장음표시 사용
111쪽
VI. In hae figura uirum in terram dollapsum adgreditur Sphinx; quae ineluctabile Fatum
declarat . cuiusmodi emblema persaepe in ueterum Etruscorum sepulcris Occurrit.
TABULA I.UII. num. I. Haec gemma exhibet tres Bacchas, quae saltantes insistunt aru- llis, manus pectori admouent, breui tunica amictae, cum capite multis eornibus radiato. Hanc uel amuletum, uel uotiuum donarium fuisse arbitror. II. IlI. Valde insignis est annulus aureus, inserta gemma, Achati sapphirino inscalpta. Figura uel Cererem; uel eius sacerdotem refert. Dextra facem, uel potius aspergit' tum tonet, sinistra hamulam. Lustralem aquam sadesque in his sacris adhibitas, iam supra adnotauimus. Annulos gemmis insignes , eum uiros , tum feminas Etruscas gestasse , exploratum est. Alter annulus litteris Pelasgicis inscriptus est, quae huius sunt sententiae : Mars tua sit virga pasoralis: qua fausta preee donatum auguror hunc anulum strenuo militi in bellum proficiscenti. IV. Litterae Etruscae indieant, sculptum esse Heroum Achillem, oeteas dextro eruti aptantem , gladio suspenso. v. In hae gemma dernitur Heneules currenti smilis , qui Delphicum tespodem aufert, atque insequenti Apollini necem minitatur. Hanc Herculis cum Apolline , ob raptum tripodem, pugnam rupiter fulmine diremit, ut prodit Apollodorus, I). Quomodo issipodem Delphicum expresserint Etrusci, ex hac rarissima gemma conspici potest VI. Raec gemma, quam possedit Marcus Tuscher, egregius Pictor et Architectus, ciuis noster , unum e nautis Tyrrhenis, de quibus supra egimus , Bacchi numine circa Naxum in Delphinum conuersum , representat. Occasionem huius fabulae de Tyrsenis in Delphinos conuersis explicat Bochartus , et). Etrusci pariter atque Romani Delphinum , ferale sepulcrorum emblema elegerunt, quia hoe animal hominum dicitur amantissimum, Fatique et Mortis symbolum olim habitum, g). Quamuis quidem nulla annulorum apud Homerum mentio occurrat : usum tamen eorum esse uetustissimum, uel saera Hebraeorum historia perspicue testatur, q). Romani quoque usum annHlorum ab Etruscis acceperunt; eosque in digitis laeuae manus gestarunt, cuius moris rationes docet Macrobius, s). Cum autem nulla harum gemmarum nomen sculptoris praeferat , facile intelligitur, artifices eiusmodi gemmis sua nomina haud insculpsisse. Hine inter celebres Tuscos lithographos , nullum praeter Mnesarchum , Pythagorae patrem
nouimus, quem Aristoxenus Tyrrhenum fuisse genere memorat. 6 uuam insignes denique artifices in plastice, Pictura, Sculptura et Architectura fuerint Etrusci ex allatis in hoc Musto operibus satis superque potest cognosci; eruditissime, que probauit Bonarrulius. De aliis insignioribus Etruscorum inuentis disserit Thomas Demps erus in praestantissmo aibro de Etruria regali, euius saepe in hoc Musto salta est mentio.
