장음표시 사용
511쪽
sio ARTICULUS III. CONTR ORMA II. re dignetur, per quam et bonum incipere, atque in eo usque in finem perserer re valeamus. DLXXXVII. Protestantes, qui a Fidelibus fidem propriae iustificationis exigunt, Paxiter docent, Posse a debere quemlibet fidelem infallibiliter certum esse do Sua Praedestinatione, et perseverantia fiuali in gratia. Ita calvinus Lib. III. Instit. Cap. II. Parage. XVI. Bα- cerus in colloquio Ratishonensi. Nemnitias in Examine cono. Trident. Sess. VI. cap. XLI. Theodoras Bezain Expositione sua ait, nos scire posse an simus Prae destinati ad salutem, esseque certos de glorificatione quam eXPectamus , certos, inquam , non tantum per nostram Phantasiam, sed per conclusiones aeque certas, ac Sisoelum conscendissemus. ad audieadum hoo decreta
ex ore Dei. Suhiungit dein, eum perseverantia fidei sit ad salutem necessaria, et cum terti sim ita de nostra praedestinatione, certos nos etiam esse die glorificati ne indissolubili vincato anne a: adeoque nec de Perseverantia finali, nec de salute dubitare posse. Verum contra commentitiam banu seeuritatem et fidem sit gemina conclusio. cD XXVIII. conclusio I. Nullus sine speciali D ei revelatione potest, aut debet infallibiliter esse seditus de Perseverantia sua finali in gratia. Prob. I. A thoritate Scripturarum, quae hortantur nos ad tim rem, amittendae salutis.. I. ad cor. cap. X. Qui se ex, stimat stare, pideat ne cadat. Ad Philip. cap. II. Cum metu et tremore pestram salutem Ueramini. Psal. II. Seruite Dominu in timore et et exultate ei cum trem re . Atqui si fidelea omnes insallibiliter certi esse possent aut deberent de perseverantia sua finali in gratia. uallain prorsus timendi causam habereat, cum zerta
512쪽
DE CERTITUDINE PRAEDESTINATIONIS. 6Hait, Deum perseverantihus in iustitia aeternam solici
tatem promisisse, eumque in servandis promissis suis esse fidelissimum. Ergo. II. Authoritate Patrum. S. Hier nymus Lib. II. adv. Pelagianos: Ne beatum dixeris quem Piam ante mortem ; quamdiu enim risimus, in ceri mine sumus: quamdiu in certamine, nullis est certa
τictoria. S. Augustinus Lib. XI. de civit. Dei, cap. XII. de iustis adhuc viventibus seribit: Licet de suae perseuerantiae praemio certi sint, de Usa tamen pe seMerantia sua rvertuntur incerti. Quis enim hominum se in actione profectuque iustitiae persereraturum usque
in Anem sciat, nisi aliqua reuelatione ab illa flat ceditus , qui de hac re iusto latentique iudicio non omnes instruit, sed neminem falsitΤ S. Gregorius Im aut quis eumque demum fuerit illius commentarii Author, Lib. VI. in primum Regum: seuda judicium omnipotentis iei imperscrutabile est, unde veniat et quo patat, homo nescit ; quia sciri non potest, an quis in gratia quam recistit, perseserare in Rerpetuum daebeat. III. Authoritate Tridentini, quod Sem. VI. Cau. XVI. ait :Siquis mVnum sibιd usque in Anem perseuerantiae donum se certo hahiturum absoluta et infallibili eertitudine diaerit, nisi hoc ex speciali reuelasione dissi-eerit ; anathema sit. Et cap. XIII. Simstiter iue pet-
seperantiae munere, de quo scriptum est: Qui pers ore erit usque in Anem, hic saluus erit. - - nemo
sibi certi aliquid absoluta certitudine polliceatur : tametsi tu Dei auxilio Irmissimam vem cotticare et reponere omnes debearit. Dbus enim, nisi ipsi illius gratiae deberint, sicut coerit opus bonum . ita me-
inciet , operians oelle et perscere. IV. Rationa Theologica. Bonum perseverantiae finalis non cadit sub me-
513쪽
ERTICULIIs Iii. GNTROVERSIA H. ritum de condigno, ut ustendimus Tomo IV. Num.'CCXLII, quia Deus numquam promisit operibus iusti
Perseverantiam finalem in gratia tamquam mercedem mPerum honorum. Ergo praescindendo a speetati Dei revelatione, nemo potest insallibiliter certus esse daperseverantia sua finali in gratia. Consequentia est cedita ; cum enim finalis persevorantia homini nullo mo- domi obeatur, neque liberalis Dei promissio umquam
facta fuerit, non apparet unde insallibilis Mee certiti do haberi possit.
