Legatio marchionis Lavardini Romam, eiúsque cum Romano pontifice Innocentio undecimo, dissidium. Ubi agitur de jure, origine, progressu, et abusu quarteriorum Franchitiarum seu asyli, &c. Et Refutantur rationes à Lavardini advocato productae, in libe

발행: 1688년

분량: 339페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

Patres in hac causa decreverunt sa)Placet, inquiunt Parisienses ac omnibus convenit, ut quicunque res Ecclesia injuste pse fumi praesumpseris riainere, ab omnibus ti classi egregatus, anc a Communione latur extraneus, neque aliud mereaturdium, nisi culpam propriam rerum emenditionepurgaverit. Indigne erim ad altarem iri properare permittitur, qui res Ecclesti suas audet rapere, O injuste possidere. Et instar Perpetuo anathemate feriatur, qui . res Ecclesia con sicare, aut conterere, aut per 'dere prassu: meri Nota sanctissimos praecipuaque doctrina huic Concilio interfuisse, qnorum Princeps S. Germanus Epistopus Parisiensis Patres ConcilijTuronensis II. b Inviolabiliter strvandum μηβemus, ut quicunque tam mssim, quam visiopi res proprias pervadere, competere, vel co D prasium erit, opem unaciter in pervasione perstiterit, ut reissis super eum maledictio , quasver udam

Feneris, ut non solum excommunicatus,sed etiam a Coneit Paris. I. cap. r. e. 2. Anno sis. M Concit. Turoq. c. 26. Anno To.

. . . .

132쪽

eoni, sologistam Lavardini rara

etiam anathema nioriatur, O coelesti gladio fodiatur. in sententiam Gallicanae Ecclesiae , tunc videlicet temporis, cum doctrina Tanctitate florebat. ac ciam omni adulatione ac ambitu procul, veritati, non gratiae scribebat Scio omittis infinitis alijs haec duo testimonia sussicere, si tam facile Gallia persuaderi posset, quam facile convinci; sed illud molestum est, quod ratione superati ad potentiam, viresque appellant nec istis opponi aliud potest, quam Divina protectio, omni tandem humana superior hic

Innocentius acquiescit, paratus experiri, quidquid aut Gallo,aut Deo placuerit; nec enim Innocenti causa, sed Dei agitur. vincet aut cadet u cunque Caelo videbitur. At citari, moneri, audirique prιus debuit. Non ignorat Roma, quid in hujusmodi causis fieri, mimve oporteat plane infelix sit rudis, si

Ecclesiasticos ritus, formasque Censurarum discere a Regibus, militibus

133쪽

QAdvocatis debeat. Neminem prius fidelium communione arce dum esse, quam monitus, auditu Ru esit, res est certa, ac millies in sacris Canonibus repetita, ac praesertim in

Parisiens ac Turonensi synodis, quas

pauid ante citavimus. Sed aeque certum est, quoties Centurae non ab homine, sed a jure dc Lege feruntur, nulla alia monitione opus esse, cum satis ac semper ipsa lex moneatri in notorijs quoque, quae nulla terg, Versatione celari, negarive possint,

non oportet, ut monitio aut citatio declarationem praecedat. Praesertim cum Exeommunicatio non est com- Non in genere tantum, sed in partu

culari cassi, contra particularem Personam inflicta Consilium quo-oue Lateranense, ipsa Conventio, seu Concordatum inter Pontificem Leonem X Regemque Galliae Franciscum I. clare disponunt, cum de Excommunicatione ita constat, ut

134쪽

ea nulla tergiversatione celari OG fit, sine alia denuntiatione pro Ex communicato habendum, itandumque esse. Hoc cum Collegium Ecclesiae S. Ludovici non observaverit, merit interdicto stipponi debuit, simul Lavardinus pro Excommunicato declarari. Haec sint comperta millies nota, nec a La- vardini Theologis ignorari poterant, sed oportuit aliquid dici, quodcunque illud esset, ne viderentur culpam silentio fateri Notum erat La- vardinum Romam iniisse, notum quoque armatis, excubiisque Palatium ejusque regionem obsedisse, ne Justitiae Ministris pateret, Otum quoque natalitia Christi nocte sacris

Mysterijs procuratum esse; quid ergo

in re tam clara, tamque indubitata, totaque Roma inspectante facta, citari illum, interrogarique oportuit φ

XII. Septimo, a pergit Anony

135쪽

Ludovici Lavardinus assectus est, dignitati Gallici Oratoris annexos esse, quippe Gallisi Regis Majestarem reprastentantis a non ergo aut a Pontifice, aut ab &clesia pendere, neque hanc ob causam potuisse a Romano Pontisce Zavarinum excomm isari, aut Ecdem S. Ludονιι interdura supponi.