Nos quoque in hoc opere, quae ad Dmnem Deorum peculiarem cultum, ad arma Heroum militumque, ad insignia, uestes et ornamenta Pontificum, Sacerdotum, Regum Ducumque spectant, non pauca ad singula in Tabulis C C allata monumenta adnotauimus. In arte aeris conflandi merito admiratione digni sunt Etrusci Artifices, qui statuas intus uacuas et inanes fecerunt; easque fulgenti auro superfuso induxerunt, ut adhuc pulcherrima ex
Apud Porphyrium in vita Pythagora
112쪽
Coronidis Ioeo in postrema Tabula LVII. Aratorem Etrusicum exhibemus. Prospectus perrari huius symplermatis ab ea parte sumendus est , unde motus initium habri: unde etiam
aurigae in ludis Circensibus , et aratores in arvis , ut hodie sit, desumebant et auspicabantur. Tusco more, jugo simul iuncti boves, deXtra taurus, laeua uacea. Etrusci aratri et stivae formam, ex huc schemate eognoscere licet. Arator eisibetur pannosus , crassioribus calceis indutus, uultu rusticali e inculto. Pileum gerit umbellatum ad arcendas aestus et aeris in iurias. Prope eum adstat nudis pedibus femina , quae eum gerat in capite mitellam , uestem. que clauis , tamquam gemmis distinctam, procul dubi0 Dea est, agricolarum praeses, aerecte Ceres. haberi potest, de qua canit Virgilius I). Cum uero hoc perrarum monumentum sit imuentum Arretii, uerisimile uidetur, Arretinos uoti compotes, sublata arvorum sterilitate ob redditam agrorum foecunditatem, hoc pulcherrimum anathema in Cereris templo posuisse ab que dedicasse.
113쪽
LAMENTABILE ETRUSCORUM ANTIQUORUM IN
TABULA EUGUBINA ETRUSCIS LITTERIS SCRIPTA EXPRESSUM, nunc primum interpretatum, notisque iIlustratum labore et studio
in Lycaeo Florentino Bistoriarum Professoris publici.
Quo literae Etruscae ad ordinem alphabeti
s AavLAet RufugiNAE, quae in publico Eugubinorum tabulario adservantur, omnium monumentorum, quotquot ad hoc tempus extant , sunt antiquissimae. Hae sunt septem: duae Pelasgicis, quinque Etruscis litteris , diversa quidem manu audiverso stylo, scriptae. His si addatur illa perbrevis quidem votiva tabula, quae incipit Lerpirior, a Sponio edita I , quae Romae extare dicitur, a qua tamen removendae sunt figurae Apollinis et Clatrae eidem haud coaevae nec non altera a reliquis diversa, quae incipit Claverniux , erunt novem; quarum quatuor ad veteres Pelasgos et quinque ad Etruscos pertinent. Hae tabulae Eugubii, sive, ut veteres dixere, Iguvii, Umbrorum urbe nobilissima anno I 44 . prope theatrum in subterranea quadam concameratione inventae sunt. Ab illo statim tempore, quo inscriptiones hae innotuere, mirum in modum desudarint viri eruditi in illustranda prisca Etruscorum lingua ac concinnandis alphabetis, sed irrito quidem labore. Nostro vero tempore primus omnium amplissimus senator Bonarrotius Alphabetum meliori modo digessit, non tamen omnes dissicultates superavit. Posthaec autem Ludovicus Bourguettius edito alphabeto veterum Etruscorum, interpretatis compluribus Etruscis inscriptionibus, edita etiam interpretatione tabulae Eugubinae , Pelasgicis litteris iisdem prorsus ac latinis scriptae, quae incipit, oe. Persicis. Feliciore studio rem paene tutam restituit, ac Etrusco. rum litteras fgura et potestate diversas, 24. esse ostendit. Horum Duumvirum vestigiis insistens,
114쪽
Appendix Moses Etrusci. Cop. L. Ios
sistens, quum' totam fere Etruriam perlustrassem, inseriptiones omnes ipse exscripsi, aedetectis non paucis erroribus Alphabetum Etruscum construxi, sexdecim tantum literis com positum. Cum enim viderem, EtruscaS litteras vel parum vel nihil differre a litteris Ρhomnietis sive Cadmeis, quas ipsi etiam Graeci a Cadmo Phoenice acceperunt, nec differre etiam a primaevo scribendi genere tum orientalium tum Graecorum a dextra sinistrorsum; idcirco, quemadmodum ab Etruscis servatas videbam graecarum litterarum priscas figuras et sinistrorsum seribendi usum antiquissimum, censui etiam servatum eundem litterarum numerum, et primo quidem simplicium, quae duodecim sunt, deinde quatuor duplicium seu compositarum, ae proindo comperi, Etruscos, Graecorum Vetustissimorum exemplo , has XVI. litteras Praecipue habuisse:
115쪽
Quum autem constet, vetustissimos Ausones sive Aruness , Arcades , Pelasgos, Oeno trios et Tyrrhenos esse Graecorum colonos ac primos in Italiam v)nisse ; novas sibi sedes quaerentes, a , minime vereor adfirmare, Tyrrhenos, quos Latini Etruscos dixere, non nisi a priscis graecis Phoeniciis litterarum elementa accepisse , pruinde Etruscam linguam orbgine sua esse graecain , nec ab ea nisi dialecto diversam: cujus dialectus , sicut varietatem habuit apud Atticos , Jones, Dores, Aeolus; ita etiam varia tum dicendi tum scribendi proprietas apud Etruscos fuit, et quidem alia in interiore , alia in exteriore Etruria, quod etiam Bonarrotius adnotavit. 3 . Variata quoque fuit Etruscae linguae dialectus diversis vocum desinentiis et quadem sensim introducta primigeniorum vocum corruptione aut alteratione , ob saepius ab Etruscis mutatas quaesitasque sedes per varias orbis nationes , nec non Perinita cum multis populis foedera atque commercia. Profecto ope graecae linguae hane c0nfeci Etruscae tabulae interpretationem , agendoque eXpertus sunt , auspice graeca lingua omnes Etruseas inscriptiones ita interpretari posse. Idem adfirmo de antiquissiri is Pelasgorum inseriptis tabulis. Omnium primi pelasgi in Latium litteras , ni memorat Plinius 4)., et seri hendi rationem a dextra nnistrorsum invesere. Eorum litterae haud prur1us a graecis dive 1ae , iisdemque latinae omnino similes sunt. Notandum tamen, et has litteras Pelasgos habuisse er Latinis tradidisse , nimerum B. C. D. s. o. Q. Ais carent Etrusci , sed earum oco P. Κ. T. V. utuntur. Illis addatur littera H. auxiliaria et aspirata , in usu frequentius apud Pelasgos, minus tamen frequenter apud EtruscoA uemadmodum vero constat ex eodem Plinio aliisque auctoribus, graeeorum eiustissimo alphabeto postmodum additas fuisse aliquot litteras a Palamede et Simonide, ita etiam Etruscorum Alphabeto primogenio, insecutis temporibus, additas fuisse litteras dupli-ees et compositas suspicor. Ρlinius id accidisse tradit Trojani belli tempore; sed duabus ferme aetatibus ante Troianum bellum ab Etruscis usurpatas indicant tabulae apud Eugubinos
adservatae, quae S. et B. habent. Itaque origo litterarum Etruscarum a graecis quibus admodum similes sunt, sequenti modo patebit.
t. a. Alpha Graeeorum sive h. Latinorum ita Tuidis seribitur, D. Λ . R. Quod haee
littera A sonet, ipsa Etruscorum Deorum Heroumque propria nomina juxta eorum imagines scripta evincunt. Minervae nomen quater seriptum est in pateris sacrificalibus
apud Dempsterum in tab. 1Ι. ΙU. V. et VI. allatis , hoc modo : R a H AH -
Menrva ; Mener in quibus omnibus A eodem modo scripta occurrit, quamvis in singulis variet figura quatuor litterarum. Similiter legitur Apollinis nomen in duobus pateris scriptum , et quidem in tab. III. a dextra ad sinistram hoc modo:
Lambda, quod etiam n0n raro fecisse Tuscos in scribendis reliquis litteris, liquet exeompluribus inscriptionibus. His addendum Eastoris nomen ita scriptum in patera
. la. Bela deest in antiquissimo Etruseorum hiphabeto , quemadmodum etiam defuit in Abphabeto Graecorum vetustissimo, cujus loco Tusci P vel etiam consonanti U uti po'
r. Gamma quoque deeli in 11phabeto truleo. euius Ioed arbitror ulas esse I Κappa, idque conjicio praesertim ex asse Etrusco apud Demptarum tab. LIX. Num. IV. in quo
116쪽
seriptum est l I l xορ est, Rurini, pro Rubini, sive ut hodie dicitur ,
Eugubini. Adsimile saepe occurrit in tabulis Eugubinis tum Etrusce tum Latine seriptis
P in t a V l l Η tui per Jkuvina, hoc est, per totam juventu.
tem. Veteres quoque Latini C pro G usi sunt, diXeruntque Macestratos , Cartacuniensis, Cerens Coenatos, ereo, pro Magistratus, Carthaginiensis, gerens, cognatos , ergo, ut in columna rostrata.
