장음표시 사용
521쪽
εαο ARTICULUS III. CONTROVERSIA m. naturae elicitis r cumque necessitatem gratiae reiicerenti docebant solam hominis voluntatem esse cauSam, CuT praedestinentur alii ad vitam , alii ad mortem. Inter disputandum vero eum eo adducti sitissent, ut aliquam admitterent gratiam, eam ad facilius, non vero ad simpliciter hene agendam necessariam esse dixerunt pila tamen ut eius praeparatio a Deo fieret eκ praevisisIiberi arbitrii meritis mere naturalibus. Semipelagian T, seu Massilienses, fatebantur gratiam Dei ad quodlibet
opus bonam necessariam . esse ; praedestinationem ver ad primam graetiam, ne Deus videretine aoeeptor Personarum , fieri asserebant propter pium quemdam hominis conatum, a naturalem assectum ad credendum ,
Petendum, pulsandum, ae initium quoddam fidei et salutis, quod quidem illi inter opera fidei non computabant ; illo tamen tamquam causa et motivo Deum excitari affirmabant, ut gratiam fidei etc. illis conferret , quos noverat ad illam recipiendam bene as.fectos esse. Sed de Pelagianis ac Massiliensibus satis prolixe egimus in praeviis Dissertationibus Historicis II. et III. , CDXCVI. Conerisio L. Praedestinationis ad gratiam
et gloriam eausa non sunt opera hona, quae animae fe-eerunt , antequam ad corpora detruderentur. Prob. Fab sa et gommentitia est haec animaram praeexistentia. Esego clium praedestinationis esse nequeunt bona opera . . quae animae eliguerunt, antequam earum corpora sormarentur. P. A.. I. Authori tute Scripturarum, quactnegant ulla merita aut demerita praecessisse iuuac vitam. Ad Rom. Cap. IX. scribit Apostolus de Iacob et Esau: Cum nondum nati fuissent, aut aliquid boni egissent, aut mali, ut secutidum electionem propositum
522쪽
Dei maneret, non ex operibus , sed ex uocante d cturnest ei: Quia maior sero et in Inori, sicut scr*tum est: Iacob dilexi, Esau autem odio habui. II. ad Cor. cap. V. Omnes uos manifestari oportet ante tribunaI Christi , ut referat unusquisque yropria coryoris, Prout gessit, siςe bonum, sice malum. II. Authoritate Con-oiliorum. CPolitanum II. damnavit errorem hune Origcuis. Canone enim I. contra Origenem, ut habeti Tomo III. Conciliorum Colleotionis Harduintanae, Co- Ium. 28o. dicitur: Siqitis fabulosam animarum praee
xistentiam , et quae ex illa consequitur, monstruosam restitutionem asseruerit, anathema sit. Brae arcaso I.
anno 56i. Cau. VI. Siquis animas humanas dicit serius in coelesti habitatione peccasse, et ρro huc in corpora humana, in terram deiectas, sicut Priscilli anus dixit,
anathema sit. In Lateranense V. sub Leone X. definitum est Sess. VIII. Animam rationalem pro cογoriam,
quibus infunditur , multitudine singulariter esse multiplicabilem, multiplicatam, et multi icundam. Ergo definivit, non omnes animas simul a Deo oreatas fuisse; alias animae non amplius essent multiplicandae. II. Λ abho-Titate Patrum. S. Hieronum iis in Epistola nil Pammachium ait, Ecclesiasticum dogma esse, qnOd Deus qu ridie animas fabricetur. S. Leo Ju. Epist. XC1ll. ad Turribium Asturicensem : Catholica fias constanter raedicat atque peraciter, quod animae hominum ρri quam suis inspirarentur corporibus , non fuere ; nec ab alio incorporentur, nisi ab isi ce Deo, qui et ipsarum est Creator, et corporum. catholicum dogma con-l tra Origenem alii etiam Patres tuentur, praecipue S.
Gregorius Nyssenus Lib. de Opificio hominis, cap. XXIX S. Augustinus in libro contra Priscillianistas et
523쪽
SM ARTICULUS III. CONTROVERSIA ΠI. Origenistas ad Orosium, cap. VIII, et Lib. XI. do civit. Dei, cap. XXIII. S. CFrillus Alexandrin. Lib I. in Joannem, Cap. IX. S. Joan. Damascenus Lib. II. Fidei orthod. Cap. XII. DXCVII. Conclusio II. Praedestinatio ad primam
gratiam est omnivo gratuita, atque independens a tio innis operibus absolute aut conditionate Naevisis. Prob.
