenet ex parte mediorum cum noti nisi communia et generalia salutis assequendae media hujusmodi salvandis concedantur. Neque respondere platea calharinus, specialem Dei prae- dilectionem ex eo elacere , quot Deus cx pura benignitate ea gratiae auxilia seligat, e L conserat, quibus prae videt hominem consensurum , ad certo salvandum lare , cum nullam ille Scientiam mediam admiserit. CDLXXII. Conclusio I. Datur in Deo vera aliquorum praedestinatio ad gratiam et gloriam. Dixi alia quorum , quia non omnes sunt praedestinati , sed tam tum aliqui, ut Christus testatur Matth. cap. XX. Multi sunt vocati, pauci pero electi: atque ipsa ostem dit experientia ; constat enim non omnes justos iu sa elitate finaliter Perseverare, sed mullios ab illia ante
mortem eXcidere, Persegeraturos utiquo, si essent praedestinati, juxta illud ad Rom. Cap. Vt H. Quos autem.
praedestinavit, hos et uocaoit: et quos pocaoit, hos et iustifcαςit'. quos autem justificauit, illos et glori capit. Prob. conclusio I. Authoritate Scriptararum. Mailia Cap. XXV. ait Christus: Vendie benedicti Patris mei, Possidete paratum pilis regnum a constitutione mundi Ad Ephes. Cap. I. Elegit nos in ipso ante mundi con-uitutionem , ut essemus sancti et immaculati in conspectu eius in charitate. Qui praedestinauit nos in udoptionem siliorum per Iesum Christum in Usum , Secundum Propositum poluntatis suae. Prob. II. Autho
495쪽
494 ARTICULUS III. CONTROVE RSta I. ritate Patrum. S. Augustinus Lib. de Dono Persever. Cap. XX l. Nimiae contentionis est praedestinalisni contradicere, pel de praedestinatione dubitare. Et cap. XXIII. Praedestinationis huius fidem , quae contra HO pos haereticos noςa sollicitudine nunc defenditur , numquam Ecclesia Christi non habuit. S. Prosper in Responsione I. ad Ohiectiones Gallorum : Praedestinationem Dei nullus Catholicus nygat. S. Fulgentius Lib. de Fido ad Petrum, Cap. XXXV. Firmissime tene, et nullatenus dubites , omnes quos uasa misericordiae gratuita bonitate Deus facit, ante constitutionem mundi in adoptionem filiorum Dei praedestinatos esse a Deo. Prob. IlI. Ratione Theologica . Quod Deus lacitin tempore, illud ab aeterno facere deerevit, cum Deus nulli sit mutationi obnoxius. Atqui non nullis hominibus dat gratiam et gloriam in tempore. Ergo illam dare hominibus istis decrevit. Atqui decretum illud yest ipsa praedestinatio. Ergo. DLXXIII. Conclusio II. Praedestinatio est certamque immutabilis. Prob. I. Authori tale Scripturarum.
Joannis. Cap X. ait Christus : Opes meae pocem meam audiunt: et ego cognosco eas, et seqtiuntur meret ego sitam aeternam do eis, et non peribunt ita aeternum , et non rapiet eas quisquam de manu mea. Quibus verbis significatur summa certit ado rationis , qua in salutem aeternam dirigantur praedestinari. II.
Authoritate S. Augustini, qui Lib. de Correptia et Gratia, cap. VII: scribit: mrum praedesti initorum γsi quisquam perit, salutur Deuς: sed nemo eorum Perit , quia non fallitur Deus. Hortim si quisquam Perit, uitio humano uincitur Deus: sed nemo eorum Perit, quia nulla re cincitur Deus. G qaibas huc iustra itar
496쪽
argumentum. Tanta certitudine certam est , neminem praedestinatorum esse periturum, quanta certam est, Deum numquam esse fallendum, aut humano vilio vincendum. Atqui hoe certum est cortitudine summa et
infallibili. Ergo. Atque hino S. Doctor praedestinationem definiens Lib. de Dono Perseverantiae, cap. XIV. ait , quod sit praescientia et Praeparatio beneficiorum Dei quibus certissime liberantur , quicunque liberantur.