η D quoque desideratur in Tuleorum Alphabeto. Loco D, ut reor, usi sunt F., nempe T. In compluribus nummis scriptum est a U A 3, nempe Tutere, quae vox Tuterium sive Tuderium significare creditur. Ita etiam factum a Pelasgis videmus in tabulis Eu binis et in assibus, in qHibus seriptum HAT. nempe Hatria, pro Ha.dria. prisci quoque Latini aput et set, pro apud et sed, aliaque hujusmodi scripseriint. II. Ea In seribendo hae littera nihil sere differunt Tusci a fraecis , quod ex inscriptione Sigea
et Deliaca perspicuum est, quamvis modo erectam, modo inclinatam, cruraque tridentis vel recta vel obliqua, in hunc modum faciant , - ὰ Β, Α -A . Quod vero haeo littera sit Epsilon Graecorum et Latinorum Ε. manifeste apparet tum ex nomine Mine vae supra allato, tum ex nomine Herculsi , quod apud Dempsterum tab. II. et UI. ita
Alia etiam suppetunt 'exempla ex tab. VII. ubi juxta caput Meleagri scriptum est
imaginem Menelai A 'A J - Mente. In tab. XCI. supra imagines Pelei et Thet, dis scriptum est ques . Z l o 3 o. hoc est, Pele, ruenns, pro Peleus, Thetis.
Z non reperitur inter Etruscos Characteres. Plinius additam graeeo Aiphabeto a Simonida Melico adfirmat , post Trojanum bellum, 9 ὴ Tuscis ST eundem sonum Z reddidit. III. H. Noe charactere loco aspiratae Husi sunt Etrusci, ut colligimus eX Herculis nomine juxta ejus imaginem scripto ac supra eX tab. II. et VI. Demptari allato. IU. C. O. Utroque modo eum et sine puncto in centro scripta invenitur in prisca Tustorum scriptura. Intor quatuor litteras a Palamede adjectas Graecorum Alphabeto a Plinio recensetur θ, quae etiam apud Etruscos valet Th. Iarius potestatis eXemplum suppe ditat patera Etrusca penes Dempsterum tab. XCi. in qua supra imaginem Thetidis scrip tum est Z l OA O. hoc est Thethis. In basi simulacrorum ,, quae Iunonem et vene. rem , seu potius Fortiam Deam exhibent, scriptum est iri se o, hoc est Thana. videlicet Dea, Diva, Graecis ρέαινα. Credo vero hane litteram utramque et T. et Th. apud Etruseos et Pelasgos promileue habuisse potestatem. Legitur enim in Eugubina
Igitur O. S pro T et Th. seribuntur, et eadem littera frequenter praecedit et comiuncta cum id est T cernitur. Saepe etiam multa vorba in C et 1 desinunt. v. l. Non dubitandum est Etruscos hanc litteram ita, ut Graeeos Iota, et ut Latinos I. seripssse, nulla variatione aut mutatione facta. Id liquet ex supra allato nomine Z l Oso, Thetis. Patet quoque ex nomine Junonis nempe Z l C A, Dii , quod Iegitur in patera relata in tab. II. De steri operis , quia Iuno apud Graecos Ηρα, Hera vocatur. oecurrit etiam I. in nomine aeternitatis seu Nemesis , ut videre est in eadem patera ita inseriptum , 2, i , Elis, unde LatiniS δοι i. Praetereo Etrusca nomina Iovis
117쪽
graec0 ἶνα σω , concutio, jaculo. VP. 'l habetur pro Κ. Κappa. In pronunciatione sonum habuit C. Latinorum, idque argui potest ex nominibus Herculis , Castoris et Pollucis, quae scUlpta sunt prope eorum imagines in pateris. Figura hujus litterae primaeva est sed videtur interdum variasse figuram, Vel ornatus gratia, vel quia interdum diverso sono vel leni vel aspero pronunciari debeti Cum deest hasta , formatur ita, quod adparet in nomine Herculis bis scripto in ta b. II. et VI. apud Dempsterum, priore in loco A V D O A ri , secundo rutro gradis litteris S E D n o E , ideoque ex D. . sine hasta C Latini fece-rUnt. Loco