I. Authoritate Scripturarum, quae saepissime catholicam hanc veritatem inculcant. Al hes. Cap. II. ait Apostolus e Gratia saluati estis per fidem , et hoc non eae pilis , Dei eium donum est; non ex Ueribus, ut ne quis glorietur. Ipsius enim sumus factura, crea ei in christo Iesu in omribus bonis , quae Praestara- , oit Deus ut in illis ambu lemus II. ad Timoth. cap. I.
duos liberaoit, et pocapit poe atione sua sancta , non secundum Ορ a nostra, sed secundum proρositum suum
et patiam , quae data est nobis in Christo Iesu ante sempora saecularia. Ad Rom. cap. IX. non Molentia . neque currentis, sed miserentis est Dei. Ad Rom. cap AI. Si autem gratia, jam non ex operibus: alioquing utia jam non est gratia. I. ad cor. Cap. IV. Quis rea Hac ruis' Ouid autem habes suod non aecepisti
Ei autem accepisti, quid gloriaris quasi non acce-Peris Τ DXCXIII. Prob. II. Authoritate Conciliorum
Amusicanum II. cap. III. ait: Si quis invocatione humana gratiam Dei dicit posse eonferri; non autem μPsam gratiam facere, ut invocetur a nobis , contradicit Isaiae ρ ρhetae. Cap . IV. Siquis, ut a peccato Pudigemur, νοIuntatem nostram Deum expectare contendit,
non autem ut etiam purgari uelimus , Per Spiritus
524쪽
DE PRAEDESTINATIONE AD GRATIAM. 1a3 Sancti infusionem et verationem in nobis feri consitetur ; resistit Spiritui Sancto 'er Salomonem dicenti , Prauaratur poluntas a Domino. Cap. Xum. Debetur merces bonis omribus, si Mant; sed gratia, quae non debetur, praesedit ut inant. Cap. XXV. Hoc etiam satiabriter pro emur et credimus, quod in omni vere bono, non nos inci mus , et 'ostea per misericordiam Dei adiu mur; sed ψse nobis nullis praecedentibus bonis meritis , et Idem et amorem sui prius inviriat. Trident num Sess. VI. cap. VIII. Gratis iusti cari ideo dicimur, quia nihil eorum, quae iusti cationem praecedunt, sive μdes, sice vera, ipsam justi cationis gratiam promeretur; si enim gratia est, jam non ex operibus: alioquin, ut idem Apostolus inquit, gratia jam non est gratia. cim IX. Ρrob. III. Authoritato Patrum, ae Praeeipue a. - stini, qui annis XX. Catholicam hane doetrinam adversus Pelagianos et Massilienses invicte defendit. Enarratione II. in Psal. XXX. ait: Quare
gratia 3 Quia gratis datur. Quare gratis datur Τ Quia
merita tua non praecesserunt, Ead bene ia Dei repraeuenerunt. Illi ergo gloria qui nos liberat. Euarra tione II. in Psal. LXX. Si Propterea gratia est, quia gratia est; nihil tuum praecessit, ut acchaeres. Nam si aliqua bona opera tua praecesserunt, Pretium a
cepisti , non gratis : pretium autem quod nobis debebatur , supplicium est. Quod ergo liberamur, non nostris meritis, sed illius gratia est. Et Lib. de Douo
Perseverantiae cap. XVIII. Hoc scio, neminem Contra istum praedestinationem , quam secundum Scripturas sanaus defendimus, nisi errando disputare potuisse.