CDLXXXIX. cholerum Deus non promisisse Pedi severantiae donum eri eo capite videtur , quia ejusmodi promissio foveret socordiam, quae ex peccato originis quodammodo naturalis nobis est, sorotquo nobis o casio respiciendi retro , et numerandi bona opera, fo te etiam heroico saeta, Propter quao jam Secure quiescendum arbitraremur; cum tamen perseverantia viato' ris sit semper proscere, et ad patriam coelestem eo tinuo anhelare. Quamqciam autem donum perSevera tiae non cadat sub meritum de condiguo , possumus tamen illud mereri da congruo, non habento inla
Iibiliter essectum, honis operihus et contima vigi- Iantia , ne quid commiummus quod Deω vispliceat. Atque Uno S. Augustimis Lib. de Dono persevere tiae, cap. :VI. ait: Hoc Dei donum suppliciter ema-reri Potest, id est, supplies oratione obtineri ex Dei
CD XC. Conclusio II. Nullas sine speciali Dei revelatione potest, aut debet infallibiliter cortus esse de sua praedastinatione. Prob. I. Authoritate Scripturarum. Ecelesiastis cap. IX. dicitur: Nescit homo, utrum amore an odio dignus sit: sed omnia in suturum sere
514쪽
na opera certam vestram pocationem et electionem 1aciatis. II. Authoritate Patrum. S. Augustinus Lib. de Corrept. et Gratia , cap. XIII. scribit : Quis enim ex multitudine stilium, quamdiu in hac mortalitate Oipitur , in numero Praedestinatorum se esse praesumat8 Et Lib. de Dono Perseverantiae, Cap. XIII. Ad quam uocationem seeundum propositum 'ertinere nullus est homo ab hominibus certa assereratione dicendus. nisi eum de hoc saeculo exierit: in hac autem pita humana , quae tentatio est super terram , qui ridetur stare, oideat ne cadat. Author librorum de Vocatione Gentium , Lib. II. cap. ult. In remotissimo ab humana cognitione secreto praeflnitio hujus electionis abscondita est. Et de nullo ante ipsius Anem pronunciari ρο- est , quod in electorum gloria sit futurus, ut pers serantem humilitatem utilis metus serςet, et qui stat, oideat ne cadat. S. Bernardus , quam Protestantes in materia de I ustificatione magni sacere solent, Serm. I. de Septuagesima ait: Quis potest dicere, Ego de ei ctis sum, ego de praedestinatis ad citam , ego de numero electorum Τ certitudinem utique non habemus , sed vel flducia consolatur nos. IlI. Authoritate Tride utini, quod Sess. VI. Can. XV. ait: Siquis dixerit, hominem renatum et justiscatum teneri ex Ade ad credendum se certo esse in numero praedestinatorum ;anathema sit. Et cap. XII. Nemo quoque, quamdiu in hac mortalitate vivitur , de arcano divinae straed s sinationis sterio usque adeo praesumere debet, ut
certo statuae, se omnino esse in numero praedestina torum ; quasi Merum esset, quod justi catus aut amplius peccare non pos4it, aut si peccareri:, certam sy
515쪽
',4 ARTIOUEMS IIL CONTROVERSIA H. H resiμscentiam promittere debeat. Nam nisi ex speciali reuelatione sciri non potest , quos Deus sibῖ eI
gerit. IV. Ratione Theologica . L. est. Nemo Potest esse infallibilitor cortus. de suae perseveristia finali in gratia, ut Paulo ante ostendimus .. Ergo ntillus potest esse in- fallibiliter certus de sua praedestinatione; quia Praede' stinatio necessario involuit perseverantiam finalem , cum nullus sit a Deo praedestinavus, nisi quem ille final ter in gratia perseveraturum esse praeviderit II. Neque ordinarie Per revelationem Privatam, nequθ publicam in Scripturi; hahetur, fideles omnes , aut quemcumque hominem singillatim , esse praedestinatos Ergo id nequo credi Potest, neque debet fide divina. Alias rationes , quae huc facile transferri possunt, vide Artio. II. controversia VI caeterum. Deus hin Praedestina
tionis arcanam sibi reservasse censendus est, ad demis sionem animi in praedestinatis eonservandam et desperationem in reprobis impediendam
XCL Objicitur L eonum utram conclusi nem, Authoritas Soripturarum. Iacobi Cap. I. dicitur: Postulet in inde nihil haesitans. Et Marci cap. XI. Omnia quaecumque petitis, credite quia accipietis , et
mentent uobis. Ergo credere debemus. donandam nobis esse perseverantiam, ac proinde nos etiam esse praedestinatos. II. I. Joan. cap. Via Haec scrito oobis. , ut Sta