III. Ratione Theologica . Praedestinatio est actus intellectus et voluntatis divinae. Ergo quia Deus omnia novit et quaecunque voluit Leit, certitudo praedestinationis quae oritur ex praescientia et decreto Dei, est summa et insallibilis. Ei lem ratio ostendit quoque praedestinationem esse immutabilem. Nam praedestinatio est volantas Dei absoluta et efficax conserendi gratiam et gloriam. Atqui voluntas Dei absoluta et efficax est immutabilis; quod enim Deus semel vult, non potest illust non velle ab aeterno, neu potest desinere velle aliquando quod semel voluit . Ergo. DLXXIV. Quaeres I. Quinam sint essectus prae destinationis completast et adaequatae Τ R: generatim O aeta illa beneficia gratuita, quae Deas ob merita Christi praeparavit praedestinatis ex voluntate efficaci illos perducendi ab beatitudinem. In specie essectas praedestinationis communiter redueantur ad tres classes.
In prima sunt bona supernataralia , vociatio , justificatio , et glorificatio. Ad vocationem internam , quae fit Per gratiam Praevenientem , revoca utar praedicatio Eva gelii, miracula , bona aliorum exempla, motus fidei, spei , charitatis, contritionis , quibus homo cooperatur gratiae excitanti ante justificationem. Λ l jastificationem pertinent omnia dona gratiae, quae illam e sequvu-
497쪽
436 ARTICULUS III. C0ATROVERSIA ntur usqua in finem vitae , cuiusmodi sunt auxilia gratiae actualis, opera meritoria , augmentum gratiae , Perseverantia finalis , remotio omnium occasionum , in quiabus succumberet humana fragilitas. Ad glorifieationem pertinet ipsa vita aeterna, caeteraque bona, quibus Beati in coelis fruuntur. In seeunda classe sunt bonae naturalia, quae ex speciali Dei providentia et amoroad vitam aetarnam ordinantur, ut creatio, conServatio,.
honesta educatio, instruetio , ingenua indoles , doctri na, si aque naturae dona . In tertia classe sunt mala poenae, amictiones et calamitales hujus vitae , quae justis occasionem osserunt exercendae ae perfigiendae virtutis ; immo ipsa etiam permissio peccati, non quia dem per se et ratione sui , sed ratione subsequentium honorum , quae Deus sua virtute ae sapientia novit eruere. Hinc Apost. ad Rom. Cap. VIII. ait: Diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum , iis , quesecundum propositum pocati sunt Sancti. Atque hanaveritatem perspectam habuere Patres, praecipue Augustinus Lib. de Correptione et Gratiae, Cap. IX. Talbbus Deus diligentibus eum omnia cooperatur in bonum ; usque adeo prorsus omnia, ut etiam si quidorum deviant et exorbitant, etiam hoc ipsum eis f ciat proficere in bonum , quia humiliores redeunt atque doctiores. Discunt enim in iρsa uia justa cum tremο- re se exultare debere, non sibi arrogando tamquam de sua pirtute Iiduciam Permanendi. CDLXXV. Quaeres II. An Praedestinatio aduItorum ad gloriam , saltem ordinario , alligata si certis medii 3 R. De oes quidem non cuilibet medio
particulari alligat salutem ; alias qui vel semel dissensisse: alicui auxit io , ja n non esset praedestinat . M
498쪽
neque etiam, saltem ordinarie, praedestinat ad gIoriam affectu tam illimitato, ut si praedestinatas praevideretur disensurus esse auxiliis , quae ipsi aliquando conserenda sunt, eidem conferret alia et alia sine ullo limite , quibus tandem salvaretur; sed salutem alligat certo numero et qualitati intra unam vel plures determinatas series auxiliorum , ita ut si homo illa omnia respueret , non aeciperet alia et alia limitate, sed sineretur tandem perire. Prob. Assertio I. Authoritate Scripturarum, Ad Rom. Cap. XI. scribit Apostolus: Vide ergo bonitatem Dei r in eos quidem , qui ceciderunt, Seperitatem : in te autem bonitatem Dei, si ρermanseris in bonitate, alioquin et tu excideris. Sed et illi, si non permanserint in incredulitate, inserentur. II. Petri cap. I. Quapropter fratres magis satagite, ut
Per bona vera certam oestram pocationem et electionem faciatis. Apocalypsis cap. III. Tene quod habes,
ut nemo a Uiat coronam tuam. ΙΙ. Authoritate Theo- Iogorum , ac communi persuasione Fideliam, existimantium hunc vel illum periturum fuisse, si his vel illis determinatis mediis bene non fuisset usus ad Salutem , v. g. si non fuisset religiosum statum amplexus , si quasdam peccandi occasiones non vitasset. Confirmari etiam assertio potest ex eo, quod alias apud plerosque tolleretur , vel saltem plurimum imminueretur studium honorum operum , curaque Salutis tam propriae quam alienae. Neque dicas , quod explicari a nobis nequeat, quomodo Deas efficaciter tali modo velit finem , aut quomodo specialiter sit erga electos benevolus. Deus enim vult emeaciter electis gloriam conferre , sed essecta limitato, et respiciente certa media. Est etiam Deus erga electos specidliter benevolus, quoa