525쪽
ARTICULUR III. CONTROVERSIA IE. 624 D. Prob. IV. Ratione Theologiea. I. est. Principium meriti non cadit sub meritum, sed necessario praerequiritur ad illud. Atqui prima gratia est principium meriti. Ergo. P. m. Gratia actualis praeveniens est necessaria ad actum salutarem. ut ostendimus Articulo I. Controversia VIII. Et gratia sanetificans est necessaria ad actum meritorium vitae aeternae. Ergo
prima gratia est principium meriti. II. Si praedestium lio ad primam gratiam non esset grat alta , homo solis naturae viribus posset sacere aliqaid coadueens ad vitam aeternam , quia mereri Posset gratiam. Atqui haodici nequit, quia ut Christas ait Ioan. cap. XV. Sine me nihil potestis facere. Et Ioan . cap. VI. Nemo ρο- rest uenire ad me , nisi Pater , qui misit me , traxe rit eum. III. Si praeparatio ad primam gratiam non esset omnino gratuita , atque independens ab operibas b
nis , tu ac dependeret ab opere bono naturali, vel supernaturali. Neatrum potest diei. Ergo est gratuita. P. aen. Si dependeret ab opere hono naturrili, sequeretur I. Gratiam non esse gratiam , eoquod non gratis daretur , sed propter opus naturale. Il. Hominem ex solis naturae viribus posse altiqui' elicere at aeteream sallitem conducens. III. Praedestinatorum discretionem a non praedestinatis non esse altissimam arcanam, de quo
Apostolus ad Rom. Cap. XI. ait: O altitudo diuitiarum sapientiae et scientiae Dei: quam incomprehensibilia sunt iudicia ejus, et inuestigabiles piae eius leoquod nimirum praedestinatus ex solis naturae viribas Primario se discerneret a non praedestinatis. Atqui hae Sequelae manifeste repugnant Scripturae ac traditioni,
ut ostendimus Artio. I. controversia VIII. Ergo. Neque
526쪽
DE PRAEDESTINATIONE AD GRATIAM. 6αθPraeparatio ad primam gratiam dependere potest ab
opere bono supernaturali; opus enim honum supernaturale a Deo praevisum, Supponit gratiam praevenientem suo tempore conferendam , antequam opus Sube naturale actu existat, eoqaod gratia supernaturalis in- dispensabilitar necessaria sit ad quemlibet aetum salutarem. Ergo homo Per nullum opus supernaturale mereri potest primam gratiam, utpote quae, cum ipsius meriti prinoipium sit, necessario praerequiritur ad ipsum
DI. Obseitur L contra I. conclusionem. Autho, ritas Scripturarum, Psalmo CXVIII. dicitur: Priusquam humiliarer, egs deliqui. Id est, antequam anima mea ad corpus detru teretur, peccavit. II. Psal. CXLI. Educ de custodia animam meam. Id est, decorpore , cui tamquam earceri inclusa est in poenam ecati commissi. III. Ioannis Cap. I. Erat lux pera, quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mumdum. Ergo animae hominum , antequam informarent Corpus, erant extra hunc mundum. Confirm. Deus, ut dicitur Genes. cap. II. Requieoit die septimo ab universo opere, quod patrarat. Ergo omnes animae simuIn Deo creatae fuerunt. R. ad I. expositionem illam esse prorsus commentitiam , omnique probabilitatis umbra destitatam ι siquidem Propheta regius loco eit. agnoscit, se interdum a Domino flagellari ob peecata in hae vita commissa. Ad II. R. Davidem in sensu Ii terali loqui de spelunca , in qua labebat ob Saulis persecutionem. Itaque Deum rogat, ut aliquando
527쪽
potest hic locus intelligi de carcere eorporis huius mortalis , e quo Sancti educi cupiunt, juxta illud ad Phia lippenses Cap. I. Desiderium habens dissolvi, et esse eum Christo. Ad III. N. c. Non dicitur homo venire
in mundum quasi aute extiterit ; sed venire in mundum idem est ae nasci, secundum modum loquendiue braeorum: et illuminare omnem hominem vanientem in hune mundum, idem est ac illuminare omnem
hominem qui nascitur. Ad Confirm. c. A. N. C. Sensus Ioci laudati est. Deum die septimo ita ab universo
opere quievisse, ut nullas novas rerum species , quae ad mundi integritatem pertinent, postea produxerit. Ρr fecto si verba in sensu stricto sumantur , Sequeretur etiam animam christi una eum caeteris ante mundi exordiam a Deo creatam suisse : ideoque cum in tempore primum unita fuerit Verbo divino, duplicem da, tam fuisse in Christo personam , divinam et humanam , quia anima christi ante unionem hypostaticam propriam habuit subsistentiam. DII. Ob icitur II contra II. Conclusionem , Natura eleetionis. Praedestinatio ad primam gratiam est electio. Atqui electio supponit majorem dignitatem in eo qui eligitur prae Hio. Ergo praedestinatio supponit aliquam honitatem in praedestinato , qua earet non praedestinatus. Atqui hae e major honitas nihil aliud
ost, quam bonus usus libertatis praevisus. Ergo. R. D. M. Praedestinatio est electio omnino gratuita, C. M. Eleotio remuneratoria, N. M. Et D. m. Electio sup ponit maiorem honitatem etc. si electio sis remunerato Tia , Seu ad mercedem, C. m. Si sit elactio gratuita,
528쪽
DE PRAEDEATINATIONE AD GRATIAΜ. N. m. et Conseq. Electio ad gratuita Benefigia, qualis est praedestinatio ad primam gratiam, non supponit dignitatem in eo qui eligitur , sed eam Deit ; nihilque aliud est, quam gratuita assumptio unicis, alio relicto. DIII. Obiicitur III. Infirmitas nostri argumenti. Quamvis gratia daretur ob merita solius liberi arbitrii,
gratis tamen id circo non desineret esse gratia. Ergo, P. A. Gratiam dari pro gratia, non est contra rationem gratias. Sed si gratia prima, sive praeveniens , detur pro honis operibus, quae solius naturae viribus eliciuntur, daretur pro gratia. Ergo. P. m. Talia opera sunt fruetus liberi arbitrii et naturae, quae est gratuitum Dei donum. Ergo talia opera sunt gratia et ructus gratiae. R. N. A. Ad probat. D. M. Gratiam dari pro gratia interiori , contradistincta a puris nat milhus , C. M. Non contradistincta a Puris natur Iibus, N. M. Et fio dist. min. N. Conseq. Ad hujus probat. c. A. D. c. Ergo talia opera sunt gratia et fructus gratiae naturalis, C. c. Gratiae supernaturalis et
interioris, quae neeessaria est ad omnem actum sal rem, N. C.