Utinam Lavardini Satellites& Advocati de armis potius re castris.

quam de ex comunieatione d Inter

dictis loquerentur, quae non intellugunt. Nec enim Ecclesia S. Ludovici interdicto subjecta est, quod ejus E clesiae Sacerdotes Laordino honores detulerint Legato debitos quamvis hic peccatum, cumrpora Legatus non fuerit sed ut loqui ur Edictum: .ὸd ausifιerim ad Diuina fila parinopationem Sacramentorum admittere, cum

constaret, notari excommumcatum esse. Si ergo non patitur Lavardinus Pontificem decernere de honoribus Legato debitis aeuue Pontifex non paritur Lavardinum de EcclesiijsωCensuris judicium ferre, quae a solis Sacerdo-

tibus

136쪽

wontra sologistam Lavardini tu

tibus cognosci debent, Romae praesertim, ac in Regia Pontificis. Similis fere est Lavardini querela, cum in Apologia dixit Regis Christiali mi Ministros, utpote qui Personam ac Majestatem ipsius Regis referant, nullis Censiuris subjacere. Quaero enim a quanto tempore potiri

Reges hoc privilegio caeperines mihi

enim historiam Ecclesiasticam e currenti infinita Exempla occurrunt Regum, quos non tantum Pontifices, sed etiam Galliae Antistites excommunicatione perculerunt Pauca eXmultis libabo. S. Chryses omus de Regibus Universim ita loquitur sa)Eι ad vos Sacerdotes alloquitur)frmonem convertere necessarium est, ut cum mulio studio haec donat sacram videlicet Eucharistia mo disribuatis non parva vobis imminet ultio,s quemquam ustius culpa conscium , hujus mense participem esse concedatis, sanguis ejus de manibus vestris exquiaretur sive quis Dux mihi sit, sive Praefectus, ' Princeps diademate coronatusa indigue

137쪽

autem accedat, prohibe majorem in mi satem habes, hoc vestra digniιa es, hoc securitas, hos corona. Ex prima Clodo vaei Mero, in gica stirpe,S.Germanus Epia seopus Parisiensis Charibertum Regem.&Manovetam, quam incestis nuptijs duxerat, anathemate serit: sa tamquas verba sunt Gregorii b) Turonentiqeam ex relinquere siet, percussa judicio Dei obiνt. In secunda Carolina stirpe Stephanus Iu Romanus Pontifex Carolo Magna recentibus adhuc in Apostolieam Sedem meritis excommuni cationem se intentat, nisi continuo nuptias cum Desideri,filia abrumpat, tantumque abfuit indignari Caro- Ium , aut id Maiesta te Francica indignum ducere, ut potius quam prismum paruerit, Longobarda ejecta. In eadem secunda stirpe Carolum simplicem foedus cum Northmannis infidelibus parantem S. Fulco Rh mensis

138쪽

mensisArchiepiseopus sitos omnium Galliae Antistitum nomine his verbis absterruit: a Cum omnibus visiopis

meis ego voso omnes vestros excommunicans, aterno anathemate condemnabo. Vides, quae tunc temporis non unius Fulco

nis, sed totius Gallicanae Ecclesiae mensin sententia fuerit. In tertia Galliae Regum Dynastia Roberius Hugonis Capeti filius, quod incestas nuptias unxisset , a Galliae Episcopis sacris exclusus,adeo omnibus horrori fuit, ut vix tres famuli obsequio superfuerint, anathematis reverentia, profecitque severitas, pellice paulo post palatio pulsa. Rem Damianus lis b)- Pithaeus narrant. Ex eadem Dynastia ob similem causam Philippus Roberti Nepos primum in Concilio Lugdunensi, deinde ab Urbano II. absolutus, teste Ivone c) Carnotensi. Philippo II aeque Francorum Regi, iquod

139쪽

o De Ausam nutriarum quod legitimam uxorem dimisset,

anathema intentatum, ac Galliae Regnum interdicto subjectum est, idque Galliae Episcopi adeo non improbarunt, ut quam plurimi eorum exilio

puniti sint, a quod Pontifici paruisi

senti andem respuit, petita ab I nocentio venia, receptaque in Thal mum Regina Ex stirperi Dynastia Valesia Henrisus III a Sixtos mon tur, ut Borbonium Cardinalem de Archiepiscopum Lugdunensem a ceribus liberet, ni faciat, pro excommunicato declaratum iri, fuitque monitorium in Gallijs, Carnuti, M tisque promulgatum,in quia eodem anno mors Henricum praevenit, ejus cadaver publico funere solitisque suffragijs supra duodecim annos caruit quod crederetur excommunia catus decessisse' donec sub Henrico

140쪽

contra sologi am Lavardini Gr

absolutionem Henrici IV. nomine, ac Elisabethae Regiae viduae infinitis

argumentis urgenti, tandem a Clemente VIII impetrata est Agnovit ergo Gallia posse Reges eXcommunicatione puniri. Idem Henricus ex per Cenomanensem Episcopum,Cardinalem Jojosam ac Pisanij xl archionem Legatos, ac in genua provolutos

absolvi a Censuris rogavit, quas obcaedem uisi Cardinalis incurrerat ; a nec tamen obtinere potuit,quippe Borbonio Cardinalia Lugdunensi

Archiepiscopo necdum carcere eductis. Ex stirpe Borbonica Henricus Navarrae Re obhaeresin,quam semel abjuraverat, iterumque professus fuerat, a Sixto V. diris percussus est, idque rite a Pontifice factum Clerus Gallicanus agnovit, habuitque Regem proeXcommunicato; quamvis Henricus vehementer eXcommunicationi adversatus sit, nunquam tamen privilegium obtendit, quod RegeS

SEARCH

MENU NAVIGATION