499쪽
38 ARTICULUS III. CONTROVERSIA I.
prorsus gratatio, atque ex mera misericordia conserat
illius gratias effieaces prae inefficacibus , quas possat
CDLXXVI. Quaeres III. Quantus sit numeri hominum praedestinatorum 3 Resp. S. Thomas I. Parte, Quaest. XXIII. Artie. VII. tres restitat sententias. Prima est, tot homines salvandos, quot Angeli cec derunt. Sententiae huic favere videtur S. Augustinus Lib. XXII. de Civit. Dei, Cap. I. De mortali progenie merito iusteque damnata Deus tantum populumgωtia sua colligit, ut inde sust 'leat et instauret partem , quae lama est, Angelorum : Ac sic illa dilecta et superna cipitas non fraudentur suorum numero Cipium , quin etiam fortassis et uberiore luetetur. Secumda est, tot homines salvandos , quot Angeli tu verit te steterunt, seu quot sunt Angeli heati, Tertia tot sabvandos asserit, quot Angeli a Deo fuerunt creati. rum haec omnia incerta esse ipse S. Doetor loco citi diserte fatetur. Sed melius . inquit, diicitur, quod soli Deo est cognitus numerus electorum in suρerna Ielicitate locandus: Hoc unum ex divinis Scripturis novimus ,
numerum electorum esSe absolute maximum. Apoc
I3p. cap. vl1. Post haec pidi turbam magnam, quam dii merare nemo poterat , ex omnibus gentibus, et tribubus, et populis, et linguis, flantes ante thronum, et in conspectu Agni, amicti stolis albis, et palmae in manibus eorum. Atque haec de hominibus praest stinatis co .nparate ad Anglios. Quod si gomparatio salvandorum hominum instituatur cum reprobis verae fidei expertibus, certa est atque indubitata Doctorum Catholicorum sententia, numeram praedestinatorum in-
500쪽
DE ETIST. ET DIMUTAB. PRAEDESTINAT. 499
comparabiliter minorem esse numero reproborum ἔ mam xirna enim pars hominum aut inanium Deorum callui est mancipata , aut Iudaica vel 5Ιahomelana superstitione polluta , aut haeretica tabe inlaeta ; quibus proin nulla superest spes aeterna felicitate potiundi , nisi deposito errore ad agnitionem veri Dei perducantur, aut ad unitatem Catholicam revertantur. Quia immo inter ipsos catholicos, qui suerunt ab initio con litae Ecclesiae , et futuri sunt deinceps, plures esse reprobos quaru electos, multo verisimilius est. Prob. haee ultima assertio I. Authoritate Scripturarum. Matth. cap. XX, ait Christus: Multi sunt uocati, μauci oero electi. Atque haec dicuntur de iis, qui vocati venerant, et laboraverant in vinea , id est, de fidelibus. Hatth. Cap. III. in Ecclesia permixti sunt mali eam bonis , sic in area miscentur paleae cum tritico. Ergo sicut in area major est paloarum numeras quam tritici, ita et ita Ecclesia plares sunt reprobi quam praedestinati. II. Authoritate Patrum. S. Chrysostomus Hom. XXIV. in Act. Apostolorum, se a ut perperam citari solet, Hom.
. ad populum Antiochenum: Quot putatis esse in hac ciuitate, qui salvi fiant 3 on possunt inueniri iurot millibus centum, qui saluentur. Quin ea de his dubito. Quanta enim in iuuenibus malitia 2 Quantus in senibus te 'or Τ Quod utivam non de singulis Christianorum civitatibus vere dici posset. S. Augustinus Lib. IlI. gontra Cresconium , cap. LXVI. Usi boni oerique Christiani, qui per se ipsos multi sunt, in comparatione malorum falsorumque itidem pauci sunt. Sic multa grana quibus horrea magna complentur, pauca dicimus in comparatione palearum. S. Gregorius M.