DIV. Dices r. Peccator potest, non quidem dehondigno, sed tamen de congruo primam gratiam sametificantem promereri , iuxta illud Augustini Epist.
CXLIV. alias CV. ad Sixtum: Neque Usa remissis Peccatorum sine aliquo merito est, si Ades hanc im- Petrat; neque enim nulli m est Adet meritum. Ergo falsum est praedestinationem ad primam gratiam habitantem
esse gratuitam, ita ut excludat omne meritum de condigno et de congruo. R. D. A. Peecator potest de congruo mereri primam gratiam saactificantem solius naturis viribus , N. A. Adiutus gratia supernaturali, C. A.
529쪽
sus ARTIcULUS III. CONTROVERSIA III.
D. C. Ergo falsum est, primam gratiam habitualem non cadere sub meritum fundatum in solis naturae viribus, N. C. Fuq latum in viribus gratiae supernaturalis, C.
C. Peccator solis naturae viribus primam gratiam sa ctificantem nec de condigno, nec de Congruo meretur,
neque potest se ad illam disponere. At vero si gratia supernaturali adjuvetur, meretur eam de congruo : neque quidquam gratiae decedit; quia meritum de congruo non inducit rationem iustitiae sed congruentiae tantum ae decentiae , et a praecedente gratia actuali dependet. DV. Dices II. Potest dici, quod prima etiam gratia actualis curiat aliquo modo sub meritum. Ergo praedestinatio ad Primam gratiam actualem non est pure gratuita. P. A. Deus praevidens meritum hominis absolute futurum, pote t illi in praemium decernera primam gratiam actualem, quia praevidet hominem gratia illa recte usurum e sicut Rex certus de deferenda a belli duce suo victoria , potest illi donare gladium in praemium victoriae reserendae. Ergo non evincitur gratiam primam actualem esse pure gratuitam. R. N. A. Ad probat. D. A. Deus potest in praemium decernere Primam gratiam aetualem, absolute loquendo, et icialia providentia, O. A. In hac providentia, N. A. et Conseq. In praesenti rerum ordine certum est, quod Deus gratiam decernat tamquam causam honi operis, atque ut Sequatur aetus meritorius, ut ex plurimis aliis Scripturarum textibus , atque ex Epist. ad Ephes. cap. I. manifeste colligitur. Elegit nos in ψεο ante mum di constitutionem, ut essemus Sancti et immacidati in conspectu ejus. Uhi advertendum , quod Apostolus uon dicat, nus esse et clos quia futuri eramus Sancti
530쪽
sed ut essemus Sancti; adeoque non propter merita nostra ; sed ex mera benevolentia , secundam propositum voluntatis suae. Et II. ad Timoth. cap. I. Nos libera-oit et pocavit pocatione sua sancta, non Secundum vera nostra : sed secundum propositum suum et gratiam ,
quae data est nobis in Christo Iesu ante temρora saecularia. Ergo in hac providentia Deus non vult damprimam gratiam actualem , quia meritum praevidet eK illa processurum ; sed potius decernit talem gratiam , tit ex illa procedat meritum alio praemio coronandum. Ergo in hac providentia praedestinatio ad primam gratiam actualem est omni ex parte gratuitam. Alia argumenta , quibus hace conclusio impugnari Posset, dis solvimus Artic. I. Controversia VIII.
oto I. , sermonem hic esse de Oausa meritoria praedestinationis formalis ad gloriam, quae definitur
esse voluntas Dei absoluta et efficax dandi gloriam; non vero de causa meritoria praedestinationis radiculis, quao est praeparatio gratiae et mediorum mere gratuita, ut Paulo ante ostendimus. Noto II. Praedestinationem ad