G hanc litteram aulii Uitam, superius adnotavi. Umbris quoque Κ pro Cet G, inservit. VII. V ita Etrusci Graecorum Lambea exararunt ' inversa Λ graeci forma. Erectum erus Etrusci H , per planum Latini L extenderunt. Quod igitur valeat L, manifestum est ex nominibus Herculis , Ap0llinis, Meleagri, Menelai et Pelei, quae in patWriS , apud Dempsterum jam indicatis , leguntur. Aliquando hujus litterae crus adeo eminet , ut U referre videatur , ut in praera apud Dempsterum tab. IV. quare diligentia adhibenda est in distinguendo V ab , , quum maxima inter utramque figuram non raro intercedat similitudu. Saepe etiam adversa facie scribitur hoc modo l . VIII. N est M. quod diversimode quidem figuratur ita b . mi. T. m. I. l - 1Rmpφy tamen habet sonum M , uti apud Graecos et Latinos. Id perspicuum est eX nomiΠibus Deorum inscriptis juxta eorum imagines, ut Minervae , Menelai et Maleagri in tab. II. IV. U. et UI. apud Dempsterum. Interdum etiam inversa figura 1criptum Occurrit, hoc modo , IX. est N. Quater in nomine Minervae, semel in Menelai oecurrit. Interdum linea in medio, quae duas hastas jungit, vel ab imo, vel a medio vel superne adsurgit,h0c modo , H - n - n . semper tamen est N , nec sonum variat,
' o carent Etruscy, cuius loco usi sunt V, quod laetum videmus in n6minibus Apollinis, ea soris et Pollucis. quae cum in scribuntur nimirum V uiu, et ι
Jurantes dicebant Aedepol per aedem Pollucis ; Foeminae vero Ecastor, vel Aesic Ust q. est Π Graecorum. Quod Etrusci hae litera I. . I. . capite modo angulari , m0d0 r0tUndo, modo magis vel minus inclinato pro P usi sint, liquet ex nominibus lApolliniS et Pollucis modo memoratis , ac ex nomine Pelei, A l AXCl. apud Dempsi erum. Hinc Latini prisci suum P. efformas 1e Videntur, P0stea crus in semicirculum ductum efformavit Ρ. In Sigaeo lapide Graecorum II ita effetum. P . videmUAX I. G . G. R. Est R. idque apparet ex no ne Junonis , quae ab Etruscis Eris dicta est nec non ex nominibus Herculis, Minervae, Castoris et Meleagri, sci
Haec littera interdum inversa occurrit. Liquet igitur Etruscos 1ccipsisse V quasi D Latmu'Ium inversum. Saepe etiam eadem littera caudata occurrit cum triangulo et semicirculo hoc modo , η . R. aliquando etiam ita s sculpta est , ut R Latinorum inverso similis sti Veteres enim Romani R pro D usurparunt et 1cripserunt Arsuisse pro a Di sic ἔ
118쪽
arvosum pro adversum; arvorsarius pro adversarius ' arvo catus, arsines, arPolare, pro advocatus, adynes, ad olare i meridies, pro medius dies; fedetrio, pro feretrio ; hinc ab factum est audio. 8 . XII. . P est S, quae vel imitatur Graecurum inversum Sigma, Σ , vel S Romanorum, quia Tuscis hanc quoque litteram accepisse videntur. Interdum ita efformata est, ut Zreferat. Nonnunquam etiam Ss. geminatur. Quod vero ab Etruscis pro S sit adhibita ,
indicant nomina C I 3 4, Kastur; l o do, Thetis, aliaque eXempla. XIIII. In hunc modum s. '. Ι-. - sculptum est Etruscorum T, cujus potestatem indi
cant sequentia nomina, Cli 13 - Κastur, seu Castur; A V q,
Pultuke, Pollux; SU AM , , 1 utere, seu Tuderium. Cuarfertur. V l az R , arueitu. Pro a Delta Graecorum seu D Latinorum
inservise videtur Umbris , Pelasgis et Etruscis. XIIIII. V est V vocalis. Interdum alterum crus parum adsurgit, hoc modo U. I, . vel in medio hastae adsurgit, at non valde dispescitur, ne cum T confundatur, in hunc modum , I. vel alterum cornu aequat , U. Sonus et US liquet ex nominibus