tis quoniam uitam habetis aeternam, qui creditis in nomine Filii Dei Iu. Ad Ephes. Cap. I edentes signati essis Spiritu promissionis Sancto, qui est pignus haereditatis nostrae. At eae piguas diadet, certas
516쪽
DE CERTIT INE P IAEDEsmITIONIS. s.ffst de haereditate. IV. I. ad Thessalon. cap. I. Apostolus ait: Scientes Fratres, dileeti a Deo, eleetBMem
vestram. V. II. ad Timoth. Cap. IV. Bonum certa meta Caeriasi , cursum consumma , Iidem perς i. In reliquo reposita est mihi corona iustitiae. Ergo certi esκPossumus ae debemus de nostra' perseverantia et pra a linatione. R. c. A. N. c. Oratio in fide optime o haerere potest eum incertitudinae de re illae adipisce da . quae petitur fide enim divina credere quidam lenemur ,, Deum et praestare Posse quae Petimus, et terbis suis certissimct staturum, modo nulIus sit defectus ex Paris nostra. At vero fide divina credere neci Possumus, nee debemus , nos omniis Praestitisse aut Praestituros, quae Deus a nobis exigit: aut nos orare Prout oportet; oratis in nostram gratiae supernae arati auxilio elici, eamdem satis serventem ac duratura- esse, sine qua tamen Perseverantiae finalis non impo-tratur. Ad II. R. eos qui credam ire nomine, Filii Dei. Non habere vit in aeternam tu in . at qaol reqairitarissa. finalis perseverantia in fide et charitate sed tantum in spe. Ad III. D. Certus est infallibi Iiter doe haereditate, si pariter infallibiliter certus sit, piguas
Blud a se numquam amitteudum esse fi c. m. Secus. d. m. et conSeq- Multi . posteaquam. Elem Deo data ver sures annos servarunt. naufragiam tandem si dei et charitatis secerunt, sicque misere aeternae sxcideram
salute. Unde igitM haec insallitatis. certitudo. habebi-etur Τ AA IV R. Apostolum ver loqui tantam de ele-intione Thessalonicensi is ait vocationem Mai Maagω tuae; ve, si de electione ad gloriam ilIi sermo, est. spem dumtaxat suam ac fistuciam, se non vero Plenui da illoram salute certitauimini Melarat. Ad U. R. γ
517쪽
mus , non evincitur Certos nos esse non posse de se severantia. nostra finali et praedestinatione. Ergo. P. A. Scriptura nobix timoram ingerit. , non: qaod . revera. Pe riculum sit, ne praedestinati. salute excidant; sed ut eNeusso torpore ad mergitium honorum, Operum omitentur. Ergo. R. N. A. Ad probat. G. A. N. c. Ηoo ipso quod Seriptura timorem nobis ineatiat amittendae salutis , Iegitimo insertum, nox infallibiliter certos esse non posse praedestinationis nostrae; . segus. timor hisi foret imprudens et irrationabilis, immo ad impietatem atque infidiaitatem nos impelleret Spiritus Sanctus,
quotiescumque nos hortatur ut salutem nostram num timore et tremore operemur; eoquod nos metuere ju heat de re, quam tamen certo, Oertitudine fidei cre
XCIII. Objicitur u Ratio. Iustus potest merexi de condigno aeternam mercedem, atque etiam aug mentam gratiae sanctificantis. Ergo etiam potest merexi de tondigno perseverantiam finalem in gratia, quae ordina m ad gloriam. Ergo potest esse infallibiliter ce lus de sua perseverantia finali in gratia. P. C. Aeterna merces non potest obtineri Sine dono perseverantiae. Ergo si homo iustus mereri potest de condigno aeter-Nam mercedem , hoc ipso etiam mereri poterit douum perseverantiae, si ' quo obtinere non posset aeternam mercedem. Confrm. Maius quid est crescere in gra
i , quam in gratia perseverare. At qai justas potest
518쪽
ng cERTITUDINE PRAEDESTINATIONIS. fir
de eondigno mereri augmentam gratiae. Ergo etiam perseverare in gratia. R. I. Quamvis haec omnia dareis. M adversariis, minime tamen sequeretur nos insalli-hiliter emtos esse de praedestimatione nostra, et Perse verantia. finali in gratia ; quia nullam habemus certitudinem , adsuisse omnes conditiones ad meritum do condigna regessitas. R. II. D. A. Iasius potest mereri de
condigno aeternam mercedem, ita ut aeterna merces Sit
ipsi tuna tanti in retribuenda, si decesseriis in statu