A Pulisve, hoc est, Apollo, Castor, Pollux, aliisque. Interdum
inversa figura se exhibetur. Aest Consonans V. aliter et quidem dupliciter scribitur ; in hunc modum :quasi geminum V inversum contineat. Deinde ita CXaratur : I- . I . vel etiam inversum C, et a . Semper autem ita pronunciari debet, Ut aspero sono P Latinorum quodammodo retineat. Hujus literae potestatem Ostendit nomen Minerva inseriptum pateris adlatis apud Dempster. tab. ΙΙ. IV. V. et VI. in quibus V variis 1chemati
eXponitur Oodis pater; et vers. 23, 28. et a )--i/l i ta I ltsiaperitiivina id est, t0tam pet juVentutem. Quare manifestum est, ' .q . A . et Pallasque literas his similes ejusdemque classis, esse V Consonans. XU. . Huie adsnis est littera E et s. quae composita videtur eX duplici V U. quorum alterum si cum altero conjungatur et intersecetur hoc mod0 B θ , sonum asperum duplo majorem reddit, ut Phi GraecGrum et Latinorum P CXprimat. Germanis quo qse inferioribus w sonat T. In tabula VI. Eugubina apud Dempsterum v 6. seria
Huc res tendae videntur litterae 8 et B , quae tamen rarissime oecurrunt. ΣVII. Notae is et i videntur es se Κ, et eaedem cum nam in tab L apud Dempsterum
ut arbitror, a Phoeniciis desumserunt ὀ nam interdum in eorum m0numentis occurrit
o inferius caudata hoc modo ' . Q. De qu0 Matthaeus Aegyptius 9 censet, QLatinorum idem de Y . Q. Etruscorum adfirmu) esse Phoenicium i/ Κoph , jamdiu pro Κ usurpatum. Interdum etiam H denotare Videtur, si circulus claudatur. E e XUII. NO-
119쪽
XVII. Nota AS uidetur reserre duplicem XX , quae potestate et sono exprimere videtur a Graecorum. Ρatet hoc in tab. CXCUlII. n. IV. ex gemma, eui nomen Ulyssis hunc in modum inscriptum est, Uluxxe. Eadem illicra aliter etiam ab Etruscis scripta occurrit in gemma edita n. I. ejusdem tab. i98. et composita ex duabus liti ris S et C. hoc modo 3 , ut exprimat CS. nimirum s Κsi Graecorum. XVIII. Littera ut est duplex et composita et refert Graetorum litteram X Ρalamede additam adeoque sonat Ch. idque patet ex nomine Achillis, quod in tab. I98. ita in gemma
Supersunt et 'T. et quorum prior duplex Ρ esse poterit ; et posterior potest referre P psi Graeeorum , vel duplicem litteram M v vel LL , vel etiam M et L. Κd haec nondum satis eXplorata sunt. Saepe etiam Etrusci litteras inter se commutant, ut Μ cum N, J.
Ex his perspicuum est Etruseas litteras graecis admodum similes esse , si earum figura invertatur et conferatur cum litteris Sigei lapidis , praesertim in illis versibus, qui a extro ad sinistrum latus ducti sunt. Quod vero saepius variet Etrustarum litterarum Igura, Iaelegantiae et varietati scriptionis tribuendum esse censeo. Scripta sunt haee monumenta Etruscorum et Ρclasgorum in tabulis aereis tum major,buS litteris, modo fere uncialibus, modo semiuncialibus, qui usus scribendi in laminia aereis vel plumbeis fuit antiquissimus.
ab Misceli. erudit. antiquitatis. Seel. 3. n. 33. p. 87. ab Vid. Theodor. Ryrii dissert. de primis Italiae
CAP. ΙΙ. hibens antigraphum Tabulae Eugubinae
Hactenus de Etrustorum littetis, quibus explicatis sequitur nunc ipsa. Tabula Eugubina, cujus antigraphum ex arehetypo desumptum Etrustis characteribus exaratum et 3 S. Versibus comprehensum segenti modo exhibetur , ut cognitis jam literis scripturae loctio cuivis patere possit.