gratiae, adeoque sub conditione perseverantiae finalis in statu gratiae , c. A. Absque hae conditione , N. A. et Conseq. Ad ρrobat. c. A. N. c. Si homo justas, eli-Eito bono opere , ev absque alia conditione infallibiliter percepturus esset aeternam mercedem, et finalis per severantia ex decreto Dei requireretur ad percipiendum Praemium , homo et mercedem aeternam, et Peraevexantiam finalem de condigno mereretur; quia ita tali Casa merito censeretur Dora utramque promisisse. M veroe ita hac providentia homo iustus, eIigito bono opere . non illico jus certam et absolutum acquirit ad aeternum praemiu-; sed tantum condiιionatum , si nimirum in statu gratiae ex hae vita de cesserit: hujus Rutem conditionis onerosae purificatio a Deo neutiquam Promissa est. Ergo quamvis homo mereatur de confligno jus conditionatum at vitam aeternam , non tamen idcirco de condigno meretur perseverantiam fina- Iem , qua conditio purificatur. Alterum quod attinet. , verum est eluidem, quod homo jastus de condigno mereatur augmentum gratiae sanetificantis; at vero Deus
ni quam bonis operibus iusti perseverantiam finalem Promisit, sicut promisit justitiae incro mentum; quae tamen Promissio una est ex conditionibas ait meritam
519쪽
ο,2 ARTICULus IV. CONTROVERSIA II de condigno requisitis , ut diximus Tomo IV. Nam CCXXXVIII. Ad eon Arm. D. M. Oajus quid est er seere in gratia usque ad mortem, quam simplieiter perseverare , c. M. Maius quid est crescero aliquamdia in gratia , et postea deficere , N. H. Et D. m. Atqui iustus potest de condigno mereri augmentum gratIae. ita tamen ut numquam sit illud Promeriturus sine eL fidaei atque indebito auxilio gratiae , quod ipsi con-eeditur ex misericordia Dei, c. m. Aliter, N m. et
CONTROVERSIA III AN PRAEBEST1NATIO AD PRIMAM GRATIAM SIT MERE GRATUITA , ΛTQUE INDEPENDENSA MERITO HOMINlSΤ
parte creaturae ipsius praedestinationis prout haec est actus divinus.. Nam Praedestinatio sie considerata est ipsemet Deus , ut jus absurdum est Causam quaereTe.. Igitur quaeritur hie, an creatura rationalis. non sit cau- sa moralis sive movem Deum , ut aliquem Praedestinet ast gratiam. Noto I. sermonem. non hic ekse depraedestination ni gloriam, sed ad. gratiam p. et quidem ad primam tantum gratiam , sive actualem sive habitualem. Prima gratia autualis est gratia, Praeve Niens , illaminans intellectum. et excitans volunt 'tem.
520쪽
DE PRAEDESTINATIONE AD GRATIAM. 513 Prima gratia habitualis est ea, qua homo antea peneator Miniustus . constituitur Permanenter iustus et sanotas , Dei amicus et filius adoptivus. Gratia seeunda habitualis est augmentum gratiae sanetificantis. Noto III. quaeri hio an praedestinatio ad primam gratiam sit meregratuita, id est, an Deus ab aeterno gratiam Primam sive media ad heatitudinem aeternam certo perduceu-tia dare voluerit eae merci suo beneplaciis. miaime a tem ex praevisione et intuitu honi operis, ac boni usus tiberi arbitrii, sive tamquam meriti de condigno aut de congruo , Sive tamquam merae eonditionis sine qua non . No in IV. quando hic quaeritra , an praedestinatio ad gratiam sit independens. a meritis hominis servi nem esset de meritiς puri hominis. Quod onim homo Deus , Christus Jesus, Sit causa moralis et meritoria praedestinationix hominum, extra omnem dubitationem est , scribente Apostolo ad Ephesios cap. I. Benedictus.
Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi qui bene- rixit nos la omni benedictione spirituali in coelestibus in Christa. Sicut elegit nos in imo, ante mundi eou
sti tutionem , ut essemus sancti et immaculati in conspectu eius in charitate. Qui praedestinaςit nos in adoptione Acorum per Iesum Christum in ipsum, secundum yrvositum poluntatis suae
CDXCV. circa praedestinationem tam ad gratiam tum ad gloriam praecipue errarunt.Origenistae, Pela giani, ac Massilienses. Origenes Platonem secutus , dinouit animas nostras ante mundum corporeum a Deo
creatas fuisse, atque pro honis vel malis operibus in eo stata elicitis ad corpora detrusas, praedestiuari ad gratiam et gloriam, vel reprobari. Pelagiani praedestinationis c resam rePetebant ex bonis oderihus viribus