120쪽
Estote filii percussi fimul. Incendite nunc impositas urnas, odoramentorum remedium, fuga exitii extremi late dissus. Pandite guttur viri, qui adestis. A fratre ostensus ignis fratribus, sparsus est. Pueri, pandite guttur valide. Puerae , adstantes sacris, clamato gutture. Matres omnes ter cantu majore ululate in sacris. Clamate virae omnes , fratrum inauspicata. Ululate filiae, dissipata clamantes arva, eversa. Desolatum far nimia aridi tate , uredine sacrum; clamate. Speciosi proventus desiderati in arvis: Speeiosa camporum Vastata sunt : Foetus speciosi duplo , extremo exitio subversi sunt: clamate gutturibus, eversi sunt. Clamate, aestu optima subversa sunt: proventus subvers sunt: arbores feraces subversae sunt plus annis tribus : exustione extincti proventus , alterati jam tribus annis: eretinctae arbores feraces , fumantes, per annos eXtinctae: ululate, fugatae sunt: extemplo abiere fructus annui pingues: persiccata sunt dona, fugit far et ararum eversa sunt sacra tua necessaria, Summe Jovis pater, exitium depelle: dexter, tua se va: per fratres sacerdotes; per patres adparentes saeris, totam per juventam, alumnam per juventam pruduc tua necessaria alimenta: Ululate, clamate, tua necessiaria , summe pastoe publice, depulsor: produc tuam necessariam nardum. Heu dispersum Ometum vide pcr fratres sacerdotes, per patres adparentes sacris, totam per juventam, alumnam per juventam saeram. Vivifica armentorum foetus, desolatos arvorum foetus: clamate. Adspira, matura foetus, consolida: tuos pauperes penuria laborantes intuere : solida, profer frumenti copiam : Syrium subtrahe a foetibus : epulas offeremus trementes: omnes tuos pauperes intuere: averte, averte Iuem, pastor publice.
CAP. III. hibens praemissae tabulae Eugubinianae
per subjectas notas explicationem.
Oribit Carminis Dinentabilis Etrusiorum antiquorum interpretatio alectis notis illa rata.
Narrat Dion3sius Halicarnasseus I), Veteres Pelasgos ae proinde etiam Etruscos, qui Italiam occuparunt, junctique ac simul intermixti fuere, duabus ferme aetatibus ante Trojanum bellum adverso numine sive deorum ira ita VeXatos, ut maximam perpessi sint calamitatem. Exitium intulit terra, penuria imbrium aestuque exhausta , quum nec in arboribus fructus mature1cerent, sed crudi caderent ob nimiam limitatem : neque semina , si quae germinassent, spicae legitimum maturitatis tempus eXplerent, fontibus , pabulis, pascuis foetibus pecorum ubique desolatis ac poene extinctis ob nimiam ariditatem. Mulieres gravidae aut abortum ejiciebant aut eXspirabant in partu. Id ipsum argumentum continent tum Pelasgicae tabulae, tum haec ipsa Etrusca, et forte esiam aliae, quae aplad Eugubinos ex tant, quare manifestum est, duabus fere aetatibus ante bellum Trojanum exaratas esse. Hujus tabulae Etruscae interpretati0ni titulum feci Orthium carmen lamentabile quia in tabula Ρelasgica a Bourguetuo eXplicata nuneupatur Orthium V. 26. 36. Δ6. quod hujus Carminis numeri quam altissima et intentissima voce ferrentUr ῆ ομιον enim graeci di eunt, quod arduum est et quam altissima Voce elevatum. 2 . Possunt etiam inseribi